NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ ΑΡΧΙΣΕ ΟΤΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΥΧΑΙΕΣ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΤΑΝ ΣΤΟΝ ΚΡΟΤΑΦΙΚΟ ΛΟΒΟ ΜΙΑ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΣΩΚΡΟΤΑΦΙΚΗΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ.
Σε μακριές ηλεκτροεγκεφαλογραφικές εξετάσεις η περιοχή αυτή όλο και πιο τακτικά εμφανιζότανε σαν μια γεννήτρια επιληπτικών κρίσεων.
Έτσι λοιπόν θεωρήθηκε ότι η χειρουργική της επέμβαση θα βοηθούσε επιληπτικούς ασθενείς οι οποίοι θα έδειχναν μεγάλη αντοχή στην φαρμακευτική αγωγή.
Πράγματι η μέθοδος αυτή δοκιμάστηκε αρκετά κυρίως στην Αμερική λίγο πριν τον Β Παγκόσμιο πόλεμο.
Τα αποτελέσματα δεν αναλύθηκαν ποτέ επαρκώς ούτε αξιολογήθηκαν όσο έπρεπε έτσι που εγκαταλείφθηκε.
Ξανά έγινε επίκαιρη μετά από 20 χρόνια κυρίως από Ελβετούς ερευνητές οι οποίοι στην προσπάθειά τους να απομονώσουν ηλεκτροεγκεφαλογραφικά την επιληπτική εστία «έπεσαν» στα ίδια συμπεράσματα.
Βέβαια αυτή την φορά δεν συζητήθηκε τόσο η «εκτομή» (κόψιμο μέρος του εγκεφάλου»), αλλά ο βομβαρδισμός του με laser.
Τα αποτελέσματα των επεμβάσεων είναι ακόμα υπό κρίση και υπάρχει πολύ μεγάλη επιστημονική διχογνωμία για αυτές τις καταστάσεις.