NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΑ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΑ ΌΡΙΑ.
Μπορεί να είναι ένα απλό χαστούκι θυμού από ένα γονέα και να φτάσει στην συστηματική κακοποίηση του παιδιού. Οι χρόνιες έρευνες, που έγιναν σε αυτόν τον τομέα, έχουν καταδείξει ότι οι σκηνές κακοποίησης γράφονται στο υποσυνείδητο, δηλαδή κάπου στον εγκέφαλο και επανέρχονται όταν ξαναπαρουσιαστεί το ίδιο αίτιο.
Νέες επιγενετικές έρευνες έχουν δείξει ότι τέτοιες σκηνές βίας σε νεαρή ηλικία στοχεύουν τον ιππόκαμπο, ένα σχηματισμό του εγκεφάλου που είναι ειδικευμένος στη μάθηση, μνήμη και διάθεση. Εκεί με τη μέθοδο της μεθυλίωσης αφήνουν ένα βιολογικό αποτύπωμα, το οποίο είναι και υπεύθυνο για την αναπαραγωγή των γεγονότων αυτών στη μνήμη. Αυτά τα αποτυπώματα, μάλιστα, ελαττώνουν τη μάζα του ιππόκαμπου και είναι υπεύθυνα για νέες ψυχιατρικές διαταραχές με ιδέες τρομακτικού περιεχομένου. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι η γενετική και συγκεκριμένα ο επιγενετικός της χαρακτήρας παίζει ένα τρομερά μεγάλο ρόλο στη διαιώνιση των ψυχικών τραυμάτων βίας και επανάληψης τους πλέον με τη μορφή ψυχασθενειών.