NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΗΓΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.
Κάποια φορά ένας Γάλλος ερευνητής είχε κλειστεί σε μια σπηλιά ζώντας εκεί χωρίς να έχει επαφή με τον έξω κόσμο και χωρίς να κρατάει ο ίδιος ούτε ημερολόγιο συντονίζοντας περίπου την μνήμη του και την δράση του με τις καθημερινές ανάγκες. Περνώντας λοιπόν δύο μήνες υποβλήθηκε σε εξετάσεις όπου διαπιστώθηκε ότι είναι απόλυτα υγιής και δεν έχει καμία σωματική η πνευματική νόσο. Αφού τελείωσαν τις εξετάσεις ρωτήθηκε πόσο καιρό κατά την γνώμη του ήτανε μέσα στην σπηλιά και απάντησε πως ήταν σίγουρος πως ήταν 25 μέρες.
Έπεσε δηλαδή 35 μέρες έξω. Ο εγκέφαλος πραγματικά αντιδρά με τους δικούς του χρονοδιακόπτες σε ότι αφορά γεγονότα σχετικά με το πρόσωπο, με το περιβάλλον ή άλλες καταστάσεις.
Δεν τα δέχεται όπως τα λέμε, τα αντιπαραβάλλει, τα συγκρίνει και δεν έχει αναμνήσεις έτσι ώστε να μπορέσει να βγάλει τα σωστά συμπεράσματα κάνει αυθαίρετους υπολογισμούς και μας οδηγεί σε λάθος αντιλήψεις, π.χ. παρακολουθώντας ένα άτομο, ξένα παιδιά στην ανάπτυξη του που πάνε στο ίδιο σχολείο με το δικό του είναι δυνατόν ο εγκέφαλος του να ξεγελαστεί πολλαπλά σε ότι αφορά την ηλικία τους, την εξέλιξη τους, ή τις δεξιότητες του αν τις συγκρίνει.
Το στοιχείο του χρόνου λοιπόν σε όλες τις περιπτώσεις όπου έχουμε να κάνουμε με λειτουργία του εγκεφάλου ή παθήσεις του πρέπει να εξετάζεται και να γίνεται αντιληπτό με αυτόν τον κανόνα.
Ότι έχει ο ίδιος μια ιδιαιτερότητα να αυτονομείται με τις μονάδες του χρόνου.

ΟΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΕΧΟΥΝΕ ΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΑΠΟ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ.
Οι έρευνες έχουνε αποδείξει ότι πρόκειται για ένα περίπλοκο οργανικό σύστημα που δεν ξέρει καμία αρχή και τέλος και είναι αυτοοργανούμενο και αυτοσυντηρούμενο. Ο εγκέφαλος ξέρει πάρα πολλά σε ότι αφορά την λειτουργική αρχιτεκτονική από την διάρκειά του κατά την εξέλιξη και μπορεί να προγραμματίζει τις αντιδράσεις του όπως αυτός νομίζει. Η μέχρι τώρα εντύπωση ότι είχαμε την ατομική δράση σαν αποτέλεσμα του διπόλου δράση εξωτερικού περιβάλλοντος προς το σώμα δεν υπάρχει πια.
Ξέρουμε ότι ο εγκέφαλος είναι πλέον ένα τμήμα ενός κοινωνικοπολιτισμικού περιβάλλοντος. Ο εγκέφαλος δεν διατάσσεται ούτε δημιουργείται μόνο από τις γενετικές προδιαθέσεις αλλά μαθαίνει και εκπαιδεύεται με αξίες και ηθικές κατηγορίες πραγμάτων και πράξεων έτσι ώστε να μπορεί να είναι σε επικοινωνία με άλλους εγκεφάλους.
Πρόκειται δηλαδή για ένα αυτόνομο κοινωνικό εργαλείο. Δεν μπορεί κανείς να το δει ξεχωριστά από το περιβάλλον.

Η ΑΝΑΡΜΟΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΝΝΟΙΑ «ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ». ΑΝΟΙΓΕΙ ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΕΙ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ.
Αποτελεί προϊόν απροσάρμοστης προσωπικότητας δηλαδή μιας προσωπικότητας με κάποια διαταραχή. Η μελέτη της είναι πολύ ουσιαστική γιατί αποτελεί το «μίτο της Αριάδνης» για την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση μιας διαταραχής της προσωπικότητας.
Οι διαταραχές της προσωπικότητας χαρακτηρίζονται από «άκαμπτα» μοντέλα τόσο της συμπεριφοράς όσο και της σκέψης. Τα «άκαμπτα» αυτά μοντέλα εκφράζονται κατά κανόνα σε όλες τις εκδηλώσεις της παθολογικής προσωπικότητας και δεν ταιριάζουν σε αυτό που χαρακτηρίζουμε «φυσιολογική» συμπεριφορά.
Έτσι λοιπόν παρατηρώντας αυτά τα άτομα σε ότι αφορά την κοινωνική τους υπόσταση και την αλληλοεπίδραση με τους άλλους ανθρώπους έχουμε την παρατήρηση της εκδήλωσης ανάρμοστων κοινωνικών συμπεριφορών.

ΣΕ ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ «ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΓΕΡΟΣ ΟΣΟ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ».
Στις αρχές του 80 σε ένα περιορισμένο χώρο δύο ομάδες ηλικιωμένων, ζούσαν την ίδια εποχή του παρελθόντος με σκέψεις, πολιτικά γεγονότα.
Στην πρώτη δόθηκε εντολή να ζει και να σκέφτεται το παρόν ενώ στην άλλη να ζει το παρελθόν και τις αναμνήσεις τις δικές τους.
Το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό. Η ομάδα των ηλικιωμένων που «έζησε» το παρελθόν έδειξε μια ουσιαστικότερη βελτίωση σε ότι αφορά την διάθεση, ευφυΐα ακόμα και κίνηση.
Στην ομάδα είχαν υποχωρήσει οι πόνοι, οι άσχημες σκέψεις, αισθάνονταν πιο νέοι και δημιουργικοί. Γενικά η αναβίωση του παρελθόντος μέσα από τις θετικές εμπειρίες τους, τους έκανε να ξανανιώσουν και νέοι και δυνατοί.
Έτσι επιστημονικά πιστοποιείται ότι ζώντας νεανικά παραμένει κανείς νέος.

ΟΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΧΗΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΤΩΝ ΠΗΡΙΔΙΝΩΝ.
Οι πυριδίνες όταν εισέρχονται στον εγκέφαλο μπαίνουν κατευθείαν στην διαταραχή κάποιων πυρήνων φαιάς ουσίας που είναι στο κέντρο του εγκεφάλου και λέγονται βασικά γάγγλια.
Τα βασικά γάγγλια παράγουν μια ντοπαμίνη υπεύθυνη για την αρμονία των κινήσεων και την συναισθηματική συμπεριφορά.
Μερικές μορφές πυριδινών επηρεάζουν άτακτα αυτόν τον μεταβολισμό και οδηγούν στην εμφάνιση των κλινικών μορφών του παρκισιονισμού.
Οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι αυτών των χρόνιων χρηστών κρακ.
Εδώ έχουν παρατηρηθεί τα περισσότερα παρκινσιονικά σύνδρομα που αναπτύσσονται παράλληλα με τις συγκεντρώσεις των πυριδίνων.
Η τελευταία διαπίστωση οδήγησε στην προσπάθεια δημιουργίας ειδικών επιστημονικών ομάδων για την διαπίστωση του τρόπου δράσης και την εύρεση αντίδοτων.

ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΜΕΣΗ ΑΝΟΔΟ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΤΗΣ ΝΙΚΟΤΙΝΗΣ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝΕ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΝ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΝΤΙΟΥΚ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ.
Βέβαια πρόκειται για κάτι παλιό σαν υπόθεση άλλα πρώτη φορά πιστοποιείται επιστημονικά και πλέον καθίσταται γνωστό ότι δεν ανεβαίνει η ευφορία με ένα απλώς τσιγάρο ή το άναμμα του αλλά χρειάζεται μεγαλύτερη «ποσότητα» προκειμένου κάποιος να ευχαριστηθεί αυτό που περιμένει άρα κατά τον κλασσικό τρόπο του εθισμού να αυξήσει την «κατανάλωση» για να φτάσει το επίπεδο ευχαρίστησης που θέλει.
Το πώς γίνεται ορισμένοι άνθρωποι μόνο με το βλέμμα σε ένα τσιγάρο να αισθάνονται ανακουφισμένοι μας λένε οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου Ντιούκ της Αμερικής είναι «θέμα εγκεφάλου». Και βέβαια είναι γνωστό ότι ο εγκέφαλος παίζει κεντρικό ρόλο. Λίγο πολύ ξέρουμε ότι αυτόν τον ρόλο με το σύστημα επιβράδυνσης απογοήτευσης που υφίσταται στο δρέπανο του εγκεφάλου αλλά την ακριβή λειτουργία δεν μπορεί να την γνωρίζει κανείς. Απλώς η νέα πιστοποίηση που έρχεται ότι με ένα τσιγάρο δεν φτάνει κανείς προκειμένου να έρθει στην ικανοποίηση του εθισμού αλλάζει όλα τα πλάνα που υπήρχαν μέχρι τώρα στις διάφορες θεωρίες απεξάρτησης.
Μια έρευνα πρέπει να γίνει πολύ πιο κεντρική, ενδοεγκεφαλική και εκεί να βρεθεί το κλειδί για το άνοιγμα της πόρτας της γνώσης της απεξάρτησης.

Ο ΟΡΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΧΥΤΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΡΧΕΙΟΘΕΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΤΥΠΩΝ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΙΟ ΔΙΕΡΕΥΝΗΤΕΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΑ.
Ως εγκλήματα μίσους εμφανίζονται εκείνα που ένας δράστης έχει στόχους άτομα που ανήκουν σε ορισμένο κοινωνικό σύνολο, ομάδα, φυλετική διάκριση, θρησκεία, γενετικού προσανατολισμού, αναπηρία, εθνικότητα, ηλικία, ταυτότητα ή ακόμα και πολιτικές πεποιθήσεις.
Το έγκλημα ίσως αναφέρεται γενικά σε υποθέσεις εγκλημάτων οι οποίες φαίνεται ότι είχανε ως βάση, το μίσος για μια ή περισσότερες προϋποθέσεις σε ότι αναφέρεται στην κάθε ομάδα.
Περιλαμβάνει σωματική κακοποίηση, υλικές ζημιές, εκφοβισμό, παρενόχληση, εξύβριση, λεκτική βία, προσβολή και επίθεση με γράμματα η συνθήματα.
Γενικά τα εγκλήματα μίσους χειροτερεύουν και αυξάνονται όσο υπάρχει η ανέχεια και η πόλωση μεταξύ των κοινωνικών μονάδων.
Είναι ένα θέμα που σύντομα θα απασχολήσει πάρα πολύ την κεντρική Ευρώπη διότι ακριβώς έχουμε συγκέντρωση πολλών πολιτισμικών ομάδων που η κάθε μια από αυτές εξωθείται από την άλλη σε παρόμοιες καταστάσεις.

Η ΣΑΡΚΟΕΙΔΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ ΚΥΡΙΩΣ ΧΤΥΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΜΕ ΚΟΚΚΙΩΜΑΤΑ ΕΠΙΘΗΛΙΩΕΙΔΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ.
Η σαρκοείδωση είναι μια συστηματική νόσος που διηθεί το ΚΝΣ προσβάλλοντας τις μήνιγγες του και τον αραχνοειδή χιτώνα στην βάση του κρανίου και κοντά στην υπόφυση.
Προκαλεί ανάλογες νευρολογικές βλάβες και στα γειτονικά εγκεφαλικά νεύρα την παρεγκεφαλίδα καθώς και δυσκαμψία.
Η διάγνωση είναι σχετικά δύσκολη αλλά όχι για έναν έμπειρο νευρολόγο. Η θεραπεία είναι εύκολη και η πρόγνωση είναι καλή.

ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ ΜΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΣ ΧΑΡΑΣ.
Αυτό κάνει γιατρούς και συγγενείς να αντιμετωπίζουν τα πράγματα χαλαρά και μέσα στην χαρά να παραβλέπουν μικροεπιπλοκές του τοκετού.
Υπάρχουν όμως και τέτοιες επιπλοκές όπως τα λιποβαρή βρέφη ή τα πρόωρα που για να επιζήσουν χρειάζονται άμεση ιατρική φροντίδα.
Παρόλα αυτά επειδή το επίπεδο της περιγεννετικής ιατρικής έχει φτάσει σε υψηλά επίπεδα και αυτά αντιμετωπίζονται έγκαιρα με επιτυχία, σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να τεθεί μια διαγνωστική αφετηρία για το μέλλον σε ότι αφορά μελλοντικές επιπλοκές με βάση διαταραχές του ΚΝΣ (κεντρικού νευρικού συστήματος).
Το ΚΝΣ κατά την περίοδο αυτής της περιγεννετικής βλάβης δέχεται μια επίθεση η οποία είναι κατά κύριο λόγο βιοχημική και κατά δεύτερον ανατομική την οποία όμως στις περισσότερες των περιπτώσεων μπορεί και την απορροφά ή να την κρύβει. Με την ανάπτυξη του και την ολοκλήρωση της λειτουργίας του αφήνει αυτές τις βλάβες και εμφανίζονται στα μετεφηβικά κυρίως στάδια της ζωής όπου η καθημερινότητα απαιτεί από το μέσο άνθρωπο άλλες αποδόσεις.
Εκεί ακριβώς γίνονται οι διαφορές εμφανείς και μερικές φορές και «απλησίαστες».

Η ΒΑΣΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΥΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΥΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗ.
Άνθρωποι με παθολογικές διαταραχές της προσωπικότητας έχουν την γνώμη ότι η συμπεριφορά τους είναι σωστή και οι αντιδράσεις τους σωστές παρόλο που λόγω της διαταραχής έχουν τρομερή δυσκολία προσαρμογής σε κοινωνικές δραστηριότητες.
Παρουσιάζουν έντονη έλλειψη κοινωνικής ευελιξίας και συναναστροφής και εμφανίζουν μια μερική ή πλήρη αδυναμία ανταπόκρισης στις αλλαγές και στις απαντήσεις της καθημερινότητας.
Γενικά έχουν μια εντονότατη δυσκολία εναρμονισμού της συναναστροφής τους με άτομα του περιβάλλοντος τους και του στενού ακόμα οικογενειακού κύκλου.
Το τελευταίο είναι σημαντικό διότι από εκεί αρχίζει ο κυκεώνας της σύγκρουσης για τα άτομα αυτά και δημιουργούνται τα μέγιστα προβλήματα.

Η ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΠΑΝΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ.
Παρόλα αυτά χρήζει μεγάλης προσοχής και τακτικών εξετάσεων γιατί πολλές γυναίκες έχουν πολλούς παράγοντες κινδύνου όπως π.χ. παχυσαρκία ή λανθάνουσα υπέρταση.
Οι παράγοντες αυτοί μπορεί να είναι σε λανθάνουσα κατάσταση και να οξυνθούν κατά την εγκυμοσύνη ειδικά τους τελευταίους μήνες αυξάνοντας τον κίνδυνο της ενδοκρανιακής υπέρτασης με κίνδυνο και εκλαμψίας.
Τα συμπτώματα είναι τυπικά όπως κεφαλαλγία, εμετοί, αστάθεια που μπορεί να θεωρηθούν και σαν συμπτώματα εγκυμοσύνης.
Γρήγορη διάγνωση και αντιμετώπιση πριν τον τοκετό είναι τα απολύτως αναγκαία μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την αποφυγή μελλοντικών κινδύνων. Μια μαγνητική εγκεφάλου είναι απαραίτητη.