NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Όταν η παράνοια είναι ένα σύμπτωμα μιας ασθένειας είναι χαρακτηριστικό, διαρκές, δεν κάνει πίσω, έχει σαφή χαρακτηριστικά και στην καλύτερη περίπτωση υποχωρεί με την ανάλογη φαρμακευτική αγωγή.
Υπάρχει όμως και η περίπτωση της παρανοειδούς διαταραχής της προσωπικότητας. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μια εντελώς διαφορετική εικόνα από την νοσολογική κατάσταση. Δηλαδή έχουμε μια παράμετρο της προσωπικότητας η οποία μονίμως βαδίζει σε ένα «στραβό» δρόμο με την μορφή της παρανοειδούς διαταραχής που παρουσιάζει εμμένοντα βιώματα, φοβάται διώξεις, προσβολές, λαό έχει έντονη την αίσθηση της θυματοποίησης χωρίς να είναι εξωτερικά απόλυτα υπεύθυνη για τις πράξεις της και για την ευθύνη σε διάφορα ζητήματα.
Είναι μια από τις μορφές διαταραχής της προσωπικότητας που έχει όπως όλες οι διαταραχές διάφορες διαβαθμίσεις από το ελάχιστο έως το πάρα πολύ ισχυρό.
Όταν όμως διαγιγνώσκεται πρέπει να λαμβάνεται έντονα υπόψη. Υπάρχουν περιθώρια θεραπείας αλλά είναι πολύ δύσκολη η επικοινωνία με αυτούς τους ασθενείς διότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι παρανοειδείς ιδέες που τους διακατέχουν έχουν μια εύλογη βάση, δεν είναι έτσι αλλόκοτες όπως στην σχιζοφρένεια ώστε να φαίνεται το νοσηρό περιεχόμενο αμέσως και δεν έχουνε ιδιαίτερα παραληρηματικό χαρακτήρα μπορεί δε να μην εμφανίσουν και ποτέ στην ζωή τους.
Εκείνο όμως που είναι χαρακτηριστικότατο για αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι αυτές οι διαταραχές της προσωπικότητας είναι εμμένουσες.
Δηλαδή εμφανίζονται ανά πασά στιγμή και δεν υποχωρούν κάτω από καμία παραίνεση.