Η ΆΝΟΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΡΙΘΜΟ, ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΩΝ 6-7 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΑΝΟΙΓΕΙ ΌΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΜΙΑ «ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ» ΑΓΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Η αγορά αυτή δεν περιορίζεται στο να βρεθεί κάποιο ειδικό φάρμακο για την άνοια που θα έλυνε την όλη υπόθεση άμεσα με την χρήση του.
Ότι αφορά αυτό, οι ιατρικοί σχηματισμοί και οι φαρμακευτικοί οργανισμοί δεν έχουν καμία ιδιαίτερη ελπίδα για το σύντομο χρονικό διάστημα.
Υπάρχουν μόνο μεμονομένες θεραπείες και αυστηρά σε ατομικό επίπεδο.
Αξιοσημείωτο είναι να αναφερθεί ότι παράλληλα με τη φαρμακευτική προσπάθεια γίνονται και άλλες εμπορικές συναλλαγές στο χώρο της άνοιας, όπως π.χ. το γύρισμα ειδικών ταινιών με ειδικούς τόνους, καταστάσεις και περιεχόμενο για ανθρώπους που πάσχουν από άνοια με στόχο να διεγείρουν θετικά συναισθήματα και αντιδράσεις, τόσο νευροαισθητικά όσο και ψυχικά.
Ήδη τέτοιου είδους φίλμ έχουν αρχίσει να βρίσκουν πελάτες στην περιοχή της γεροντοψυχολογίας και μάλιστα έχουν αφήσει θετικά αποτελέσματα σε ότι αφορά αυτά τα νέα «προϊόντα» της άνοιας, τα οποία δημιουργούν όλο και περισσότερο καινοτομίες, ιδέες και «εμπορικές» ανακαλύψεις για το λόγο αυτό.

ΓΟΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΤΟΥΝ ΕΠΙΓΕΝΕΤΙΚΑ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΚΩΝ ΣΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟ ΠΡΟΜΕΤΩΠΙΑΙΟ ΦΛΟΙΟ, ΈΤΣΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ.
Ο προμετωπιαίος φλοιός, ο μέσος και ο πλάγιος, είναι τα «κλειδιά» που ρυθμίζουν το συναίσθημα και κατ’ επέκταση την κοινωνική συμπεριφορά του ατόμου.
Έτσι λοιπόν, όταν σε αυτή την περιοχή αυξηθούν για διάφορους λόγους, κυρίως λόγω επιγενετικών διαταραχών, ή ορμονικών παρεμβάσεων, ακόμη και ηλεκτρικών σημάτων, τα βιοηλεκτρικά σήματα μεταξύ των κυττάρων, αλλάζει ουσιαστικά και η συμπεριφορά.
Έτσι από ένα λιοντάρι μπορούμε να κάνουμε έναν άνθρωπο ποντίκι και το αντίστροφο.
Βέβαια, τα περισσότερα από αυτά τα πειράματα είναι σε επίπεδο πειραματόζωων, αλλά κατ’ επέκταση τόσο απο νευροβιολογικές παρατηρήσεις που έχουν γίνει και λαμβάνοντας και υπόψη τις περιβαλλοντολογικές επιδράσεις, όπως την εκπαίδευση και τον πλούτο, βλέπουμε ότι στους μηχανισμούς του εγκεφάλου της περιοχής εδράζεται και η δραστηριότητα που φέρνει την κοινωνική θέση του ατόμου, ως προς τη σχέση που έχει αυτή με άγχος, κίνητρα, εξαρτήσεις και καταστάσεις.
Δηλαδή, προχωρεί όλο και περισσότερο η νευροεπιστήμη σε ένα στάδιο τέτοιο που ελέγχοντας τον προμετωπιαίο λοβό και τις περιβαλλοντολογικές καταστάσεις του ατόμου, σήμερα που με την ψηφιακή τεχνολογία είναι εύκολοι αυτοί οι συνδυασμοί σε επίπεδο ολογραμμάτων, μπορεί να θέσει επακριβώς την «διάγνωση» της πνευματικής και κοινωνικής κατάστασης που υπάρχει στον εγκέφαλο του καθενός και να την συγκρίνει με την αληθινή αυτή υπόσταση που έχει κοινωνικά.
Ακόμη δε περισσότερο μπορεί και να επηρεάσει όλες αυτές τις καταστάσεις.

Η ΩΧΡΑ ΚΗΛΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ ΤΟΥ ΜΑΤΙΟΥ ΑΠΟ ΌΠΟΥ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΑ ΟΠΤΙΚΑ ΝΕΥΡΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑΔΙΔΟΥΝ ΤΟΝ ΕΡΕΘΙΣΜΟ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ, ΌΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΕΙΝΟΥ ΕΡΕΘΙΣΜΟΥ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ.
Η όλη αυτή η διαδικασία, απειλείται πάρα πολλές φορές από την λεγόμενη εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, η οποία μπορεί να έχει μορφή τόσο υγρή όσο και ξηρή.
Η διαφοροποίηση της υγρής από την ξηρή, έγκειται στο γεγονός ότι έχουμε την εκφύλιση της στην υγρή μορφή από διαρροή των αιμοφόρων αγγείων του ματιού, ενώ στη ξηρή μορφή δεν συμβαίνει αυτό, αλλά πρόκειται για μια σταδιακή επιδείνωση επισκλήρυνσης.
Σε αυτές τις διαδικασίες φαίνεται ότι υπάρχει κα μια γενετική προδιάθεση, η οποία επιβαρύνει την όλη κατάσταση.
Ακόμη δε περισσότερο, επιβαρύνεται όταν στην γενετική προδιάθεση προστεθούν και ορισμένα φάρμακα, τα οποία με την χρόνια χρήση τους κάνουν το αίμα «λεπτότερο», άρα και την διαρροή του από τα αιμοφόρα αγγεία του ματιού, για τη δημιουργία της λεγόμενης «υγρής» κηλίδας, πιο επικίνδυνη.
Ένα τέτοιο φάρμακο είναι και η ασπιρίνη, η οποία μάλιστα στο Δυτικό κόσμο έχει γίνει μια συνήθεια.
Ακόμη και γιατροί, συμβουλεύουν ηλικιωμένους ασθενείς την τακτική της λήψης της ασπιρίνης, προκειμένου να αποφευχθούν καρδιοαγγειακά ή εγκεφαλικά επεισόδια.
Μια από τις παραμέτρους που πρέπει κανείς να προσέχει σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι και η εμφάνιση εκφύλισης της ωχράς κηλίδας, ιδίως με την μορφή της υγρής εκφύλισης, η οποία είναι και ταχεία και πρέπει κανείς να το λαμβάνει υπόψη του.

ΠΛΕΟΝ ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΕΣ ΈΡΕΥΝΕΣ, ΛΕΠΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΚΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ, ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΌΤΙ ΑΠΛΕΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΚΑΡΚΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΒΛΑΒΕΣ ΑΚΟΜΗ ΣΕ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΑ ΒΡΕΦΗ.
Οι έρευνες αυτές, έγιναν το τελευταίο καιρό, με ειδικούς αναλυτές και με μηχανικές δυνατότητες, διαγνωστικού χαρακτήρα, που παρέχουν δυνατότητες ενδοκυτταρικής λειτουργικής παρακολούθησης.
Όλα αυτά έδειξαν ότι εντός του κυττάρου, μερικά ένζυμα τα οποία προέρχονται από το λεγόμενο mRNA, όπως το συγκεκριμένο ένζυμο ERAP1, είναι δυνατόν να «εκτροχιαστούν» και να πυροδοτήσουν κύτταρα, τα οποία αναστέλλουν την παραγωγή αντιγόνων, έτσι ώστε να βρίσκονται τα εγκεφαλικά κύτταρα απροετοίμαστα για λοιμώξεις και μεταλλάξεις.
Τα αποτελέσματα των ερευνών ήταν καταλυτικά, για ότι αφορά ανθρώπους, ιδιαίτερα οι οποίοι έχουν ήδη νοσήσει σε AIDS, σε λήπτες μοσχευμάτων, ή ακόμη νεογέννητα βρέφη με αδύναμο ανοσοποιητικό.
Όλες οι εξετάσεις κατευθύνουν ότι το συγκεκριμένο ένζυμο ERAP1, πρέπει οπωσδήποτε να θεωρηθεί ένα κλειδί για όλη αυτή τη κατάσταση, γιατί χρησιμοποιεί γενετικές μεταλλάξεις, δημιουργεί δηλαδή πολυμορφισμούς μέσα στο γονίδιο, που μπορούν να προκαλέσουν όλη αυτή τη διαταραχή, που να οδηγήσει και σε καρκινογένεση και σε αυτοάνοσα νοσήματα.
Βέβαια χρειάζεται περαιτέρω έρευνα. Πάντως, και μόνο η σκέψη ότι υπάρχει μια τέτοια δυνατότητα, που οδηγεί σε ανάλογη θεραπευτική σκεπτική αντιμετώπιση της είναι καλό.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ

Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΑΠΕΝΤΑΝΤΙ ΣΕ ΤΡΙΤΟΥΣ Ή ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΖΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΜΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΊΔΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΙΓΥΡΩ ΤΟΥ.
Δηλαδή είναι ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Αυτό κατευθύνεται από μια περιοχή του εγκεφάλου, που λέγεται «νήσος του εγκεφάλου», και όταν δρα φυσιολογικά, όλα αυτά έχουν τα όρια τους.
Όταν έχουμε μια υπερπροσφορά, σε ότι αφορά την επιθυμία να φανεί σε άλλον αρεστός ή να τον βοηθήσει, τότε έχουμε μια «νοσηρή κατάσταση», που λέγεται σύνδρομο του βοηθού.
Εκεί έχουμε μια περιπλοκή αυτών που πρέπει να γίνουν και αυτών που δεν πρέπει να γίνουν, διότι ακριβώς η νήσος του εγκεφάλου δεν επικοινωνεί με το κέντρο ελέγχου της ακριβούς «δοσολογίας» που είναι στο προμετωπιαίο λοβό.
Υπάρχει όμως και η άλλη εκδοχή, το άλλο άκρο της προσφοράς όπου λείπει τελείως η διάθεση για αυτό, δηλαδή άτομα, κλεισμένα στον εαυτό τους, προκειμένου να εξαντλήσουν κάθε δύναμη για την δική τους ύπαρξη και να ζήσουν απομονωμένα από τους υπόλοιπους και αυτό όμως με το ίδιο μοτίβο της επιβίωσης .Αυτό είναι το «σύνδρομο του απομονωτισμού».
Και τα δυο αντικείμενα, έχουν γίνει πολλές φορές, βιβλία, συγγράμματα, εξελίξεις και προσπαθούν να δώσουν κατευθύνσεις σε ότι αφορά αυτό το σχήμα.
Όπως και να έχει, είναι καλό να γνωρίζουμε τις δυο αποκλίσεις, γιατί στις μέρες μας υπάρχει και το ένα και το άλλο.
Μας βοηθάει πιο εύκολα να ξεχωρίσουμε ανθρώπους και καταστάσεις, αλλά αρκετές φορές να διευρύνουμε και τις δικές μας γνώσεις, για το περιβάλλον και τις ψυχιατρικές υποστάσεις.

Ο ΚΑΛΠΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΓΗΡΑΤΕΙΩΝ

ΈΝΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ, ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ, ΕΞΕΔΩΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΤΟ 2050 ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΙΣΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΦΟΡΕΙΣ ΜΙΑΣ ΑΝΟΙΑΣ.
Εαν δεν ληφθούν τα σωστά μέτρα και δεν γίνουν οι ανάλογες ενέργειες, προβλέπεται τουλάχιστον από το χώρο έρευνας του ινστιτούτου, ότι κάθε δεύτερη γυναίκα και κάθε τρίτος άντρας θα έχουν μια χρόνια μορφή προϊούσας άνοιας, η οποία θα τους καταδυναστεύει για την υπόλοιπη ζωή τους.
Το άρθρο είναι ιδιαίτερα σκληρό και απευθύνεται σε όλο τον πληθυσμό, διότι όπως θεωρούν οι συγγραφείς του, υπάρχει ένα θέμα ταμπού σχετικά με την αρρώστια αυτή.
Με απλές υπεκφυγές του τύπου ελαφρά «ψυχικά» ασταθείς ή κάπως «ξεχασιάρης», αυτό το θέμα περιορίζεται σε αυτές τις εκφράσεις, έτσι που να νιώθουν καλά και οι συγγγενείς του ασθενούς αλλά και ο υπόλοιπος περίγυρος, χωρίς να λαμβάνονται τα ειδικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν για αυτή την κατάσταση.
Υπάρχει γενικά μια εκτεταμένη αδυναμία, σύγχυση και κυρίως από ιατρικής πλευράς το τρομερό δίλλημα της εύρεσης κάποιου φαρμάκου που θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα.
Δυστυχώς, η Ιατρική μέχρι και τη στιγμή αυτή δείχνει ότι είναι αρκετά μακριά από τη λύση «φάρμακο» -κλειδί για μια τέτοια υπόθεση της άνοιας και ιδιαίτερα του Alzheimer.
Έχουν ανακοινωθεί κατά περιόδους κάποιες μικρές εξατομικευμένες, κυρίως θεραπευτικές, δυνατότητες, οι οποίες αποτελούν ένα μεγάλο δίλλημα, ιατρικά, γιατί και χρόνο χρειάζονται και ειδικά μέτρα και κυρίως απαιτείται και κάποια ιδιαίτερη οικονομική προσαρμογή.

ΌΛΑ ΑΥΤΑ ΜΑΖΙ ΈΧΟΥΝ ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΗ· ΤΟ ΈΝΣΤΙΚΤΟ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.
Αυτό πάρα πολλές φορές, έχει οδηγήσει σε μεγάλες οικονομικές ανακατατάξεις σε όλη την υφήλιο με την πλέον χαρακτηριστική περίοδο τη δεκαετία του 1970-1980, όπου ήταν και η περίοδος της χρυσής κερδοφορίας.
Δηλαδή, είχαμε μια πολύ έντονη νομισματική ανάπτυξη με αύξηση των μέσω παραγωγής και με ελάχιστο κόστος εργασιακής δαπάνης, έτσι ώστε τα πλούτη ήταν πάρα πολλά με την ευκαιρία να συσσωρεύονται και να δίνουν την αίσθηση της επιβίωσης και της σιγουριάς σε πάρα πολλούς ανθρώπους ή ακόμη να επιβεβαιώνουν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και επί κρατικού επιπέδου.
Μετά από αυτό ακολούθησε μια νομισματική αλλά και κυρίως ενεργειακή κρίση, που είχε τότε κατευθυνθεί από τις πετρελαιοβιομηχανίες, η οποία στην δεκαετία του 1980 έφερε μια αναταραχή της ισορροπίας και το μεγαλύτερο μέρος του πλεονάσματος που είχαν οι Δυτικές αναπτυγμένες χώρες, δηλαδή οι κατεξοχήν χώρες με το σύνδρομο της συσσώρευσης, να μεταβληθούν και σε σύνδρομο του βοηθού, σε παροχές, περιορίζοντας έτσι τις επενδύσεις και επιδεικνύοντας την κερδοφορία της ιδιωτικής οικονομίας, μετατρέποντας μερικώς τους πάντες σε τσιγκούνηδες.
Έτσι λοιπόν, το παιχνίδι του εγκεφάλου μετατράπηκε σε ένα κοινωνικό πρόβλημα, τις προεκτάσεις του οποίου αντιμετωπίζουμε ακόμη και σήμερα.
Γεγονός που μας δίνει την ευκαιρία να ξανασκεφτούμε ιστορικά το γεγονός και να πάρουμε αποφάσεις.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΟΛΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΨΗΦΙΑΚΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΤΟΣΟ ΜΑΓΝΗΤΙΚΩΝ ΤΟΜΟΓΡΑΦΩΝ ΌΣΟ ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΩΝ, ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΈΧΟΥΝ ΜΙΑ ΤΡΟΜΕΡΗ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΝΕΥΡΟΨΥΧΙΑΤΡΙΚΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ.
Ο «αγώνας», που γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι να εντοπιστούν αλληλουχίες εγκεφαλικών και ψυχιατρικών λειτουργιών, οι οποίες να ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένα ολογράμματα αναγνώρισης, έτσι ώστε όταν επαναλαμβάνονται να μπορούν εύκολα να ανιχνεύονται χωρίς κόπο.
Με τα δείγματα αυτά, ασχολούνται ειδικοί νευρολόγοι, ψυχίατροι, νευροφυσιολόγοι, οι οποίοι κατά καιρούς συγκρίνουν τις καταστάσεις και δημιουργούν τις διαγνωστικές εκείνες προϋποθέσεις, που μπορούν ακόμη και πριν κάτι να συμβεί να μπορέσουν να τοποθετήσουν το πρόβλημα στην βάση του και πιθανόν πάνω σε αυτή τη βάση να αναπτυχθούν οι προϋποθέσεις μιας θεραπευτικής αγωγής.
Μιλάμε για ένα τελείως καινούργιο τρόπο διαγνωστικής διαδικασίας, άρα και θεραπευτικών δυνατοτήτων που δίνει ένα τεράστιο προνόμιο στις νευροψυχιατρικές διαγνώσεις και εφαρμογές, δηλαδή αυτό του χρόνου.
Έτσι λοιπόν, οι σύγχρονες νευροεπιστήμες έχουν συντμήσει κατά πολύ το χρόνο της διάγνωσης, άρα και της χορήγησης θεραπείας και κερδίζουν ένα ουσιαστικό προβάδισμα σε ότι αφορά την αντιμετώπιση κάθε νευροψυχιατρικής νόσου.
Ειδικά εργαστήρια που υπάρχουν σε αφθονία, αυτό τον καιρό σε Ευρώπη και Αμερική, μπορούν να ασχοληθούν με το θέμα, και να δώσουν λύσεις εμπεριστατωμένες σε μεγάλο και προχωρημένο βαθμό, που μέχρι τώρα ήταν και στην κυριολεξία αδιανόητες.

Η ΆΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΦΟΒΗΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟ 20% ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΤΩΝ.
Κυρίως η φροντίδα των ασθενών με άνοια είναι πάρα πολύ πολύπλοκη και δεν περιορίζεται απλώς στο να πλένουμε, να ταΐζουμε ή να βοηθάμε στο περίπατο τους ασθενείς.
Οι διαταραχές της προσωπικότητας που είναι συνδεδεμένες με αυτή την μορφή της νόσου, απαιτούν κυρίως ένα ακραίο αίσθημα ευθύνης, υπομονής του προσώπου που παρέχει την περιποίηση και είναι για αυτό το πρόσωπο ιδιαίτερα επιβαρυντικές, τόσο χρονικά όσο και ψυχικά.
Δηλαδή, πρέπει να προετοιμαζόμαστε για μια κοινωνία ανθρώπων που ένα κομμάτι θα περιθάλψει το άλλο κομμάτι, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Μιλάμε πλέον για μια νέα μορφή, τόσο ιατρικής αλλά και κοινωνικής κατανόησης, προς τα μέλη που υποφέρουν από την άνοια όσο και από το περίγυρο αυτών, που πιθανόν είναι και στην αγωνιώδη κατάσταση να βρουν μια «φόρμα» αυτοθεραπείας, όταν θα έρθουν στη ίδια θέση.
Είναι ένα πρόβλμα που πρέπει να κυριαρχήσει πάνω από τις οικονομικές συνέπειες και διαταραχές της εποχής και να γίνει σωστή αντίληψη της έκτασης που παίρνει, προκειμένου να υπάρχει μια στοιχειώδη αντιμετώπιση μέσα σε λογικά πλαίσια.

ΕΠΙΓΕΝΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΗ

ΟΙ ΝΕΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΈΡΕΥΝΕΣ ΠΟΥ ΈΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΌΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΌΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΤΕΝΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕΤΑΞΥ ΓΟΝΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΩΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΩΝ.
Βέβαια τα περισσότερα από αυτά, εξακολουθούν να αποδίδονται στην κληρονομικότητα, που υφίσταται λόγω των γονιδίων και να αποδίδονται κατά κύριο λόγο υπό μορφή αποκλίσεων ή διαταραχών σε αυτό το γεγονός.
Πέρα από αυτό, οι έρευνες και μάλιστα πολύ πρόσφατες, του King's College του Λονδίνου, έχουν δείξει ότι υπάρχει ένας πολύ σπουδαίος παράγοντας όπως έχει δημοσιευτεί και στο Human Molecular Genetics, αυτός της επιγενετικής διαδικασίας.
Δηλαδή, το γονίδιο πέρα από την κατασκευή του όπως υφίσταται, έχει απάνω του διάφορες μεθυλιακές ομάδες, οι οποίες ανάλογα με το αν αλλάζουν θέση, ελλατωθούν ή αυξηθούν από περιβαλλοντολογικούς παράγοντες, δημιουργούν τις λεγόμενες επιγενετικές διαδικασίες.
Δηλαδή, αν για κάποιο λόγο, η μορφή του γονιδίου, όχι έτσι όπως έχει δοθεί από τη φύση και από τη «γέννα» του, δεχτεί μια ισχυρή περιβαλλοντολογική αλλαγή μπορεί να εμφανίσει μετάθεση κάποιων ουσιών που λέγονται μεθύλια, τα οποία ανάλογα με την ποσότητα και την ποιότητα τους και τη θέση, μετάθεση εντός του γονιδίου, προκαλούν αλλάγες τέτοιες τόσο στο σώμα αλλά πολύ περισσότερο στην ψυχή.
Εκτεταμένες έρευνες που έχουν γίνει από το ινστιτούτο που αναφέραμε, και έχουν δημοσιευτεί και στο περιοδικό που γράψαμε, είναι δυνατόν να δώσουν μια γκάμα ψυχιατρικών αποκλίσεων μεταξύ σχιζοφρένειας και κατάθλιψης.
Πλέον αυτό αλλάζει το δρόμο και δίνει την νέα ώθηση για την ανάλυση των κλινικών εικόνων των ψυχώσεων και κατά δεύτερο λόγο για την αντιμετώπιση της θεραπείας της.

ΠΡΟΣΘΕΣΗ Ή ΑΦΑΙΡΕΣΗ;

ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ, ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΤΕΧΝΙΚΑ ΜΕΣΑ, ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΕΥΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΨΗΦΙΑΚΑ ΟΛΟΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΝΑ ΜΑΝΤΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥΣ.
Ένα πιο απλό παράδειγμα είναι όταν θέλουμε να ξέρουμε αν ο εγκέφαλος πηγαίνει στην μια ή στην άλλη κατεύθυνση.
Το πείραμα που χρησιμοποιούμε είναι ότι λέμε δυο διαφορετικούς αριθμούς και αφήνουμε στον εγκέφαλο που ήδη έχουμε εξετάσει και ξέρουμε τι θα κάνει, να μαντέψει, να κάνει αυτό που πρέπει, δηλαδή του ζητάμε ή να αφαιρέσει ή να προσθέσει τους αριθμούς.
Κατά κανόνα, στο 70% των περιπτώσεων, γίνεται αυτό που ήδη έχουν δείξει οι εξετάσεις.
Το εγκεφαλικό κύκλωμα, που βασίζεται κυρίως στο προμετωπιαίο λοβό και κατευθύνει αυτό εδώ το πράγμα, είναι δυνατόν λοιπόν να μας οδηγήσει να μαντέψουμε τι πρόκειται να κάνει στο 70% των περιπτώσεων, ο εγκέφαλος.
Δηλαδή, είναι ένα βήμα, το οποίο σε λίγο και με την εξέλιξη που μπορεί να πάρει, εάν μαζέψουμε τα κατάλληλα στοιχεία, θα είναι δυνατόν, να προσδιορίσουμε την αναμενόμενη συμπεριφορά του ατόμου που μας ενδιαφέρει.
Αυτό βέβαια μπορεί να γίνει και από «κοντά» και από μακριά, και για έναν ή και για πολλούς ανθρώπους.
Δεν έχει σημασία τόσο το ότι γίνεται ή το πώς γίνεται, σημασία έχει ότι πλέον μπορεί μέσω των τεχνικών προδιαγραφών, που σήμερα έχει ο άνθρωπος στην διάθεση του, να γίνει σε μεγάλη έκταση και βέβαια υπάρχει ο κίνδυνος της λάθος εκτίμησης ή της λάθος διεκπεραίωσης αυτών των γνωρισμάτων ή αυτών των αποτελεσμάτων που πρέπει να συλλέξουμε.
Πρόκειται, για ένα ηθικό θέμα, αλλά πρώτα προέχει να γνωρίζουμε τα όρια των τεχνικών δυνατοτήτων.

ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΠΛΕΟΝ ΈΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟ ΌΤΙ ΤΟ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΙΖΕΙ ΈΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΡΟΛΟ ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΟΣΟ ΤΗΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ.
Δεν είναι τυχαίο ότι το νέο βραβείο Νόμπελ δόθηκε σε ανοσοβιολόγους, δηλαδή σε ανθρώπους που ασχολούνται με το ανοσοποιητικό σύστημα, δηλαδή την άμυνα του οργανισμού.
Στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας, τελευταία έχει αναπτυχθεί ένα ολόκληρο σύστημα καταγραφής και παρακολούθησης κινήσεως πρωτεϊνών.
Είτε απλών, «αθώων» πρωτεϊνών, είτε τέτοιων πρωτεϊνών που μεταβάλλονται σε καρκινογόνες ή δια της επενέργειας τους, προκαλούν την γέννηση καρκινογόνων ουσιών.
Σε μια τελευταία ανακοίνωση, που έγινε στο περιοδικό Nature, φάνηκε ότι μια χημική ουσία, η λεγόμενη I-ΒΕΤ151, είναι σε θέση να μετατρέψει καρκινικά κύτταρα της λευχαιμίας σε «απραγή» ή ακόμη και να τα σκοτώσει.
Με τον τρόπο αυτό, επιταχύνεται ένα θεραπευτικό γεγονός, το οποίο μέχρι τώρα ήταν πάρα πολύ δύσκολο για ορισμένες ειδικές περιπτώσεις λευχαιμίας, οι οποίες οφείλονται σε συγκεκριμένο γονίδιο, το οποίο έχει άμεση σχέση με την πρωτεΐνη που αναφέραμε.
Δηλαδή, πλέον καταφέρνουν οι ανοσοβιολόγοι και «παντρεύουν» πρωτεΐνες μεταξύ τους, οι οποίες ή αλληλοενεργοποιούνται ή αλληλοαδρανοποιούνται, με αποτέλεσμα να έχουμε την μια ή την άλλη έκβαση.
Όπως και να έχει, το γεγονός αυτό τραβάει μια κουρτίνα που μέχρι τώρα έβαζε στο σκοτάδι πολλά θεραπευτικά ερωτήματα και δημιουργεί τις δυνατότητες για την επίλυση πολλών προβλημάτων.

ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ Ή ΠΕΡΙΚΟΠΩΝ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΠΟΥ ΈΧΕΙ.
Όσο απλοϊκό και σύντομο αν διαβάζεται αυτό, δυστυχώς έχει την ουσία του.
Ο υψηλός βαθμός ιατρικής εκπαίδευσης σημαίνει πάρα πολλές φορές την δυνατότητα έγκυρης και σωστής διάγνωσης, χωρίς την πληθώρα των αποτελεσμάτων πολλών εξεταστικών μηχανημάτων.
Δηλαδή υπάρχει η δυνατότητα να γίνεται κάτι έγκαιρα και σωστό, με λίγο κόστος.
Βέβαια, σε περιορισμένο διάστημα με την ίδια αξία που θα έχει αυτό, διασφαλιζόμενο από περιττές εξετάσεις.
Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει υψηλή γνώση ιατρικής και προϋποθέτει ταυτόχρονα και μεγάλη ιατρική εμπειρία, η οποία βέβαια έχει και αυτή το κόστος της.
Η μόνη διαφορά είναι ότι τα μεν από τα δε, όσο και αν κοστίζουν, έχουν άλλο τρόπο «αποπληρωμής».
Η μεν ιατρική εμπειρία αποκτάτε με έξοδα, πόνους, κούραση και χρόνια τα δε ιατρικά μηχανήματα είναι κάτι που έρχονται αμέσως και δίνουν τα αποτελέσματα, με την απαίτηση όμως να έχει κανείς την δυνατότητα να τα ερμηνεύσει σωστά.
Είναι σε αυτό που πάσχουν τα νοσοκομεία όλης της Ευρώπης αυτό τον καιρό: που έχουν μια πληθώρα διαφόρων διαγνωστικών μηχανημάτων, εξαιρετικά περίπλοκων από την Βιομηχανία, με πραγματικά εκπληκτικά αποτελέσματα και κυρίως έντονα «χρηματισμένα», αλλά χωρίς την αποδοτικότητα της διαγνωστικής σημασίας και κυρίως της θεραπευτικής εφαρμογής.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι το παιχνίδι παροχών με περικοπών παίζει σε ένα στενό περιβάλλον, που σαν κύριο μοχλό έχει τον ανθρώπινο παράγοντα που δεν λείπει ποτέ και ιδιαίτερα από την ιατρική.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΈΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΟ ΦΟΒΟ ΌΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΠΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ.
Ο λόγος για αυτό είναι ότι μια άνοια προκαλεί μια κάθετη πτώση, τόσο της απόδοσης όσο και της κοινωνικής παρουσίας.
Αυτός που δεν είναι σε θέση να επικοινωνήσει και να έχει σωστές σκέψεις επίσης και κοινωνικό διάλογο με το περίγυρω του και συνεχώς βομβαρδίζεται από τη έλλειψη των διανοητικών του δυνατοτήτων, χάνοντας κυρίως και τη γλώσσα και την επαφή, βρίσκεται ολο και περισσότερο στο στάδιο της απομόνωσης, νιώθοντας στην αρχή και χάνοντας μετά και την αίσθηση της ύπαρξη του, φτάνοντας μέχρι και τον μαρασμό.
Άν δεν λάβουμε σύγχρονα μέσα και ταυτόχρονα δεν συγκεντρωθούμε σε ομάδες ή και εξατομικευμένα ότι αφορά γιατρούς και νοσηλευτές, προκειμένου να βρούμε άμεσες θεραπευτικές και κοινωνικές λύσεις για το πρόβλημα, ίσως φτάσουμε κάποτε σε ένα σημείο, να βλέπουμε ανθρώπους ανάμεσα μας να τριγυρνάνε χωρίς θέληση, στόχο και σκοπό, φορώντας τις πυτζάμες τους και μη έχοντας τα παπούτσια τους και να μην μας φαίνεται περίεργο.
Αρχίζει πλέον η μελλοντική κοινωνία των ανθρώπων της άνοιας να μετατρέπεται σε έναν εφιάλτη που πλησιάζει με μεγάλα βήματα και είμαστε υποχρεωμένοι και να συγκεντρωθούμε γύρω από αυτό και να λάβουμε τα μέτρα που πρέπει.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΙΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΚΡΙΒΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΜΟΛΥΝΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.
Αυτό συμβαίνει ότι όταν υπάρχει μια μόλυνση, λανθάνουσα ή «δυναμική», δεν είναι πάντοτε σε θέση το εγκεφαλικό κύτταρο να γνωρίζει τις ακριβείς συνέπειες και την έκταση αυτού του φαινομένου.
Ο λόγος είναι ότι για να γίνει αυτό, χρειάζονται ειδικά ένζυμα, κυρίως μοριακής προέλευσης, τα λεγόμενα mRNA, τα οποία μεταδίδουν αυτή την πληροφορία, από κύτταρο σε κύτταρο, και από κυτταρικό οργανισμό σε κυτταρικό οργανισμό.
Εαν αυτό δεν μπορεί να γίνει, που σε περισσότερους ιούς που είναι ιδιαίτερα περίπλοκοι, όπως οι ρετροιοί και οι ερπητοιοί, είναι δυνατόν να δημιουργούνται παθολογικές καταστάσεις και να δημιουργούνται γενετικές μεταλλάξεις, οι λεγόμενοι πολυμορφισμοί, έτσι ώστε να έχουμε παραγωγή αυτών των ενζύμων, «δύσμορφης», που να προκαλεί πολλές νευροψυχιατρικές παθήσεις.
Το σύνολο αυτών των διαταραχών μπορεί να φτάσει σε μια ένταση, που να δημιουργήσει τέτοιες καταστάσεις, ώστε να έχουμε παθογένειες, οι οποίες να εκδηλώνονται με τυπικά συμπτώματα μιας εγκεφαλικής διαταραχής, αλλά να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν με συμβατικές θεραπείες.
Είναι για αυτό λοιπόν το λόγο τελείως απαραίτητο, σε οποιαδήποτε περίπτωση που έχουμε τέτοια προβληματικότητα, να γίνεται ένας εκτεταμένος έλεγχος με όλες τις υπάρχουσες σήμερα διαθέσιμες ιατρικές διαγνωστικές δυνατότητες, προκειμένου να υπάρχει προϋπόθεση για την έγκυρη ιατρική επέμβαση και λύση του προβλήματος.
Ακόμα και αν δεν μπορούμε για μια τελεσίδική λύση, να έχουμε τουλάχιστον την δυνατότητα να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις για μελλοντικές αντιμετωπίσεις.

ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΈΝΑ ΕΤΩΝ, ΝΙΚΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ, ΠΕΘΑΝΕ Η ΔΙΑΣΗΜΗ ΑΦΡΙΚΑΝΗ ΟΙΚΟΛΟΓΟΣ ΟΥΑΝΓΚΑΡΙ ΜΑΑΤΑΙ, Η ΟΠΟΙΑ ΉΤΑΝ ΓΝΩΣΤΗ ΚΑΙ ΣΑΝ Η «ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ».
Πρόκειται για μια γυναίκα που είχε οραματιστεί να νικήσει την πείνα μέσα από ένα βιώσιμο περιβάλλον, το οποίο κατεστραμμένο και χωρίς εξωτερική βοήθεια ήταν προορισμένο να φέρει επιπλέον ξηρασία και επιπλέον καταστροφή σε μια ήπειρο σαν την Αφρική.

Έτσι λοιπόν, η επιμονή της για να περάσεις στη πείνα πρέπει να δημιουργήσεις ένα περιβάλλον βιώσιμο, ήταν αυτό που την οδήγησε από την μια μεριά και στο δικό της δρόμο, αλλά αφού πέρασε πρώτα για τις «περιβαλλοντολογικές της εμμονές» και μέσα από την φυλακή.
Είναι μια μεγάλη απώλεια, αλλά και ένα μεγάλο δίδαγμα που μένει για τους υπόλοιπους· ότι η ανθρώπινη ψυχή δημιουργεί τον οραματισμό που μπορεί να οδηγήσει σε πράξεις που έχουν ένα διαφορετικό τόνο και μια διαφορετική έκλυση για τους υπολοίπους ανθρώπους.
Η Μαατάι σίγουρα είναι μια γυναίκα που δεν ξεχνιέται και ασφαλώς είναι και ένα πρόσωπο που «γεννάει» επιστήμη.
Είναι, δηλαδή, μια σύνθετη προσωπικότητα, η οποία παράλληλα με τις δραστηριότητες της δημιουργεί και εναύσματα για καινούργιες αρχές, νέες ιδέες και επιστημονικές αναπτύξεις.

ΦΥΜΑΤΩΜΑΤΑ

ΤΟ ΦΥΜΑΤΩΜΑ ΣΧΗΜΑΤΙΖΕΙ ΜΙΚΡΟΥΣ ΟΓΚΟΥΣ ΠΟΛΥ ΤΑΚΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΜΟΝΗΡΕΙΣ Ή ΠΟΛΛΑΠΛΟΥΣ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΜΙΑΣ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗΣ.
Τα φυματώματα είναι λοιμώξεις που πάντα «μπερδεύουν» τον Ευρωπαίο γιατρό στην διάγνωση γιατί μοιάζουν στην αξονική με αστροκυττώματα ή μεταστάσεις και είναι δύσκολη η διαφοροδιάγνωση.
Ακόμα πιο δύσκολη είναι η διάγνωση γενικά γιατί η φυματίωση θεωρείται ότι έχει έκλειψη από την Ευρώπη και δύσκολα το μυαλό ενός κλινικού γοατρού πηγαίνει σε αυτή την κατεύθυνση.
Παρόλα αυτά με την αύξηση των Ινδών μεταναστών στην Ευρώπη ήρθε και η επανεμφάνιση της φυματίωσης σε αρκετά σοβαρό ποσοστό.
Χρήζει άμεσης διάγνωσης και αντιφυματικής αγωγής καθώς και ελέγχου με αξονική τομογραφία κατά περιόδους για την παρακολούθηση της νόσου.

Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ALZHEIMER ΜΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ.
Σύμφωνα με την εταιρεία Alzheimer των ΗΠΑ πάσχουν αυτή την στιγμή 5,3 εκατομμύρια Αμερικάνοι και προβλέπεται ότι θα γίνουν 16 μέχρι το 2050.
Το κακό δεν είναι τόσο η αύξηση, είναι ότι η φαρμακευτική δραστηριότητα από τις εταιρείες δεν είναι τέτοια ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό. Ενδιάμεσα κατά καιρούς προτείνονται μέσης λύσης όπως η αύξηση της σωματικής άσκησης, το ιχθυέλαιαο ή ειδική διατροφή. Αλλά αυτές είναι χωρίς ουσιαστικό υπόβαθρο για ολική θεραπεία και συνέχιση της ζωής.

ΟΜΙΛΙΑ – ΧΑΣΜΩΔΙΑ

Η ΧΑΣΜΩΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΡΟΗΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ.
Τακτικά εμφανίζεται και με τραύλισμα. Στην χασμωδία ο λόγος γίνεται υπερβολικά γρήγορος και επαναλαμβανόμενος έρχεται σε ένα «λιώσιμο» των φωνηέντων. Και σε απώλεια ολοκλήρωσης συλλαβών. Σε αυτό προστίθενται τακτικά επιφωνήματα και αναστροφές λέξεων. Γενικά έχουμε μια ανοργάνωτη ομιλία με λανθασμένο τόνο και προφορά έτσι ώστε όλος ο λόγος να είναι ακατανόητος.
Οι ίδιοι οι ομιλούντες δεν καταλαβαίνουνε τα προβλήματα τους και πολλές φορές λόγο της μεγάλης πίεσης αυξάνεται η χασμωδία και η μεγάλη πίεση.
Το φαινόμενο ιατρικά δεν έχει αναλυθεί και μόλις το 2007 οργανώθηκε ένας σύνδεσμος ICA προσπαθώντας να δώσει περίγραμμα σε αυτήν την διαταραχή.

ΜΙΚΡΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΥΣΣΟΜΕΝΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑΖΕΙ.
Σε ότι αφορά αυτό υπάρχει κάποια θέση σχετικά ανάλογη με αυτή του Δαρβίνου. Πολύ μικρές αλλαγές πετυχαίνουν μεγάλες δυναμικές εξελίξεις σε ότι αφορά την «συναλλαγή» του εγκεφάλου με το έξω περιβάλλον.
Έτσι προκύπτουν στον εγκέφαλο καταστάσεις και δυναμικές που τον προστατεύουνε από εξωτερικές συνθήκες και ταυτόχρονα στηρίζουν την ύπαρξη του. Δηλαδή έχουμε στην κυριολεξία ότι αφορά τον εγκέφαλο ένα «κοινωνικό» σύστημα που συμμετέχει εφ’ όλης της κοινωνικής συναλλαγής με ή χωρίς την συνείδηση του ανθρώπου.
Άρα ο εγκέφαλος είναι ώρα να εξετασθεί σαν αυτόνομο σύστημα όπου η συμπεριφορά η δικιά του συγκεράζεται σαν συνισταμένη της συμπεριφοράς του ατόμου που την παρουσιάζει.
Δηλαδή έχουμε δύο γραμμές. Έχουμε το άτομο, έχουμε και τον εγκέφαλο.
Και έχουμε το άτομο σαν κοινωνικό σύνολο και τον εγκέφαλο σαν τμήμα άλλου κοινωνικού συνόλου.

Η ΞΕΓΝΟΙΑΣΙΑ ΤΟΥ ΖΟΡΜΠΑ

ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ Ο ΖΟΡΜΠΑΣ ΚΑΙ ΧΟΡΕΥΕΙ ΣΥΡΤΑΚΙ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ. ΕΙΝΑΙ Η ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΈΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΝ ΠΕΣΕΙ ΚΑΤΩ ΠΑΛΙ ΘΑ ΣΗΚΩΘΕΙ ΟΡΘΙΟΣ.
Έτσι βέβαια τα βλέπει ο συγγραφέας. Σε ψυχιατρικές περιπτώσεις η ανόρθωση του ηθικού ενός έθνους ή και κάθε πολίτη ξεχωριστά για να έχει μια βιώσιμη ύπαρξη απαιτεί μια θεραπεία.
Και πράγματι μετά από αυτήν την οικονομική υποτιθέμενη καταστροφή και κυρίως την ευρωπαϊκή προσβολή είναι στην Ελλάδα μια γενικευμένη ψυχιατρική υποστήριξη απόλυτα απαραίτητη.
Το πελατειακό κράτος σίγουρα μας το έφεραν οι ξένοι. Αλλά αυτό μαζί με την διαπλοκή και κλοπή το αναπτύξαμε ακόμη περισσότερο εμείς οι ίδιοι. Συνεπώς με αυτογνωσία πρέπει να το λάβουμε αυτό υπόψη και να μπούμε μετά σε ψυχιατρικές θεραπευτικές διαδικασίες οι οποίες θα μας ακολουθήσουν από την φτώχεια και την μιζέρια που έρχονται γιατί χωρίς αυτογνωσία ούτε η ψυχιατρική μπορεί να βοηθήσει.

ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 25.000 ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
Πάντως κατά την διάρκεια και της γέννας και αμέσως μετά και σε όλη την υπόλοιπη ζωή μπορούνε να υπάρχουνε κάποιες εξωτερικές επιρροές που να επηρεάζουνε την λειτουργία τους έτσι ώστε να προκαλέσουνε γεγονότα τα οποία θα περάσουνε και στις επόμενες γενιές μέσω των κυτταρικών διαιρέσεων.
Αυτά τα επιπλέον εξωτερικά περιβαλλοντολογικά «δρώμενα».
Χαρακτηρίζονται ως επιγενώματα και επικάθονται στο γενετικό υλικό σηματοδοτώντας την απενεργοποίηση ή και αλλαγή τρόπου λειτουργίας γενικά συγκεκριμένων γονιδίων.
Δηλαδή ένα επιγένωμα είναι ικανό να μεταφέρει μια γονιδιακή και κατά επέκταση κληρονομική αλλαγή, περιορισμένη εκτεταμένη μόνιμη ή προσωρινή.

Η ΛΟΓΙΚΗ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΑΝ ΜΕΣΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΧΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΖΗΣΕΙ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗΣ ΤΟΥ ΣΑΝ ΟΜΑΔΑ ΠΡΙΝ 200.000 ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΤΗ ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.
Οι προγονοί μας πριν 200.000 χρόνια ζώντας στην ζούγκλα ήτανε αναγκασμένοι να αναπτύσσουνε όσο γίνεται περισσότερο την λογική τους και το μυαλό τους το μοναδικό «όπλο» που είχανε απέναντι στους κινδύνους του περιβάλλοντος.
Σε ότι αφορά με τα άλλα έμβια όντα ήτανε σωματικά πιο αδύναμοι και ότι αφορούσε την ταχύτητα στα πόδια σαφώς και εκεί λιγότερο γρήγοροι.
Έτσι λοιπόν απέμεινε μόνο μια λογική σύγκριση εν προκειμένου να ξεχωρίσουν τι είναι καλό και τι είναι κακό.
Ποιο είναι φαγώσιμο, ποιο είναι δηλητηριώδες και ακριβώς με ποιο τρόπο πρέπει να κυνηγήσουμε για να έχουνε επιτυχία.
Με αυτόν τον τρόπο άρχισαν πλέον να μαθαίνουν το μυαλό τους να συλλέγει πληροφορίες και να τις κατηγοριοποιεί ανάλογα με τις ιδιότητες και τις ειδικότητες τους.
Αυτό εξοικονομούσε χρόνο και ήτανε ένας σπουδαίος παράγον για την καθημερινότητα της ζωής τους. Το ίδιο γίνεται και σήμερα.

Η ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΑΦΗΝΕΙ ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΥΣ ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΠΛΕΟΝ ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΙΑΣΤΑΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ.
Αποδείχθηκε ότι ήταν ένα πλουσιόπαιδο χωρίς εμπειρία και «ηγετικές ικανότητες».
Έτσι αποφάνθηκε ένας καθηγητής των πολιτικών επιστημών στην Ιαπωνία για τον Γιουκίο Χαπογιάμα ο οποίος παραιτήθηκε μετά την ανόητη σκέψη του να μην κλείσει την αμερικάνική βάση της. Ο Κινάουα όπως είχε υποσχεθεί όταν ήρθε στην κυβέρνηση. Τώρα στην Ιαπωνία είναι σε αναζήτηση ενός πιο έξυπνου και πιο «διάφανους» πολιτικού.
Είναι όπως βλέπουμε το παράδειγμα που επαναλαμβάνεται ανά τον κόσμο σε πολιτισμένες χώρες και δημοκρατικές όπως είναι η Ιαπωνία αυτής της εποχής.
Κάποια ανάλογη εμπειρία που είχαμε εδώ με την σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις και ζούμε ακόμη και σήμερα την διαδικασία αυτής της «κάθαρσης».

Ο ΛΑΜΑΡΚ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΦΥΣΙΟΔΙΦΗΣ ΤΟΥ 18ΟΥ ΑΙΩΝΑ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΕΠΤΥΞΕ ΜΙΑ ΘΕΩΡΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΠΙΣΚΙΑΣΤΗΚΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΑΡΒΙΝΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΞΑΝΑΣΥΖΗΤΗΘΗΚΕ.
Παρόλα αυτά οι θεωρίες του Λαμάρκ βρίσκονται στις σημερινές ανακαλύψεις της γενετικής μια επαλήθευση ως προς τα λεπτομερή στοιχεία.
Συγκεκριμένα ο Λεμάρκ υποστήριζε ότι τα ζώα αποκτούσαν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά κατά την διάρκεια της ζωής τα οποία μεταδίδονταν στην επόμενη γενιά.
Δηλαδή θεωρούσε ότι υπήρχαν επίκτητοι περιβαλλοντολογικοί χαρακτήρες που επηρέαζαν τα είδη.
Τυπικό παράδειγμα για αυτό ανέφερε η λεοπάρδαλη η οποία θεωρούσε ότι μάκρυνε ο λαιμός στης επειδή χρειαζότανε πάντα να τεντώνεται προς τα πάνω προκειμένου να βρει θρεπτικά φύλλα στα ψηλά κλαδιά των δένδρων. Παρόλο που οι θεωρίες του Λαμάρκ θεωρήθηκαν ανακριβής στην σύγχρονη γενετική βλέπουμε πλέον με την βοήθεια της μοντέρνας τεχνολογίας ότι υπάρχει μια συνάφεια σε αυτά που ισχυρίζονταν.
Το περιβάλλον μπορεί πλέον και μπαίνει στο γονιδιακό κύκλο και επηρεάζει άμεσα την εξέλιξη.

ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥΣ ΕΡΕΘΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΤΗΣ ΜΕΘΥΛΙΩΣΗΣ ΤΑ ΑΠΟΤΥΠΩΝΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΣΑΝ ΓΕΝΕΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΥΤΤΑΡΟ ΣΕ ΚΥΤΤΑΡΟ.
Αυτή η διαδικασία ονομάζεται γονιδιακή αποτύπωση και συμπεριλαμβάνει όλα τα γονίδια και κυρίως αυτά της γενετικής αναπαραγωγής που υπάρχουν τόσο σε γενετικά όσο και γενετικά ανδρικά και γυναικεία όργανα.
Με αυτόν τον τρόπο υπάρχει η δυνατότητα μερικοί περιβαλλοντολογικοί ερεθισμοί να μεταβιβάζονται στα γονίδια για τον έναν ή άλλο τρόπο και να υπεισέρχονται στην διαδικασία αυτή από γενιά σε γενιά.
Αυτό λέγεται γονιδιακή αποτύπωση.

ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΕΡΕΘΙΣΜΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΟΥΣΙΑ Π.Χ. ΑΛΚΟΟΛ Η ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Π.Χ. ΕΡΩΤΑΣ, «ΑΝΕΒΑΖΕΙ» ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ. ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΥΤΟ ΑΡΧΙΖΕΙ Ο ΕΘΙΣΜΟΣ.
Ο εθισμός είναι λοιπόν η διέγερση του κέντρου επιβράβευσης στον εγκέφαλο που γίνεται με διάφορες ουσίες οι οποίες με την σειρά τους προκαλούν την έκκριση ντοπαμίνης ή άλλων νευροδιαβιβαστών που πηγαίνουν και ερεθίζουν το κέντρο επιβράβευσης. Δυστυχώς αυτή η απλή ενέργεια έχει πάρει τέτοιες εκτάσεις που έχει γεμίσει τη σύγχρονη κοινωνία από εκατομμύρια εθισμένους χωρίς ελπίδα να επιστρέψουν σε φυσιολογικό τρόπο ζωής.
Επειδή το πρόβλημα τείνει να γίνει άλυτο άρχισε μια επιστημονική εκστρατεία για να αντιμετωπιστεί αυτό χημικά.
Στην προσπάθεια αυτή ήρθε η ανακάλυψη της ουσίας μπακλοφένη και αναμένεται να προσφέρει λύσεις στο θέμα αυτό.

ΜΑΚΡΟΖΩΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ

ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΣΤΟΥΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΠΟΛΥ ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΓΗΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ.
Οι έρευνες αυτές έχουνε καταδείξει ότι σαφώς υπάρχει μια συνάφεια αλληλοεπιρροής πολλών γονιδίων (περίπου 150) που επηρεάζουν την μακροζωία του ατόμου.
Έχουμε καθαρά στην περίπτωση αυτή μια γονιδιακή προδιάθεση που είναι το σύμπλεγμα πολλών γονιδίων έτσι που να μην μπορεί με ασφάλεια να εξεταστεί κατά πόσο το κάθε γονίδιο και σε ποια εμβέλεια επηρεάζει το γήρας. Έχουνε εξεταστεί αντίθετα διεξοδικά οι περιβαλλοντολογικοί παράγοντες και οι ασθένειες που εντείνουν το γήρας.
Μια από αυτές είναι και η κατάθλιψη σε όλες τις μορφές εμφάνισης της. Μάλιστα έρευνες έχουνε δείξει ότι η κατάθλιψη σαν επιγενετικός παράγοντας επιφορτώνει ουσιαστικά τον ασθενή με μια αύξηση της ταχύτητας της γήρανσης τουλάχιστον διπλάσια από αυτή του μέσου όρου.

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 2-3 ΧΡΟΝΙΑ ΖΟΥΜΕ ΕΜΒΡΟΝΤΗΤΟΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Μας φαίνεται περίεργο πως κράτη που παρήγαγαν πλούτο έχουν τώρα μόνο χρέη.
Το θέμα είναι γενικά θέμα δυσνόησης και ψυχολογίας.
Η δυσνόηση βρίσκεται στο σημείο ότι οι σύγχρονοι οικονομικοί μηχανισμοί στην κυριολεξία αντιδρούν με ταχύτητες φωτός.
Με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ελέγχονται από τους κοινωνικούς μηχανισμούς και δομές όπως οφείλεται να γίνει.
Με ένα πάτημα κουμπιού μεταφέρονται δισεκατομμύρια από άκρη σε άκρη του πλανήτη καθημερινά και επανειλημμένα χωρίς η κοινωνία να έχει αντίληψη η ακόμα περισσότερο έλεγχο πάνω στο θέμα αυτό.
Το αποτέλεσμα είναι ότι δημιουργείται ένα κοινωνικό και ελεγκτικό χάσμα που καταρρίπτει την έννοια της δημοκρατίας και κυρίως του ελέγχου.
Έξυπνοι οικονομολόγοι το εκμεταλλεύονται αυτό κάνοντας το ακόμη πιο μπερδεμένο μεγαλώνοντας έτσι την ασυδοσία τους που οδηγεί στο οικονομικό κραχ.

ΤΡΑΥΜΑΤΑ, ΧΡΟΝΙΕΣ ΒΛΑΒΕΣ

ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΤΙΣ ΚΡΑΝΙΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΧΟΣ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΞΕΙΑ ΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΒΛΑΒΕΣ ΠΟΥ ΕΝΑΠΟΜΕΝΟΥΝ.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για τις σφαιροειδείς διογκώσεις και τα αθροίσματα μικρογλοίας.
Οι σφαιροειδείς διογκώσεις, αντικατοπτρίζουν την αξονική βλάβη όταν οι νευράξονες τραυματίζονται σε διάφορα σημεία. Τα αθροίσματα μικρογλοίας είναι επίσης τραυματικά υπόλοιπα που δείχνουν μια υπερβολική ανάπτυξη επουλωτικών διαδικασιών στην λευκή ουσία.
Και στις δύο περιπτώσεις ο συνδυασμός αυτών των βλαβών φέρνει χρόνια ψυχιατρικά προβλήματα ποικίλων ειδών.
Έτσι πάντα όταν έχουμε κάποιον με τέτοιο ιστορικό τραύματος πρέπει πάντα να το λαμβάνουμε υπόψη, να το φέρουμε στην παρούσα κατάσταση και να κάνουμε επανέλεγχο.

ΥΠΝΑΓΩΓΙΚΕΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

ΜΕΧΡΙ ΠΡΙΝ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΥΠΝΑΓΩΓΙΚΕΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΡΕΥΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ Π.Χ. ΠΟΙΗΤΩΝ, ΖΩΓΡΑΦΩΝ Κ.Λ.Π.
Στην περίπτωση όμως αυτή πρόκειται για ζωηρά όνειρα ή ψευδαισθήσεις κατά την ώρα που αποκοιμάται ο ασθενής ενώ είναι φαινομενικά ξύπνιος.
Οι υπναγωγικές ψευδαισθήσεις είναι το νέο μεγάλο κεφάλαιο ερεύνης των θεραπευτών του ύπνου του οποίου η αποκωδικοποίηση μέσω των ηλεκτροεγκεφαλογραφικών εξετάσεων με την σύγχρονη ανάλυση των νευροδιαβιβαστών μπορεί να δώσει ένα πλήθος πληροφοριών για διάγνωση και θεραπεία διαφόρων νοσημάτων.

ΌΤΑΝ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΈΝΑ ΑΥΤΟΑΝΟΣΟ ΝΟΣΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΝΤΕΛΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΤΟΤΕ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ.
Παραδείγματος χάρη όταν πολλά μέλη της οικογένειας εμφανίσουν αυτοάνοσα νοσήματα διαφορετικού χαρακτήρα τότε μιλάμε για μια προδιάθεση των ατόμων αυτών. Σε αυτό παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες αλλά κατά κύριο λόγο ο άξονας της διαταραχής βρίσκεται στην πτώση της ανοσολογικής αντοχής. Δηλαδή στην μειωμένη ικανότητα που υπάρχει στο ανοσοποιητικό των ατόμων αυτών να ξεχωρίζουν το δικό τους από το ξένο.

ΑΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010 ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΣΤΟ 60% ΜΕ 80% ΑΝΑΦΕΡΟΤΑΝΕ ΟΛΕΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ.
Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα όταν η ανομία παίρνει τέτοια έκταση και ενιαία αντίδραση από αρχές και λαό είναι σχεδόν πλήρης αδιαφορία πως εξηγείται άμβλυνση.
Ψυχιατρικά η απάντηση είναι ότι σαφώς σε κυβέρνηση και λαό ένας εθισμός σε ότι αφορά το άνομο καθεστώς που κυριαρχεί πλέον στην Ελλάδα.
Σαν αυτό υφίστανται έστω και σε μικρό βαθμό πέρα από την υπόθεση ύπαρξης του είναι βέβαιο ότι είναι δύσκολο να αντιστραφεί γιατί έχει γίνει πλέον επίκτητο ανακλαστικό.
Φαίνεται λοιπόν ότι ο εθισμός αυτός έχει καταβάλλει όλους έτσι που μελλοντικά να έχει χαθεί τελείως η ελπίδα για μια κοινωνία των εντίμων.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ ΑΡΧΙΣΕ ΟΤΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΥΧΑΙΕΣ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΤΑΝ ΣΤΟΝ ΚΡΟΤΑΦΙΚΟ ΛΟΒΟ ΜΙΑ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΣΩΚΡΟΤΑΦΙΚΗΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ.
Σε μακριές ηλεκτροεγκεφαλογραφικές εξετάσεις η περιοχή αυτή όλο και πιο τακτικά εμφανιζότανε σαν μια γεννήτρια επιληπτικών κρίσεων.
Έτσι λοιπόν θεωρήθηκε ότι η χειρουργική της επέμβαση θα βοηθούσε επιληπτικούς ασθενείς οι οποίοι θα έδειχναν μεγάλη αντοχή στην φαρμακευτική αγωγή.
Πράγματι η μέθοδος αυτή δοκιμάστηκε αρκετά κυρίως στην Αμερική λίγο πριν τον Β Παγκόσμιο πόλεμο.
Τα αποτελέσματα δεν αναλύθηκαν ποτέ επαρκώς ούτε αξιολογήθηκαν όσο έπρεπε έτσι που εγκαταλείφθηκε.
Ξανά έγινε επίκαιρη μετά από 20 χρόνια κυρίως από Ελβετούς ερευνητές οι οποίοι στην προσπάθειά τους να απομονώσουν ηλεκτροεγκεφαλογραφικά την επιληπτική εστία «έπεσαν» στα ίδια συμπεράσματα.
Βέβαια αυτή την φορά δεν συζητήθηκε τόσο η «εκτομή» (κόψιμο μέρος του εγκεφάλου»), αλλά ο βομβαρδισμός του με laser.
Τα αποτελέσματα των επεμβάσεων είναι ακόμα υπό κρίση και υπάρχει πολύ μεγάλη επιστημονική διχογνωμία για αυτές τις καταστάσεις.

ΜΕΣΕΓΚΕΦΑΛΟΣ

Ο ΜΕΣΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΟΠΩΣ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.
Μια από τις ιδιαιτερότητες της περιοχής αυτής είναι ότι βρίσκονται οι πυρήνες των περισσότερων εγκεφαλικών νεύρων που σχετίζονται με την όραση και μάλιστα ότι αφορά την κίνηση των οφθαλμών προς κάθε κατεύθυνση και τις κόρες σε ότι αφορά την μυδρίαση και την μύση.
Ο μεσεγκέφαλος, περιέχει σε ένα σχετικά στενό χώρο γεμάτο αγγεία, νεύρα και άλλους ιστούς σε μια περιοχή ιδιαίτερα ευαίσθητη προς τους πυρήνες τον 3ου, 4ου, 5ου, και 6ου εγκεφαλικού νεύρου καθώς επίσης και τα αγγεία της βασικής αρτηρίας της έσω αρτηρίας και άλλα παρακλάδια τους.
Είναι από τις περιοχές που πάντα εμφανίζουν μια διαταραχή στις αυξομειώσεις της εγκεφαλικής πίεσης, τυχόν τραύματα και λοιμώξεις.
Η επικινδυνότητα στον μεσεγκέφαλο είναι ότι σχετικά μεγάλες ανατομικές ή λειτουργικές βλάβες μπορούν να εμφανίσουν «μικρή» συμπτωματολογία ιδιαίτερα δε όταν πρόκειται για βλάβες της όρασης.

ΤΟ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΕΞΩΠΥΡΑΜΙΔΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΔΥΣΚΙΝΗΣΙΑ, ΒΡΑΔΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΚΥΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ.
Την έκταση και ένταση των συμπτωμάτων την καθορίζει μια ισορροπία ανάμεσα σε δυο νευροδιαβιβαστές που λέγονται ντοπαμίνη και ακετυλοχολίνη. Ανάλογα το ποια ουσία υπερτερεί σε μια φανταστική ζυγαριά έχουμε και την συμπτωματολογία του πάρκινσον( εδώ υπάρχει πλεόνασμα ακετυλοχολίνης) ή της εμφάνισης ενός άλλου εξωπυραμιδικού συμπτώματος της χωρίας (εδώ υπάρχει πλεόνασμα ντοπαμίνης). Εννοείται πως όπου υπάρχει πλεόνασμα της μιας ουσίας υπάρχει έλλειμμα της άλλης. Η εξήγηση βέβαια είναι απλοϊκή αλλά έχει στόχο να γίνει κατανοητή. Μαθαίνοντας να ξεχωρίζουμε τα συμπτώματα γνωρίζουμε κατ’ επέκταση τη δραστηριότητα ή υπολειτουργία του άλλου νευροδιαβιβαστή.

ΝΕΥΡΙΝΩΜΑ

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΕ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΝΕΥΡΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΤΟΥΣ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΝΕΥΡΙΝΩΜΑΤΑ.
Τα νευρινώματα αυτά είναι τα σημεία αναφοράς όπου με πίεση η και απλή αφή πυροδοτείται ένα έντονο άλγος οξύ και καυστικό παράλληλα το οποίο είναι μικρής διαρκείας αλλά πολύ μεγάλης έντασης.
Ιδιαίτερα επώδυνα είναι τα νευρινώματα που αναπτύσσονται στις άκρες δακτύλων ποδιών και χεριών μετά από ένα τραυματικό γεγονός.
Εάν δε, είναι πολύ μικρά και δεν γίνονται αντιληπτά από τον ασθενή τότε δημιουργούνται για πολύ καιρό έντονα προβλήματα άλγους τα οποία με την πάροδο του χρόνου αυξάνονται έως που να θεραπευτούν χειρουργικά.

ΑΠΟ ΟΣΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΣΑΦΩΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΟΤΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ.
Τις ακριβής επιστημονικές διαδικασίες που γίνεται αυτό το πράγμα δεν τις γνωρίζουμε ακόμη.
Σε αυτό το κρίσιμο σημείο έρχεται η γενετική με το παρακλάδι της, την επιγενετική, να ανατρέψει τα γεγονότα και να μας δείξει ότι το περιβάλλον έχει μια απευθείας επίδραση σε κληρονομικότητα και στην διαμόρφωση της τρέχουσας ζωής.
Με την μορφή του επιγενώματος, δηλαδή μιας περιβαλλοντικής πληροφορίας που φτάνει στο γονίδιο, αρχίζει και γίνεται μια αλλαγή με άμεσο αποτέλεσμα στην λειτουργία της δράσης του ανθρώπου.
Διότι το επιγένωμα αναγκάζει το άτομο να προσαρμοστεί στο περιβάλλον.
Αυτή η προσαρμογή είναι ανάλογη στην πληροφορία που δίνει το επιγενωμα στο γονίδιο.
Μπορεί να αφορά την ανάπτυξη, την μάθηση, την ερωτική διάθεση, την κοινωνικότητα μέχρι και τον βιορυθμό του ύπνου.

ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΥΠΝΩΣΗΣ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Είναι σχεδόν πανομοιότυπες και η εξέλιξη που είχε η ύπνωση είχε την ίδια διαδρομή σε όλους τους πολιτισμούς.
Για πρώτη φορά τον όρο ύπνωση τον χρησιμοποίησε ο Άγγλος γιατρός στα μέσα του 16ου αιώνα Τζέιμς Μπρέντ.
Αν και οφθαλμίατρος, ο ίδιος ήταν ευαισθητοποιημένος στις καταστάσεις ύπνωσης και παρατηρούσε στους ασθενείς του, τις αντιδράσεις που είχανε στις εστίες φωτός.
Διαπίστωσε εκεί ότι χειριζόμενος τον ασθενή κατάλληλα επικεντρώνοντας την προσοχή σε μια εστία φωτός τον οδηγούσε στην καταληψία.
Δηλαδή σε μια ακραία σωματική χαλάρωση και πλήρης πνευματική ηρεμία.
Αυτό ο Μπρέντ το ονόμασε ύπνωση και από τότε παράμεινε η λέξη στην διεθνή βιβλιογραφία.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΦΟΡΑΕΙ ΦΤΕΡΑ.
Έπρεπε να έρθει η σύγχρονη τεχνολογία προκειμένου να εξηγήσει ότι ο έρωτας είναι όντως μια «άναρχη» εγκεφαλική λειτουργία που καταργεί τον μετωπιαίο λοβό και ανεβάζει τον μύθο για την αναπαραγωγή.
Ο μετωπιαίος λοβός είναι ο διακόπτης που με τις αναστολές του – λογική, βάζει σε τάξη την συμπεριφορά και τις ενέργειες του ατόμου.
Όταν ο διακόπτης αυτός κλείσει την στρόφιγγα προς το μετωπιαίο λοβό, «διαχωρίζοντας» την λειτουργία του από τον υπόλοιπο εγκέφαλο ανεβαίνει ο μύθος του έρωτα που οδηγεί τον άνθρωπο στην «απερίσκεπτη» σεξουαλική πράξη έτσι ώστε να έχουμε γρήγορη αναπαραγωγή.
Σημαντικό είναι να λαμβάνουμε υπόψη μας ότι η αύξηση του ερωτικού μύθου συμβαίνει ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικούς ανθρώπους για να έχει αποτέλεσμα.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.