NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΟΙ ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΟΓΚΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΙΑΙΟΥ ΛΟΒΟΥ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ. </span>
Αρχικά έγινε η παρατήρηση ότι οι πίθηκοι (κοντινοί συγγενείς μας), που τρώνε φρούτα, έχουν αναλογικά μεγαλύτερο εγκέφαλο και συγκεκριμένα, μετωπιαίο λοβό, σε σχέση με πιθήκους, που τρώνε μόνο φύλλα.
Αυτό ερμηνεύθηκε ότι οι πρώτοι «βασανίζουν» περισσότερο τον μετωπιαίο λοβό στην αναζήτηση τρόπων και δρόμων για τη συλλογή των φρούτων, ενώ οι άλλοι τα έχουν δίπλα τους. Άρα, η ενασχόληση αυτή τους μεγαλώνει τον όγκο του μετωπιαίου λοβού.
Ανθρωπολογικές έρευνες που έγιναν και με τη χρήση μοντέρνων εξεταστικών μεθόδων, όπως της μαγνητικής τομογραφίας, οδηγήθηκαν στην άποψη ότι από την εποχή του Homo Sapiens ο μετωπιαίος λοβός του ανθρώπου έχει τριπλασιαστεί σε βάρος. Το αποτέλεσμα είναι να ακολουθήσει και το κρανίο του ανθρώπου την μεταβολή αυτή. Δηλαδή, να αυξηθεί η επιφάνεια του μετώπου και η κύρτωση της κεφαλής.
Όλα αυτά, βέβαια, αποτελούν εξελικτικά σημεία της ύπαρξης και επιβεβαιώνονται από τις μετρήσεις σε γενικές γραμμές, δηλαδή, σε ότι αφορά το μέσο όρο.
Από τον μέσο όρο και πέρα, υπάρχουν πάντα αποκλίσεις προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, που κάθε φορά χρειάζονται επιμέρους αναλύσεις και εξετάσεις. Δεν πρέπει σε αυτές τις περιπτώσεις να αποφαινόμαστε με τα αποτελέσματα του μέσου όρου.
Δηλαδή, ένα ιδιαίτερα υψηλό μέτωπο δεν είναι οπωσδήποτε προϋπόθεση διαφοροποιημένου μετωπιαίου λοβού υψηλής λειτουργίας, αν δεν συντρέχουν και τα υπόλοιπα στοιχεία. Μπορεί, όμως, να είναι μία οστική τοπική ιδιαιτερότητα.