Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Τις τεράστιες διαστάσεις μιας βραδυφλεγούς βόμβας στα θεμέλια της σύγχρονης κοινωνίας, που απειλεί παιδιά σχολικής ηλικίας, αποκάλυψαν παιδοψυχολόγοι και νευροψυχίατροι στο τελευταίο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ψυχιατρικής Εταιρίας που πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας.
Πρόκειται για τα διαρκώς αυξανόμενα κρούσματα παιδικής κατάθλιψης, που τείνει, σύμφωνα με τα στοιχεία στατιστικών μετρήσεων που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο, να εξελιχθεί σε μάστιγα με απρόβλεπτες επιπτώσεις στον παιδικό πληθυσμό.
Όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο εισηγητής του Συνεδρίου, η παιδική κατάθλιψη, υπολογίζεται πλέον στις ασθένειες μάστιγες που πλήττουν μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες, όπως είναι ο καρκίνος, τα καρδιαγγειακά επεισόδια, κλπ. ασθένειες οι οποίες χρίζουν πλέον ιδιαίτερης προσοχής τόσο από τους πολίτες, όσο και τις οργανωμένες κοινωνίες.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Νευρολογίας- Ψυχιατρικής κ. Δ. Κουντούρη που συμμετείχε στις εργασίες του Συνεδρίου ως εκπρόσωπος ερευνητικής ομάδας που κατέγραψε στοιχεία στον ελλαδικό χώρο, εκτιμάται ότι περί τα 200.000 ελληνόπουλα σχολικής κυρίως ηλικίας, περιλαμβάνονται στην λίστα των «εν δυνάμει» πιθανών να νοσήσουν από την σοβαρή αυτή διαταραχή.
Σε ερώτηση από που άντλησε τα στοιχεία αυτά η ερευνητική του ομάδα, ο Δρ. Κουντούρης τόνισε ότι και στην Ελλάδα πλέον, αν και ακολουθείται το Β. Αμερικανικό και Ευρωπαϊκό μοντέλο, το οποίο προβλέπει την αυτόνομη αντιμετώπιση της παιδικής κατάθλιψης, ωστόσο δεν έχουμε επίσημα στατιστικά στοιχεία από εθνικά κέντρα αναφοράς, ή άλλο επίσημο φορέα, οπότε οι στατιστικές στηρίζονται στα στοιχεία, τις συνταγογραφίες και τις αναφορές των φαρμακευτικών εταιριών που αφορούν στην κατανάλωση ψυχοφαρμάκων.
«Επαγωγικά, μπορούμε να προσδιορίσουμε με κάποια σχετική ακρίβεια τις τάσεις και τα ποσοστά» τονίζει χαρακτηριστικά ο Δρ. Κουντούρης.
Χαρακτηριστική και πλέον ανησυχητική όμως από πλευράς στοιχείων, είναι η αναφορά του Γερμανού εκπροσώπου στο συνέδριο, όπου ως γνωστόν στη χώρα αυτή ακολουθείται πολύ αυστηρή στατιστική καταγραφή, σύμφωνα με την οποία ο αριθμός των φαρμακευτικών συνταγογραφιών και των ειδικών θεραπευτικών προγραμμάτων για την παιδική κατάθλιψη τα τελευταία 15 χρόνια, έχει 20πλασιαστεί, με διαρκώς αυξητικές τάσεις.
Αντίθετη πάντως είναι η κατάσταση η οποία επικρατεί στη Σουηδία, καθώς τα τελευταία 15 χρόνια εφαρμόζεται το Σουηδικό μοντέλο πρόγνωσης το οποίο προβλέπει κατά την «ώρα μηδέν», δηλαδή την ώρα της γέννησης, μεταξύ των άλλων ελέγχων που πραγματοποιούνται στο νεογνό και νευροφυσιολογικός έλεγχος.
Σε μια συνολική πάντως αποτίμηση στο σύνολο των 15 της Ε.Ε, από τις αναλύσεις ερευνών και στατιστικών στοιχείων, όπου πλέον υπάρχει και η προγνωστή βεβαιότητα, εκτιμάται ότι μέσα στην επόμενη 10ετία, περίπου το 1/4 του πληθυσμού, θα χρίζει κάποιας μορφής ιατροφαρμακευτικής αγωγής, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα αποτελέσματα της παιδικής κατάθλιψης.

Από που προέρχεται
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ελληνικής ερευνητικής ομάδας, αλλά και την μέχρι τούδε διεθνή βιβλιογραφία, ο Δρ. Δ. Κουντούρης, αποδίδει την εμφάνιση, αλλά κυρίως την έξαρση της νόσου, σε τρεις κυρίως παράγοντες:
Ο πρώτος, ο οποίος μάλιστα συγκεντρώνει και ένα υψηλό ποσοστό της τάξης του 70%, αφορά σε παθολογικούς λόγους διαταραχής του εγκεφάλου. Στην περίπτωση αυτή, όπως εξηγεί ο κ. Κουντούρης, το Σουηδικό μοντέλο του νευροφυσιολογικού ελέγχου, ο οποίος περιλαμβάνει μαγνητική τομογραφία ποζιτρονίου, ηλεκτροεγκεφαλικές αναλύσεις, κλπ, αποκαλύπτουν υπολειτουργία του μετωπιαίου λοβού.
Ο δεύτερος, ο οποίος συγκεντρώνει ποσοστά της τάξης του 40% επί του συνόλου των κλινικώς νοσούντων, αφορά στην κληρονομικότητα, η οποία στην συγκεκριμένη πάθηση, εκτείνεται μέχρι και 3ου βαθμού συγγένειας.
Ο τρίτος παράγων που συντελεί επίσης σε ποσοστό 40% επί του συνόλου των κλινικώς νοσούντων από παιδική κατάθλιψη, αφορά το περιβάλλον.
Ειδικότερα στον παράγοντα αυτό, ενέχεται το οικογενειακό και το κοινωνικό περιβάλλον (σπίτι, σχολείο, κλπ.) μέσα στο οποίο μεγαλώνει το παιδί.
Ο κ. Κουντούρης ανέφερε ότι σε χώρες στις οποίες σημειώνονται μεγάλες φυσικές καταστροφές, πόλεμοι και άλλα τέτοια γεγονότα, τραυματίζουν την ευαίσθητη ψυχή του παιδιού, οδηγώντας το έτσι στο να εμφανίσει συμπτώματα κατάθλιψης.
Επίσης, γεγονότα όπως απώλεια αγαπημένου προσώπου, ανίατες ασθένειες, διαζύγια, έλλειψη οικογενειακής φροντίδας, δηλητηριάσεις, ή και κατάχρηση ουσιών, ενέχονται ως φαινόμενα ύποπτα για εμφάνιση παιδικής κατάθλιψης.
Τέλος, η συμβίωση στο κοινωνικό περιβάλλον με παιδιά μεταναστών, τα οποία στην συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν ήδη υποστεί τραυματικές εμπειρίες, επηρεάζουν αρνητικά το περιβάλλον.
Στο σημείο αυτό ο Δρ. Κουντούρης επισημαίνει ότι το γεγονός αυτό, δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε «γκετοποίηση» των μεταναστών, αντιθέτως αναφέρεται ως ανάγκη της κοινωνίας και της Πολιτείας να ευαισθητοποιηθεί προκειμένου να παράσχει, είτε την κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη σε περιπτώσεις ελαφριάς μορφής, είτε την φαρμακευτική, όπου αυτή απαιτείται.

Τι πρέπει να προσέξετε
Πώς όμως ο γονέας θα αντιληφθεί πιθανή εμφάνιση κατάθλιψης στο παιδί του και τι πρέπει να κάνει;
«Όπως στις περισσότερες των περιπτώσεων, έτσι και στην παιδική κατάθλιψη, με εξαίρεση βαριά παθολογικά αίτια, η πρόληψη σώζει ζωές» τονίζει χαρακτηριστικά ο Δρ. Κουντούρης.
Επισημαίνει ωστόσο ότι στα παιδιά, η κατάθλιψη παρουσιάζει εξαιρετική ιδιομορφία, σε σχέση με αυτή των ενηλίκων και τούτο οφείλεται αφενός μεν στην ιδιοσυγκρασία του νεαρού της ηλικίας, αφετέρου δε σ΄ αυτή καθαυτή την ηλικία, που λόγω άγνοιας συναισθημάτων, αδυνατεί να προσδιορίσει ακριβώς τι συμβαίνει, με αποτέλεσμα η θεραπευτική αγωγή να στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην παρατήρηση των γονέων και των συγγενικών προσώπων.
Χρήσιμο επίσης είναι και το κοινωνικό, περιβαλλοντικό και οικογενειακό ιστορικό του παιδιού, μέσα από το οποίο ο θεράπων ιατρός μπορεί να διαγνώσει, ή να οδηγηθεί σε συγκεκριμένο πλαίσιο παρατηρήσεων.
«Συνιστώ στους γονείς που βλέπουν το παιδί τους να αλλάζει συμπεριφορά, να απευθύνονται αμέσως και να ζητούν τη συμβουλή κάποιου ειδικού και όχι να εφησυχάζουν με τη γνωστή έκφραση «παιδί είναι»...» τονίζει με έμφαση.
Ποια είναι όμως εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να μας ανησυχήσουν και να αναζητήσουμε τη βοήθεια ειδικού;
Όπως εξηγεί ο Δρ. Κουντούρης, η παιδική κατάθλιψη είναι κλιμακούμενη πάθηση και ξεκινά με ελαφρά συμπτώματα, όπως:
-Αδιαφορία και άρνηση συμμετοχής στα κοινωνικά δρώμενα της ζωής του και κυρίως της σχολικής κοινότητας
-Αδιαφορία για την οικογενειακή ζωή, με σταδιακή μείωση της επαφής με τους γονείς και τα αδέλφια
-Αδιαφορία για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του και σταδιακή αυτοαπομόνωση
Η κατάσταση αυτή, αν δεν ελεγχθεί άμεσα, κυρίως με αύξηση της οικογενειακής φροντίδας και διάλογο, περνά στην επόμενη φάση, της οποίας κυριότερα χαρακτηριστικά είναι:
-Περιορισμός ζωτικών δραστηριοτήτων, όπως συμμετοχή σε σπορ, διακοπή της μελέτης, άρνηση συμμετοχής σε κοινωνικές εκδηλώσεις (πάρτι, γιορτές, γήπεδο, ακόμα και βόλτες με φιλικά, ή αγαπημένα πρόσωπα, κλπ.)
-Πλήρης αποστασιοποίηση από μελλοντικούς σχεδιασμούς
-Εντεινόμενος αυτοπεριορισμός συνοδευόμενος από έντονα πεσιμιστικές θέσεις και ασαφείς, όσο και αόριστες αυτοκαταστροφικές νύξεις.
Στην φάση αυτή, οι γονείς, ή οι συγγενείς θα πρέπει να αρχίσουν πλέον να συζητούν ανοικτά με το παιδί και να προσπαθήσουν, με την βοήθεια ειδικού πάντα, να αντιστρέψουν αυτή την στάση και θεώρηση ζωής του νέου.
Στις βαρύτερες περιπτώσεις, όπου πλέον κρίνεται επιβεβλημένη η επέμβαση ειδικού, παρατηρούνται:
-Σιωπηλή εσωστρέφεια και αρνητική ανάληψη ευθύνης (για όλα φταίω εγώ)
-Πλήρης αδιαφορία για σωματική υγιεινή
-Έντονα χρωματισμένη κατάθλιψη η οποία επισημαίνεται από υπερβολική και μόνιμη ευαισθησία απέναντι σε οποιοδήποτε ερέθισμα, ξαφνικά κλάματα, κλπ.
-Τάσεις αυτοτιμωρίας και σαφείς αναφορές σε αυτοκτονικές καταστάσεις.

Πως αντιμετωπίζεται
«Κατ΄ αρχήν, αυτό που πρέπει να επισημάνω και θα το τονίζω σε κάθε ευκαιρία, είναι το γεγονός ότι η παιδική κατάθλιψη, εκτός κάποιων παθολογικών καταστάσεων, είναι απόλυτα ιάσιμη νόσος, εφόσον, το τονίζω αυτό, δεν υπάρξει εφησυχασμός, αλλά άμεση κινητοποίηση» τονίζει και πάλι με έμφαση ο Δρ. Κουντούρης.
Σε υπόνοια πιθανής εκδήλωσης τέτοιων, ή παρόμοιων συμπτωμάτων, που, σε κάθε περίπτωση, παράγουν το ίδιο αποτέλεσμα, απαιτείται άμεση διαγνωστική διαδικασία, η οποία συνίσταται κατ΄ αρχάς, από μια σειρά βιοχημικών και ορμονικών εξετάσεων, νευροφυσιολογικούς ελέγχους, ψυχομετρική εκτίμηση, κλπ.
Ωστόσο, εκεί που πρέπει κατά την γνώμη του να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα, είναι στην πρόληψη η οποία πρέπει να υλοποιείται μέσα από τους κοινωνικούς φορείς και την Πολιτεία, δηλαδή στα νηπιαγωγεία και τα σχολεία.
«Χωρίς πίεση, αλλά με υπευθυνότητα, παραμερίζοντας την δεδομένη ανεπάρκεια να κρίνει, θα πρέπει το εκπαιδευτικό προσωπικό που έρχεται σε συνεχή και καθημερινή επαφή με το παιδί, να καταγράφει άμεσα και σε προσωπικό επίπεδο, την ανάπτυξη του χαρακτήρα και της κοινωνικότητας του νέου».
Ο Δρ. Κουντούρης πιστεύει ότι για την βέλτιστη επίτευξη του στόχου αυτού, απαιτούνται σεμινάρια επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, αλλά και η έκδοση και χορήγηση ειδικών ενημερωτικών φυλλαδίων, που θα απευθύνονται στους γονείς.
Σαν γενική παρατήρηση πάντως, ο Δρ. Κουντούρης συνιστά στους γονείς να αναζητούν από τους δασκάλους και τους νηπιαγωγούς να ενημερώνονται αν το παιδί τους αρνείται να παίξει με τα άλλα παιδιά, αν εμφανίζει τακτικό κλάμα, αν προτιμά να απομονώνεται στο διάλειμμα, ή ακόμα και αν εμφανίζει αυτοκαταστροφικές τάσεις, αυτό που λέμε ριψοκίνδυνο άτομο, επισημαίνει χαρακτηριστικά.
«Το πλέον ανησυχητικό όλων όσων προανέφερα, είναι το γεγονός ότι σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο Συνέδριο, ο αριθμός των αυτοχείρων, εμφανίζει σημαντική αύξηση και φθάνει στο 1,5% ανά εκατομμύριο πολιτών.
Από το ποσοστό αυτό, το 15% με 20% είναι άτομα παιδικής ηλικίας, ενώ το ποσοστό επιτυχίας φθάνει το εφιαλτικό 3%.
Δεν είναι κρίμα;»



Οι αθλητές που πιάστηκαν ντοπαρισμένοι πιστοποίησαν ένα ακόμη σημείο των καιρών. Αυτής της αντίφασης που υπάρχει στον αθλητισμό του πρωταθλητισμού. Δηλαδή σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε ντοπαρισμένα μετάλλια, «σαφώς δεν θέλουμε πρωταθλητισμό ουσιών» αλλά θέλουμε πρωταθλητές υπεράνθρωπους. Σε έναν συνδυασμό σχιζοειδούς συμπεριφοράς με πολλά αυτιστικά στοιχεία, συμπτώματα και τα δύο χαρακτηριστικά μιας ψύχωσης, θέλουμε πρωταθλητισμό ήδη από τα μαθητικά θρανία. Αναγνωρίζουμε την ειδική μεταχείριση των μαθητών-πρωταθλητών π.χ. για σχολικά προνόμια, θέσεις σπουδών άνευ εξετάσεων, χαρτζιλίκι, ειδικά συμπληρώματα και χρήση ουσιών από την παιδική ηλικία.
Αν ένα μυαλό τα χωράει όλα αυτά μαζί και τα αποδέχεται, χωρίς να καταλαβαίνει την αντίφαση, τότε σαφώς έχει ψυχωτική διαταραχή. Αν δε το συγκεκριμένο άτομο κατέχει και μια ιδιαίτερη σχέση κοινωνικής καταξίωσης π.χ. πολιτικώς τότε μιλάμε για κοινωνική επικινδυνότητα. Ο σκοπός τέτοιων σχολίων είναι να γίνονται οι σωστές παρατηρήσεις και κατά κάποιον τρόπο να αξιολογούνται στο μέτρο της ατομικής δυνατότητας και πνευματικότητας. Λύσεις πρέπει να παίρνουν αυτοί που πληρώνονται για αυτό.

Πριν λίγους μήνες σε μια ψυχική έκρηξη ένα μεγάλος ποδοσφαιριστής μιας μεγάλης ομάδας παραπονέθηκε ότι είναι «ένα βήμα πριν το κώμα». Το αναφέρω γιατί πραγματικά είναι μια ιδιαίτερα εύστοχη παρατήρηση και έχει και έναν ειδικό χαρακτήρα από έναν που είναι άμεσα ενδιαφερόμενος. Οι μεγάλες ομάδες ως γνωστόν, και ιδιαίτερα αυτές που πρωταγωνιστούν και σε πρωταθλήματα του εξωτερικού, έχουν περισπούδαστες ιατρικές ομάδες ποικίλων ειδικοτήτων που φροντίζουν τους αθλητές από κάθε πλευρά με τα ακριβότερα φάρμακα και τις πιο τέλειες φυσικοθεραπευτικές παροχές. Σε καμία, όμως, από αυτές τις μεγαλόσωμες ομάδες δεν υπάρχει ο ειδικός έλεγχος για να αποφευχθεί αυτό που φοβότανε ο φημισμένος ποδοσφαιριστής, δηλαδή το «κώμα». Δεν υφίσταται σε καμία ομάδα ο ειδικός εκείνος νευροφυσιολογικός έλεγχος και ιδιαίτερα του εγκεφάλου που δείχνει τόσο λειτουργικά όσο και ψυχολογικά τι έκταση έχουν τα προβλήματα του κάθε ποδοσφαιριστή, τα όρια της αντοχής του και την αποτελεσματικότητα της κάθε εφαρμοσμένης αγωγής. Είναι κυριολεκτικά όλα στην τύχη σε μια αθλητική κατηγορία που η μορφολογία του παιχνιδιού είναι τέτοια με κατεξοχήν συντονιστικό όργανο τον εγκέφαλο. Σχεδόν κάθε τρίτος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής μετά την αποχώρηση του από το άθλημα θα έχει μια μικρή η μεγάλη εγκεφαλική δυσλειτουργία, για την οποία λαμβάνεται μέριμνα εκ των υστέρων.
Μια πρωτοποριακή εξαίρεση στο όλο θέμα αποτελεί η ποδοσφαιρική ομάδα του Μιλάνου «Μίλαν», η οποία στο ειδικό προπονητικό κέντρο που διαθέτει στην Λομβαρδία, έχει ειδικό τμήμα νευροφυσιολογίας και εφαρμοσμένης ψυχολογίας με biofeedback εδώ και έξι χρόνια. Τα αποτελέσματα αυτής της φροντίδας των παιχτών είναι ανάλογα. Βλέπουμε μια πληθώρα τίτλων από ακμαίους ποδοσφαιριστές, ηλικίας 35 έως 41 ετών. Και ασφαλώς δεν αναφερόμαστε σε εξαιρέσεις αλλά περίπου στο δυναμικό της μισής ομάδας.

Φυλογενετικά, ένα κομμάτι του εγκεφάλου, ο λεγόμενος προμετωπιαίος λοβός, δημιουργήθηκε σαν ένα «φρένο» για τον απότομο θυμό. Έτσι, που να τον ρυθμίζει στη σωστή δόση για όση ώρα πρέπει και με όση ένταση είναι αναγκαία. Ο αυτοελεγχόμενος θυμός μέσω του προμετωπιαίου λοβού είναι ένας «υγιής» θυμός που αυξάνει την εγρήγορση και την άμυνα του ανθρώπου στα εξωτερικά ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Με το «μανόμετρο» του προμετωπιαίου λοβού και την καλή εξάσκηση γινόμαστε όσο θυμωμένοι πρέπει τις στιγμές που πρέπει για να εξασφαλίσουμε τα συμφέροντά μας και την επιβίωσή μας.
Εξασκημένοι ή ταλαντούχοι άνθρωποι έχουν το προνόμιο να το κατευθύνουν και αυτό αντανακλαστικά έτσι ώστε να επωφελούνται από αυτό και οικονομικά, π.χ. δικηγόροι και ηθοποιοί. Στην παράμετρο αυτή, όμως, δυστυχώς, υπεισέρχεται πολλές φορές και μια ακόμη λειτουργία από ένα ακόμη σημείο του εγκεφάλου, που λέγεται αμυγδαλή. Ο άξονας αμυγδαλής με προμετωπιαίο λοβό προσθέτει τη λειτουργία του φόβου ή της λύπης κοντά στο θυμό.
Έτσι, λοιπόν, όταν χαλάει ο άξονας αυτών των δύο σημείων εμφανίζονται τρεις παράμετροι, δηλαδή, θυμός, λύπη, φόβος που ακοντρολάριστα μπορούν να δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα στον καθένα μας. Τα τραγικά αποτελέσματα μιας τέτοιας δυσλειτουργίας όπου δε λειτουργεί το φρένο του προμετωπιαίου λοβού τα βλέπουμε τακτικά στις οδικές συμπεριφορές.
Επιθετική οδήγηση, άκαιρες προσπεράσεις, πτώση της αυτοσυγκέντρωσης, ασέβεια στα οδικά δικαιώματα του άλλου, πάρα πολλές συγκρούσεις. Κατάληξη, οι δικαστικές περιπλοκές. Το άρθρο αυτό γράφεται για να δώσει ένα ερέθισμα για το τι κρύβεται πίσω από τις διαταραχές αυτές και το παράδειγμα της οδικής συμπεριφοράς είναι μόνο ένα από τα πολλά της καθημερινότητας που μπορούμε να δώσουμε.

Μια γερμανική ομάδα ψυχολόγων – ψυχιάτρων τον τελευταίο καιρό έκανε τον κόπο να ψάξει κάπως εντονότερα ένα φαινόμενο που είναι από παλιά γνωστό αλλά όχι επαρκώς επιστημονικά καλυμμένο. Πρόκειται για τους αυτοτραυματισμούς των μαθητών στα σχολεία. Συγκεκριμένα έχει παρατηρηθεί ότι κυρίως στην αρχή του Γυμνασίου, μεταξύ 12 και 16 ετών σε ένα μεγάλο αριθμό μαθητές αρχίζουν να αυτοτραυματίζονται, να ξύνονται έντονα ή να χτυπούν οι ίδιοι μέλη του σώματός τους μέχρι να ματώσουν . Οι μετρήσεις κατέδειξαν ότι μέχρι 11% είναι τα κορίτσια και μέχρι 17% φτάνει ορισμένες φορές στα αγόρια. Συνήθως συνοδεύονται αυτού του είδους οι πράξεις από άλλα συμπτώματα, όπως η οικογενειακή κατάσταση, η ευφυΐα του μαθητή, ή ακόμη το επίπεδο της διδασκαλίας μέσα στο σχολείο.
Σαφώς και θέλουν τα παιδιά να προκαλέσουν με αυτό τον τρόπο την προσοχή των μεγάλων. Παλιά γινόταν με προκλητικό ντύσιμο, με τατουάζ ή με κάποια σκουλαρίκια στη μύτη ή στο στόμα. Τώρα όμως έχουν προχωρήσει τα πράγματα πιο πολύ, ιδιαίτερα με την παγκοσμιοποίηση και τη ροή των γεγονότων που φτάνουν πολύ γρήγορα από το ένα παιδί στο άλλο, η αντίδραση είναι πολύ πιο έντονη. Αν και οι ισχυρισμοί είναι ότι το κάνουν αυτό ή για να τραβήξουν την προσοχή ή για να δοκιμάσουν κάτι που δοκίμασε ήδη ο διπλανός ή για να αποκτήσουν την εμπειρία, φαίνεται ότι πίσω από αυτά κρύβεται μια οριακή ψυχική διαταραχή, η οποία έχει την ανάγκη περαιτέρω ανάλυσης και διάγνωσης.
Καλό είναι όταν παρατηρούνται τέτοιες συμπεριφορές να γίνεται άμεση η συμβολή των ειδικών.

ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ & ΠΑΝΙΚΟΣ

Στην ιατρική πράξη αυτό που τρομάζει τον γιατρό περισσότερο από κάθε τι άλλο είναι ο πανικός του ιδίου ασθενούς. Βέβαια, αυτός έχει το λόγο του. Ξέρει ότι γρήγορα θα μεταπηδήσει σε αυτόν και γενικά θα προκύψει ένα χάος. Στο χάος δεν ελέγχεται τίποτε, ο πανικός ενδυναμώνει την κατάσταση και την κάνει ακόμα πιο αδιέξοδη. Είναι ακριβώς μια κατάσταση που μπορείς να την παρομοιάσεις με την γάτα που δεν έχει διέξοδο.
Αυτό που εκπλήσει στο «σκάνδαλο» που δημιουργήθηκε με την άρση βαρών είναι το γεγονός ότι όλοι οι συμμετέχοντες άνθρωποι πραγματικά δυνατοί, άνθρωποι σίγουροι για τον εαυτό τους, και πολύ περισσότερο άνθρωποι με ικανότητες να νικήσουν, και το απέδειξαν, έστω και αν πήραν αυτά τα μετάλλια που σήμερα αμφισβητούμε.
Είναι άνθρωποι που γνωρίζουν πώς έχει το κατεστημένο, και εδώ ελλαδικά και παγκόσμια, πώς γίνονται αυτοί οι μηχανισμοί, πώς είναι το διαιτητικό σύστημα, πώς είναι οι ομοσπονδίες, τις οποίες στο τέλος εκπροσωπούν και οι ίδιοι, και το κυριότερο, πώς είναι οι συσχετισμοί μεταξύ τους. Άρα, γνωρίζουν πάρα πολύ καλά και όμως δείχνουν έναν πανικό αδιανόητο.
Αδιανόητο;;; γιατί και οι ίδιοι ξέρουν ότι το κοινό θέλει το μετάλλιο έτσι όπως είναι. Δε τα θέλει αλλιώτικα, δε τα θέλει να αποκτηθούν με ένα τρόπο που καλούνται «ιδεολογικά» να αποκτηθούν. Θέλει αριθμό μεταλλίων, θέλει ήρωες προς βρώσιν, θέλει ανθρώπους οι οποίοι θα μπορεί να τους δείξει και να δανείσουν τη λάμψη τους. Τα οκοινό είναι πάντα ετερόφωτο. Οι ήρωες, ακόμα και αν δεν είναι αυτόφωτοι, φαντάζεται το κοινό ότι φωτίζονται.
Όλα αυτά είναι γνωστά. Γιατί ο πανικός; Απλά γιατί ο πανικός προκύπτει στο μυαλό των ανθρώπων και μεταδίδεται «μιμιδικά» από τον ένα στον άλλο. Πολύ σπάνια θα βρεθεί άνθρωπος που θα μπορέσει να κατευθύνει και το δικό του πανικό και των άλλων τραβώντας μια θετική γραμμή. Προφανώς έναν τέτοιο άνθρωπο δύσκολα βρίσκεις, εν προκειμένου ίσως και δεν υπάρχει.
Αυτό μας θυμίζει τον Αλέξανδρο που κάθε βράδυ πριν τη μάχη προσευχόταν στο θεό Φόβο να μην έρθει την άλλη μέρα να τον επισκεφτεί. Λίγο πολύ και αυτός τις μεγάλες του ελπίδες τις εναπόθετε στην τύχη να μην εμφανιστεί ο πανικός την επόμενη μέρα στο πεδίο της μάχης. Πιθανόν, αυτό να τον οδήγησε και στον πρώιμο θάνατό του.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ : Βουλιμία και ανορεξία, πρόκειται για δυο αρρώστιες με την ίδια ρίζα που κατά κανόνα πιστεύονται και θεωρούνται νοσήματα της εφηβικής και μέσης ηλικίας. Παρόλα αυτά , πρόκειται ουσιαστικά παιδικά νοσήματα με πολύ πρόωρη εμφάνιση και γι’ αυτόν τον λόγο θέλει ιδιαίτερη προσοχή. Αυτό συμβαίνει διότι εάν δεν τεθεί έγκαιρα η διάγνωση πλέον από την εφηβεία και μετά σχεδόν δεν αντιμετωπίζονται. Πρόκειται για ψυχωτικό νόσημα διαταραχής του σιτισμού και είναι το εκκρεμές ανάμεσα στο υπέρβαρος και στην πλήρη αδυναμία, δηλαδή την βουλιμία και την ανορεξία. Η μεν βουλιμία προσβάλλει περισσότερο τα αγόρια παρά τα κορίτσια όπως έδειξαν νεότερες έρευνες ενώ η ανορεξία κατά πολύ μεγάλο ποσοστό μόνο τα κορίτσια. Ίσως ο ορμονικός παράγοντας εδώ να παίζει κάποιο ρόλο σε επικουρία με την σύγχρονη κοινωνική αντίληψη περί λεπτόσωμης εμφάνισης. Η βουλιμία θεωρείται μια εγκεφαλική διαταραχή σε επίπεδο νευροδιαβιβαστών στον μεσεγκέφαλο. Τα επακόλουθα αυτής της διαταραχής είναι η διαταραχή εκκρίσεως ορμονών και τελικά μετά από χρόνια εξέλιξη του νοσήματος τα δευτερεύοντα συμπτώματα είναι διαταραχή ηλεκτρολυτών, μεταβολισμού , κυκλοφορικού κλπ τα οποία οδηγούν τον ασθενή και στον ιατρό όπου είναι πια και οι τελικές φάσεις όπου το νόσημα αυτό καθαυτό και οι απόρροιές του γίνονται οφθαλμοφανείς.

Στατιστικά λέγεται ότι υποφέρουν αυτή την στιγμή περίπου το 6-10% των παιδιών στην Ευρώπη με σταθερά ανοδικές τάσεις. Ένας από τους κύριους λόγους της αλματώδους αύξησης του αριθμού αυτού είναι το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια σε Δυτικοευρωπαϊκές χώρες και στην Β. Αμερική όλο και συχνότερα βλέπουμε συχνές καμπάνες για το παιδικό αυτό πρόβλημα. Λέμε παιδικό αλλά έχει εξέλιξη και στην μετεφηβεία αλλά και στα επόμενα στάδια μόνο που τότε πια πέρα από την βασική αιτία ένα μεγάλο μέρος της ιατρικής φροντίδας αφοσιώνεται στις παρενέργειες των δύο αυτών κλινικών καταστάσεων.

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ: Εμφανίζεται ήδη από την πολύ μικρή παιδική ηλικία για να γίνει εμφανές στην ηλικία μεταξύ 7 – 8 ετών , δηλαδή στη σχολική περίοδο όπου το παιδί κατά κάποιο τρόπο έχει και ιδία πρωτοβουλία στην διαδικασία σίτισής του. Τα συμπτώματα είναι χαρακτηριστικά δύο και εκεί πρέπει να ενταθεί η προσοχή των γονέων. Στην μεν περίπτωση ανορεξίας η συστηματική άρνηση του σωματικού βάρους σε παθολογικό σημείο ώστε να έχουμε και διαταραχές σιτισμού. Δηλαδή υπερβολικό φαγητό και εμετό μετά που προκαλεί το ίδιο το παιδί ή άρνηση τροφής. Στον αντίποδα έχουμε έναν υπερβολικό υπερσιτισμό παρ’ όλες τις απαγορεύσεις και μία παθολογική εξάρτηση από πολλά μικρά γεύματα ιδίως με λιπαρά και καρυκεύματα. Κατά κανόνα εάν γίνει έγκαιρη παιδοψυχιατρική και κλινική εξέταση γι αυτά, υποφέρουν κι από άλλες ορμονικές διαταραχές, κυρίως μεταβολικές, με κορυφή τις διαταραχές του θυρεοειδούς. Παρουσιάζουν δε όλα τα συμπτώματα εξάρτισης όπως είναι και στους μεγάλους, δηλαδή συνεχή ενασχόληση με το αντικείμενο λήψης ή μη τροφής και με βάση αυτό τροποποιούν όλη την κοινωνική και οικογενειακή τους συμπεριφορά.

ΕΞΕΛΙΞΗ: Οι δρόμοι είναι δύο. Η πρώτη περίπτωση είναι οι κατά κανόνα απληροφόρητοι γονείς για αυτές τις «μοντέρνες» αρρώστιες όπως επίσης και η έλλειψη συγκροτημένης ιατρικής φροντίδας γι’ αυτά τα περιστατικά λόγω του ότι πρόκειται για «μοντέρνα» νοσήματα οδηγούν στο χρόνιο του περιστατικού με αποτέλεσμα να έχουμε σταθερή εξέλιξη των συμπτωμάτων και μία περιχαράκωση της ασθένειας στην εφηβεία και την μετεφηβική ηλικία όπου τα προβλήματα πλέον διαιωνίζονται και αυξάνονται λόγω των παρενεργειών τους. Η δεύτερη περίπτωση είναι να υπάρξει μία επίμονη και εξαντλητική έρευνα καθώς επίσης και ιατρική βοήθεια οπότε να υπάρχει και ένα μικρό ποσοστό επιτυχίας σε ότι αφορά τα παιδιά αυτά. Πολύ τακτικά σε σύγκριση με τα άλλα νοσήματα εμφανίζουν επιπλοκές ή επανεθισμό.


ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Μέχρι τώρα υπήρχε παντελής θέληση να αντιμετωπιστεί το δίδυμο ανορεξίας – βουλιμίας σαν ψυχιατρική νόσος ή κυριότερα σαν οργανικόψυχιατρική νόσος. Γι’ αυτόν τον λόγο υπήρχε μεγάλη καθυστέρηση σε ότι αφορούσε την έγκαιρη αντιμετώπιση. Παράλληλα η αλματώδης τεχνολογική εξέλιξη και τα τραύματα του παρελθόντος όπου η αναζήτηση της τροφής ήταν το κύριο μέλημα εκλάμβανε την αρρώστια ως ευλογία και φρόντιζε να υπερσιτίζει τα παιδιά. Με τις νέες εξελίξεις στο επίπεδο που πλέον οι μοντέρνες κοινωνίες το επιτρέπουν γίνονται προσπάθειες όπου είναι εκεί δυνατή η καταγραφή της παθογένειας των νοσημάτων αυτών π.χ. μέσω του εγκεφαλογραφήματος ή του spect κλπ.


ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Με την πρώτη εμφάνιση των συμπτωμάτων ανορεξίας ή βουλιμίας είναι πλήρως αναγκαία η εξέταση του παιδιού από ειδικούς.


ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΡΕΞΙΑ – ΒΟΥΛΙΜΙΑ
ΑΙΤΙΑ : ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΕ ΓΟΝΙΔΙΑΚΗ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ
ΤΡΟΠΟΣ ΔΡΑΣΗΣ: ΕΣΤΙΑΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΛΟΓΩ ΕΙΔΙΚΩΝ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΟΡΜΟΝΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ
ΘΕΡΑΠΕΙΑ : ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΑΝ ΑΥΤΟΑΝΟΣΟ ΝΟΣΗΜΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΩΝ

Όποιος επισκέπτεται το γηροκομείο Αθηνών επί της Κηφισίας, μόλις περάσει την όμορφη είσοδο, βρίσκεται σε ένα χώρο άλλης εποχής. Πανέμορφα μικρά κτίρια, διασκορπισμένα σε ένα ευρύχωρο χώρο, περιτριγυρισμένα από μικρά πάρκα και πάρα πολύ πράσινο που να κόβει τον θόρυβο του δρόμου, δίνουν το αίσθημα της γαλήνης.
Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να παρατηρήσει τις μέχρι πρόσφατα προνομιούχες τάξεις των πλουσίων οικογενειών, προς τον ανώνυμο πολίτη. Πρόκειται για μια γενναιοδωρία πολύ πλουσίων οικογενειών, που έχει βέβαια και το στοιχείο του ανταγωνισμού μέσα όσον αφορά ο ένας προς τον άλλον. Πρόκειται για οικογένειες που μέχρι πριν 10-15 χρόνια ήταν άκρως επώνυμες, τα χρυσά ονόματα της οικονομικής Ελλάδος, με γνωστό άγχος να μεταβιβάσουν τα οφέλη ακόμη πιο βελτιωμένα στους μεταγενεστέρους. Σήμερα πολλοί απόγονοι τους εξακολουθούν να είναι επώνυμοι, με ενδεικτικό αλαζονικό δείγμα συμπεριφοράς της προνομιούχου μεταχείρισης από κράτους και κοινωνία, αλλά τρομερά αποκομμένοι από τον περίγυρο τους.
Μόλις βγει κανένας έξω από τον τοίχο του γηροκομείου, αισθάνεται όπως άλλωστε όλοι στην Αθήνα, τους πολλούς φτωχούς που υπάρχουν παντού, την αυξανόμενη εγκληματικότητα, την διακίνηση ναρκωτικών, την οπτική ρύπανση, τις αρρώστιες και κυρίως την συρρίκνωση της μεσαίας τάξης. Μια μεσαία τάξη που είχε τρομερή σε πλούτο και αριθμό άνοδο τα τελευταία 20 χρόνια. Σε αμιγή συνεργασία με τους προνομιούχους οι πρώην αγρότες και εργάτες διασκέδαζαν μαζί στα λαϊκά κέντρα στα διπλανά τραπέζια, μοιραζόμενοι τον πλούτο της συνεργασίας έστω και άνισα. Υπήρχε μια απόλυτη νομιμοφροσύνη σε ότι αφορά τις κατακτήσεις του ενός ως προς την «άγια» ιδιοκτησία των άλλων. Και ξαφνικά ήρθε η παγκοσμιοποίηση. Τοπικές και περιφερειακές δυνάμεις μετριαστήκανε. Το κεφάλαιο σαν ισχυρός δορυφόρος άρχισε να περιφέρεται με τρομερή ταχύτητα σε όλη τη γη. Η κινητικότητα αυτή του κεφαλαίου δημιούργησε μια παγκόσμια αγορά, που απομόνωσε τους παλιούς παραδοσιακούς πλούσιους και έκανε τους αδύναμους φτωχότερους. Πλέον η καινούρια αγορά κυριαρχείται από πρόσωπα που ψάχνουν, παράγουν και κατευθύνουν πληροφορίες. Άνοδος είναι το σύνθημα παντού όπου και αν οδηγεί. Παραδόσεις, όπως η έννοια της εντοπιότητας και της αλληλεγγύης είναι απλές ενοχλητικές συνεστιάσεις με συγγενείς, γείτονες και δυσνόητες στενόμυαλες παρεμβάσεις.
Η νέα αριστοκρατία των εγκεφάλων διαγράφει έννοιες όπως καλλιέργεια πατριωτισμό θρησκεία, και ονειρεύεται πρώτη θέση στο αεροπλάνο, δεσμούς με την διεθνή αγορά, γρήγορο χρήμα, μόδα και χλιδή. Δεν ντρέπεται να πει ότι το θέλει, αντίθετα το δείχνει με μανία με επιμονή και έντονη τάση για προβολή, ιδιαίτερα στις νεόπτωχες μάζες όπου περιμένει να αντλήσει πειθήνιο ερωτικό σύντροφο ή υπάκουο εργάτη. Όλη αυτή η πίεση δημιουργεί μια άμεση συρρίκνωση της μέσης τάξης και ιδιαίτερα των νεαρών βλαστών της, που ονειρεύονται την άνοδο στο κυρίαρχο σύστημα, άρα την αποδέχονται και την επιβάλλουν πλήρως στους ομοίους τους. Το όνειρο είναι απλό, είναι αυτό της εξομοίωσης με την νέα κυρίαρχη τάξη που διαθέτει όλα τα παραπάνω «προσόντα». Ένας στο εκατομμύριο το καταφέρνει. Δηλαδή, αναλογία πολύ μικρότερη από αυτή της πιθανότητας να κερδίσεις το Λόττο. Οι υπόλοιποι άτυχοι μένουν με μόνιμο συνοδό, την νεογέννητη κατάθλιψη που τους κατακλύζει καθ’ ολοκληρία.

ΚΑΥΣΑΕΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΝΗΜΗΣ

Είναι γνωστό ότι τα μικροσωματίδια που αιωρούνται στον αέρα έχουνε βλαπτικές επιδράσεις στον εγκέφαλο. Αυτό είναι και πράγμα αναμενόμενο και συχνά πιστοποιημένο. Ήδη μελέτες έχουν καταλήξει ότι αυτά τα μικροσωματίδια μπαίνοντας από την μύτη διασπείρονται στον εγκέφαλο σε διάφορα μέρη, αναπτύσσοντας μια τοξική διαδικασία. Προσπαθήσαμε να μετρήσουμε την επιρροή που έχουνε τα μικροσωματίδια κυρίως στον εγκέφαλο μικρών παιδιών, χρησιμοποιώντας τον ηλεκτροεγκεφαλογράφο.

Πρόκειται για μια συσκευή με ειδικά ηλεκτρόδια που επικολλώνται στο τριχωτό της κεφαλής και μέσω της συλλογής βιολογικών δυναμικών, καταγράφουν την εγκεφαλική δραστηριότητα. Το δείγμα που χρησιμοποιήσαμε ήταν σε μικρά παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών, που ζούσανε στην εξοχή σε απόλυτα καθαρό ατμοσφαιρικό περιβάλλον (Νήσος Εύβοια). Στα παιδιά γινόταν ένα εγκεφαλογράφημα πριν φύγουν από το χωριό τους και επαναλαμβανόταν με τις ίδιες συνθήκες ένα δεύτερο, μετά από παραμονή έως 6 ώρες μέσα στην Αθήνα και σε περιοχές ατμοσφαιρικά ιδιαίτερα επιβαρυμένες από ρύπους. Παράλληλα, με την καταμέτρηση γινόταν και μια ψυχομετρική εξέταση για την συγκέντρωση και την μνήμη.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των εξετάσεων που έγιναν στο χωριό και στην πόλη. Οι καταγραφές επαναλήφθηκαν πολλές φορές και βρέθηκαν τα αποτελέσματα το ίδιο συγκεκριμένα. Ιδιαίτερα διαταραγμένες βρέθηκαν οι περιοχές των προμετωπιαίων λοβών και της περιοχής που αντιστοιχεί στην αμυγδαλή, που είναι το κέντρο της μνήμης.
Με μεγάλη έκπληξη διαπιστώσαμε ότι τον τελευταίο καιρό δημοσιεύτηκε μια ανάλογη έρευνα στο περιοδικό Journal Particle and Fibre Toxicology.
Από ότι φαίνεται πρόκειται πλέον για παγκόσμιο πρόβλημα. Έτσι ο εγκέφαλος των ανθρώπων που ζει στις μεγαλουπόλεις, πέρα από τις άλλες φθορές πρέπει να υπολογίζει και την φθορά της μνήμης λόγω καυσαερίων.



ΝΤΟΠΙΝΓΚ & ΠΟΛΙΤΙΚΗ


Αντί για λόγια και ιατρικά σχόλια, η γελοιογραφία του κ. Δερμεντζόγλου από το Ποντίκι της 17.04.08 είναι κυριολεκτικά "μια εικόνα, για χίλιες λέξεις".


Η προτροπή σε ανορεξία είναι στη Γαλλία ποινικό αδίκημα.
Πλέον, οι Γάλλοι παίρνουν πολύ σοβαρά μια ασθένεια μάστιγα (δες άρθρο δίπλα) και κάνουν κάτι που παραδειγματικά πρέπει να ακολουθήσουν όλοι οι Ευρωπαίοι.
Ποινικοποιούν κάθε προτροπή από πρόσωπα ή ΜΜΕ ή κάθε άλλου είδους επιχειρηματικά σχήματα που προτρέπουν σε αλόγιστες δίαιτες ή τρόπους εμφάνισης που καταλήγουν στην ανορεξία. Κάτι τέτοιο αμιγώς από ιατρικής άποψης είναι δεοντολογικά επιβεβλημένο και πρέπει να εφαρμοστεί ίσως σε ανάλογες περιπτώσεις.

Με την ευκαιρία αυτή θυμίζουμε μια προηγούμενη δημοσίευσή μας (Φεβρουάριος 2007).



Όταν μιλάμε για εγκεφαλικό ντόπινγκ δεν μιλάμε απαραίτητα μόνο για αθλητικά ρεκόρ. Κατά κύριο λόγο, πρόκειται για επιστημονικές ανακαλύψεις που ξεκίνησαν από πολύ διαφορετική αφετηρία και στόχο π.χ. στην προσπάθεια να εντοπιστούν ποια κύτταρα δραστηριοποιούνται και πώς για την θεραπεία τετραπληγικών μετά από τροχαία, καταλήξαμε στην ανακάλυψη της πρωτεΐνης Nogo-A.

Μόλις εξηγήθηκε επαρκώς η λειτουργία και ο λόγος ύπαρξης της εν λόγω πρωτεΐνης άναψε το λαμπάκι του κέρδους, μιας και ζούμε σε τέτοιο κοινωνικό καθεστώς, βάζοντας την όλη διαδικασία σε άλλη διαδρομή. Για να το κάνουμε πιο συγκεκριμένα η εν λόγω πρωτεΐνη παράγεται δρώντας τοξικά εναντίον αυτών των νευροκυττάρων που προωθούν κινητικές και αισθητικές ώσεις.

Εάν κανείς βρει τρόπο να αναστείλει την δραστηριότητα της τότε, μέσα στο κεντρικό νευρικό σύστημα έχουμε σαφώς μεγαλύτερη βελτίωση των διαφόρων ώσεων στους νευράξονες άρα, και καλύτερη κλινική εικόνα. Στις δε αθλητικές περιπτώσεις μεγαλύτερα ρεκόρ.

Η τροποποίηση της παραγωγής, η ελάττωσης της εν λόγω τροποποίησης στον εν λόγω κεντρικό σύστημα είναι απλή. Με τις υλικές τεχνικές ηλεκτρικού ή μαγνητικού ερεθισμού μπορεί αυτό να πραγματοποιηθεί. Για το καλό του τετραπληγικού, παραπληγικού, τραυματισμένου ή και του αθλητού. Τα πάντα είναι θέμα σωστής διέγερσης και κατεύθυνσης του ερεθισμού.

Ερεθίζοντας τα ολιγοδενδροκύτταρα και κατευθύνοντας την ώση αυτή σε τμήμα του ιδίου κυττάρου ή στο διπλανό κύτταρο έχουμε την αρχή της λειτουργίας ή την αναστολή της παραγωγής της Nogo-A και με αυτό το τρόπο αυξάνουμε ή μειώνουμε την εγκεφαλική απόδοση της αποκατάστασης των νευρικών ινών.

Βέβαια όλο αυτό δεν μπορεί ακόμα να ελεγχθεί και να ερευνηθεί από πουθενά, παρά μόνο κλινικά. Άρα, δεν έχει καμιά έννοια εδώ το αντιντόπινγκ κοντρόλ.



ΝΤΟΠΙΝΓΚ & ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ


Η συνομωσία είναι το αγαπημένο θέμα των ανθρώπων όταν δεν μπορούν να εξηγήσουν κάτι. Υπάρχει η υπόνοια της συνομωσίας από καταβολής κόσμου. Μια πολύ πετυχημένη γερμανική παροιμία λέει χαρακτηριστικά: «Πάνω από τρείς άνθρωποι μαζί κάνουν μια συνομωσία».
Το σύνδρομο της συνομωσίας τόσο σε κοσμική όσο και σε θεολογική διάσταση τοποθετεί πάντοτε μια μυστηριώδη δύναμη στο σκοτάδι που καθοδηγεί όλα τα ιστορικά γεγονότα. Στις μέρες μας, βέβαια, έχει επεκταθεί ακόμα περισσότερο και υπάρχουν συνομωσίες και σε επίπεδο εταιριών, χρηματιστηριακών συναλλαγών και μισθοφορικών στρατών που αλληλοσυνδέονται η μία με την άλλη σε κυκλικό τρόπο.
Έτσι, λοιπόν, μέσα σε αυτόν τον κύκλο και οι περιπτώσεις ντόπινγκ μπορούν να αποτελούν ένα κρίκο της κυκλικής αυτής αλυσίδας. Βέβαια, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις το μέγιστο αίτιο της όλης αυτής κυκλικής κίνησης είναι ο τυχαίος παράγων. Στην συγκεκριμένη περίπτωση των Ελλήνων αθλητών της άρσης βαρών που βρέθηκαν ομαδικά ντοπαρισμένοι ο τυχαίος παράγων είναι η σύλληψη της ιδέας να γίνει ο έλεγχος την καθορισμένη στιγμή στον καθορισμένο τόπο.
Το γεγονός σαν γεγονός ήταν, όπως απέδειξε και ο έλεγχος, δεδομένο. Εδώ η συνομωσία ή η υπόνοια της συνομωσίας σε αυτούς που την καλλιεργούν ξεφεύγει από την πραγματικότητα και πάει στη σκοπιμότητα της δικαιολογίας.
Κρατάμε σαν λαός μια θέση παρόμοια με αυτήν που είχε ο ραδιούργος Αυστριακός πρίγκιπας Μετερνιχ, που όταν πληροφορείτο τον θάνατο κάποιου ρωτούσε απόλυτα σοβαρά : «Ποιο ήταν το κίνητρό του να πεθάνει;».
Κάλλιστα μπορούν και οι συνομωσιολόγοι από την πλευρά της άρσης βαρών να θέσουν το ερώτημα : Ποιο είναι το κίνητρο να είναι όλοι ντοπαρισμένοι;





Συνοπτικά με αυτά που δημοσιεύτηκαν στον τύπο σε ότι αφορά τα φάρμακα που έπαιρναν οι αρσιβαρίστες που βρεθήκαν θετικοί στον έλεγχο ντόπινγκ-κοντρόλ, θα κάνουμε μια επιμέρους αξιολόγησή τους.

Μεθιλετριανόλη : Πρόκειται για ένα από τα ισχυρότερα αναβολικά. Παλιά αυτό το φάρμακο σε μικρές δοσολογίες χρησιμοποιούνταν σε ασθενείς με οστεοπόρωση, αναιμικούς και καρκινοπαθείς για ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Εγκαταλείφθηκε παγκοσμίως κάθε θεραπευτική προσπάθεια μετά από ένα σκάνδαλο στη Γαλλία λόγω των παρενεργειών. Παρ’ όλη αυτή την προϊστορία στους αθλητικούς χώρους χρησιμοποιείται κατά κόρον, όπου προκαλεί υπερτροφία της καρδιάς ή δυσεντερική λειτουργία, προϊούσα αρτηριοσκλήρυνση, αγγειοσπασμούς και επιληπτικές κρίσεις, καθώς, επίσης, και εγκεφαλικό γλοιοβλάστωμα.

Ερυθροποιητίνη : Είναι ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται από παλιά στην νεφρική ανεπάρκεια, αλλά ουσιαστικά είναι το νούμερο 1 φάρμακο στον σύγχρονο αθλητισμό. Δεν νοείται σήμερα πρωταθλητισμός χωρίς την χρήση ερυθροποιητίνης. Και μάλιστα, σε συνδυασμό με αναβολικά και αυξητικούς παράγοντες. Τελευταία, μάλιστα, κυκλοφόρησε και η διμερής ερυθροποιητίνη, η οποία είναι μια βελτιωμένη μορφή της παλιάς και κάτω από συντονισμένη ιατρική δράση μπορεί να έχει διάρκεια και πάνω από 100 μέρες. Ήτανε περιζήτητη μέχρι πριν λίγους μήνες στον χώρο των ποδηλατιστών, η φήμη της όμως «τραυματίστηκε» γιατί βρεθήκανε αντιδραστήρια ανίχνευσης. Πάντως, δίνει τεράστια ενέργεια επηρεάζοντας τα πρόδρομα ερυθροκύτταρα και μπορεί να ανεβάσει την απόδοση του αθλητή κατακόρυφα. Βέβαια, με τη απόδοση ανεβαίνει και η καρδιακή ανεπάρκεια.

Αυξητικοί παράγοντες και στεροειδή : Αυτά πάνε παρέα. Πρόκειται για τον αναπτυξιακό παράγοντα HGH και το στεροειδές THG. Πρόκειται για έναν συνδυασμό εξαιρετικά «αποδοτικό» για τις αθλητικές επιδόσεις αλλά, ιδιαίτερα υψηλού κινδύνου σε ότι αφορά την καρκινογένεση και ιδιαίτερα της εγκεφαλικής ουσίας κυρίως, με μορφή γλοιοβλαστώματος.

Τεμολοτομίδη : Απαραίτητο χημειοθεραπευτικό που δίνεται τόσο για κάλυψη των παρενεργειών των άλλων φαρμάκων, αλλά, και σαν παράγοντας επιπλέον ενέργειας και δύναμης σε αθλητές υψηλών αποδόσεων.

Διουρητικά : Διπλός ο σκοπός τους και για την προσωρινή ελάττωση του βάρους και για τη μείωση του λίπους σε βράχυ-μακροπρόθεσμο θεραπευτικό πλάνο.

Βουπρενορφίνη-Οπιούχα-Κανναβινόλη : Η χορήγηση γίνεται και επιμέρους και σε συνδυασμό. Πρόκειται για ιδιαίτερης δύναμης εξαρτησιογόνα φάρμακα, που δίνονται και για λόγους ευεξίας, αντοχής στον πόνο και κυρίως, αποφυγής στερητικών φαινομένων και από τα ίδια και από τα υπόλοιπα φάρμα κα που αναφέραμε παραπάνω.


Επειδή η χρήση όλων αυτών των φαρμάκων είναι αρκετά παλιά και το ξέρει και ο τελευταίος αθλητικογράφος θεωρείται απίθανο οι όλοι υπεύθυνοι που αναφέρθησαν τελευταία να μην το γνωρίζουν.
Η κατάταξη αυτή δίνεται προς γνώσην του ευρέος κοινού.

Τον τελευταίο καιρό το εγκεφαλικό πολυμορφικό γλοιοβλάστωμα, είναι μια από τις πιο τακτικές διαγνώσεις κακοηθών καρκίνων του νευρικού συστήματος. Βέβαια, η αύξηση των περιστατικών κατά κύριο λόγο, οφείλεται στην έγκαιρη διάγνωση λόγω της αφθονίας των τεχνικών μέσων που υπάρχουν σήμερα και δεν υφίσταται στο παρελθόν π.χ. : η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου (MRI) και οι παραλλαγές της, όπως η υπολογιστική προσέγγιση των αμινοξέων, κάνουν την διάγνωση ταχύτερη. Βέβαια, η ταχύτητα εξέλιξης του γλοιοβλαστώματος, παρά την έγκαιρη διάγνωσή του, είναι χωρίς καμία ουσιαστική θεραπευτική σημασία λόγω της μεγάλης του επιθετικότητας. Εκείνο όμως που έχει μεγάλη σημασία είναι η πρόληψη.
Έρευνες που έγιναν σε αμερικανικές πολιτείες σε εργοστάσια με μεγάλο αριθμό εργαζομένων σε συνθήκες υψηλού στρες και τοξικότητας, πιστοποίησαν τους δύο αυτούς παράγοντες σαν γενεσιουργούς ή αιτιολογικούς συντελεστές εμφάνισης της νόσου.
Σε πολύχρονες έρευνες φάνηκε ότι ο περιορισμός των παραγόντων αυτών μείωνε τον αριθμό των γλοιοβλαστωμάτων.
Έτσι τουλάχιστον έχουμε ένα σαφές δίδαγμα :
ΜΕΙΩΣΗ ΣΤΡΕΣ ΚΑΙ ΒΛΑΒΕΡΗΣ ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥΣ.

Εικ.1 Αισθήματα και τρόμος αλληλοεπηρεάζονται στον εγκέφαλο.

"Νιώθω τα πόδια μου βαριά, αισθάνομαι το βλέμμα της εξέδρας επάνω μου, με καταβάλλει μια αδυναμία να σηκώσω το κορμί μου και να το τινάξω προς τα εμπρός. Χάνω απελπιστικά πολύ χρόνο στην εκκίνηση από κάθε εκατοστάρι που κάνω.", ήταν το παράπονο μιας πολύ μεγάλης αθλήτριας με πολλές τιμητικές διακρίσεις στο ενεργητικό της.
Μία φορά που κατάφερε να αποβάλλει αυτό το αίσθημα του πανικού της αφετηρίας έφτασε και στην ύψιστη διάκριση της καριέρας της. Χρειάστηκε δουλειά μηνών για να αποβάλλει αυτό το άγχος δευτερολέπτων. Ίσως ήταν από τις λίγες αθλήτριες ,πλην των τότε ανατολικογερμανίδων, που δούλεψαν πάνω στο πρόγραμμα της προπαλμικής αναστολής. Μια δουλειά που δικαιώθηκε απόλυτα σε όσους έκαναν τον κόπο να ασχοληθούν με αυτήν.
Πρόκειται για ένα θέμα ερεύνης εγκεφάλου που απασχόλησε τους επιστήμονες τα τελευταία 20 χρόνια. Η προσπάθεια ξεκίνησε στη δεκαετία του'70 στην προσπάθεια να εξηγήσουν την αντίδραση του πανικού μέσω καταγραφής και ανάλυσης των συναισθημάτων και χαρτογράφησης τους απευθείας από τον εγκέφαλο. Η όλη διαδικασία ξεκίνησε μετά από τις γνώσεις ότι τα διάφορα ανακλαστικά προστασίας , όπως το κλείσιμο των βλεφάρων σαν αντίδραση πανικού μπορούν να καταγραφούν και να μετρηθούν, και μάλιστα τόσο σε χρόνο, όσο και σε ύψος δυναμικού. Η χρονική διάρκεια αυτών των ανακλαστικών είναι μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου και χαρακτηρίζει τη διαδρομή τους από τον εγκέφαλο μέσω του νωτιαίου μυελού στους μύες του σώματος. Χρησιμοποιώντας δύο πολύ μοντέρνες τεχνικές την ηλεκτροεγκεφαλογραφία και την ηλεκτρομυογραφία μπόρεσε κανείς για πρώτη φορά, και μάλιστα απεικονιστικά, να χαρτογραφήσει τη διαδρομή τους και να μελετήσει τη συνεργασία των διαφόρων νευρικών σχηματισμών που συμβάλλουν στη δημιουργία τους. Καταγράφοντας τις εξελικτικές τους διαδικασίες και γνωρίζοντας τον τρόπο προέλευσής τους είναι δυνατό και να μελετηθεί και η φυσιολογία των αισθημάτων που τα προκαλεί. Έτσι π.χ. μπορούμε για πρώτη φορά να μετρήσουμε και το χρόνο και την ένταση των αμυντικών μηχανισμών έναντι του φόβου. Μπορούμε δηλαδή π.χ. να καταγράψουμε γρηγορότερες και μάλιστα ασυνείδητες αντιδράσεις αρνητικών αισθημάτων επί φόβου, ενώ το αντίθετο συμβαίνει σε περίπτωση απόλαυσης ή ευχαρίστησης.

Για πρώτη φορά μελετήθηκαν οι αντιδράσεις του φόβου και του πανικού για ψυχιατρικούς σκοπούς και κυρίως για φοβικούς ασθενείς. Με βάση τα αποτελέσματα των ερευνών και των εξετάσεων μπορούσε κανείς π.χ. να τροποποιήσει με μεγάλη ακρίβεια τη θεραπεία σε φοβικούς ασθενείς. Ακόμα και σε ασθενείς με κατάθλιψη μετρώντας την αντίδραση του τρόμου μπορούμε να παρακολουθήσουμε την πορεία της ασθένειας. Φαίνεται εκεί πέρα ότι με την πρόοδο της θεραπείας αυξομειώνεται και η αντίδραση αυτή. Έρευνες που έγιναν πάνω σε αυτά τα νοσήματα πιστοποίησαν ότι η αντίδραση του τρόμου επηρεάζεται ουσιαστικά και από το επίπεδο συνείδησης και εγρήγορσης. Με το που αρχίζει ο εγκέφαλος, και κυρίως στην περιοχή του στελέχους, την επεξεργασία άλλων γνωστικών αντιδράσεων έχουμε μια αναστολή της αντίδρασης του τρόμου. Αυτή την αναστολή μπορούμε να την προκαλέσουμε και πειραματικά όταν δώσουμε σε ένα άτομο να ακούσει έναν ανεπαίσθητο τόνο περίπου 100 χιλιοστά του δευτερολέπτου πριν από έναν δυνατό παρόμοιο που του προκαλεί μια αντίδραση τρόμου. Αυτό το φαινόμενο μπορεί να καταγραφεί και πρόκειται για τη λεγόμενη προπαλμική αναστολή της αντίδρασης του τρόμου. Χρησιμοποιώντας αυτές τις γνώσεις στην έρευνα των ψυχιατρικών παθήσεων βρέθηκε ότι ο οργανισμός έχει ένα σύστημα επεξεργασίας , κάτι σαν "φίλτρο", που περνάν αυτές οι συχνότητες και δημιουργούν τα ανάλογα αισθήματα ή συναισθήματα μια συγκεκριμένη στιγμή. Ένα υπερευαίσθητο τέτοιο φίλτρο , όπως στην αθλήτρια που αναφέραμε, δημιουργεί μια αλυσιδωτή παρατεταμένη έκρηξη αρνητικών συναισθημάτων, άγχους, φόβου , αρνητικής σκέψης κλπ τα οποία σωματοποιημένα έχουν την αρνητική επίδραση στο σώμα και κατά συνέπεια στην αθλητική επίδοση, όπως το ανέφερε ή ίδια.
Χρησιμοποιώντας, τότε 12 περίπου χρόνια πριν, τη μέθοδο της χαρτογράφησης του εγκεφάλου και την βιοανάδραση (biofeedback) περιορίστηκε το "φίλτρο" της αντίδρασης της προπαλμικής αναστολής σε όρια τέτοια που ανακλαστικά μετά τον πυροβολισμό ερχόταν η εκτίναξη του κορμιού κατευθείαν στο διάδρομο της ταχύτητας. Όλα τα άλλα αρνητικά συναισθήματα , το "φίλτρο" τα άφηνε εκτός εγκεφαλικής λειτουργίας.

Η ψηφιακή τεχνολογία σήμερα έχει προχωρήσει πάρα πολύ παραχωρώντας πολλαπλές λειτουργίες τέτοιων "φίλτρων" για συντονισμό πολλαπλών συναισθημάτων. Πρόκειται για το ψυχολογικό training που αποτελεί σήμερα τη βάση της απόδοσης του κάθε μεγάλου αθλητή. Βέβαια, πρέπει να προστεθεί πως οι νέες γνώσεις πλέον κάνουν περιττή και την εκμάθηση μέσω της βιοανάδρασης. Τώρα, με μαγνητικά κύματα μπορούμε απευθείας να επιδράσουμε στον εγκέφαλο και να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Με αυτόν τον τρόπο η κατασκευή του υπεραθλητή κοστίζει πολύ λιγότερο σε χρόνο.


Μια ανακοίνωση που έρχεται από την περιοχή των Καστιλιών της Ισπανίας αναφέρει για δύο νέους κάτω των 40 ετών που κατέληξαν λόγω της ασθένειας των τρελλών αγελάδων. Το νεαρό της ηλικίας σε συνδυασμό με την κλινική εικόνα και την έρευνα που κάνουν Ισπανοί γιατροί φαίνεται ότι πιστοποιεί την διάγνωση. Είναι δε ανησυχητικό διότι πρόκειται για περιστατικά σε στενά γεωγραφικά όρια από μια περιοχή που ευρωπαϊκά θεωρείται «εκτός κινδύνου».

Η ΕΓΚΕΦΑΛΟΠΑΘΕΙΑ HASHIMOTO

Είναι μια διάγνωση που τα τελευταία χρόνια αναφέρεται όλο και πιο τακτικά. Παρότι αναφέρεται τακτικά, δεν είναι «δημοφιλής» μεταξύ των γιατρών λόγω του ότι δεν υπάρχει κάποια παραδεκτή από όλους θεραπεία. Επίσης, υπάρχει και μια μικρή αντιμαχία, σε ποιο «κλάδο» ανήκει το διαγνωστικό μέρος και η θεραπευτική αγωγή αυτή της νεόκοπης ασθένειας. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι η απώλεια μνήμης, η ευερεθιστότητα, η κατάθλιψη, η αδυναμία συγκέντρωσης, ο διαταραγμένος συρμός του λόγου και σε κάποιες περιπτώσεις, η οστεοπόρωση, οι διαταραχές της βάδισης, οι συγχητικές καταστάσεις. Οι περισσότεροι γιατροί δεν την «αγγίζουν» θεωρώντας ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία.
Μερικοί ερευνητές τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιώντας κορτικοστεροειδή πιστοποίησαν μεγάλες βελτιώσεις της κλινικής εικόνας, ιδιαίτερα σε παιδιά που έφεραν την νόσο. Μετά από αυτό, σειρά ερευνών κατέδειξε πως θεραπευτικοί συνδυασμοί με βάση το εύρημα αυτό είναι αρκετά αποτελεσματικοί. Πάντως, το γενικό συμπέρασμα είναι πως στις περιπτώσεις αυτές που έχουμε αυτά τα συμπτώματα, ενδείκνυται πέρα των εξετάσεων των θυρεοειδικών ορμονών και η ρουτίνα της εξέτασης των θυρεοειδικών αντισωμάτων που πιστοποιούν την διάγνωση της νόσου.

Από ό,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, και χωρίς αυτό ακόμα να έχει διαψευσθεί, υπεύθυνο για την εμφάνιση του Αλτσχάιμερ είναι το Β - αμυλοειδές, μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη που αναπαραγόμενη άνισα συνθλίβει τα κύτταρα του εγκεφάλου. Το γεγονός αυτό είναι αδιαμφισβήτητο και οι περισσότερες ερευνητικές προσπάθειες στρέφονται σε αυτήν την κατεύθυνση, δηλαδή, στο περιορισμό της δυσανάλογης αύξησης αυτής της πρωτεΐνης προκειμένου να υπάρξει κλινική βελτίωση. Στην προσπάθεια αυτή γίνεται καταγραφή και άλλων, κυρίως, κλινικών στοιχείων τα οποία θα μπορούν να συνδράμουν στην έγκαιρη, αναίμακτη και ανώδυνη διάγνωση της νόσου. Αυτά τα κλινικά στοιχεία από παλαιότερα, είναι σπουδαία διαγνωστικά εργαλεία στην διαγνωστική κατά το ρητό «Βλέφαρο φουσκωμένο, συκώτι πρησμένο»
Έτσι στο Όκλαντ της Καλιφόρνια οι γιατροί, κάνοντας χρόνιες έρευνες, πιστοποίησαν ότι to αυξημένο περικοιλιακό λίπος είναι κίνδυνος για την πρόωρη εμφάνιση του Αλτσχάιμερ. Για να το πούμε πιο τετράγωνα, η μεγάλη κοιλιά σημειολογικά απαντάται συχνότερα στους ασθενείς με Αλτσχάιμερ. Χωρίς αυτό να αποτελεί κανόνα είναι ένα άκρως ενδιαφέρον προδιαγνωστικό στοιχείο, που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για την νόσο του Αλτσχάιμερ. Η διαγνωστική του αυτή αξία, θα πρέπει να πιστοποιηθεί περαιτέρω σε συνδυασμό και με άλλες κλινικές έρευνες.


Από χρόνια θεωρείται η κυφοσκολίωση-λόρδωση, ή και απλή σκολίωση, στα παιδιά ένα αμιγές πρόβλημα και επιχειρείται πολύ σωστά να δοθεί λύση με διάφορες ορθοπεδικές μεθόδους. Αρκετές φορές και σε αρκετά υψηλό ποσοστό, στο 1/3 των περιπτώσεων, ιδιαίτερα όταν η κυφοσκολίωση της παιδικής ηλικίας συνοδεύεται από ζαλάδες, υπνηλία, διαταραχές της συμπεριφοράς και των διανοητικών λειτουργιών, ή ακόμα υπερευαισθησία και υπερκινητικότητα, είναι δυνατόν να οφείλονται όλα αυτά και σε μια νευρολογική εγκεφαλική διαταραχή. Αναιμίες, με ή χωρίς βλαστική διαταραχή, έλλειμμα φολικού οξέος, έλλειψη ασβεστίου, εγκεφαλικής αιτιολογίας διαταραχές του μεταβολισμού είναι δυνατό να συνοδεύουν κυφοσκολιώσεις.
Για αυτό είναι πολύ σπουδαίο σε κάθε περίπτωση σκολίωσης σε παιδί, να γίνεται εκτεταμένος νευρολογικός και νευροφυσιολογικός έλεγχος. Τα αποτελέσματα μπορεί να είναι σωτήρια.

Παρακολουθώντας το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και τα επιμέρους ηγετικά πρόσωπα γίνεται ακόμη μια φορά αντιληπτή η εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου. Τα κόμματα ξεκίνησαν σαν προϊόν εξέλιξης της αυτοπροστασίας των ειδικών μονάδων θηλαστικών της φύσης. Είτε κατσίκες, είτε λιοντάρια, είτε ανθρώποι.
Έπρεπε οι ομάδες αυτές να αυτοπροστατευθούν, να αναπτυχθούν, να βρουν τροφή να επιβιώσουν και τελικά να κάνουν κόμματα προκειμένου να προασπίσουν δικαιώματα που κατά την γνώμη τους κατέκτησαν ή πραγματικά απέκτησαν. Στην διαδικασία αυτή, κυρίαρχο λειτουργικό ρόλο παίζει ο μετωπιαίος λοβός του εγκεφάλου και μάλιστα, ο αριστερός περισσότερο από τον δεξί. Αυτό εδώ δημιουργεί και την αύξηση του μετωπιαίου λοβού αναλογικά με την χρήση που του κάνει ο κτήτορας, για αυτό είναι υπέρμετρα αναλογικά μεγαλύτερος στους ανθρώπους από τα άλλα θηλαστικά. Έτσι, ακριβώς, και στα κόμματα αναμένεται οι κομματικοί παράγοντες, αμιγώς από βιολογική άποψη, να έχουν υπερμεγέθη μετωπιαίο λοβό σε σύγκριση με το μέσο αμέτοχο πολίτη. Οι δε ηγέτες τους πολύ περισσότερο από το μέσο στρατηγικό στέλεχος.
Εάν καταστρατηγείται αυτό, εμποδίζεται η φυσική επιλογή της κοινωνικής ευφυΐας και ανάπτυξης. Καταρρακώνεται δε η συλλογική μονάδα προκειμένου το κόμμα. Παρακολουθώντας από τις τηλεοράσεις, από νευρολογικής σκοπιάς, το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, προκαλεί δέος το πώς επιβεβαιώνονται αυτές οι θεωρίες κοινωνικής εξέλιξης, ευφυΐας και του μετωπιαίου λοβού.

ΥΠΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ

Ο ύπνος είναι μια φυσιολογική κατάσταση άκρως συνηθισμένη και επιστημονικά ερευνητικά παραμελημένη εδώ και χρόνια. Οι Αρχαίοι Έλληνες γιατροί όπως: Ιπποκράτης, Γαληνός στην απέραντη επιστημονικής τους σοφία υπολόγιζαν τον ύπνο και τις λειτουργίες του πολύ περισσότερο από την εγρήγορση. Εκεί βασίζανε και όλες τι θεραπείες και έτσι γεννήθηκαν από ηρεμιστικά, κατευναστικά, υπναγωγά φάρμακα μέχρι και μουσικοθεραπεία. Κατά την αναγέννηση, και ιδιαίτερα την εποχή του Διαφωτισμού και μετά τον Καρτέσιο, έγινε μια μεγάλη προσπάθεια εκ νέου να διερευνηθεί ο ύπνος, να μελετηθεί η επίδρασή του σε διάφορες ασθένειες και να αναλυθούν κάποιες θεραπευτικές δυνατότητες. Δυστυχώς, τα αποτελέσματα ήταν πολύ πιο φτωχά από των αρχαίων Ελλήνων κα ανεπαρκή για ιατρική εφαρμογή. Με την σύγχρονη, όμως, επαναστατική εξέλιξη της σύγχρονης τεχνολογίας ήρθε και η στιγμή της εκπλήρωσης της συνολικής καταγραφής των σταδίων του ύπνου και των τυχών λειτουργικών αποκλίσεων του. Νέα σύνδρομα και θεραπείες πλέον έχουν γίνει σήμερα ρουτίνα.
Μια από τις τελευταίες μελέτες που έγινε στον Καναδά κατέδειξε ότι η διαταραχή του ύπνου μέσω του μεταβολισμού του ύψους επηρεάζει το βάρος σώματος. Ερευνώντας, λοιπόν, τον ύπνο μπορούμε να διαπιστώσουμε διαταραχές της διατροφής και του μεταβολισμού, να τις τροποποιήσουμε και να αριθμήσουμε την εμφάνιση της σιλουέτας προς το ελαφρύτερο ή το βαρύτερο. Εάν, λοιπόν, υπάρχει πρόβλημα βάρους πρέπει να ξέρουμε ότι βασικά διορθώνεται αφού πρώτα μπορέσουμε να εξηγήσουμε τη ταυτότητα του ύπνου μας.




Η ΕΜΜΟΝΗ ΙΔΕΑ ΣΑΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ

Εικ. Η τελευταία γνωστή μορφή προτύπου επαναστάτη πριν της εμμονής των υπολογιστών.


Κάποτε οι επαναστατικές ιδέες χαρακτηρίζοταν από χαρισματικό ηγέτη, συνειδητοποιημένους οπαδούς, κυρίως, ιδεολογική ταυτότητα και ασφαλώς, όραμα. Το όραμα συνοδευόταν, βεβαίως, και από την μορφή κάποιου μεγάλου ηγέτη το πορτρέτο του οποίου με ταχύτητα αστραπής αντιγραφόταν από εγκέφαλο σε εγκέφαλο σε όλη την υφήλιο. Μορφές σαν τον Τσε Γκεβάρα, Μαο Τσε Τούνγκ ή ακόμα και σαν τον δικό μας Βελουχιώτη αντιγράφονταν ταχύτατα με την μορφή, εικόνας ή μύθου και όριζαν το μοτίβο μιας ολόκληρης επανάστασης, όπου το πλήθος των επαναστατών πολλές φορές αγνοούσε ακόμη και το κίνητρο έναρξης.
Η ψηφιακή τεχνολογία πλέον σαν μέσον μετάδοσης μιμητικών αντιγραφέων καταργεί όλα τα παραπάνω από την επανάσταση και κυρίως εξαλείφει την ταυτότητα. Αυτό που χαρακτηρίζει τους σημερινούς εξεγερμένους είναι τα μέσα επικοινωνίας, κατά κύριο λόγο, το ιντερνετ, όπου με όπλο τον ηλεκτρονικό υπολογιστή εξαπολύεται το αντίγραφο της έμμονης ιδέας. Δηλαδή, το κίνητρο που επιβάλλεται με επιμονή στην συνείδηση ενός ατόμου το οποίο τις περισσότερες φορές αγνοεί παντελώς τον χαρακτήρα μεταδίδεται αστραπιαία στον κύκλο του επειδή ταιριάζει με τις οικείες ανησυχίες του. Έτσι, πλέον, δεν έχουμε οργισμένους επαναστάτες με όπλα, άλλα, πεισματωμένους χρήστες που ζητούν και επιβάλλουν ένα δίκαιο φιλτραρισμένο από την ηλεκτρονική τεχνολογία. Και από ότι φαίνεται, θα το κερδίσουν γιατί είναι αμέτρητοι και το ζητούμενο πολύ απλό.

Στη συνέχεια, στην ίδια πάλι εφημερίδα ("ΧΩΡΑ") δημοσιεύσαμε το παρακάτω άρθρο:


Τα παράσιτα γενικά στο χώρο των φυσικών επιστημών είναι ένα πανάρχαιο γνωστό πρόβλημα. Παρ’ όλη τη μεγάλη χρονική διάρκεια του προβλήματος οι βοτανολόγοι, χημικοί, φυσιοδίφες, βιολόγοι και γιατροί που ασχολούνται με αυτό δεν έχουν βρει ουσιαστική λύση.
Στο βιολογικό βασίλειο τα παράσιτα επιλέγουν ένα σώμα, κολλάνε πάνω του, γίνονται με αυτό ένα και του απορροφούν την ενέργεια που τη χρησιμοποιούν για δική τους επιβίωση. Μόλις τελειώσει η ενέργεια του «ξενιστή», (έτσι λέγετε το σώμα που φιλοξενεί το παράσιτο), βιολογικά έρχεται το τέλος του. Τότε το παράσιτο αλλάζει απλά ξενιστή μέχρι να αποτελειώσει και αυτόν.
Τα παράσιτα χαρακτηρίζονται από τη μεγάλη προσαρμοστικότητα σε αντίθεση με τους ξενιστές που έχουν συγκεκριμένο και αναλλοίωτο βιολογικό τρόπο ζωής.
Ακριβώς έτσι είναι και η σχέση ντόπινγκ και σύγχρονης ιατρικής επιστήμης.

Το «παράσιτο» ντόπινγκ δεν υπόκειται σε κανένα κανόνα δεοντολογίας να απομυζά ατιμώρητα την ιατρική επιστήμη όπως ακριβώς του αρέσει και επιθυμεί να αναπτυχθεί. Αν και το θέμα ντόπινγκ και ιατρική επιστήμη έχει πολιτικό πλαίσιο και εκεί πρέπει να αναζητηθεί λύση.
Για την καλύτερη κατανόηση θα δώσουμε ένα απλό παράδειγμα : πρόκειται για μία τελευταία πολύ χρησιμοποιούμενη στο ντόπινγκ ουσία, τον Αγγειακό Αναπτυξιακό Παράγοντα (VEGF).
Ο VEGF χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με άλλα ορμονούχα φάρμακα και την κανναβινόλη, κάτω από συνεχείς χαρτογραφικούς ελέγχους του εγκεφάλου τον τελευταίο καιρό στην θεραπεία πολύ επικίνδυνων εγκεφαλικών όγκων των γλοιοβλαστωμάτων. Σε συνδυασμό μάλιστα με ένα επίσης χημειοθεραπευτικό φάρμακο (τεμολοτομίδη) φέρνει ακριβώς θεαματικά αποτελέσματα παρατείνοντας το χρόνο ζωής μετεγχειρητικά και για χρόνια. Ιδιαίτερα σε παιδιά και άτομα που εμφανίζονται γλοιοβλαστώματα σε περιοχές μη προσπελάσιμες χειρουργικά, οι συνδυασμοί αυτοί είναι δώρο Θεού.
Παρ’ όλα αυτά δεν μπορεί να γίνει η ευρεία χρησιμοποίηση της σε όλη την γκάμα των ασθενών, γιατί το μεγάλο κόστος του θεραπευτικού αυτού συνδυασμού το κάνει απαγορευτικό. Πέραν τούτου είναι απαραίτητη για την χρήση του η εργαστηριακή υποστήριξη και ιατρική παρακολούθηση υψηλής ειδίκευσης. Τέτοιες δυνατότητες υφίστανται μόνο σε ελάχιστα ειδικά κλινικά ιδρύματα της Κεντρικής Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής. Πέρα απ’ αυτό η προσέγγιση των κέντρων παραγωγής του αναπτυξιακού αυτού παράγοντα είναι πάρα πολύ δύσκολη γιατί ο αριθμός του είναι μικρός και κάτω από αυστηρούς κρατικούς ελέγχους.
Το «παράσιτο» του ντόπινγκ με την ιδιαίτερη προσαρμοστικότητα που το χαρακτηρίζει βρίσκει λύσεις και το προμηθεύεται. Η προμήθεια αυτή γίνεται με τεράστια ευκολία και ασφαλώς χωρίς την διαδικασία που είναι απαραίτητη για τους ασθενείς. Το αξιοπερίεργο είναι ότι το ντόπινγκ έχει στη διάθεσή του και εκείνο το επιστημονικό δυναμικό που χρησιμοποιεί τις ποσότητες αυτές με πολύ μεγαλύτερη δεξιοτεχνία και αποτελεσματικότητα απ’ ότι φαίνεται από τα πιστοποιημένα ιατρικά κέντρα.
Βέβαια κανείς δεν κοιτάζει στο ντόπινγκ τις παρενέργειες μετά το πέρας των αγώνων. Άλλωστε τα θύματα - μονομάχοι υπάρχουν σε ατελείωτη προσφορά. Το αρνητικό της υπόθεσης δεν είναι ότι η δομή της σύγχρονης κοινωνίας επιτρέπει μόνο τη ραγδαία ανάπτυξη του ντόπινγκ αλλά, το πιο δυσάρεστο είναι ότι οι εμβολιασμένοι και στην ουσία μεταλλαγμένοι αυτοί αθλητές οι οποίοι μοιραία και μέσω του θεσμού της οικογένειας μπαίνουν στον κύκλο της βιολογικής αναπαραγωγής, γεγονός που σημαίνει ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα από τον σύγχρονο δούρειο ίππο των ντοπαρισμένων με αυξητικούς παράγοντες αθλητών πρέπει να περιμένουμε μια σειρά νέες ανίκητες ασθένειες, που θα εξουδετερώνουν κάθε υγιή ξενιστή σε μια κοινωνία παρασίτων.




Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΧΩΡΑ" στις 16/08/04. Το παραθέτουμε ανταποκρινόμενοι στο θέμα που μας απασχολεί αυτές τις μέρες.

Πριν 32 χρόνια ο Τσάρλι Φράνσις έλεγε στον Μπεν Τζόνσον (στον άνθρωπο που έσπασε το φράγμα των 10’’ στα 100 μέτρα στους Ολυμπιακούς της Σεούλ), «Όλοι έξω κλέβουν. Αν θέλεις να γίνεις πρωταθλητής, πρέπει να χρησιμοποιείς τα ίδια όπλα».
Μια 10ετία, περίπου, αργότερα παραδέχεται ανοιχτά ο Τζόνσον ότι ακολούθησε τις εντολές του προπονητή του. Τα ρεκόρ τα έκανε «ντοπαρισμένος».
Τελικά όμως δικάστηκε και καταδικάστηκε όχι γι’ αυτά που έπαιρνε αλλά γι’ αυτό που υποτίθεται ότι του βρήκαν στα ούρα, το αναβολικό στανοζολόλη.
Για να βελτιώσει το «αντοπάριστο» ρεκόρ του από 10,25 σε 9,78 δευτερόλεπτα, χρειάστηκε 10 χρόνια σκληρού αγώνα, σωματική κόπωση, ψυχολογική υποστήριξη, κορυφαίους προπονητές, ειδική ιατρική ομάδα και ασφαλώς ατελείωτα κιλά φάρμακα. Εάν διαιρέσει κανείς τα ποσά που ξοδεύτηκαν μαζί με τα κόστη της διαφήμισης δια του 47 δέκατα του δευτερολέπτου, θα διαπιστώσει ότι ½ δευτερόλεπτο στον αγώνα των μεταλλίων, κοστίζει περίπου όσο το πρόγραμμα της ετήσιας σχολικής ανάπτυξης μια χώρας του τρίτου κόσμου.
Η μακαρίτισσα Φλώρενς Γκρίφιθ, ήταν πιο άτυχη από τον Μπεν Τζόνσον. Το 1987έτρεχε τα 100 μέτρα σε 10,96 δευτερόλεπτα, ένα χρόνο αργότερα πήγε το ρεκόρ σε 10,49 δευτερόλεπτα. Τα 47 δέκατα του δευτερολέπτου τα πλήρωσε με την ζωή της. Ακόμα και ο μεγάλος εκπρόσωπος, το αμερικάνικο αθλητικό πρότυπο, Κάρλ Λούης βρέθηκε ντοπαρισμένος. Η επίσημη δικαιολογία που έφερε η Αμερικάνικη Αθλητική Ομοσπονδία, προκειμένου να μην αμαυρωθεί το είδωλο, ήταν το επιχείρημα ότι στον Κάρλ Λούης ναι μεν βρέθηκαν απαγορευμένες ουσίες αλλά κάτω από το όριο του φυσιολογικού. Όπου φυσιολογικό είναι ότι καταλαβαίνουν αυτοί.
Οι μεγάλες Αγγλοσαξονικές Ομοσπονδίες είναι στην ουσία κατήγοροι, αστυνομία και δικαστές μαζί. Αυτές αποφασίζουν την άνοδο, την κάθοδο και την καρατόμηση του αθλητή.
Το κοινό με μια αυτιστική συμπεριφορά, δέχεται αυτή την ηθική του σύγχρονου αθλητικού «τσίρκου» . Οι μεγάλες Ομοσπονδίες σε πλήρη ομοφωνία με τους χορηγούς απαιτούν από του σύγχρονους αθλητές – μονομάχους, τα ρεκόρ χωρίς να θέλουν επίσημα να ξέρουν με ποιον παράνομο τρόπο κατακτούνται. Απλώς όταν αποφασίσουν ανασύρουν το παράπτωμα από το συρτάρι και τους τιμωρούν.
Τον τελευταίο καιρό που η επιβεβαίωση γίνεται πιο δύσκολη, «τα φυτώρια των αθλητών ρομπότ», παράγουν ακατάπαυστα νέα ρεκόρ. Τα ρεκόρ αυτά είναι αποτελέσματα ιατρικών ερευνών και χημικών αντιδράσεων. Καθιστούν μ’ αυτόν τον τρόπο όλα τα μεγάλα ονόματα αναλώσιμα π.χ Τόρι Έντουαρντς, Τιμ Μοντγκόμερι, Μάριο Τζόουνς, Κέλλη Γουάϊθ για να αναφέρουμε τους πλέον επώνυμους αμερικάνους.
Πλέον δεν συζητείται η ποιότητα του αθλητή αλλά η φαρμακοδυναμική που παίρνει. Αυτή η ουσία αξιολογείται όχι μόνο από την αποτελεσματικότητά της αλλά και το κατά πόσο εύκολα ανιχνεύεται από τα εργαστήρια των ιδρυμάτων αντιντόπινγκ που δημιουργούν οι ίδιες Αθλητικές Ομοσπονδίες σε συνεργασία με τις φαρμακευτικές εταιρείες που κατασκευάζουν τις εν λόγο ουσίες.
Στο σημείο αυτό εισέρχεται η ιατρική επιστήμη μ’ έναν καταλυτικό ρόλο. Ο ρόλος αυτός φάνηκε με το τελευταίο παγκόσμιας έκτασης σκάνδαλο του συνθετικού στεροειδούς – THG. Στο εν λόγο σκάνδαλο κατασκευαστές και ελεγκτές ήταν σχεδόν ταυτόσημοι.
Ο ρόλος της ιατρικής φαίνεται ακόμη καλύτερα στην περίπτωση της ερυθροποιητίνης (ΕΡΟ – Διεθνώς). Ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται ιατρικά κυρίως στην παραγωγή ρεκόρ και κατά δεύτερο λόγο στην νεφρική ανεπάρκεια. Είναι το Νο1 φάρμακο των σημερινών αθλητών. Είναι αδιανόητο οποιοδήποτε νέο ρεκόρ χωρίς το συνδυασμό ΕΡΟ + Αναβολικό + Αυξηντικών παραγόντων.
Η ΕΡΟ επηρεάζει πρόδρομα κύτταρα των ερυθροκυττάρων για αύξηση και μεγαλύτερη ενέργεια. Η συνδυασμένη δράση της κρατάει μέρες και κάτω από ιατρική παρακολούθηση και μήνες. Εάν ο αθλητής που την παίρνει μετά το ρεκόρ δεν τύχει κατάλληλης ιατρικής παρακολούθησης του πέφτει κάθετα ο σφυγμός και μπορεί να πεθάνει το ίδιο βράδυ από καρδιακή ανεπάρκεια. Η ιατρική φροντίδα για να μην συμβεί αυτό είναι απαραίτητη. Για τις ανάγκες των αθλητών, κυρίως των ποδηλατών, έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια μια βελτιωμένη μορφή η δημερής, δηλαδή η διπλή, ερυθροποιητίνη, της οποίας η διάρκεια φτάνει μέχρι 150 μέρες, δηλαδή, όσο διαρκούν και οι πιο μακροχρόνιοι αγώνες με την προετοιμασία τους.
Από τα συνηθισμένα εργαστήρια, λόγω του μεγάλου της μορίου δεν μπορεί να ανιχνευτεί. Όπως και ο αναπτυξιακός παράγων HGH και THG - στεροειδές, μπορούνε να εντοπιστούν μόνο από τις κατασκευαστικές εταιρείες που το παράγουν. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και η Παγκόσμια Οργάνωση Αντιντόπινγκ (WADA) και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (IOC). Πολύ καλά το γνωρίζει και ο γερμανός διευθυντής αντιντόπινγκ που φιλοξενείται στην Αθήνα, Κρίσταν Στραμπούργκερ.
Το ιδιαίτερο που πρέπει να τονισθεί ακόμη μια φορά είναι ότι τα τεστ ελέγχου τα διαθέτουν μόνο αυτοί. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή δυνατότητα ανεξάρτητης παρεμβολής. Οι ίδιοι άνθρωποι που διοχετεύουν το ντόπινγκ μέσω εταιρειών, το ελέγχουν κιόλας.
Εάν ο αθλητής χαρακτηριστεί απ’ αυτούς ντοπαρισμένος είναι και τελειωμένος.
Ακόμα και η Ελλάδα που διοργανώνει τους Ολυμπιακούς αγώνες δεν έχει δικό της ανεξάρτητο εργαστήριο για να ελέγξει την αξιοπιστία αυτών των εργαστηρίων.
Όλοι οι αθλητές το ξέρουν αυτό. Έχουν πλήρη γνώση της αδυναμίας τους, απέναντι σ’ αυτόν το μηχανισμό. Όπως και ο δικός μας ο Κεντέρης. Ένας αθλητής που κάνει πρωταθλητισμό παγκοσμίου κλάσης πάνω από 15 χρόνια, με απόλυτα ελεγχόμενο τρόπο ζωής, διατροφικές συνήθειες και ιατρική παρακολούθηση. Ο Κεντέρης ξέρει ότι το εργαστήριο μπορεί να βγάλει οποιοδήποτε αποτέλεσμα χωρίς αυτός να μπορεί να το αντικρούσει. Αυτό είναι γνωστό και από τα παραδείγματα των Αμερικάνων Αθλητών.
Ο Έλληνας Πρωταθλητής ανέβηκε πάρα πολύ ψηλά σπάζοντας το ακατόρθωτο των μαύρων υπεραθλητών. Το έσπασε μέσα από το ίδιο σύστημα και με τις ίδιες διαδικασίες που επιβάλουν οι δικές τους ομοσπονδίες. Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Τώρα ήρθε η ώρα να κριθεί από αυτούς και είναι απελπιστικά μόνος. Εκπρόσωπος – Αρχηγός ενός έθνους που η κρατική του μηχανή είναι ανεπαρκής να τον προστατέψει από τα μεγαθήρια που τον έχουν κάνει στόχο εδώ και χρόνια. Οι οργανώσεις αυτές που δεν μπορούν να συγχωρέσουν την επιτυχία ενός περιθωριακού αθλητή, ο οποίος ακόμα μέχρι και σήμερα με τα δικά τους κριτήρια δεν βρέθηκε ντοπαρισμένος.
Σε εμάς τους Έλληνες ο Κεντέρης μας έδωσε μεγάλες χαρές και μια ξεχωριστή ταυτότητα στο χώρο αυτό με την διεστραμμένη σήμερα αθλητική ιδέα. Μπορούμε άμα θέλουμε να μην αναγνωρίσουμε το επικοινωνιακό λάθος της τελευταίας του συμπεριφοράς. Μπορεί ακόμη να υπερτιμήσαμε το δυναμικό του σαν ηγέτη πρωταθλητή. Όμως ο Κεντέρης είναι δικός μας άνθρωπος, μεγάλος αθλητής και έπαιξε μέσα στο σύγχρονο σύστημα των Ολυμπιακών αγώνων με τους γραφτούς και τους άγραφτους νόμους που ισχύουν.
Οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε την απόδοση, να τον υποστηρίξουμε και να τον προστατεύσουμε.
Το παράπτωμά του είναι σε προσωπικό επίπεδο μηδαμινό μπροστά στην σύγχρονη Ολυμπιακή πραγματικότητα.




BOTOX ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ

Το φάρμακο botox (αλλαντική τοξίνη) είναι για τις μεσαίες ηλικίες του βορειοδυτικού ημισφαιρίου μια κοινωνική ανάγκη. Το ανέκφραστο και αρυτίδωτο πρόσωπο δε τονίζει μόνο την υποτιθέμενη ομορφιά, αλλά συμβάλει παράλληλα και στην επίδειξη κάποιου κοινωνικού status quo. Άνδρες και γυναίκες κάνουν μετά μανίας τη χρήση – κατάχρηση της ουσίας αυτής σε μια ατελείωτη συχνότητα ανάλογα με τις κοινωνικές τους εμφανίσεις. Το φάρμακο όμως αυτό αποτελεί μια ισχυρή επέμβαση στον οργανισμό που γίνεται γιατί η συγκεκριμένη τοξίνη παραλύει το νευρικό σύστημα. Τα αποτελέσματα αυτής της δυνατότητας πολλές φορές είναι τραγικά γιατί στοιχεία της τοξίνης αυτής «ταξιδεύουν» μέσα στον οργανισμό και φτάνουν στον εγκέφαλο. Μέχρι τώρα από τις κλινικές έρευνες πάντοτε υπήρχε η υποψία αυτή και υπήρχαν μάλιστα και οι κλινικές αποδείξεις για του λόγου το αληθές. Τώρα μια ομάδα Ιταλών επιστημόνων μπόρεσε και το απέδειξε και κλινικά έτσι ώστε να μπορεί ελεύθερα να γίνει μια προειδοποίηση για τους χρήστες. Αυτοί πλέον πρέπει να ξέρουν ότι χρησιμοποιώντας τις ενέσεις αυτές για καλλωπισμό ή για οποιοδήποτε λόγο θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο για εγκεφαλικές διαταραχές.



Ένα πάρα πολύ σοβαρό νευρολογικό πρόβλημα που πρέπει πάρα πολύ νωρίς να ελεγχθεί και να ληφθεί υπόψη είναι ο επερχόμενος καύσωνας που θα αρχίσει από τα μέσα της άνοιξης και θα συνεχιστεί μέχρι τις αρχές του Φλεβάρη. Ιδιαίτερα για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες όπως είναι οι ασθενείς με νευροψυχιατρικά νοσήματα όπου η ομοιόσταση του οργανισμού και οι διαταραχές της παίζουν ένα τεράστιο ρόλο το θέμα αυτό πρέπει να ληφθεί πάρα πολύ σοβαρά υπόψη. Πρέπει να αναφερθούμε σε παλαιότερες έρευνες όπου στις αρχές του 21ου αιώνα παρατηρήθηκε μια αύξηση της θερμοκρασίας για 40 συνεχείς ημέρες για 5ο καθημερινά και σε επίπεδο άνω των 35ο έτσι ώστε μετέτρεπαν τη χώρα σε ένα προάστιο μεταξύ Καΐρου και Ασουάν όπως χαρακτηριστικά σωστά έκανε την παρατήρηση ο Πρόεδρος και καθηγητής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, ο κος Λάλας. Εδώ παραθέτουμε και δύο χαρακτηριστικούς πίνακες όπου φαίνεται η αλματώδης αύξηση που θα υπάρξει τους επόμενους μήνες. Καλό είναι να ληφθεί από όλους υπόψη. Έτσι κι αλλιώς όμως οι Έλληνες έχουν έντονο φόβο για τις κλιματικές αλλαγές γνωρίζοντας πλέον ότι επηρεάζουν στα μέγιστα τις καθημερινές τους συνήθειες, ιδιαίτερα των ασθενών. Φροντίζουμε λοιπόν όλοι έγκαιρα για περιορισμένο χρόνο διακοπών, δροσιά κοντά στη θάλασσα και όσο γίνεται βελτίωση των συνθηκών κατοίκησης.

ΑΔΥΝΑΤΙΣΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ

Στις ΗΠΑ, και γενικά στο δυτικό ημισφαίριο όπου η παχυσαρκία περισσεύει, δραστηριοποιούνται τον τελευταίο καιρό οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες στην κατασκευή των λεγόμενων «λιποδιαλυτών» με την ελπίδα να βρεθεί μία φαρμακευτική λύση αυτής της μάστιγας της εποχής. Ένα από τα φάρμακα που τα τελευταία δύο χρόνια δίνεται σχεδόν παγκοσμίως χωρίς κανένα προέλεγχο είναι το rimonabant. Το σκεύασμα αυτό χορηγείται στους καταναλωτές σήμερα χωρίς να αναφέρονται οι ουσιαστικά ψυχιατρικής μορφής παρενέργειες, οι οποίες όσο έντονες και αν ήταν, παρ’ όλα αυτά, δεν έφεραν καμία ουσιαστική θεσμική παρέμβαση. Τα κρούσματα όμως αυξήθηκαν και στο ετήσιο Αμερικάνικο Συνέδριο του Κολλεγίου Καρδιολογίας ανακοινώθηκε υπεύθυνα η αυτοκτονικότητα σαν κύρια παρενέργεια που προκαλεί το σκεύασμα αυτό. Εμείς το αναφέρουμε έχοντας εμπειρία από παρόμοια περιστατικά με τη χαρά ότι τουλάχιστον τώρα υπάρχει μία επίσημη φωνή που δίνει το δικαίωμα να προειδοποιούνται οι ασθενείς που το χρησιμοποιούν.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.