NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Έχουμε συνηθίσει μέχρι στιγμής όταν μιλάμε για έλλειψη τροφίμων, υποσιτισμό ή πείνα να φανταζόμαστε ότι έχουμε να κάνουμε πάντα με τον τρίτο κόσμο και τις φτωχές του χώρες. Πράγμα που, βεβαίως, αληθεύει, αλλά, η συχνή του αναφορά σαν παράδειγμα οδηγεί στο λανθασμένο συμπέρασμα πως το πρόβλημα της πείνας ή ο υποσιτισμός δεν αγγίζει τις χώρες του Βορρά.
Μια τέτοια άποψη είναι απόλυτα λανθασμένη και επιβεβαιώνεται με το παράδειγμα του ευρωπαϊκού Νότου, όπου πολλά εκατομμύρια πάσχουν από την λεγόμενη επιλεκτική ή «σιωπηλή» πείνα.
Πρόκειται για τις μορφές εκείνες υποσιτισμού, όπου λείπουν σημαντικές βιταμίνες, ιδίως αυτή που περιέχεται σε ακριβά τρόφιμα όπως η Α, ιχνοστοιχεία, σίδηρος και άλλα θρεπτικά συστατικά. Η κατάσταση αυτή οδηγεί πολύ τακτικά σε μορφές ψυχονευρολογικών νοσημάτων όπως άνοιες, πολυνευροπάθειες, δερματώσεις, μαλακά έλκη, κατάθλιψη ή ψυχώσεις.
Βέβαια, το πρόβλημα γίνεται ακόμη εντονότερο στον τρίτο κόσμο. Υπολογίζεται περίπου πως δύο με δυόμισι εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη υποφέρουν από κόπωση, λήθαργο, απραξία και απάθεια, λόγω της απουσίας σιδήρου και των άλλων ιχνοστοιχείων και βιταμινών λόγω της φτωχικής διατροφής.
Μάλιστα, οικονομολόγοι του ΟΗΕ βρήκαν μια αλληλουχία μεταξύ μισθών και αύξησης, της λεγόμενης επιλεκτικής πείνας. Κάνοντας μετρήσεις στην Βραζιλία πιστοποίησαν ότι οι μικρές αυξήσεις της τάξης του 1% σε πληθωρισμούς 7 με 8 % αυξάνουν την επιλεκτική πείνα στο 3 με 4%. Άρα, βλέπουμε ότι το σύνδρομο της φτώχειας που χτυπά Βορρά και Νότο επηρεάζει το ίδιο, αλλά σε διαφορετικό βαθμό, τα δύο ημισφαίρια. Συνεπώς, η λύση που πρέπει να βρεθεί πρέπει να είναι κοινή και για τους δύο.