NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΤΟ ΝΑ ΤΟΝΙΣΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΥΠΟΑΝΑΠΤΥΚΤΕΣ ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΝΗΣΙΑ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟ 80% ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΟ. ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΑΛΟΓΙΣΤΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΤΡΟΦΗΣ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΡΕΣΜΟΥ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ.Πολλές θεωρίες και ιδιαίτερα αυτή της ορμόνης λεπτίνης που ρυθμίζει την παχυσαρκία με το κέντρο του εγκεφάλου έχουνε αναπτυχθεί τελευταία και καταλήγουν όλες στα ίδια αποτελέσματα.
Προηγμένο άγχος δημιουργεί την ανάγκη λήψης τροφής αυξάνοντας παράγοντες που δημιουργούν ελάττωση της λεπτίνης μέσα στο έντερο.
Όσο περισσότερο κανείς τρώει τόσο περισσότερο εθίζεται με αποτέλεσμα να φτάσει σε ένα σημείο παχυσαρκίας που πλέον ο ίδιος ο μεταβολισμός του σώματος δεν μπορεί να κάνει πίσω.
Βλέπουμε λοιπόν ότι έχουμε ένα αμιγές ψυχιατρικό πρόβλημα το οποίο χρειάζεται κυρίως ψυχιατρική αντιμετώπιση.
Πράγματι όσοι παχύσαρκοι έχουν δεχθεί να μπουν, όχι μόνο σε ψυχολογική αλλά νευρολογική ψυχιατρική θεραπεία ακολουθώντας όλους τους κανόνες της πάθησης έχουνε αποτελέσματα.
Δυστυχώς αποδεικνύεται ότι και άλλη μια μεγάλη επιδημία-μάστιγα είναι υπόθεση εγκεφάλου.