ΉΔΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΑΙΩΝΑ Ο  ΦΡΟΫΝΤ ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΌΤΙ Η ΖΗΛΕΙΑ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ.
Χαρακτηριστικές είναι οι αναλύσεις ότι αφορά το δίπολο της ζήλειας γιου και μητέρας ή κόρης και πατέρα. Βέβαια, ο ίδιος ο Φρόϋντ είχε προχωρήσει περισσότερο στην ανάλυση της ζήλειας, θεωρώντας ότι μπορεί να προέλθει και από την αγωνία του παιδιού να μοιραστεί την αγάπη του γονιού, την προσοχή του ή και τα χάδια του με άλλα άτομα, κυρίως τα αδέρφια του. Λόγω της πολυπλοκότητας του προβλήματος, θεωρούσε ο Φρόϋντ ότι το πρώτο βήμα για τη γιατρειά της ζήλειας ήταν η αναγνώριση της σε όλες τις διαστάσεις της από το ίδιο το άτομο που υπέφερε από αυτή. Το άτομο αυτό έπρεπε να κατανοήσει το πρόβλημα του και να το περιορίσει μόνο του ή με διάφορες τεχνικές, πριν εξελιχθεί σε παθογένεια ή νευρωτική κατάσταση με όλες τις συνέπειες που έχει.

ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΥΠΕΡΠΟΛΥΤΙΜΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΣΟ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΌΣΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΟΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ (ΕΥΦΥΪΑΣ) ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ.
Οι νέες τεχνικές μέθοδοι διαρκούς καταγραφής και καταγραφής καθαριότητας του σώματος, τα τελευταία χρόνια, πιστοποιούν και σε πιο καινούργιες έρευνες τη σύνδεση που έχουν οι κυματομορφές με τις δυο αυτές εγκεφαλικές λειτουργίες. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι σημερινοί νευρολόγοι, δηλαδή, αυτοί που ασχολούνται με την καταγραφή και ερμηνεία του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, δεν είναι ακόμη σε θέση να ερμηνεύσουν με πλήρη δυνατότητα τις πληροφορίες που δίνει το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα για τις λειτουργίες αυτές. Βλέπουμε ότι η τεχνολογία ξεπερνά σε ρυθμό εξέλιξης κατά πολύ το δείκτη γνώσης των γιατρών.

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΥΣΙΩΔΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗ  ΕΡΩΤΗΣΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΒΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ.
Ακόμα και αν υπήρχε ο τρόπος να γίνει ο διαχωρισμός π.χ. αν ήμασταν σίγουροι ότι μια ειδική φοβία προκύπτει εκ γενετής, τίθεται το ερώτημα αν παραμένει ως έχει ή αν αναπτύσσεται ή υποβαθμίζεται ή είναι κάτι το αμελητέο. Τέλος πάντων, τι σχέση έχει με τον υπόλοιπο οργανισμό και ιδιαίτερα με τη χαρακτηριοδομή του ατόμου. Και αν ακόμη υπάρχουν ειδικές φοβίες, εκ γενετής, με «δαρβινική» ανάπτυξη, γιατί ο ανθρώπινος πολιτισμός δε φρόντισε «ειδικά» να μειώσει την ένταση τους ή η επιστήμη να ερευνήσει την ταξινόμηση  τους; Ή μήπως αυτό γίνεται μεταφυσικά σε ένα σταθερό επίπεδο;

ΣΑΝ ΥΠΟΘΕΡΜΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ Η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΡΙΑΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΒΑΘΜΟΥΣ.
Πρόκειται για μια κατάσταση με χαρακτηριστική συμπτωματολογία και διάφορα στάδια (ελαφρύ-μέτριο-βαρύ),  ανάλογα κατά πόσο πέφτει. Άσχετα σε ποιό στάδιο και αν βρίσκεται ο ασθενής, σε όλες τις περιπτώσεις υποθερμίας το κεντρικό νευρικό σύστημα έχει μια συμμετοχή και πιο συγκεκριμένα ο υποθάλαμος. Πρόκειται για την περιοχή του εγκεφάλου που είναι, κατά κάποιο τρόπο, ο «θερμοστάτης» του σώματος και κατευθύνει τα ανεβοκατεβάσματα της θερμοκρασίας. Η διαταραχή του μπορεί να οδηγήσει από σύγχυση μέχρι απάθεια σε προχωρημένα στάδια, άμεση άνοια και κάτω από είκοσι οχτώ βαθμούς (βαριά περίπτωση υποθερμίας) και να είναι η απαρχή του εγκεφαλικού θανάτου.

Η ΑΜΦΙΘΥΜΙΑ ΣΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ, ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ, Ή ΝΑ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΈΝΑΝ  ΆΝΘΡΩΠΟ ΣΑΝ ΔΟΜΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ.
Πρόκειται για το σχηματισμό μιας αντίληψης σε οποιαδήποτε κατεύθυνση του τρόπου ζωής και την ίδια ώρα ή αργότερα το σχηματισμό μιας εκ διαμέτρου αντίθετης άποψης. Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι παροδικό, παρά συνοδεύει τον ανθρώπινο χαρακτήρα σε όλη του τη ζωή και είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό στους πολιτικούς κύκλους και στους ιδίους τους πολιτικούς. Επειδή στους κύκλους αυτούς υπάρχει ρευστότητα γεγονότων, πραγμάτων, ιδεών κ.τ.λ., συναντάμε τακτικά τη μια απόφαση να εναλλάσσεται από την αντίθετη από τον ίδιο οργανισμό (πολιτική αμφιθυμία) ή από το ίδιο πρόσωπο π.χ. υπηρεσιακός παράγων, υπουργός ή και από κόμματα ολόκληρα. Ιδιαίτερα δύσκολη είναι η περίπτωση της «φιλοσοφικής» αμφιθυμίας, όπου σχολές ολόκληρες, σκέψεις διασπόνται σε δυο κατευθύνσεις. Άνθρωποι που καταφέρνουν και απαλλάσσονται από αυτές τις ενοχλήσεις (αμφιθυμικές) γίνονται πιο ευτυχισμένοι.

ΣΕ ΚΑΘΕ ΗΠΑΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΈΧΟΥΜΕ ΈΝΑΝ ΆΜΕΣΟ ΕΠΗΡΕΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗΣ ΟΥΣΙΑΣ.
Αυτό προέρχεται από το γεγονός ότι σε προχωρημένες ηπατικές διαταραχές απελευθερώνονται τοξικά στοιχεία, που προκαλούν σαφείς εγκεφαλικές αλλοιώσεις (τοξικές εγκεφαλοπάθειες). Οι αλλοιώσεις αυτές είναι τόσο χαρακτηριστικές που δίνουν σαφή κύματα κυματομορφών στην ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή. Χαρακτηριστικά, για τις αποτοξικές εγκεφαλοπάθειες είναι τυπικά, τριφασικά κύματα που προέρχονται και από τις δυο πλευρές των εγκεφαλικών ημισφαιρίων. Η συχνότητα εμφάνισης τους είναι αναλογική με τη βαρύτητα της τοξικής εγκεφαλοπάθειας. Χαρακτηριστική είναι και η «υποχώρηση» τους μετά την καλυτέρευση της κλινικής εικόνας. Γίνεται κατανοητό ,λοιπόν, ότι στις περιπτώσεις των ηπατικών διαταραχών, ο έλεγχος του εγκεφάλου με τη διαδικασία του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος αποτελεί μια επιπλέον αναγκαία παράμετρο στην όλη διαγνωστική διαδικασία.

ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΠΙΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΨΩΡΙΑΣΗΣ.
Η ψωρίαση θεωρείται μια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος που επιδρά σε δέρμα και αρθρώσεις, φλεγμαίνοντας τα τοπικά κύτταρα και δημιουργώντας φολιδωτές κηλίδες. Κεφάλι, πρόσωπο, αρθρώσεις και γεννητικά όργανα είναι οι θέσεις που, κατά κύριο λόγο, εμφανίζονται οι αλλοιώσεις αυτές. Η ψωριασική δυστροφία των νυχιών και αρκετές φορές η ψωριασική αρθρίτιδα μπορεί να είναι μονοσυμπτωματικά ψωριασικά νοσήματα. Πάντως, όλες οι μορφές της ψωρίασης, από ότι δείχνουν οι τελευταίες έρευνες, έχουν και μια εγκεφαλική δυσλειτουργία που συνοδεύει, ανάλογα με την ένσταση, τα συμπτώματα της. Αυτό εδώ αποδεικνύεται, από τις ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές, οι οποίες καταγράφονται ανάλογα με την κάθε περίπτωση και βελτιώνονται, όταν υποχωρεί η συμπτωματολογία της ψωρίασης.

Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ Ή ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΤΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ.
Ο βασικός ρυθμός που πιστοποιείται μέσω του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι 8 έως 11 Hz, που αναλογεί στην απόλυτη ηρεμία του εγκεφάλου με τη μέγιστη παραγωγική δύναμη, ολοκληρωμένη σκέψη και καθαρή δυνατότητα αποφάσεων. Ότι είναι πάνω από 11 Hz θεωρείται ότι είναι μια κατάσταση εγρήγορσης, μερικές φορές, φυσιολογική, αλλά τις περισσότερες παθολογική. Το πέσιμο των ρυθμών του εγκεφάλου κάτω από τα 8 Hz είναι μια ένδειξη φθοράς και παθογένειας του εγκεφάλου. Τη βρίσκουμε σε διάφορες αρρώστιες νευροεκφυλιστικού τύπου ή και σε περιπτώσεις «φυσιολογικού» γήρατος. Βέβαια, για να αποφανθούμε για το τελευταίο, πρέπει να γνωρίζουμε ένα αρχικό ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, διότι σπάνια ο εγκεφαλικός ρυθμός ορισμένων είναι εκ γενετής πιο αργός.

ΤΕΧΝΙΚΑ, ΌΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ Ή ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΆΠΟΨΗ, ΈΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ Ή ΤΗΣ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΣΑΝ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ Ή ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ.
Μπορεί, όμως, να πρόκειται και για ένα διαχωρισμό εξατομικευμένo, όπου έχουμε μια έκφραση ειδικής φοβίας, δηλαδή, της φτώχειας σε ανθρώπους που την πέρασαν και δεν μπορούν να την ξεχάσουν ποτέ. Για την τελευταία περίπτωση, το σύνδρομο αυτό είναι ιδιαίτερα ισχυρό και ίσως φτάνει και σε σημείο για ορισμένους πάσχοντες, που να θεωρείται άκρως υπερβολικό ή τραγελαφικό. Έτσι μπορούμε να έχουμε π.χ. εκατομμυριούχους που τσιγκουνεύονται δεκάρες ή πλούσιους που φοράνε τα ίδια τα ρούχα. Τακτικά το βλέπουμε αυτό με τη μανία συσσώρευσης συλλεκτικών ειδών ή πλούτου.

ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΌΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ Η ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΌΤΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΕΥΡΟΨΥΧΙΑΤΡΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΈΧΟΥΝ ΤΗ «ΒΑΣΗ» ΤΟΥΣ ΣΕ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΙΟΓΕΝΟΥΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ.
Σε αυτό τον τομέα, τη μεγαλύτερη αναλογία, κατά τη γνώμη των περισσοτέρων νευρολόγων, άρα και την ευθύνη των  νοσημάτων, έχουν οι ρετροϊοί. Πρόκειται για μια μεγάλη ομάδα ιών, το εύρος της οποίας δεν έχει καθοριστεί, έτσι που πολλά στελέχη της δεν έχουν ταυτοποιηθεί. Επίσης, δεν είναι γνωστό πως τα στελέχη αυτά εισβάλλουν στο νευρικό σύστημα και διαταράσσουν τη νευρολογική ή ψυχική ισορροπία του ασθενούς. Η έρευνα τους είναι απαραίτητη για την κάλυψη της σωστής θεραπείας και την αντιμετώπιση των περιστατικών. Το πόσο σημαντικό είναι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι στην Αμερική δε γίνεται πλέον αφαίμαξη από ανθρώπους με σύνδρομο χρόνιο κόπωσης, γιατί υπάρχει υπόνοια της ύπαρξης ρετροϊού στο αίμα τους.

ΈΓΚΛΗΜΑ ΑΠΟ ΖΗΛΕΙΑ

Ο ΖΗΛΙΑΡΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΦΕΛΕΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΦΟΝΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ.
Ο φονιάς από ζήλεια, δε θεωρεί την «αγαπημένη» του σαν ένα διαφορετικό άτομο με τη δική του ψυχοσύνθεση και «εγώ» , οπότε, κατά συνέπεια, ούτε το δικό της δικαίωμα για ζωή. Τη θεωρεί αποκλειστικά σαν τμήμα του δικού του «εγώ» και θεωρεί ότι σκοτώνοντας, αυτοτιμωρείται πληγώνοντας τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτή είναι και η απάντηση στο γιατί ο ζηλόφθονος εραστής σκοτώνει την ερωμένη και όχι τον αντίπαλο. Στην ουσία πρόκειται για μια άκρως παθολογική κατάσταση που έχει θεμέλια στη χαρακτηριοδομή του ατόμου και βέβαια από την παιδική ηλικία. Το κίνητρο της δολοφονικής πράξης δεν είναι εναντίων του ξένου προσώπου , αλλά και αυτού του ιδίου σαν ένδειξη τιμωρίας και αυτοκαταστροφής.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ «ΔΑΡΒΙΝΙΚΗ» ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΠΕΡΜΕΤΡΟΥ ΦΟΒΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ, ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΦΟΒΙΑΣ.
Κατά την εντύπωση αυτή της γονιδιακής κωδικοποίησης, η συνεχής άμυνα του ανθρώπινου είδους προς καιρικές συνθήκες, ζώα, πρόσωπα και πράγματα «πέρασε» στα γονίδια του μια αμυντική τακτική, η οποία λειτουργεί με αντένες εντόπισης πιθανού κινδύνου που σηματοδοτούν το φόβο, και ως εκ τούτου τη λήψη μέτρων προστασίας του ιδίου του ατόμου. Έτσι εξηγείται και το απότομο κλάμα, «πάγωμα» του προσώπου του παιδιού ή η εντύπωση ότι ένα ξερό ξύλο στο δάσος είναι ένα φίδι που θα μας τσιμπήσει. Βέβαια, στις γονιδιακά κωδικοποιημένες φοβίες μπορεί να έρθει μια ανάπτυξη ή να προσπαθούν και άλλα στοιχεία να φτάσουν τον άνθρωπο στον υπερθετικό βαθμό αντίδρασης που μπορεί να οδηγήσει σε μια οργανωμένη ψύχωση.

Η ΣΥΓΧΥΣΗ ΣΤΙΣ ΚΡΑΝΙΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ Η «ΟΥΡΑ» ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ.
Παραμένει όμως ένα βασικό διαγνωστικό στοιχείο, τόσο για την κατάσταση του ασθενούς, όσο και για την εξέλιξη του προβλήματος. Εάν προκύψει ότι η σύγχυση απομένει σαν σύμπτωμα, ύστερα από μια διαγνωσμένη, χωρίς άλλα προβλήματα, κρανιοεγκεφαλική κάκωση, τότε χρειάζεται ειδική μακροχρόνια θεραπεία. Εάν όμως η σύγχυση υποχωρήσει ύστερα από έναν ορισμένο χρόνο, τότε θεωρούμε ότι ανήκει στο πρώτο «πακέτο» των συμπτωμάτων της κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης˙ γεγονός, βασικά, χωρίς ιδιαίτερη σημασία για τη θεραπευτική αγωγή, αλλά ουσιαστικό στοιχείo καταγεγραμμένο στο ιστορικό, έτσι που να λαμβάνεται υπόψη στη μετέπειτα πορεία.

ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ, ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ ΕΩΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.
Και επειδή το πάρα πολύ λίγο δεν αποτελεί κανένα πρόβλημα, στην καθημερινότητα αναφερόμαστε στη συνεχή χρήση αλκοόλ και στις χρόνιες εγκεφαλικές βλάβες που προκαλεί. Βέβαια, αυτές οι βλάβες είναι επιπλέον εντονότερες, όταν το αλκοόλ είναι και κακής ποιότητας. Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα αποτελεί ένα πολύ σπουδαίο εργαλείο για να εκτιμήσει και την έκταση και να προστατέψει τη διάρκεια και τις συνέπειες των βλαβών αυτών. Κυρίως το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα ενός χρόνιου αλκοολικού χαρακτηρίζεται από δυο ειδών κυματομορφές ˙αυτές της β δραστηριότητας (11-17 Hz) και τις διάσπαρτες, βραδείες συχνότητες (3-7 Hz), χωρίς σαφή εντοπισμό. Ένα τέτοιο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα «προαναγγέλλει» την επικείμενη, συνεχή καταστροφή του εγκεφαλικού ιστού. Γεγονός που επιβάλλει, στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται η παρουσία του, άμεση διακοπή της χρήσης αλκοόλ και χορήγηση εγκεφαλοτρόπων φαρμάκων.

Η ΕΠΙΓΕΝΕΤΙΚΗ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ ΤΩΝ ΓΟΝΙΔΙΩΝ ΤΟΥ DNA ΑΠΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΕΡΕΘΙΣΜΟΥΣ.
Πολλοί από αυτούς τους ερεθισμούς έχουν την πρόκληση καρκινογόνων διαδικασιών, έτσι ώστε να αναπτύσσονται διάφοροι όγκοι στο σώμα ή άλλες επικίνδυνες καταστάσεις. Όπως δείχνει η ανάλυση της επιστήμης αυτής τον τελευταίο καιρό, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο και την κατανόηση που οι επιγενετικοί εξωτερικοί παράγοντες επηρεάζουν το DNA, μπορεί με μια αντίστροφη διαδικασία να «αποτραβηχτούν» ή να ρυθμιστούν θεραπείες τέτοιες, οι οποίες καταργώντας τους ή τραβώντας τους από τη γονιδιακή επέμβαση που έχουν κάνει, να επαναφέρουν το γονίδιο στην ομαλή λειτουργία και να αποφεύγουν τον καρκίνο.

Ο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΙΤΑΛΟΣ, ΜΠΕΡΤΟ ΛΟΥΤΣΙ, ΑΝΕΦΕΡΕ ΌΤΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΈΝΑ ΦΥΣΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ.
Όπως εξήγησε ο ίδιος, ταύτισε την τηλεόραση με κάτι ανάλογο, όπως είναι η βροχή, οι πλημμύρες κ.τ.λ.. Θεωρούσε δε, ότι η μεταπολεμική γενιά, που έχει γαλουχηθεί με συνεχώς ανοιγμένη την τηλεόραση, «χρωστάει» ένα μεγάλο μέρος της ψυχής της και στα θέματα που μεταδίδει η τηλεόραση. Βέβαια, τα τελευταία δέκα με δεκαπέντε χρόνια πάντα ,κατά τη θεωρία του Μπέρτο Λούτσι, στα φυσικά φαινόμενα πρέπει να προστεθεί και το ιντερνέτ, όπου η επίδραση του στον παγκόσμιο πληθυσμό, πλέον, είναι τεράστια. Πράγμα που σημαίνει ότι με το πάτημα του κουμπιού, αυτά που βλέπουμε και βιώνουμε υποσυνείδητα πολλές φορές τα θεωρούμε δικά μας, χωρίς να τα ελέγχουμε. Έτσι λοιπόν κάθε άνθρωπος «κουβαλάει» μέσα την ψυχή του ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτογενούς τηλεξάρτησης.

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΉΤΑΝ Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΩΝ ΝΕΥΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΩΝ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ.
Νέα μηχανήματα, πολύ πιο άνετα και εύχρηστα, μερικές φορές, ακόμη και χωρίς καλώδια, καταγράφουν για απεριόριστο χρόνο την εγκεφαλική δραστηριότητα και μάλιστα ,ορισμένες φορές, αυτό μπορεί να γίνει και από απόσταση. Έτσι λοιπόν, το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα στον τομέα της ψυχιατρικής  από ένα άκρως διαγνωστικό περιφερειακό ρόλο πήρε μια κεντρική θέση στην εξήγηση των ψυχώσεων. Όσο πιο νωρίς, διεξοδικά και περισσότερο εξετάζουμε και επαναλαμβάνουμε το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα σε ένα ψυχωτικό ασθενή, τόσο μεγαλύτερο γίνεται το εύρος των θεραπευτικών δυνατοτήτων για αυτόν.

ΑΣΒΕΣΤΙΟ ΚΑΙ ΜΥΟΠΑΘΕΙΕΣ

ΤΑ ΙΟΝΤΑ ΑΣΒΕΣΤΙΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΑΡΚΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΤΟΥ ΜΥΪΚΟΥ ΚΥΤΤΑΡΟΥ.
Με την απελευθέρωση αυτή δημιουργούν σύσπαση των μυών και κίνηση. Τα τελικά τμήματα του μυός που είναι δυο πρωτεΐνες, η ακτίνη και μυοσίνη, στο τελικό τμήμα του μυός που λέγεται σαρκομέριο, ερεθίζονται από τα ιόντα του ασβεστίου και συσπώνται. Η σύσπαση αυτή οφείλεται στο ότι τα ελεύθερα τμήματα της ακτίνης γλιστράνε πάνω στις στέρεες πρωτεΐνες της μυοσίνης. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η σύσπαση και η κίνηση. Αυτή είναι η απλή φυσιολογία του μυός σε ανατομικό επίπεδο. Πέρα από αυτό, όμως, η σύσπαση του μυός και η κίνηση των μελών θέτουν σε λειτουργία και άλλες μυϊκές ενέργειες μεταβολικού και οργανικού τύπου. Παράγουν τέτοιες ουσίες τις μυοκίνες, οι οποίες ανεβαίνοντας στον εγκέφαλο συντονίζουν βιορυθμό και μαζί με άλλους παράγουν την ομαλή του λειτουργία.

ΈΡΕΥΝΕΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΩΝ ΈΧΟΥΝ ΔΕΙΞΕΙ ΌΤΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΕΠΑΦΕΣ Ο ΈΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΆΛΛΟΥ.
Έτσι λοιπόν για την περίπτωση «δυναμικής» βίαιης αντίδρασης, κατόπιν ζήλειας ή ζηλόφθονου χαρακτήρα, είναι αποτέλεσμα γνώσης και των δυο συντρόφων. Έτσι λοιπόν, με σιγουριά, δεν ισχύει ο ισχυρισμός, για κάποιον που επιβάλει ή δέχεται τη βία σε συντροφικό επίπεδο, ότι αυτό δεν υπήρχε τον προηγούμενο καιρό και πως είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης της συμβίωσης. Το βαρόμετρο της ζήλειας σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να φτάσει ακόμα και στη θόλωση της διαύγειας και στο έγκλημα.

Η ΥΠΕΡΤΡΟΦΙΚΗ ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΟΠΑΘΕΙΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΙΑΣ ΚΑΚΟΗΘΕΙΑΣ Π.Χ. ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΟΣ.
Μια πνευμονική νεοπλασία μπορεί να έχει σαν προάγγελο την υπερτροφική οστεοαρθροπάθεια με χαρακτηριστική πληκτροδακτυλία, αρθρίτιδες και διαταραχές από το αυτόνομο νευρικό σύστημα στην προσβεβλημένη περιοχή. Η ακτινολογική εικόνα σε αυτές τις περιπτώσεις, που γίνεται για τη διερεύνηση της αρρώστιας, δείχνει μια χαρακτηριστική υποπεριοστική παραγωγή οστού. Παράλληλα διαπιστώνεται μια αδιευκρίνιστη αιματολογική ροή με έντονες αυξομειώσεις της εφίδρωσης στην περιοχή αυτή. Τα συμπτώματα είναι χαρακτηριστικά και επιβάλλουν τον εκτεταμένο έλεγχο όταν παρατηρηθούν. Είναι απόλυτα αναγκαίο να γίνει έγκαιρη διάγνωση με την ελπίδα να κερδίζει ο ασθενής χρόνο και ποιότητα ζωής.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΝΟΣΟ ΠΟΥ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ.
Πάρα πολλές φορές, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, με τις σύγχρονες θεραπείες υπάρχουν και περιπτώσεις που μπορεί να αποφευχθεί η θανατηφόρος εξέλιξη και να έχουμε μια καλή πορεία. Το χαρακτηριστικό είναι ότι οι πορφυρίνες της αίμης στο αίμα γίνονται τοξικές και συγκεντρώνονται σε δόντια, κόκκαλα, δέρμα όπου με το φως  του ηλίου μεταβάλλονται σε τοξικές τοξίνες, διαταράσσοντας το κεντρικό νευρικό σύστημα και κατατρώγοντας τη μύτη, τα αυτιά και τα δόντια, έτσι που να διαβρώνονται χείλη και ούλα του ασθενή, ώστε να γίνονται κατακόκκινα και τα δόντια σαν κυνόδοντες, το δέρμα να αποκτάει ζάρες και ουλές, σκουρόχρωμες, λόγω της αναιμίας.

Η ΙΣΤΟΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΚΑΛΟΥΠΙ-ΜΗΤΡΑ» ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΥΣΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.
Όταν αυτό δεν «χωράει» και δεν «ταυτίζεται» με κάποιο κύτταρο ή ουσία-εισβολέα, το θεωρεί αυτό ξένο σώμα και «ειδοποιεί» το κεντρικό ανοσοποιητικό για την παρουσία κάποιου εχθρικού παράγοντα. Τότε το ανοσοποιητικό αντιδρά ακαριαία με αποτέλεσμα να στέλνει αντισώματα, τα οποία καταστρέφουν το λανθασμένο προϊόν της ιστοσυμβατότητας και μαζί με αυτό πολλές φορές και το όργανο επάνω στο οποίο βρίσκεται. Αυτή η διεργασία μπορεί να γίνει αργά ή γρήγορα, ανάλογα με την ταχύτητα που πολλαπλασιάζονται και την αντοχή που έχουν οι εισβολείς.

ΆΤΟΜΑ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΑΣΗ ΜΕ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ ΤΟΥΣ, ΈΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΊΔΙΑ ΈΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΙΑ.
Η βαριεστιμάρα (ανία) προκύπτει από την αδυναμία της επίλυσης και παραίτησης από τα προβλήματα τους και με την ροπή σε εύκολες λύσεις, όπου μπορεί να εκδηλωθεί όλη η αντικοινωνική συμπεριφορά χωρίς τιμωρία. Έτσι λοιπόν εξελίσσεται μια παθολογική ροπή για τυχερά παιχνίδια, αγχώδεις διαταραχές  και διαταραχές της διάθεσης, διότι τίποτα δεν είναι αρκετό. Τα άτομα αυτά εμφανίζουν και υψηλό δείκτη αυτοκτονικότητας, όταν οξυνθούν οι απαιτήσεις στις οποίες δεν μπορούν να ανταποκριθούν.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΝΟΣΟΣ ΚΑΙ  ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ Η ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΝΟΣΟΣ ΤΗΣ ΑΓΓΕΙΙΤΙΔΑΣ ΤΟΥ ΒΕΓΚΕΝΕΡ, ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΥΤΗ, ΜΑΤΙΑ, ΑΥΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΚΟΙΛΟΤΗΤΑ.
Το πλέον χαρακτηριστικό είναι η παραμόρφωση της μύτης στην βάση της σαν σέλα αλόγου ταυτόχρονα με διάτρητο διάφραγμα, αιμορραγίες, ρινίτιδα και συνάχι. Ταυτόχρονα από τα αυτιά παρατηρούμε μια μείωση της ακοής, ενώ στα μάτια βρίσκουμε μια σκληρίτιδα με δερματικές λοιμώξεις και επισκληρίτιδα. Στην κοιλότητα του στόματος ανακαλύπτουμε μια ουλίτιδα, χαλάρωμα των δοντιών και εκζέματα στη στοματική κοιλότητα. Όταν υπάρχει αυτή η τετράδα των χαρακτηριστικών συμπτωμάτων στις περιοχές που αναφέραμε, το μυαλό πρέπει να πηγαίνει στην αγγειίτιδα του Βέγκενερ, να γίνονται οι άμεσες διαγνωστικές διαδικασίες (προσδιορισμός αντισωμάτων) και θεραπεία.

ΟΙ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΣΤΑ ΒΡΕΦΗ, ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ,ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ.
Η ομάδα αυτή έχει πολλές υποδιαιρέσεις. Ένα από τα μεγαλύτερα της όμως τμήματα είναι οι επιληπτικές κρίσεις, που προέρχονται από μεταβολικές αιτιολογίες ή είναι αποτελέσματα κακών λειτουργιών του μεταβολισμού. Τέτοια παραδείγματα είναι η υπογλυκαιμία, η υπασβεστιαιμία, ακόμα και διάφορες διαταραχές που μπορούν να συμβαίνουν στην βρεφική ηλικία. Βέβαια, ο «ασθενής» στις περιπτώσεις αυτές είναι κάποιος που δεν μπορεί να συνεργαστεί και δεν μπορεί να δώσει βασικές πληροφορίες για την κατάσταση του. Έτσι λοιπόν, είμαστε υποχρεωμένοι σε αυτές τις περιπτώσεις να αναλύουμε όσο γίνεται περισσότερο τις καταστάσεις και συνδυαστικά να οδηγούμαστε σε συμπεράσματα, τα οποία θα είναι καίρια και γρήγορα. Έτσι λοιπόν, όταν ένα βρέφος έχει μεγάλες επιληπτικές κρίσεις και διαρκείας, ξεκινάμε από τα τρία βασικά που αναφέραμε, δηλαδή, τους ηλεκτρολύτες, τον μεταβολισμό και την οξυγόνωση του. Εάν αυτά δε δείξουν παθολογικές αιτίες, προχωράμε παρακάτω, εάν δείξουν, πρέπει να δούμε τι έκταση έχουν και συνδυαστικά πως ακολουθεί η μια κατάσταση την άλλη και να «μπει» άμεση αντιεπιληπτική θεραπεία, προκειμένου να διαφυλάξουμε το βρέφος από άλλες δυσάρεστες καταστάσεις.

ΌΤΑΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΓΙΑ ΟΠΤΙΚΗ ΝΕΥΡΙΤΙΔΑ, ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ.
Κλινική διάγνωση και μη εμπεριστατωμένη κλινική έρευνα για πιστοποίηση όλου του εύρους της ασθένειας σημαίνει και εμπειρική χορήγηση αγωγής. Έτσι λοιπόν, μέχρι τώρα, με την πεποίθηση ότι η οπτική νευρίτιδα αυτοθεραπεύεται ή πρόκειται για ελαφρά κλινική μορφή, οι θεραπευτικές εργασίες ήταν σε τρεις κατευθύνσεις˙ κορτικοστερεοειδή από το στόμα ή ενδοφλέβια ή και χορήγηση εικονικών φαρμάκων. Όσες αναφορές έχουμε για τα θεραπευτικά αποτελέσματα της μιας ή της άλλης περίπτωσης, βασίζονται πάνω σε αυτή την πλατφόρμα. Αναμενόμενα, πιο δραστικά από όλες, καταγράφεται η εμπειρία με την ενδοφλέβια χορήγηση. Έτσι λοιπόν, εδώ και χρόνια, έχει καθιερωθεί αυτό το θεραπευτικό στυλ και σε παγκόσμια βάση δεν υπάρχει βιβλιογραφική υποστήριξη για πιο επιθετικές και αποτελεσματικές θεραπείες. Οδηγείται έτσι όλη η κατάσταση, σε ποσοστό πάνω από 80%, σε μια εξέλιξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας που τότε πλέον ότι και αν δοθεί είναι με άλλα νοσολογικά κριτήρια.

ΣΤΗΝ ΈΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ, ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΉΤΑΝ ΤΑ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ.
Ο Φρόυντ είχε γράψει κάποια στιγμή πως ενώ ήταν νευροανατόμος, τελικά, ασχολήθηκε με την ψυχανάλυση, γιατί δεν μπορούσε να εξετάσει τον εγκέφαλο με «μαχαίρι και δρεπάνι». Σήμερα, η διαγνωστική τεχνική με τις μορφές της υπολογιστικής μαγνητικής τομογραφίας και ηλεκτροεγκεφαλογραφίας έγινε πιο εκλεπτυσμένη και επιτρέπει την βαθύτερη διάγνωση του εγκεφάλου. Έτσι λοιπόν, σήμερα, με αυτές τις διαγνωστικές μεθόδους μπορούν να υπολογίσουν το Resting State Network, δηλαδή, σε ελεύθερη μετάφραση, την ενέργεια των αδρανοποιημένων εγκεφαλικών δικτύων. Αυτό είναι κάτι που δίνει την αφετηρία για συγκρίσεις με παθολογικές καταστάσεις του εγκεφάλου και εξαγωγής σοβαρών συμπερασμάτων.

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΧΕΙΡΟΑΡΘΡΟΠΑΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ «ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΥ».
Στην περίπτωση αυτή, όταν καλείται ο ασθενής να ενώσει τις παλάμες σε στάση προσευχής, έχει πλήρη αδυναμία τόσο της διένεξης όσο και της έκτασης των δακτύλων. Έτσι που τα ενωμένα χέρια σχηματίζουν μια εσωτερική κοιλότητα, όπως ακριβώς ο άνθρωπος όταν προσεύχεται. Πρόκειται για ένα σημείο που δηλώνει μια χρόνια χειροαρθροπάθεια με αποφρακτική αγγειοπάθεια και δερματικές παραισθήσεις. Συνήθως εντοπίζεται σε προχωρημένα στάδια που χρειάζονται ειδική θεραπεία, προκειμένου να επιτευχθεί κάτι παραπάνω από μια παρηγορητική θεραπεία.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΡΑΜΣΕΪ ΧΟΥΝΤ ΤΥΠΟΥ 2

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΥΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΈΡΠΗTA ΖΩΣΤΗΡΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΟΠΤΙΚΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟKOΧΛΙΑΚΟΥ ΝΕΥΡΟΥ.
Το Ραμσέϊ Χούντ τύπου 2 έχει να κάνει με την πονηριά του ιού του έρπητα ζωστήρα να «κρύβεται» σε κάποιες περιοχές του εγκεφάλου σε δύσκολα σημεία όπως π.χ. το γάγγλιο Γενικουλάτουμ και όταν ερεθίζεται να δημιουργεί προβλήματα στη σύστοιχη περιοχή των μυών του προσώπου της μισής γλώσσας, του ματιού και του στόματος. Άμεση διαγνωστική αναγνώριση του και θεραπεία με αντιϊκά φάρμακα είναι υψίστης σημασίας.

ΈΝΑ ΣΥΧΝΟ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ, ΑΛΛΑ ΟΥΣΙΩΔΕΣ ΣΗΜΕΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, Ο ΑΣΘΕΝΗΣ «ΚΟΙΤΑΕΙ»ΤΗ ΒΛΑΒΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΟΜΟΠΛΕΥΡΑ.
Προς την πλευρά που υφίσταται η εγκεφαλική δυσλειτουργία, πρόκειται για ένα μικρό, αλλά ουσιώδες διαγνωστικό σημείο, που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη σε καταστάσεις, όταν είναι έντονη η παρουσία του. Η διαπίστωση του σημείου αυτού είναι μια πολύ ουσιώδης πληροφορία για τον γιατρό και για την διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσει.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ;

ΟΙ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, ΌΠΟΥ ΤΟ ΆΤΟΜΟ ΣΤΑΜΑΤΑ ΚΑΘΕ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ.
Κατά την παύση αυτή ανοιγοκλείνει τα βλέφαρα του και κοιτάζει αφηρημένα για δευτερόλεπτα και μετά ξανά συνεχίζει τη δραστηριότητα του. Κάποιος που τον παρατηρεί, θεωρεί την όλη κατάσταση σαν επεισόδιο αφηρημάδας ή ελαττωμένης συγκέντρωσης. Βέβαια μπορεί και να μην το παρατηρήσει και καθόλου. Αυτά τα διαλλείματα που τις περισσότερες φορές περνούν απαρατήρητα, καταγράφονται νοσολογικά σαν αφαιρέσεις και είναι στην ουσία πολύ μικρής έντασης, γενικευμένης επιληπτικής κρίσης που μπορούμε να τις «δούμε» καταγεγραμμένες στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, έτσι που να πιστοποιείται και η επιλεπτογενής τους προέλευση. Μετά από τη σιγουριά της διάγνωσης, πρέπει να ακολουθήσει θεραπεία που τις περισσότερες φορές είναι εξατομικευμένη. Χρειάζονται τακτικοί ηλεκτροεγκεφαλογραφικοί έλεγχοι.

ΩΣ ΓΝΩΣΤΟ, ΌΛΑ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΜΕ ΒΙΟΡΥΘΜΟΥΣ. ΟΙ ΠΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΙΡΚΑΔΙΚΟΣ, ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΩΡΟ ΚΑΙ Ο ΕΤΗΣΙΟΣ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΠΕΡΙΟΔΟ ΕΝΟΣ ΈΤΟΥΣ.
Όπως σε όλους τους βιολογικούς μηχανισμούς στον άνθρωπο, οι ρυθμοί αυτοί αρχίζουν από κυτταρικό επίπεδο, οργανικό και συντονίζουν όλο τον οργανισμό. Ο συντονισμός του οργανισμού χαρακτηρίζεται σαν συμπαρασειρμός, διότι το πρώτο όργανο επηρεάζει το άλλο συντονιζόμενο στο ρυθμό αυτού. Όλα μαζί   συγχρονίζονται από έναν εγκεφαλικό σχηματισμό, τον υπερχιασματικό πυρήνα στον μεσεγκέφαλο. Αν κάτι δεν εργάζεται σωστά ή είναι «κουρδισμένο» λάθος, επεμβαίνει ο πυρήνας και δίνει το σωστό κτύπο. Σε περίπτωση που για παθολογικούς λόγους ξεφεύγει ο συντονισμός αυτός, εμφανίζονται παθολογικές διαταραχές όπως π.χ. νευρολογία και ψυχικά νοσήματα. Συγκεκριμένα, οι ψυχώσεις και ορισμένες μορφές απομυελινωτικών νοσημάτων είναι αποτέλεσμα του κακού αυτού συντονισμού.

ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΑΥΤΟΑΝΟΣΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ.
Επειδή, πράγματι, το ανοσοποιητικό είναι η βάση της διαταραχής και ο «βηματοδότης» του αυτοάνοσου νοσήματος, η διόρθωση της λειτουργίας του είναι απαραίτητη. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει, γιατί  δεν γνωρίζουμε τους βιοχημικούς συνδυασμούς, που ανεβάζουν την παθογένεια στο ανοσοποιητικό σύστημα και την συμπτωματολογία στο αυτοάνοσο νόσημα. Συνεπώς, αυτό που απομένει στο  θεράποντα γιατρό για να έχει ουσιαστική απάντηση, είναι να καταστέλλει το σύστημα δράσης του. Με αυτό τον τρόπο δε διεγείρεται πλέον, αρνητικά, το αυτοάνοσο νόσημα και επέρχεται ίαση.

Η ΘΕΙΟΡΙΔΑΖΙΝΗ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ Η ΥΔΡΟΧΛΩΡΙΚΗ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ.
Για τις χρόνιες ψυχώσεις ιδιαίτερα και εγκεφαλοπάθειες με ψυχιατρική συμπτωματολογία, η θειοριδαζίνη αποτελεί το φάρμακο εκλογής για τις μακροχρόνιες θεραπείες. Οι τακτικοί θεραπευτικοί έλεγχοι και η καλή φαρμακοδυναμική γνώση της θειοριδαζίνης, την κάνει ένα πολύ σοβαρό εργαλείο σε όλες σχεδόν τις ψυχιατρικές διαταραχές στα χέρια του γιατρού. Ιδιαίτερα στις ψυχώσεις με έντονη ψυχοκινητική και διεγερτική συμπτωματολογία είναι το φάρμακο που πρέπει να χρησιμοποιείται σαν θεραπεία βάσης και μονοθεραπευτικά.

ΚΑΘΕ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΥΠΕΡΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΈΝΑ, ΥΨΗΛΟΥ ΒΑΘΜΟΥ, ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ.
Συγκεκριμένα, σε κάθε αθλητική προσπάθεια συντονίζεται ο εγκέφαλος στο να αποδυναμώνει κάποιες αισθήσεις και όλα τα νευρωτονικά τόξα που ανήκουν σε αυτές, ενισχύοντας κάποιες άλλες, προκειμένου να εντριφθεί  η διαδικασία μέγιστης απόδοσης τους που με τη σειρά τους θα οδηγήσουν και την επιθυμητή μέγιστη απόδοση. Η αλληλοεξάρτηση  αυτή φέρνει και την επιβράβευση, έτσι που η δεύτερη ή τρίτη παρόμοια εγκεφαλική προσπάθεια να γίνεται με λιγότερο κόπο.

ΚΑΙ Η ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΥΜΒΑΔΙΖΟΥN ΜΑΖΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Είναι απαραίτητη σε αυτές τις περιπτώσεις,  η εκτεταμένη διάγνωση και κυρίως αυτή με τη μαγνητική τομογραφία˙ να διαφοροποιήσουμε τυχόν ανατομική βλάβη με ταυτόχρονη εκτέλεση και της ηλεκτροεγκεφαλογραφίας σε σειρές,  πολύωρες καταγραφές για να δούμε τυχόν ύπαρξη επιλεπτογενούς δράσης.  Η τελευταία, σε ένα ποσοστό πάνω από 80%, υπάρχει σε αυτές τις περιπτώσεις και δυστυχώς, λόγω επιπολαιότητας που τίθεται η διάγνωση, δε γίνεται διεξοδικά με αποτέλεσμα να έχουμε το πρόβλημα και όχι τη θεραπεία. Άπαξ δε και η ηλεκτροεγκεφαλογραφική ή οποιαδήποτε άλλη νευροφυσιολογική διαδικασία καταδείξει ότι έχουμε επιλεπτογόνες εστίες, είναι απαραίτητη να γίνεται η θεραπεία του παιδιού έγκαιρα και στις δόσεις που πρέπει, μέχρι που κατάλληλα διαγνωστικά μέσα θα μας υποδείξουν ότι αυτό έχει υποχωρήσει και δεν έχουμε προβλήματα

ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΈΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΓΙΑ ΠΟΝΟ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΕ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΑ ΆΤΟΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΜΠΡΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΦΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ, ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ COSTEN.
Το σύνδρομο Costen επιδεινώνεται με τη μάσηση και εμφανίζει, ακόμα και στην ομιλία πολλές φορές, πόνο στην εν λόγω περιοχή.   Δεν πρόκειται για τα άκρως επώδυνα σύνδρομα, διότι, πέρα από τραυματικές περιπτώσεις, χρειάζεται αρκετός χρόνος για την ανάπτυξη και φθορά της άρθρωσης. Η θεραπεία είναι η διόρθωση της ευθυγράμμισης της άρθρωσης.

ΟΙ ΠΟΡΦΥΡΙΝΕΣ, ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΣΑΝ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΟΡΦΥΡΙΑΣ, ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΈΧΟΥΝ ΕΡΕΥΝΗΘΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.
Το αποτέλεσμα της έρευνας είναι ότι πρόκειται για, ουσιαστικής δύναμης, βιολογικά μόρια, τα οποία βρίσκονται στη βάση δυο, άκρως, ζωτικών λειτουργιών, όπως είναι η φωτοσύνθεση και η αναπνοή. Οι πορφυρίνες είναι μια μεγάλη οικογένεια από συγγενικές χημικές ενώσεις, που υπάρχουν σε ανθρώπους και φυτά και ενεργοποιούνται από το ηλιακό φως για την παραγωγή ζωής σε έμβρυα και φυτικά όντα. Οι εξελίξεις της έρευνας βοήθησαν πολύ για την καταπολέμηση καρκινοειδών καταστάσεων. Πρόκειται για τη λεγόμενη φωτοδυναμική θεραπεία. Σε αυτή την περίπτωση, παθολογικές πορφυρίνες κατευθύνονται σε καρκινογόνα κύτταρα, τα οποία με την ενεργειακή τους δύναμη, τα καταστρέφει.

ΈΝΑΣ ΕΞΕΡΥΘΡΟΣ ΚΑΙ ΠΟΝΕΜΕΝΟΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ ΜΕ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΌΡΑΣΗΣ, ΦΩΤΟΦΟΒΙΑ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΡΡΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΑΓΟΕΙΔΙΤΙΔΟΣ.
Η ραγοειδίτιδα, που συνοδεύει πολύ τακτικά διάφορες ρευματοπάθειες, είναι μια διαταραχή μετά από φλεγμονή της ίριδας του οφθαλμού και ενός κοινού μυ, που το κινεί, του ακτινωτού μυ. Στη ραγοειδίτιδα έχουμε σμίκρυνση της κόρης του συστοίχου οφθαλμού και πολλές φορές παρουσία πυρετού, τυπική «μονήρης» ραγοειδίτιδα, εντοπίζεται δύσκολα ή συνήθως συνοδεύεται από άλλες ρευματοειδείς παθήσεις. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της είναι απόλυτα αναγκαία, διότι η εξέλιξή της πολλές φορές είναι ραγδαία.

ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΙΣΤΟΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑΣ

ΈΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΡΟΛΟ ΣΤΗΝ ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΟΧΗ, ΔΗΛΑΔΗ, ΣΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΤΟΥ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ, ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΙΣΤΟΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑΣ.
Το σύμπλεγμα ιστοσυμβατότητας είναι ουσιαστικά ένας συνδυασμός μορίων που εμπλέκονται στη διαδικασία της απόπτωσης. Απόπτωση είναι ο προγραμματισμένος θάνατος ενός κυττάρου. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κάποια κύτταρα δημιουργούν  ένα σύμπλεγμα με άλλα μόρια, παίρνοντας νέο σχήμα και αναλαμβάνοντας τη μορφή και λειτουργία ενός αντιγόνου, το οποίο προκαλεί την επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος, με αποτέλεσμα τον κυτταρικό θάνατο με τη μορφή της απόπτωσης. «Αδρανής» ιστοσυμβατότητα δεν αποτελεί ιδιαίτερο κίνδυνο.

ΤΑΚΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΆΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΥΠΟΥ ALZHEIMER ΣΥΝΑΝΤΩΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΠΥΡΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΛΥΣΗ.
Στην υπερπυρηνική παράλυση έχουμε μια χαρακτηριστική οφθαλμοπληγία και κυρίως κατά την κάθετη κίνηση του οφθαλμού. Πέραν τούτου, υπάρχει διαταραχή της βάδισης, της ομιλίας και δευτερεύοντος της κατανόησης. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα συμπτώματα αυτά με το χρόνο εξελίσσονται και αυξάνονται, οπότε  πολλοί γιατροί, μη ολοκληρώνοντας την πλήρη εξέταση, εκλαμβάνουν την υπερπυρηνική βλάβη με την αύξηση της δυσχέρειας της κατανόησης σαν ένα στοιχείο άνοιας και ιδιαίτερα Alzheimer. Πάρα πολλοί, με βάση την παρατήρηση αυτή, προχωρούν στη χορήγηση αναλόγων φαρμάκων, που τις περισσότερες φορές δυσχεραίνουν ακόμα πιο πολύ τη γενική κατάσταση. Η άνοια και ιδιαίτερα το Alzheimer εξακολουθούν να αποτελούν ξεχωριστές νοσολογικές οντότητες, που χρήζουν ιδιαίτερη μεταχείριση. Με την προοδευτική υπερπυρηνική παράλυση, τα πράγματα είναι διαφορετικά.

ΟΙ ΠΟΡΦΥΡΙNΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΕΪΝΕΣ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΑΙΜΗΣ .
Οι πορφυρίνες περνάνε από οχτώ διαφορετικά στάδια εξέλιξης, μέχρι να πάρουν το τελικό σχήμα. Εάν αυτά τα στάδια δε συμπληρωθούν και υπάρχουν ατελείς διαδικασίες, τότε δημιουργούνται παθολογικές πορφυρίνες, που συγκεντρώνονται σε διάφορα σημεία του σώματος (δόντια, οστά, δέρμα) και οδηγούνται με την επίδραση του ηλιακού φωτός σε παθολογικές «εκρήξεις», που καταστρέφουν τους γύρω ιστούς, με αποτέλεσμα τη δημιουργία των ασθενειών των πορφυρινών. Καταλυτικό ρόλο παίζει ένα μέταλλο, ο σίδηρος ή το μαγνήσιο, που περικλείουν οι πορφυρίνες στο μόριο τους και σε ατελής μορφή η παραγωγή καταστροφικών ηλεκτρονίων από τα μέταλλα αυτά, είναι πολύ μεγάλη.

O SJOGREN ΉΤΑΝ ΈΝΑΣ ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΣΟΥΗΔΟΣ ΟΦΘΑΛΜΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΕ ΈΝΑ ΑΥΤΟΑΝΟΣΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΟΥ.
Πρόκειται για μια αρρώστια, που προσβάλλει κυρίως γυναίκες της μέσης ηλικίας, και χαρακτηρίζεται από ξηροφθαλμία και ξηροστομία, λόγω του ότι επηρεάζει τους σιελογόνες και δακρυϊκούς αδένες.
Η αρρώστια χτυπά κυρίως το επιθήλιο των εξωκρινών αδένων, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να μην έχουν αρκετό σάλιο και να μην βγάζουν δάκρυα. Μερικές φορές μπορούμε να έχουμε και προσβολή λεμφοκυττάρων.
Διαβάστε επίσης για την φαρμακευτική αγωγή Πιλοκαρπίνη και το Σύνδρομο Sjogren καθώς επίσης και για τα προβλήματα περιοδοντίτιδας που μπορεί να προκύψουν από το σύνδρομο Sjogren.

Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΌΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΥΑΣΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ, ΔΗΛΑΔΗ, ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ.
Σε αντίθεση με την φαντασία που είναι περισσότερο ταλέντο, η συνδυαστική σκέψη αυξάνει με την μάθηση και δυναμώνει την φαντασία. Είναι λοιπόν λογικό να έχει μια ευθεία συνάρτηση με τον χρόνο και ιδιαίτερα όταν ο χρόνος αυτός χαρακτηρίζεται από δημιουργία και παραγωγή. Ένας εγκέφαλος με συνδυαστική σκέψη σε παραγωγικό και δημιουργικό τομέα ανεβάζει σε μεγάλο βαθμό την διακριτική ευχέρεια αυτών που αληθινά χρειάζεται το άτομο και των υπολοίπων που πρέπει να απορρίψει. Αυξάνει, δηλαδή, την σοφία. Αν και φαίνεται περίεργο, αυτό για τους νευροβιολόγους είναι απλό, διότι ξέρουν πως η καθημερινότητα του εγκεφάλου με το μέσο όρο μεταβολισμού  των ανθρώπων ανέρχεται μόλις 1,5% της δραστηριότητας του. Άρα ο εγκέφαλος σε οποιαδήποτε ηλικία έχει τα απαραίτητα στοιχεία (κύτταρα, συνάψεις) για να προχωρήσει σε μεγαλύτερες επιδόσεις.


ΣΥΝΗΘΩΣ ΌΤΑΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΈΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΚΛΟΝΙΚΟΥΣ ΣΠΑΣΜΟΥΣ.
Σε μια μορφή διαταραχών κροταφικού λοβού, ψυχοκινητικής επιληψίας, μπορεί να έχουμε κυριαρχική συμπτωματολογία από τα σπλάχνα. Στην προκειμένη περίπτωση, κυριαρχούν την κλινική εικόνα, γευστικές, οσφρητικές ψευδαισθήσεις, αίσθημα γαστρικού κορεσμού, ωχρότητα, ταχυκαρδία, διαστολή της κόρης, αίσθημα πνιγμού με ναυτία και συσπάσεις των χειλιών. Πολύ τακτικά, αυτού του είδους οι σπλαχνικές διαταραχές μπορεί να διαρκέσουν για ώρες και μέρες, ψάχνοντας διαγνωστικά σε άλλες κατευθύνσεις και χάνοντας πολύτιμο χρόνο σε ότι αφορά τη θεραπευτική αγωγή. Η λύση για αυτές τις περιπτώσεις, των σπλαχνικών διαταραχών στην ψυχοκινητική επιληψία, αποτελεί το εικοσιτετράωρο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα που θα δώσει και τη διαγνωστική λύση.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.