NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Πάρα πολλές φορές με εξελισσόμενο το αίσθημα αυτό αποκτά κανείς την αίσθηση ότι σταδιακά, μέλος με μέλος βγαίνει το κορμί από το κλουβί και έτσι έχουμε την αίσθηση της αυτοσκοπίας. Δηλαδή βλέπουμε τον εαυτό μας σαν σε καθρέπτη ή να βγαίνει από όλο μας το είναι και να περπατάει σε άλλους χώρους.
Λόγω του παράξενου του φαινομένου ή της αίσθησης που έχουμε ανήκει η όλη ιστορία αυτή στον χώρο της ψυχιατρικής, στην ουσία όμως το κλειδί της παθογένειας είναι η κίνηση.
Κάθε άνθρωπος βρίσκεται από την ώρα που νοιώθει τον εαυτό του σε μια εγρήγορση να έχει την τέλεια κίνηση.
Παρατηρεί και τις παραμικρές του κινήσεις και τον συσχετισμό που έχουνε μεταξύ τους. Οποιαδήποτε απόκλιση από αυτό που θεωρεί, μαθαίνει ή βλέπει φυσιολογικό τον φοβίζει και παίρνει απόσταση. Έτσι λοιπόν δεν το συζητεί και δεν το αναλύει περαιτέρω για να μην έχει δυσάρεστη εξέλιξη για αυτόν και την ύπαρξη του.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που λέμε ότι δημιουργούνται σιγά-σιγά εξωσωματικές εμπειρίες.