NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΣΤΗ ΒΑΥΑΡΙΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ
Ένα παιχνίδι πολικής ψυχολογίας δείχνει ακόμη μια φορά πόσο σημαντική είναι η ύπαρξη μιας ηγετικής φιγούρας στην διακυβέρνηση ενός λαού, έστω και αν αυτός ο λαός είναι από τους πιο πλούσιους και μορφωμένους και με τον πιο υψηλό δείκτη πολιτισμού στον κόσμο.
Κάποτε ένα μικρό κόμμα, σε μια από τις ομοσπονδιακές επαρχίες της Γερμανίας, έχοντας αρχηγό μια πολύ δυναμική ηγετική προσωπικότητα, τον Γιόσεφ Στράους, κυριαρχούσε στην πολιτική σκηνή όλης της τότε χώρας και ο Στράους ήταν μια από τις πρωτοκλασάτες πολιτικές φιγούρες της Ευρώπης.
Το κόμμα του, της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης της Βαυαρίας, έπαιρνε στο κρατίδιο αυτό το 72% των ψήφων από το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και μετά, και ήταν στην κυριολεξία κυβερνούμενο από μια παρέα φίλων με ηγέτη τον Στράους.
Επειδή δε οι ψήφοι του ήταν απαραίτητοι για να κάνουν οι χριστιανοδημοκράτες κυβέρνηση σε όλη την Γερμανία, στην ουσία μέσω του κόμματός του, ο προικισμένος ηγέτης Στράους κυβερνούσε όλη τη γερμανική δεξιά παράταξη και έλεγχε κατά περιόδους τις δεξιές κυβερνήσεις.
Περνώντας τα χρόνια και εκλείποντας ηγετικές φυσιογνωμίες και των άλλων κομμάτων, ο Στράους ήταν ουσιαστικά η μόνιμη αυτόνομη ηγετική πολιτική προσωπικότητα στον χώρο της τότε δυτικής Γερμανίας. Μετά το θάνατό του άρχισε σταδιακά η φθορά του κόμματος, ενώ οι Βαυαροί αγωνιούσαν για έναν νέο ηγεμόνα που δεν ήρθε ποτέ.
Στις τελευταίες εκλογές, έχοντας για αρχηγό μια «χρυσή μετριότητα», έχασαν το 40% της δύναμης τους από περιφερικά κόμματα και μαζί με αυτό, την εξουσία. Όπως, πλέον, διδάσκει η ιστορία, το πολιτικό ντόμινο ετέθη σε ενέργεια και η ήττα αυτή στην Βαυαρία υπονομεύει και την κυβέρνηση συνασπισμού χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλιστών, της οποίας ηγείται η Μέρκελ.
Από ότι φαίνεται, στις νέες εκλογές ούτε και τα δύο μεγάλα κόμματα θα μπορέσουν να κάνουν αυτοδύναμη κυβέρνηση συνασπισμού. Δηλαδή, η έλλειψη ενός ηγέτη αλλάζει πλήρως την πολιτική διακυβέρνηση μιας ισχυρής χώρας.
Κάτι ανάλογο ίσως πρόκειται, με μικρή χρονικά καθυστέρηση, να γίνει και στην Ελλάδα. Απλά, αυτό θα συμβεί γιατί η ψυχή του πολίτη θέλει να αισθάνεται κάποιον ανώτερο να τον καθοδηγεί και να τον κατευθύνει ψυχολογικά.