H ΚΕΡΑΤΙΤΙΔΑ

Ο ΚΕΡΑΤΟΕΙΔΗΣ ΧΙΤΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΙΤΩΝΑΣ ΤΟΥ ΟΦΘΑΛΜΟΥ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΤΕΙ Η ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ.
Μια φλεγμένουσα και εξελκομένως επιφάνεια του κερατοειδούς έχει σαν σύμπτωμα έναν εξέρυθρο και επώδυνο οφθαλμό, δακρύρροια, φωτοφοβία και απώλεια της οπτικής οξύτητας. Η ύπαρξη μιας κερατίτιδας είναι μια συνηθισμένη και καθημερινή υπόθεση για χιλιάδες ασθενείς από τους οποίους οι περισσότεροι δεν την παίρνουν σοβαρά με αποτέλεσμα να αυξάνεται η συμπτωματολογία της σε ένταση και σε έκταση.
Η διάγνωση της πρέπει να είναι άμεση κα η εξέταση του κερατοειδούς όταν αναφέρονται διαταραχές από τον οφθαλμό οφείλει να είναι το πρώτο μέλημα για να ξεκινήσει η ανάλογη θεραπεία.

Ο ΓΚΕΜΠΕΛΣ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ, ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ «ΠΕΣ, ΠΕΣ ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ».
Αυτό χρησιμοποιείται έστω και με «καλή» πρόθεση από τα σύγχρονα ΜΜΕ με την υπερπληροφόρηση.
Βομβαρδίζοντας ένα υπερπληροφορημένο κοινό με μια ομοβροντία ασχέτων πραγμάτων που περιέχει ένα συγκεκριμένο μήνυμα τροποποιημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνεται ανεκτό από ένα κουρασμένο και αποδιοργανωμένο εγκέφαλο μπορεί η διαφήμιση να φτάσει άνετα στον σκοπό της.
Το θέμα αυτό έχει εξετασθεί τόσο καλά και με τόση σιγουριά ώστε η υπερπληροφόρηση σήμερα και η διαχείρισή της να είναι από τα βασικά όπλα της διαφήμισης.
Πιστεύεται δε ότι όσο περισσότερο ισχυρή (η υπερπληροφόρηση) είναι τόσο πιο επιτυχημένο είναι το αποτέλεσμα.

ΙΝΟΜΥΑΛΓΙΑ

Η ΙΝΟΜΥΑΛΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΛΓΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ «ΜΠΟΥΚΕΤΟ» ΑΠΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΥΡΙΩΣ ΟΜΩΣ ΠΟΝΟ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, ΜΕΣΗ, ΠΟΔΙΑ Η ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΩΜΑ.
Το χαρακτηριστικό της ινομυαλγίας είναι η διαχρονική χειροτέρευση της και παράλληλα η σύνδεση της με χρόνιες ψυχικές καταστάσεις όπως κατάθλιψη, γενικευμένη καταβολή, δυσθυμία, ανορεξία, εξάρτηση από αναλγητικά φάρμακα. Με τον καιρό δε τα συμπτώματα αυτά οδηγούν σε αλλαγή του χαρακτήρα λόγω της αντοχής των συμπτωμάτων και θεραπείας.

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ

ΤΟ 1930 Ο ΓΚΡΕΓΚΟΡ ΜΕΝΤΕΛ ΕΝΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΦΥΣΙΟΔΙΦΗΣ ΕΒΑΛΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ.
Κατά τον Μέντελ όλα ξεκινάνε από τις ομάδες της εξέλιξης, όπως γνωρίζουμε δηλαδή σήμερα τα γονίδια και συνδυάζονται με ένα φυσικό μηχανισμό αυτό που είχε αναφέρει ο Δαρβίνος της φυσικής επιλογής.
Με τους νόμους του Μέντελ καταφέρνουμε και εξηγούμε ακόμη και σήμερα όλες τις εξελικτικές βιολογικές υπάρξεις των διαφόρων ειδών.
Η θεωρία αυτή παραμένει όμως στο βάθος της ακόμη μια «χοντροκομμένη» για τα σημερινά δεδομένα και ευρήματα πρόγονος της γενετικής που έχει την αξία της σαν θεμέλιο λίθο ανάπτυξης, όμως σήμερα μένει απλώς στην ανάμνηση των επιστημόνων σαν αφετηρία.

ΥΠΟΦΛΟΙΩΔΕΙΣ ΑΝΟΙΕΣ

ΣΥΝΗΘΩΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΝΟΙΕΣ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΔΙΖΟΥΝ ΜΕ ΕΞΩΠΥΡΑΜΙΔΙΚΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ Ή ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΓΑΓΓΛΙΩΝ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΟΥ EPSTEIN BARR.
Στις υποφλοιώδεις άνοιες αυτό που κυριαρχεί είναι απάθεια και δυσχέρεια μεγάλη στην χρήση γνώσεων.
Όλα αυτά συνεπικουρώμενα και από τα άλλα νευρολογικά σημεία όπως είναι η δυσκινησία, ο τρόμος, το αδύναμο βάδισμα η γρήγορη αντίδραση, δίνει την υπόνοια της υποφλοιώδους άνοιας.
Βέβαια τις περισσότερες φορές είναι καλύτερα και ορθότερα να γίνεται γενικευμένος έλεγχος με αξονική και μαγνητική τομογραφία και αναλύσεις του εγκεφαλονωτιαίου υγρού προκειμένου να πιστοποιηθεί η ουσία της βλάβης.
Όπως είπαμε είναι οι υποφλοιώδεις σχηματισμοί ιδιαίτερα στα βασικά γάγγλια στην μέση περίπου του εγκεφάλου. Οι άνοιες αυτές είναι πολύ διαδεδομένες μετά τα 50 και σπάνια κάτω από την ηλικία αυτή.
Στην αρχή δε, τους αποδίδεται από τους κλινικούς γιατρούς η προσοχή που πρέπει γιατί είναι πολύ βραδείας πορείας και ελάχιστης συμπτωματολογίας που μόλις υπερβαίνει μερικές φορές τον μέσο όρο των «φυσιολογικών» αντιδράσεων της ηλικίας.
Εδώ πάλι υπερέχει η γρήγορη διάγνωση και η κατάλληλη θεραπεία γιατί είναι αντιμετωπίσιμες ασθένειες εφόσον διαγνωστούν γρήγορα.

ΒΛΑΒΗ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΟΠΤΙΚΟΥ ΠΟΡΟΥ

Ο ΟΠΤΙΚΟΣ ΠΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ ΣΕ ΜΑΚΡΟΣ ΚΑΝΑΛΙ ΠΟΥ ΜΕΣΑ «ΤΡΕΧΕΙ» ΤΟ ΟΠΤΙΚΟ ΝΕΥΡΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΚΗΛΙΔΙΚΟ ΔΕΜΑΤΙΟ.
Στην περιοχή αυτή σε περίπτωση που εμφανίζεται ένας τοπικός όγκος κατά κανόνα ένα μηνιγγίωμα, ένα κοκκίωμα ή ακόμη και μια υπερόστωση όπως είναι στην νόσο του Πάντζετ (ινώδης δυσπλασία) τότε έχουμε σαν κύριο πρόβλημα της εμφάνιση ενός κεντρικού σκοτώματος δηλαδή μια περιοχή μαύρη εντός του οπτικού πεδίου σε κεντρικό σημείο. Πολλές φορές στις περιπτώσεις αυτές η ύπαρξη του κεντρικού σκοτώματος μπορεί για αρκετό καιρό να παραμένει σιωπηλή και αυτό πρέπει πάντα να το γνωρίζει ο εξεταστής ώστε να κάνει τον έλεγχο.

Η ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΔΥΟ ΒΑΣΙΚΟΙ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΗ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ.
Και τα δύο αντικείμενα έχουν αναλυθεί φιλοσοφικά από «ογκόλιθους» της φιλοσοφίας και παραμένουν μέχρι στιγμής αντικείμενα συζήτησης και αμφισβήτησης.
Απλή παρατήρηση των γεγονότων οδηγεί πολλούς φιλόσοφους ότι η πολιτισμική παράδοση είναι προϊόν του ελέγχου του ενστίκτου και η θρησκεία αποτελεί ελευθερία των ενστίκτων.
Σύγχρονες νευροφυσιολογικές και νευρολογικές έρευνες της εγκεφαλικής λειτουργίας κατέληξαν στο συμπέρασμα και το απέδειξαν ότι και οι δύο εκδοχές είναι σωστές και πηγάζουν αντίστοιχα από το αριστερό και δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου.
Απλώς το αριστερό δηλαδή η νοητική οργάνωση της πολιτισμικής παράδοσης έχει πλέον επιβληθεί κατά κράτος της θρησκείας σαν λειτουργία του δεξιού ημισφαιρίου.

ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΡΕΥΝΑΣ ΤΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΣΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΕΧΕΙ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΙ ΕΝΤΑΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 40 ΧΡΟΝΙΑ.
Ένα ουσιώδες διαγνωστικό εργαλείο σε αυτή την διαδικασία ήταν και το ΗΕΓ. Η μεγάλη τεχνική ανάπτυξη που υπάρχει και κυρίως στον τομέα του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος του έδωσε την δυνατότητα να διαθέτει μεγαλύτερο διαγνωστικό βάθος.
Με την προσθήκη δε των αλγόριθμών μπορεί κανείς πλέον μέσω του εγκεφαλογραφήματος να βρει δραστηριότητες του εγκεφάλου που μέχρι τώρα ήταν άγνωστες. Μια από αυτές ήταν η ύπαρξη ελάχιστης δραστηριοποίησης κάποιων νευρολογικών συστημάτων σε κατάσταση απολύτου ηρεμίας σε διάφορα σημεία του εγκεφάλου.
Μάλιστα η καταγραφή της δραστηριότητας αυτής έδειξε ότι ποικίλει από τόπο σε τόπο στον εγκέφαλο και δείχνει τάσεις γενίκευσης με την πάροδο της ηλικίας.

Η ΕΛΚΩΔΗΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑ Ή ΚΑΙ Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ CROHN ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΕΣ ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΕΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ.
Τα κύρια συμπτώματα και των δυο είναι στομαχικός πόνος, διάρροιες, απώλεια βάρους, ζάλη. Πάρα πολύ τακτικά, όμως, δημιουργούν ρωγμές στο δέρμα, φλεγμονές σε αρθρώσεις και μάτια, κατεβάζουν τη συγκέντρωση και ανεβάζουν την ευερεθιστότητα στον εγκέφαλο. Τόσο η νόσος του Crohn όσο και η ελκώδης κολίτιδα, θεωρούνται περιβαλλοντικές αρρώστιες με γενετική προέλευση, αλλά μόνο τώρα τελευταία διαπιστώθηκε η στενή σύνδεση με το ΚΝΣ και τις διαταραχές που προκαλούν εκεί. Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι ο αριθμός των ασθενών αυξάνονται συνεχώς.

ΣΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 50 ΆΡΧΙΣΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟ ΤΟΥ ΠΙΘΗΚΟΥ 40 (SV40).
Στοιχεία από το ήπαρ του πιθήκου χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία εμβολίων της πολιομυελίτιδας που αργότερα διαπιστώθηκε ότι προκαλούν καρκίνο όπως το μεσοθηλίωμα, πολλαπλό μυέλωμα και όγκους εγκεφάλου.
Επίσημα βέβαια υπάρχει άρνηση σε ότι αφορά την κοινή χρήση αυτών των εμβολίων και παραμένει ακόμη εκκρεμές αν τα εμβόλια αυτά, σαν τελικό προϊόν, έφτασαν σε ασθενείς. Ότι αφορά την παθογένεια του SV40 δεν υπάρχει καμία αντίρρηση.

ΤΥΠΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΤΣΑΪΚΟΦΣΚΙ.
Χαρακτηριστικό ήταν ότι μετά τις επιληπτικές κρίσεις που είχε έπεφτε και σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ψυχοκινητικής επιληψίας που ήταν και η αιτία θανάτου του.
Οι περιπτώσεις αυτές των περίεργων εμφανίσεων επιληπτικών κρίσεων δεν αποτελούν σπάνια παιχνίδια της φύσης και της τύχης αλλά πολύ οργανωμένα εμφανιζόμενα επιληπτικά σύνδρομα τα οποία μέχρι τώρα δεν έχουν εξετασθεί επαρκώς και όσο πρέπει από τους ειδικούς. Είναι δε γνωστά γιατί κατά καιρούς συμβαίνουν σε διάσημους ανθρώπους.

ΤΟ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ

Η ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΤΡΟΠΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΜΕΓΑΛΩΝ ΟΜΑΔΩΝ.
Η επίδειξη σαν επικοινωνιακός θεσμός θέλει να δώσει την υποκατάσταση σε ότι αφορά τον πνευματισμό και την ικανοποίηση που έχει ανάγκη ο καθένας μας.
Σε ότι αφορά αυτά τα τελετουργικά είτε είναι εκκλησιαστικά θέματα είτε το οδήγημα ενός καγιέν ή ακόμη μια τεράστια βίλα με πισίνες, κήπους και αραβικά φρούρια, όλα αυτά υποκαθιστούν κάτι που δεν έχουμε στην προσπάθεια για να το έχουμε. Και για να μην το κάνουμε περισσότερο δαιδαλώδες πρόκειται για την ανάγκη του ατόμου να ξεφύγει από τους φόβους του και κυρίως μέσω του τελετουργικού να επιβάλλει και στους υπόλοιπους την γνώμη του προκειμένου να μην αισθάνεται την απέραντη μοναξιά στην καταστροφή που έρχεται.

ΝΕΥΡΟΟΡΜΟΝΕΣ

ΚΑΠΟΙΕΣ ΟΡΜΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟ ΝΕΥΡΟΟΡΜΟΝΕΣ. Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ.
Όπως ξέρουμε ότι η λειτουργία των επινεφριδίων είναι οι νευροορμόνες όπου παράγονται και λειτουργούν με άλλες που προέρχονται από την υπόφυση και τον υποθάλαμο. Δηλαδή από περιοχές του εγκεφάλου. Μεταξύ αυτών των ορμονών έχουμε ένα συνεχές «πινκ-πονκ» που αν διακοπεί ταράζεται όλη η ορμονική λειτουργία του σώματος.
Η πιο σπουδαία από αυτές τις ορμόνες είναι η κορτιζόλη (ορμόνη άγχους) η οποία διεγείρει το μεταβολισμό. Έχει αντιφλεγμονώδη δράση και αξιοποιεί την άμυνα του οργανισμού.
Ανεβάζει την πνευματική λειτουργία και την διέγερση των ανθρώπων.
Μια άλλη πολύ ουσιώδης «αγχοορμόνη» είναι η DHEI που παράγεται και αυτή στα επινεφρίδια και είναι προάγγελος πολλών στεροειδών ορμονών.
Έχει αντιφλεγμονώδη, αντικαταθλιπτική και αναβολική δράση. Βελτιώνει την άμυνα του οργανισμού και την λειτουργία του κεντρικού νευρικού σήστήματος.
Είναι η ορμόνη που κατά ουσία ανεβαίνει και αναλαμβάνει όλη την λειτουργία όταν ο οργανισμός είναι σε υπερδραστηριότητα.

ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΗ

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΔΥΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ.
Η μια είναι από τον κόσμο των τραπεζών και της οικονομικής δύναμης και η άλλη είναι από τα λαϊκά στρώματα.
Εκείνο που βλέπουμε σαν πρώτη αντίδραση δεν είναι το συναίσθημα του θυμού όσο αυτό της έκπληξης.
Δηλαδή, οι περισσότεροι αντιδρούν στο γεγονός ότι δεν κατάλαβαν καλά τι ακριβώς συμβαίνει και πραγματικά είναι δύσκολο για κάποιον που «υπηρετεί» κάθε μέρα κάποιο σκοπό και κυρίως αυτό της επιβίωσης του να καταλάβει πως είναι δυνατόν μια δύναμη και η οποία είναι «αόρατη» αυτή των τραπεζών και του «βαθέως» κεφαλαίου με την επιβολή που έχει να δημιουργεί όλα αυτά.
Τα τελευταία 40 χρόνια τουλάχιστον στην Ελλάδα μετά τον εμφύλιο δώσανε την εντύπωση ότι τα πράγματα είχανε ομαλοποιηθεί, ότι υπήρχανε κυβερνήσεις, οι οποίες κατά κάποιο τρόπο δύσκολα – εύκολα, μισοπαράνομα, μισονόμιμα, καταφέρνανε και διοικούσανε το κράτος σε μια σωστή κατεύθυνση.
Έτσι λοιπόν τώρα που βλέπουμε έναν πρωθυπουργό να ομολογεί κατά κύριο λόγο ότι την διοίκηση την έχουνε άλλη δεν υπάρχει εθνική ανεξαρτησία και ότι τα οικονομικά «κρέμονται» από την Ευρώπη υπάρχει μια ψυχική αναταραχή και κυρίως μια έκπληξη. Η έκπληξη αυτή φέρνει την αδράνεια της σκέψης και της αντίδρασης. Το θέμα είναι πόσο θα διαρκέσει.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΕΞΩΣΤΡΕΦΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ.
Ξαφνικά στις μέρες μας έχουμε μια απόλυτη μεταστροφή με μια πλήρη αδιαφορία τόσο για τον εθνικό χαρακτήρα μέλλοντος της χώρας αλλά και μια απέραντη εσωστρέφεια σε ότι αφορά την έμπνευση καινοτομία και την ίδια την συνέχιση της ζωής.
Φαίνεται πως η οικονομική κρίση και η αποκάλυψη των δυσλειτουργιών της πολιτείας ιδιαίτερα δε η γνωστοποίηση μερικών σκανδάλων εξάντλησε τα όρια αντοχής απέναντι στο καθεστωτικό status και μηδένισε τα όποια όρια εξέλιξης.
Θεωρητικά η λύση επιβάλλεται να είναι πολιτική π.χ. ανεύρεση συστήματος, κυβέρνησης, πολιτικοί σωτήρες όλοι ενωμένοι και καινούρια προσπάθεια κ.λ.π.
Με μια πιο προσεκτική προσέγγιση βλέπουμε ότι οι νεοέλληνες έχουνε μπει σε μια διαδικασία μειονεξίας απέναντι στους υπόλοιπους που μόνο ιατρικά πλέον μπορεί να προσεγγιστεί.
Φυσικά οποιαδήποτε λύση πρέπει να είναι συζητήσιμη και άμεση.

ΤΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΡΚΙΝΩΝ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΕΙΔΗ ΚΑΡΚΙΝΩΝ.
Επειδή η ανοσοποίηση αυτή παίρνει ένα συγκεκριμένο χρόνο μέχρι να τεθεί σε λειτουργία χρονικά και δυναμικά πρέπει το διεγερθέν ανοσοποιητικό σύστημα να μπορεί να προλάβει την ανάπτυξή του καρκίνου.
Έτσι λοιπόν που σε γρήγορες περιπτώσεις διέγερσης όπως είναι οι μεταστάσεις αυτό είναι πολύ δύσκολο.
Αντίθετα σε βραδέως αναπτυσσόμενους καρκίνους όπως του προστάτη, των νεφρών, των δερματικών καρκίνων, του καρκίνου του στήθους και των πνευμόνων τα εμβόλια θεωρούνται δραστικά γιατί έχουν πολύ ουσιαστική επίδραση. Εχουν δηλαδή την δυνατότητα να διεγείρουν το ανοσοποιητικό σύστημα και αυτό με την σειρά του να επιτεθεί στον καρκίνο.

ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΒΙΣΜΟΣ

Ο ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΒΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΣΧΗΜΗ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ ΣΥΝΔΡΟΜΙΑΚΑ ΤΗΝ ΟΦΘΑΛΜΟΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Στον οξύ παραλυτικό στραβισμό σε αντίθεση με τον συγγενή στραβισμό έχουμε πάντοτε το σύμπτωμα της διπλωπίας λόγω της γωνίας που σχηματίζει ο προσβεβλημένος οφθαλμός με τον εγκάρσιο άξονα και μάλιστα αυτή η διπλωπία είναι μεγαλύτερη όταν ο οφθαλμός ατενίζει προς την περιοχή του παρετικού μύ.
Η κεφαλή του ασθενούς κατά κανόνα στρέφεται έτσι ώστε να μειώνεται η διπλωπία.
Ο παραλυτικός στραβισμός θεωρείται κατά κανόνα σαν αιτιολογικό πρόβλημα των οφθαλμικών μυών και των οπτικών νεύρων.
Στην προκειμένη περίπτωση παθογνωμονικά πρόκειται για τις δευτερεύουσες παρενέργειες άλλης νοσολογικής κατάστασης π.χ. ΣΚΠ, λοίμωξης κ.λ.π.

ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ

Η ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΜΕ ΤΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑ ΔΥΣΚΟΛΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Μπορεί να γίνει μια δύσκολη θεραπευτικά αντιμετωπίσιμη κατάσταση όταν υπάρχει έλλειμμα πειθαρχίας σε ότι αφορά τις καθημερινές μας συνήθειες και ιδιαίτερα στον τρόπο ζωής μας π.χ. ότι αφορά τις ώρες ύπνου, διατροφικές συνήθειες, κοινωνική συμπεριφορά, συνθήκες ύπνου π.χ. ένας που πάσχει από επιληπτικές κρίσεις και λαμβάνει αγωγή δεν πρέπει να κάνει χρήση αλκοόλ, να ξενυχτάει, να πίνει έστω και παραδρομής αλκοολούχα ποτά, να μένει πολλές ώρες ξύπνιος κοιτάζοντας τηλεόραση ή παρακολουθώντας άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις.
Αυτό πρέπει να τονιστεί διότι σε αποτυχία των μέχρι τώρα γνωστών επιληπτικών διαταραχών το μόνο που απομένει μετά είναι η χειρουργική αντιμετώπιση της επιληψίας.

ΑΝΑΤΟΜΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

ΌΤΑΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΤΟΜΙΚΟΥΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ, ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΠΟΥ ΕΝΩΝΟΥΝ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ Ή ΚΥΤΤΑΡΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΝΕΥΡΩΝΙΚΑ ΤΟΞΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΑΓΟΥΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ.
Οι συνδέσεις αυτές των ανατομικών οδών μπορεί να είναι στο ένα ή και στα δύο ημισφαίρια. Πρόκειται δηλαδή για ενδοημισφαιρικές ή διημισφαιρικές συνδέσεις ή συνδυασμό και των δύο.
Αυτό που βλέπουμε γενικά είναι ότι όλη η εγκεφαλική λειτουργία βασίζεται σε ένα βιοηλεκτρικό ερέθισμα που αναπαραγάγετε και κινείται εντός ατελείωτων συνάψεων εν ήδη νευρωνικών τόξων.
Μελετώντας αυτά τα νευρωνικά τόξα και τις πληροφορίες που κατά καιρούς παρέχουν μπορούμε να έχουμε σαφής υποδείξεις για την ποιότητα της λειτουργίας του εγκεφάλου.

ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΣΑΝ ΛΟΥΙΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΕΡΕΥΝΑ.
Επρόκειτο για μια έρευνα εγκεφάλου όπου το κύριο σημείο της μελέτης επικεντρωνόταν στο ερώτημα με πιο τρόπο συνδέονται και πως λειτουργούν τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο.
Η ‘έρευνα πιστοποίησε ότι πράγματι κατά περιοχές και με τον ίδιο τρόπο και όχι μεγάλες αποκλίσεις από εγκέφαλο σε εγκέφαλο τα νευρικά κύτταρα συνδέονται μεταξύ τους μέσω συνάψεων κα σχηματίζουν τα ίδια πάντα κυκλώματα και προσφέρουν τις ίδιες εγκεφαλικές λειτουργίες.
Ο αριθμός και η έκταση των συνάψεων αυτών στην παιδική ηλικία είναι περιορισμένος.
Με το πέρασμα του χρόνου και κατά την ενηλικίωση όλο και αυξάνεται περισσότερο. Σήμερα υπάρχουν τεχνικές μέθοδοι (υπολογιστική μαγνητική τομογραφία, εγκεφαλογράφημα) που μπορεί κανείς να τα εντοπίσει.

ΠΑΜΠΟΛΛΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΑΠΟ ΑΠΛΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ, ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ Η ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝΕ ΜΙΑ ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΗ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΒΛΑΒΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ ΑΝΤΙΛΗΠΤΗ ΔΙΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ «ΥΠΟΥΛΗ» ΔΙΕΡΓΑΣΙΑ.
Εν προκειμένω αυτή η «ύπουλη» διεργασία είναι η συσσώρευση ελευθέρων ριζών οξυγόνου και διοξειδίου στα επίπεδα των αξόνων των νευροκυττάρων όπου προκαλούν μια καταστροφή των μιτοχονδρίων.
Τα μιτοχόνδρια είναι οι αποθήκες ενέργειας που χρειάζονται τα νευροκύτταρα προκειμένου να λειτουργήσουν και να «ζήσουν».
Αυξημένες διαταραχές των μιτοχονδρίων συνολικά οδηγούνε σε βλάβες οι οποίες κλινικά πολλές φορές μένουν ανεξήγητες επειδή η «μικροαιτία» που δημιούργησε την όλη διαδικασία δεν είναι εμφανής και δεν λαμβάνεται κλινικά υπόψη.
Βέβαια σήμερα με τα διαγνωστικά μέσα που έχουμε τόσο τα απεικονιστικά όσο και τα νευροφυσιολογικά εντοπίζουμε πάρα πολύ τακτικά αυτές τις βλάβες αλλά η εκτίμησή τους και κατά συνέπεια η απόφαση για μια θεραπευτική αγωγή, δυσκολεύει λόγω του ότι είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι πίσω από όλα αυτά κρύβεται μια «ενεργειακή διαταραχή». Αυτό το γεγονός δίνει αφορμή στους νευρολόγους σε μια τέτοια είδους βλάβη και πέρα από ένα εκτεταμένο ιστορικό σε περιπτώσεις που έχουμε συμπτωματολογία από εγκεφαλικές διαταραχές να γίνεται έρευνα σε βάθος και για τυχόν τέτοιες βλάβες των μιτοχονδρίων ώστε να μπορεί κανείς να αντιμετωπίζει έγκαιρα και σωστά το πρόβλημα.
Πρόκειται για μια νευρολογία του μέλλοντος αλλά σιγά-σιγά θα αποκατασταθεί και θα πάρει αυτή την μορφή που παίρνουν όλες οι θεραπείες με τον καιρό και την συνήθεια.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΈΝΑ ΑΡΚΕΤΑ ΔΙΑΔΕΔΟΜΕΝΟ ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΗΧΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΙΚΩΝ ΕΦΕ ΠΟΥ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ Ή ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ.
Αυτή είναι μια γενική βάση. Βέβαια στην όλη αυτή διαδικασία περιπλέκονται και άλλα πάρα πολλά στοιχεία που έχουν στόχο αφενός να περιπλέξουν την ερμηνεία του, αφετέρου δε να δημιουργήσουν και ένα ακόμη μεγαλύτερο μύθο γύρω από την ύπαρξη του Πόλτερ Γκάϊστ. Ασφαλώς ο μύθος αυτός έχει σαν στόχο την οικονομική εκμετάλλευση του φαινομένου μέσω του εντυπωσιασμού και πολλές φορές εξαιτίας της αμηχανίας και του φόβου που προκαλεί.

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΒΑΡΤΕΜΠΕΡΓΚ

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΒΑΡΤΕΜΠΕΡΓΚ ΣΑΝ ΌΝΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΆΓΝΩΣΤΟ ΣΤΟ ΕΥΡΥ ΚΟΙΝΟ ΑΛΛΑ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΑ.
Πρόκειται για κάποια συμπτώματα που αφορούν τη ραχιαία επιφάνεια του βραχίονα με πόνους, μουδιάσματα, τα οποία εντείνονται κατά τη χειρονακτική εργασία.
Παρόλο που το πρόβλημα είναι απλό, μερικές φορές θέλει την επέμβαση του ειδικού προκειμένου να απεγκλωβιστεί το κερκιδικό νεύρο που πιέζεται σε κάποιο σημείο, προκειμένου να σταματήσουν οι διαταραχές.
Πολλές φορές, το σύνδρομο Βάρτεμπεργκ με τα συμπτώματα του, εάν είναι ελαφριά, σκεπάζεται από την πίεση της καθημερινότητας και ψάχνεται για λίγο μέχρι να επανεμφανιστεί με ένταση.
Συνήθως εμφανίζεται σε αθλούμενους και σε αυτούς που χρησιμοποιούν τα άνω άκρα, αλλά μπορεί να παρουσιαστεί και σε λιπόσαρκα άτομα, σε μεταβολικές διαταραχές όπως είναι του διαβήτη, του θυρεοειδούς.

ΌΡΑΣΗ: ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ARGULL ROBERTSON

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ARGULL ROBERTSON ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΌΠΟΥ ΈΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ ΣΤΙΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ.
Στην περίπτωση αυτή, έχουμε μια μικρή κόρη με ανώμαλο περίγραμμα που ενώ δεν αντιδρά στο φως, αντιδρά κατά την προσαρμογή. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν την πιάνουν και τα μυδριατικά φάρμακα. Πρόκειται για ένα πολύ τακτικό σύμπτωμα που δηλώνει μια βλάβη κεντρική (μεσεγκέφαλο) του νευρικού συστήματος. Κατά κύριο λόγο η αιτιολογία είναι λοιμώδης και κυρίως στη σύφιλη και στη λοιμώδη μονοπυρήνωση είναι πολύ τακτικό. Το έχουν περιγράψει επίσης στην αλκοολική πολυνευροπάθεια, δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα και διαβήτη. Το σημείο Argull Robertson ανήκει στις βασικές νευρολογικές εξετάσεις και είναι πολύ απλό στο χειρισμό γιατί χρειάζεται μόνο ένας φακός και ένα δάχτυλο.

ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ ΆΝΟΙΞΑΝ ΟΙ ΝΕΥΡΟΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΌΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΑΛΛΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΖΩΪΑ.
Έτσι λοιπόν μηχανήματα όπως είναι η μαγνητική τομογραφία ποζιτρονίων ή ακόμη υπολογιστική μαγνητική τομογραφία, όπως και πολλά άλλα παρακλάδια, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις εκείνες που μπορούν να συλλεχτούν πληροφορίες ότι αφορά το κάθε εξεταζόμενο πρόσωπο που μπορούν να δώσουν λύσεις σε πάρα πολλές καταστάσεις, παθολογικές και μη.
Είναι δυνατόν, δηλαδή, έτσι να λύσουμε ψυχιατρικά προβλήματα ή να βρούμε νευρολογικές διαγνώσεις που θα δώσουν λύσεις σε ανθρώπους που χρόνια ταλανίζονται από αυτές αλλά και παράλληλα να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις για καλύτερη ποιότητα ζωής ή μέσω της διαφήμισης ή μέσω της αναγνώρισης καταστάσεων.
Πρόκειται δηλαδή για μια διάσταση νέας μελέτης ή αναγνώρισης των ανθρώπινων σκέψεων εν ζωή, χωρίς επιβατικές μεθόδους.
Δημιουργείται λοιπόν μια νέα γενιά πραγμάτων, η οποία πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, και άσχετα με τις μέχρι τώρα γνώσεις ή στερεότυπα, θα αλλάξει και ουσιαστικά τη ζωή μας.
Το όνειρο της ανάγνωσης των ιδεών των ανθρώπων, είτε ο ίδιος θέλει είτε ξέρει είτε όχι, είναι πάρα πολύ κοντά στην πραγματικότητα και έχει φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο ολοκλήρωσης, που δεν χρειάζονται πλέον και «νομικά τερτίπια» για να πραγματοποιηθεί και να γίνει αυτό που πρέπει.

ΤΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑΕΤΙΑΣ.
Δυστυχώς, στην περίπτωση τους το ενδιαφέρον για το εμπορικό κέρδος είναι μεγαλύτερο από αυτό της ιατρικής έρευνας.
Από την ώρα που τα βλαστοκύτταρα μέσω της τεράστιας δημοσιογραφικής ενημέρωσης και διαφήμισης που έλαβαν σε όλο τον κόσμο, άρχισε και μια αλόγιστη χρήση για πολλές ασθένειες μέχρι στιγμής χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, έτσι ώστε να προκύψει μια σταθερή εικόνα εφαρμογής.
Αυτή την στιγμή οι πάντες αναζητούν βλαστοκύτταρα «πάσης χρήσης» αγνοώντας ότι, επιστημονικά, προκειμένου να έχει επιτυχία το πείραμα πρέπει να έχει τρείς προϋποθέσεις: την πηγή προέλευσης, τον τρόπο καλλιέργειας, και το πλάνο εφαρμογής.
Σε κανένα από αυτά τα τρία σήματα μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί τελεσίδικη ιατρική λύση, ούτε καν η απαρχή μιας συμφωνίας.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει κανείς να μην προσπαθεί σε μια κατεύθυνση με τόσα ελπιδοφόρα μηνύματα.
Αλλά από την άλλη μεριά, η απογοήτευση είναι μεγάλη όταν γίνεται κατάχρηση στο όνομα κάποιας υποτιθέμενης θεραπείας για κάποια απρόσμενη ελπίδα.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΣ.
Ο ιππόκαμπος μαζί με περιφερικά νευρολογικά κύτταρα αποτελεί μια από τις βασικές δομές του κέντρου της μνήμης.
Σε μια περιοχή κάποιου πυρήνα του ιπποκάμπου καταγράφονται σε νευρολογικά κύτταρα που λειτουργούν σαν «άσπρα» αχρησιμοποίητα φύλλα οι ευχάριστες εντυπώσεις και αναμνήσεις.
Σε άσχημες καταστάσεις ή επιβαρυντικές με έντονο στρες κατάθλιψης ή δυσαρέσκειας, μια άλλη περιοχή του εγκεφάλου που λέγεται θάλαμος, αντανακλαστικά, επιστρέφει σε αυτά τα κύτταρα, ενεργοποιεί τις ευχάριστες αναμνήσεις και δίνει στον εγκέφαλο και κατ’ επέκταση στο άτομο περιθώρια ψυχικής ανοχής και κουράγιο.
Αυτό γίνεται εφικτό μέσω δραστηριοποίησης του μηχανισμού αυτού και έκκρισης οποιοειδών που διαθέτει ο εγκέφαλος σε εφεδρεία για αυτές τις περιπτώσεις.

ΟΙ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ «ΦΟΡΜΑΡΟΥΝ» ΈΝΑ ΝΕΟ ΤΥΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΝΑ.
Έχει δημιουργηθεί πλέον ένα τμήμα της σύγχρονης κοινωνίας και συγκεκριμένα της ακαδημαϊκής πτέρυγας που με αφηρημένες έννοιες, σε ότι αφορά την οικονομική κατάσταση, προσπαθεί να δημιουργήσει χρηματοπιστωτικές κλίμακες και διασυνδέσεις.
Εκεί πάνω όλοι οι ακαδημαϊκοί που ασχολούνται με το θέμα αυτό δείχνουν μια αναμενόμενη «άγνοια» σε ότι αφορά την σχέση του απλού ανθρώπου με αυτές τις οικονομικές καταστάσεις, το προσανατολισμό του και κυρίως το κοινωνικό του επίπεδο.
Εκεί πρέπει να έχουμε πάντοτε υπόψη ότι υπάρχει και μια σύντομη εξέλιξη, αλλά και μια διαρκής διαδικασία αλλαγών, η οποία επηρεάζει οικονομικά τόσο το άτομο όσο και την μάζα, χωρίς το ένα να αποκόπτεται από το άλλο.
Και στις δυο αυτές περιπτώσεις πρόκειται για σύντομες και διαρκείς επιρροές, κοινωνικά πάνω στο άτομο, το οποίο συγκλίνει προς αυτές τις καταστάσεις συχνά από μη γρήγορες ευσυνείδητες αποφάσεις, παρά περισσότερο από παρορμήσεις σε ότι αφορά τις ατομικές του επιδιώξεις και την έλξη που δέχεται από την μάζα.

ΣΗΜΕΡΑ Η ΎΠΑΡΞΗ ΟΜΑΔΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ Κ.Τ.Λ. ΈΧΕΙ ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΧΡΗΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ.
Αυτό που βασικά χαρακτηρίζει είναι το αίσθημα όχι του «εγώ» μόνο, αλλά και το αίσθημα του «εμείς».
Πρόκειται δηλαδή, ουσιαστικά, για μια υπέρβαση από το «εγώ» στο «εμείς», που δημιουργεί την ομάδα.
Μια έννοια πάνω από δυο που έχουν το αίσθημα της συνύπαρξης, της ιδεολογικής κατεύθυνσης και κυρίως της συνύπαρξης.
Η δράση των διαφόρων μελών της ομάδας αλληλοεπηρεάζεται και υποομάδες μέσα στην ίδια την ομάδα δεν πρέπει να αποκλείουν από την αρχική ταυτότητα και την ποιότητα της.
Αυτή είναι η βασική δομή και αυτό εξηγεί τις εύκολες συγκρούσεις μεταξύ, καμιά φορά, υποομάδων, ιδιαίτερα στο πολιτικό τομέα, και των υπολοίπων.
Αναπτύσσεται, χαρακτηριστικά, όπου έχουμε μια διαταραχή της ταυτότητας της ομάδας, μια έντονη ανταγωνιστικότητα και επιθετικότητα εναντίων αλλήλων.
Πρόκειται για μια καινούργια διάσταση που επηρεάζει ουσιαστικά η τεχνολογία και αφορά ακριβώς τις λεπτές ισορροπίες μεταξύ του «εγώ» και του «εμείς».
Εάν κάποιος χρειάζεται να έχει πιο σωστή επαφή με το περιβάλλον του και να κάνει τη ζωή του πιο εύκολη, πρέπει σήμερα να αναλύσει πρώτα την κοινωνική του θέση, δηλαδή τις ομάδες όπου ο ίδιος περιέχεται ή οι ίδιες οι ομάδες θεωρούν ότι τον εμπεριέχουν.

ΖΩΗ – ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ- ΡΥΘΜΟΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΣΩΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ.
Δηλαδή ο οργανισμός πρέπει να έχει ένα εσωτερικό ρολόι που θα συντονίζει τις λειτουργίες του οργανισμού τόσο δε τις τρέχουσες ανάγκες του περιβάλλοντος όσο και με αυτές που θα επακολουθήσουν.
Το λέμε αυτό γιατί η φύση όταν αλλάζει αφήνει κάποιες βιολογικές ή φυσικές αντιδράσεις τις οποίες το βιολογικό ρολόι πρέπει να τις αντιλαμβάνεται για να βάλει τα μέτρα του και να συνυπάρξει μαζί της.
Αυτός είναι ο λόγος που πολλά πρόσωπα που πάσχουν από ρευματοπάθειες μπορούν να «μαντέψουν» τις αλλαγές του καιρού.
Οι ανακαλύψεις αυτές φέρνουν στοιχεία που έχουν μεγάλη σπουδαιότητα για τον τρόπο ζωής.
Έτσι μπορούμε και εμείς στις αλλαγές αυτές να «μοιραστούμε» την αίσθηση του χρόνου που κατά τα άλλα για μας τους ανθρώπους καθορίζεται από άλλους ψυχολογικούς και φυσικούς παράγοντες και λιγότερο από χρονοβιολογικούς.

ΣΩΜΑΤΟΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΝΕΥΡΟΛΟΓΩΝ ΨΥΧΙΑΤΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΖΟΥΝ ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΧΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΣΤΡΕΣ.
Είναι τα λεγόμενα ψυχοσωματικά νοσήματα που ασφαλώς πάρα πολλές φορές υπάρχουν αλλά υφίστανται και ως σωματοψυχικά.
Δηλαδή έχουμε περιπτώσεις όπου κατά κύριο λόγο πάσχει το σώμα π.χ. από μια διαταραχή όπως φλεγμονή, τραύμα, λοίμωξη, μεταβολικό πρόβλημα και αυτό εμφανίζεται κλινικά περισσότερο με την μορφή στρες κατάθλιψης, κ.λ.π.
Σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια ουσιαστικό ρόλο παίζει η επάρκεια και η εμπειρία του θεράποντος γιατρού, ο οποίος οφείλει να γνωρίζει πως θα αρχίσει και πως θα τελειώσει.
Σαν απλό παράδειγμα αναφέρουμε τις περιπτώσεις των υποβιταμινώσεων που προκαλούν κατά κύριο λόγο ψυχωτικές διαταραχές και παρόλες τις διεξοδικές εξετάσεις μένουν αδιάγνωστες, γιατί οι γιατροί εντυπωσιασμένοι από την υπόλοιπη συμπτωματολογία τους ξεφεύγουν βασικοί έλεγχοι των βιταμινών.

ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ

ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΑΝ ΣΥΜΠΤΩΜΑ.
Ημικρανίες με αύρα, δηλαδή, ημικρανίες που συνοδεύονται πέρα από τον πονοκέφαλο και από τα άλλα νευρολογικά συμπτώματα αρκετές φορές εμφανίζουν τα δευτερεύοντα εγκεφαλικά συμπτώματα χωρίς ημικρανία.
Οι πιο συνηθισμένες διαταραχές της ημικρανίας με αύρα είναι οι στομαχικές, οι ίλιγγοι, οι διαταραχές της μνήμης, παραλύσεις και μουδιάσματα.
Αρκετές φορές στην ημικρανία με αύρα μπορεί να τα έχουμε όλα αυτά τα συμπτώματα αλλά για λόγους παθολογοανατομικούς να λείπουνε οι πόνοι στο κεφάλι.
Στις περιπτώσεις αυτές μιλάμε για την παρουσία ενός ημικρανικού ισοδύναμου.

ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ – ΑΠΡΑΞΙΑ

ΣΤΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΕΩΝ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ.
Μια τέτοια δυσλειτουργία είναι η απραξία.
Στην απραξία έχουμε την αδυναμίες εκτέλεσης μιας πράξης χωρίς να υπάρχει ασυνεργία ή μυϊκή αδυναμία.
Απλά μια εντολή δεν μεταβιβάζεται σωστή ή εν μέρει σωστά από μια εγκεφαλική θέση σε άλλη.
Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει το πρόβλημα της κατανόησης της εντολής και να μην εκτελείται η πράξη.
Εξού και ο όρος απραξία. Για παράδειγμα, ενώ δίνεται η εντολή «φέρε το ποτήρι» δεν εκτελείται, ενώ ο ασθενής παίρνει το ποτήρι και πίνει νερό μόνος του.

SHOCK – DOCTRINE

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΘΕΩΡΙΑ ΜΕ ΜΙΑ ΤΑΣΗ ΣΥΝΟΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΕΝΤΟΝΑ Η ΚΑΝΑΔΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΝΑΟΜΙ ΚΛΑΙΝ.
Καταστάσεις οικονομικές, προβλήματα και πολεμικές συρράξεις δίνουν στην θεωρία αυτή μια αληθοφάνεια.
Σε βιβλία και αναλύσεις που έγραψε σχετικά με το Shock – Doctrine ή κάτι το ελληνικότερο το δόγμα του σοκ, οι άνθρωποι μετά από κάθε σοκ, οι άνθρωποι μετά από κάθε κρίση οποιοδήποτε είδους που έχει άμεση επίδραση επάνω τους έρχονται σε μια κατάσταση συλλογικού, ψυχικού προβλήματος που τους κάνει ευαίσθητους προς κάθε κατεύθυνση και αλλαγή επιθυμητή από τρίτους. Βέβαια η διάσημη Καναδή δημοσιογράφος δεν λέει τίποτα καινούριο.
Η χρήση του σοκ σαν μέσο εξάσκησης είναι γνωστό από παλιά και βασίζεται ίσως στο ότι κάθε άνθρωπος θεωρεί τα όρια του οπτικού του πεδίου σαν όρια του κόσμου.

ΤΑ ΚΑΘΑΡΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ.
Εμπεριέχουν συνείδηση, όνειρο και συμμετοχή του κοιμώμενου. Μάλιστα πολλές φορές ο κοιμούμενος είναι σε θέση να καθοδηγεί τα καθαρά όνειρα από τον ύπνο στον ξύπνιο.
Η εξήγηση βρίσκεται στο γεγονός ότι εκείνη την ώρα αρχίζει και ξυπνάει ο προμετωπιαίος λοβός. Ο προμετωπιαίος λοβός είναι το τμήμα του εγκεφάλου που ρυθμίζει την συνείδηση και κατά συνέπεια διαδέχεται την ονειρική κατάσταση. Είναι δηλαδή το κλειδί που οδηγεί στην εγρήγορση και επαναφορά της κίνησης του ατόμου σε ότι αφορά αντίληψη, συναισθήματα και σκέψεις.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ, ΑΤΑΞΙΑ ΒΑΔΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΣΠΑΣΜΩΔΙΚΟΤΗΤΑ.
Το χαρακτηριστικό αυτής της νόσου είναι η αδυναμία του ασθενούς να βαδίσει σταθερά και ότι πέφτει συνεχώς. Γνωστή είναι από τα αρχεία PSP (Progressive supranuclear palsy). Η αρρώστια αυτή αρχίζει με την συμπτωματολογία μετά την 5η δεκάδα της ζωής, είναι πολύ τακτικά, προσβάλει το ίδιο γυναίκες και άντρες μοιάζει με το Παρκινσον χωρίς να είναι αυτό κάθε αυτό το σύνδρομο.
Η εμφάνιση της δηλαδή δεν οφείλεται στις διαταραχές της ντοπαμίνης. Έχει εκφυλιστικές αιτίες όπως είναι το στέλεχος του εγκεφάλου.

ΚΑΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΖΩΗΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΕΒΑΣΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΕΤΩΝ.
Οι γιατροί και ψυχολόγοι προσπαθούν να βρουν τον συνδυασμό που έχει προσωπικά ο κάθε ασθενής σχετικά με τους λόγους που τον οδηγούνε στην αυτοκτονία.
Ιδιαίτερα σημασία σε αυτήν την προσπάθεια γίνεται να ενημερωθούν οι συγγενείς και οι γνωστοί του περιβάλλοντος έτσι που να προσβλέπουνε αυτούς τους «συνδυασμούς» που οδηγούν το κάθε άτομο στην προσπάθεια να τελειώσει την ζωή του. Εάν αναγνωριστεί έγκαιρα ο υποψήφιος αυτόχειρας τότε και οι θεραπείες είναι πολύ πιο εύκολες και είναι δυνατόν να επηρεαστεί έγκαιρα, θεραπευτικά, βρισκόμενος σε κίνδυνο ασθενής.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ Ο 21ΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΕΙ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΟΤΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ «ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ».
Η επανάληψη της ιστορίας σημαίνει βραδεία εξέλιξη. Λένε ότι τα τελευταία 20 χρόνια η επιστήμη έκανε ένα άλμα αναλογικά ίσο με αυτό που έγινε στα 4.000 χρόνια πριν.
Συνεχώς η «επαναλαμβανόμενη» ιστορία των τελευταίων ετών δείχνει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος αρχίζει πλέον να στερείται εμπνεύσεις και κατευθύνσεις για καινοτομίες. Η αδυναμία αυτή αφήνει στείρα την δυνατότητα αναπαραγωγής της ιστορίας.
Είναι αναμενόμενο τα επόμενα χρόνια να έρθει μια νέα ανάπτυξη εγκεφαλικού περιεχομένου προκειμένου να βρεθεί ενεργή για νέες δυνατότητες ανάπτυξης και ουσιαστικά αύξησης της ανθρώπινης δημιουργίας και παραγωγικότητας.
Πρέπει να συμβεί διότι αλλιώς υπάρχει βιολογικό αδιέξοδο.

Η ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ Η ΟΜΑΔΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΣΑΝ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ» ΟΜΑΔΑ, ΌΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΔΥΟ.
Η ομάδα σήμερα είναι πολύ επίκαιρη σε ότι αφορά το κοινωνικό της χαρακτήρα.
Η ίδια η ύπαρξη της επαφίεται στην κοινωνική εμβέλεια που έχει, σε ότι αφορά τα ίδια της τα μέλη.
Τα μέλη, δηλαδή, που γνωρίζουν το ένα με το άλλο, και την δράση τους στην ομάδα και το γεγονός ότι ανήκουν στη ίδια αυτή ομάδα.
Δηλαδή, έχουν για μια κατάσταση αλληλοεπίδρασης και κοινής απόφασης όπου τα μέλη της ίδιας ομάδας έχουν την ίδια συμπεριφορά.
Η κοινωνική αυτή συμπεριφορά μπορεί να είναι ή προσωπικού χαρακτήρα συνεισφοράς του μέλους προς την ομάδα ή να αποτελεί μια μεταδοτικότητα της συμπεριφοράς της ομάδας προς το μέλος.
Βλέπουμε ότι με την υψηλή τεχνολογία και την αχαλίνωτη πλέον πληροφόρηση που υφίσταται μεταξύ των κοινωνικών ομάδων και των μελών των ομάδων, έχουμε μια αφάνταστα γρήγορη επικοινωνία, η οποία συντομεύει και τον χρόνο της λήψης απόφασης σε κάθε κοινωνική ομάδα.
Δηλαδή πλέον διαφοροποιείται η όλη ύπαρξη της κοινωνίας, πάνω στην «ομαδοποίηση» που αυτή με τις νέες συνθήκες προσφέρει.
Έτσι λοιπόν είναι πολύ εύκολο και η δημιουργία ειδικών δραστηριοτήτων και ειδικοτήτων ομάδων, αλλά και ταυτόχρονα η πρόκληση ανταγωνισμού μεταξύ τους από ανθρώπους που γνωρίσουν καλά την σύσταση τους και μπορούν να δημιουργήσουν τις συνθήκες ανταγωνιστικότητας μεταξύ τους.

ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΖΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΚΥΡΙΩΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΈΝΑ ΆΚΡΩΣ ΑΒΕΒΑΙΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.
Πέρα από το οικονομικό και κοινωνικό, όμως, αβέβαιο μέλλον, εκείνο που έχει πάρει διαζύγιο με την λογική είναι ότι ταυτόχρονα επιβάλλεται και μια πλήρης απομάκρυνση της από το αίσθημα χαράς.
Η χαρά της ζωής, σε οποιαδήποτε διάσταση και αν είναι αυτή, και κυρίως στην ύπαρξη μέσα σε μια ομάδα, συγκεκριμένα στον Ελλαδικό χώρο, είναι ζωτικό στοιχείο για την συνέχιση της ζωής και για την ανάθρεψη της νέας γενιάς.
Εάν αυτό δεν γίνει έγκαιρα και δεν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να επανέλθει η χαρά, αρχίζοντας από το απλοϊκό χιούμορ της βάσης, τότε οι δυσοίωνες εξελίξεις θα είναι φορέας πολλών, ιδιαίτερα ψυχικών ασθενειών.
Έχει μεγάλη σημασία να γίνει αυτό αντιληπτό ,νωρίς, και τουλάχιστον από τους οπαδούς και τους αρχηγούς της κοινωνικής ομάδας που κατέχει, κατά κάποιο τρόπο αυτή τη στιγμή, τα σκήπτρα της εξουσίας του κράτους, να ληφθεί και αυτό υπόψη κα να δοθεί μια κατεύθυνση στην οποία θα αναπαραγάγει έστω και ένα υπόλοιπο χαράς για αυτό το δύσμοιρο τόπο.
Για να γίνει αυτό, δεν χρειάζονται ιδιαίτερα μέσα, χρειάζεται όμως να γνωρίζει ο κόσμος ακριβώς την αφετηρία της σημερινής κατάστασης και τι σημαίνει για αυτόν η σημερινή οικονομική εξέλιξη.
Από εκεί και πέρα, τα αντανακλαστικά του, ακριβώς και μόνο για την επιβίωση, σε οποιαδήποτε ηλικία και αν βρίσκεται, θα «επιδιώξουν» μια «διασύνδεση» με την χαρά, προκειμένου να μπορέσει να αναπτυχθεί η ζωή σε αυτό τον τόπο.
Ήταν πολύ βαρύ το κοινωνικό χτύπημα, ακόμη και της διαδικασίας επιβολής ή τουλάχιστον και του επιπέδου ενημέρωσης που υπάρχει σε αυτόν τον τομέα, ώστε πρέπει μέσα να γίνουν ενέργειες προς την κατεύθυνση αυτή.

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ, ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ «ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕ» ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ.
Πεθαίνοντας, άφησε πίσω του ένα τεράστιο έργο με έντονα ποιητικά στοιχεία τόσο της καθημερινότητας, όσο και με μια ελαφριά δόση υπερρεαλισμού, σε ότι αφορά την Ελληνική πραγματικότητα και καθημερινότητα.
Κάνοντας κάτι αντίστοιχο με αυτό του Ισπανού Λόρκα, ο Γκάτσος ύμνησε τοπίο και ανθρώπους, εδώ στη Ελλάδα, για πάρα πολλά χρόνια, σε ένα μεγάλο έργο και ιδιαίτερα «δύσκολο» και εύκολο για τον καθένα.
Ο Γκάτσος μιλούσε περισσότερο στην ψυχή και ήταν λιγότερο «πραγματικός», πολύ όμως περισσότερο εγκεφαλικός.
Μνημειώδεις και οι στίχοι του στο τραγούδι που μελοποίησε ο Χατζηδάκης, ο «Γιάννης ο Φονιάς».
Ακούγοντας αυτό το τραγούδι, κάτω από την έρημη πιστοποίηση της φωνής του Μητσιά, αισθάνεται κανείς να ζει την Ελληνική πραγματικότητα και ιστορία, μέσα από ελάχιστους στίχους και αφαιρετικές ποιητικές αναφορές.
Ο Γκάτσος παραμένει για πάντα μια πηγή Ελληνικότητας και ζωή «πηγής» Ελληνισμού.
Μακάρι να τον θυμόμαστε συνέχεια.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.