ΤΟ ΒΑΣΑΝΟ ΤΗΣ ΙΝΟΜΥΑΛΓΙΑΣ

Η ΙΝΟΜΥΑΛΓΙΑ ΜΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΣΕ ΌΛΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΈΝΑ ΑΙΣΘΗΜΑ ΧΡΟΝΙΑΣ ΚΟΠΩΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΟΝΤΕΡΝΑ, ΑΛΛΑ ΣΥΧΝΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ.
Η αιτιολογία της βασίζεται σε λοιμώξεις και κυρίως του συμπλέγματος του έρπητα με μεγάλη εμφάνιση προτίμησης, ύστερα από λοιμώδη μονοπυρήνωση. Η συμπτωματολογία της είναι χαρακτηριστική και η ένταση των συμπτωμάτων, τέτοια, που να κρατάνε τον ασθενή σε μια κατάσταση έντασης και επαγρύπνησης για την επόμενη ημέρα, που αναμένεται η συνέχεια του βασάνου. Δηλαδή, μιλάμε για μια ασθένεια που δεν είναι επικίνδυνη, είναι, όμως, εκκεντρική για ασθενείς και γιατρούς. Επειδή, και τα αντιφλεγμονώδη και τα αναλγητικά βοηθούν παροδικά αυτό, μεγαλώνει η αίσθηση του αβοήθητου και η κατάθλιψη, η οποία σταδιακά γίνεται μια παράμετρος της νόσου. Στην ινομυαλγία και στο αίσθημα χρόνιας κόπωσης, τα θεραπευτικά και διαγνωστικά μέσα πρέπει να είναι άμεσα και τελεσίδικα.

Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΆΠΟΨΗΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΑΥΤΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΌΤΙ Ο ΈΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ.
Εδώ βέβαια, πρέπει επεξηγηματικά να αναλυθούν δυο λόγοι: ο πρώτος είναι ότι αναφερόμαστε σε κρίσεις που κλινικά κάποιος έχει δει για κάποιο μεσοδιάστημα ή τις συνδυάζει με ένα παθολογικό, σύντομου χρόνου, ηλεκτροεγκεφαλογράφημα. Εάν το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι ύπνου ή πολλαπλών ωρών και μακράς διαρκείας καταγραφής, τότε το ποσοστό αυξάνεται ραγδαία και πολύ σπάνια βρίσκεται ασθενής με ηλεκτροεγκεφαλογράφημα ελεύθερο από επιλεπτοειδείς εκφορτώσεις.

ΕΠΙΓΕΝΕΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΠΟΥ ΕΞΕΤΑΖΕΙ ΤΗ ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΗΣ, ΎΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΈΝΑΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΕΡΕΘΙΣΜΟ Ή ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ.
Τα τελευταία χρόνια μετά την αλματώδη εξέλιξη της τεχνολογίας, στον τομέα αυτό βρέθηκε ότι μελετώντας τις διαδικασίες της επιρροής της γενετικής είναι δυνατή και μια «αντίστροφη» δράση, δηλαδή, παραγωγής επιγενετικών φαρμάκων. Και αυτό γιατί οι επιγενετικές διαταραχές, σε αντίθεση με τις αμιγώς γενετικές, είναι ανατρέψιμες με τη χρησιμοποίηση κατάλληλων ενζύμων και φαρμάκων. Έτσι λοιπόν, ήδη με αυτή τη βάση έχουμε πλέον την ανάπτυξη εναλλακτικών θεραπειών για πολλές  μορφές καρκίνων, εγκεφάλου (γλοιοβλάστωμα), παχέος εντέρου, προστάτη, ωοθηκών, θυρεοειδούς, μαστού.

ΔΙΑΣΗΜΟΙ

Η ΓΚΛΕΝ ΚΛΟΟΥΖ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΜΕ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.
Τελικά τα νευρολογικά-διανοητικά νευροψυχιατρικά προβλήματα εξελίσσονται σε μια μάστιγα για όλη την ανθρωπότητα, ασχέτου φύλου, χρήματος, οικονομικής κατάστασης και σταδίου διασημότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της ηθοποιού Γκλέν Κλόουζ (φωτογραφία), της οποίας η οικογένεια έχει μέλη με διανοητικές διαταραχές και η ίδια συμμετέχει πλέον ενεργά στην προσπάθεια καταπολέμησης τους. Βλέπουμε, συνεπώς, ένα καινούργιο  φαινόμενο, όπου επιφανείς ή επώνυμοι εξαιτίας των οικείων  διαταραχών να ασχολούνται με το επίπεδο των «θνητών».

ΑΥΤΙΣΜΟΣ: ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ

ΟΙ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ ΠΑΝΕ «ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ».
Αυτό ήταν ένα γνωστό θέμα, αλλά δύσκολο να επιβεβαιωθεί νευροφυσιολογικά, δηλαδή, να μπορέσει αυτό να καταγραφεί σαν επιλεπτογενείς εκφορτώσεις στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, έτσι που να υπάρχει πιστοποίηση των κρίσεων. Με την πρόοδο του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος και ιδιαιτέρα με τη δυνατότητα χρήσης blue tooth και πολυημέρων καταγραφών,  τα πράγματα άλλαξαν σε παιδιά, που με αυτιστικές διαταραχές ήταν αδύνατο να γίνει ηλεκτροεγκεφαλογράφημα δέκα λεπτών. Σήμερα με τον κατάλληλο εξοπλισμό, μπορεί να γίνει διαρκείας ημερών και με διαλείμματα, όπως επιθυμεί ο κλινικός γιατρός. Τα ευρήματα τα ηλεκτροεγκεφαλογραφικά από αυτόν τον πληθυσμό ξεπέρασαν κάθε έκπληξη. Βρέθηκαν παθολογικά στο σύνολο του και μάλιστα κάποια κατέδειξαν ένα συνδυασμό πολλών ειδών,  τύπων κρίσεων επιληψίας. Έτσι λοιπόν, στο θέμα του αυτισμού ανοίγει καινούργια αυλαία διαγνωστικών και θεραπευτικών παραμέτρων.

Ο-ΓΛΥΚΟΖΥΛΙΩΜΕΝΗ ΠΡΩΤΕΪΝΗ

Η Ο-ΓΛΥΚΟΖΥΛΙΩΜΕΝΗ ΠΡΩΤΕΪΝΗ ΕΚΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΉΠΑΡ ΚΑΙ ΈΧΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΛΙΠΟΠΡΩΤΕΪΝΗΣ Ε.
Στη διαδικασία αυτή συμμετέχουν περίπου τριακόσια αμινοξέα που κάποια αποδομούνται με ένα συγκεκριμένο αριθμό, έτσι ώστε να ενεργοποιείται ένα τελικό αμινοπεπτίδιο 18 περίπου αμινοξέων. Βέβαια, όλα αυτά είναι «υψηλών» προδιαγραφών, γενετικές γνώσεις, οι οποίες δεν έχουν καταγραφεί ακόμη και με απόλυτη σαφήνεια, αλλά πιστοποιούν την ύπαρξη του τόξου ο-γλυκοζυλιωμένη πρωτεΐνη και απολιποπρωτεΐνη Ε. Εάν σε αυτό τον κύκλο έχουμε διαταραχή και κυρίως στην ηπατική λειτουργία, τότε τα αποτελέσματα για την ανάπλαση και λειτουργία αγγείων και νεύρων είναι δυσάρεστη.

ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ «ΜΑΧΗ» ΜΕΤΑΞΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΩΝ ΨΥΧΙΑΤΡΩΝ, ΕΑΝ ΟΙ ΨΥΧΟΓΕΝΕΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ Ή ΌΧΙ.
Έτσι λοιπόν, κατά καιρούς, γίνονταν διάφορες έρευνες όπως η εκτίμηση επιπέδων προλακτίνης, ψυχομετρικές εξετάσεις κ.τ.λ. .  Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις πάντα τα αποτελέσματα βγάζανε σε μεγάλο ποσοστό παθολογικά στοιχεία και εκεί που δεν ήταν σαφή παθολογικά, δεν μπορούσε κανείς να αποδείξει το αντίθετο. Πλέον το πρόβλημα αυτό έχει λυθεί με τις νέες απεικονιστικές μεθόδους όπως π.χ. την πολύωρη εικοσιτετράωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή και την υπολογιστική μαγνητική τομογραφία. Σήμερα είναι πλέον εμφανές ότι στη μεγάλη πλειοψηφία των λεγόμενων ψυχογενών κρίσεων υπάρχει παθογένεια και μάλιστα κυρίως μεταξύ του μετωπιαίου λοβού και των διαφόρων διασυνδέσεων του.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΠΟΛΥ ΓΝΩΣΤΩΝ ΕΚΦΥΛΙΣΤΙΚΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ, ΌΠΩΣ Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ, Η ΆΝΟΙΑ ΛΕΒΙ, Η ΜΕΛΑΙΝΟΡΑΒΔΩΤΗ ΕΚΦΥΛΙΣΗ, Η ΑΤΡΟΦΙΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ, Η ΝΟΣΟΣ ΓΟΥΪΛΣΟΝ, ΦΡΙΝΤΙΧ ΡΑΪΧ Κ.Τ.Λ..
Το κοινό που έχουν όλες αυτές οι εκφυλιστικές αρρώστιες είναι ότι σε μικρό ή μεγάλο βαθμό περιέχουν άνισα κατανεμημένη και «γονιδιακά ταραγμένη» α-λιποπρωτεΐνη ˙μια ουσία που είναι απαραίτητη για τη μεταφορά-μεταβολισμό λιπιδίων, φωσφολιπιδίων στον εγκέφαλο. Λειτουργίες που είναι απαραίτητες τόσο για την ομαλή λειτουργία του όσο και για τη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος. Σε περιπτώσεις παθολογικής διαταραχής της α-λιποπρωτεΐνης έχουμε την εμφάνιση των εκφυλιστικών αυτών νοσημάτων.

ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΎΠΑΡΞΗ ΤΗΣ  «ΤΡOΜΩΔΟΥΣ ΠΑΡΑΛΥΣΗΣ» ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ Ο ΌΡΟΣ ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ.
Κατά κύριο λόγο, έτσι ερμηνεύονται νοσήματα με τρόμο, ακινησία, βραδυκινησία, μερική δυστονία και διαταραχές από το αυτόνομο κεντρικό σύστημα. Πολύ σωστά, ορισμένοι νευρολόγοι χρησιμοποιούν τον όρο σύνδρομο, διότι, εν κατακλείδι, πρόκειται για συνδρομιακή εμφάνιση μερικών εξωπυραμιδικών διαταραχών. Με το ίδιο μάτι, πρέπει να βλέπουμε την ανάλυση των συμπτωμάτων στις περιπτώσεις του συνδρομιακού πάρκινσον, γιατί πολλές φορές πίσω από αυτό μπορεί να κρύβεται κάτι άλλο και το σύνδρομο πάρκινσον να είναι απλώς επιφαινόμενο. Ακόμα πιο τακτικά φαίνεται στο νεανικό και εφηβικό πάρκινσον.

ΠΛΕΟΝ Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΙΑΤΡΕΙΑ ΈΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ.
Σήμερα, ο ασθενής είναι δυνατόν να παρακολουθείται, ενώ ταυτόχρονα βιντεοσκοπείται και καταγράφεται η κάθε εγκεφαλική δραστηριότητα του. Μπορεί δε ο ίδιος να είναι εφοδιασμένος με έναν ειδικό μηχανισμό που έχει ένα κουμπί, το οποίο πατώντας το μπορεί να πιστοποιήσει ποια στιγμή και πότε αισθάνεται άσχημα. Με αυτόν τον τρόπο έχει τη δυνατότητα ο εξεταστής να συντονίζει τις ηλεκτροεγκεφαλογραφικές διαταραχές με τα τυχόν παράπονα του ασθενούς, φτάνοντας έτσι σε μια σίγουρη και καλή διάγνωση.

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΕΝΟΣ ΑΝΟΪΚΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΑΝΑΛΟΓΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ  ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ.
Λόγω της αύξησης των ασθενών με άνοια, ανάλογα αυξήθηκε και ο αριθμός των ιατρικών εξετάσεων που με τον πιο ειδικευμένο τρόπο είναι σε θέση και να διαγιγνώσκουν και να εντοπίσουν το στάδιο της άνοιας. Ιδιαίτερα μετά την τρομακτική εμφάνιση της νόσου του Alzheimer, σε ότι συμβαίνει στις άνοιες, η παρουσία ειδικού ιατρικού team με ανάλογη γνώση και διαγνωστικές μεθόδους, σε ότι αφορά την ασθένεια αυτή είναι άκρως απαραίτητη. Άνοια σημαίνει ένα κυνήγι με το χρόνο. Ουσιαστικά κάποιος έχει μια θεραπευτική ελπίδα, όταν τη διαγνώσει σε αληθινά πρώιμο στάδιο. Δεν είναι δυνατόν να γίνει κάτι ιδιαίτερο, όταν φτάσει σε προχωρημένο σημείο. Είναι απόλυτα αναγκαίο  με την παραμικρή υπόνοια να στρεφόμαστε στους ειδικούς, προκειμένου να μας λύσουν το πρόβλημα.

ΓΕΝΙΚΑ, ΌΤΑΝ ΕΞΕΤΑΖΟΥΜΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΌΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ  «ΤΟ ΚΟΛΛΗΜΑ» ΜΙΑΣ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΕΤΙΚΕΤΑΣ.
Αυτό δεν μπορούμε να το αποφύγουμε από το λεγόμενο νεανικό πάρκινσον, διότι η συμπτωματολογία του ταιριάζει με την κλασσική συμπτωματολογία του πάρκινσον, παρότι έχει πολλές μικρές διαφορές. Πρώτα από όλα, αυτό που κυριαρχεί στο νεανικό πάρκινσον, σε αντίθεση με το κλασσικό, είναι η ασυμμετρία των συμπτωμάτων και οι διαταραχές της βάδισης. Αντίθετα δε με το κλασσικό πάρκινσον, εμφανίζονται έντονα αισθητικές διαταραχές, πόνοι,  αιμοδοσίες και κατάθλιψη. Οι διαφορές αυτές είναι ακόμα πιο έντονες όσο πάμε χρονικά προς τα κάτω στην περιοχή του εφηβικού πάρκινσον. Όπως και να έχει ,παρόλες τις μεγάλες προόδους που έγιναν στη νευρολογία, η περιοχή της γνώσης του νεανικού πάρκινσον παραμένει ακόμα σκοτεινή.

ΑΠΟΛΙΠΟΠΡΩΤΪΝΗ Ε, M-RNA

ΤΟ Μ-RNA ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ ΚΥΤΤΑΡΟΥ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΗΣ ΣΩΣΤΗΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ.
Στην περίπτωση με τις άνοιες του εγκεφάλου και ιδιαίτερα με το Alzheimer, υπάρχει μια διαταραχή στους στόχους του m-RNA της απολιποπρωτεΐνης Ε σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου. Το αποτέλεσμα είναι μια ολοκληρωμένη διαταραχή, η οποία στο τέλος οδηγεί στην κλινική εμφάνιση της νόσου του Alzheimer.

ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΠΙΑ ΌΤΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΣΕ ΠΡΩΤΕΪΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ, ΤΑ ΕΝΔΟΓΕΝΗ ΟΠΙΟΕΙΔΗ.
Τα ενδογενή  οπιοειδή διαχέονται σε όλο το σώμα, προκειμένου να ψάξουν σε νευρωνικά τόξα ειδικούς υποδοχείς, όπου μπλοκάροντας τους, δίνουν το αίσθημα ευεξίας, χαρά και επιβράβευσης. Ένα τεράστιο ποσοστό της μοντέρνας νευρολογικής έρευνας απασχολείται αυτήν τη στιγμή με αυτούς τους μηχανισμούς, προκειμένου όχι μόνο να βρει λύσεις για τον πόνο ή τη θεραπεία, αλλά να προχωρήσει ακόμα παραπέρα στην αναζωογόνηση και παράταση του ευδόκιμου ζωής.

Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΙΝΗΤΗΡΙΟΣ ΜΟΧΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΆΞΟΝΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ.
Μικρές ή μεγάλες μεταβολές της διάθεσης είναι συνήθως το καμπανάκι για πνευματικές, εγκεφαλικές δυσλειτουργίες, συνδεόμενες τακτικά με έντονες ψυχικές διαταραχές. Όταν διαπιστώνουμε κάτι τέτοιο, χρειαζόμαστε οπωσδήποτε τη βοήθεια του ειδικού και των τεχνικών δυνατοτήτων του, πράγμα που στις μέρες μας είναι αυτονόητο. Έχει αποδειχτεί ότι η διάθεση που δεν επηρεάζεται από τους εξωτερικούς παράγοντες άμεσα και είναι διαρκείας αποτελεί μια αυτόνομη λειτουργική διαταραχή. Σήμερα, χρησιμοποιώντας τη νευρολογική εξέταση και νευροφυσιολογικές δοκιμασίες (ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, προκλητά δυναμικά), ίσως και τη μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου, μπορούμε να έχουμε έναν πλήρη έλεγχο στη βάση λειτουργίας της διάθεσης και πρέπει να το εκμεταλλευόμαστε όταν υπάρχει ανάγκη.

ΣΤΙΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΧΡΟΝΙΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ, ΌΠΟΥ ΠΑΛΙΑ ΒΡΙΣΚΑΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ, ΠΕΡΙΠΟΥ ΈΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕ ΈΝΑ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ.
Μάλιστα, αρκετές φορές που υπήρχε δυσκολία αναγνώρισης των κρίσεων λόγω και ελλείψεως ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, δινόταν αντιεπιληπτική αγωγή, αυθαίρετα, για λόγους προφύλαξης. Μάλιστα, πολλοί ασθενείς, με αυτιστικές διαταραχές, γνωστές από την παιδική ηλικία, παρουσίαζαν μια «ποικιλία» από τύπους κρίσεων επιληψίας και μάλιστα οι γυναίκες πιο τακτικά από τους άνδρες.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΩΤΟΠΑΘΕΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΎΠΝΟΥ ΠΟΥ ΕΚΔΗΛΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΚΙΝΗΤΙΚΑ Ή ΨΥΧΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΔΕ ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΕΠΤΟΜΟΡΦΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι κλασσικοί ψυχίατροι νευρολόγοι που έχουν αντιμετωπίσει τέτοιου είδους περιστατικά, με βάση μόνο την κλινική εμπειρία, έχουν μια ιδιαίτερη δυσκολία τόσο στην κατανόηση της γένεσης των συμπτωμάτων αυτών, όσο και στην αρχειοθέτηση τους και τη διαφοροδιάγνωση τους. Με τον εικοστό πρώτο αιώνα που ξεκίνησε η πολύωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή και η ανάλογη χαρτογράφηση του εγκεφάλου, έγινε κατανοητό πως στις περιπτώσεις αυτές έχουμε επιμέρους εμφανιζόμενα επιλεπτογενή ή εξωπυραμιδικής μορφής συμπτώματα, αλλά στην ουσία το γενεσιουργό αίτιο βρίσκεται σε διαταραχές νευρωνικών τόξων που τις καταδεικνύει με σαφήνεια το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.

Η ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΝΕΥΡΑΛΓΙΑΣ ΤΡΙΔΥΜΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΕΣ, ΈΝΤΟΝΕΣ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ, ΔΙΑΞΙΦΙΣΤΙΚΟΥ ΆΛΓΟΥΣ, ΠΟΥ ΔΙΑΡΚΟΥΝ ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΛΕΠΤΑ.
Οι προσβολές που μπορούν να την  προκαλέσουν τη νευραλγία τριδύμου είναι ενδοκρανιακές ή ενδοεγκεφαλικές διαταραχές, αλλά και από απλά πράγματα της καθημερινότητας. Π.χ. ελαφρές αλλαγές της θερμοκρασίας, πίεση κατά τη μάσηση από την πλευρά του άλγους, κατάποση, ξύρισμα, πλύσιμο του προσώπου μέχρι και ένα απαλό άγγιγμα. Ο ασθενής που τα έχει βιώσει αυτά, προσπαθεί να τα αποφύγει, έτσι που λόγω μη λήψης φαγητού φτάνει στην καχεξία ή και στην αυτοκτονία.

ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΑ-ΑΝΟΣΟΡΥΘΜΙΣΗ

Η ΟΜΑΛΗ ΕΞΕΛΙΞΗ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΆΜΥΝΑΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ.
Αν αυτή η διαδικασία, για ποικίλους  λόγους, δεν έχει «άψογη» λειτουργία, τότε εμφανίζονται πολλά εκφυλιστικά νευρολογικά νοσήματα. Π.χ. η απολιποπρωτεΐνη Ε που έχει έναν κεντρικό ρόλο στο μεταβολισμό των λιπιδίων, όταν δε λειτούργει κανονικά και έχει μια άνιση δράση, επηρεάζει δυσμενώς τη μιτογόνο διέγερση των λεμφοκυττάρων. Δηλαδή, διαταράσσει την άμυνα του οργανισμού σε βαθμό τέτοιο που να ξεφεύγει εκτός ελέγχου και να έχουμε σαν αποτέλεσμα νοσογόνες καταστάσεις π.χ. νόσος του Alzheimer.

ΑΠΟΛΙΠΟΠΡΩΤΕΪΝΗ Ε ΚΑΙ ALZHEIMER

ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1970 ΒΡΕΘΗΚΕ Η «ΤΟΞΙΚΗ» ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗΣ ΑΠΟΛΙΠΟΠΡΩΤΕΪΝΗΣ Ε ΣΤΑ ΚΑΡΔΙΟΑΓΓΕΙΑΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ.
Από τότε άρχισε, σε παγκόσμιο επίπεδο και σε διάσημα εργαστήρια, η μεγάλη προσπάθεια να εντοπίσουν ανάλογες διαταραχές που προκαλεί ο κακός μεταβολισμός της απολιποπρωτεϊνης Ε σε άλλα συστήματα. Έτσι λοιπόν, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 τόσο με την πρόοδο της γενετικής όσο και τη βελτίωση των εργαστηριακών εργασιών, διαπιστώνεται για πρώτη φορά η σχέση του αλληλομόρφου γονιδίου της απολιποπρωτεΐνης Ε με την οικογενή και σποραδική μορφή της νόσου του Alzheimer. Αυτή η ιδιαίτερα ασθενής σχέση «τράβηξε» την κουρτίνα της έρευνας για πολλά άλλα νευροεκφυλιστικά νοσήματα, αποκαλύπτοντας έτσι τη σχέση της εν λόγω πρωτεΐνης με τις διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ CROHN ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΝΟΣΗΜΑ ΑΥΤΟΑΝΟΣΟ ΑΛΛΑ ΆΓΝΩΣΤΗΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ.
Πρόκειται για μια φλεγμονή του εντέρου σε διάφορα σημεία και οι βλάβες που προκαλεί αφορούν όλο το πάχος του πεπτικού σωλήνα, δημιουργώντας συρίγγια μεταξύ των στοιβάδων. Συνήθως η νευρική συμπτωματολογία είναι κόπωση, αίσθημα κατάθλιψης, εμετοί, απώλεια βάρους, αστάθεια, ίλιγγοι και συμπληρώνονται από πόνους στην κοιλιά, διάρροιες, αρθρίτιδες, υποβιταμινώσεις και διαταραχές της όρασης. Σήμερα, η εκδήλωση της νόσου του Crohn είναι μια διαταραχή που δεν προκαλεί φόβο, ούτε στη διάγνωση ούτε στη θεραπεία. Εκείνο όμως που τρομάζει είναι η συνοσηρότητα την οποία εμφανίζει με άλλες νευρολογικές παθήσεις, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, κατάθλιψη ή ακόμη η νόσος του Hashimoto.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΑ ΠΡΟΚΛΗΤΑ ΔΥΝΑΜΙΚΑ, ΜΙΑ ΆΚΡΩΣ ΛΕΠΤΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ, ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ, ΔΕΝ ΈΧOYN ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΘEI ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΈΠΡΕΠΕ.
Το γεγονός αυτό οφείλεται στο ότι οι εξετάσεις είναι αναίμακτες, απλές και ανώδυνες, χρειάζονται ειδικά μηχανήματα κάποιου κόστους και εξειδικευμένο προσωπικό. Ιδιαίτερα, το τελευταίο είναι δυσεύρετο, λόγω των ελάχιστων θέσεων εκπαίδευσης και του συντόμου παραμονής των γιατρών σε τέτοια εργαστήρια. Και όμως τα προκλητά δυναμικά σε μονήρη εκτέλεση ή σε συνδυασμό μπορούν να δώσουν διαγνωστικές πληροφορίες για λειτουργικές διαταραχές κάθε εγκεφαλικής περιοχής, ανάλογα με το νόσημα που υφίσταται. Στη σύγχρονη νευρολογία, με τις σημερινές δυνατότητες, δεν είναι δυνατή η μη εξάντληση των προκλητών δυναμικών σε κάθε νευρολογική κλινική.

ΉΔΗ ΤΟ 1918 Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΤΟΤΕ ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΣ HUNT ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΕ, ΣΕ ΜΙΑ ΕΚΤΕΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ, ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΝΕΑΡΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΑΠΟ ΔΩΔΕΚΑ ΕΩΣ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΝ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ.
Ο ίδιος μάλιστα είχε χρησιμοποιήσει τον όρο «τρομώδης παράλυση» νεανικού τύπου. Η προσπάθεια του ήταν να δώσει μια ώθηση σε ότι αφορά την σκέψη, σχετικά με την παθολογία αυτής της κλινικής εικόνας, πράγμα που τελικά κατάφερε. Πάρα πολλές νέες νευρολογικές σχολές, κυρίως στην Ιαπωνία, που το πάρκινσον ενδημεί, προσπάθησαν να βρουν επιστημονικές εξηγήσεις, σε ότι αφορά την αιτιολογία του και την εμφάνιση του. Παρά τις χιλιάδες δημοσιεύσεις, σε ότι αφορά νεανικό και εφηβικό πάρκινσον, δεν έχει δοθεί μια επαρκής τελεσίδικη εξήγηση.  Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα κλασσικά αντιπαρκινσιονικά φάρμακα ωφελούν ελάχιστα, ενώ οι παρενέργειες τους είναι πάμπολλες.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΈΝΑ ΔΙΛΛΗΜΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΌΤΑΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΩΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ˙ ΕΑΝ ΈΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΜΙΑ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΠΑΡΑΝΟΙΑ, ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ Ή ΣΤΗ «ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ» ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΕ ΜΙΑ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ.
Σήμερα με την πλειάδα αυτών των περιστατικών και με την εξειδίκευση αυτών των ατομικών ιδιαιτεροτήτων είναι πολύ δύσκολο να μπορέσει κανείς από μια απλή νευροψυχιατρική εξέταση να αποφανθεί για το ένα ή το άλλο. Έτσι λοιπόν, μιας και η σημερινή μοντέρνα διαγνωστική προσφέρει τις δυνατότητες της διαφοροδιάγνωσης  της κατάστασης είναι απόλυτα απαραίτητο σε αυτούς τους ασθενείς με αυτά τα «παράπονα», να γίνεται ο πλήρης νευροφυσιολογικός επεξηγηματικός έλεγχος με προκλητά δυναμικά και πολύωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή. Μπορεί αυτό να φαίνεται τολμηρό και πολυέξοδο, αλλά στην ουσία είναι ακριβώς το αντίθετο.

ΤΑ ΟΠΙΣΘΙΑ ΚΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΝΩΤΙΑΙΟΥ ΜΥΕΛΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Η «ΠΥΛΗ» ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ ΤΟ ΆΛΓΟΣ.
Τα ίδια αυτού καθαυτού  οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού δεν έχουν καμία ιδιαίτερη συμμετοχή στην ένταση ή ποιότητα του άλγους και περιορίζονται απλώς στο ρόλο της «πύλης». Έτσι λοιπόν, ο εκτενής έλεγχος τους έχει σημασία μόνο σε ότι αφορά την εντόπιση κάποιας βλάβης εκεί, της οποίας η ρύθμιση θα έφερνε μια ουσιαστική ανακούφιση στον πόνο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από αυτή την «πύλη» έχουμε και τη διάβαση των βραχέων κυκλωμάτων, ρυθμιστών της επώδυνης διαδρομής μεταξύ εγκεφάλου και νωτιαίου μυελού.

ΑΓΓΕΙΑΚΕΣ ΑΠΟΣΥΜΠΙΕΣΕΙΣ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΡΟΟΔΟΥΣ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ.
Πολλά από τα μέχρι τώρα επιτεύγματα που θεωρούνταν αδύνατα, πραγματοποιούνται πλέον χάρη στην ύπαρξη μικρών και ικανών μηχανημάτων. Σε αυτές τις περιπτώσεις ανήκει και η τεχνική μικροαγγειακής αποσυμπίεσης. Στις προκείμενες περιπτώσεις  πρόκειται για επιπλοκές που αφορούν τα κρανιακά νεύρα, τα οποία κατά την πορεία τους πιέζονται από μικρά αγγεία και φλέβες, έτσι που να έχουμε πληθώρα δυσλειτουργιών και κυρίως νευραλγιών. Εκεί ακριβώς οι τεχνικές της αποσυμπίεσης, αν και βρίσκονται σε αρχικό στάδιο με ρίσκο παρενεργειών ,αποτελούν μια λύση.

ΝΕΥΡΑΛΓΙΑ ΤΡΙΔΥΜΟΥ (TRIGGER ΖONE)

Η ΈΚΦΡΑΣΗ TRIGGER ZONE ΥΠΟΔΗΛΩΝΕΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΌΤΑΝ ΕΡΕΘΙΣΤΕΙ ΠΑΡΑΓΕΙ ΜΙΑ ΞΑΦΝΙΚΗ ΚΑΙ ΈΝΤΟΝΗ ΝΕΥΡΑΛΓΙΑ ΤΡΙΔΥΜΟΥ.
Αποτελεί μέρος της κλινικής εικόνας της νευραλγίας τριδύμου, χαρακτηριζόμενη από παροξυσμικές σύντομες και πολύ επώδυνες προσβολές, που διαρκούν από δευτερόλεπτα έως ώρες. Συνήθως, αυτές «ξυπνούν» μετά από ερεθισμό της ζώνης ευαισθησίας (trigger zone) που πυροδοτεί την επώδυνη διαδικασία, κατά τη διαδρομή ενός ή περισσοτέρων κλάδων του τριδύμου και προκαλεί έντονο πόνο. Πολλές φορές, αρκεί και μια απλή αλλαγή της θερμοκρασίας, προκειμένου να προκαλέσει αυτόν τον πόνο.

Η ΗΜΙΚΡΑΝΙΑΚΗ ΑΥΡΑ ΠΟΥ ,ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ, ΕΙΝΑΙ ΈΝΑΣ ΈΝΤΟΝΟΣ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ, ΠΑΡΑΛΥΣΗ ΧΕΡΙΟΥ, ΣΦΙΞΙΜΟ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ Κ.Τ.Λ. ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΧΩΡΙΣ ΆΛΛΟ ΜΙΑ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΜΙΚΡΗΣ Ή ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΟΡΦΗΣ.
Αυτό επιβεβαιώνεται τόσο από τη γενικευμένη συμπτωματολογία που παρουσιάζει κατά καιρούς, όσο και από τις επιλεπτοειδείς εκφορτώσεις που καταγράφονται,κατά περίπτωση, στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα. Βέβαια, μια επιληπτική κρίση δε σημαίνει, κατά κανόνα, ότι υπάρχει και μια τεκμηριωμένη επιληψία. Αλλά αν το αίτιο μιας ημικρανίας με αύρα π.χ. ένα ανεύρυσμα με αγγειοσπασμούς είναι σταθερό, τότε πλέον μιλάμε για την εξέλιξη ενός επιληπτικού συνδρόμου με προοδευτικό χαρακτήρα και πρέπει να επέμβουμε άμεσα.

Η ΑΠΟΛΙΠΟΠΡΩΤΕΪΝΗ Ε (APO-E) ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΩΤΕΪΝΗ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΈΝΑ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΟΣΟ ΣΤΗ ΝΕΥΡΟΠΡΟΦΥΛΑΞΗ ΌΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
Είναι μια πρωτεΐνη ζυγαριά και μάλιστα ακριβείας, η οποία μπαίνοντας στο μεταβολισμό των νεύρων με το δικό της γονιδιακό «ρολόι», πρέπει να μοιράζει ακριβώς πρωτεΐνες και λιπίδια που είναι απαραίτητα για τη δημιουργία, συντήρηση και ανάπτυξη του κεντρικού νευρικού συστήματος. Όσο αυτή η διαδικασία λειτουργεί νορμάλ, έχουμε μια φυσιολογική αντίδραση και ανάπλαση του νευρικού συστήματος. Εάν όμως αντιστραφεί, τότε τα προβλήματα είναι πολλά και χαρακτηρίζονται όχι μόνο από διαταραχές διαφόρων οργάνων, αλλά και από βασικές δυσλειτουργίες και εκφυλιστικές καταστάσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος, όπως είναι το Alzheimer και διάφορες άλλες άνοιες.

ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΗΜΑ ΑΝ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΑΡΚΕΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ, ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ (1948 ΒΕΡΟΛΙΝΟ), ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ MΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΕ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΕΞΕΤΑΣΗ.
Οι νέες όμως εξελίξεις στον τομέα των ψηφιακών καταγραφών έφεραν μια τεράστια ώθηση και σε τεχνικές ευκολίες και στις καταγραφές του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος. Έτσι λοιπόν, ο ασθενής μπορεί να φοράει μια ειδική κάσκα με ηλεκτρόδια που καταγράφουν συνεχώς την εγκεφαλική δραστηριότητα και αποδίδουν τις τυχόν εγκεφαλικές δυσλειτουργίες. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε τη δυνατότητα χρονικά κάθε στιγμή  να εντοπίσουμε τις εγκεφαλικές διαταραχές ή τις επιληπτικές κρίσεις.

ALZHEIMER. ΠΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

ΤΟ ΤΡΙΠΤΥΧΟ ΑΠΟΛΙΠΟΠΡΩΤΕΪΝΗ Ε, ΝΕΥΡΩΝΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΗΣ «ΛΟΓΙΚΗΣ» ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ.
Συγκεκριμένα η απολιποπρωτεΐνη Ε βρίσκεται σε αφθονία στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, μεταφέρει χοληστερόλη και φωσφολιπίδια, τα οποία οργανώνουν την ομοιόσταση και την άμυνα του οργανισμού. Οι δραστηριότητες αυτές βρίσκονται πάνω σε μια «ζυγαριά» απόλυτης ακρίβειας, που αν παρεκκλίνει από τη μια ή άλλη πλευρά, δημιουργεί προβλήματα τόσο για την ανάπτυξη όσο και για την πλαστικότητα του εγκεφάλου. Στις διαταραχές αυτές, το αποτέλεσμα είναι η εμφάνιση νευρολογικών εκφυλιστικών νοσημάτων και κυρίως η παρουσία της νόσου του Alzheimer.

ΌΤΑΝ ΠΟΝΑΜΕ ΚΑΠΟΥ Ή ΈΧΟΥΜΕ ΈΝΤΟΝΗ ΦΑΓΟΥΡΑ, ΤΡΙΒΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΦΕΡΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ.
Η ανακούφιση αυτή προκύπτει μέσω του αντανακλαστικού της τοπικής παράπλευρης αναστολής. Δηλαδή, σε μια εκτεταμένη περιοχή δημιουργείται ένα έντονο αίσθημα ευχαρίστησης, το οποίο φέρνει χαρά και ανακούφιση. Αυτό προκύπτει αντανακλαστικά, διότι λόγω της τριβής (χάϊδεμα) του δέρματος αρχίζει ο εγκέφαλος και παράγει ενδογενή οπιοειδή. Πρόκειται για πρωτεΐνες του ιδίου του εγκεφάλου που παράγονται σε διάφορα μέρη του και έχουν μεγάλη αναλγητική ικανότητα και προσφέρουν αίσθημα ικανοποίησης. Έτσι, επιτυγχάνουμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα μέσω της τοπικής παράπλευρης και αναστολής.

ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΣΟ ΣΑΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑΣ ΌΣΟ ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΧΑΡΑΣ.
Μας φαίνεται περίεργο πως μια τόσο απλή ενέργεια μπορεί να ηρεμήσει και τα πιο άγρια ζώα ή να δώσει στοιχεία ηδονής ή και έκστασης στους πιο δύσκολους ανθρώπους. Υφίσταται όμως ένα αντανακλαστικό σε όλη αυτήν τη δραστηριότητα, το οποίο γίνεται μέσω μεταβίβασης των ειδικών ουσιών των νευροδιαβιβαστών, π.χ. της οξυτοκίνης στον εγκέφαλο. Έτσι λοιπόν, η εμφάνιση της οξυτοκίνης μετά από ένα χάδι, δημιουργεί την αφθονία παραγωγής ενδογενών οπιοειδών που παράγει ο ίδιος ο εγκέφαλος. Πρόκειται για τα ίδια οπιοειδή με αυτά τα τεχνικά. Η αύξηση των οπιοειδών στον εγκέφαλο έχει σαν αποτέλεσμα την αίσθηση της ηδονής και της ευχαρίστησης στο χάδι.

ΟΙ ΨΥΧΟΓΕΝΕΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΈΝΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤΗ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑ, ΤΟΣΟ ΣΤΗ ΔΙΑΝΓΩΣΗ ΌΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.
Πρόκειται για τις περιπτώσεις που o ασθενής «μιμείται» μια κρίση , φαίνεται να χάνει τη συνείδηση τους, ίσως πέφτει κάτω αλλά, κατά κανόνα, δεν τραυματίζεται ή δεν προκαλεί στον εαυτό του βλάβες. Τις ψυχογενείς κρίσεις πρέπει να τις προσέχουμε περισσότερο από τις απλές, οι οποίες διαγιγνώσκονται και πιο εύκολα. Το γεγονός είναι ότι πίσω από αυτές κρύβεται, κάποιες φορές, μια κληρονομική προδιάθεση ή και μια ελαφριά επιληπτική δραστηριότητα. Καταλυτική βοήθεια είναι η καταγραφή του  πολύωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.

ΤΟ ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΟΙΝΟ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΜΕ ΤΟ ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΕΙΝΑΙ, ΕΝ ΜΕΡΕΙ, Η ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ Η ΧΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΥΣ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ.
Από την πρώτη περιγραφή που έγινε το 1917 από τον Hunt, ήταν φανερό ότι πρόκειται για μια άλλη νοσολογική οντότητα, όπου η χρήση της συνηθισμένης αντιπαρκινσιονικής αγωγής δεν είχε ουσιαστικά αποτελέσματα. Η εξέλιξη έφερε έτσι την εντύπωση ότι στο νεανικό πάρκινσον έχουμε μια άσχημη πρόγνωση, ενώ κατ’ ουσία έπρεπε να μιλάμε για λοιπή αποτελεσματικότητα της κλασσικής αντιπαρκινσιονικής θεραπείας. Ίσως η συζήτηση αυτή θα πρέπει να επαναληφθεί, όταν κάποια στιγμή έχουμε και άλλες γνώσεις για την περίπτωση του εφηβικού και νεανικού παρκινσιονισμού.

Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ CROHN ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΑΥΤΟΑΝΟΣΟ ΝΟΣΗΜΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΘΕ ΗΛΙΚΙΑΣ.
Κατά κύριο λόγο, προκαλεί εξελκώσεις και φλεγμονές σε όλο το μήκος του εντερικού σωλήνα που, μερικές φορές, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι και συνοδεύονται και από αιμορραγίες. Η νόσος του Crohn έχει υψηλό δείκτη συνοσηρότητας και συχνά παρουσιάζει σαν αφετηρία της το επεισόδιο μιας λοίμωξης, κατά κανόνα, ιογενούς. Αν και η νόσος του Crohn είναι νόσημα του γαστρεντερικού σωλήνα, συνοδεύεται από νευροψυχιατρικές διαταραχές ποικίλης μορφής, οι οποίες μάλιστα μπορούν να επεκτείνονται σε αρθρώσεις και δέρμα (οζώδες ερύθημα).

Η ANESTHESIA DOLOROSA ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΤΟ 80%-90% ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΈΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΕΝΟΣ ΈΤΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΝΕΥΡΑΛΓΙΑ ΤΡΙΔΥΜΟΥ ΠΟΥ ΈΧΟΥΝ ΥΠΟΣΤΕΙ ΝΕΥΡΟΤΟΜΗ (ΚΑΤΑΣΤΡΕΠΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ).
Με τον όρο των καταστρεπτικών μεθόδων αναφερόμαστε σε εκείνες τις τεχνικές που εξασκείται άμεση βία, χειρουργική, θερμαντική κ.τ.λ. στην περιοχή του πυρήνα γαγγλίου ή της ρίζας του τριδύμου. Στις περιοχές αυτές, κατά την περίπτωση της anesthesia dolorosa, έχουμε την εμφάνιση έντονου πόνου και αδυναμία αίσθησης στην περιοχή που έχουν αφαιρεθεί οι νευρικές ίνες, που υποτίθεται ότι μεταβιβάζουν τον πόνο.

ΡΑΙΒΟΚΡΑΝΟ

ΤΟ ΣΠΑΣΤΙΚΟ ΡΑΙΒΟΚΡΑΝΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΚΡΑΙΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΣΥΝΕΧΗ ΚΛΙΣΗ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΙΑ ΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ  ΣΤΡΑΒΩΜΑ ΤΟΥ ΛΑΙΜΟΥ.
Κανείς δε γνωρίζει ποιος είναι ο ακριβής μηχανισμός, που το προκαλεί, και υπάρχει η απλή υπόνοια της ασυμμετρίας παραγωγής της ντοπαμίνης στα βασικά γάγγλια. Τα βασικά γάγγλια βρίσκονται αριστερά και δεξιά στα ημισφαίρια του εγκεφάλου και ρυθμίζουν το συντονισμό, την ομοιομορφία και την αισθητική των κινήσεων. Στην περίπτωση του ραιβόκρανου χάνεται αυτή η συμμετρία, διότι η ντοπαμίνη είναι ισχυρότερη από τη μια μεριά και προκαλεί ισχυρότερους σπασμούς από την άλλη.

Η ΛΕΞΗ «ΨΥΧΗ» ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΤΑ ΚΟΡΟΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ Ή ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΕΙΔΙΚΩΝ.
Αυτό που καταλαβαίνουν μάλλον οι περισσότεροι άνθρωποι, εκφράζοντας τον όρο «ψυχή» είναι η έννοια περισσότερο της «ψυχικής δύναμης». Δηλαδή, τη δυνατότητα αντοχής που έχει ο μέσος άνθρωπος έναντι των συγκρούσεων και των δυσκολιών της καθημερινότητας και σε σημείο που να μπορεί να την ξεπερνά. Το μυστικό πίσω από αυτήν τη διαδικασία είναι κάποιες πρωτεΐνες, τα λεγόμενα ενδογενή οπιοειδή. Πρόκειται για αυτές τις ουσίες που προσφέρουν αυτή την ψυχική αντοχή και τη δυνατότητα της υπερβολής στην καταπολέμηση της καθημερινότητας.

ΑΝΑΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΛΙΠΙΔΙΩΝ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΑΝΑΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΛΙΠΙΔΙΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ Ή ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΟΥ.
Σε αυτή τη διαδικασία της ανακατανομής, παραγωγής, επούλωσης ακόμα και για τον πολλαπλασιασμό τους είναι απαραίτητος  ο μεταβολισμός της χοληστερόλης και άλλων λιπιδίων. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της απολιποπρωτεΐνης Ε, η οποία συμβάλει δυναμικά σε όλες αυτές τις διαδικασίες. Αν κάπου ξεφύγει αυτή η διαδικασία, έχουμε μια αφύσικη συσσώρευση υπολειμματικών λιπιδίων, η οποία οδηγεί και στη δημιουργία εκφυλιστικών νευρολογικών νοσημάτων.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΝΕΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΣ ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ, ΌΠΩΣ ΟΙ ΆΝΟΙΕΣ, ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΑ.
Με τις καινούργιες γνώσεις και με απλές τεχνικές, σήμερα, είναι εύκολο να εντοπίσουν τη στάθμη της απολιποπρωτεϊνης Ε στα διάφορα νευρολογικά σημεία και τη νοσολογική σχέση με τις διάφορες ασθένειες. Η βασική δουλειά αυτής της πρωτεΐνης είναι η διαφορά της χοληστερόλης και άλλων λιπιδίων από τα σημεία παραγωγής σε άλλα όργανα, όπως π.χ. ο εγκέφαλος, όπου και απορροφούνται. Εάν σε αυτήν τη διαδικασία κάτι «στραβώσει», έχουμε τη γέννηση του Alzheimer.

ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ

ΤΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑΣ.
Ο λόγος είναι ότι ενώ διαγνωστικά με τις σύγχρονες μεθόδους δε δημιουργούν πρόβλημα, η θεραπευτική τους αντιμετώπιση είναι ακόμη προβληματική και δύσκολη. Έτσι λοιπόν, οι επιστήμονες, ανά τον κόσμο, είναι σε αναζήτηση μιας νέας λύσης. Μια τέτοια λύση προσφέρουν και τα βλαστοκύτταρα. Αυτά έχουν ήδη δοκιμαστεί στα καρδιακά εμφράγματα με επιτυχία και αναμένεται να γίνει κάτι ανάλογο με τα εγκεφαλικά εμφρακτά. Μια αγγλοαμερικανική συνεργασία, τον τελευταίο καιρό, έθεσε τη βάση για τη θεραπεία των βλαστοκυττάρων στα εγκεφαλικά. Για πρώτη φορά,  ένας ασθενής από τη  Γλασκόβη «εμβολιάστηκε» με ένα ειδικό εμβρυοβλαστοκύτταρο  αμερικάνικης παραγωγής από την Καλιφόρνια. Όλοι είναι σε αναμονή των αποτελεσμάτων για τη συνέχιση τέτοιων θεραπευτικών προσπαθειών. Πάντως, οι πρώτες ενδείξεις είναι ελπιδοφόρες. Αυτό που πρέπει να προσέξει κανείς είναι η παραγωγή τυχόν καρκινικής γραμμής.

Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ CROHN ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΧΡΟΝΙΟ ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΕΣ ΝΟΣΗΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟΥ ΣΩΛΗΝΑ.
Η συμμετοχή του νευρικού συστήματος στη νόσο του Crohn γίνεται με δυο τρόπους ˙ ο πρώτος έχει σχέση απευθείας με το έντερο που αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της άμυνας του οργανισμού (ανοσοποιητικό) και το δεύτερο είναι ότι η νόσος του Crohn συνδυάζεται με άλλα νευρολογικής μορφής νοσήματα, όπως π.χ. της σκλήρυνσης κατά πλάκας και της νόσου του Hashimoto. Η νόσος του Crohn έχει ένα από τα πιο ιδιόμορφα αυτοάνοσα χαρακτηριστικά και με πολύ ποικίλη συμπτωματολογία. Μπορεί να «χτυπήσει» μια φορά και να μείνει ανενεργή ή μπορεί να εμφανίζεται τακτικά ακόμα και σε εβδομαδιαία ή μηνιαία επεισόδια.

ΑΥΤΙΤΣΜΟΣ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ.
Σχεδόν σε παγκόσμιο επίπεδο με μοναδική εξαίρεση τα σκανδιναβικά κράτη, η διάγνωση του αυτισμού γίνεται κυρίως με την κλινική εικόνα, κατά την παιδική ηλικία. Είναι, δηλαδή, μια εντελώς υποκειμενική εκτίμηση του διαγνώστη γιατρού με βάση κάποια στοιχεία, όπως διαταραχές της επικοινωνίας, συνδιαλλαγής, στερεοτυπίας και κυρίως παλινδρόμηση στον προφορικό λόγο. Στην προκειμένη περίπτωση, υπάρχουν όντως αυτιστικές διαταραχές, αλλά δεν υπάρχει αυτισμός. Υπάρχει σίγουρα μια εκτεταμένη εγκεφαλική δυσλειτουργία που είναι πέρα του αυτιστικού συνδρόμου. Σε μεγάλο βαθμό, πάνω από 70%-80%, πρόκειται για επιλεπτοφορμικές κρίσεις. Και αυτό πιστοποιείται με το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, φτάνει αυτό να είναι πολύωρου καταγραφής, προκειμένου να εντοπίσει τις συγκεκριμένες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές διαταραχές.

ΕΠΙΛΗΨΙΑ: ΛΙΠΟΘΥΜΙΑ

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΙΠΟΘΥΜΙΑΣ ΈΧΟΥΜΕ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΣΥΓΚΟΠΤΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ, ΌΠΟΥ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΓΙΑ ΠΟΙΚΙΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΔΕ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΡΚΕΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ.
Το αποτέλεσμα της έλλειψης οξυγόνου είναι μια δυσλειτουργία εναρμόνισης εγκεφάλου με καρδιά, με αποτέλεσμα την απώλεια των αισθήσεων και μερικές φορές σπασμούς από τα άκρα. Αυτός είναι και ο λόγος που, αρκετές φορές, μπερδεύονται οι λιποθυμίες με τις  επιληπτικές κρίσεις. Για αυτό το λόγο, άσχετα της έκβασης, είναι αναγκαίο σε κάθε περίπτωση να έχουμε την απόλυτη διαγνωστική εκλαΐκευση της αιτίας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την εκτεταμένη ηλεκτροεγκεφαλογραφική εξέταση.

ΚΡΑΝΙΟΪΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΑΠΑΛΥΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΣΠΑΣΜΩΔΙΚΟΤΗΤΑ Ή ΤΗ ΣΠΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Αναμενόμενα για τα μέσα της εποχής εκείνης ήταν η χρησιμοποίηση μέσων, εργαλείων και τεχνικών περισσότερο χειροπρακτικού χαρακτήρα. Μια από αυτές που εξελίχθηκε αρκετά και ίσως χρησιμοποιείται και σήμερα είναι η κρανιοϊερή εφαρμογή θεραπευτικής τάσης. Στην προκειμένη περίπτωση η χρήση και η εφαρμογή βαρών σε διάφορα σημεία του σώματος θεωρείται ότι φέρνει αποτελέσματα.

ΠΟΛΥΝΕΥΡΟΠΑΘΕΙΑ: AIDS

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΜΥΕΛΙΝΩΤΙΚΗ ΠΟΛΥΝΕΥΡΟΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΕ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ HIV.
Από πολλά χρόνια η διαγνωστική εξήγηση της περιφερικής συμμετρικής αισθητικοκινητικής νευροπάθειας είναι μια σπαζοκεφαλιά για τους γιατρούς. Ενώ η διάγνωση της είναι εύκολη, η παθογένεια της παραμένει πολύ δύσκολη. Κλινικά, έχει τα χαρακτηριστικά της αδυναμίας, των μυϊκών σπασμών, των αισθητικών διαταραχών των άκρων και τις κράμπες. Πολύ τακτικά, μπορεί να εμφανίζεται και λευκοπλακία γλώσσας καθώς και εξανθήματα από εμπύρετα νοσήματα. Έχει βρεθεί πως πίσω από αυτή την περιπλοκή, παθογενετικά και εύκολα πιστοποιούμενη, νόσο, κρύβεται ο ιός του ΗΙV. Έτσι όταν έχουμε τέτοια συμπλέγματα, πρέπει να σκεφτόμαστε στη διαφοροδιάγνωση και αυτό.

ΤΟ ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΕΦΗΒΙΚΟ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΈΝΑΝ ΝΕΟ ΤΟΜΕΑ ΈΡΕΥΝΑΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.
Είναι πλέον γνωστό ότι πρόκειται για νέες νοσολογικές οντότητες που μπορεί να έχουν την ίδια βιοχημική και πιθανόν παράλληλη συμπτωματολογία μεταξύ τους˙ σίγουρα πρόκειται για άλλες διαταραχές των νευρωνικών τόξων στον εγκέφαλο. Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να γίνουν πιο εντατικές έρευνες σε ότι αφορά αυτό το θέμα, πράγμα που έχει αρχίσει ήδη σε πολλές χώρες, όπου ο επιπολασμός είναι ήδη μεγάλος. Μια τέτοια χώρα είναι η Ιαπωνία και οι πρώτες εντυπώσεις που έρχονται από εκεί είναι ότι στις περιπτώσεις του νεανικού πάρκινσον υπάρχει και μια γονιδιακή προδιάθεση.

Ο ΉΡΩΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΗΡΩΑΣ

ΣΤΗ ΖΩΗ ΠΑΝΤΑ ΈΧΟΥΜΕ ΈΝΑ ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΉΡΩΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΗΡΩΑ.
Θεωρούμε ότι ο πρώτος, λόγω ψυχικών δομών, έχει και τη δυνατότητα της υπέρβασης, ακόμα και στο σημείο του προσωπικού συμφέροντος για ένα σωστό και σημαντικό στόχο, ενώ ο δεύτερος απλά δεν τα καταφέρνει. Αυτή είναι μάλλον η εικονική πραγματικότητα. Πίσω από το δίπολο, ήρωας αντιήρωας, κρύβεται μια αμιγώς εγκεφαλική υπόθεση. Πρόκειται για κάποιες ειδικές πρωτεΐνες που λέγονται ενδογενή οπιοειδή. Είναι ακριβώς σαν τα γνωστά οπιοειδή με τη  μόνη διαφορά ότι παράγονται σε διάφορες θέσεις και ποσότητες στον εγκέφαλο. Ο μεν ήρωας έχει πολλά από αυτά, έτσι ώστε να μπορούν να επιβραβεύουν κάθε του πράξη, σε αντίθεση με τον αντιήρωα που διαθέτει λιγότερα και δεν είναι ικανός να υποστεί τις δοκιμασίες του ήρωα.

Η «ΠΕΡΙ ΤΟΝ ΥΔΡΑΓΩΓΟ ΤΟΥ ΣΙΛΒΙΟΥΣ ΦΑΙΑ ΟΥΣΙΑ» ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΕΣΟ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΣΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ.
Πρόκειται για μια πολυπληθή περιοχή, ειδικών νευρώνων με δράση υποδοχέων για κάθε είδους ερέθισμα, σωματικής ή ψυχολογικής υφής. Η «περί τον υδραγωγό του Σίλβιους φαιά ουσία» είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη σε όλες τις μορφές έντασης και ποιότητας επώδυνων ερεθισμάτων, τα οποία αφού τα επεξεργαστεί και τα «αξιολογήσει» κατάλληλα, τα «μοιράζει» σε τριγύρω περιοχές του κεντρικού νευρικού συστήματος, προκειμένου να λάβουν την τελική τους μορφή και να γίνουν δεκτά σαν βιοτικό αποτέλεσμα.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.