NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Ο Χεμινγουέι κυνηγημένος ένα βράδυ από τις παραισθήσεις του, στηρίζοντας το όπλο πάνω στο σώμα του, αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι. Από τότε κυκλοφόρησε ένας μύθος για την αυτοκτονία του με πολλές παραλλαγές.
Υπήρχε ο ισχυρισμός ότι έπασχε από κατάθλιψη, η οποία τον οδήγησε στην αυτοκτονία. Κάποιοι είπαν ότι του ανακοίνωσαν πως πάσχει από Alzheimer και δεν το άντεξε. Ο βιογράφος Άντονι Μπέρτζερς αναφέρει ότι την προηγούμενη εβδομάδα πριν τον θάνατο του έπασχε από έντονες κρίσεις μελαγχολίας, αγωνία θανάτου, ψευδαισθήσεις και παράλογες φοβίες. Έβλεπε να τον κυνηγούν έφιπποι, το FBI.
Πριν από χρόνια νοσηλευόμενος στο Ναϊρόμπι της Αφρικής βρέθηκε να πάσχει από απώλεια όρασης, παρέσεις των άκρων, σπασμένο σπόνδυλο και ρήξη σπλάχνων μετά από ένα ατύχημα, κατά το οποίο είχε υποστεί και διάσειση εγκεφάλου. Όλα αυτά τα θεράπευε ο Χεμινγουέι με αλκοόλ και διάφορα χάπια. Έτσι, στις αρρώστιες του προστέθηκαν η υπέρταση, το σάκχαρο και ο αλκοολισμός. Στο τέλος, συνδύαζε χάπια με αλκοόλ σχεδόν σε καθημερινή βάση και το νευρολογικό κοντρόλ έφερε μια θεραπεία με αντικαταθλιπτικά, η οποία σε συνδυασμό με το αλκοόλ που έπινε, αύξανε την μανία καταδίωξης.
Η ιδέα του θανάτου και η λύτρωση από το παρανοϊκό σκηνικό των συμπτωμάτων του προφανώς τον οδήγησε να αυτοπυροβοληθεί με την καραμπίνα στο πρόσωπο. Το πιο πιθανό είναι ότι διατηρούσε υπολείμματα κριτικής και λογικής έτσι ώστε να προτιμήσει την αυτοκαταστροφή από την καταστροφή άλλων.
Συμβαίνει τακτικά σε ασθενείς με ψυχωτικό παραλήρημα να αντιμετωπίζουν τέτοιες αντιδράσεις. Όταν έχουμε πλήρη αναστολή της κριτικής ικανότητας τότε οι ψυχωτικές αντιδράσεις δημιουργούν επιθετικές ενέργειες κατά τρίτων. Προφανώς ο μεγάλος συγγραφέας δεν είχε φτάσει σε αυτό το στάδιο. Ίσως μια έγκαιρη σωστή αγωγή θα είχε αποτρέψει και το μοιραίο.