NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Ο ΙΛΙΓΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΙΑΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ. ΑΡΧΙΖΕΙ, ΟΜΩΣ, ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟΣ ΟΤΑΝ «ΣΧΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ» ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΑΓΧΟΥΣ.
Ο ίλιγγος μαζί με τον πονοκέφαλο είναι από τα πλέον συνηθισμένα νευρολογικά συμπτώματα. Ο ίλιγγος, μάλιστα, επειδή προσβάλει σε μεγαλύτερο ποσοστό τις πιο προχωρημένες ηλικίες, παρουσιάζεται σαν κυρίαρχο σύμπτωμα και σε πληθώρα άλλων παθολογικών περιστατικών, όπως καρδιαγγειακά νοσήματα.
Δυστυχώς, αν και ο ίλιγγος απαντάται τόσο συχνά σε σοβαρά νοσήματα, σχεδόν ποτέ δεν εξαντλούνται οι διαγνωστικές παράμετροι, ιδιαίτερα όταν έχουμε και την σωματοποιημένη έκφρασή του.
Η μεγάλη καθυστέρηση στη διαφοροδιάγνωση, άρα και στην θεραπευτική αντιμετώπιση, ιδιαίτερα στα ηλικιωμένα άτομα, που είναι και μειωμένης ψυχικής αντοχής, οδηγεί σε πολύ άσχημες ψυχοκοινωνικές εμπλοκές, που επηρεάζουν ακόμα και την ίδια τη ζωή και όχι μόνο την ποιότητα της ζωής.
Πολλές φορές η νοοτροπία του υποβιβασμού του νοσολογικού κινδύνου του ιλίγγου μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες, π.χ. την καθυστέρηση διάγνωσης ενός όγκου. Αλλά ακόμα και για τις περιπτώσεις σωματοποιημένης εξέλιξης, η διαδικασία της θεραπευτικής αγωγής είναι απολύτως απαραίτητη μετά τη διαφοροδιάγνωσή της. Εάν δε γίνει, ο ασθενής μένει με την αίσθηση της εγκατάλειψης, του αβοήθητου και οδηγείται σε χρόνια κατάθλιψη και εσωτερική απομόνωση.
Σε καταστάσεις που ο ίλιγγος είναι το κυρίως σύμπτωμα, είναι η εξειδικευμένη θεραπεία απολύτως απαραίτητη.