NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙΣ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΣΧΙΖΟΕΙΔΗ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Η φυλή των Σενόι στην Νότιο Μαλαισία έχει έναν άκρως ειρηνικό και ευτυχισμένο τρόπο ζωής, που βασίζεται κατά κύριο λόγο στην συντροφικότητα και την συλλογικότητα λειτουργίας ζωής. Σε τέλεια αντίθεση με τον δυτικό τρόπο ζωής και επικοινωνίας, τα άτομα της φυλής Σενόι αντιμετωπίζουν τα προβλήματα του καθενός όλοι μαζί την ίδια στιγμή με συγκεκριμένο τελετουργικό τρόπο.
Μετά το πρωινό ξύπνημα συγκεντρώνονται όλοι μαζί μπροστά από τη καλύβα τους και αρχίζουν να διηγούνται ο καθένας τα όνειρα του και να δίνουν εξηγήσεις ή να δέχονται αναλύσεις σχετικά με αυτά από τους άλλους.
Είναι μια εμπειρία που παίρνει πάρα πολύ χρόνο και διαρκεί αρκετές ώρες, ανάλογα με τα μέλη που έχει η κάθε οικογένεια. Αναμενόμενα, σε αυτή την πρωινή συνάντηση δεν υπάρχει ούτε χρονική πίεση, ούτε κριτική αντιπαράθεση στο όνειρα που αφηγείται ο καθένας ή με τον τρόπο που τα λέει. Γίνονται όλα δεκτά, αναλύονται και κάθε εξήγηση είναι αποδεκτή.
Έτσι μαθαίνουν τα παιδιά πρώτον, να συζητούν με τους μεγάλους, δεύτερον, να γνωρίζουν ότι τα όνειρα τους και οι προβληματισμοί του είναι κοινοί και τρίτον, να εξοικειώνονται με τον ψυχικό κόσμο των υπολοίπων και της οικογένειάς τους.
Στη φυλή αυτή υπάρχει διάχυτη εντύπωση ότι κάθε ζων οργανισμός ή αντικείμενο έχει ψυχή και πνεύμα, το οποίο μεταφέρεται από τον έναν στον άλλον και επηρεάζει το ένα τον άλλον. Το ποτάμι, το ζώων, το ζώο την αυλή και ούτω καθ’ εξής.
Δηλαδή, αν ένα παιδάκι ονειρευτεί ότι έχει πέσει σε ένα ταραγμένο ποτάμι, οι υπόλοιποι του εξηγούν ότι στο επόμενο ποτάμι τα νερά θα είναι πιο ήρεμα και έτσι, το παιδί περιμένει την ευχάριστη εξέλιξη στο επόμενο όνειρο.
Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά εκτονώνουν τις ανησυχίες τους και μαθαίνουν άπειρα πράγματα για τα οποία δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν σε γνώση μόνο μέσω των αισθήσεων τους.
Σαν κλασσικό παράδειγμα, ένα παιδάκι στον δυτικό κόσμο που σκέφτεται ότι πέφτει σε ταραγμένο νερό, σίγουρα δεν θα τολμά να το εξηγήσει ούτε στους γονείς, πιθανόν γιατί θα το έχει ξεχάσει το πρωί, αλλά, ούτε στα αδέλφια ή στα άλλα παιδιά, πιθανόν για να μην τον κοροϊδέψουν για τα όνειρα του ή τον τρόμο του.
Έτσι, με αυτόν τον τρόπο έχουμε το χάσμα αλληλοκατανόησης και διαταραγμένης επικοινωνίας, που οδηγεί στα τραύματα της παιδικής ηλικίας, τα οποία δεν συναντάμε στην φυλή Σενόι, που έχουν την παράδοση να επικοινωνούν με αυτόν τον απλό τρόπο.