Τα τελευταία χρόνια τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι οι πιο πολυσυζητημένες αρρώστιες. Οι σύγχρονες έρευνες για την άμυνα του οργανισμού (ανοσοποιητικό) τράβηξαν την κουρτίνα μυστηρίου και τα τελευταία 5 χρόνια έχουμε ένα καταιγισμό νέων πληροφοριών για αυτού του είδους τα νοσήματα. Αυτοάνοσα λέγονται τα νοσήματα αυτά γιατί προκαλούνται από τον ίδιο τον οργανισμό του ασθενούς λόγω διαταραχής του ανοσοποιητικού συστήματος. Κάποια στιγμή το σύστημα αμύνης του οργανισμού "τρελαίνεται" και μπερδεύει τους φίλους με τους εχθρούς. Έτσι, λοιπόν, δημιουργεί αντισώματα για αόρατους εχθρούς τα οποία επιτίθενται στους ιστούς του ιδίου σώματος και τους καταστρέφει. Για αυτό το λόγο και ο χαρακτηρισμός "αυτοάνοσα". Τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι στα νοσήματα αυτά κατά κανόνα έχουμε ένα μπουκέτο από τέτοια. Η έρευνα των αντισωμάτων που έγινε σε μεγάλη κλινική της Γαλλίας έδειξε π.χ. ότι έχουμε μια υπερπαραγωγή τους σε όλα τα αυτοάνοσα νοσήματα σε σχέση με τον υγιή πληθυσμό. Π.χ. ασθενείς με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας εμφανίζουν ταυτόχρονα υψηλούς τίτλους αντισωμάτων τόσο για τον ερυθηματώδη λύκο όσο και για τη θυρεοειδίτιδα hashimoto. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν πρέπει να μιλάμε για ένα αυτοάνοσο νόσημα αλλά για μια εκτεταμένη διαταραχή του ανοσοποιητικού που παράγει πολλά ταυτόχρονα τέτοια νοσήματα ή δημιουργεί σειρά το ένα μετά το άλλο. Αξιοσημείωτο είναι ότι και συγκεκριμένη θεραπεία για το ένα έχει άμεση επίδραση για τα υπόλοιπα. Ανάλογα με τη βαρύτητα του κάθε νοσήματος είναι και η εμφάνιση συσσώρευσης των αντισωμάτων των άλλων αυτοάνοσων ασθενειών. Κλινικά αυτό δημιουργεί την υποχρέωση όταν έχουμε ένδειξη για την ύπαρξη αυτοάνοσου νοσήματος να ψάχνουμε εκτενέστερα για την παρουσία και άλλων. Όσο πιο γρήγορα ανιχνευθεί η παρουσία τους, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι και η θεραπεία τους.


Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.