NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΜΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΈΔΩΣΕ ΑΦΟΡΜΗ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΜΙΑ ΘΕΩΡΙΑ ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΟ «ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ». 

Έτσι λοιπόν μετά από πολλές σκέψεις έχει προταθεί ότι το «νόημα της ζωής» είναι η θετική σχέση του ατόμου μ’ άλλα άτομα και με τον εαυτό του∙ έχει βρεθεί ότι συμβάλλουν αποφασιστικά στην ευτυχία και στην ευδαιμονία. Άρα λοιπόν τα υλικά αγαθά έχουν οπωσδήποτε μια διαφορά κλίμακας. Δηλαδή, άλλο είναι να απολαμβάνεις την όπερα και άλλο να κοιτάς την τηλεόραση. Όμως υπάρχει μια σειρά από μεταβλητές, οι οποίες διαμορφώνουν τις σχέσεις και την κατανόηση των ατόμων. Έτσι λοιπόν το «νόημα της ζωής» είναι να αναπτύξουμε αρμονικές σχέσεις με το περιβάλλον, την καθημερινότητα και κυρίως με τα άτομα∙ αυτή η συμπεριφορά αποτελεί μια δίοδο που οδηγεί στην ευτυχία.

Η «ΤΕΧΝΗ» ΤΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ: ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ TO ΔΙΔΑΞΑΝ, ΌΠΩΣ Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ, Ο ΠΛΑΤΩΝ, ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΤΟ  ΕΙΧΕ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΟΥ ΈΡΕΥΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΦΡΟΙΝΤ.

Η παραίτηση από επιθυμίες που δημιουργεί το «εσώψυχο» μας είναι αυτή που μας οδηγεί στην απροσάρμοστη οικονομική συμπεριφορά, με την επιθυμία του αμέσου και πολλαπλού κέρδους ∙ακριβώς επειδή το «εξωτερικό» περίβλημα του ανθρώπου σε κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον είναι αυτό που μαθηματικά γίνεται αποδεκτό. Τελευταία, η χρηματοπιστωτική κρίση έχει δείξει ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές απαγορεύονται. Άρα, δηλαδή, είναι γεγονός ότι η αυτοσυγκράτηση σε ότι αφορά τις οικονομικές συναλλαγές πρέπει να διδαχτεί απ’ τη μικρή ηλικία.

ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΠΟΥ ΈΧΕΙ Ο ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΟΥ ΔΙΕΠΕΙ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ. 

Κυρίως οι σύγχρονες καταστάσεις της οικονομίας, της κατανάλωσης και ιδιαίτερα του τρόπου ζωής έχουν επιβάλλει μια λογική που οδηγεί στο να υποφέρουν όλοι οι σύγχρονοι άνθρωποι με τη νοοτροπία του καταναλωτή. Βέβαια, πάντα μέσα του υπάρχει ένα αίσθημα της αποταμίευσης σαν μια μέγιστη ιδιότητα, αλλά παράλληλα υπάρχει και η άγνοια στο τι χρησιμεύει. Στο μοντέρνο κόσμο ο άνθρωπος δεν μπορεί να δώσει ακριβώς απαντήσεις για τη χρησιμότητα και την αναγκαιότητα όλων αυτών των μεταβλητών που θεωρεί οικονομικά απαραίτητες.

ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΌΤΙ Η ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΠ’ ΤΗΝ ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΠΛΟΥΤΟΥ, ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ ΈΧΟΥΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΌΤΙ ΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΈΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ.

Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ Ή Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΜΙΑΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΚΑΘΑΡΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΆΝΘΡΩΠΟ. 

Ο άνθρωπος σαν μόνο λογικό ζώο έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει προσωπικά σ’ αυτό το συνεχές εναλλασσόμενο με τα γεγονότα της καθημερινότητας παιχνίδι και να το διαμορφώνει. Βέβαια, το βασικό κριτήριο στην αναζήτηση της ευτυχίας και «παράκαμψη» της δυστυχίας, παίζοντας με τις λέξεις, είναι να αποφεύγει κανείς τον πόνο κα να ζητά συνέχεια την ευτυχία του μη επώδυνου.

ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ Η ΒΑΣΙΚΗ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΌΠΟΤΕ ΑΥΤΟΣ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ. 

Βέβαια, σ’ αυτές τις περιπτώσεις όλοι οι ειδικοί έχουν την πεποίθηση και χρησιμοποιούν τη λογική πως οι σταθεροί παράγοντες πρέπει να είναι αμετακίνητοι. Τα αποτελέσματα της σύγχρονης ψυχολογίας έδειξαν ότι μ’ αυτήν τη λογική κατά κάποιο τρόπο γίνεται μια πρόοδος στην κατανόηση, όσον αφορά την ευδαιμονία σαν συνέπεια της σύγχρονης οικονομικής ζωής. Φαίνεται, δηλαδή, ότι υπάρχουν διακριτές σφαίρες της ανθρώπινης δραστηριότητας σαν εγκεφαλική λειτουργία που αξίζουν ξεχωριστή εξέταση, γιατί η καθεμία έχει το δικό της τρόπο δράσης και τη δική της λογική.

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΙΧΕ ΈΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ ΤΗΣ ΣΙΚΕΛΙΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΚΥΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΑΡΥΒΔΗ. 

Με την εξέλιξη της οικονομίας ο κάθε σύγχρονος άνθρωπος ζει με την προσπάθεια, όπου τα ιδανικά του έρχονται σ’ αυτήν τη «θέση», με την επιθυμία για άμεση ευχαρίστηση να τον απομακρύνει ταυτόχρονα απ’ τα ιδανικά του. Πρέπει να μάθουμε να συνυπάρχουμε σε ότι αφορά αυτό το «πλήγμα», βάζοντας περιορισμούς στην καθημερινή μας ζωή∙ ο στόχος είναι ακριβώς να αποφεύγεται το άγχος και να επιτυγχάνεται το μέγιστο ποσοστό ευτυχίας που μπορεί κανένας να εξασφαλίσει για τον εαυτό του. Μια ζωή δηλαδή με λιγότερο άγχος σύγκρισης, διάκρισης, ανταγωνιστικότητας με ταυτόχρονα μεγαλύτερη απόλαυση ευτυχίας.

Ο ΓΑΛΛΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΠΑΣΚΑΛ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΑΝΑΛΥΣΕΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ, ΔΙΕΚΡΙΝΕ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ. 

Διέκρινε, δηλαδή, την εξουσία της σάρκας, της λογικής και της καρδιάς, όπου βέβαια ο ίδιος ισχυριζόταν πως η καρδιά διέπεται από μια λογική που «λογική δεν έχει». Βλέπουμε λοιπόν ότι ήδη πολύ πριν από τις νέες αναλύσεις της νευροβιολογίας, κάποιοι είχαν ήδη κατηγοριοποιήσει τη σειρά των αισθημάτων που οδηγούν στην ευτυχία. Οι τρεις «εξουσίες» του Πασκάλ διέπονται  από έναν εγκεφαλικό συντονισμό που βρίσκεται στη «νήσο» του εγκεφάλου, μέσω του οποίου κατανοούνται αυτά που συμβαίνουν και τα συναισθήματα που διέπουν αυτούς που τα έχουν. Πρόκειται, δηλαδή, για τη λειτουργία της ενσυναίσθησης σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες, ο συγκερασμός των οποίων δίνει την «ποσότητα» της κατανόησης της γενικής κατάστασης αλλά και της ρύθμισης του συναισθήματος της ευτυχίας.

ΣΤΙΣ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ Σ’ ΑΥΤΕΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΌΤΙ ΈΧΕΙ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΈΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΜΟΝΤΕΛΟ, ΌΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΈΝΑΣ ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ.

Στη σύγχρονη κοινωνία το άτομο πλέον  εργάζεται ακριβώς όπως μια εταιρεία και κυνηγάει την αύξηση του κέρδους. Έτσι λοιπόν με την ίδια λογική, κυρίως μέσω αόριστων διαδικασιών και ιδιοτήτων που δεν καταλαβαίνει, ο σύγχρονος άνθρωπος προσπαθεί να μεγιστοποιήσει την απόδοση του, οποιασδήποτε μορφής και αν είναι αυτή∙ αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο οικονομικό ανθρωπολογικό «τέρας». Όπως έχει δείξει η σύγχρονη πορεία και χωρίς ιδιαίτερες αναλύσεις σίγουρα δεν είναι ο κατάλληλος να αποκτηθεί η ευτυχία.

Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ «ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟΙ» ΣΤΟΧΟΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ.

Γενικά στην αναζήτηση της ευχαρίστησης η λογική επιβάλλει την παραίτηση από ορισμένες επιλογές, προκειμένου να αποτραπούν επικίνδυνες καταστάσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι δύσκολο να παραμείνει κανείς «λογικός» και αυτό δημιουργεί την ένταση και τη σύγκρουση ανάμεσα στην αναζήτηση της άμεσης ευχαρίστησης που είναι και το ζητούμενο απ’ τον καθένα και στη μέριμνα για να πετύχει τους «μακροπρόθεσμους» στόχους∙ είναι ένα συνεχές άγχος που σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο φέρνει συγκρούσεις. Δυστυχώς υπάρχει και η μόνιμη άρνηση του ατόμου να σκεφτεί και να αναλύσει αυτό το φαινόμενο, γιατί γεννά άγχος και το άγχος κοιτά κανείς να το αποφύγει με εύκολες λύσεις.

ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΕΝΟΣ, ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΌΤΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΔΕΝ ΟΔΗΓΕΙ ΣΥΝΔΥΑΣΤΙΚΑ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ.

Αυτό  έχει σαν αποτέλεσμα να προκύπτει ο κίνδυνος της συλλογικής ασυνέπειας που έτσι και αλλιώς υφίσταται. Βέβαια τα τελευταία χρόνια με την προσαρμοστικότητα των ανθρώπων και την εξέλιξη του πολιτισμού, η συλλογική ασυνέπεια έχει γίνει παραδεκτή, με αποτέλεσμα να οδηγεί τα άτομα στη διαδικασία των εκλογών. Αυτό εξηγεί στην πράξη το μοντέλο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, δηλαδή εκείνο το πρότυπο που επιτρέπει στο λαό να αναθέτει μια «λογική» εκτελεστική εξουσία. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για μια συλλογική λογική, η οποία βασίζεται πάνω στην ασυνέπεια που υποχρεώνεται κανένας να την δεχτεί, προκειμένου να λειτουργήσει τ’ όλο μοντέλο.

ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΈΝΑ ΒΑΣΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΥ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ.

Αυτό το στοιχείο είναι η προτίμηση πολλών και όχι λίγων∙ μια προσέγγιση που βέβαια δεν φαίνεται παράλογη, θέτει όμως τεράστια ψυχολογικά προβλήματα. Δηλαδή, δεχόμαστε ότι προτιμάμε τα 1000 ευρώ απ’ τα 100 ευρώ ή τα 100 ευρώ απ’ τα 10 ευρώ, άρα κατά μείζονα λόγο προτιμάμε να έχουμε 1000 ευρώ πάρα 10 ευρώ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σε έναν κυκεώνα μεταβατικότητας επιλογών που το θεμέλιο της λογικής είναι τα πολλά. Η κατάκτηση όμως των πολλών σημαίνει μια εσωτερική σύγκρουση, η οποία όπως έχουν δείξει τα σύγχρονα οικονομικοκοινωνικά μοντέλα δεν έχει λυθεί. Μάλιστα, αυτή η κατάκτηση αποτελεί παράγοντα δυστυχίας στις περισσότερες χώρες.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΘΕΩΡΙΑ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΤΗΚΕ ΠΡΩΤΑ ΑΠ’ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΈΛΛΗΝΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΕΠΙΚΟΥΡΟ.

Αυτός πρώτη φορά διέκρινε την ευτυχία  ανάμεσα στις απολαύσεις, δηλαδή την ευτυχία που βρίσκεται σε «κίνηση» και συνδέεται με την ικανοποίηση μιας ανάγκης. Είναι αναμενόμενο μέχρι να ικανοποιηθεί η ανάγκη μέσω της οποίας θα ολοκληρωθεί  η ευτυχία να γεννά πόνο. Άρα, δηλαδή, ο αρχαίος φιλόσοφος διδάσκει με τις απολαύσεις σε «κίνηση» την τροποποίηση τους, έτσι ώστε να αποφεύγεται ο πόνος. Σε αντίθεση μ’ αυτό, οι απολαύσεις σε «ανάπαυση» είναι καθαρές και προϋποθέτουν τις επιθυμίες που’ χουν ικανοποιηθεί∙ πρόκειται για απολαύσεις οι οποίες από μόνες τους «εξορκίζουν» τον πόνο και δείχνουν ότι έχει ολοκληρωθεί η επιθυμία, άρα συνεχίζεται μια ζωή μόνο σε άκρα ευδαιμονία.

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ, Η ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ, ΔΗΛΑΔΗ Η ΚΑΛΗ ΖΩΗ,  ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ  ΕΝΟΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΣΚΕΨΗΣ ΠΟΥ ΩΘΕΙ ΤΟ ΆΤΟΜΟ ΣΤΟ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΆΤΟΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ.

Είναι λοιπόν σαφές ότι η αναζήτηση της ευδαιμονίας και της ευτυχίας που πηγάζει απ’ αυτήν αυθόρμητα έχει μια ουσιαστική αντίφαση∙ η ευτυχία και η αναζήτηση της μέσα στην καθημερινότητα προϋποθέτει την επιθυμία. Η επιθυμία εφόσον υφίσταται σημαίνει ότι γεννά πόνο για την κατάκτηση της, με αποτέλεσμα να αποκλείει την ευτυχία. Πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία η οποία αποτελεί ουσιαστικά το «δόγμα» της ευδαιμονίας και  είναι μια προϋπόθεση που απαιτεί κόπο που όταν όμως παύσει να υπάρχει ολοκληρωμένα θα φέρει και την καλή ζωή.

ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΦΑΝΗΚΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΌΤΙ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΜΟΡΦΗΣ.

Έτσι λοιπόν διαπιστώσαμε ότι η Αμερικανική χρεοκοπία του έτους 2008 οφειλόταν στο γεγονός ότι σ’ ένα πολύ μεγάλο και ευάλωτο τμήμα του πληθυσμού έγινε μια «εξώθηση» στην υπερχρέωση. Η απελευθέρωση του χρηματοπιστωτικού τομέα        συνετέλεσε αποφασιστικά στο να πειστούν οι Αμερικάνοι πολίτες να αυξήσουν τα δάνεια τους, πέρα των δυνατοτήτων τους. Η επιδίωξη του άμεσου κέρδους που ψυχολογικά  υφίσταται λόγω της εξέλιξης της κοινωνίας τα τελευταία χρόνια και η επιθυμία του και απ’ την πλευρά των τραπεζών οδήγησαν σ’ αυτό το φαινόμενο. Βλέπουμε λοιπόν ότι το πρόβλημα προήλθε γιατί ακολούθησε ένας συντονισμός των εσώψυχων επιθυμιών για το άμεσο και γρήγορο κέρδος.

ΌΠΩΣ ΕΞΗΓΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΣΕ ΆΛΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΤΟ «ΝΟΗΜΑ ΖΩΗΣ»  ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ.

Όσο πιο γρήγορα γίνει αντιληπτό αυτό, τόσο πιο αρμονική θα’ ναι η διαβίωση του ατόμου μέσα στην κοινωνία και σαφώς θα έχει μεγαλύτερο «μερίδιο» ευδαιμονίας. Βασικά όσο και αν φαίνεται παράξενο, όλη αυτή η διαδικασία είναι μια αμιγώς εγκεφαλική λειτουργία που κατευθύνεται από τη «νησιώδη» έλικα του εγκεφάλου. Αυτή η εγκεφαλική περιοχή βοηθάει στην κατανόηση όλων των διαφορών και των καταστάσεων μεταξύ των ανθρώπων, αλλά ταυτόχρονα δίνει και στο άτομο την ικανότητα πέρα από το να καταλαβαίνει τα συναισθήματα των υπολοίπων να τα αισθάνεται όπως αυτοί∙ αποτελεί δηλαδή έναν βαθμό ενσυναίσθησης, ο οποίος είναι απαραίτητος για την ευδαιμονία του ατόμου.

Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΠΟΛΑΥΣΕΩΝ, ΌΠΩΣ Η ΚΑΤΟΧΗ ΕΝΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ Ή ΕΝΟΣ ΌΜΟΡΦΟΥ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ Ή Η ΎΠΑΡΞΗ ΜΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΠΑΡΕΑΣ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΟΡΜΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ. 

Η ευτυχία που προσφέρει η επίσκεψη σε μια όπερα είναι ανάλογη μ’ αυτή που προσφέρει η παρακολούθηση μιας εκκλησιαστικής λειτουργίας ∙την ίδια χαρά μπορεί να αισθανθεί ένα άτομο, λιγότερη ή περισσότερη, μοιράζοντας ανάλογα τον χρόνο. Έτσι δηλαδή φαίνεται ότι τα πάντα είναι ζήτημα δοσολογίας. Προκειμένου να φέρει την αρμονία και την αίσθηση χαράς στον εγκέφαλο, αυτή η δοσολογία εξαρτάται πάντα από την λειτουργία της «νησιώδης» έλικας του εγκεφάλου, η οποία συντονίζει τις ποσότητες της δοσολογίας στη μια ή στην άλλη περίπτωση. Όσο πιο αρμονική είναι αυτή η κατάσταση, ανάλογα με τον εγκέφαλο και τη λειτουργία του, τόσο μεγαλύτερη είναι η ευτυχία του ατόμου.

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Αυτό που ονομάζουμε «λογική» είναι μια ακολουθία πράξεων, η οποία βασίζεται σε ορθολογιστικά, παραδεκτά απ’ όλους γεγονότα. Το παραπάνω όμως δε σημαίνει ότι υπάρχει μια γενική λογική: υπάρχει η λογική του ενός και η λογική των πολλών. Σε ότι αφορά την καθημερινότητα, το παράδοξο στις ανθρώπινες σχέσεις είναι ότι η λογική του καθενός δεν οδηγεί συνδυαστικά στη λογική του συνόλου. Συνεπώς, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να παρουσιάζεται μια λογική διαφορετικών ατόμων και άλλης ομάδας. Αυτή η σύγκρουση οδηγεί στα καθημερινά προβλήματα που κάνουν τη ζωή των ανθρώπων δύσκολη, αφού διαταράσσουν την οικονομία του συστήματος.

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΘΕΩΡΙΑ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΌΤΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ Η ΑΡΕΤΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ.

Μετά από μελέτες ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης είχε συμπεράνει ότι η λογική και η αρετή αποτελούν τις ιδιαιτερότητες του ανθρώπου. Οι πράξεις  που είναι σύμφωνες με την αρετή είναι από τη φύση τους «ευδαιμονικές». Η ζωή λοιπόν των ενάρετων ανθρώπων δεν χρειάζεται την απόλαυση ως ψεύτικο πρόσχημα, αφού η ίδια την εμπεριέχει. Όταν ζεις ενάρετα, ζεις και ευδαιμονικά. Βέβαια εδώ πρέπει να τονίσουμε τον ορισμός της λέξης «ενάρετα», της ηθικής που αποτελεί ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο, αλλά περιοριζόμαστε στην κοινή κατανόηση όσον αφορά αυτόν τον όρο.

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΟΣ ΔΥΤΙΚΟΣ ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΈΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ Σ’ ΈΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΈΧΕΙ ΈΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ.

Τα θέλει όλα αμέσως! Σε μια έρευνα που έγινε και  τέθηκε το δίλλημα «100 ευρώ αμέσως ή 200 ευρώ σ’ ένα χρόνο», η απάντηση είναι «100 ευρώ αμέσως». Εάν πάλι τεθεί η ερώτηση «100 ευρώ αμέσως ή 200 ευρώ σ’ ένα χρόνο και μια μέρα», πάλι η ίδια ψυχολογική διαδικασία θα οδηγήσει το άτομο να πει 100 ευρώ αμέσως. Η διατύπωση λοιπόν είναι αυτή που καθορίζει την ψυχολογία του ατόμου πάντα με την έννοια της γρήγορης απόδοσης του κέρδους. Βέβαια η αντίληψη του χρόνου είναι διαφορετική για τα άτομα, αλλά όμως φαίνεται εξελικτικά ότι όλη η κοινωνία έχει φτάσει σ’ έναν τρόπο ίδιας σκέψης, όσον αφορά την άμεση απολαβή.