NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΕΙ ΌΤΙ ΜΙΑ ΣΑΦΗΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΑΙΤΙΑ, ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΝΟΣΟ ΤΟΥ ALZHEIMER, ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗ.
Υπάρχει, βέβαια, η ένδειξη ότι κάποιες παθολογικές πρωτεΐνες, όπως το β-αμυλοειδές και τα δεμάτια-ΤAU, είναι αυτά που παρεμβάλλονται μεταξύ των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου και δημιουργούν το πρόβλημα. Θεωρείται δε ότι αυτά είναι πρωτεϊνικά υπολείμματα του εγκεφάλου, που δεν έχουν την κατάλληλη αποδομή. Όπως και να έχει όμως το πρόβλημα, είναι σίγουρο ότι μεσολαβεί πολύς χρόνος από το ξεκίνημα της αρρώστιας μέχρι την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων. Όπως και να έχει, όταν εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα π.χ. ελαφρά δυσλειτουργία μνήμης, ήδη είναι αργά για ουσιαστική θεραπευτική αγωγή. Πρέπει, δηλαδή, να βρεθούνε κλινικές ή συμπτωματικές ενδείξεις που χρονικά να είναι στην αρχή της νόσου, προκειμένου να έχουμε ελπίδα για θεραπευτική αγωγή.

ΤΑ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΕΚΔΗΛΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΟΡΦΕΣ, ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΧΡΟΝΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.
Έτσι λοιπόν η ταξινόμηση τους και η τακτοποίηση τους παίζει ένα πάρα πολύ μεγάλο ρόλο, τόσο για την πρόγνωση όσο και για τη θεραπεία. Το 1965 ο Γάλλος νευρολόγος Ζαν Εκαρντί περιέγραψε ένα επιληπτικό σύνδρομο που πήρε το όνομα του και βασίζεται σε μια γενετική διαταραχή του χρωμοσώματος χ. Για αυτό το λόγο προσβάλλονται κυρίως τα κορίτσια και μόνο κάτω από ορισμένες παραλλαγές τα αγόρια. Έχει ένα χαρακτηριστικό χρόνο εμφάνισης τρεις έως πέντε μήνες, μετά τη γέννα που είναι καλή. Εκδηλώνεται κυρίως κατά την περίοδο ανάπτυξης των ραφών στον εγκέφαλο και παρατηρείται τότε μια ελλιπής ανάπτυξη του μεσολόβιου και κάποιο ρόλο παίζει επίσης και η τεστοστερόνη.  Η αντιμετώπιση του χρειάζεται άμεση και συντεταγμένη θεραπεία.

Ο ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΠΕΡΙ ΧΟΚ ΠΕΘΑΝΕ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 97 ΕΤΩΝ. ΉΤΑΝ ΑΠΟ  ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟ.
Δουλεύοντας στην Ουάσιγκτον, στο παιδιατρικό τμήμα του εκεί νοσοκομείου, ασχολήθηκε πολύ με τα λιποβαρή και πρόωρα, τα οποία ο ίδιος έπρεπε με έναν αναπνευστήρα να τα κρατήσει στην ζωή, χορηγώντας τους οξυγόνο.  Έτσι λοιπόν, ήταν μεγάλη η χαρά του, όταν έσωσε ένα τέτοιο μωράκι και ιδιαίτερα όταν το είδε καλύτερα μερικούς μήνες αργότερα. Εκείνο που τον τρόμαζε όμως και του άλλαξε κυριολεκτικά την ζωή, ήταν ότι το μωράκι ήταν τυφλό. Ακολουθώντας μια τιτάνια προσπάθεια με μεγάλες ιατρικές έρευνες, διαπίστωσε ο γιατρός Χοκ ότι τα λιποβαρή πρόωρα που εκτίθενται σε χορήγηση οξυγόνου έχουνε μια απώλεια της όρασης. Η αρρώστια αυτή ονομάζεται νεογνική αμφιβληστροειδοπάθεια και έχει σχέση με το μεταβολισμό του οξυγόνου μετά τη γέννα.

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ BRITISH ΤΗΣ MEDICAL ZONER ΈΦΕΡΕ ΣΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ «ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΗΚΕ» ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΈΓΚΡΙΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ GUARDIAN ΌΤΙ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΤΑΞΑΝ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟ 2004, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ Η ΓΡΙΠΗ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ ΕΙΧΑΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΣΟ ΜΕ ΤΙΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ DOX KAI PLAXO ΌΣΟ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΆΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ, ΚΥΡΙΩΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΑΝ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΥΤΗ.
Βλέπουμε, δηλαδή, ότι υπήρχε μια, αν μη τι άλλο,  καλά οργανωμένη οικονομική συνεργασία μεταξύ κάποιων ομάδων που είναι στην κυριαρχία των ιατρικών πραγμάτων, προκειμένου να προωθηθεί και να εκμεταλλευτεί οικονομικά το εμβόλιο.

ΣΑΝ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ ΟΥΔΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΜΙΑΣ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.
Για να το πούμε πιο απλά είναι το όριο αντίστασης του κάθε εγκεφάλου στην εμφάνιση των επιληπτικών κρίσεων. Όταν «χαμηλώσει» η εγκεφαλική ουδός ή αυξηθεί η ένταση των επιληπτικών κρίσεων, τότε έχουμε και την κλινική τους εμφάνιση. Όσο πιο χαμηλή είναι η εγκεφαλική ουδός, τόσο είναι εντονότερες και πιο δύσκολα θεραπεύσιμες οι επιληπτικές κρίσεις. Άρα σε μια εμπεριστατωμένη νευρολογική εξέταση σε ότι αφορά τα επιληπτικά σύνδρομα, η εντόπιση του ορίου της εγκεφαλικής οδού πρέπει να συμπεριλαμβάνεται οπωσδήποτε μέσα στην όλη διαγνωστική προσπάθεια. Με βάση αυτό να συντονίζεται και η ανάλογη αγωγή.

ΜΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΑΓΓΕΙΙΤΙΔΑ ΤΟΥ ΒΕΓΚΕΡ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΕ ΔΕΡΜΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΑ ΝΕΥΡΑ.
Η βλάβη των περιφερικών νεύρων είναι κυρίως ότι αφορά την αισθητική τους λειτουργία και είναι σχετικά γρήγορης εξέλιξης, ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσεται μαζί τους και μια διάχυτη δερματίτιδα, κυρίως στους αγώνες και σε άλλες θέσεις. Η δυάδα των δυο συστημάτων μπορεί να αποτελέσει χαρακτηριστικό γνώρισμα για τη διάγνωση και τη γρήγορη αρχή της θεραπευτικής που είναι προϋπόθεση για τη σωστή θεραπεία της νόσου. Βεβαίως, η νόσος του Βέγκερ χτυπάει και άλλα συστήματα, τα οποία εμφανίζουν συμπληρωματική συμπτωματολογία σε σχέση με αυτά που αναφέραμε ˙χρειάζεται χαρακτηριστικός έλεγχος των αντισωμάτων ANCA.

ΤΟ ΛΕΜΦΩΜΑ ΜΠΟΥΡΓΚΙΤ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΛΕΜΦΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΩΝ Β ΛΕΜΦΟΚΥΤΤΑΡΩΝ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΤΗΚΕ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ 1956 ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ.
Πρόκειται για ένα καρκίνωμα με σαφώς γονιδιακή προδιάθεση, αλλά εμφανίζεται περίπου στο 90% των περιπτώσεων του AIDS και ιδιαίτερα στην παιδική ηλικία. Η αφορμή για την τακτική του εμφάνιση είναι ο ιός του Epstein Barr, που είναι η ουσιαστική αφορμή για την εμφάνιση του καρκινώματος Μπούργκιτ, κυρίως το πρόσωπο, ιδιαίτερα στην κάτω γνάθο, το νεφρό και στις ιερολαγόνιες περιοχές. Το καρκίνωμα Μπούργκιτ  και λόγω της αύξησης του AIDS και των αφρικανικών μεταναστών άρχισε να εμφανίζεται πιο τακτικά και στις Ευρωπαϊκές χώρες, όπου λόγω στατιστικών και έλλειψης εμπειριών δεν ήταν ιδιαιτέρα γνωστό. Τώρα πλέον εμφανίζεται όλο και τακτικότερα και ιδιαιτέρα όταν το βλέπουμε σε παιδιά, πρέπει να χτυπάμε «συναγερμό».

Η ΧΟΡΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ ΝΟΣΟΣ ΜΕ ΣΥΣΠΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΈΝΤΟΝΑ ΤΙΝΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ, ΑΣΥΓΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΑΣΥΜΜΕΤΡΑ, ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ.
Η χορεία συνήθως συνοδεύεται και από μια χρόνια εγκεφαλική διαταραχή μέχρι την άνοια. Είναι εκφυλιστικό νόσημα του κεντρικού νευρικού συστήματος με κληρονομικό χαρακτήρα. Υπάρχει όμως και η εμφάνιση της πολύ ελαφρότερης συμπτωματολογίας, πιθανόν σε κληρονομικά προδιατεθειμένα άτομα, ύστερα από στρεπτοκοκκική λοίμωξη και ρευματικό πυρετό. Τα συμπτώματα αυτής της χωρείας είναι πιο ήπια και υποχωρούν πιο εύκολα μετά από την ανάλογη θεραπεία, αλλά μπορούν να επανεμφανιστούν πολλές φορές. Η έγκαιρη διάγνωση και η άμεση αντιμετώπιση είναι απολύτως αναγκαία, διότι ο κίνδυνος της εξέλιξης είναι μεγάλος.

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ RETT ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΥΠΑΘΗΣ ΟΜΑΔΑ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ, ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΤΗΝ ΤΑΣΗ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ ΑΚΡΑΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ.
Οι συσπάσεις του προσώπου, τα τινάγματα των χεριών, οι φωνητικές εκρήξεις κ.τ.λ. γίνονται όλο και πιο ισχυρά στις περιπτώσεις του συνδρόμου του Rett, όταν οι ασθενείς βρίσκονται σε μεγάλο στρες. Ανάλογα με τη θεραπεία που χορηγείται και την επιτυχία που έχει, διαμορφώνεται και μια δυνατότητα προσαρμοστικότητας της προσωπικότητας των ανθρώπων του Rett, ανάλογα με το εξωτερικό περιβάλλον. Γενικά όμως, η προσωπικότητα των ασθενών του Rett χαρακτηρίζεται από έντονο άγχος σε συνδυασμό με ανάλογους ιδεοψυχαναγκασμούς και σχιζοτυπικές τάσεις.
Τα συμπτώματα αυτά, σε μη αντιμετωπίσιμη περίπτωση, μπορούν να οδηγήσουν σε παρανοϊκό  συνδυασμό με αίσθημα καταδίωξης και φαινόμενα παρεμβολής. Θεραπευτής και ασθενής με σύνδρομο του Rett πρέπει να τα γνωρίζει αυτά, ώστε να έχει έγκαιρη πρόσβαση σε φαρμακευτική αγωγή για να αποφύγει εξελικτικές καταστάσεις που είναι αναμενόμενες.

Ο ΧΡΥΣΙΖΩΝ ΣΤΑΦΥΛΟΚΟΚΚΟΣ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΕΝΤΕΡΟΤΟΞΙΝΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ, ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ, ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΡΟΦΙΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ ΤΟΝ ΕΝΤΕΡΙΚΟ ΣΩΛΗΝΑ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΙΛΙΓΓΟΥΣ, ΔΙΑΡΡΟΙΕΣ Κ.Τ.Λ. .
Πολλές φορές είναι δυνατόν να έχουμε μια «μεταφορά» τους σε κοιλότητες του κρανίου, όπως στην περιοχή του αυτιού (μαστοειδίτις). Όταν συμβαίνει αυτό, υπάρχουν τρεις εκδοχές να προκληθούν επιπλοκές. Η πρώτη είναι μια χρόνια και μέτριας έντασης επιπλοκή, που μπορεί να αργήσει να οδηγηθεί στο γιατρό λόγω ελαφριάς συμπτωματολογίας. Μπορεί όμως να εξελιχθεί σε βαριάς έντασης με νευρολογικά προβλήματα, όπως πονοκέφαλοι, κρίσεις κ.τ.λ. . Όπως και να έχει η εξέλιξη, με ελάχιστη ή μέγιστη συμπτωματολογία, αποτελεί μια ιδιαίτερη κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπιστεί, προκειμένου να αποφευχθούν εγκεφαλίτιδες και αποστήματα. Ιδιαίτερα σε νέους ή ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς, πολλές φορές, η παγίδα του χρυσίζων σταφυλόκοκκου είναι επικίνδυνη.

ΟΙ ΤΕΤΡΑΚΥΚΛΙΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΠΑΛΙΟ ΦΤΗΝΟ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΟ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΠΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΒΑΚΤΗΡΙΑΚΩΝ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ ΚΑΙ ΜΟΛΥΝΣΕΩΝ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ ΌΠΩΣ Π.Χ. ΑΚΜΗ.
Τα τελευταία χρόνια, σαν φάρμακο συνδυασμού, έχει βρεθεί να έχει ουσιώδη βελτίωση και για τις ρευματοειδείς παθήσεις. Οι τετρακυκλίνες βρίσκονται πάλι στο επίκεντρο της έρευνας τα τελευταία χρόνια, σε ότι αφορά νοσήματα νευρολογικού εκφυλιστικού χαρακτήρα. Έχει βρεθεί ότι η συντονισμένη τους χορήγηση μπορεί να προκαλέσει μια ουσιαστική επιβράδυνση λοιμωδών καταστάσεων στο κεντρικό νευρικό σύστημα και παράλληλα να δημιουργήσει υψηλού βαθμού νευροπροστασία για πολλά νευρολογικά εκφυλιστικά νοσήματα. Η θεραπευτική προσπάθεια γίνεται σε επίπεδο μόνο θεραπείας, αλλά παρουσιάζει και αύξηση της δράσης σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα.

ΔΥΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΕΟΝ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΙΑΣ.
Όποτε έχουμε μείωση της μιας ή της άλλης ικανότητας διαχειρισμού της ανίας και της ρεαλιστικής κατεύθυνσης της καθημερινότητας, τότε σίγουρα παρουσιάζεται ένα ψυχιατρικό πρόβλημα, το οποίο έχει να κάνει με πολλές ψυχιατρικές παθήσεις.
Μια από τις κυριότερες ψυχιατρικές διαταραχές που εμφανίζουν αυτά τα δυο κλινικά σημεία είναι η αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας. Εδώ πρέπει κανένας να σκέφτεται κλιμακωτά˙ εφόσον έχουμε απουσία ρεαλιστικών μακροπρόθεσμων στόχων και ανικανότητα διαχείριση της ανίας, τότε, κατά πάσα πιθανότητα, έχουμε αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας, η οποία όμως να οφείλεται σε εγκεφαλικές βλάβες ή και σε άλλες αρρώστιες. Απλώς, για λόγους τυπολογικούς κα κατανοητούς, πρέπει αυτά τα δυο σημεία, ανία και ρεαλισμός, να τα εξετάζουμε παράλληλα σε κάθε περίπτωση και όταν υπάρχει απουσία ικανοποίησης των αναγκαιοτητών αυτών να σκεφτόμαστε τη διαταραχή της προσωπικότητας, σε αντικοινωνικό επίπεδο και ότι κρύβεται πίσω από αυτήν.

ΌΧΙ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΈΝΑ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΜΙΑΣ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ.
Θεωρείται απλώς σαν μια επιληπτική αντίδραση του οργανισμού. Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί σε πάρα πολλούς ανθρώπους, χωρίς να υπάρχει ιστορικό ή οποιαδήποτε «παθολογική» ανάγκη, αλλά να είναι και τόσο απαρατήρητη ώστε να μην το καταλάβει κανείς. Ακόμη και σε ένα ή περισσότερα επεισόδια, όπου υπάρχει μαρτυρία πιθανής κρίσης δεν είναι δυνατόν να τεθεί η ετικέτα αυτής της διάγνωσης, χωρίς να γίνει πλήρης διαγνωστικός έλεγχος. Ο διαγνωστικός έλεγχος αυτός αφορά, κατά πρώτο λόγο, την παρατήρηση του ασθενούς κάτω από διάφορες καταστάσεις. Πέρα από αυτό, πρέπει να γίνει μια σειρά ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων μετά από διάφορες προκλήσεις, όπως είναι ο ερεθισμός με φως ή η αγρύπνια, προκειμένου να βρεθεί εάν υπάρχει κάποιο παθολογικό στοιχείο. Εάν και μετά από αυτό, ακόμα και ύστερα από εικοσιτετράωρη καταγραφή με ύπνο, δεν πιστοποιηθούν στοιχεία ακριβούς επιλεπτογενούς διαταραχής του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, τότε παραμένει το επεισόδιο της κρίσης ως απλή υπόνοια υπό παρακολούθηση από τον κλινικό γιατρό.
Βέβαια, η διαγνωστική δε σταματάει εκεί, συνεχίζεται ακόμη και με μαγνητική τομογραφία ή οποιαδήποτε άλλη ιατρική εξέταση είναι αναγκαία, προκειμένου να δώσει το παραμικρό στοιχείο και ιδιαίτερα στις μεγάλες κλινικές, όταν συμβαίνει για πρώτη φορά για μια πιθανή αιτία της επιληπτικής κρίσης. Είναι αυτό που λέμε ότι όταν έχουμε τέτοια ένδειξη επιλεπτογενούς μορφής και υπόνοια κάποιας κρίσης, η προσπάθεια της διάγνωσης δε σταματάει ποτέ.

Η ΝΕΥΡΟΓΛΟΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ 85% ΤΩΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ.
Τα κύτταρα της νευρογλοίας είναι σχεδόν θαμνώδη με πολλά παρακλάδια και έρχονται σε επαφή με όλους τους κυτταρικούς σχηματισμούς του εγκεφάλου. Η δομή τους και η κατασκευή τους είναι τέτοια, που επιτρέπει την άμεση επαφή με όλους τους σχηματισμούς, τόσο χημικά όσο και ηλεκτρικά. Αυτή η δυνατότητα δημιουργεί την πρόσβαση σε όλες τις εγκεφαλικές λειτουργίες, έτσι ώστε στην ουσία να είναι η νευρογλοία απαραίτητη για την πλήρη εγκεφαλική λειτουργία. Ένα άλλο ουσιαστικό στοιχείο νευρογλοιακής λειτουργίας είναι η προσαρμογή της σε διάφορες χρονικές καταστάσεις, σε σχέση με τη λειτουργικότητα διαφόρων συνδυασμών. Δηλαδή, μπορεί να έχει μια ποικιλότητα αντίδρασης για τις διάφορες εγκεφαλικές ανάγκες.

Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΜΕ ΒΑΡΟΣ 1,2KG ΠΕΡΙΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ.
Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη τεχνική, η οποία επηρεάζει τον εγκέφαλο σε οποιοδήποτε σημείο χωρίς να ακουμπάει το κρανίο. Πρόκειται για την τεχνική του διακρανιακού μαγνητικού ερεθισμού (TMS), η οποία με ένα ειδικό εργαλείο μπορεί και περνάει μαγνητικά κύματα έως βάθους 4 εκατοστών στον εγκέφαλο, χωρίς να αγγίζει το κρανιακό οστό. Αυτή η δυνατότητα ερεθισμού σε «βάθος» δημιουργεί προϋποθέσεις διαγνωστικές και θεραπευτικές σε όλη την επιφάνεια του εγκεφάλου, π.χ. ερεθίζοντας στο πίσω μέρος (ινιακός λοβός) τον εγκέφαλο, διεγείρεται το οπτικό νεύρο και φαίνονται φωταψίες από τα μάτια ή και είδωλα που ήταν ορατά. Δια αυτόν τον ερεθισμό δημιουργείται μια «οπτική μνημονική διέγερση». Κατά ανάλογο τρόπο, μπορούμε να επηρεάσουμε και άλλες λειτουργίες.

ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΣΥΜΒΑΔΙΖΕΙ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΠΩΣ ΚΙΝΟΥΜΑΙ.
Το αίσθημα για τον εαυτό μας είναι σταθερά συνδεδεμένο με την ανάλυση που κάνει ο εγκέφαλος, σε ότι κινήσεις πραγματοποιεί το σώμα μας. Για να πιστοποιήσουμε ότι υπάρχουμε και ότι είμαστε αυτοί που είμαστε, παρατηρούμε με μεγάλη σπουδή, τελείως ασυναίσθητα, τις κινήσεις των άκρων και του σώματος μας καθώς επίσης αναμένουμε από αυτές το ανάλογο αποτέλεσμα. Εάν, ως δια μαγείας, διακοπεί αυτή η σχέση, τότε πλέον δεν έχουμε την αίσθηση του εαυτού μας, του χώρου με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε που βρισκόμαστε.
Τυπικό παράδειγμα είναι κάποιος ασθενής, ο οποίος με έναν όγκο στο προμετωπιαίο λοβό μετά από κρίσεις είχε την αίσθηση ότι το σώμα του χανότανε. Και ακριβώς αυτό συνέβαινε, επειδή ο όγκος καθότανε πάνω σε εκείνο το σημείο του νευρωνικού τόξου που πιστοποιούσε τη σχέση του ασθενούς με το χώρο. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι όλα πηγαίνουνε στην κατεύθυνση˙ κινούμαι, άρα υπάρχω. Οποιαδήποτε διαταραχή από την ερμηνεία αυτής της κίνησης μες στο μυαλό μας, μας μεταφέρει από το όριο της γνώσης στην ψύχωση.

ΟΙ ΑΠΛΕΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΈΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΚΥΡΙΩΣ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ.
Ο λόγος είναι ότι μπορούν να εμφανίζονται ανεπαίσθητα και να μη διαγιγνώσκονται εύκολα και δεύτερον η συμπτωματολογία τους να επικαλύπτεται από άλλες αρρώστιες. Η βασική διαταραχή είναι στο αισθητικό κέντρο του εγκεφάλου, που λέγεται οπισθορολανδικός αισθητικός φλοιός και η διαταραχή του, δημιουργεί την αίσθηση του μουδιάσματος ή του μυρμηγκιάσματος, στο μέλος του αντιστοίχου σημείου του σώματος. Συνήθως, οι απλές αισθητικές κρίσεις διαγιγνώσκονται μετά από εκτενή ηλεκτροεγκεφαλογραφικό έλεγχο και ακόμα πιο εύκολα όταν συνοδεύονται και από κινητικές.

ΣΤΟ ΠΛΑΣΜΑTOΚΥΤΤΩΜΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΑΠΟ   ΈΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΚΥΤΤΑΡΟ.
Πρόκειται για ένα κύτταρο από το πλάσμα του αίματος που παράγει σε μια ξαφνική στιγμή, λόγω αδυναμίας του ανοσοποιητικού, ένα αντίσωμα που λέγεται ανοσοσφαιρίνη. Από εκεί και πέρα αρχίζει μια ραγδαία εξέλιξη πολλαπλασιασμού κλώνων αυτής της ανοσοσφαιρίνης σε πολύ μεγάλα ποσά και υπάρχει η αδυναμία πλέον του ανοσοποιητικού να αντιπαλέψει αυτήν την τάση. Όταν λοιπόν αυτή η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο και η παραγωγή ξεπερνάει την αντίσταση του αμυντικού συστήματος έχουμε πλέον τη μορφή του καρκίνου. Εάν αυτή η μορφή καρκίνου βρίσκεται σε ένα σημείο, τότε μιλάμε για ένα μονήρη πλασματοκύττωμα. Όταν όμως αυτό επεκταθεί σε όλο το σώμα και κυρίως σε οστά και αίμα και κεντρικό νευρικό σύστημα και ανώτερο αναπνευστικό μιλάμε για πολλαπλό μυέλωμα. Όπως φαντάζεται κανείς η διαδικασία μπορεί να είναι πολύχρονη, γιατί από ένα κύτταρο μέχρι να εξαπλωθεί σε ολόκληρο το σώμα χρειάζεται από την μία μεριά ο χρόνος και από την άλλη αδύνατο ανοσοποιητικό. Άρα όσο πιο γρήγορα επεμβαίνει κανείς, προκειμένου να λύσει αυτήν την κατάσταση, τόσο πιο μεγάλο είναι και το θεραπευτικό αποτέλεσμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η προσβολή του κεντρικό νευρικό σύστημα είναι από τα τελευταία όργανα.

ΤΑ PRIONS ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΕΛΕΣ ΑΓΕΛΑΔΕΣ. ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΠΡΩΤΕΪΝΙΚΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΩΝ ΙΩΝ.
Τα  prions, κατά κύριο λόγο, μεταξύ των άλλων επηρεάζουν την ομοιόσταση και τον ύπνο του ανθρώπου και έχουνε την τάση ορισμένες φορές, όταν προκύπτει παθογένεια, να αναδιπλώνονται σε ομάδες που δημιουργούν νέες κυτταρικές λειτουργίες. Περισσότερες από αυτές είναι παθολογικές και χαρακτηρίζουνε μια σαφή μολυσματική μορφή. Πολλές όμως φορές, λόγω των ενζύμων που περιέχονται στο περιβάλλον. Αυτά τα κύτταρα διαφοροποιούνται και μετατρέπονται σε φαινομενικά παρόμοιες πρωτεΐνες που ερεθίζουν το γονίδιο και είναι ικανές να κάνουν μια επιγενετική αλλαγή, έτσι που να αλλάξει τελείως η μορφή του αποτελέσματος. Δηλαδή το φαινότυπο που λέμε.

Η ΙΝΟΜΥΑΛΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΣΗΜΕΙΑΚΟΥ ΔΙΑΧΥΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΣΕ ΌΛΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΠΟ ΌΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ.
Το σύνδρομο της ινομυαλγίας παρουσιάζεται τον τελευταίο καιρό πολύ τακτικά και έρευνες το προσδιορίζουν στο 2% του πληθυσμού. Δεν παύει να είναι μια «μοντέρνα» αρρώστια, όπου αναφορικά με τις αιτίες, οι ερευνητές δεν έχουν καταλήξει για την ακριβώς αιτιολογία. Πιστεύεται ότι η έντονη σωματική κούραση και ψυχική φόρτωση παίζουν ένα σπουδαίο ρόλο. Πέραν τούτου, δεν είναι λίγοι και αυτοί που υποστηρίζουν ότι με κληρονομική επιβάρυνση «συνεισφέρει» στην εμφάνιση της νόσου. Επίσης έχει παρατηρηθεί τακτικά η ύπαρξη μιας λοίμωξης από τον ιό Epstein Barr σε περιπτώσεις ινομυαλγίας.

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΘΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ, ΌΤΑΝ ΈΧΕΙ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΒΛΑΒΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΈΤΣΙ ΏΣΤΕ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΝΑ ΈΧΕΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ «ΝΑ ΩΡΙΜΑΣΕΙ» ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΕΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.
Το χαρακτηριστικό αυτών των κρίσεων είναι ότι είναι μικρές, διαρκούν δευτερόλεπτα και κατά κύριο λόγο συνοδεύονται από σύγχυση και κεφαλαλγία μετά τη διάρκεια τους. Τα συμπτώματα αυτά μπορούν να επαναληφθούν πολλές φορές κατά την διάρκεια της μέρας και μάλιστα να έχουν αύξηση σε αλλαγές της θερμοκρασίας σε έντονο στρες η σε μεγάλη κόπωση. Η κατανομή των ηλεκτρολυτών, δηλαδή, η συγκέντρωση νερού και κατανάλωση ποτών παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην όλη εμφάνιση.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, εκείνο που «διεκδικείται» όσο γίνεται γρήγορα είναι να γίνει κατανοητή η ύπαρξη των επιληπτικών κρίσεων, δια της καταγραφής της ηλεκτροεγκεφαλογραφίας και ο περαιτέρω έλεγχος με τη μαγνητική τομογραφία, προκειμένου να συγκριθεί αν υπάρχουν κάποιες ανατομικές βλάβες, οι οποίες θα ληφθούν υπόψη στη θεραπευτική αγωγή.

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΦΡΟΥΝΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΙΟΥΝΓΚ ΑΝΑΠΤΥΧΘΗΚΕ, ΌΠΩΣ ΗΤΑΝΕ ΕΠΟΜΕΝΟ, ΜΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΗ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΣΗ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ.
Μια ιδιαιτερότητα σε αυτό το πλήθος των σοφών ψυχοθεραπευτών και γιατρών αποτελεί ο γιατρός Ρομπέρτο Ασατζιόλι, που γεννήθηκε στη Βενετία το 1888 και πέθανε το 1974. Ο Ασατζιόλι, ένας ουμανιστής μεγάλου βεληνεκούς, ιδιαίτερα μορφωμένος άνθρωπος, μιλούσε 8 διαφορετικές γλώσσες μεταξύ των οποίων και ελληνικά και αποτέλεσε τον πατέρα της λεγόμενης ψυχοσύνθεσης.
Ο Ασατζιόλι χαρακτήριζε την ψυχοσύνθεση σαν μια ξεχωριστή λειτουργία στα όρια μεταξύ φαντασίας και φαντασίωσης που περιλάμβανε κυρίως ένστικτα, τάσεις, παρορμήσεις, επιθυμίες και προσδοκίες με την ιδιαιτερότητα να αποτελεί μια βάση έκφρασης και επικοινωνίας με τους υπολοίπους.   Ήτανε μια θεωρία, από διανοητικής πλευράς, ιδιαίτερα δυσνόητη, αλλά από ότι αποδείχθηκε και με τις μετέπειτα εξελίξεις, παρά τη διαφωνία του τόσο με το Γιούγκ όσο και με το Φρόυντ, είχε μια ουσιαστική βάση αυτό που ισχυριζότανε. Καινούριες έρευνες της νευροφυσιολογίας έχουνε καταδείξει πλέον ότι όλα αυτά τα ένστικτα, οι τάσεις και οι παρορμήσεις αποτελούνε την εσωτερική δομή, που κουβαλάει ο άνθρωπος με τη γέννα του, ανεπηρέαστη από το εξωτερικό περιβάλλον.  Είναι, δηλαδή, αυτά που ρυθμίζουν τη θέληση της ύπαρξης του ως προς τους άλλους. Σε αυτό το σημείο ο Ασατζιόλι είχε ουσιαστικά δίκιο και οι θεραπευτικές του προτάσεις βρίσκουν ανταπόκριση.

Η ΠΛΑΓΙΑ ΑΜΥΟΤΡΟΦΙΚΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ, Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΝΕΥΡΩΝΑ, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ.
Δυστυχώς για αυτήν την νόσο δεν υπάρχει μια τελεσίδικη θεραπεία. Παρόλα αυτά, η έγκαιρη διάγνωση, όμως, είναι απαραίτητη, έστω και για τα προληπτικά μέτρα που μπορεί να λάβει κανένας και να κάνει πιο ελαφρύ το δράμα του ασθενούς. Για την συγκεκριμένη περίπτωση λέμε για τη διάγνωση του διακρανιακού μαγνητικού ερεθισμού. Είναι μια ανώδυνη και αναίμακτη διάγνωση, η οποία πολύ νωρίς δίνει τη δυνατότητα της αναγνώρισης του προβλήματος της τυχόν ύπαρξης μιας πλάγιας αμυοτροφικής σκλήρυνσης.
Όπως έχουνε δείξει οι έρευνες, που έχουν γίνει πάνω στον τομέα αυτό, σε ένα ποσοστό μεγάλο από 60%, έγκαιρα και πριν ακόμη ή μόλις αρχίσει η υπόνοια της διάγνωσης, εμφανίζει ο διακρανιακός μαγνητικός ερεθισμός παθολογικά ευρήματα που οδηγούν στη διάγνωση της νόσου. Παράλληλα, μπορεί κανένας να παρακολουθεί μέσω του διακρανιακού μαγνητικού ερεθισμού και τα «σκαμπανεβάσματα» της νόσου, έτσι ώστε να έχει μια άποψη για τη θεραπεία που ακολουθεί.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΌΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΣΥΧΝΗ ΜΟΡΦΗ ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ «ΤΥΡΑΝΝΙΚΟ» ΚΑΙ ΕΠΩΔΥΝΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ.
Συνήθως προσβάλει την πρώτη και δεύτερη μετακάρπια φάλαγγα και τις μικρές αρθρώσεις του χεριού, προκαλώντας με τις φλεγμονές τις αγκυλώσεις που περιορίζουν τις κινήσεις τους και με την αλλαγή της θερμοκρασίας είναι επώδυνες. Συχνά συγχέεται με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα με την οποία εμφανίζει μια συγγένεια συμπτωμάτων. Πρόκειται  για πάθηση που χρήζει έγκαιρη διάγνωση και αγωγή, πριν οι αλλοιώσεις οδηγήσουν σε μόνιμες παθολογικές καταστάσεις.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΝΟΡΜΑΝ ΜΑΝΕΑ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑΣ 52ΧΡΟΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ. ΈΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ ΈΝΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ, ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝ.
Ως χούλιγκαν χαρακτηρίζονται οι Ρουμάνοι, οι οποίοι δεν προσαρμόστηκαν επακριβώς στο προ Τσαουσέσκου σύστημα. Άξιο να τονιστεί είναι η άποψη του Μάνεα ότι η ελευθερία είναι ένα σοκ, όπως και η σκλαβιά και πρέπει να μάθει να ζει κανείς με αυτά βήμα – βήμα. Επίσης μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα άποψη του Μάνεα είναι ότι στην ουσία μεταξύ ολοκληρωτικού και δημοκρατικού συστήματος, την ουσιαστική διαφορά έχει  μόνο η ύπαρξη της εξουσίας.
Το κουμμουνιστικό σύστημα από πείρα που έχει αυτό στη Ρουμανία, αντιδρώντας στην ιδιοκτησία, κάνει δικούς του ακόμη και τους ανθρώπους. Μια αξιόλογη υποθήκη είναι ότι αναφέρει πως οι ΗΠΑ αποτελούν το καλύτερο «ξενοδοχείο» στον κόσμο. Δε ζητούν πολλά, δε ρωτούν πολλά, αρκεί να πληρώνεις το δωμάτιο σου και να το κρατάς καθαρό. Κλείνοντας τις απόψεις, ο Μάνεα βλέπει και τις διαφορές μεταξύ ορθόδοξης και καθολικής εκκλησίας, όπου θεωρεί ότι η δεύτερη είναι πολύ πιο ανεξάρτητη στην πολιτική από ότι η πρώτη.

ΠΛΕΟΝ ΈΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΌΤΙ ΟΙ ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΚΑΡΚΙΝΩΝ, ΌΠΩΣ Π.Χ. ΤΟΥ ΓΛΟΙΟΒΛΑΣΤΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΟΥΡΟΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ.
Στην αναζήτηση νέων θαυματουργών φαρμάκων, πολλές μεγάλες επιστημονικές ομάδες προσπαθούν να ανακαλύψουνε ουσίες, οι οποίες, ή επιδρώντας γονιδιακά ή επιδρώντας καθαρά ανασταλτικά, προσπαθούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια πιο αισιόδοξη θεραπεία. Μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ βρήκε σοβαρές αντιβιοτικές ιδιότητες στο μητρικό γάλα που περιέχει την α – λακταλβουμίνη, η οποία μπορεί να διαπεράσει μερικές φορές τα καρκινικά κύτταρα της ουροδόχου κύστης και του γλοιβλαστώματος και να προκαλέσει αναστολή αυτής της δραστηριότητας με πολύ καλά αποτελέσματα. Το άκρως αισιόδοξο αυτό γεγονός ενδυναμώνει πάρα πολύ τη μέχρι τώρα θεραπευτική αντιμετώπιση, διότι στον τομέα αυτό όσο εντείνονται οι έρευνες προκύπτουν και νέα στοιχεία που μπορούν να δώσουν λύση σε μέχρι τώρα άλυτα ανοσολογικά προβλήματα.

ΠΟΛΛΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΡΥΠΟΓΟΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ «ΒΑΚΙΛΟΥΣ ΜΥΚΗΤΕΣ ΚΑΙ ΒΑΚΤΗΡΙΔΙΑ».
Κατά την πτώση τους από την ατμόσφαιρα στη γη παρασύρουν και άλλα τοξικά υπόλοιπα, σχηματίζοντας μαζί τους ένα «χημικό εισβολέα». Αυτά, πέφτοντας στη γη, εισέρχονται στη διατροφική αλυσίδα, έτσι που σε μεταβολικά ευαίσθητα άτομα να προκαλούν δερματοπάθειες, όπως αυτές του συνδρόμου morgellons. Επιστήμονες έχουν εντοπίσει το αγροβακτηρίδιο σαν συνυπεύθυνο για την εμφάνιση του morgellons και αυτό. Το αγροβακτηρίδιο χρησιμοποιείται για την παραγωγή υβριδίων.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΛΗΡΗ ΜΗΝΙΓΓΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΈΝΑΝ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ ΤΟΠΟ ΠΡΟΣΒΟΛΗΣ, ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΚΡΥΑ ΡΕΥΜΑΤΑ (Π.Χ. ΟΔΗΓΟΙ ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΑΚΙ) ΜΕ ΤΑΣΗ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΥΡΙΩΣ ΙΓΜΟΡΙΤΙΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΡΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΕΣ.
Ένα πολύ μεγάλο ρόλο στην παθογένεια αυτών των πονοκεφάλων παίζει το τρίδυμο νεύρο, το οποίο έχει μια πολύ εκτεταμένη εξάπλωση κάτω από το δέρμα στην περιοχή αυτή και είναι τρομερά ευάλωτο στις περιβαλλοντολογικές αλλαγές και στις καιρικές συνθήκες. Όταν έχουμε παράπονα από ασθενείς για τέτοιους πόνους, οφείλουμε πάντοτε να σκεφτόμαστε την έκθεση στις καιρικές συνθήκες και το τρίδυμο νεύρο.

Ο ΜΠΑΛΤΑΣΑΡ ΓΚΑΡΘΟΝ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑΣ 55 ΧΡΟΝΩΝ ΙΣΠΑΝΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ, ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΔΙΑΤΑΞΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΙΝΟΣΕΤ ΚΑΙ Ο ΊΔΙΟΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΩΡΑ ΜΙΑ ΔΙΝΗ ΛΟΓΩ «ΚΑΤΑΧΡΗΣΗΣ» ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
Βρέθηκε ο ίδιος κατηγορούμενος για παράβαση καθήκοντος, διότι διέταξε τον επανέλεγχο των μαζικών τάφων που άνοιξε ο Φράγκο μετά την κυριαρχία του στην Ισπανία και έθαψε μαζικά τα θύματα του πολέμου. Ο δικαστής θέλει μια επανεξέταση των πτωμάτων με DNA, έτσι ώστε να επιβεβαιωθούν οι λίστες των θυμάτων, προκειμένου να αποδοθεί και ιστορικά στον καθένα η ευθύνη, η δόξα που του αναλογεί. Είναι πραγματικά πρόβλημα ηθικό πως θα αποφασίσει η πλευρά αυτή να λύσει το θέμα με τον επίμονο δικαστή. Ανάμεσα σε όλα είναι και η επανεξέταση των τάφων του Poum στο οποίο ήταν και αρκετοί Έλληνες.

ΈΝΑ 10% ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΣΧΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗΣ ΈΝΤΑΣΗΣ ΠΟΛΥΝΕΥΡΟΠΑΘΕΙΑ. ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΟ ΑΥΤΟ ΚΑΤΑΔΕΙΚΝΥΟΥΜΕ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΩΝ ΝΕΥΡΩΝ ΣΤΑ ΆΚΡΑ Ή ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ.
Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πρόκειται για επικίνδυνες ασθένειες, όσο βασανιστικές. Κάθε νεύρο έχει 3 ειδών ίνες μέσα του˙ κινητικές, αισθητικές, αυτόνομες, νευρικές και περιβάλλεται από μια μεμβράνη που λέγεται μυελίνη. Στις πολυνευροπάθειες μπορούμε να έχουμε προσβολή ενός έως όλων αυτών των στοιχείων, συνδυασμού τους ή και όλα μαζί.
Σε κάθε περίπτωση, ανάλογα με το συνδυασμό προσβολής έχουμε την ανάλογη κλινική εικόνα. Γενικά, οι πολυνευροπάθειες είναι από τα πιο περίπλοκα κεφάλαια της νευρολογίας, όπου η διάγνωση και η θεραπεία είναι απαραίτητη. Τα γενικά συμπτώματα είναι μουδιάσματα, αδυναμίες, κράμπες και ιδρώτας των άκρων. Όταν εμφανίζονται αυτά, πάντα να υποπτευόμαστε μια πολυνευροπάθεια και να καταφεύγουμε στο νευρολόγο, ο οποίος έχει γνώση και τα κατάλληλα μηχανήματα (νευροφυσιολογίας) για να διαγιγνώσκει και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αυτά.

TO ΣΥΝΔΡΟΜΟ HOLMS ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΜΙΓΩΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ ΝΟΣΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΕΚΦΥΛΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΕΓΚΕΦΑΛΙΔΑ ΚΑΙ ΠΥΡΗΝΕΣ ΕΛΑΙΩΝ.
Πήρε δε το όνομα του Holms, ο οποίος το περιέγραψε πρώτος. Πολλές φορές η εκφύλιση των ελαίων  επεκτείνεται στην περιοχή του στελέχους. Η αρχή της ασθένειας εμφανίζεται στα σαράντα και έχει τρόμο άκρων, δυσαρθρία, αταξία βαδίσματος. Πολλές φορές παρόμοια εικόνα δίνει και η αλκοολική εγκεφαλοπάθεια. Η ανατομική βλάβη οφείλεται στην απώλεια κυττάρων της παρεγκεφαλίδας, που λέγονται κύτταρα του Πουνκιγιέ. Πρόκειται για κύτταρα που συντονίζουν ομοιομορφία και αρμονία κινήσεων. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει θεραπεία για τη νόσο του Holms.

ΩΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΝΕΥΡΩΝΙΚΟ ΚΥΚΛΩΜΑ ΣΤΟ ΜΕΣΕΓΚΕΦΑΛΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ, ΕΠΙΦΟΡΤΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ, ΤΟΝ ΎΠΝΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ.
Το μεταίχμιο δρα με συνεχές ηλεκτρικές εκκενώσεις, μικρής έντασης, προκειμένου να έχει επικοινωνία ανάμεσα στα σημεία που συνδέει. Η ένταση αυτή των εκκενώσεων είναι πολύ σπουδαία, προκειμένου να έχει το άτομο την αρμόζουσα συμπεριφορά και να συμπλέει με το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, λόγω διαφόρων παθολογικών καταστάσεων π.χ. επιληπτικών εκφορτίσεων, τότε το σύστημα αντιδρά υπέρμετρα με έντονες «αναφλέξεις» στη θέση των εκκενώσεων, γεγονός που οδηγεί το άτομο σε πανικό και δραματική συμπεριφορά αποφυγής των κινδύνων. Κάποτε ήταν αυτά δύσκολο και να διαγνωστούν και να θεραπευτούν. Σήμερα με την πρόοδο του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος και των άλλων διαγνωστικών μέσων, η αντιμετώπιση τους είναι πολύ πιο εύκολη.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ Π.Χ. ΌΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΡΑΝΙΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΈΝΤΟΝΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΡΙΝ.
Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα στην ιστορία της νευρολογίας, όπου επιφανείς ή χαρακτηριστικοί ασθενείς μετά από ένα κρανιοεγκεφαλικό επεισόδιο αλλάζουν άρδην τη συμπεριφορά τους, ιδιαίτερα όταν είχαν τραύμα στην περιοχή του μετωπιαίου λοβού, με αποτέλεσμα καταστροφής κάποιων διανοητικών ικανοτήτων, ενώ παράλληλα υπήρχε η εμφάνιση ακραίων προσωπικών δυσπροσαρμοστικών καταστάσεων, όπως της επιθετικότητας και της βίας.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι στα νευρολογικά σύνδρομα πάντα πρέπει, εκτός από την τυπική κλινική εικόνα που μας παρέχει το εκάστοτε νόσημα, να έχουμε μεγάλη προσοχή στις διαταραχές της προσωπικότητας, τη χρονική σχέση που έχουμε το νόσημα, δηλαδή, εάν συνέβησαν πριν ή μετά και την έκταση που έχουν πάρει. Ιδιαίτερα, είναι υπεύθυνη κατάσταση και κυρίως, πολλές φορές, για δικαστικούς λόγους, όταν χρειάζεται να πάρουμε μια απόφαση για μια διαταραχή προσαρμοστικότητας της προσωπικότητας ή σε μια δικαστική αντιδικία.

Η ΑΤΑΞΙΑ ΜΕ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΒΑΔΙΣΜΑΤΟΣ, ΤΗΝ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΗΘΗ ΤΡΟΜΟ ΠΟΥ ΤΗ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ.
Ακριβώς για αυτό το λόγο εξετάζεται από παλιά και διεξοδικά από πολλούς γιατρούς. Αυτό από την  μια πλευρά είναι καλό, αλλά όσον αφορά την ταξινόμηση των αταξιών έχει οδηγήσει και σε ένα μικρό χάος. Το χάος οφείλεται στο ότι κάθε ερευνητής που εξέταζε διεξοδικά μια περίπτωση αταξίας και έβρισκε κάτι παραπάνω από τον προηγούμενο, έδινε το όνομα του στο «νέο σύνδρομο», έτσι ώστε να δημιουργηθούν ουρές διαφόρων «συνδρόμων» αταξίας, τα οποία έχουν στην ουσία μια κοινή βάση. Η κοινή βάση της αταξίας είναι ότι οι ανατομικές αλλοιώσεις που την προκαλούν είναι στο νωτιαίο μυελό, στα περιφερικά νεύρα, αλλά κυρίως στην παρεγκεφαλίδα.

ΤΑ ΑΕΡΙΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΞΕΤΑΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΟΞΥΓΟΝΟΥ ΚΑΙ ΔΙΟΞΕΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ ΣΤΟ ΑΙΜΑ.
Η εξέταση αυτή είναι πολύ ουσιώδης, διότι δίνει πληροφορίες σχετικά με την οξυγόνωση του εγκεφάλου άρα και τη λειτουργία του. Ιδιαίτερα σε ασθενείς σε κώμα ή βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ή ασθενείς σε καταστολή πρέπει πάντα κανείς να συντονίζει τη θεραπεία, ανάλογα με τα ευρήματα αυτά και αν είναι πεσμένη η συγκέντρωση οξυγόνου και ανεβασμένη του διοξειδίου του άνθρακα πρέπει να χορηγείται οξυγόνο εξωτερικά περίπου 6 λίτρα ανά λεπτό. Για αυτούς τους ασθενείς πρόκειται για μια εξέταση ρουτίνας και πρέπει να έχει κανείς στο νου του να γίνεται σωστά και αποτελεσματικά.

ΤΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΜΙΚΡΗΣ, ΜΕΓΑΛΗΣ Ή ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟΥ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΨΥΧΩΣΕΙΣ ΚΥΡΙΩΣ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ.
Όπως ακριβώς το λέει και η λέξη στο παραλήρημα ο ασθενής είναι κυριολεκτικά «εκτός εαυτού» και ζει μια διαστρεβλωμένη, ιδεατή κατάσταση που ούτε αυτός ούτε οι διπλανοί του την καταλαβαίνουν. Βέβαια, το παραλήρημα είναι μια εγκεφαλική διαταραχή που με τις σημερινές τεχνικές μεθόδους μπορεί να εντοπιστεί στο μεσεγκέφαλο και συνδυάζεται άμεσα με τη διαταραχή της σχιζοφρενικής ψύχωσης. Πολλοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για λανθασμένους συνδυασμούς νευρωνικών τόξων, που δημιουργούν την όλη αυτή κατάσταση. Και με αυτόν τον τρόπο έχουμε την εμφάνιση μιας ατελείωτης παράλογης φλυαρίας με αλλόκοτο περιεχόμενο.

ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΕΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΈΧΟΥΝ ΔΕΙΞΕΙ ΌΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΣΕ ΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ.
Αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη αξία για τον κλινικό γιατρό, γιατί τη στιγμή που έχει μάθει να σκέφτεται έτσι, όταν του παρουσιαστεί ο πρώτος ασθενής με μια επιληπτική κρίση, αρχίζει από την ηλικία του και εκεί μέσα έχει τον πρώτο κύκλο υπόπτων αιτιών, που μπορούν να παρουσιαστούν σαν βασική δημιουργία των επιληπτικών κρίσεων. Ένα τυπικό παράδειγμα για αυτό είναι οι κρίσεις της προχωρημένης ηλικίας, οι οποίες εμφανίζονται κυρίως σε ασθενείς που επιβαρύνονται και από άλλες μεταβολικές διαταραχές, όπως π.χ.  ο διαβήτης, οι οποίες είναι κρίσεις αγγειοεγκεφαλικής εκφύλισης. Συνεπώς, όταν εμφανίζεται κάποιος προχωρημένος σε ηλικία, ο οποίος παρουσιάζει μια τέτοια κρίση ξαφνικά, κανείς δεν κοιτάζει, αφού καλύψει κλινικά και φαρμακευτικά τον πάσχοντα, να βρει την αιτία πρώτα από αυτή την αιτιολογία. Ο καταμερισμός αυτός ωφελεί, πολλές φορές, τα μέγιστα και μας δίνει τη δυνατότητα να ξεχωρίσουμε ανάμεσα στα διάφορα είδη κρίσεων.