ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΈΧΟΥΜΕ ΈΝΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΜΕΧΡΙ ΜΙΑ ΜΕΙΖΟΝΑ ΈΚΦΡΑΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.
Στην ουσία αυτό που δείχνουν οι επιληπτικές κρίσεις είναι η τεράστια δυνατότητα και ενέργεια που κρύβει μέσα του ο εγκέφαλος. Μια δυνατότητα που μπορεί να προκαλέσει ταραχή ή έστω και με ένα διαταραγμένο κύτταρο ή ακόμα και με ολόκληρους σχηματισμούς. Η επιληπτική κρίση είναι, δηλαδή, το αποτέλεσμα ενός διεγερμένου κυττάρου, «βηματοδότη» που μεταδίδει τη διέγερση του σε ένα σημείο ή σε ολόκληρο τον εγκέφαλο. Καινούργιες διαγνωστικές μέθοδοι, όπως η ψηφιακή καταγραφή του εγκεφαλογραφήματος, έχουν κάνει αποτελεσματικά κατανοητό τον τρόπο ανάπτυξης της επιληπτικής κρίσης. Τα αποτελέσματα αυτών των εξετάσεων είναι τόσο προχωρημένα, ώστε μπορούν να απομονώσουν και μονήρη, διεγερμένα κύτταρα στον εγκέφαλο. Παρόλα αυτά, η ολοκλήρωση των θεραπειών βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη.

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΜΕ ΔΥΣΑΥΤΟΝΟΜΙΑ

Η ΔΥΣΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ, ΤΩΝ ΕΓΚΕΦΑΛΩΝ, ΤΩΝ ΣΠΛΑΓΧΝΩΝ, ΤΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ.
Η ένταση της δυσαυτονομίας και τα συμπτώματα της μπορούν ακόμα να οδηγήσουν και στην καρδιακή ανακοπή και στο θάνατο. Γνωστά είναι τα αποτελέσματα της σαν απόρροια της θερμοπληξίας σε γηραιούς ανθρώπους, το καλοκαίρι, με θανατηφόρες επιπτώσεις. Γενικά, η δυσαυτονομία είναι, ιατρικά, ένας προάγγελος του κάθε είδους σοκ που μπορεί να δημιουργηθεί από όλες τις εξτρίμ καταστάσεις που επηρεάζουν το κεντρικό νευρικό σύστημα. Τα συμπτώματα που κυρίως οδηγούν, ιδιαίτερα, σε ακραίες συνθήκες σε αυτήν είναι η υπερκόπωση, η πολυδιψία, ο έντονος ίλιγγος, το άγχος και ο πανικός, οι διαταραχές του καρδιακού ρυθμού, η ορθοστατική υπόταση, αναπνευστικά προβλήματα, εξάψεις, εναλλασσόμενη δυσκοιλιότητα με διάρροια κ.τ.λ. . Όλες αυτές οι καταστάσεις έχουν μια κλίμακα, εξατομικευμένη, για τον κάθε άνθρωπο από λίγο έως πολύ, τα όρια της οποίας ούτε και ο ίδιος γνωρίζει. Έτσι, λοιπόν, πολλές φορές οι ίδιοι ασθενείς που εμφανίζουν δυσαυτονομία, κατά μεγάλο ποσοστό, την αγνοούν για να «μετρήσουν» μετά όλες τις κλινικές συνέπειες που αναφέραμε.

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΕΜΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ.
Μετά από την ένωση σπερματοζωαρίου και ωαρίου δημιουργείται ένα καινούριο ωάριο που δέχεται επιδράσεις από το εξωτερικό περιβάλλον και δημιουργεί τα λεγόμενα επιγενώματα. Για να φτάσουν τα επιγενώματα στην ολοκλήρωση του λειτουργικού τους στόχου χρειάζεται να γίνει μια επεξεργασία ενδο και έξω εμβρυακά. Η διαδικασία αυτή είναι του λεγόμενου επαναπρογραμματισμού. Κατά την διαδικασία αυτή σβήνονται ορισμένα επιγενετικά ίχνη εν μέρει ή εξ’ ολοκλήρου, ανάλογα με τις εξωτερικές παρεμβάσεις και έτσι προστίθεται ή αφαιρείται μια μελλοντική διαδικασία. Ο επαναπρογραμματισμός αρκετές φορές επιτρέπει την επαναγραφή των επιγενωμάτων, έτσι ώστε αυτά να κληρονομούνται στην επόμενη γενιά.

Ο ΕΠΙΓΕΝΕΤΙΚΟΣ ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ

ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ.
Κάποια άλλα μένουν αδρανή. Αυτά τα αδρανή ενεργοποιούνται από έναν επιγενετικό διακόπτη για μια συγκεκριμένη λειτουργία. Το κάθε κύτταρο του οργανισμού μας είναι προϊόν λειτουργίας των γονιδίων του ίδιου οργανισμού. Αυτοί ξέρουν τι θα παράγουν και σε πόσο χρόνο. Π.χ. τα κύτταρα του ήπατος έχουν ένα διαφορετικό είδος γενετικής πληροφορίας από αυτά της καρδιάς. Ο επιγενετικός διακόπτης ενεργοποιεί κύτταρα που είναι για την μία ή την άλλη λειτουργία για να τροποποιήσουν προς τη μια ή τη άλλη κατεύθυνση. Π.χ. να μεγαλώσουν ή να μικρύνουν τον όγκο ενός οργάνου.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΛΛΗΜΑ ΤΟ ΠOΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΑΦΙΕΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ Ή ΚΑΙ ΑΝ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΑΠΟΘΗΚΕΜΕΝΗ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙ.
Πρόκειται ουσιαστικά για πληροφορίες, οι οποίες έχουνε άμεση σχέση με την ύπαρξη και αναπαραγωγή του ατόμου και για αυτόν τον λόγο υπάρχουν στον εγκέφαλο του ανθρώπου ειδικοί μηχανισμοί, που επεξεργάζονται αυτές τις πληροφορίες την κατάλληλη στιγμή. Συνήθως τα τρία πρώτα χρόνια ζωής είναι πολύ ουσιαστικά για την εκπαίδευση του ανθρώπου∙ και να φέρει σε ισορροπία αυτά που γενετικά έχει κληρονομήσει και κουβαλάει με αυτά που μαθαίνει και να αντιμετωπίζει την ζωή του.
Δηλαδή, πρόκειται για ένα χρονικό παράθυρο 2-3 ετών, όπου εκεί πέρα συμπιέζονται αυτές οι γνώσεις με τις οποίες ανταπεξέρχονται στο άτομο στην ζωή. Ο μηχανισμός του εγκεφάλου είναι εδραιωμένος για να βοηθάει αυτήν την κατάσταση και αν αυτό το πράγμα δεν συμβεί έχουμε μικρότερες ή μεγαλύτερες παθολογικές καταστάσεις. Τέτοιες παθολογικές καταστάσεις είναι οι διανοητικές διαταραχές, οι επιληψίες, εκφυλιστικά νοσήματα και άλλα πολλά.
Έτσι λοιπόν, έχει πάντοτε μεγάλη σημασία να αξιολογούμε από πολύ νωρίς τις αποκλίσεις του παιδιού ή του ανθρώπου, σχετικά με το περιβάλλον, με την κοινωνία και γενικά με την οικογένεια του. Τέτοιες αποκλίσεις θα πρέπει να εκτιμούνται από τους ειδικούς και να λαμβάνονται μέτρα, έτσι ώστε να προστατεύονται οι άνθρωποι από τις μελλοντικές αρρώστιες.
Σήμερα που έχουμε και την δυνατότητα της μοριακής γενετικής και μπορούμε να αναλύσουμε τα πάντα, ακόμη και από το αίμα του βρέφους σε σχέση με γνώσεις και πληροφορίες που έχουμε από άλλες παρόμοιες καταστάσεις, είναι κυριολεκτικά «αμαρτία από τον Θεό» να μην τα χρησιμοποιούμε. Ένας ολόκληρος κλάδος της νέας νευροβιολογικής επιστήμης βασίζεται εκεί πάνω, κάνει καλή δουλειά και αναμένετε να κάνει θαύματα.

ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΚΟΤΩΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΟΠΤΙΚΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΜΙΑΣ ΕΝΔΟΚΡΑΝΙΑΚΗΣ ΒΛΑΒΗΣ.
Το σκότωμα μπορεί να είναι ένα τυχαίο εύρημα, αλλά τις περισσότερες φορές ξεκινάει η διαδικασία μετά από παράπονο του ασθενούς για αυτή την ενόχληση. Όπως και να έχει η περίπτωση, σε κάθε εξέταση του κεντρικού νευρικού συστήματος, λόγω οποιασδήποτε υπόνοιας, είναι αναγκαία και η εξέταση για την περίπτωση εύρεσης σκοτώματος. Το κεντρικό σκότωμα, μετά από ενδοκρανιακές βλάβες, μπορεί να είναι αποτέλεσμα ενός όγκου π.χ. μηνιγγίωμα ή δερματοειδής κύστη, μπορεί να είναι μια κοκκιωματώδης διαταραχή ,όπως στις περιπτώσεις σαρκοείδωσης και φιμωμάτων. Εντοπίζεται, επίσης, ένα κεντρικό σύστημα ενδοκρανιακής βλάβης σε ανευρύσματα όπως της αναστομωτικής αρτηρίας,. Για αυτό στην περίπτωση που υπάρχει πρέπει να γίνει πλήρης νευρολογικός, νευροφυσιολογικός και ακτινολογικός έλεγχος.

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΔΕΡΜΑΤΟΠΑΘΕΙΕΣ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΨΥΧΩΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Συνήθως στους υβριδικούς οργανισμούς ,κατά κανόνα, πρόκειται για καλλιέργειες που είναι κάτω από τον ανθρώπινο έλεγχο χωρίς να γνωρίζουμε την ακριβή προέλευση και εξέλιξη. Εκεί που ο άνθρωπος έχει μόνο την ευθύνη της παραγωγής, αγνοώντας τις συνέπειες, έχουμε την εμφάνιση αυτών των δερματικών μολυσματικών και ψυχιατρικών συνδρόμων. Σίγουρα σε αυτήν την περίπτωση πρόκειται για την ιατρική της νέας χιλιετηρίδας, η οποία αναμένεται να καταβάλλει εκ νέου ανάλογα με τα σαφή αίτια τους και να προσαρμόσει τις θεραπείες. Η επιτυχία της προσπάθειας είναι σε ευθεία, ανάλογα με τις επιστημονικές έρευνες στον τομέα όπου διευκρινίζονται επακριβώς τι συμμετέχει και πως ένα υβρίδιο.

ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΟΙ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΈΝΑ ΒΑΘΜΟ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΝΟΣΗΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΕΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΕ ΈΝΑ ΑΙΤΙΟ Π.Χ. ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΑΛΚΟΟΛ Ή ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΤΕΡΗΣΗ ΎΠΝΟΥ.
Συνήθως στην επιληπτική κρίση έχουμε μια ασυνήθιστη διέγερση νευρικών κυττάρων, που παράγουν μεγαλύτερα βιοδυναμικά ηλεκτρικά και τα μεταδίδουν στα παράπλευρα κύτταρα με έναν ρυθμό που τροποποιείται και διαμορφώνεται από κάποιους βιοχημικούς «διακόπτες». Εάν οι «διακόπτες» αυτοί δεν έχουν επαρκή δυνατότητα να συγκρατήσουν τα μεγάλα δυναμικά, η κρίση γενικεύεται σε μεγαλύτερο μέρος ή και σε όλο τον εγκέφαλο. Το αποτέλεσμα είναι να εμφανίζονται ποικίλα συμπτώματα, κινητικά, οπτικά, ακουστικά, ψυχικές διαταραχές κ.τ.λ. . Σήμερα η έρευνα και η θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων έχει προχωρήσει παρά πολύ˙ μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί και η επιληπτική χειρουργική, έτσι που να υπάρχει δυνατότητα σχεδόν πάντα εύρεσης φαρμακευτικής λύσης.

Η ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΕΡΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΘΗΣΑΥΡΙΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΜΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥΣ.
Η σύγκρουση της υπερπληροφόρησης με την επεξεργασία τους δημιουργεί μια μεγάλη ένταση σε ότι αφορά την κατανόηση και ανάλυση των δεδομένων με ταυτόχρονη μείωση της επικοινωνίας και εξασθένιση της κριτικής ικανότητας.
Η πολύωρη ταλαιπωρία με τους υπολογιστές ή με την επεξεργασία άσχετων πληροφοριών οδηγεί σε προβλήματα όρασης, καρδιαγγειακό στρες και στο τέλος σε μια ατελείωτη σύγχυση και μεγάλη απογοήτευση. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι υφίσταται μια αυξανόμενη ανικανότητα του ατόμου για κοινωνική προσαρμογή και τελικά απομόνωση του με τον φαύλο κύκλο της υπερπληροφόρησης.

ΔΥΣΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΜΑΡΜΑΡΥΓΗ

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΕΟΝ ΑΣΧΗΜΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΥΣΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΠΟΥ ΚΥΡΙΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΡΜΑΡΥΓΗ.
Όταν μιλάμε για μαρμαρυγή μιλάμε για μια αποδιοργάνωση του καρδιακού ρυθμού, ο οποίος σχετίζεται άμεσα με την ομοιόσταση με το περιβάλλον, δηλαδή με την λειτουργία του μυοκαρδίου και με την καλή ζωή. Η διαταραχή αυτή της λειτουργίας με την μορφή της μαρμαρυγής είναι ταυτόχρονα μια δυσλειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος, δηλαδή της δυσαυτονομίας που προκαλεί μέχρι και ανακοπή. Πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις οι λύσεις είναι η ησυχία, η ηρεμία και η λήψη κατάλληλων φαρμάκων για ορισμένο διάστημα. Είναι ένα «ξύλο» με δύο άκρες το οποίο και το αυτόνομο νευρικό με της μορφή της δυσαυτονομίας μπορεί να φέρει τεράστια προβλήματα, αλλά και ανάποδα μια οργανική αρρυθμία μπορεί να μπει σε μια διαδικασία δυσαυτονομίας.

ΤΑ ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΧΝΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ.
Τα κατάγματα βάσης κρανίου μπορεί να μένουν «σιωπηλά» για πολλά χρόνια, υπάρχει όμως και η περίπτωση να εμφανίσουν άμεση παθογένεια και συμπτωματολογία. Στις περιπτώσεις αυτές, πρώτη θέση «προτίμησης» έχει το προσωπικό νεύρο και μάλιστα οι κατώτεροι κλάδοι αυτού που είναι κοντά στον έξω ακουστικό πόρο στη βάση του κρανίου. Παρατηρείται στις περιπτώσεις αυτές μια απώλεια της γεύσης, αδυναμία έκκρισης σιέλων και δακρύων. Τακτικά αυτά τα συμπτώματα συμπληρώνονται και από μια υπερακουσία από την περιοχή του αφτιού. Η όλη αυτή συμπτωματολογία μπορεί να ποικίλλει από ολίγη, μέτρια έως ισχυρή και να εξελίσσεται. Πρόκειται για μια χρόνια δυσκολία και η αντιμετώπιση της είναι αρκετή περίπλοκη.

ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΛΑΤΤΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟΤΟΜΑ ΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ ΓΙΑ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ Ή ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΔΙΑΧΥΤΗ ΥΠΟΞΑΙΜΙΑ ΜΕ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.
Αυτό εμφανίζεται ύστερα από εκτεταμένη φλοιώδη βλάβη, η οποία μειώνει ουσιαστικά το επίπεδο συνείδησης σε σημείο που ο ασθενής, αρκετές φορές, να αντιδρά με μεγάλη δυσκολία ή να μην αντιδρά καθόλου. Η εκτίμηση του επιπέδου συνείδησης από την στιγμή που αρχίζει η συμπτωματολογία της υποξαιμικής εγκεφαλοπάθειας είναι ουσιώδες για την διάγνωση και την άμεση χορήγηση της κατάλληλης αγωγής. Στις περιπτώσεις αυτές είναι άμεση η απαίτηση και διαγνωστική εφαρμογή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, που μπορεί να δώσει λύση για το βάθος της βλάβης και ταυτόχρονα για την παρακολούθηση της πορείας της αγωγής και της εξέλιξής της.

ΟΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΧΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΚΑΡΙΑΙΕΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΕΣ.
Οι διαφορετικές ουσίες μπορούν να προκαλέσουν τη μία ή την άλλη κατάσταση. Στις δηλητηριάσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος, κατά κανόνα, και μάλιστα πριν γίνουν αντιληπτά άλλα κλινικά σημεία, εμφανίζονται έντονα δυσαυτονομικές διαταραχές από το αυτόνομο κεντρικό νευρικό σύστημα. Συγκεκριμένα, οι ασθενείς παρουσιάζουν πολύ τακτικά λιποθυμικές καταστάσεις λόγω ορθοστατικής υπότασης, αν δουλεύουν πολύ ώρα όρθιοι. Με αυτές τις λιποθυμικές καταστάσεις βαδίζουν και διαταραχές του καρδιακού ρυθμού. Παράλληλα, υπάρχει αίσθημα έντονης καταβολής, μεγάλη δίψα, τρομερό άγχος και ίλιγγοι. Σε δεύτερο βαθμό συμπληρώνονται τα συμπτώματα αυτά από έξαψη και αναπνευστικά προβλήματα. Άτομα που δουλεύουν σε περιβάλλον με χημικές ουσίες ή υψηλές ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα πρέπει, κατά καιρούς, να ελέγχονται έστω και αν παρουσιάζουν πολύ ελαφριά συμπτώματα δυσαυτονομίας.

ΣΤΗΝ ‘ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΙΑΙΟΥ ΟΦΘΑΛΜΟΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΩΝ ΆΚΡΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΟΠΤΙΚΑ ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΑ.
Η λειτουργία αυτού του κέντρου είναι πολύ ισχυρή, έτσι που μικρές αποκλίσεις του δεν γίνονται πάντα, κλινικά, αντιληπτές. Το μετωπιαίο οφθαλμοκινητικό κέντρο εμφανίζει έντονες δυσχέρειες που γίνονται και, κλινικά, αντιληπτές στις περιπτώσεις των επιληπτικών κρίσεων και ιδίως των απλών κινητικών κρίσεων. Οι απλές κινητικές κρίσεις προκύπτουν από διαταραχές του μετωπιαίου κινητικού λοβού, ο οποίος έχει άμεση σχέση με το μετωπιαίο οφθαλμοκινητικό κέντρο. Έτσι λοιπόν, όταν υπάρχει μια κινητική εστιακή κρίση στο κινητικό λοβό έχουμε μια κινητική εκδήλωση στην αντίθετη μεριά του σώματος και συστροφή του βλέμματος προς τη μεριά αυτή. Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που μπορούμε κλινικά να καταλάβουμε τη δυσλειτουργία του μετωπιαίου οφθαλμοκινητικού κέντρου.

ΤΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΟΡΑ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΚΥΡΙΩΣ ΤΡΟΦΟΔΟΤΟΥΝ ΜΕ ΌΝΕΙΡΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΙΣ ΘΕΩΡΙΕΣ· ΌΤΙ ΑΥΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΩΝ Ή ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ.
Το θεαματικό σε αυτές τις περιπτώσεις, θα ήταν να είχε βρεθεί μια λύση για τις παραπληγίες και τετραπληγίες, ιδιαίτερα μετά από ατυχήματα. Είναι γεγονός ότι ο αριθμός αυτών των ασθενών, λόγω των τροχαίων και του τρόπου ζωής ,έχει ανέβει κάθετα, έτσι που μια λύση στο πρόβλημα να είναι πλέον πιεστική. Βέβαια, το κόστος μιας τέτοιας λύσης είναι τεράστιο και για αυτό οι διάφορες εταιρίες που ασχολούνται «ψάχνονται» για φτηνά πρωτόκολλα που να είναι προσιτά σε μεγάλη γκάμα ασθενών. Κυρίως στην Αμερική, όπου πολλές από αυτές τις εταιρίες είναι και στο χρηματιστήριο, έχουν αναπτύξει το σύστημα κλινικών βλαστοκυττάρων. Έτσι λοιπόν, μη χρησιμοποιώντας τα εμβρυϊκά αλλά χρησιμοποιώντας τα βλαστοκύτταρα του ιδίου ασθενούς, προσπαθούν να αναπτύξουν σειρές κυττάρων προκειμένου να αντικαταστήσουν τα καταστραμμένα κύτταρα του νωτιαίου μυελού και να επιφέρουν βελτίωση.

ΤΟ ΚΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΈΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΔΙΑΒΑΘΜΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΛΕΠΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΈΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ.
Το αιθουσαιοφθαλμικό αντανακλαστικό είναι πολύ ουσιώδες για την διαπίστωση του κώματος και πολύ απλό στην εκτέλεση του. Ουσιαστικά, με το αντανακλαστικό αυτό παρατηρούμε τις οφθαλμικές κινήσεις, αφού πρώτα κάνουμε μια έγχυση 50ml παγωμένου νερού στον έξω ακουστικό πόρο. Στις περιπτώσεις που το κώμα δεν έχει πράξει τις λειτουργίες του στελέχους, παρατηρούμε μια απόκλιση του οφθαλμού προς την πλευρά του ερεθισμού, μετά από παρέλευση είκοσι δευτερολέπτων. Η μέγιστη απάντηση δίνεται όταν η κεφαλή είναι τριάντα μοίρες από το οριζόντιο επίπεδο. Το αντανακλαστικό αυτό είναι πολύ ουσιώδες και πολύ αξιόπιστο για την κατάσταση του εγκεφαλικού στελέχους.

ΟΙ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙ.
Ακριβώς, λόγω αυτής της εικόνας τους, χαρακτηρίζονται και εστιακές διαταραχές.Οι πιο συνήθεις εστιακές διαταραχές είναι οι κινητικές και αισθητικές, διότι εκεί έχουμε τη βλάβη σε, σχετικά, μεγάλης έκτασης εγκεφαλικά κέντρα. Υπάρχει όμως η περίπτωση, η εστιακή διαταραχή να είναι περιορισμένη σε οπτικά ή ακουστικά νευρωνικά τόξα, με αποτέλεσμα οι κρίσεις που παρουσιάζονται να έχουν τη μορφή οπτικών ή ακουστικών ψευδαισθήσεων. Αναμενόμενα, τότε, οι περισσότεροι κλινικοί γιατροί πέφτουν στην παγίδα και νομίζουν ότι έχουν να κάνουν με κάποια μορφή σχιζοφρένειας. Στις περιπτώσεις αυτές, καταλυτικά, διαγνωστικό είναι η εικοσιτετράωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή, η οποία λύνει και το διαγνωστικό πρόβλημα.

Η ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΜΕ ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ.
Έτσι λοιπόν, μέσα σε αυτές τις διαταραχές, μπορεί να προσβληθεί και το αυτόνομο νευρικό σύστημα. Η προσβολή του αυτόνομου νευρικού συστήματος, κατά κύριο λόγο, συμβαδίζει με ημικρανίες, στομαχικούς ιλίγγους, διαταραχές του καρδιακού ρυθμού, του δέρματος, της αναπνευστικής λειτουργίας κ.τ.λ. .
Συνήθως, τακτικότερα, παρουσιάζονται οι κρίσεις του αυτόνομου νευρικού συστήματος σε ασθενείς με μεταβολικά νοσήματα, όπως είναι ο διαβήτης, ο θυρεοειδής κ.τ.λ. . Η διαφοροδιαγνωστική λύση, που είναι ουσιαστική για τη θεραπευτική αγωγή, είναι η εικοσιτετράωρη καταγραφή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος που δημιουργεί τις δυνατότητες επακριβούς εστίασης της αιτιολογίας.

Η ΛΙΠΟΣΩΜΙΑΚΗ ΔΟΞΟΡΟΥΒΙΚΙΝΗ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΌΠΛΟ ΣΤΗ ΦΑΡΕΤΡΑ ΤΗΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ.
Το ιδιαίτερο είναι ότι περιβάλλεται αυτό το φάρμακο από τα λιποσώματα.
Δηλαδή, κάποιες ουσίες λίπους οι οποίες καθιστούν δυνατή και μεγαλύτερη επαφή της δοξορουβικίνης με τα καρκινικά κύτταρα, προκαλώντας την καταστροφή τους και παράλληλα μειώνουμε στο ελάχιστο τις παρενέργειες που παρατηρούνται σε αυτές τις περιπτώσεις. Σε ασθενείς με νευρολογικά προβλήματα, κυρίως λοιμώδους ετοιμολογίας, που παράλληλα έπασχαν από καρκίνο του μαστού, θορυβήθηκε για αρκετό χρονικό διάστημα η λιποσωμιακή δοξορουβικίνη και στερήθηκαν τα νευρολογικά αποτελέσματα μέσω νευροφυσιολογικών εξετάσεων μετά. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, οι νευροφυσιολογικές εξετάσεις και τα νευρολογικά προβλήματα έδειξαν μια βελτίωση. Μάλλον είναι καιρός να γίνει μια πιο εντατική, πολυκεντρική μελέτη για τα αποτελέσματα της λιποσωμιακής δοξορουβικίνης στο κεντρικό νευρικό σύστημα.

Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΙΜΑ.
Τα αγγεία που τον τροφοδοτούν με το απαραίτητο αίμα φέρνουν μαζί τους και αυξημένη χοληστερίνη που οδηγεί στην ίδια τους την αρτηριοσκλήρωση. Τα σημεία που συγκεντρώνονται οι αρτηριοσκληρωτικές πλάκες (αθηρωματώδεις) είναι σαν μικρές ωρολογιακές βόμβες, που όταν υποστούν μια φλεγμονή, «σκάζουν», μεταφέροντας τη φλεγμονώδη διαδικασία στους παραπλεύρους νευρικούς ιστούς, οδηγώντας τους έτσι σε μια καταστροφή.
Η καλή χοληστερίνη (HDL), όμως ,είναι μια ασπίδα σε αυτή τη διαδικασία, παραλαμβάνοντας την υπερβολική χοληστερόλη του αίματος και επιστρέφοντας την στο συκώτι από όπου και αποβάλλεται. Έτσι, για να αποφευχθούν οι δυσάρεστες συνέπειες μιας εγκεφαλικής φλεγμονής ή εμφράκτου, πρέπει η ισορροπία μεταξύ κακής και καλής λιποπρωτεΐνης να μην είναι διαταραγμένη.

Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΣΤΙΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ Ο ΊΔΙΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ.
Ανάλογα με την ένταση τους και την τοποθεσία που προκύπτουν, παρουσιάζονται και τα διάφορα εγκεφαλικά λοιμογόνα σύνδρομα. Έτσι ένα από αυτά είναι και το σύνδρομο Gradenigo. Πρόκειται για μια λοιμώδη επεξεργασία στον κάτω λιθοειδή κόλπο, δίπλα από το αυτί. Αυτός είναι και ο λόγος που έχουμε την εμφάνιση του Gradenigo ύστερα από ωτίτιδες στο μέσο ους. Είναι μια περιοχή πολύ ευαίσθητη με έντονη “νευρική” κυκλοφορία διάφορων σχηματισμών, όπως αυτή της απαρχής του απαγωγού και του τριδύμου νεύρου. Έτσι λοιπόν, όταν στο σύνδρομο Gradenigo προχωρήσει η φλεγμονή, πέρα από έντονο πόνο, έχουμε την εμφάνιση διπλωπίας, έντονο άλγος προσώπου(νευραλγία, τρίδυμο) και διαταραχές της αισθητικότητας.

ΛΟΓΟΣ: ΣΠΑΣΤΙΚΗ ΔΥΣΑΡΘΡΙΑ

ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΆΡΘΡΩΣΗΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΔΥΣΑΡΘΡΙΑ.
Μια χαρακτηριστική δυσαρθρία είναι η λεγόμενη σπαστική δυσαρθρία, μια δυσαρθρία που βρίσκεται ειδικά στα χειλικά σύμφωνα και κάνει την ομιλία εργώδη και βραχνή. Η σπαστική δυσαρθρία μπορεί να είναι ανώτερη (φλοιώδους αιτιολογίας) ή μπορεί να είναι μιας κατώτερης προέλευσης, κυρίως από τον προμήκη (προμηκική αιτιολογία). Στην τελευταία περίπτωση έχουμε και τα χαρακτηριστικά συμπτώματα δυσφαγίας και δυσκατάποσης. Πρόκειται για συνηθισμένη εμφάνιση δυσαρθρίας στα περισσότερα νευρολογικά συμπτώματα που υπάρχει μια τέτοια.

Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΣΗΜΕΡΑ, ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΆΜΕΣΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.
Άρα μια οργανωμένη αντικαρκινική θεραπεία αποτελεί ουσιαστικά μια υπόθεση εγκεφάλου. Οι μέχρι τώρα αντικαρκινικές θεραπείες, πέρα αυτής της χειρουργικής επέμβασης, ήτανε επέμβαση άμεσου στόχου εναντίον του καρκινικού κυττάρου.Αυτό γινότανε πριν μερικά χρόνια με την βοήθεια και την ανάπτυξη της τεχνολογίας. Είμαστε σε θέση, χρησιμοποιώντας ειδικά εμβόλια, μέσω των κυττάρων φονιάδων να φτάνουμε κατευθείαν στα κύτταρα και να τα καταστρέφουμε.Πέρα από αυτήν την δυνατότητα, η νέα τεχνολογία διαθέτει στο οπλοστάσιο της σήμερα και ειδικά κύτταρα αντιγόνα, τα οποία με την κατάλληλη διέγερση δημιουργούν συμπλέγματα του ανοσοποιητικού που καταστρέφουν και αυτά τα καρκινικά κύτταρα.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.