Και πιο συγκεκριμένα πρόκειται για την εμφάνιση της διοίκησης των εργαζομένων μέσω του στρες. Το μέτρο αυτό ξεκίνησε από την Αμερική και συγκεκριμένα από την εταιρεία Τζένεραλ Ελέκτρικ, η οποία κάθε χρόνο απέλυε το 10% των υπαλλήλων της, έτσι ώστε να έχει μια διατηρημένη αμείωτη «ένταση» των εργαζόμενων για περισσότερη επιτυχία. Στην ουσία μέσω του στρες και ειδικότερα του φόβου της απόλυσης θεωρούσε ότι δίνει ένα επιπλέον «κίνητρο» για περισσότερη παραγωγή, συγκέντρωση και απόδοση. Πρόκειται στην ουσία για τη δημιουργία μιας «υπεργολαβίας» μέσα στην ίδια εταιρεία, προκειμένου να ενθαρρύνεται ο ανταγωνισμός εντός της επιχείρησης, με αποτέλεσμα πάντοτε περισσότερο κέρδος και λιγότερα κόστη. Μπορεί «φωναχτά» να μην έχει καθιερωθεί παντού αυτή η μέθοδος, αλλά συζητείται έντονα για τις διάφορες καταστάσεις. Νευροφυσιολογικές εξετάσεις σε αυτό τον τομέα απέδειξαν ότι με τη μέθοδο αυτή μειώνεται σαφώς η ένταση της προσοχής και αυξάνεται περισσότερο η εγρήγορση σε επίπεδα στρες.
ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, ΈΤΣΙ ΏΣΤΕ Ο ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΈΝΑΝ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ.
Η γλώσσα είναι ένα «παράγωγο» που διαμορφώθηκε, ιδιαίτερα στις τελευταίες εκατονταετίες ζωής των ανθρώπων, με βάση την ομιλία σε διαφορετικούς τόνους, διαφορετικά φωνήματα και διαφορετική κατανόηση, ανάλογα με τη φυλή του ανθρώπου, το γεωγραφικό περιβάλλον και άλλους ακόμη παράγοντες. Όποτε κανείς «σπουδάζει» τη γλώσσα, θα πρέπει ακριβώς να αναλύει, να συνδέει και να βγάζει συμπεράσματα από τη σύγκριση των παραγόντων αυτών. Χωρίς γλώσσα σήμερα η επικοινωνία είναι αδύνατη, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να ληφθεί υπόψη και το σύνολο των παραγόντων που ρυθμίζουν αυτό το πλαίσιο.
Η «ΠΕΡΙΟΧΗ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ» ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΠΑΙΖΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΡΟΛΟ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Πρόκειται, δηλαδή, για εκείνες τις εγκεφαλικές περιοχές που διεγείρονται στο άκουσμα μιας λέξης ή κατά την παρατήρηση του αντικειμένου αυτής της λέξης ή ακόμη σε αναφορά σε παρόμοιες καταστάσεις που έχουν σχέση με αυτή τη λέξη στον εγκέφαλο. Δηλαδή, μπορούμε να πούμε τη λέξη «δέντρο» ή «φυτό» και ταυτόχρονα να αντιδράσουν πάρα πολλές περιοχές στον εγκέφαλο, όπου είναι καταγεγραμμένες οι ανάλογες εμπειρίες και βιώματα του εγκεφάλου. Αυτό γίνεται στις διάφορες συνδετικές αυτές περιοχές με μικρή ή μεγαλύτερη ένταση, ανάλογα με το «περιεχόμενο» της βιωματικής αντίδρασης της μνήμης και της προϋπαρχούσης διέγερσης του εγκεφάλου. Πρόκειται για μια ουσιαστική μελέτη, η οποία έχει προχωρήσει πάρα πολύ και ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με συγκεκριμένα αντικείμενα. Π.χ. πάλι προφέροντας τη λέξη «χέρι», βλέποντας το χέρι ή ακούγοντας τη λέξη «χέρι» έχουμε διέγερση συγκεκριμένης περιοχής του εγκεφάλου, όπου αντιπροσωπεύονται οι νευρώνες εκείνοι που προκαλούν την κίνηση του χεριού. Πρόκειται, δηλαδή, για μια κατευθείαν επικοινωνία μεταξύ οπτικών, ακουστικών ή άλλων ερεθισμάτων και αντίδραση του εγκεφάλου. Αυτές οι αντιδράσεις καταγράφονται με νευροφυσιολογικό ή νευροακτινολογικό τρόπο, συγκρίνονται αυτά τα πεδία και βλέπουμε πως επηρεάζει το ένα το άλλο κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας. Ανάλογα με αυτό μπορεί να γίνει μια ταυτοποίηση του ομιλούντος σε σχέση με τα προηγούμενα στοιχεία που έχει κανείς.
ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ «ΠΡΑΓΜΑΤΑ» ΠΟΥ ΤΑΚΤΙΚΑ ΣΥΓΧΕΟΝΤΑΙ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΌΤΑΝ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΕΛΕΤΑΕΙ ΤΗ ΛΕΚΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ ΤΗΣ.
Πρέπει όμως να γίνεται σαφής διαχωρισμός, τουλάχιστον όσο αφορά την επιστημονική διάκριση των δυο λειτουργιών. Άλλο πράγμα είναι η ομιλία και άλλο είναι η γλώσσα. Βέβαια, εξελικτικά η ομιλία προηγείται πολύ περισσότερο χρονικά της γλώσσας, διότι η δεύτερη διαμορφώθηκε σαν τροποποίηση της ομιλίας δια της έκφρασης του κινητικού λόγου. Εξελικτικά στον ανθρώπινο εγκέφαλο υπάρχουν στοιχεία σε διάφορα σημεία που σχηματίζουν ένα νευρωνικό τόξο, το οποίο είναι διαμορφωμένο με τέτοιο τρόπο, ώστε να παράγει τον κινητικό λόγο. Αυτό εδώ το νευρωνικό τόξο επηρεάζεται από ένα δεύτερο, το οποίο είναι έτσι διαμορφωμένο, ώστε να παράγει τη γλώσσα. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι έχουμε δυο υποσύνολα, σε ότι αφορά την άρθρωση του λόγου˙ το λόγο τον ίδιο καθαυτό και τη γλώσσα σαν διαμόρφωση του. Αυτές οι έννοιες διαφέρουν από λαό σε λαό, ακριβώς διότι εισέρχονται και άλλοι παράγοντες, όπως είναι το περιβάλλον και η ίδια η ιστορία.
ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΣΕ ΌΛΑ ΤΑ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΌΛΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ, ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΝΡΘΩΠΙΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Π.χ. έχουμε αναφέρει σε άλλη παράγραφο το πείραμα με τα τραπουλόχαρτα, όπου ο ένας πρέπει να μαντεύει τι χαρτιά έχει ο άλλος από την περιγραφή που του κάνει ακουστικά. Αυτή η διαδικασία δείχνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η επικοινωνία είναι μια σειρά από εκφορά λόγου και μη εκφορά λόγου, παραγόντων που απαιτούν σύγκλιση και συγχρονισμό. Σε αυτή όλη τη διαδικασία η επιλογή των λέξεων, η σύνταξη, ο τρόπος προφοράς, οι κινήσεις, ακόμη οι κινήσεις των ματιών, η στάση του σώματος, οι κινήσεις του σώματος παίζουν ένα πάρα πολύ μεγάλο ρόλο. Δηλαδή, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι έχουμε ένα διάλογο και ένα ή δυο περισσότερους εγκέφαλους που μετέχουν σε αυτό. Αυτό είναι η βασική αρχή, προκειμένου κανείς να καταλάβει το υπόβαθρο της επικοινωνιακής αξίας.
Πρόκειται για μια κατάσταση, η οποία τον τελευταίο καιρό έχει επηρεάσει πολύ τους νευροεπιστήμονες και τους έχει «διεγείρει» σε αυτό το γεγονός˙ εάν αυτό καθαυτό αποτελεί ένα στοιχείο επικοινωνίας. Πολλές έρευνες που έχουν γίνει πάνω σε αυτό το κομμάτι έφεραν καταπληκτικά αποτελέσματα. Συγκεκριμένα, βρέθηκε ότι αυτή η τάση για πολυφωνία είναι στην ουσία μια κατάσταση εξωτερίκευσης της έντονης διάθεσης για συνεργασία, προκειμένου να πετύχει ο στόχος της επικοινωνίας. Πρόκειται, δηλαδή, στην ουσία για ένα ανθρώπινο αντανακλαστικό, το οποίο αν χρησιμοποιηθεί σωστά μπορεί να φέρει όλες τις επιθυμητές παραμέτρους μιας ολοκληρωμένης επικοινωνίας. Όπως σε όλες τις περιπτώσεις των νευροεπιστημών, πρέπει και εδώ να χειριστεί κανείς το θέμα της ισορροπίας. Δηλαδή, πόσο τακτικά πρέπει να ακούγεται ο ένας ταυτόχρονα με τον άλλο, ποιό διάστημα, που να είναι η αρχή, το τέλος κ.τ.λ.. Έχει βέβαια τις δυσκολίες του το γεγονός αυτό, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί μια καινούργια αφετηρία νευροεπιστημών, σε ότι αφορά την κοινωνική ψυχολογία και την ψυχολογία της μάζας.
Η ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ, ΕΙΤΕ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ Ή ΜΕ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΣΗΜΑΤΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ «ΖΩΝΤΑΝΗ» ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Τα σήματα που λαμβάνονται με αυτές τις διαγνωστικές μεθόδους καταγράφονται από ειδικά μηχανήματα με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχουμε άμεσα τόσο μεν σε αριθμούς αλλά όσο και σε χρώματα τη δραστηριοποίηση και ενεργοποίηση, καθώς επίσης και τη διάρκεια και την ένταση της προκαλούμενης αντίδρασης στον εγκέφαλο. Έτσι λοιπόν γίνεται μια χαρτογράφηση του εγκεφάλου ανά πάσα στιγμή, η οποία μας δείχνει ποιες περιοχές ενεργοποιούνται κατά τη διάρκεια της κάτω από οποιονδήποτε τρόπο εφαρμοζόμενης επικοινωνίας, με ποια ένταση και ποιες άλλες μένουν «σιωπηλές». Αυτό μπορούμε να το εκτιμήσουμε με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να ανιχνεύσουμε στοιχεία σχετικά με τον εξεταζόμενο ˙πως χρησιμοποιεί τον εγκέφαλο του στην επικοινωνία με ένα, δυο ή περισσότερα πρόσωπα και αντικείμενα. Πρόκειται για νέες μεθόδους υψίστης ευκρίνειας, οι οποίες έχουν βοήθεια τη σύγχρονη ιατρική πάρα πολύ σε διάφορες νοσολογικές, αλλά και φυσιολογικές καταστάσεις. Νοσολογικές όσο αφορά τη φαρμακευτική τους αντιμετώπιση, φυσιολογικές όσο αφορά τη βελτίωση της απόδοσης του ατόμου και εκτίμησης της διανοητικής του κατάστασης, σε ότι αφορά την επικοινωνία.
ΈΝΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΈΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΌΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΈΧΕΙ Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ.
Πρόκειται για ένα διαχωριστικό, που διαχωρίζει δυο ανθρώπους, οι οποίοι έχουν στα χέρια τους την ίδια σειρά από τέσσερα ή πέντε ίδια τραπουλόχαρτα. Αυτοί οι δυο πρέπει να περιγράψουν ο ένας στον άλλο τι ακριβώς έχουν και με ποια σειρά τα τραπουλόχαρτα είναι και μετά από αυτό να τα βάλουν στην ίδια σειρά. Αυτό μπορεί να γίνει επανειλημμένα και κατόπιν να μετρηθεί ο χρόνος πόσος είναι μετά από την κάθε δοκιμή. Έχει λοιπόν δείξει το πείραμα ότι ενώ η πρώτη, δεύτερη ή τρίτη φορά είναι δύσκολη, μετά πηγαίνει πάρα πολύ γρήγορα, έτσι ώστε στο τέλος οι δυο που είναι μεν διαχωρισμένοι με ένα παραβάν, αλλά έχουν ακουστική επαφή, να επικοινωνούν μεταξύ τους τηλεγραφικά. Δηλαδή, με δυο, τρεις λέξεις περιγράφει ο ένας στον άλλον τι ακριβώς τραπουλόχαρτο έχει και ο επόμενος τον ακολουθεί. Μάλιστα, όσο περνάει η εξάσκηση, τόσο αστραπιαία γίνεται η συνεννόηση, σχεδόν σε μηδενικούς χρόνους. Αυτό δείχνει ότι η επικοινωνία έχει και έναν παράγοντα εξάσκησης μέσω της επανάληψης.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 1:31 μ.μ.
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΈΧΟΥΝ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΠΟΛΛΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΜΕ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΣΥΣΚΕΥΕΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΜΕΣΑ ΝΑ ΕΡΕΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Πρόκειται για ειδικής μορφής πειράματα και ιατρικά μηχανήματα, όπως π.χ. μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου ή ηλεκτροεγκεφαλογράφημα υψηλών συχνοτήτων, που μπορούν κυριολεκτικά σημείο με σημείο να ελέγχουν τη διέγερση και τη δραστηριότητα του εγκεφάλου σε οποιοδήποτε σημείο του. Αυτά τα αποτελέσματα που λαμβάνουμε από τις εργαστηριακές αυτές εξετάσεις μπορούν να εξεταστούν και από μόνα τους ή σε συνδυασμό με άλλα παρόμοια νευροψυχολογικών εξετάσεων και μέσω αυτών να δούμε ποια περιοχή του εγκεφάλου πόσο διεγείρεται, για ποια διάρκεια και σε ποια στιγμή ακόμη κατά την επικοινωνία. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα της προσεκτικής μελέτης και του ακριβούς προσδιορισμού των διαφόρων σταδίων και επιπέδων επικοινωνίας στον εγκέφαλο.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΗ
0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 1:25 μ.μ.
ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΈΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ «ΠΑΡΑΓΩΓΗ» ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ.
Αλλά και μονοσήμαντα αν το δει κανένας μέσα σε αυτή τη διαδικασία, σχηματισμός, φωνητική, πραγματισμός, γραμματική, ακόμη και σημειολογία, εμπεριέχονται σαν έννοιες για το όλο το τελικό προϊόν της γλώσσας. Σε αυτά όλα βέβαια υπάρχει και ο ανάλογος ψυχισμός σε πολλές διαστάσεις και πολλές λειτουργίες του που συμβάλλει στην ομιλία σαν εκφορά και σαν κατανόηση, σαν στοιχείο της επικοινωνίας. Δηλαδή, δεν είναι απλά η «εκπομπή» ενός φωνητικού λόγου και παράλληλα η καταγραφή του σαν ακουόγραμμα. Υπάρχουν πάρα πολλοί παράμετροι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρεάζουν αυτά τα στοιχεία σαν επιμέρους μονάδες της έννοιας «επικοινωνία». Για να καταλάβει κανείς καλύτερα τα όρια της επικοινωνίας πρέπει να αναζητήσει στη βιβλιογραφία «παρυφές» που πηγαίνουν μέχρι εκατόν πενήντα χρόνια πίσω, όπου υπήρχε συνεργασία τόσο της γραφής, όσο και της σκέψης.
Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΒΑΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ «ΠΑΡΑΓΩΓΗ», Η ΟΠΟΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΜΕ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΚΟΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ.
Σε αυτές εδώ τις δυο εγκεφαλικές λειτουργίες θα πρέπει να προσθέσουμε το άγχος και το φόβο. Δηλαδή, στην επικοινωνία έχουμε αυτές όλες τις τέσσερις παραμέτρους, οι οποίες όμως διαμορφώνονται κυρίως από αισθησιακά και συνειδητά βιώματα του άγχους και του φόβου. Δηλαδή, απλά κανείς ακούει και καταλαβαίνει αυτόν που μιλάει ή και αυτόν που ακούει, αλλά ταυτόχρονα αυτό που επεξεργάζεται το ακουόγραμμα βασίζεται από την προηγούμενη εμπειρία, σε ότι αφορά τις φοβίες και το άγχος. Άγχος και φοβίες περνάνε από ένα «φίλτρο», το ακουόγραμμα, ή από την ομιλία κάποιου άλλου και τα επεξεργάζονται με έναν κώδικα που είναι μέσα στη μνήμη. Είναι, δηλαδή, μια τριγωνική λειτουργία, η οποία δημιουργεί τις προϋποθέσεις της επικοινωνίας.
ΜΕ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΖΕΙΤ» ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ, ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΗΣ ΧΑΪΔΕΛΒΕΡΓΗΣ ΈΦΕΡΕ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΣΕ «ΠΡΑΓΜΑΤΑ» ΠΟΥ ΉΔΗ ΕΙΧΑΝ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.
Συγκεκριμένα, πρόκειται για τη δράση της ουσίας θαλιδομίδης που πριν εξήντα χρόνια περίπου στη Γερμανία είχε κάνει θραύση, διότι χορηγούταν σαν καταπραϋντικό στις εγκυμονούσες, προκειμένου να έχουν ανώδυνους τοκετούς. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν πέρα από την κάποια ηρεμία που πρόσφερε˙ δημιουργούσε τα λεγόμενα κοντεργκάν παιδιά, όπου παρατηρήθηκαν οι διάφορες λεγόμενες φωκομέλειες, δηλαδή ασυμμετρίες, αταξίες ή ανυπαρξίες των άκρων ή και άλλων οργάνων. Μέχρι τώρα εθεωρείτο σίγουρο ότι η δυσάρεστη ενέργεια της θαλιδομίδης είναι μόνο σε αυτό τον τομέα. Το γεροντολογικό ινστιτούτο λοιπόν της Χαϊδελβέργης, επαναφέροντας εξετάσεις σε αυτή την ομάδα των ασθενών, αλλά και σε ενδιάμεσες περιπτώσεις, ανακάλυψε ότι η θαλιδομίδη πέραν των γνωστών αυτών παρενεργειών έχει και άλλες εξίσου σημαντικές επιδράσεις και ιδιαιτέρα για τα αγγεία και τα νεύρα.
Τόσο σε μικρά αγγεία ή σε νεύρα μπορεί να υπεισέρχεται στο μεταβολισμό τους και στην ανάπτυξη τους, δημιουργώντας «παραμορφίες» ή δυσπλασίες. Το αποτέλεσμα είναι κυρίως διαταραχές του καρδιακού ρυθμού, διότι είναι περισσότερο ευκολοδιάγνωστες αυτή τη στιγμή, αλλά και εγκεφαλικές δυσλειτουργίες, «απλωμένες» σε διάφορους εγκεφαλικούς σχηματισμούς ή σε νευρικά «κυκλώματα». Βλέπουμε, κατά την παρατήρηση της εφημερίδας ανάλογα με την αναφορά του ινστιτούτου, ότι για κάποια δυσάρεστη ιατρική απόφαση, έστω και αν έχουν περάσει ακόμη πάρα πολλά χρόνια ή υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αποζημιώνονται, τουλάχιστον σε πολιτισμένα κράτη δε σταματάει να υφίσταται ο κύκλος της ανάγκης περαιτέρω έρευνας και μεγαλύτερης προσοχής.
ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΖΕΛΙΝΑΣ ΤΖΟΛΙ ΚΑΙ Η ΜΑΣΤΕΚΤΟΜΗ
0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 6:40 μ.μ.
Η ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΓΟΝΙΔΙΩΝ, ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ BRCA1 KAI BRCA2, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΦΟΒΗΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΓΚΟΛΟΓΟΥΣ ΌΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Σύμφωνα με δικές τους στατιστικές έρευνες, ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου στα γεννητικά όργανα μπορεί να φτάσει το 95%. Ο φόβος αυτός οδήγησε και τη διάσημη σταρ στην προληπτική μαστεκτομή, όπως ανέφεραν τα μίντια όλου του κόσμου. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι τέτοιες ακραίες αποφάσεις δεν πρέπει να λαμβάνονται τόσο γρήγορα. Βέβαια κανείς δε γνωρίζει σε ποιο στάδιο ήταν η σταρ ή πόσο επιβαρυμένο ήταν το ιστορικό. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κυριαρχήσει το «έχω τα γονίδια, βγάζω το στήθος». Στη σύγχρονη ογκολογία, υπάρχουν τρόποι να προστατευτεί μια γυναίκα ουσιαστικά και δυναμικά, προτού φτάσει σε μια τέτοια ακραία απόφαση. Όσο μεγάλος και αν είναι ο φόβος, μια διεξοδική συζήτηση και μάλιστα επανειλημμένα με τον αρμόδιο γιατρό είναι απαραίτητη.
ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΈΡΕΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ, ΈΡΧΟΝΤΑΙ ΌΛΟ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ.
Μια έρευνα που έγινε στο Στάνφορντ της Αμερικής, χρησιμοποιώντας τη μαγνητική τομογραφία, κατέδειξε τις ικανότητες του εκάστου εγκεφάλου στη δυνατότητα μάθησης διαφόρων τεχνικών. Π.χ. στην ευκολία μάθησης των μαθηματικών. Δηλαδή, η προσεκτική έρευνα του εγκεφάλου μπορεί να εντοπίσει και τα διάφορα χαρίσματα ή ταλέντα του καθενός. Σε ότι αφορά την περίπτωση των μαθηματικών, βρέθηκε ότι άτομα που έχουν πλούσια νεύρωση (ιππόκαμπο) έχουν πολύ μεγαλύτερη ευκολία στο να λύνουν ή να μαθαίνουν διάφορες μαθηματικές εξισώσεις. Δηλαδή, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου ανώδυνα και αναίμακτα, ελέγχοντας τους εγκεφαλικούς σχηματισμούς, μπορούμε να εντοπίσουμε και τα ενδεχόμενα ταλέντου του ατόμου.
ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΆΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ ΣΕ ΚΟΥΒΑ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗ.
Παράγει βιολογικά προϊόντα από συγκεκριμένα βακτηρίδια, όπως το thuringiensis israelensis, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η σοβαρή αυτή ασθένεια από την οποία πέθαναν πάνω από ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι και υπολογίζεται ότι υποφέρουν από αυτήν περίπου διακόσιοι πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως στην Αφρική. Το νέο βιολογικό εντομοκτόνο ψεκάζεται πάνω από συγκεκριμένους χώρους, όπου υπάρχει επιδημία και καταστρέφει τα βακτηρίδια που προκαλούν την ελονοσία (φωτογραφία). Το κακό είναι ότι οι τυχόν συνέπειες του και παρενέργειες είναι ακόμα υπό εξέταση.
ΈΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΚΑΤΕΔΕΙΞΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΑΝΕΦΙΚΤΟ.
Δηλαδή, τη μεταφορά ενέργειας επακριβώς και εκούσια από εγκέφαλο σε εγκέφαλο. Το πείραμα έγινε με τη βοήθεια ενός ειδικού «πλέγματος» που διευκόλυνε την επικοινωνία μεταξύ των εγκεφάλων δυο ποντικών (εικόνα). Πράγματι αποδείχθηκε, όπως φαίνεται στο σχήμα (εικόνα), ότι το ένα ποντίκι μεταβίβαζε τη σκέψη του κατά βούληση στο άλλο χωρίς σωματοαισθητική επαφή, κυριολεκτικά μόνο σε ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Ένα γεγονός που ανοίγει την «αυλαία» για νέες ελπιδοφόρες έρευνες στον τομέα αυτό.
ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 10:56 μ.μ.
ΠΕΡΑΣΑΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗΣ ΝΕΥΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΜΕ ΤΟ ΔΕΟΣ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΝΕΥΡΟΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ «ΜΥΣΤΗΡΙΑ» ΤΗΣ.
Είναι τρομερά δύσκολα το να καταλάβει κανείς πως δρα ο εγκέφαλος και ιδιαίτερα, όταν δεν υπάρχουν τα επαρκή διαγνωστικά μέσα. Βέβαια, λέγοντας το αυτό σήμερα είναι σαν μια «βλασφημία», διότι σε σύγκριση με αυτά που είχαμε πριν πέντε χρόνια, κυριολεκτικά οι σημερινές διαγνωστικές δυνατότητες είναι πάρα πολύ υψηλού επιπέδου. Αναμενόμενα λοιπόν με την εξέλιξη των διαγνωστικών και τεχνικών δυνατοτήτων ήρθαν στο φως καινούργιες έρευνες, με αποτελέσματα να ανοίγουν πραγματικά το δρόμο για μια πιο στελεχωμένη έρευνα του εγκεφάλου και πολύ περισσότερο για μια εξήγηση των νοσηρών καταστάσεων που κατά καιρούς παρατηρούνται. Έτσι λοιπόν το εγκεφαλογράφημα, που μόλις στη δεκαετία του πενήντα άρχισε να χρησιμοποιείται για ορισμένους διαγνωστικούς ρόλους, έχει εξελιχθεί σε τέτοιο σημείο σήμερα με τη βοήθεια της καταγραφής μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, που μπορεί να δώσει λύσεις, που μέχρι τώρα ήταν αδύνατον και διανοητικά να τις πλησιάσουμε.
Μια από αυτές τις λύσεις είναι ότι πλέον στα εγκεφαλογραφήματα είναι δυνατή η καταγραφή και η μελέτη συχνοτήτων της εγκεφαλικής δραστηριότητας που μέχρι τώρα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι υπήρχαν, αλλά δεν ήταν δυνατόν να τις καταγράψει και πολύ περισσότερο να τις μελετήσει. Έτσι λοιπόν βρέθηκε ότι υπάρχουν σε υψηλό επίπεδο συχνοτήτων κύματα, τα οποία έχουν πολύ ουσιαστικούς ρόλους για την εγκεφαλική δραστηριότητα. Π.χ. τα γ-κύματα, τα οποία είναι σε μια συχνότητα μεταξύ 30-80 Hertz, μπορούν να εμφανιστούν ακόμη και στον ύπνο και έχουν σαν ρόλο την επικοινωνία απομακρυσμένων περιοχών του εγκεφάλου σε πολύ γρήγορη και έντονη δράση. Αυτό βοηθάει και την κατανόηση νοσηρών καταστάσεων που μέχρι τώρα μας ήταν δύσκολο να τις καταλάβουμε.
Η ΑΝΑΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΜΙΓΩΣ ΠΕΡΙΠΛΟΚΗ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ.
Η αναμονή ακριβώς καθηλώνει το σώμα στην «αντριστρεσογόνο» δράση της επίθεσης. Δηλαδή, προσαρμόζει τον όλο οργανισμό μαζί με την εγκεφαλική δραστηριότητα σε μια κατάσταση για κάτι που αναμένεται. Το κύριο βάθρο της παθογνωμονικής διάστασης της αναμονής είναι ο ενεργειακός κύκλος εκείνη την ώρα στον εγκέφαλο. Δηλαδή, εάν η αναμονή κατά την ώρα που υφίσταται αυτό χρησιμοποίει πολύ ή λίγη ενέργεια.
Δηλαδή, υπάρχουν εκεί πέρα ειδικά διαμορφωμένα κύτταρα στο χώρο, εντός του νευρικού κυττάρου, που δέχονται αιχμηρά ηλεκτρικά κύματα, διαφόρου εντάσεως και ταχύτητας από διάφορες θέσεις του εγκεφάλου, τα «επεξεργάζονται» και τα στέλνουν προς άλλη κατεύθυνση, έτσι ώστε να δημιουργείται ολόκληρο το νευρωνικό κύκλωμα. Πήραν την ονομασία κύτταρα «καλάθια», διότι ακριβώς είναι μια ομάδα κυττάρων με ένα συντονιστικό ρόλο, σε ότι αφορά την εγκεφαλική δραστηριότητα με στόχο κυρίως να έχουν το συγχρονισμό όλων αυτών των εγκεφαλικών λειτουργιών, έτσι όπως πρέπει απαραίτητα να διεξαχθούν˙ πέρα από το συγχρονιστικό συντονισμό, κυρίως στο φλοιό του εγκεφάλου, την παραγωγή ειδικών συχνοτήτων, των λεγόμενων συχνοτήτων γ, οι οποίες είναι μεταξύ 30-80 Hertz και ακριβώς πρωτοστατών στο συγχρονισμό των νευρικών κυττάρων. Όποτε έχουμε διαταραχή αυτών των γ-συχνοτήτων, τότε έχουμε την ανάπτυξη πολλών νευροψυχικών διαταραχών. Μια από αυτές γνωρίζουμε ιδιαίτερα και συγκεκριμένα είναι αυτή της σχιζοφρένειας.
Πρόκειται για την επιτακτική ανάγκη να ερευνήσουν τις εσωτερικές δραστηριότητες των εγκεφαλικών κυττάρων. Βέβαια, οι σύγχρονες τεχνολογικές διαδικασίες και ιδιαίτερα αυτή της μαγνητικής τομογραφίας των ποζιτρονίων και μικροηλεκτροεγκεφαλογραφίας προσφέρονται για αυτό το θέμα, αλλά έχουν και αυτές τις δυσκολίες τους. Π.χ. με τη μαγνητική τομογραφία ποζιτρονίων μπορούμε να παρατηρήσουμε τις διαδικασίες κατά δεκάδες και όχι κατά μονάδες. Έχουν όμως βρεθεί το τελευταίο καιρό και κάποια μικροηλεκτρόδια, τα οποία σε επίπεδο νευροφυσιολογίας μπορούν να απεικονίσουν τη δραστηριότητα του μονήρους νευρικού κυττάρου.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ «Γ-ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ» ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ;
0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 10:27 μ.μ.
ΑΠΟ ΤΟ 1948 ΠΟΥ ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ, ΕΡΕΥΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΤΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΚΑΘΙΕΩΡΩΘΗΚΕ ΣΤΙΣ ΝΕΥΡΟΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.
Έτσι λοιπόν είχαμε για την εγκεφαλική δραστηριότητα γνωστές ως τώρα την α-δραστηριότητα με 7-11 Hertz, δηλαδή μια συχνότητα της λεγόμενης επαγρύπνησης, 13-22 Hertz τα λεγόμενα β-κύματα της εγρήγορσης και με 5-7 Hertz τα κύματα της επιβράδυνσης, τα λεγόμενα θ και τα «βαριά» δ-κύματα που είναι για υποκωματικές ή κωματικές καταστάσεις. Όλοι οι νευρολόγοι της γης επικοινωνούν ακόμη και σήμερα, όταν θέλουν να προδώσουν μια εικόνα της εγκεφαλικής δραστηριότητα με βάση αυτούς τους κώδικες κυμάτων και αναζητούν κατανομή. Πέρα από αυτό όμως, ανακαλύφθηκε τα τελευταία χρόνια ότι ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί και άλλες «δικές» του συχνότητες, πολύ πιο γρήγορες, μερικές φορές και πιο αργές, προκειμένου να εκτελέσει συγκεκριμένες λειτουργίες. Μια από αυτές τις συχνότητες είναι αυτή των γ-κυμάτων, δηλαδή οι συχνότητες που είναι σε μια περιοχή μεταξύ 30-80 Hertz και η ιδιομορφία της είναι ότι μπορούν να μεταδώσουν αφάνταστα γρήγορα έναν ερεθισμό ή μια καταγραφή μιας περιοχής του εγκεφάλου στην άλλη. Η μελέτη του συγχρονισμού των συχνοτήτων γ μας δίνει τη δυνατότητα, σε ότι αφορά αντίληψη και συνείδηση να καταλάβουμε πράγματα που μέχρι τώρα ήταν σε ένα «σκοτεινό» πεδίο.
TO ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ TILT ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΟΠΤΙΚΟ ΤΡΙΚ, ΔΗΛΑΔΗ ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗΣ ΚΑΙ «ΞΕΓΕΛΑΣΜΑΤΟΣ» ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΥΘΕΙΕΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ.
Οι γραμμές είναι τοποθετημένες κατά τέτοιο τρόπο, ώστε ο παρατηρητής να νομίζει ότι υπάρχουν διαφορές εκεί που δεν υφίστανται. Ακριβώς επειδή η τοποθέτηση τους στο χαρτί ή στο χώρο είναι τέτοια, μπορεί να ξεγελαστεί ο παρατηρητής και να νομίσει ότι έχουμε μια άνιση κατανομή. Το φαινόμενο Tilt είναι γνωστό στην ψυχιατρική, διότι καταδεικνύει αυτό που λέμε οπτικές παραισθήσεις, εκεί όπου γίνονται οι παρατηρήσεις αυτού του είδους. Σε αυτές τις περιπτώσεις εντάσσεται επίσης και η έρευνα στη σχιζοφρένεια. Όπως ακριβώς με την ίδια σειρά που γίνεται η παρανόηση στο θέμα Tilt, έχουμε και την ψευδαίσθηση ότι βλέπουμε κάτι που δεν υπάρχει. Δηλαδή, πρόκειται για τη βάση των οπτικών παραισθήσεων στη σχιζοφρένεια.
ΌΠΟΙΟΣ ΔΕ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΛΑ, ΔΕ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΣΩΣΤΑ
0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 10:17 μ.μ.
ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΈΡΕΥΝΕΣ, ΠΟΛΥ ΕΝΤΑΤΙΚΕΣ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 2010, ΈΔΕΙΞΑΝ ΌΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ «ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗ» ΜΕΤΑΞΥ ΌΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ.
Οι δυο αυτές λειτουργίες αλληλοεπηρεάζονται με την επικοινωνία ειδικών νευρών, με χημειοηλεκτρικά ερεθίσματα, τα οποία καταλήγουν να έχουν τη μορφή αιχμηρών ηλεκτρικών δυναμικών που «προσβάλλουν» κάθε κύτταρο που συμμετέχει σε αυτή τη διαδικασία. Δηλαδή, την ώρα που βλέπει κάποιος κάτι, θυμάται και κάτι και αντίστροφα. Η επικοινωνία αυτή είναι συνεχής, καθόλη τη διάρκεια της ζωής. Μπορεί επίσης να είναι συνεχής και κατά τον ύπνο. Δεν έχουν ολοκληρωθεί οι έρευνες σε αυτό το σημείο. Πάντως, τα συμπεράσματα οδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση και μάλιστα με τις σύγχρονες μεθόδους καταγραφής εγκεφαλικής δραστηριότητας που υπάρχουν, σε μεγάλο ποσοστό επαληθεύονται. Έτσι λοιπόν εξηγείται και η κατάσταση που παρουσιάζουν διάφοροι ασθενείς με διαταραχές της μνήμης, όπως π.χ. στις περιπτώσεις του Alzheimer, που δεν μπορούν να καταλάβουν αυτά που βλέπουν ή δεν μπορούν να συντονίσουν τη μνήμη με όσα βλέπουν ή να βελτιώσουν τη μνήμη με αυτά που βιώνουν οπτικά. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι αυτό που ονομάζαμε μέχρι τώρα πλαστικότητα του εγκεφάλου να είναι στην ουσία μια διαδικασία αλληλοεπικοινωνίας τμημάτων με βασικά στοιχεία τις ηλεκτροχημικές διαταραχές μεταξύ των νευρικών κυττάρων. Όσο περισσότερο «μαζεύουμε» πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα, τόσο πιο κοντά ερχόμαστε και σε βιολογικές «αλήθειες», που μπορούν να γίνουν χρήσιμες για θεραπευτικούς σκοπούς διαφόρων εγκεφαλικών παθήσεων.
ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟ ΆΤΟΜΟ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Π.Χ. ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ Ή ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΓΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΤΟΥ ΈΝΑ ΤΕΤΟΙΟ «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ» ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΥ ΣΕ ΈΝΑ ΣΗΜΕΙΟ.
Η συγκέντρωση αυτής της προσοχής αποτελεί ακριβώς μια διαδικασία που συγκεκριμένα κύτταρα του εγκεφάλου, με ορισμένη συχνότητα, μετά από ένα έντονο ερεθισμό εκπέμπουν υψηλόμορφα ή και αιχμηρά ηλεκτρικά δυναμικά προς τα κύτταρα εκείνα, τα οποία συνιστούν τη διέγερση της προσοχής. Αυτά τα κύτταρα είναι της λεγόμενης περιοχής των γ-κυττάρων και είναι σε πολύ υψηλές συχνότητες και μπορούν να διατρέχουν με σχετικά μεγάλες ταχύτητες από το ένα σημείο του εγκεφάλου στο άλλο. Δηλαδή, από τα κύτταρα που δέχονται τον ήχο στα κύτταρα που δέχονται το άλλο. Έτσι λοιπόν, έχουμε μια ταυτόχρονη ακουστική συγκέντρωση της προσοχής σε δυο διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου, στον ίδιο συγκεκριμένο χρόνο, άρα και ταυτόχρονη αντίληψη διαφορετικών ακουστικών ερεθισμάτων. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι ο εγκέφαλος με συγκεκριμένα κύτταρα μπορεί να συντονίζει συγκεκριμένες καταστάσεις, προκείμενου να αρχίσει την «παραγωγή» της ίδιας αντίληψης που τον βοηθάει να κατανοήσει πολύ πιο απλά και εμπεριστατωμένα διάφορες καταστάσεις σαν μια ολοκληρωμένη υπόθεση.
ΚΥΤΤΑΡΑ «ΚΑΛΑΘΙΑ» ΚΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 10:00 μ.μ.
Η ΜΟΝΙΜΗ ΜΝΗΜΗ Ή ΜΝΗΜΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΒΙΟΧΗΜΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ. Στα κύτταρα «καλάθια» που συγχρονίζουν τη μνήμη εκείνη, που ιδιαίτερα παράγουν, είναι ένας συγχρονισμός των αιχμηρών δυναμικών που παράγουν οι νευρώνες και συγκεντρώνονται μέσα σε αυτά. Τα δυναμικά αυτά δράσης μαζεύονται στα κύτταρα «καλάθια», ανάλογα με τη συχνότητα που εκφορτίζονται οι νευρώνες, καθώς επίσης και με το ύψος του δυναμικού που έχουν, και δυναμώνουν τις συνάψεις τους σε μεγάλο βαθμό, έτσι που να αποκτά το όλο σύστημα εκεί μια μεγάλη χωρητικότητα μνήμης. Πρόκειται, δηλαδή, για μια νευροχημική διαδικασία σε ένα ιδιαίτερο μέρος του εγκεφάλου, όπου εκ προοιμίου οποιαδήποτε αντίδραση για οποιαδήποτε εγκεφαλική λειτουργία «ξέρει» προς τα εκεί αυτά τα δυναμικά, προκειμένου να «μαζευτούν» και να επεξεργαστούν με αυτόν τον τρόπο. Τελευταία οι ερευνητές που ασχολούνται με το θέμα αυτό, μιλούν για έναν όρο που αποδίδεται στα αγγλικά σαν spike timing-dependent plasticity (STDP) και αφορά ακριβώς τη λειτουργική διαδικασία που παράγονται αυτά τα σήματα και η καταχώρηση τους στα κύτταρα «καλάθια». Πρόκειται για διαδικασίες που είναι εξαιρετικά σύντομες και μέχρι τώρα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να μετρηθούν, ενώ τελευταία με τις καινούργιες ερευνητικές και κυρίως μηχανικές δυνατότητες είναι δυνατή η καταγραφή της και μελέτη της.
ΠΩΣ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ Η ΌΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ;
0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 8:30 μ.μ..JPG)
Η ΌΡΑΣΗ ΣΑΦΩΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΈΝΑΝ «ΈΛΕΓΧΟ» ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ, ΠΡΙΝ ΓΙΝΕΙ ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ.
Δηλαδή, όσο και αν φαίνεται περίεργο, ο εγκέφαλος είναι τελικά αυτός που προαποφασίζει τι θα βιώσει και τι θα δει το άτομο. Είναι λίγο δύσκολο αυτό να το φανταστούμε, αλλά η εξήγηση του έχει ελεγχτεί, έχει διερευνηθεί και μάλιστα εφαρμόζεται με πολλές τεχνικές παραλλαγές, π.χ. στις φωτογραφικές μηχανές. Ο εγκέφαλος, αφού επεξεργαστεί τα οπτικά ερεθίσματα στο επίπεδο των γαγγλιοκυττάρων του αμφιβληστροειδούς, μετά τα «μαζεύει» σε διάφορες ομάδες και σε διάφορες χρονικές στιγμές τα μεταφέρει σε μια άλλη εγκεφαλική περιοχή που λέγεται θάλαμος.
Εκεί με βάση πάλι το χρόνο και τη δυναμικότητα του ερεθίσματος γίνεται μια επεξεργασία, η οποία τελειώνει «φορμάροντας» τα οπτικά ερεθίσματα σε διάφορες πάλι ομάδες αιχμηρών κυμάτων, τα οποία μεταφέρονται σε διαφορετικούς νευρώνες, προκειμένου να τα επεξεργαστούν εκ νέου και να τα μεταδώσουν κατόπιν προς την κατεύθυνση του οπτικού κέντρου. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι υφίσταται μια διαδικασία ελέγχου στο θάλαμο των οπτικών ερεθισμάτων, «τυποποίησης» τους και με τη βοήθεια κάποιων μνημονιακών καταστάσεων μεταφοράς τους σε ανάλογους νευρολογικούς σχηματισμούς. Άρα αυτό που βλέπουμε και που βιώνουμε ότι βλέπουμε είναι στην ουσία αποτέλεσμα πολλών ενδοεγκεφαλικών λειτουργιών σε ένα συντονισμό που γίνεται μεταξύ εγκεφαλικών νευρώνων. Αξίζει να αναφέρουμε για μια ακόμη φορά ότι οι εγκεφαλικοί αυτοί νευρώνες συντονίζονται μεταξύ τους, επικοινωνούν, διεγείρονται και μεταφέρουν ερεθίσματα μέσω αιχμηρών ηλεκτρικών δυναμικών.
Οι έρευνες έχουν δείξει ότι αυτή η εντύπωση δεν είναι καθολοκληρίαν σωστή. Το μάτι βλέπει και πέρα σε άλλες διαστάσεις από την οπτική στιγμή την οποία καταγράφει το ρολόι. Τα ηλεκτρικά ερεθίσματα προέρχονται από τους ερεθισμούς των νευρικών κυττάρων και μεταλλάσσονται στον εγκέφαλο σαν αιχμηρά δυναμικά από διάφορες κατευθύνσεις. Ο εγκέφαλος τα μαζεύει αυτά σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, τις οποίες λαμβάνει σαφώς υπόψη, εναλλάσσοντας τις εντυπώσεις αυτές με άλλες που ταυτόχρονα έρχονται από άλλες κατευθύνσεις σαν μεταβολές της οπτικής έντασης και το σύνολο αυτό το βιώνει σαν μεταβολή της κίνησης. Δηλαδή, δεν έχουμε μια απλή αντίδραση σε ένα ηλεκτρικό ή οπτικό ερεθισμό, αλλά έχουμε «συγκερασμό» πολλών δυναμικών από πολλές πλευρές που αλληλοεπηρεάζονται μαζί τους και βιώνονται από τον εγκέφαλο σαν χρώματα ή κίνηση.
ΠΩΣ ΣΥΝΤΟΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ
0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 8:16 μ.μ.
Πρέπει να υπολογιστεί ότι σε κάθε μάτι περιέχονται περίπου εκατό εκατομμύρια διαφόρων ειδών υποδοχείς για τα διάφορα δείγματα φωτός. Από αυτόν τον κάθε υποδοχέα ξεκινάει μια νευρική διασύνδεση μέσω του οπτικού νεύρου με τον εγκέφαλο. Η οπτική αυτή διασύνδεση είναι μια ταυτόχρονη αλλαγή μεταξύ ηλεκτρικών και χημικών ερεθισμάτων που προκαλούν κάποια αιχμηρά ηλεκτρικά δυναμικά. Αυτή η δραστηριότητα δεν είναι ένας «μονήρης» δρόμος από το μάτι ή από το βαθύ του ματιού προς κάθε οπτικό κέντρο του εγκεφάλου. Πρόκειται για μια διάχυτη διασπορά αιχμηρών κυμάτων προς πολλά «μέρη» και εγκεφαλικούς σχηματισμούς, έτσι ώστε να υπάρχει μια εν δυνάμει σύνδεση με κάποιον από τα εκατό εκατομμύρια υποδοχείς στον οφθαλμικό βυθό προς κάθε νευρικό κύτταρο του εγκέφαλου.
Πρόκειται, δηλαδή, για μια δαιδαλώδη διασύνδεση, η οποία πέρα από τη μεταφορά του ηλεκτροχημικού δυναμικού έχει και την υποχρέωση του συντονισμού του και της έντασης του που φτάνει σε κάθε κύτταρο. Δηλαδή, έχουμε ένα δυναμικό που διαχέεται ταυτόχρονα προς πολλές περιοχές και ταυτόχρονα την ύπαρξη άλλων παρόμοιων δυναμικών με δραστηριότητα του ίδιου του εγκεφάλου που συντονίζει τόσο τον τρόπο μεταφοράς, όσο και την ένταση των δυναμικών που φτάνουν στο τελικό τους προσδιορισμό. Πρόκειται δηλαδή, για ένα ιδιαίτερα έντονο και ακριβή συντονισμό που ακόμη καμία ανθρώπινη δυνατότητα δεν μπορεί να το επηρεάσει στο σύνολο του.
TA ΓΑΓΓΛΙΑ ΤΟΥ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΌΡΑΣΗ
0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 8:12 μ.μ.
Αυτά τα δυναμικά με τη μορφή αιχμηρών κυμάτων μεταφέρονται αμέσως από τους νευρώνες σε ολόκληρο τον εγκέφαλο, αφού γίνει εκεί η πρώτη επεξεργασία. Δηλαδή, τα γαγγλιοκύτταρα δρουν κατά κάποιο τρόπο σαν τα πρώτα συστήματα «επιλογής» των οπτικών πληροφοριών που έρχονται από τον έξω κόσμο στο βυθό του οφθαλμού. Τα γαγγλιοκύτταρα με αυτόν τον τρόπο «χρειάζονται» και κάποια μνημονικά ερεθίσματα, άρα εδώ βλέπουμε και την πρώτη επαφή με τη μνήμη, προκειμένου να κάνει τη σωστή επιλογή και τη διανομή αυτών των ερεθισμάτων προς όλες τις κατευθύνσεις, όπου πρέπει να πάνε ταυτόχρονα.
Ταυτόχρονα, πάλι εκεί στα γαγγλιοκύτταρα ρυθμίζεται και η ένταση αυτών των αιχμηρών δυναμικών προς την κατεύθυνση που θα πάνε και με ποιά ταχύτητα θα φτάσουν. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι στο πρώτο στάδιο της επεξεργασίας της όρασης αυτά τα γαγγλιοκύτταρα του αμφιβληστροειδούς παίζουν ένα ιδιαιτέρα σπουδαίο ρόλο. Ίσως και αυτός είναι ο ρόλος που σε διάφορες ασθένειες έχουμε τη νοσηρή συμμετοχή μόνο αυτών των κυττάρων για μια σειρά από διαφορετικές παθήσεις. Έτσι εξηγείται και ο ρόλος της νευρολογίας, προκειμένου να κάνει σωστές διαφοροδιαγνώσεις προς τα διάφορα τμήματα του ίδιου νευρικού συστήματος.
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΈΝΤΑΣΗ ΤΩΝ ΟΠΤΙΚΩΝ ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΩΝ
0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 8:07 μ.μ.
Πρόκειται για το χρόνο και την ένταση με την οποία τα γαγγλιοκύτταρα του αμφιβληστροειδούς «δίνουν» προς το εσωτερικό του εγκεφάλου τα διάφορα αιχμηρά δυναμικά που προκύπτουν μετά από τον ερεθισμό τους. Ανάλογα λοιπόν με αυτές τις δυο παραμέτρους, τα δυναμικά αυτά προχωρούν προς διάφορους σχηματισμούς με «οπτική» δραστηριότητα, σε ότι αφορά φόρμες, χρώματα, κινήσεις ή το συντονισμό όλων αυτών μαζί. Αυτό είναι ένα αποτέλεσμα ακριβώς του συντονισμού του χρόνου και της έντασης του ερεθισμού που δέχονται τα κύτταρα τα ερεθίσματα. Διαφορές ή ακανόνιστες καταστάσεις, ως προς τη σχέση αυτή, έχουν σαν συνέπεια τη μορφή πολλών νοσολογικών καταστάσεων. Έτσι λοιπόν στη νευρολογία, όταν έχουμε μια παθολογική κατάσταση σε σχέση με το τμήμα αυτό, πρέπει να πηγαίνουμε τη διερεύνηση από την ανάποδη.
Δηλαδή, ψάχνουμε πρώτα ποιά είναι τα συμπτώματα και μετά μπορούμε να τα συνδυάσουμε με τη τυχόν βλάβη που υπάρχει σε συγκεκριμένο μέρος του εγκεφάλου με συγκεκριμένη ένταση ή εμφάνιση με διαφορά χρονικής φάσης. Είναι βέβαια μια επίπονη δουλειά που κάνει τη νευρολογία ένα πολύ δύσκολο κλάδο. Από την άλλη όμως μεριά, ακόμη επιστημονικά και τεχνικά δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να μπορούμε να ελέγξουμε πρωτογενώς τη βλάβη εκεί που ακριβώς δημιουργείται σαν ηλεκτροχημική δυσλειτουργία σε κυτταρικό επίπεδο. Πρέπει όμως για παρηγοριά να αναφέρουμε ότι τα τελευταία χρόνια προς την κατεύθυνση αυτή έχουν γίνει γιγαντιαία βήματα και αναμένεται να γίνουν ακόμη μεγαλύτερα.
.jpg)
Είναι, δηλαδή, σαν να βλέπουμε μέσα από «καλαμάκι» μια συνηθισμένη εικόνα και να τη συνδέουμε με μια διπλανή που βλέπουμε από άλλο «καλαμάκι». Έχει διαπιστωθεί ότι τα νευρικά κύτταρα του οπτικού κέντρου διεγείρονται με οπτικά ερεθίσματα, τα οποία έρχονται κυρίως από το θάλαμο με τη μορφή αιχμηρών ηλεκτρικών δυναμικών, το καθένα ξεχωριστά. Δηλαδή, το κάθε κέντρο προτιμά ένα δικό του οπτικό ερέθισμα, εφόσον ανταποκρίνεται στο συγκεκριμένο κύτταρο με τη συγκεκριμένη ένταση, στο συγκεκριμένο χώρο και συντονισμένο με ερεθίσματα από άλλα μέρη του εγκέφαλου, όπως π.χ. από τις περιοχές της μνήμης. Για να αντιληφθεί, δηλαδή, κανένας το καπάκι της λεμονάδας πρέπει να συντονιστούν όλα εκείνα τα συγκεκριμένα ερεθίσματα, να γίνουν ηλεκτρικά δυναμικά και να φτάσουν στο συγκεκριμένο κύτταρο που θα τα επεξεργαστεί βιοχημικά και είναι ταυτοποιημένο με αυτό του είδους το ερέθισμα. Βλέπουμε, δηλαδή, το συγκερασμό πάρα πολλών λειτουργιών του οπτικού κέντρου μετά από έλεγχο των οπτικών ερεθισμάτων μιας μεγάλης διαδρομής. Δεν πρόκειται, δηλαδή, στην προκειμένη περίπτωση για ένα «μονήρη» φαινόμενο, αλλά για ένα συγκερασμό διαφόρων καταστάσεων που εμείς αντιλαμβανόμαστε σαν οπτικές εικόνες. Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε πως συνδέουν οπτικές εικόνες με άλλα είδη ερεθίσματα, ακουστικά, οπτικά, αισθητηριακά κ.τ.λ.
ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΝΕΥΡΟΕΠΙΣΤΗΜONEΣ ΈΧΟΥΝ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕΙ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΟΥΝ ΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ «ΔΙΑΧΕΕΤΑΙ» Η ΌΡΑΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.
Έτσι λοιπόν, πέρα από την κεντρική δράση του οπτικού κέντρου, βρέθηκε ότι υπάρχουν σαφείς διασυνδέσεις πολλών περιοχών και κέντρων του εγκέφαλου μεταξύ τους. Δηλαδή, η οπτική πληροφορία που φτάνει στον εγκέφαλο «διαχέεται» περίπου σε όλο το σύστημα και από εκεί και ύστερα τίθεται το θέμα της αντίληψης του συστήματος αυτού. Οι έρευνες λοιπόν έχουν καταδείξει ότι όντως η αντίληψη υπάρχει, αλλά όχι ταυτόχρονα. Υπάρχει, δηλαδή, κάποιος χρονικός συντονισμός, ο οποίος σε μια συγκεκριμένη στιγμή δίνει το «όλο» της οπτικής εντύπωσης μετά το οπτικό ερέθισμα.
Αυτό μέχρι τώρα δεν μπορούσε να μετρηθεί, διότι παρόλο που η έρευνα του κέντρου της όραση στον εγκέφαλο ήταν «δυνατή», δεν μπορούσε να γίνει ταυτόχρονη παρατήρηση των επιμέρους νευρωνικών τόξων ή κέντρων που επικοινωνούν με το οπτικό κέντρο. Τώρα με τις νέες δυνατότητες της νευροφυσιολογίας και ιδιαίτερα της μαγνητικής τομογραφίας είναι πλέον δυνατόν να εξεταστεί σε βάθος η απόδοση και η σημασία του «timing», όπως συνήθως αναφέρεται στις νευροεπιστήμες της οπτικής διάχυσης. Τώρα, δηλαδή, μπορούμε να ξέρουμε από τη στιγμή που το οπτικό ερέθισμα θα δοθεί αισθητηριακά πως διανέμεται στον εγκέφαλο, το πώς επεξεργάζεται, πως βιώνεται και καταγράφεται και ποιά είναι η σχέση με άλλα κέντρα, όπως π.χ. της μνήμης και της «αποθήκευσης». Πρόκειται για μια επαναστατική μέθοδος, η οποία βοηθάει στην κατανόηση πολλών άλλων μέχρι τώρα αδιευκρίνιστων παθήσεων π.χ. της σχιζοφρένειας.
TO ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ
0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 7:54 μ.μ.
ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΦΟΡΜΑ ΑΙΧΜΗΡΩΝ ΔΥΝΑΜΙΚΩΝ Ή ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΞΕΩΝ ΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΟΥΝ ΈΝΑ ΣΗΜΑ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.
Το νευρικό κύτταρο που δέχεται αυτό το σήμα, το επεξεργάζεται ανάλογα και το μεταδίδει προς διάφορες κατευθύνσεις. Οι κατευθύνσεις που πρέπει να του μεταδώσει είναι ορισμένες, αλλά παράλληλα αυτό το ηλεκτρικό σήμα δέχεται επιδράσεις από άλλα σήματα που καταφθάνουν στο νευρικό σώμα και μετριάζουν ή αλλάζουν την ένταση τους. Δηλαδή, βλέπουμε ότι το νευρικό κύτταρο δρα με κάποιο τρόπο σαν ρυθμιστής της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγει ο εγκέφαλος σε διάφορα σημεία και μεταδίδεται με τη μορφή οξέων δυναμικών. Μετά από το τελικό σχήμα, αφού δοθεί και επηρεαστεί από τα διάφορα αιχμηρά δυναμικά, προκύπτουν νέα δυναμικά, τα οποία μεταδίδονται στο νευροάξονα, ο οποίος κάνει στο τέλος του, στην έκβαση του δηλαδή, μια χημική αντίδραση , η οποία χημική αντίδραση μεταβιβάζεται στο επόμενο κύτταρο, που θα προκαλέσει μια ηλεκτρική διέγερση για να μεταδοθεί το σήμα πιο πέρα.
Βλέπουμε, δηλαδή, μια διαρκή επικοινωνία στον εγκέφαλο μεταξύ των κυττάρων και με ένα αλληλοσχηματισμό βιοχημικών αντιδράσεων. Βιοχημικές αντιδράσεις που είναι η σύγκλιση χημικών και ηλεκτρικών διεργασιών μέσα σε πολύ μικρές αποστάσεις, σε ελάχιστο χρόνο, έτσι που να προδικάζουν μια λειτουργία, η οποία είναι σαφώς πιο αργή από τις αντιδράσεις αυτές. Η λειτουργία αυτή είναι τυπική, αν μπορούμε να φανταστούμε με ποιά ταχύτητα φτάνει ο ένας ερεθισμός από το ένα αυτί στο άλλο και πόσο αργός είναι ο ερεθισμός που προκαλεί την κίνηση κάποιων ορμονών. Άρα το κέντρο της σύγχρονης έρευνας είναι ακριβώς στη μελέτη της μεταφοράς αυτών των αιχμηρών δυναμικών.
ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΨΑΧΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΌΡΑΣΗ, ΈΤΣΙ ΩΣΤΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.
Τα τελευταία χρόνια με τις προόδους που έγιναν σε αυτές τις έρευνες φαίνεται ότι έχει πετύχει αυτό το γεγονός, γιατί πρώτη φορά αρχίζουμε και καταλαβαίνουμε πως αντιδρά ο εγκέφαλος στις ειδικές περιπτώσεις. Π.χ. έχουμε εντοπίσει ότι στην όραση για να δοθεί μια ακριβής εικόνα, πρέπει εκατοντάδες από γαγγλιακά κύτταρα του αμφιβληστροειδούς να ερεθιστούν ταυτόχρονα ή με διαφορά χρονικής φάσης πάνω από την πηγή φωτός. Η εναλλαγή αυτή γίνεται με ηλεκτρικά δυναμικά και μεταβιβάζεται βιοχημικά εντός του εγκεφάλου προς το οπτικό κέντρο και στα κέντρα αυτά που επικρατούν συντονίζουν την όραση.
Πέρα όμως από τα συγκεκριμένα κύτταρα που αντιδρούν στο συγκεκριμένο ερεθισμό, υπάρχουν σε αυτές τις ομάδες των γαγγλιακών κυττάρων και κάποια που από τύχη ερεθίζονται από άλλα γεγονότα ή άλλες καταστάσεις. Αυτά τα ερεθίσματα καταγράφονται βέβαια και μεταδίδονται με τον ίδιο τρόπο στον ίδιο δρόμο, αλλά βιώνονται από διαφορετικά κύτταρα, διότι πρόκειται για τυχαίες άλλου είδους αντιλήψεις, έξω από το αρχικό αντικείμενο. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι ο εγκέφαλος βιώνει αυτό που κανείς βλέπει ή επιθυμεί ή τυχαίνει να δει, αλλά παράλληλα βιώνει και άλλου είδους ερεθίσματα που έρχονται από τον ίδιο δρόμο, τα οποία από καθαρή τύχη προκαλούνται εκείνη τη στιγμή. Οι συγκερασμοί όλων αυτών των βιωμάτων, που πάντα μεταδίδονται με αιχμηρά δυναμικά μεταξύ των νευρωνικών κυττάρων, συντονίζουν και δίνουν την όραση, έτσι όπως τη βιώνουμε.
Η ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΈΡΕΥΝΑ ΤΩΝ ΥΠΟΟΠΤΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΧΕΩΝ
0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 7:40 μ.μ.
Τελευταίες έρευνες από την Καλιφόρνια το 2010 δώσανε σε αυτό κάποια λύση, όπου επιστήμονες κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν τα διάφορα δυναμικά ενέργειας από εκατοντάδες γειτονικά γαγγλιακά κύτταρα του αμφιβληστροειδούς σε ένα και μόνο σήμα. Δηλαδή, κατάφεραν να εντοπίσουν τη δραστηριότητα όλων αυτών των κυττάρων σαν ένα μονοσήμαντο γεγονός που δημιουργεί μια «ειδική» αντίδραση στα γαγγλιακά κύτταρα και τη μεταφέρει μετά μέσα στον εγκέφαλο. Εξετάζοντας λοιπόν αυτή τη «σύγχρονη εντόπιση» της δραστηριότητας πολλών νευρικών κυττάρων μπορούμε έτσι να κωδικοποιήσουμε αυτή τη δραστηριότητα και να δούμε ποιά φυσιολογική, αλλά παράλληλα και ποιά νοσολογική επήρεια έχει. Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο επιστημονικό «άλμα» που πρέπει να αναφερθεί, διότι μας δίνει τη δυνατότητα πλέον να βρούμε το πρόβλημα στην «πηγή», οπότε και η νοσηλεία είναι πολύ πιο εύκολη, γιατί η διάγνωση είναι άμεση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΙΔΥΜΟ ΕΙΝΑΙ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΣΕ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΕΡΕΥΝΑ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΔΕΝ ... -
Το εγκεφαλογράφημα είναι εδώ και μισό αιώνα πλέον γνωστό στην κλινική ρουτίνα. Κυρίως, χρησιμοποιείται για τη διάγνωση των εκφυλιστικών παθή... -
Ο ΕΡΠΗΣ ΖΩΣΤΗΡΑΣ ΠΟΛΥ ΤΑΚΤΙΚΑ «ΧΤΥΠΑΕΙ» ΣΕ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ, ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΔΙΑΓΝΩΣΤΕΣ. ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ... -
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΛΟΓΩ ΖΕΣΤΗΣ ΚΑΙ ΥΓΡΑΣΙΑΣ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ ΠΟΙΚΙΛΟΧΡΟΥ ΠΙΤΥΡΙΑΣΗΣ Αν και η βασική αιτία της εμφάνισης της πο... -
ΣΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ASPERGER ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΕΛΑΦΡΑ ΜΟΡΦΗ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΩΝ ... -
Η ΜΥΟΤΟΝΙΚΗ ΔΥΣΤΡΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΡΓΑ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΗ «ΥΠΟΥΛΗ» ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ «ΞΑΦΝΙΑΖΕΙ» ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ. Είναι πάρα πολύ δύσκολο για έναν γι...
-
Με τρομερή συχνότητα εμφανίζεται τον τελευταίο καιρό ο έρπης ζωστήρας. Πρόκειται για κόκκινες επώδυνες φουσκάλες με φαγούρα και πόνο, ταξιδε... -
ΟΙ ΑΡΑΧΝΟΕΙΔEIΣ ΚΥΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΟΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΑΧΝΟΕΙΔΗ ΜΗΝΙΓΓΑ ΤΩΝ ΤΟΙΧΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ Κ... -
ΠΟΛΥ ΤΑΚΤΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΡΠΗ ΖΩΣΤΗΡΑ ΜΑΖΙ Η ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΝΤΟΝΟ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ. Η συνύπαρξη των δύο νοσηρών καταστάσεων,... -
ΈΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΚΡΑΝΙΑΚΗΣ ΠΙΕΣΗΣ. Μέσα στον εγκέφαλο υπάρχει ένα σύστημ...
