ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΤΙΝΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΟΤΙ ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ. Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΛΕΠΤΗ ΣΥΝΟΡΙΑΚΗ ΓΡΑΜΜΗ.
Συνήθως τα μεσογειακά κράτη έχουν κάποιο ηρωικό μύθο πίσω από την προέλευσή τους και τους χαρακτήρες τους. Στην προκειμένη περίπτωση, οι Ρωμαίοι ισχυρίζονταν ότι προέρχονται από τους Ρέμο και Ρωμύλο, που τους βύζαξε μια λύκαινα στις παρυφές ενός λόφου στη Ρώμη, κοντά στη σημερινή Βίλα Μποργκέζε, από όπου και αναπτύχθηκε η μεγάλη ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Οι Γερμανοί, έχουν έντονη πρόσληψη με τα ρωμαϊκά φύλα και είναι ένα συνονθύλευμα χωριών και μονάδων, που στον 8ο μ.Χ. αι. διέμεναν στις περιοχές βορείως των Άλπεων και μιλούσαν μια παραποιημένη λατινική γλώσσα, που ακουγόταν πολύ σκληρά στο αυτί των εκλεπτυσμένων Ρωμαίων, τα αποκαλούμενα Γερμανικά. Αυτός ο σκληροτράχηλος λαός, με την ακόμη πιο τραχιά γλώσσα, αυτοαποκαλείτο «τιούντα», ένα αρχέτυπο της σημερινής λέξης «φολκ» που σημαίνει «λαός». Από αυτό προέκυψε μετά η λέξη «θεόντισκους», η οποία είναι και αρχική φόρμα της μετέπειτα γερμανοποιημένης λέξης «ντόιτς», που χαρακτηρίζει τους λαούς αυτούς.
Το «θεόντισκους» σήμαινε «αυτό που ανήκει στο λαό», και κάτω από αυτόν τον όρο αισθάνονταν ότι ανήκουν όλες οι φυλές και οι διάλεκτοι βορείως των Άλπεων, και μιλούσαν τη διάλεκτο των Ντόιτς, που όπως είπαμε ήταν κάπως τραχιά, με πολλά φωνήεντα και ενωμένα σύμφωνα λατινικά.
Αργότερα, μετά από 100 περίπου χρόνια, αυτοί χωρίστηκαν σχεδόν με μία κάθετη γραμμή κατά την πορεία του ποταμού Ρήνου στους λεγόμενους Φρενσκικ, κατοπινούς Γάλλους, και στους παραδοσιακούς Ντόιτς ή Τεοντίσκ. Και έτσι, λοιπόν, με αυτόν τον όρο περιλαμβάνονταν όλες οι περιοχές μέχρι τη βόρεια θάλασσα εκτεινόμενες μέχρι τις παρυφές της σημερινής Πολωνίας και Αυστρίας.
Βέβαια, δεν έλειψαν ανάμεσα και στους Ντόιτς οι προστριβές, οι ειρωνείες και οι ανταγωνιστικότητες με αντιπαλότητες. Για παράδειγμα, από τότε ακόμη οι Αυστριακοί δε συμπαθούσαν καθόλου τους Γερμανούς και τους αποκαλούσαν «Πίφκε», από τη σλάβικη λέξη «πίβο», που σημαίνει μπύρα. Και τους θεωρούσαν ένα «μεθυσμένο» πλήθος.
Βέβαια, από τότε μέχρι τώρα έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια. Μιλάμε για μια ενωμένη Ευρώπη, που ο πυρήνας της είναι οι Γαλλογερμανοί και, παρ’ όλη τη σύμπνοια που παρουσιάζουν, έχουν φοβερές πολιτικές και πολιτισμικές διαφορές.
Αυτό φαίνεται και στον τρόπο αντιμετώπισης του συγχρόνου Ισραηλινοπαλαιστινιακού προβλήματος, όπου επίσημα δείχνουν να υπάρχει μια κοινή πολιτική γραμμή, σε λαϊκή, όμως, βάση έχουν τελείως διαφορετικές απόψεις.
Καλό είναι και για εμάς τους Έλληνες να μην θεωρούμε, όταν είμαστε σε επικοινωνιακή εξάρτηση με λαούς αυτών των περιοχών, ότι υπάρχει ενιαία αντιμετώπιση και αντίληψη για την ύπαρξή μας.

0 Comments:

Post a Comment



Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.