ΝΕΥΡΟΣΑΡΚΟΕΙΔΩΣΗ


ΤΑΚΤΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΝΕΥΡΟΣΑΡΚΟΕΙΔΩΣΗΣ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ.
Η σαρκοείδωση είναι μια λοιμογόνος ασθένεια που χτυπάει κυρίως τα πνευμόνια όπου αναπτύσσονται εξανθήματα με έντονη δύσπνοια και αδυναμία αναπνοής.
Ερευνητές από το Λος Άντζελες της Αμερικής παρατήρησαν ότι σε αυτές τις περιπτώσεις πάντοτε έχουμε μια προσβολή και του κεντρικού νευρικού συστήματος που στις μαγνητικές τομογραφίες υψηλής ευκρίνειας είναι δυνατόν να εντοπιστεί.
Στην μαγνητική τομογραφία είναι επίσης εμφανής και η βελτίωση της ασθένειας με υποχώρηση των εστιών και των απομυελινώσεων που προχωρεί με την ανάλογη θεραπευτική αγωγή. Κυρίως χρησιμοποιείται κορτιζόνη για την θεραπεία της νευροσαρκοείδωσης. Πάντως είναι ουσιαστικό το εύρημα των ερευνητών ότι σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε και προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος το οποίο πάντοτε είχαν οι επιστήμονες υπόψη, αλλά έμεινε να εντοπιστεί με σιγουριά με τους καινούριους μαγνητικούς τομογράφους της τελευταίας γενιάς.

ΥΠΕΡΔΟΣΟΛΟΓΙΑ ΝΤΟΠΑΜΙΝΗΣ ΚΑΙ «ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ» ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΩΝ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΟΔΗΓΟΥΝΕ ΣΤΗΝ ΨΥΧΩΣΗ
Ο βομβαρδισμένος ψυχωτικός εγκέφαλος στην σχιζοφρενική κρίση χρειάζεται ένα μικρό διάστημα προκειμένου να αναπτύξει ένα σύστημα κατανόησης για τα ερεθίσματα που βομβαρδίζεται.
Κατά την διάρκεια αυτής της επεξεργασίας ο φλοιός του εγκεφάλου επανέρχεται σε γεγονότα και στοιχεία που έχουνε περάσει στην μνήμη του από την μέχρι τώρα ζωή του. Γεγονότα που είναι τραυματικά ή έχουνε προκαλέσει ιδιαίτερη εντύπωση και βρίσκονται «καταγεγραμμένα» στο ασυνείδητο εντελώς επιφανειακά και σε πρωτεύουσα θέση επηρεάζουν το ψυχωτικό πάρα πολύ ισχυρά και έρχονται στην επιφάνεια. Επανερχόμενα αυτά τα γεγονότα στην καινούρια επεξεργασία του φλοιού του εγκεφάλου μεγαλοποιούνται και επαναπροσδιορίζονται σαν αληθινά στο φανταστικό μέγεθος που τα δίνει ο ψυχωτικός εγκέφαλος.
Ακριβώς η καινούρια εμφάνισή τους βιώνει μια αναστάτωση στον ασθενή και φέρνει την ψυχωτική κρίση. Αυτός είναι ο λόγος που κατά κύρια μορφή τα πιο πρόσφατα και εντυπωσιακά για τον ασθενή γεγονότα παρουσιάζονται στο επίκεντρο της ψύχωσης.

ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΓΟΝΕΩΝ-ΠΑΙΔΙΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΟΙΝΗ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΡΙΖΑ ΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΕΠΗΡΕΑΖΟΝΤΑΙ
Διαταραγμένες σχέσεις γονέων με παιδί, επηρεάζουν ουσιαστικά την ψυχική ανάπτυξη του παιδιού. Διαταραχές τέτοιου είδους είναι τυπικές και στις ψυχογενείς καταστάσεις και επηρεάζουν την ψυχική ανάπτυξη του παιδιού.
Φυσικά με την παρουσία τους επιβαρύνουν μια ήδη υπάρχουσα ψυχωτική σχιζοφρενική εξέλιξη. Δεν αποτελούν όμως ποτέ την γενεσιουργό αιτία.
Απλώς επιταχύνουν την συμπτωματολογία μιας ήδη υπάρχουσας προδιάθεσης.
Όπως επίσης μη γενεσιουργά πρέπει να θεωρηθούν τυχόν αναπτυξιακά και διαπαιδαγωγικά προβλήματα.
Εδώ δεν πρέπει να αγνοείται και το αντίστροφο. Ότι παιδιά με σχιζοφρενική ψυχωτική συνδρομή παρουσιάζουν τέτοια προβλήματα στο πλαίσιο της συμπτωματολογίας του. Αυτό κάνει αναγκαία στις περιπτώσεις αυτές την διαγνωστική ψυχιατρική παρέμβαση.

ΕΝΑΣ ΥΓΙΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ Η ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ
Καταρχήν οι ασθενείς αγωνίζονται με θαυμαστή επιμονή και ένταση να καλύψουνε τα συμπτώματα που τους ταλαιπωρούν.
Καταρχήν προσπαθούν οι ασθενείς να δημιουργήσουνε ένα κλίμα τέτοιο και να πείσουν τον εαυτό τους ότι δεν έχουνε τίποτα το ιδιαίτερο.
Παραινέσεις του τύπου «δεν έχεις τίποτα ή ιδέα σου είναι» είναι οι πρώτες αντιδράσεις. Παράλληλα προσπαθούνε με πολλούς τρόπους να αποτραβηχτούν, να περιοριστούν να μην έχουνε επαφές με το εξωτερικό περιβάλλον έτσι ώστε να μειώσουν τις αντιδράσεις, τους φόβους και τις εξωτερικές διεγέρσεις.
Πολλές φορές όταν αρχίζουνε πλέον και οι ψευδαισθήσεις, εκεί προσπαθούν να βρίσκονται σε χώρους όπου έχει θόρυβο, πολυκοσμία έτσι που μέσα στην γενική αναταραχή να μην τους ενοχλούν οι ακουστικές ψευδαισθήσεις που έχουνε.
Βέβαια ουσιαστικό είναι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ότι σχεδόν ποτέ δεν μπορούν οι ασθενείς να φέρουν ένα πέρας των συμπτωμάτων από μόνοι τους ότι και αν επιχειρούν εναντίον αυτών. Χρειάζεται πάντοτε ιατρική παρέμβαση και η φαρμακευτική αγωγή για να καταπολεμηθούν τα συμπτώματα.
Αν και είναι πολύ δύσκολο θα πρέπει κανείς να αναλώσει όλη του την ενέργεια προκειμένου να πείσει τον ασθενή να πάρει γρήγορα τα φάρμακα του για την διάρκεια που πρέπει έτσι ώστε να απελευθερωθεί ο ίδιος από την παρανοϊκή συμπτωματολογία και να «έρθει στα καλά του». Αμέσως μετά πρέπει να γίνει δεύτερη προσπάθεια για να πειστεί ο ασθενής να συνεχίσει αυτή την σωστή αγωγή για τον καιρό που χρειάζεται και να έχει με τον γιατρό τις επαφές που πρέπει προκειμένου να μην έχει οπισθοχώρηση και επιπλοκές.

ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΩΝ ΝΕΥΡΩΝ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΗΤΗ.
Η πλέον συνηθισμένη νευρολογική διαταραχή σε χρόνιο διαβήτη είναι η απώλεια της αισθητικότητας στα άκρα και κυρίως στα κάτω άκρα με την μορφή «σαν να φοράς κάλτσες».
Πρόκειται για την λεγόμενη διαβητική πολυνευροπάθεια.
Μια άλλη παραλλαγή της διαβητικής πολυνευροπάθειας είναι και το αδυνάτισμα των μυών στους μηρούς και η οξεία πολυνευροπάθεια με τρομερά άλγη στα πόδια (αξονική πολυνευροπάθεια).
Παραλλαγές αυτών των ασθενειών είναι όταν έχουμε την βλάβη ενός ή πολλών νεύρων (η μονονευρίτιδα) προσβολή κάποιων κρανιακών νεύρων (μονονευροπάθεια) η ακόμη και μπλοκάρισμα των νεύρων σε διάφορα «στενωπά» καναλιών π.χ. καρπιαίου σωλήνα.
Ο διαβήτης επίσης προσβάλλει και το αυτόνομο νευρικό σύστημα στο 30% περίπου των ασθενών. Είναι κύρια συμπτώματα από το αυτόνομο νευρικό; Πάνω από 5%. Πρόκειται για συμπτώματα όπως ορθοστατική υπόταση, ταχυκαρδία, εντερικές διαταραχές, διαβητική γαστροπάρεση και διάρροιες.
Γενικά όλα αυτά τα συμπτώματα πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής πάντοτε όταν υπάρχει η παραμικρή ενόχληση από τον διαβήτη σε σχέση με τα νεύρα διότι η παραμέλησή τους έχει σαν επακόλουθο την ταχεία ανάπτυξή τους.

ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΕΡΕΘΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ
Η κατανάλωση έχει πλέον καταβάλει τον άνθρωπο. Έχοντας στη διάθεση της πλέον εξελιγμένη νευροεπιστήμονική υποστήριξη έχει τα κλειδιά του μυαλού έτσι που να μπορεί να τροποποιήσουν και να μεθοδεύσουν κάθε επιθυμία.
Με τον τρόπο αυτό το άτομο γίνεται πειθήνιο όργανο της επιθυμίας του.
Μιας καταναλωτικής επιθυμίας που σαν το ισχυρότερο ναρκωτικό το καταβάλει πλήρως με την ατελείωτη καταναλωτική ηδονή που του υπόσχεται.
Οι μηχανισμοί προώθησης της κατανάλωσης συλλέγοντας από ειδικές έρευνες και από το internet κάθε είδους πληροφορία εξοπλίζουν τον νευροεπιστήμονα ερευνητή με το υλικό που χρειάζεται προκειμένου να αναφλέξει την περιοχή του εγκεφάλου που θα μεγαλώσει την επιθυμία για κατανάλωση και θα αυξήσει την εξάρτηση.

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΑΙΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΥΓΧΥΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ.
Διαταραχές μεταβολικού τύπου, όπως είναι το σάκχαρο, δυσλειτουργία του θυρεοειδή, δυσλειτουργία του πάγκρεας κ.λ.π. φέρνει πολύ τακτικά αναστάτωση στον οργανισμό με αποτέλεσμα να εμφανίζονται έντονες συγχυτικές καταστάσεις στις οποίες πολλές φορές είναι και πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί η αφετηρία τους.
Στις συγχυτικές καταστάσεις λόγω μεταβολικών διαταραχών επειδή η κλινική εικόνα είναι ουσιαστικά πολύ «μπερδεμένη» πρέπει να ακολουθηθεί άμεσα και γρήγορα μια διαγνωστική διαδικασία που θα φέρει στο φως την διαταραχή αυτή.
Η διαγνωστική αυτή διαδικασία είναι πρώτα η εξασφάλιση ενός εκτεταμένου ιστορικού από τους γνωστούς συγγενείς ή και τον ίδιο τον ασθενή εφόσον μπορεί και είναι σε θέση να δώσει κάποιες πληροφορίες. Αμέσως μετά θα πρέπει να γίνουν συγκεκριμένες εξετάσεις ούρα και αίματος για προσδιορισμό ηλεκτρολυτών, γλυκόζης, αέριων αίματος – PH δοκιμασίες ηπατικής λειτουργίας, προσδιορισμός ασβεστίου και φωσφόρου, μαγνησίου, αμυλάσης και πορφυρίνες.
Βέβαια όλα αυτά φαίνονται κάπως περίπλοκα, όμως στην ουσία πρόκειται για μια αιμοληψία ουσιαστικά και ένα συγκεκριμένο πακέτο εξετάσεων.
Στις περιπτώσεις που έχουμε συγχυτικά επεισόδια τα περισσότερα από αυτά είναι στην βάση μεταβολικών διαταραχών σε ένα ποσοστό 25-30%. Επομένως εδώ ισχύει το ρητό «καλύτερα 10 φορές παραπάνω παρά μια φορά λιγότερο».
Είναι πολύ προτιμότερο να κάνουμε μια δαπάνη εργαστηριακή παρά να αφήσουμε να εξελιχθεί η συγχυτική κατάσταση γιατί δυστυχώς στην περίπτωση των μεταβολικών διαταραχών η αύξηση της σύγχυσης αναπτύσσεται γεωμετρικά.

Η «ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ» ΤΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΟΥΣ ΑΣΘΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ.
Μετά από το 1970 στις δεκαετίες που προέκυψαν αναπτύσσεται μια τάση στην ψυχιατρική προκειμένου να αναλυθεί πόσο ευάλωτος ψυχικά είναι ο σχιζοφρενής ασθενής. Πολύς λόγος γίνεται για το «νευρικό κουστούμι» που έχει κάθε τέτοιος ασθενής και πόσο σταθερός είναι στους εξωτερικούς απέναντι στους εξωτερικούς παράγοντες και στην καθημερινότητα για να μπορεί να αντέξει όλες τις πιέσεις έτσι που να μην μπορεί να εμφανιστεί η αρρώστια π.χ. εργασιακό στρες, σωματικές αρρώστιες, ψυχικές απογοητεύσεις οδηγούν πολύ τακτικά έναν άνθρωπο σε μια άρρωστη κατάσταση υπέρμετρου στρες όπου και αν το «νευρικό του κουστούμι» δεν είναι ισχυρό ξεσπάει κάποια ψυχασθένεια.
Όταν λοιπόν έχουμε ένα τέτοιο «σκίσιμο» του νευρικού κουστουμιού είναι δυνατόν εφόσον υπάρχει αυτή η προδιάθεση να εμφανιστεί και η σχιζοφρένεια. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις λένε ότι όταν συμβεί ένα παρόμοιο περιστατικό ότι «πέφτουμε από τα σύννεφα». Στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η θεωρία ότι πλέον η ψυχή του ανθρώπου δεν είχε περισσότερες αντοχές και ξέσπασε η ψύχωση.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΗΤΗ ΠΟΥ ΧΡΗΖΕΙ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΔΙΑΒΗΤΙΚΗ ΑΜΥΟΤΡΟΦΙΑ.
Η διαβητική αμυοτροφία εμφανίζεται σε ανθρώπους που έχουνε σάκχαρο αλλά δεν προσέχουν τον διαβήτη τους αλλά και κυρίως δεν τον ελέγχουν τακτικά.
Το χαρακτηριστικό της είναι ότι παρουσιάζεται με απώλεια βάρους και με ασυμμετρική προσβολή των μηρών (ατροφία) κυρίως μετά από επιβάρυνση σε ηλικία μεταξύ 50 και 60.
Αυτό που την χαρακτηρίζει κυρίως και ενοχλεί περισσότερο τους ασθενείς είναι έντονοι πόνοι στα άκρα ιδιαίτερα το βράδυ όπου οι μυς πέφτουνε στα κατεστραμμένα νεύρα και πιέζοντας τα με το βάρος, τον οδηγούν σε τρομερούς πόνους που κυριολεκτικά ξενυχτάνε τους ασθενείς.
Η όλη κατάσταση επανέρχεται πολύ γρήγορα με την διόρθωση του σακχάρου την σωστή διατροφή και τις τακτικές ώρες ύπνου καθώς επίσης και με την λήψη βιταμινών.

ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝΕ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΗ ΑΤΟΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΒΑΡΟΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΥΤΗ.
Αυτό από ότι έχουνε δείξει οι μέχρι τώρα έρευνες δεν επαληθεύεται.
Ήδη από τις αρχές του 1950 πολλές εντατικές ψυχιατρικές έρευνες έδειξαν ότι η οικογενειακή ατμόσφαιρα έχει μια σαφή ψυχολογική επίδραση ως προς το αρνητικό ή θετικό για την φυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού.
Έτσι βρέθηκε ότι παιδιά που έρχονται από ώριμο και ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον στην ζωή τους δείχνουνε μεγάλη αυτοπεποίθηση, είναι σταθερότερα, δεν εμφανίζουν ψυχιατρικές αποκλίσεις διότι αισθάνονται την ηρεμία και την αγάπη που τους έχει προσφέρει το οικογενειακό περιβάλλον.
Έρευνες έδειξαν ότι αυτού του είδους τα παιδιά σαφώς έχουνε μια καλύτερη συμπεριφορά μεγαλύτερη ηρεμία και περισσότερη απόδοση για κάποια παιδιά που έχουνε μεγαλώσει σε ιδρύματα.
Ως εκ τούτου μετά από αυτές τις παρατηρήσεις ακολούθησαν και άλλες έρευνες προκειμένου να διαπιστωθεί κατά πόσο το οικογενειακό περιβάλλον έχει μια επιρροή στο συναισθηματικό κόσμο του παιδιού σχετικά με την ανάπτυξη ή όχι μιας ψύχωσης αργότερα.
Έτσι λοιπόν ακολούθησε μια σειρά από την λεγόμενη προσπάθεια μετάληψης «σχιζοφρενογόνων» γονιών προκειμένου να διαπιστωθεί αν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Όλες οι έρευνες κατέληξαν ότι η εμφάνιση της αρρώστιας είναι ουσιαστική ανεξάρτητη από το οικογενειακό περιβάλλον. Μπορεί μεν να επιδεινωθεί σε μερικές περιπτώσεις που υπάρχει αλλά υπευθυνότητα για την γένεση του δεν έχει σίγουρα η οικογένεια.

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΚΩΜΑ

ΤΟ ΚΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΛΗΡΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ. ΜΕΤΑΞΥ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΟΛΩΝ ΜΕΣΟΛΑΒΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΑΛΛΕΣ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.
Οι διαταραχές του επιπέδου συνείδησης έχουνε πολλές παραμέτρους και μια μεγάλη κλιμάκωση σε ότι αφορά την συμπτωματολογία τους.
Για να το κατανοήσουμε καλύτερα αυτό πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι πριν φτάσουμε στο βαθύ κώμα που αποτελεί μια πλήρη διαταραχή της συνείδησης υπάρχουνε άλλες κλινικές καταστάσεις όπως η ελαφριά συγχυτική θόλωση, ο λήθαργος το κώμα και στο τέλος το βαθύ κώμα.
Στην ιατρική οι κλινικοί θεραπευτές χρησιμοποιούν προκειμένου για να πιστοποιήσουν το επίπεδο της συνείδησης και της αντίληψης μια σκάλα η οποία είναι γνωστή σαν κλίμακα κώματος της Γλασκόβης. Εκεί περιγράφεται με σαφήνεια το επίπεδο της συνείδησης και του κώματος. Σε ότι αφορά αυτό κάθε αυτό το κώμα στην κλίμακα της Γλασκόβης βλέπουμε να περιγράφει τα εξής : ΚΩΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ, ΑΝΟΙΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΟΦΘΑΛΜΩΝ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΙΚΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ.
Όπως βλέπουμε μετά από αυτόν τον σαφή ορισμό μπορούμε να ξεκινήσουμε και να βρούμε τα άλλα διάφορα στάδια που όπως αναφέραμε της θόλωσης, λήθαργου και κώματος.
Πάντως ακριβής προσδιορισμός πρέπει να γίνει σύντομα και χωρίς καθυστερήσεις για την περαιτέρω φροντίδα του ασθενή.

ΝΕΑ ΣΕΙΡΑ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ALZHEIMER. ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΕΙΔΗΣΗ ΓΙΑ 200.000 ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ.
Μετά την ανακάλυψη – αποκάλυψη «βόμβα» της εύρεσης γονιδίων υπευθύνων της νόσου του Alzheimer μια πιστοποίηση μιας παλιάς θεωρίας ανοίγει νέους δρόμους για καινούριες πιο ελπιδοφόρες θεραπευτικές προσεγγίσεις.
Έτσι λοιπόν Αμερικάνοι ερευνητές πιστοποίησαν ότι ορισμένα χημειοθεραπευτικά φάρμακα (HDAC) σε κατάλληλους συνδυασμούς βοηθούν την αποκατάσταση της μνήμης στο Alzheimer.
Το Alzheimer που ως γνωστό αρχίζει την εγκατάσταση στον εγκέφαλο ύπουλα βάζοντας τον ασθενή να ξεχνάει μικροπράγματα της καθημερινότητας μέχρι που φθάνει να «ανατινάξει» πλήρως την μνήμη του.
Είναι εδώ και χρόνια γνωστό ότι η δημιουργία κάποιων πρωτεϊνών είναι η βάση λειτουργίας μνήμης, Η δημιουργία αυτών των πρωτεϊνών σε μοριακό επίπεδο χρειάζονται κάποια γονίδια που θα «αποκωδικοποιήσουν» την διαδικασία της μεθυλίωσης που χρειάζεται για την παραγωγή αυτή.
Στην περίπτωση αυτή στο Alzheimer η διαδικασία επιτυγχάνεται κατά το ήμιση με αποτέλεσμα η «άχρηστη» παραγωγή πρωτεϊνών (αμυλοειδές) να μαζεύεται μεταξύ των κυττάρων και να προκαλεί το Alzheimer.
Υποπτευόταν την γονιδιακή – αυτοάνοση προέλευση της αρρώστιας οι γιατροί εδώ και πολλά χρόνια για αυτό σποραδικά δοκίμαζαν χημειοθεραπευτικές αγωγές οι οποίες όμως δεν συνεχιζόταν ακόμη και αν είχαν επιτυχία γιατί κατά την «ιατρική» λογική δεν ήταν επαρκώς τεκμηριωμένες.
Το γεγονός αυτό καλύφθηκε πλέον από τεκμηριωμένες έρευνες του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Οι ερευνητές του εν λόγω Πανεπιστημίου μετά από μακροχρόνιες έρευνες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μια χημειοθεραπευτική αγωγή με έναν αναστολέα ένζυμο με το όνομα HDAC προκαλεί επιτάχυνση της γονιδιακής διαδικασίας της μεθυλίωσης και παραγωγής των πρωτεϊνών εκείνων που εμποδίζουν την παραγωγή αμυλοειδούς.
Δηλαδή βάζουν ένα στοπ στην εξέλιξη της νόσου του Alzheimer.
Το ευχάριστο στην περίπτωση αυτή είναι ότι υπάρχουν πρότυπα τέτοιας θεραπείας χωρίς να υπάρχει η αγωνία της αναμονής της πιστοποίησης το HDAC σαν κοινό φάρμακο.

Η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΓΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΓΝΩΣΙΑ
Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις, λέει η λαϊκή παροιμία. Όντως η συσσώρευση «γνώσης» και εμπειριών διαμορφώνει το πλαίσιο εκτίμησης του κάθε ενός μας για τον εαυτό μας και τον διπλανό μας. Ανάλογα με την διανοητική μας «στάθμη» υπολογίζουμε «διαστάσεις» και συμπεριφορά του γείτονα και τα περνάμε σε σύγκριση με τα δικά μας παρόμοια.
Αυτό γεννά ταυτόχρονα τα συγκοινωνούντα δοχεία της ανθρωπογνωσίας. Η καλή του δε λειτουργία δημιουργεί τις προϋποθέσεις της επικοινωνίας και μάλιστα της εξωλεκτικής της μορφής.
Έτσι μεγαλώνει η κρίση μας για τους γύρω μας και τον εαυτό μας και ανεβαίνει η διανοητική μας «στάθμη».

ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΙΜΙΔΙΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΗΛΘΕ ΤΟ ΜΙΜΙΔΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΜΗ.
Παλιά όλοι αγόραζαν τώρα όλοι χρωστάνε και αυτά που αγόραζαν είναι ή άχρηστα η υποτιμημένα. Το όνειρο του Νεοέλληνα για ένα σπίτι ή εξοχικό υφίσταται αλλά οι τράπεζες έχουν ανεβάσει κάθετα τους τόκους και μείωσαν ακραία τα δάνεια για την οικοδομή.
Λόγω της τακτικής αυτής κανείς δεν θέλει να αγοράσει κάτι τραπεζιτικά υποτιμημένο. Έτσι λοιπόν εκατοντάδες νέες κατοικίες παραμένουν απούλητες και εκατομμύρια άνεργοι απλώς να τις κοιτάνε.
Η κατανάλωση στην οικοδομή κατεβαίνει ενώ οι πλειστηριασμοί ανεβαίνουν.
Όλοι καταλαβαίνουν την αμηχανία και αδυναμία κράτους και τραπεζών και η αίσθηση της αποτυχίας και το αίσθημα της ανασφάλειας καταλαμβάνει τους πάντες.

Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΜΙΑΣ ΛΟΙΜΩΞΗΣ ΜΕ ΣΥΓΧΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΠΑΝΤΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΕΝΤΟΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ
Οι λοιμώξεις από μικρόβια, ιούς κ.λ.π. είναι μια καθημερινότητα και σχεδόν κάθε άνθρωπος μια φορά το χρόνο αντιμετωπίζει μια σοβαρή λοίμωξη.
Πάρα πολύ τακτικά οι λοιμώξεις σε ευάλωτα άτομα (με γενικευμένα εγκεφαλικά προβλήματα, οργανικές διαταραχές π.χ. σάκχαρο κ.λ.π.) είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες και παρουσιάζουν έντονα συγχυτικά επεισόδια.
Τα συγχυτικά επεισόδια βέβαια έχουνε την αιτία σε μια εγκεφαλική λειτουργία αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση η αφορμή είναι η λοίμωξη.
Για παράδειγμα μπορεί να υπάρχει μια μορφή άνοιας π.χ. Alzheimer όπου με μια αλλαγή περιβάλλοντος σε μια έντονη διαταραχή και σύγχυση του ασθενούς μια επιπλέον λοίμωξη επιβαρύνει ακόμη την κατάστασή του.
Σε αυτές τις περιπτώσεις πρωτογενή φροντίδα έχει οπωσδήποτε η λοίμωξη διότι είναι το «κακό» που αναπτύσσεται μέσα στον ασθενή και επιφέρει επιδείνωση της γενικής του κατάστασης. Όταν λοιπόν έχουμε τέτοιες περιπτώσεις ελέγχουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα τον ασθενή με εξετάσεις ούρων ακτινογραφίες και καλλιέργεια αίματος. Είναι οι πρώτες εξετάσεις που μπορούν να μας δώσουν άμεσα αποτελέσματα για την ύπαρξη και το εύρος της λοίμωξης και την τοποθεσία της πολλές φορές.
Αμέσως μετά ακολουθεί μια θεραπεία όπου κατά κανόνα με την αποδρομή της λοίμωξης έχουμε και την εξάλειψη των συγχυτικών επεισοδίων.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑ

ΥΓΙΕΣ ΜΥΑΛΟ ΣΕ ΥΓΙΕΣ ΣΩΜΑ
Αρχαία ελληνική η ρήση, απόλυτα επιτυχημένη την βρίσκει ο καθένας μας σε όλες τις γνώσεις.
Την αποδίδουμε κατά κύριο λόγο λανθασμένα μόνον στους Αθηναίους. Σχεδόν όλες οι ακμάζουσες αρχαίες ελληνικές κοινωνίες (σπαρτιάτικη, μακεδονική, κρητική) εκφράζανε κάθε μια με τον δικό της τρόπο αυτό το φιλοσοφικό δίπολο.
Η ισορροπία των δύο εννοιών έφερνε την αρτιότητα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος που επικράτησε μέχρι τις μέρες μας.
Οι νεοέλληνες στον «μοντέρνο» τρόπο ζωής έδωσαν μια «μετάλλαξη» στο μιμίδιο αυτό.
Ενώ προσέχουν πολύ τα του γυμναστηρίου δεν πλησιάζουν ανάλογα την καλλιέργεια της προσωπικότητάς τους.

ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΨΕΙΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΜΙΑ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΘΕΙ Η ΡΟΗ ΤΟΥ «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ» ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Οι διάφορες τάσεις που κάνει το ηλεκτρικό ρεύμα από την περιφέρεια, δέρμα, αισθητήρια όργανα κ.τ.λ. για να φτάσει στον εγκέφαλο λέγονται συνάψεις. Πρόκειται για θέσεις όπου ένα νευρικό κύτταρο επικοινωνεί με άλλο και μεταδίδει τον ερεθισμό από αυτό στο επόμενο. Η πρώτη σύναψη γίνεται στο επίπεδο της σπονδυλικής στήλης όπου μεταβιβάζεται ο ερεθισμός, γίνεται βιοηλεκτρικό ρεύμα και η δεύτερη σύναψη , ο κόμβος δηλαδή που μεταφέρει ηλεκτρικό ρεύμα είναι από την περιοχή της σπονδυλικής στήλης σε μια περιοχή του εγκεφάλου που συνδέει τον εγκέφαλο με την σπονδυλική στήλη λειτουργικά και λέγεται στέλεχος του εγκεφάλου. Εκεί γίνεται η επεξεργασία του ερεθίσματος, πολλαπλασιάζεται και μεταφέρεται στο επόμενο στάδιο που είναι η σύναψη του δικτυωτού σχηματισμού.
Το τρίτο σημείο των διασυνδέσεων (συνάψεων) είναι ο λεγόμενος δικτυωτός σχηματισμός που αποτελεί κατά κάποιο τρόπο και τον προθάλαμο της «διάθεσης» διότι σε αυτό το σημείο η επεξεργασία του ερεθίσματος γίνεται με την ντοπαμίνη η οποία εάν πέσει πολύ πολλαπλασιάζει τον ερεθισμό και τον μεταφέρει πάρα πολύ έντονα στον φλοιό του εγκεφάλου όπου καταγράφεται πλέον η ψύχωση. Η υπέρμετρη έκθεση της ντοπαμίνης που γίνεται σε αυτό το σημείο πολλαπλασιάζει τον ερεθισμό σε τέτοιο βαθμό που είναι άγνωστος για τον οργανισμό, δεν έχει ανάλογες εμπειρίες «μέσα του» από τέτοιου είδους «βιοχημικά σοκ» και το αποτέλεσμα είναι να εκλαμβάνεται σαν ψευδαίσθηση, σαν ανησυχία, υπερδιέγερση κ.τ.λ. Δηλαδή έχουμε την αρχή της ψύχωσης.
Απλά οι συνάψεις είναι αυτές που πρέπει να έχουμε κατά νου ως κλιμακωτά φτάνει ένα ερέθισμα που είναι συνηθισμένο να γίνεται για τον οργανισμό μια ψυχωτική αντίδραση. Δηλαδή μεταξύ προτελευταίας και τελευταίας σύναψης, εκεί παίζεται το όλο παιχνίδι της πρόκυψης της ψύχωσης.

ΑΙΤΙΕΣ ΤΟΥ ALZHEIMER

Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ALZHEIMER ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΑΝΟΙΑΣ. ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ.
Η νόσος του Alzheimer χαρακτηρίζεται σαν άνοια κυρίως από μια αυξημένη απώλεια των λεγόμενων γνωστικών λειτουργιών του εγκεφάλου όπως είναι η μνήμη, η σκέψη, ο προσανατολισμός, η αντίληψη, ο υπολογισμός, η δυνατότητα μάθησης, η γλωσσική και ομιλητική απόδοση.
Υπολογίζεται ότι περίπου τα 2/3 των ανθρώπων που πάσχουν από διαταραχές μνήμης με την μορφή μιας άνοιας είναι του τύπου του Alzheimer.
Κατά κύριο λόγο παρουσιάζεται μετά τα 65 χρόνια αλλά υπάρχει και η τάση να εμφανίζεται νωρίτερα σε μερικές παρακλινικές της μορφές. Ως αιτία για την νόσο του Alzheimer θεωρούνται οι απώλειες των νευροκυττάρων τόσο στις έλικες του εγκεφάλου όσο και στους πιο βαθύς εγκεφαλικούς σχηματισμούς.
Αυτό οδηγεί σε μια συρρίκνωση του εγκεφάλου και σε πολλές εστίες αντικατάστασης του εγκεφαλικού ιστού από μια ουσία που λέγεται αμυλοειδές.

(ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ – ΔΙΑΓΝΩΣΗ – ΘΕΡΑΠΕΙΑ)

Διήγηση από ασθενή :
«Είναι 4:00 το πρωί…
Πάλι ξύπνησα χωρίς λόγο πρωί…
Θέλω να τρέξω να προλάβω……αλλά τι;
Τίποτα δεν λειτουργεί τόσο πρωί……
Λογικό όμως αφού έχω κοιμηθεί από τις 6:30 το απόγευμα, για να μην σκέφτομαι…, να μην σκέφτομαι …τι είμαι … τι έκανα… αν αξίζουν όλα αυτά τόσο κόπο, τόση ταλαιπωρία.
Λέω να πιω ένα ποτάκι μήπως και νυστάξω κοιμηθώ και ύστερα δω τα πράγματα πιο καθαρά.
Θέλω να κλάψω, αλλά δεν έχω διάθεση ούτε γι’αυτό.
Θα ήθελα να χαθώ να εξαφανιστώ με ένα τσαφ!!!!
Σκέφτομαι διάφορούς τρόπους……δεν θέλω να υποφέρω, ούτε να ζήσω και να υποφέρω.
Δεν θέλω να πάρω χάπια να αυτοκτονήσω, δεν θέλω να πηδήξω από τον 6ο, ούτε οι ρόδες του περαστικού μου φταίνε κάτι.
Να είχα ένα όπλο!!!! Το μόνο σίγουρο, το μόνο αποτελεσματικό.
Δεν αντέχω άλλο αυτή την πίεση……κάτι με πνίγει……όλα είναι μαύρα……φως πουθενά……απόγνωση……απελπισία.
Έχω δώσει ημερομηνία όταν τελειώσω τις υποχρεώσεις μου θα το κάνω……
Δεν θέλω να με πουν αδύναμη.
Άραγε τι είναι όλο αυτό το συναίσθημα;
Και τι χρειάζεσαι τελικά δύναμη ή αδυναμία για να το κάνεις;»

Πως φθάνει κανείς στην αυτοκτονία ;
Με την μη έγκυρη ιατρική επέμβαση, τυπικό παράδειγμα η περίπτωση της ασθενούς, η οποία είναι καλά μετά την θεραπεία. Αρνητικό παράδειγμα η περίπτωση του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα Χέμινγουεη, ο οποίος έφθασε στην αυτοκτονία από λάθος ιατρικό χειρισμό, μη παίρνοντας την σωστή αγωγή έγκαιρα. Δηλαδή η έγκαιρη αντιμετώπιση του προβλήματος πάντα έχει σωτήρια αποτελέσματα.

Υπάρχει βιολογικό και κοινωνικό υπόβαθρο στην αυτοκτονία ;
Σαφώς συνυπάρχουν και τα δύο. Βιολογικά οι βιορυθμοί του ανθρώπου στην ζωή του και στην συμπεριφορά του συντονίζονται από τον εγκέφαλο. Όταν διαταραχθεί αυτή η σχέση, τότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις που οδηγούν στην αυτοκτονία. Βέβαια υπεισέρχεται έντονα και ο παράγων του κοινωνικού επηρεασμού. Είναι οι περιπτώσεις κοινωνικού μιμητισμού. Συγκεκριμένα μια τελευταία έρευνα από το Χάρβαρντ, που διήρκησε πολλά χρόνια, επιβεβαιώνει πως η μετάδοση της πληροφορίας μιας αυτοκτονίας αυξάνει πολλαπλασιαστικά τον κίνδυνο εμφάνισης και άλλων.
Έτσι εξηγείται γιατί κατά καιρούς υπάρχει η «μόδα» αυτόχειρες να βρίσκονται στο ίδιο μέρος όπως π.χ. στο μετρό της Βιέννης, στον πύργο του Άιφελ ή στις φυλακές.
Υπάρχει κληρονομική επιβάρυνση στην αυτοκτονικότητα;
Σαφώς ναι. Σε έρευνες σε δίδυμους και συγκρίσεις υιοθετημένων και μη παιδιών έδειξε μια ύπαρξη σαφούς κληρονομικής προδιάθεσης. Σε βιολογικό επίπεδο βρέθηκε ότι άτομα με αυτοκτονικό γονικό ιστορικό παρουσίαζαν έλλειμμα σεροτονίνης στον εγκέφαλο. Η σεροτονίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής που μεταξύ των άλλων ρυθμίζει και την διάθεση. Η μείωση της περιεκτικότητας της στον εγκέφαλο παίζει έναν ουσιαστικό ρόλο στην ιδέα της αυτοκτονίας.

Ο εγκέφαλος αντιδρά στις αυτοκτονικές τάσεις;
Ναι υπάρχει κατά κάποιο τρόπο ένα σύστημα «αυτοπροστασίας». Σαν πρώτη αντίδραση μεταφέρει σοβαρές λειτουργίες σε υγιή κύτταρα με την προσπάθεια έτσι να συνεχισθεί η ζωή. Δεύτερο αυξάνει την αντοχή του αυτόματα σε πιέσεις, χτυπήματα, ευφορική διάθεση. Τρίτον δημιουργεί νέες καταστάσεις αναζωογόνησης και επανακυττάρωσης. Στα δύο τελευταία μάλιστα βασίζονται και οι μοντέρνες θεραπείες.

Θεραπείες για την αυτοκτονικότητα;
Βέβαια πρόκειται για την μικτή δράση φαρμάκων και ερεθισμούς με μαγνητικούς και ηλεκτρικούς ερεθισμούς σε έγκαιρο χρόνο.

Δηλαδή οι νέες θεραπείες είναι πιο ασφαλείς και αποτελεσματικές;
Σαφώς ναι. Δημιουργούν τις προϋποθέσεις νέας δομής και λειτουργίας του εγκεφαλικού κυττάρου, έτσι που να απομακρύνεται η αυτοκτονική τάση.

Ποιες είναι οι πιο επικίνδυνες μορφές αυτοκτονικότητας;
Εδώ υπάρχει μεγάλη «ποικιλία» και χρειάζονται ειδικές γνώσεις για την αναγνώριση τους και την διάγνωσή της επικινδυνότητας τους. Θα αναφέρω μερικές παραδειγματικά. Είναι κυρίως η ενδογενούς αιτιολογίας όπως η αυτοκτονικότητα σε ενδογενή κατάθλιψη, μανιακό επεισόδιο, σχιζοφρενική διαταραχή ή αυτοκαταστροφική ψύχωση. Ένα παρακλάδι εδώ είναι το γήρας, που ταχτικά παρουσιάζει αυτοκτονικότητα, όταν λόγω ηλικίας μειώνονται οι αντοχές ψυχικής αντίστασης.
Βέβαια δεν λείπουν και οι τάσεις αυτοκτονίας σε όξυνση κοινωνικών προβλημάτων, όπως αυξημένο στρες κάθε μορφής, χρόνιοι εθισμοί (ναρκωτικά, τζόγος αμόκ κ.λ.π.), απογοητεύσεις (οικογενειακές, ερωτικές, επαγγελματικές κ.λ.π.), εγκλεισμός (φυλακή, εξορία).

Σε όλα αυτά έχουν απήχηση οι θεραπευτικές εφαρμογές που αναφέρατε παραπάνω;;;
Ναι φθάνει να υπάρχουν ή να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις εφαρμογής του.

ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΛΕΟΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΚΑ ΣΤΗΝ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΗ ΨΥΧΩΣΗ.
Όλα τα σχιζοφρενικά επεισόδια και τα τραυματικά βιώματα είναι για τους ασθενείς πάρα πολύ ισχυρά και δεν μπορούν σχεδόν ποτέ να τα ξεχάσουν. Με εξαίρεση τις κατατονικές σχιζοφρενικές ψυχώσεις όπου υφίσταται πάρα πολύ μεγάλη αφηρημάδα με συχνές εγκεφαλικές κρίσεις στις υπόλοιπες μορφές της σχιζοφρένειας, τα σχιζοφρενικά επεισόδια παραμένουν έντονα στην μνήμη και πολλές φορές αποτελούν αφορμή για νέα αναπαραγωγή της ψύχωσης.
Οι ασθενείς βέβαια δεν μιλάνε ευχαρίστως για αυτό το πράγμα προσπαθούν να το απωθήσουν και να το τελειώσουν. Μόνο με τακτική θεραπεία και ψυχοθεραπευτική προσέγγιση, κατάλληλο χειρισμό των φόβων των ασθενών μπορεί κανείς να τους πλησιάσει και να «αγγίξει» με θεραπευτικό σκοπό τα τραυματικά βιώματα της ψύχωσής στους.
Συγχρόνως με την πρόοδο της θεραπείας η θεραπευτική προσέγγιση σε ότι αφορά τα μνημονικά τραυματικά βιώματα είναι η επαναδιαπραγμάτευση τους
κομμάτι-κομμάτι με τους ασθενείς μέχρι που φτάνουνε σε ένα σημείο να τα αντιμετωπίσουνε όλα χωρίς πρόβλημα και χωρίς να αποτελούν αφετηρία για νέα «ταραχή».

ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ ΚΑΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ

ΤΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΧΥΠΟΨΙΑΣ ΠΑΙΖΕΙ ΕΝΑΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΡΟΛΟ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΨΥΧΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ.
ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΔΙΑΦΟΡΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΕΓΚΥΡΑ.
Πολλοί ασθενείς με σχιζοφρενική ψύχωση αισθάνονται πάρα πολύ άσχημα διότι πιστεύουν ότι το περιβάλλον του προσποιείται πως δεν καταλαβαίνει μια τόσο σοβαρή κατάσταση όπως αυτή που περνούν οι ίδιοι.
Πολλές φορές μάλιστα η καχυποψία αυτή επεκτείνεται και στο γεγονός ότι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι του στενού περιβάλλοντος για λόγους που προφανώς μόνο οι ίδιοι ξέρουν δημιουργούνε τις καταστάσεις που τόσο τους τυραννούν και τόσο πόνο τους προκαλούν.
Δημιουργείται έτσι μια ένταση με το περιβάλλον κατά την οποία πιστεύουμε ακόμη περισσότερο ότι επηρεάζονται άδικα προς αυτήν την κατεύθυνση έτσι που αυξάνεται ραγδαία ακόμη περισσότερο η καχυποψία έναντι πάντων.

ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ

ΣΕ ΒΙΟΧΗΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΤΗΝ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ
Η αντίληψη προκύπτει στον εγκέφαλο από ένα παιχνίδι βιοχημικών και ηλεκτροφυσιολογικών διαδικασιών. Μετά από ένα άγγιγμα πάνω στο δέρμα ή από μια χειραψία ή οποιοδήποτε άλλο μηχανικό ερεθισμό προκύπτει μια συχνότητα διεγέρσεων η οποία στο τέλος της προκαλεί ένα ηλεκτρικό ρεύμα που με την σειρά του διεγείρει συγκεκριμένα τμήματα του οργανισμού μέχρι το σημείο αυτό που λέμε νευρικές συνάψεις και νευρική σχισμή σε μια βιοηλεκτρική διαδικασία.
Αυτή η βιοηλεκτρική διαδικασία των συνάψεων δημιουργεί πατέντες ερεθισμού οι οποίες αυτόματα συγκρίνουνε τα πρότυπά τους με άλλα παρόμοια που είναι φυλαγμένα στην μνήμη του ανθρώπου και όταν φτάσουνε στον φλοιό του εγκεφάλου εκεί γίνεται συνείδηση ενός γεγονότος που έχουνε ζήσει ή δημιουργείται η προϋπόθεση για την παρουσίαση κάποιου καινούριου που πρόκειται να ζήσουν.
Η διαδικασία αυτή είναι πανομοιότυπη σε όλους τους ανθρώπους και έχει ως αποτέλεσμα λόγω της κοινής λειτουργίας να είναι αποδεκτή μεταξύ τους και σαν αποτέλεσμα του μέσου όρου εμφάνισης της βιολογικά να αναπαραγάγεται και να αποτελεί ένα στάνταρ της ζωής. Στις σχιζοφρενικές ψυχώσεις αυτός ο κύκλος διαταράσσεται κυρίως στην μεταφορά του βιοχημικού σήματος από τα μέσα του εγκεφάλου στο φλοιό όπου η αντίληψη σε σύγκριση με το πρότυπο που πέφτει στην μνήμη πηγαίνει σε άλλο κανάλι και δίνει μια άλλη απεικόνιση από αυτή που έχει ο εγκέφαλος καταγράψει σε προηγούμενους παρόμοιους ερεθισμούς.
Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται μια νέα πραγματικότητα η οποία είναι άγνωστη και για τον ασθενή και για τον περίγυρο του όπως την μεταφέρει και αυτό γεννάει την σχιζοφρενική κρίση και την ψυχωτική διαταραχή.

ΦΑΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ

Η ΦΑΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ
Όταν έχεις φαγούρα για να ανακουφισθείς ξύνεσαι. Αυτό είναι το πρώτο και ιδιαίτερα αποτελεσματικό μέτρο. Το πρόβλημα γίνεται έντονο όταν το ξύσιμο αποδειχθεί ανεπαρκές.
Μπορεί κανείς να ξύνεται μέχρι να ματώσει και όμως να φαγουρίζει συνέχεια.
Όλη η διαταραχή της φαγούρας είναι μια εγκεφαλική δυσλειτουργία και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Η διαταραχή αυτή ξεκινάει σε ένα εγκεφαλικό σχηματισμό που ονομάζεται νήσος που όταν ερεθίζεται «αισθάνεται» την φαγούρα σαν μια συναισθηματική δυσφορία. Αμέσως μετά μεταδίδει αυτό το «δυσάρεστο» συναίσθημα στον μετωπιαίο λοβό και βρεγματικό λοβό του εγκεφάλου όπου δημιουργείται η επιθυμία του «ξυσίματος».
Το ξύσιμο που ακολουθεί «αδρανοποιεί» περιοχές του εγκεφάλου όπου εδράζονται ανάλογες αναμνήσεις και συναισθήματα, έτσι αυτά απενεργοποιημένα οδηγούν στην ηρεμία.
Αυτός είναι και ο λόγος που κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στην φαγούρα και στο ξύσιμο.

ΨΩΡΙΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Η ΨΩΡΙΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΕΡΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΟΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΡΙΖΙΚΑ. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΕΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΟΤΙ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΝΑ ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΦΑΝΗΚΑΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΩΡΙΑΣΗ ΝΕΕΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ.
Η ψωρίαση προσβάλει το δέρμα κατά πλάκες. Την χαρακτηρίζουν δερματικές αιμορραγικές εξελκώσεις που εξαπλώνονται σε όλο το δέρμα, κυρίως στους αγκώνες, γόνατο, άκρα, γεννητικά όργανα και τριχωτό της κεφαλής.
Η οπτική εντύπωση είναι δυσάρεστη και για αυτόν που την δέχεται και για αυτόν που την εκπέμπει.
Αν και η αρρώστια δεν είναι μεταδοτική, παλιά οι γιατροί λόγω της αποστροφής που προκαλούσε συμπεριφέρονταν σαν να είναι με αποτέλεσμα να θεραπεύονται οι ψωριάσεις ξεχωριστά, συμπεριφορά που έφερε με τον καιρό έναν κοινωνικό στιγματισμό. Και αναμενόμενα ο στιγματισμός έφερε την κατάθλιψη.
Έτσι λοιπόν το ένα πρόβλημα γέννησε το άλλο και τα δύο μαζί την αυξημένη ανάγκη για έρευνα και θεραπεία.
Η έρευνα έδειξε πως δεν πρόκειται για μια απλή δερματοπάθεια αλλά για μια διαταραχή της άμυνας του οργανισμού (ανοσοποιητικό).
Πάνω στην νέα αυτή «ανακάλυψη» θεμελιώθηκαν νέες θεραπείες που φαίνονταν ιδιαίτερα αποτελεσματικές και δίνουν ανακούφιση στους ασθενείς.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.