Ένας 62χρονος διάσημος Γερμανός γιατρός κάθεται στον πάγκο του κατηγορουμένου αυτές τις μέρες στο Μαγδεμβούργο της Γερμανίας, όπου δικάζεται και περιμένει ακόμη και πιθανή ποινή στέρησης ελευθερίας για πέντε χρόνια.
Πρόκειται για έναν διάσημο καθηγητή της νευροφυσιολογίας στην εκεί κλινική αποκατάστασης, με ασθενείς από όλο τον κόσμο και τεράστια αναγνώριση μεταξύ των συναδέλφων. Πρόκειται κυριολεκτικά για έναν άνθρωπο «ορχήστρα», ο οποίος παράλληλα με την ιατρική νευροφυσιολογία, έχει και πτυχίο φιλολόγου Γερμανικής φιλολογίας, με διδακτορική διατριβή σε ότι αφορά την επικοινωνία, καθώς, επίσης, και χρόνια ενασχόληση με την κινησιολογία των σπορ.
Ο λόγος που είναι στο δικαστήριο στην ουσία είναι αμιγώς νομικής δεοντολογίας και ομιχλώδης. Πρόκειται για την περίπτωση που ο γιατρός ακολουθεί την επιθυμία του ασθενούς και κατά πόσο ο ασθενής, όταν εκφράζει την επιθυμία, έχει «σώας τα φρένας του» για να ζητήσει κάτι τέτοιο. Δηλαδή, στα απλά ελληνικά, ο γνωστός γρίφος «Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα».
Όμως, ο παραλογισμός αυτή την φορά του γρίφου καταστρέφει την καριέρα και τη ζωή ενός αληθινά σωστού επιστήμονα.
Η όλη ιστορία άρχισε περίπου πέντε χρόνια πριν, όταν ο εν λόγω γιατρός δέχτηκε να πάρει στην κλινική του έναν Εγγλέζο ασθενή, ο οποίος, μετά από ένα δεύτερο χτύπημα στο κεφάλι, έμεινε απολύτως παράλυτος και, μάλιστα, σχεδόν με πλήρη αποκοπή των νεύρων από τον λαιμό και κάτω. Στην κατάσταση αυτή κανένα ταμείο δεν πλήρωνε τα έξοδα του, διότι κανένας γιατρός δεν μπορούσε να βεβαιώσει με ακρίβεια ότι υπήρχε ελπίδα επανάκαμψης.
Έτσι, λοιπόν, ο μοναδικός που δέχτηκε να αναλάβει το πέρας αυτής της τραγωδίας και, ίσως παίζοντας το τελευταίο του χαρτί για μια πιθανή βελτίωση, ήταν ο κατηγορούμενος γιατρός.
Το παιδί μεταφέρθηκε στην κλινική του στο Μαγδεμβούργο και μετά από πολύμηνες θεραπείες και προσπάθειες ήρθε μια ελάχιστη βελτίωση, όπου ο ασθενής άνοιγε για χιλιοστά το στόμα του και μπορούσε να κουνήσει κάθετα τα μάτια του.
Σύμφωνα με το ιατρικό δίκαιο, ασθενείς σε αυτήν την κατάσταση πρέπει να διακομίζονται σε ειδικές κλινικές, όπου με χορήγηση αναλγητικών να περιμένουν το τέλος τους, μια και η κανονική ιατρική δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα άλλο.
Παρόλα αυτά, ο Γερμανός γιατρός συνέχισε τις μεγάλες του προσπάθειες ώσπου πριν έξι μήνες ήρθε και η τελική πράξη του δράματος. Οι γονείς και ο αδελφός του ασθενούς δεν ήθελαν πια να συνεχίσουν, ενθυμούμενοι παλιά επιθυμία του ασθενούς, που αρνιόταν να καταλήξει σαν «φυτό» σε μια κλινική.
Ζήτησαν, λοιπόν, από τον γιατρό να τραβήξουν την πρίζα του αναπνευστήρα για να σταματήσει το μαρτύριό του. Την πράξη αυτή θα αναλάμβανε να την κάνει ο ίδιος του ο αδελφός.
Ό ίδιος ο γιατρός βρισκόταν στο ιατρικό δίλημμα μετά από μια έντονη φλεγμονή που είχε ο ασθενής και έχοντάς τον βάλει σε νάρκωση, προκειμένου να τον σώσει, αν θα προχωρούσε σε περαιτέρω επέμβαση ή όχι.
Επέμβαση δεν μπορούσε να κάνει, γιατί, σύμφωνα με τον νόμο, έπρεπε να είχε την έγκριση του ασθενούς ή του οικογενειακού περιβάλλοντος και χωρίς αυτήν, θα ήταν παράνομος. Από την άλλη μεριά, όμως, σαν γιατρός ενώπιον Θεού και ανθρώπου έπρεπε να επέμβει προκειμένου να σώσει τον ασθενή του.
Τελικά, την ώρα που έλειπε, ο αδελφός του ασθενούς τράβηξε την πρίζα του μηχανήματος και ο ασθενής κατέληξε με τον γιατρό να προστρέχει κοντά του θέλοντας να του χορηγήσει σαν τελευταία βοήθεια παυσίπονο.
Μετά από μερικές μέρες η διοίκηση του νοσοκομείου κάλεσε τον γιατρό βάζοντας σε διαθεσιμότητα τον ίδιο, τους βοηθούς του και τις νοσοκόμες. Και παραπέμποντας την υπόθεση ταυτόχρονα στον εισαγγελέα με την κατηγορία της διακοπής θεραπείας, χωρίς ιδιαίτερο λόγο και συμμετοχή σε φόνο.
Παράλληλα, με ένα ειδικό δελτίο τύπου έκανε την περίπτωση γνωστή σε όλη την γκάμα των ΜΜΕ, στιγματίζοντας τον γιατρό, χωρίς αυτός, όντας κατηγορούμενος, να έχει το δικαίωμα να υπερασπίσει τον εαυτό του.
Βέβαια, όλη η ιστορία είναι ένα απλό ιατρικό γεγονός χαμένο κάπου στην Ευρώπη, σε έναν πολιτισμό που τον μαστίζει η οικονομική και ηθική κρίση και δεν αφήνει καθόλου περιθώρια για ιατρικές ουμανιστικές αντιλήψεις. Φυσικά, και το άρθρο αυτό δεν πρόκειται να το διαβάσουν και χιλιάδες αναγνώστες ή κάποιοι περισπούδαστοι νομικοί.
Γράφεται απλώς, ώστε να διαβαστεί από κάποιους, να αναλογιστούν ότι μπορεί να βρεθούν σε μια παρόμοια θέση ενός από τους συμμετέχοντες στο δράμα και να το ξαναφέρουν στην μνήμη τους σαν δυσάρεστη ανάμνηση ενός γραπτού, που ίσως την δεδομένη στιγμή τους οδηγήσει σε μια σωστή σκέψη.


ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΥΦΕΣΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ. ΕΙΝΑΙ Η ΦΟΒΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ.
Με το οικονομικό κραχ, που ξέσπασε στις ΗΠΑ και σιγά-σιγά απλώθηκε σε όλο τον κόσμο, το ένα δις, που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά (μεσαία τάξη) της δυτικής κοινωνίας, ένιωσε ένα πάρα πολύ μεγάλο χτύπημα. Το χτύπημα αυτό ξεκίνησε με την αρνητική ψυχολογία της προετοιμασίας της καταστροφής και του φόβου απέναντι στις καινούριες δυσάρεστες καταστάσεις, που πρόκειται να επακολουθήσουν.
Ξεκινώντας από το σίγουρο υποβιβασμό του επιπέδου διαβίωσης, πτωχεύσεις και χρεοκοπίες, απολύσεις ή μείωση της εργασίας, απώλεια της κοινωνικής ασφάλισης και μια γενικευμένη κοινωνικά αδυναμία, φτάνουμε και στην ιδέα της πλήρους επιβολής του φόβου της ολοκληρωτικής καταστροφής. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο αρνητικό αντανακλαστικό της κρίσης και της ύφεσης.
Οδηγεί σε πλήρη αδράνεια και δυστυχώς, σε μια ραγδαία μεταδιδόμενη αδράνεια από άνθρωπο σε άνθρωπο, κυρίως σε αυτούς που βρίσκονται σε υψηλές θέσεις και κατέχουν αποφασιστικά αξιώματα. Οι φόβοι που περιλούουν αυτούς τους ανθρώπους, τους καθιστούν πλήρως αντιπαραγωγικούς με αδυναμία απόφασης και ανάληψης πρωτοβουλίας και κατά συνέπεια, σαν πομπούς μετάδοσης αρνητικών πληροφοριών.
Οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι είναι έτσι κατασκευασμένοι που εξελικτικά, για λόγους επιβίωσης, δέχονται πολύ πιο εύκολα το αίσθημα του φόβου και κατά συνέπεια, της απόκρυψης και της άμυνας, παρά της επιθετικότητας και της δημιουργίας. Όταν, λοιπόν, οι απανταχού ηγέτες του δυτικού κόσμου και ακόμα χειρότερα των νεοκαπιταλιστικών χωρών μονίμως στα ΜΜΕ δείχνουν το φοβικό τους πρόσωπο, ο απλός πολίτης θεατής το δέχεται αυτό σαν μια κατάσταση εμπεδωμένου φόβου και αγωνίας.
Αυτόματα αυτή η πληροφορία, με τον τόσο μολυσματικό χαρακτήρα, αντιγράφεται και ασυνείδητα εξαπλώνεται, όπως η φωτιά στο ξεραμένο δάσος. Έτσι, έχουμε ένα πλήθος φοβικών που «αλληλοϋποστηρίζονται» με τις μόνιμες ιδέες του άγχους, του φόβου, και τελικά, του επερχόμενου θανάτου, που ξαναδημιουργεί φόβο.
Βέβαια, αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να σπάσει, ο Θεός ξέρει με ποιον τόπο, προκειμένου να συνεχιστεί η ζωή, και κυρίως, η πνευματική και οικονομική ανάταση.
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, αυτή η πνευματική ανάταση θα έρθει από κάποιες μονάδες ανθρώπων που είναι επεξεργασμένες κατά αυτό τον τρόπο, ώστε να αντιδρούν στο φόβο και να προετοιμάζουν την αναγέννηση και μια πιο ελπιδοφόρα στάση.
Όπως έλεγε και ο αυστριακός φιλόσοφος Ίβαν Ίλιτς «στην προκειμένη περίπτωση, είναι οι άνθρωποι αυτοί που πιστεύουν σε στάδια εξέλιξης με χαμηλή τεχνολογία και ανάπτυξη της αλληλεγγύης».


ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, ΟΜΩΣ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.

Η Πανεπιστημιακή Κλινική του Σάο Πάολο, σε μια έρευνα που έκανε, έδωσε ιδιαίτερα εμπεριστατωμένα αποτελέσματα σχετικά με τις παρενέργειες των εμβολίων, ιδιαίτερα σε παιδιά, που κατά περιόδους έχουν πυρετούς. Στην έρευνα αυτή αξιολογήθηκαν τα αποτελέσματα των εμβολιασμών εναντίον ιών, π.χ. της πολυμυελίτιδος, και η εξέλιξη των παρενεργειών που είχαν, έστω και για χρόνια μετά. Οι Βραζιλιάνοι επιστήμονες μελετώντας το νευρικό σύστημα και τη γενική κατάσταση των εμβολιαζομένων διαπίστωσαν σοβαρές βλάβες στην περιοχή των βασικών γαγγλίων, που βρίσκονται περίπου στη μέση του εγκεφάλου.
Αυτή η περιοχή είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη, γιατί είναι ο τόπος όπου παράγεται ο νευροδιαβιβαστής ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη ως γνωστόν είναι υπεύθυνη για την κίνηση, αρμονία και ταχύτητα των κινήσεων. Μια από τις σοβαρότερες διαταραχές στην έλλειψή της είναι η εμφάνιση του παρκινσιονισμού.
Γενική αποδυνάμωση των κινήσεων, απαθές πρόσωπο, συρτό βάδισμα, πάγωμα του σώματος σε ορισμένες στάσεις, βραδυκινησία, δυσκαταποσία και πολλές φορές και ψυχικές διαταραχές. Όλες αυτές οι διαταραχές παρατηρήθηκαν μετά από εμβόλια και δεν μπορούσαν να εξηγηθούν επαρκώς οι αιτίες τους. Εκεί, πιστοποιήθηκε ότι το εμβόλιο αυτό έγινε σε μια περίοδο που υπήρχε το υπόβαθρο πυρετικών διαταραχών.
Οι νευρολόγοι του Πανεπιστημίου Κάμπινας του Σάο Πάολο στη Βραζιλία αναλύοντας περισσότερο το θέμα κατέληξαν στο συμπέρασμα πως πέραν του ελαφρού πυρετού και της τυχόν προδιάθεσης, πρέπει να υπήρχε και μια ακόμη εγκεφαλική επιπλοκή, που με αφορμή το εμβόλιο εκδηλώθηκε και οδήγησε στην εμφάνιση αυτών των συμπτωμάτων. Μετά από αυτές τις παρατηρήσεις κατέληξαν στο συμπέρασμα πως τα εμβόλια σε καμία περίπτωση, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για εμβόλια ιών, δεν πρέπει να γίνονται επιπόλαια, παρά μόνο αφού εξαντλούνται οι κλινικές διαγνώσεις κάποιας λοιμώδους κατάστασης ή νοσολογικής προδιάθεσης.
Ιδιαίτερα σε χώρες όπου υπάρχει επαρκής παιδιατρική εποπτεία και παρακολούθηση, δεν πρέπει ποτέ να γίνεται παράλειψη σε αυτόν τον κανόνα.


ΤΑ ΑΝΤΙΕΠΙΛΗΠΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΓΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ. Η ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ, ΟΜΩΣ, ΘΕΛΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ.

Τα τελευταία 50 χρόνια η ανάπτυξη των διαφόρων αντιεπιληπτικών φαρμάκων αποτελεί κυριολεκτικά μια ευλογία για πολλές νευροψυχιατρικές παθήσεις της παιδικής ηλικίας. Με κορυφαίες τις ασθένειες των διαφόρων επιληψιών και ψυχώσεων η χορήγηση τους σε πολλά παιδιά είναι απαραίτητη. Υπολογίζεται ότι τρία έως πέντε ανά 1.000 παιδιά στην Ευρώπη κάνουν καθημερινή χρήση τέτοιων φαρμάκων. Η δράση των αντιεπιληπτικών φαρμάκων, κυρίως για τις επιληψίες, είναι ουσιαστικά μονόδρομος.
Πρέπει να δοθούν κυρίως για τη καταστολή των κρίσεων, δηλαδή, για την πρόοδο της ασθένειας και παράλληλα, σε αρκετές περιπτώσεις, για την συνδρομή στην ίαση της νόσου.
Η αναγκαιότητα αυτή της χορήγησης των φαρμάκων στα οξέα περιστατικά είναι άκρως απαραίτητη, χωρίς καμία αντίρρηση. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να λαμβάνεται πάρα πολύ μεγάλη μέριμνα και για τις παρενέργειες τους. Διότι, μόλις η δραστική ουσία του αντιεπιληπτικού φαρμάκου περάσει ένα κρίσιμο στάδιο, που ουσιαστικά μπλοκάρει τους μηχανισμούς της ασθένειας, σχεδόν ταυτόχρονα αρχίζουν και οι παρενέργειές τους.
Στα παιδιά αυτές οι παρενέργειες που φοβόμαστε περισσότερο σε περιπτώσεις χρόνιας χορήγησης αντιεπιληπτικής αγωγής είναι οι γνωστικές και κατ’ επέκταση, οι μαθησιακές διαταραχές που προκαλούν.
Είναι ιδιαίτερα δύσκολη η παρακολούθηση αυτή, διότι οι παρενέργειες αυτές αναπτύσσονται με πολύ αργό ρυθμό και για ικανό χρονικό διάστημα μπορεί να περάσουν απαρατήρητες από γιατρούς, γονείς και δασκάλους.
Έτσι, που, όταν εμφανιστούν κλινικά, να έχει γίνει «ζημιά», πολύ πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμη, από ότι αν προλαμβανόταν στην αρχή της εμφάνισής της.
Ο πλέον σίγουρος τρόπος αποφυγής αυτών των προβλημάτων και παρακολούθησης της εξέλιξης της θεραπείας είναι η χρησιμοποίηση των νευροφυσιολογικών εξετάσεων από την αρχή μέχρι όλη την διάρκεια της θεραπείας κατά περιόδους. Όταν μιλάμε για νευροφυσιολογική παρακολούθηση, εννοούμε το Εγκεφαλογράφημα και τα Γνωστικά Προκλητά Δυναμικά.
Πρόκειται για εξετάσεις που με μεγάλη ακρίβεια στην χρονική στιγμή που γίνονται μπορούν να δώσουν συγκεκριμένες πληροφορίες για την κατάσταση του εγκεφάλου και των αντιδράσεων του στην φαρμακευτική αγωγή.
Έτσι, λοιπόν, επιβάλλεται για λόγους τουλάχιστον ελάχιστης προστασίας σε παιδιά με αντιεπιληπτική αγωγή, προκειμένου να μην έχουμε την εμφάνιση γνωστικών ή μαθησιακών διαταραχών, ο νευροφυσιολογικός έλεγχός τους.
Στην περίπτωση δε που εμφανιστούν τέτοιες, τότε ο άμεσος νευροφυσιολογικός έλεγχος είναι απαραίτητος για την λήψη μέτρων προς αποφυγή οποιασδήποτε επιπλοκής.


ΈΩΣ ΤΩΡΑ ΘΕΩΡΕΙΤΟ ΟΤΙ Η ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΜΙΑ ΒΛΑΒΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. ΝΕΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ΑΥΤΗ.

Ο αριθμός των ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας ανεβαίνει ραγδαία τα τελευταία χρόνια. Παράταση του ευδόκιμου ζωής, νέα διαγνωστικά μέσα και το καθημερινό στρες θεωρούνται οι υπεύθυνοι παράγοντες για την αύξηση του αριθμού των περιστατικών. Ο μεγάλος αριθμός ανεβάζει κάθετα, όμως, ανάγκες και κόστος θεραπειών και κατ’ ακολουθίαν, μια πιο εμπεριστατωμένη έρευνα για τα αίτια των βλαβών της ασθένειας αυτής.
Ήδη, από παλιά, πολλοί κλινικοί ερευνητές είχαν εκφράσει την υποψία ότι πρόκειται για μικτές βλάβες στην σκλήρυνση κατά πλάκας .
Το γεγονός ότι πολύ τακτικά προηγούνταν οι γνωστικές διαταραχές και οι επιληπτικές κρίσεις των υπόλοιπων συμπτωμάτων, κλινικά, έδινε βάση στην υπόνοια, ότι υπάρχει και βλάβη των αξόνων, άρα, και της φαιάς ουσίας.
Βέβαια, στην ιατρική όλα κυλούν αργά και ιδιαίτερα ιεραρχικά. Έτσι, αυτοί που στα διάφορα ιατρικά συνέδρια υποστήριζαν την άποψη αυτή θεωρούνταν αιρετικοί, αφού η επικρατούσα άποψη ήταν πως η ασθένεια αυτή είναι αποκλειστικά υπόθεση της λευκής ουσίας.
Έτσι, και η θεραπεία περιοριζόταν αποκλειστικά διεθνώς στα όριά της υπόθεσης αυτής. Με την επανάσταση, όμως, της τεχνολογίας και τις εντατικές έρευνες των τελευταίων τριών ετών επιβεβαιώθηκαν οι θεωρίες της μικτής βλάβης. Με την χρήση δε της υπολογιστικής τομογραφίας και τη σύγκριση κλινικών και παθολογικών ευρημάτων βρέθηκε μια νέα παράμετρος, που κυριολεκτικά ανατρέπει τα πάντα.
Στην σκλήρυνση κατά πλάκας πολλές φορές η παθολογική διαδικασία ξεκινά ύστερα από μια λοίμωξη από ένα εστιακό σημείο της φαιάς ουσίας του εγκεφάλου και μετά προχωράει προς το εσωτερικό του εγκεφάλου, δηλαδή, την λευκή ουσία.
Αυτό το γεγονός φέρνει μια επανάσταση στην θεραπεία της νόσου, που ανατρέπει τις μέχρι τώρα κρατούσες θεωρίες για τα διάφορα θεραπευτικά σχήματα.
Κατά πρώτο λόγο στην υπόνοια της σκλήρυνσης κατά πλάκας η θεραπεία αρχίζει αμέσως, διότι υπάρχει φλεγμονή της φαιάς ουσίας του εγκεφάλου. Διότι, αναμονή σημαίνει εξάπλωση και αύξηση της φλεγμονής.
Παράλληλα δε, πρέπει να ληφθεί άμεσα μέριμνα για την προστασία των νευροαξόνων, δηλαδή της φαιάς ουσίας . Διότι, βλάβη των νευροαξόνων είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον να αντιμετωπισθεί με τα σύγχρονα μέσα πλήρως εάν λάβει μεγάλη έκταση και σε διάφορα σημεία της φαιάς ουσίας.


«Μεταμορφούσθε τη ανακοινώσει τους νους υμών»

Απόστολος Παύλος

Η οικονομική κρίση, κατευθυνόμενη ή όχι, έχει φέρει μια μεγάλη αλλαγή της μαζικής ψυχολογίας και μια τεράστια σύγχυση, σχεδόν του συνόλου, του παγκόσμιου πληθυσμού. Το μείγμα του οικουμενικού πληθυσμού, βαθειά συγκεχυμένο από την παγκοσμιοποίηση, βρέθηκε ξαφνικά με κοινές οδηγίες συμπεριφοράς, κυρίως αμερικανικού τύπου, όμως, με πλήρη απώλεια της τοπικής και εθνικής κουλτούρας.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η παγκόσμια κρίση έχει την βάση της ακριβώς σε αυτό το κρίσιμο σημείο. Είναι, δηλαδή, πολιτισμική, ψυχολογική και κυρίως, πνευματική.
Η επιρροή αυτή είναι σε έναν Νοτιοευρωπαίο ή έναν Βορειοαφρικανό το ίδιο ισχυρή και προκαλεί τα ίδια συναισθήματα. Δηλαδή, τον φόβο, την κατάθλιψη και τον πανικό.
Στα τρία αυτά ψυχικά συμπτώματα όλοι οι άνθρωποι αντιδρούμε το ίδιο, ή τα αντιμετωπίζουμε ή φεύγουμε. Όπου φυγή σήμερα σημαίνει αλόγιστη καταστροφή. Άρα, η λογική της επιβίωσης επιβάλλει αντιμετώπιση. Και εκεί θα έρθει η σύγκρουση όλων των λαβωμένων από την κρίση στην συλλογική αντιμετώπιση. Έτσι έγινε όταν ο Ξέρξης εισέβαλε στην αρχαία Ελλάδα ή όταν η πανώλη αποδεκάτισε την Ευρώπη το μεσαίωνα.
Συλλογική αντίδραση, λοιπόν, και με βάση την μεταλλαγμένη συμπεριφορά. Μια νέα συμπεριφορά της κοινής λογικής συλλογικής αντίδρασης αλληλεγγύης με συμμετοχή όλων στις αποφάσεις και διαχείριση και κατανομή του πλούτου με κοινωνικά και αξιοκρατικά κριτήρια.



ΝΕΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΜΕ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΥΠΟΨΙΑ ΟΤΙ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΑΝΙΑΤΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΕΠΙΛΗΨΙΕΣ

Διαταραχές του μεταβολισμού γλυκόζης, λίπους, πρωτεϊνών και δυσλειτουργίες του θυρεοειδούς θεωρούνταν πάντα υπεύθυνες για δημιουργία και συχνότητα επιληπτικών κρίσεων σε παιδιά.
Ιδιαίτερα, μετά από μια λοίμωξη, με την συνδρομή όλων αυτών των παραγόντων εμφανίζονται τακτικά οι λεγόμενες εστιακές κρίσεις, οι οποίες συνοδεύονται και από εμπύρετους σπασμούς.
Μέχρι πριν μερικά χρόνια η έλλειψη επαρκών διαγνωστικών μέσων όπως της ψηφιακής ηλεκτροεγκεφαλογραφίας και της μαγνητικής τομογραφίας άφηνε ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των περιστατικών αδιάγνωστο.
Ένας επιπλέον λόγος ήταν ότι τα συμπτώματα των εστιακών κρίσεων πολλές φορές ερμηνεύονταν και σαν ιδιόρρυθμη συμπεριφορά του παιδιού ή σαν παιχνίδι π.χ. το συνεχές κούνημα του χεριού, το παίξιμο με τα μάτια ή τα βλέφαρα, το σάστισμα του βλέμματος, η αστάθεια του βαδίσματος κτλ.
Η ανάπτυξη, όμως, των νέων τεχνικών και διαγνωστικών μέσων και η σύγκριση των αποτελεσμάτων τους σε πολύχρονες έρευνες με τα κλινικά στοιχεία έδειξαν πως δεν υπάρχουν μόνο οι επιληπτικές κρίσεις, αλλά, και αυξάνονται. Ακόμη και όταν δοθεί θεραπεία, η οποία φαίνεται ότι ανταποκρίνεται, μπορεί το θετικό αποτέλεσμα στην ουσία να είναι ψευδές, διότι απλούστατα η θεραπεία δεν είναι επαρκής.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται όταν αυτά τα στοιχεία - συμπτώματα καταγράφονται σε νεαρή ή ακόμη βρεφική ηλικία. Πρέπει άμεσα να εντοπισθούν και να αντιμετωπισθούν. Κάθε καθυστέρηση με σιγουριά θα δώσει ώθηση στην εξέλιξη της αρρώστιας και στην ανάπτυξή της.
Οι γονείς πρέπει να ξέρουν ότι εδώ ισχύει το «καλύτερα πρόσεχε δέκα φορές περισσότερο, παρά μία λιγότερο». Η παρακολούθηση, ακόμα και συχνή, με τα σύγχρονα μέσα όπως είναι η ηλεκτροεγκεφαλογραφία είναι ανώδυνη, αναίμακτη και χωρίς καμία επιβάρυνση για τον εργαζόμενο.



ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΣΑΚΧΑΡΟ, ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕΣ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΤΗΡΙΟΣΚΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ, ΤΗΣ ΒΑΣΙΚΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ.

Η αρτηριοσκλήρωση (αθηρωμάτωση) των αγγείων σε ασθενείς με μεταβολικό σύνδρομο (αυξημένο βάρος, διαβήτης, κατάχρηση αλκοόλ, τσιγάρων και ελλιπής κίνηση) προχωράει σε πολύ γρήγορους ρυθμούς σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό, που δεν έχει αυτού του είδους τα προβλήματα.
Η διαδικασία της αρτηριοσκλήρωσης, ακόμα και σε γενικευμένες καταστάσεις, σε ορισμένα σημεία εμφανίζεται πολύ εντονότερη. Λόγω θέσης, λειτουργίας και υδροστατικής πίεσης είναι σε μερικά σημεία πιο έντονη και επικίνδυνη.
Ένα τέτοιο σημείο είναι η περιοχή αιματικής κυκλοφορίας στη βασική αρτηρία. Η βασική αρτηρία, που εισέρχεται στον εγκέφαλο από τη βάση του κρανίου, αιματώνει όλες τις περιοχές του εγκεφάλου, που διαχειρίζονται βασικές λειτουργίες, οι οποίες διαταράσσονται σοβαρά όταν δημιουργηθούν αθηρωματώδεις πλάκες εντός και εκτός αγγείου, που εμποδίζουν την κυκλοφορία του αίματος και την φροντίδα με οξυγόνο του κατωτέρου εγκεφάλου (δες σχήμα). Και αυτό μπορεί να γίνει και σε πολύ νεαρές ηλικίες.
Τα συμπτώματα παρουσιάζονται συνήθως αιφνίδια και είναι δυσαρθρία, παραλύσεις άκρων, έλλειμμα όρασης από το ένα ή και τα δύο μάτια, διαταραχές της αίσθησης, αταξία και συγχυτικά επεισόδια.
Τα συμπτώματα αυτά έχουν αργή και προοδευτική εξέλιξη. Για αυτό και όταν εμφανίζονται, η αντίδραση του ασθενούς πρέπει να είναι άμεση και να εξετασθεί έγκαιρα.
Με αυτόν τον τρόπο δίνει χρόνο στο γιατρό για άμεση διάγνωση και σωστή θεραπεία.


«ΠΡΩΤΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ Η ΗΘΙΚΗ»
Μπρεχτ

Αυτό, που ο Μπρεχτ έβαζε τους ηθοποιούς να αναφωνήσουν στην «Όπερα της Πεντάρας» σαν φιλοσοφικό αφορισμό, επιβεβαιώνεται από τις τελευταίες έρευνες ψυχολόγων του Πανεπιστημίου Όξφορντ, όπου τα αποτελέσματα μιλούν ότι η συμπεριφορά του ατόμου είναι παρόμοια με αυτή του παιδιού με τη σοκολάτα: ότι θεωρεί γλυκό, προστατευτικό και ηδονιστικό το δέχεται και το πλησιάζει.
Είναι ένα ζωικό αντανακλαστικό που η εξέλιξη έχει αναπτύξει μέσα στους εγκεφάλους μας και μεταβιβάζεται εξελικτικά στους ανθρώπους. Αυτός είναι και ο λόγος της τάσης που έχουμε εμείς οι άνθρωποι να πλησιάζουμε ότι προκαλεί ευχαρίστηση και λιγότερο πρόβλημα. Είτε αυτό είναι καρμπονάρα ή η ωραία εμφάνιση ενός ανθρώπου ή μια χαριτωμένη παρέα.
Πρόκειται για ένα αντανακλαστικό απόλυτα ζωικό, το οποίο δύσκολο να δεχθεί ο άνθρωπος, ο οποίος πιστεύει ότι η ζωώδης συμπεριφορά είναι προνόμιο των θηρίων και όχι των ανθρώπων. Για αυτό βάζει συνεχώς τον εαυτό του σε δοκιμασίες που είναι υπεράνω των δυνάμεών του και προκαλούν ιδιαίτερα έντονες ηλεκτρικές αντιδράσεις και χημικές διαδικασίες στον εγκέφαλο, τις οποίες δε μπορεί να ξεπεράσει και έτσι, αυτοτιμωρείται και πληγώνεται. Το αποτέλεσμα είναι ακριβώς όπως στο παιδί που του παίρνουν τη σοκολάτα, να νιώθει προδομένος και αδικαιολόγητος στο συμπεριφορικό αυτό μοντέλο και να πάσχει από διάφορα νευρολογικά νοσήματα και ψυχασθένειες.
Δηλαδή, έχουμε να κάνουμε με ένα απόλυτα δαρβινικό και εξελικτικό φαινόμενο. Κάθε προσπάθεια σε αυτό το ανθρωποκεντρικό σύστημα που ζει ο άνθρωπος από τον ίδιο να ξεπεράσει τον εαυτό του εν γνώσει του, εφόσον αποδειχτεί ότι ο εγκέφαλός του και κυρίως η ομοιόστασή του δεν διαθέτει τις υποδομές για να ανταποκριθεί στο ζητούμενο επιστρέφει στην κατάσταση του μικρού παιδιού ή ακόμη χειρότερα του απερίσκεπτου ζώου. Σαν πληγωμένο ζώο ή ταλαιπωρημένο παιδί ζητά το χάδι και το γλυκό. Είναι μια συμπεριφοριστική τακτική που δύσκολα ξεπερνιέται χωρίς τη βοήθεια ειδικού αλλά είναι καλό να ξέρουμε ότι όλοι την κουβαλάμε μέσα μας χωρίς ιδιαίτερες ελπίδες να την ξεπεράσουμε αν δεν αναπτύξουμε αυτογνωσία και να πάρουμε βοήθεια από έξω.


ΕΡΕΥΝΕΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΕ ΤΥΦΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΟΡΑΣΗΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟ ΔΙΑΚΡΑΝΙΚΟ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΕΡΕΘΙΣΜΟ.

Τους τελευταίους μήνες τουλάχιστον σε Γερμανία και Αμερική έχει εγκριθεί επίσημα η θεραπεία μέσω του διακρανικού μαγνητικού ερεθισμού. Πρόκειται για μια μέθοδο ανώδυνη και αναίμακτη που αποδεδειγμένα βοηθάει στις βαριές μορφές κατάθλιψης. Μέχρι στιγμής εθεωρείτο ότι αποτελούσε την κλινική θεραπευτική διέξοδο για τις καταθλίψεις που δεν είχαν πλέον φαρμακευτική ανταπόκριση.
Όσο αφορά το μηχανικό μέρος της θεραπείας αυτής πρόκειται για ένα ηλεκτρικό πηνίο το οποίο με ενεργοποίηση ηλεκτρικού ρεύματος παράγει στους πόλους του μαγνητικά πεδία. Η διακεκομμένη αναπαραγωγή με μορφή ερεθισμού των πεδίων αυτών μπορεί διακρανικά να μεταφερθεί σαν επαγωγικά ρεύματα μέσα στον εγκέφαλο. Με τον τρόπο αυτό είναι σε θέση να ερεθίσει και να ρυθμίσει ταυτόχρονα εγκεφαλικές λειτουργίες ή να αποκαταστήσει εγκεφαλικές δυσλειτουργίες τοπογραφικά σε οποιοδήποτε μέρος του εγκεφάλου χρειάζεται. Π.χ. ερεθίζοντας τους βρεγματομετωπιαίους λοβούς παρατηρείται ουσιαστική βελτίωση της κατάθλιψης ή μείωση των επιληπτικών κρίσεων που τυχόν προέρχονται από τις περιοχές αυτές. Τον τελευταίο καιρό μια βελγική έρευνα έψαξε κατά πόσο ερεθίζοντας οπτικά και κινητικά νεύρα του εγκεφάλου σε τυφλούς έχουμε μια βελτίωση της ικανότητάς τους στο τυφλό σύστημα ανάγνωσης το λεγόμενο σύστημα Braille. Πραγματικά, μετά από κάποιες συνεδρίες παρουσιάστηκε ουσιαστική βελτίωση της ταχύτητας αναγνώρισης των στοιχείων, αλλά, και της ανάγνωσης. Με παράλληλες νευροφυσιολογικές εξετάσεις διαπιστώθηκε μια λειτουργική ουσιώδης βελτίωση του οπτικού κέντρου στους τυφλούς. Κατόπιν τούτου οι έρευνες συνεχίστηκαν σε άτομα με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, τα οποία παρουσίαζαν διαταραχές του οπτικού νεύρου, τις λεγόμενες οπισθοβολβικές νευρίτιδες, οι οποίες έδειχναν αντοχή στην φαρμακευτική αγωγή. Ο διακρανικός μαγνητικός ερεθισμός του οπτικού κέντρου των περιοχών έφερε ουσιαστική βελτίωση.
Πρόκειται για μια τεράστια ιατρική επιτυχία ,βέβαια, κατά πρώτο λόγο, εξαιτίας του ουσιαστικού αποτελέσματος που επιφέρει στις καταστάσεις αυτές. Πρέπει, όμως, να προσθέσουμε ότι ιδιαίτερα σε ταλαιπωρημένους ή βαριά ασθενείς η εφαρμογή αυτή είναι σχεδόν μοναδική, λόγω του ότι είναι αναίμακτη, ανώδυνη και χωρίς παρενέργειες.
Πρέπει δε να προστεθεί οπωσδήποτε ότι ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματά της είναι η ακρίβεια με την οποία μπορεί ο μαγνητικός διακρανικός ερεθισμός να λειτουργήσει κυριολεκτικά σε πολύ μικρές ομάδες εγκεφαλικών κυττάρων με τρόπο τέτοιο ώστε να επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ένα γεγονός που είναι πολύ εκμεταλλεύσιμο για τις θεραπείες βρεφών και παιδιών, τα οποία πολλές φορές το εκλαμβάνουν σαν παιχνίδι.
Σαν τελευταία παρατήρηση αξίζει να σημειωθεί ότι η θεραπεία αυτή απαιτεί μεν εποπτεία πολύ υψηλής γνώσης, αλλά, τα τεχνικά της κοστολόγια είναι πάρα πολύ μικρά.


ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΟΥΝ ΜΕΣΩ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ. Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΠΟΙΚΙΛΕΙ ΑΠΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΈΩΣ «ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΕΣ».
Αυτές τις μέρες στην Ελλάδα, τέλος Νοεμβρίου 2008, έχουμε έντονο το πολιτικό φαινόμενο της θεσμικής αντοχής.
Δηλαδή, το σύνολο της πολιτικής σκηνής, συμπολίτευση και αντιπολίτευση, έχει περάσει την πληροφορία προς όλους μας, ότι πρέπει να δείξουμε αντοχή, και προπάντων ανοχή, σε ότι συμβαίνει, προκειμένου να εξασφαλίσουμε μια κοινωνική ηρεμία, την οποία, βέβαια, θα πρέπει πάλι να εγγυηθούμε οι ίδιοι, μια και το πολιτικό σύνολο είναι αναγνωρισμένης ανεπάρκειας.
Αυτό λέγεται θεσμική αντοχή και είναι κάτι ανάλογο με την δημιουργική λογιστική, που έφερε το οικονομικό κραχ.
Θυμίζει πολυέξοδες ιατρικές θεραπείες σε αδιάγνωστες ασθένειες, που γίνονται στο όνομα της ιατρικής δεοντολογίας, όπου ο γιατρός εμφανίζεται ασυνεπής, ο ασθενής πεθαίνει, η φαρμακευτική εταιρεία πλουτίζει και ο ανακριτής βάζει τον φάκελο στο αρχείο. Η μία και μοναδική αντίδραση σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η άρνηση αποδοχής της πληροφορίας.


Ο ΤΕΧΝΗΤΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΜΠΟΥΤΛΑΙΡ. ΑΠΟ ΤΟΤΕ, Ο ΟΡΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟΣ.

Διάφορες εθιστικές ουσίες διεγείρουν σχηματισμούς του εγκεφάλου στην παραγωγή νευροδιαβιβαστών και οπιοειδών. Αυτές, με την σειρά τους, τον γεμίζουν με ευχαρίστηση, χωρίς να υπάρχει κανένας εξωτερικός λόγος. Τον ξεγελούν έτσι, που ο εξαπατημένος εγκέφαλος να ζει μια ηδονή, που δεν υπάρχει. Όπως γράφει και ο ποιητής, να ζει έναν τεχνητό παράδεισο.
Ο εγκέφαλος έμαθε να ζει τον τεχνητό παράδεισο για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι η ευχαρίστηση, που αισθάνεται εξαιτίας της απόλαυσης. Η απόλαυση λειτουργεί στο άτομο σαν αίσθηση της απαλής ευφορίας.
Ο δεύτερος λόγος είναι η ηδονή. Δηλαδή, το προ-στάδιο μιας ελπιδοφόρας, ιδιαίτερα ικανοποιητικής, δραστηριότητας. Ευχαρίστηση και ηδονή υπηρετούν κάτω από διαφορετικές διαδικασίες το σύστημα επιβράβευσης του εγκεφάλου.
Το σύστημα αυτό βρίσκεται στο κέντρο του εγκεφάλου και είναι ο κόμβος πολλαπλών νευρωνικών διασυνδέσεων.
Το σύστημα επιβράβευσης του εγκεφάλου είναι αυτό που κατευθύνει την ηδονή και την ευχαρίστηση. Σε αυτό το σημείο δρουν οι ναρκωτικές ουσίες, προκειμένου να ικανοποιήσουν τον έναν ή τον άλλο σκοπό.
Ο μηχανισμός αυτός αρχίζει να αδρανεί, όταν ο εγκέφαλος συνηθίζει την εξαρτησιογόνο ουσία και τότε είναι που «ζητάει» μεγαλύτερη ποσότητα από αυτήν. Παράλληλα, μοιραία αυξάνει η ηδονή για τον επικείμενο εθισμό.
Όσο τροφοδοτείται με ουσίες και εθιστικές καταστάσεις, τόσο περισσότερη χρήση ζητάει. Αυτό προκύπτει από το ότι οποιοσδήποτε παράγοντας βρίσκεται συνεχώς στον μέσο εγκέφαλο μας, που χημικά συγγενεύει πολύ με φυτικό όπιο και την ηρωίνη, και προκαλεί ευχαρίστηση. Είναι οι ουσίες αυτές που μας κάνουν αισθανόμαστε ευχάριστα μόνον και με την αίσθηση της παρουσίας τους.
Ενώ τα αυτόχθονα οπιοειδή παράγονται από τον εγκέφαλο με το καλό φαί, το σεξ ή την παρέα. Με την χρήση των ναρκωτικών έχουμε το αποτέλεσμα, δηλαδή, την ηδονή και την ευχαρίστηση, χωρίς να υπάρχει το εξωτερικό αίτιο.


Πριν προβληματιστούμε γιατί καταρρέει τοι σύστημα υγείας, ας αναλογισθούμε από εμπειρίες του παρελθόντος τι χρειάζεται για να στηριχθεί.
1. Χρειάζεται αξιοκρατικά επιλεγμένο νοσηλευτικό προσωπικό, που να βγάζει σε πέρας το επιστημονικό και εργασιακό έργο. Τέτοιο δεν υπάρχει.
2. Χρειάζεται χρήματα για ανάπτυξη, και όχι χρέη. Τα χρέη κατά τους τελευταίους υπολογισμούς (διότι δεν υπάρχει ακριβής λογιστική) φθάνουν το 1τρις ευρώ. Χρήματα για να πληρωθούν δεν διατίθεται.
3. Χρειάζονται οργανωμένες και συντονισμένες εργασιακές συνθήκες, που, για να επιτευχθούν, είναι απαραίτητες οι προϋποθέσεις ΙΚΑ. Την στιγμή αυτή το εργασιακό καθεστώς είναι μεσαιωνικό.
4. Να φύγουν τα κόμματα και οι εντεταγμένοι τους από την διοίκηση. Αυτό απλά ακόμη δεν γίνεται.
5. Να αξιοποιηθεί το εξοπλιστικό υλικό και το κτιριακό δυναμικό. Αυτό, επίσης, είναι, για κομματικούς λόγους, αδύνατον.
6. Να πληρωθούν με σωστούς ανθρώπους οι ανάλογες θέσεις για ομαλή λειτουργία. Αυτό με την παρουσία της κομματικής διοίκησης δεν γίνεται.
Αν τα αναλογισθούμε όλα αυτά βλέπουμε ότι στον καιρό μας στήριξη του συστήματος υγείας δεν γίνεται.















Η ΣΠΟΝΔΥΛΟΔΕΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΜΕ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ.
ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΑΝΕΒΑΣΑΝ ΚΑΤΑ ΚΟΡΟΝ ΤΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ.


Η χειρουργική εφαρμογή της σπονδυλοδεσίας μέχρι πριν μια δεκαετία είχε πολύ αυστηρά κριτήρια εφαρμογής. Γινόταν σε βαριά κατάγματα, επιπλοκές ύστερα από αποτυχημένες χειρουργικές επεμβάσεις, οστεομυελίτιδες, καρκίνους κλπ.
Ποτέ μα ποτέ σε υγιείς, σε μια απλή κοίλη δίσκου και ποτέ σαν «χειρουργείο πόνου».
Το τελευταίο συμβαίνει όταν ο ασθενής ξεπερνά τα όρια αντοχής στον πόνο που τον τοποθετεί στην σπονδυλική στήλη και παρασύρει τον γιατρό να τον χειρουργήσει για να λυτρωθεί. Τελευταία, σε αυτές τις περιπτώσεις η εφαρμογή της σπονδυλοδεσίας έχει γίνει κυριολεκτικά η πρώτη επιλογή.
Λόγω εμφάνισης νέων πιο «βελτιωμένων» υλικών στην αγορά και αύξησης του χειρουργικού κόστους, η συχνότητα εφαρμογής της σπονδυλοδεσίας έχει ανέβει κατακόρυφα. Μαζί με αυτήν και οι τραυματισμοί σπονδύλων, νεύρων και μυών, καθώς και λοιμώξεων, με διάφορα άλλα τραύματα. Τελείως περιττά.
Η εγχείρηση αυτή, όπως είπαμε, έχει αυστηρή ένδειξη και απαιτεί άκρως εξειδικευμένο χειρούργο. Σε αντίθετη περίπτωση, ασχολούμαστε σε χρόνια βάση με τα χειρουργικά λάθη και παρελκόμενα.
Απαιτείται πολύ μεγάλη σκέψη, λοιπόν, πριν την εφαρμογή της.


ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΕΔΕΙΞΑΝ ΕΝΤΟΝΑ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΩΝ ΔΥΟ ΗΓΕΤΩΝ, ΤΩΝ ΑΔΕΡΦΩΝ ΚΑΣΤΡΟ, ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ

Ήταν μια μέρα με πολύ τροπικό χαρακτήρα το 1994 όταν χιλιάδες νεαροί μαζεύτηκαν στην παραλία Μαλικόν της Αβάνας με άγριες διαθέσεις δηλώνοντας την αντίθεσή τους προς το Κουβανέζικο καθεστώς και ιδιαίτερα, στα μέτρα λιτότητας, που είχε εφαρμόσει τότε η κυβέρνηση.
Εκείνη την ημέρα συνέβη ένα περίεργο φαινόμενο, που ίσως δεν είχε επανάληψη σε όλο τον κόσμο. Μόνος του και χωρίς φρουρά ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο προχώρησε προς το μέρος των «εχθρών του» και μετά από ένα έντονο διάλογο, που κράτησε αρκετές ώρες, κατάφερε να τους ηρεμήσει, να διαλύσει το πλήθος, να επιβληθεί ρητορικά στις απαιτήσεις τους και να τους στείλει στα σπίτια τους.
Μία παρόμοια σκηνή, χωρίς, όμως, επαφή του είδους αυτού, αναφέρεται σε μια προεκλογική εκστρατεία του Ρόμπερτ Κένεντι, όταν προχώρησε για λίγα λεπτά μόνος του στο γκέτο, μέχρι να έρθει η συνοδεία του να τον απομακρύνει. Παρ’ όλα αυτά, η διαφορά ήταν εμφανής.
Ο Φιντέλ Κάστρο χωρίς τον παραμικρό φόβο και με έντονη την προσωπικότητα κατέβηκε σαν ίσος προς ίσο και όμοιος προς όμοιο και μίλησε στο πλήθος. Σε καμία καταστροφή δεν έκανε πίσω. Άσχετα αν ήταν φυσική, πολεμική καταστροφή ή καταστροφή προερχόμενη από το εμπορικό εμπάργκο, που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ εδώ και πολλά χρόνια, η παρουσία του ήταν έντονη και όπως λέει τώρα και ένας πρώην πράκτορας της CIA, ειδικός για την Κούβα, ο Μπράιαν Μάτελ, ότι ακόμη μια φορά και στην τωρινή καταστροφή, μετά τους δύο τυφώνες, είναι εμφανής η παρέμβαση του γηραιού ηγέτη.
Αντίθετα, ο αδερφός του, ο οποίος τον διαδέχθηκε ουσιαστικά στην εξουσία, μετά την καταστροφή χάθηκε κυριολεκτικά. Φάνηκε δύο μόνο φορές σε κάποια μέρη που επλήγησαν από την καταστροφή, για λίγα λεπτά, με διαφορά τριών εβδομάδων και το μόνο που είπε ήταν να κάνουν υπομονή, γιατί το κράτος δεν έχει τις δυνατότητες προκειμένου να αντιμετωπίσει την καταστροφή.
Αυτό έφερε την αντίδραση του μεγάλου αδερφού, ο οποίος κατέκρινε την κυβερνητική στάση και έμμεσα τον ίδιο του τον αδερφό για ανεπάρκεια και έλλειψη θάρρους και ηρωισμού. Ξαναμαζεύοντας τις ίδιες του τις δυνάμεις προσπάθησε ο ίδιος μέσα από τηλεόραση και την πολιτική εφημερίδα του καθεστώτος «Γκράνμα» να κινητοποιήσει τα ελάχιστα όρια και αποθέματα αντοχής που έχουν οι συμπατριώτες του.
Η αντίδραση αυτή φωτογραφίζει αυτό που λέμε «ηγετική προσωπικότητα» και που ο κόσμος το έχει ανάγκη, και κυρίως, μια παλιά νευροφυσιολογική θεωρία ότι ο ένας εγκέφαλος αντιγράφει τον άλλο.
Στις καταστροφές, όμως, χρειάζεται να αντιγράψει κάποιον με ανώτερο φρόνημα.


ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΚΑΤΟΡΘΩΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΤΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΗΤΑΝ ΑΝΕΦΙΚΤΗ.
Μια 34χρονη Ισπανίδα είναι η πρώτη ασθενής στον κόσμο, που δέχεται μόσχευμα μετά από ιατρική επέμβαση με δικά της βλαστοκύτταρα. Τέσσερα μεγάλα πανεπιστήμια, και μεταξύ αυτών, το χειρουργικό τμήμα της νοσοκομειακής κλινικής της Βαρκελώνης, συνεργάστηκαν για να επιτευχθεί το ακατόρθωτο.
Από τη νεαρή γυναίκα είχε αφαιρεθεί η τραχεία και δέχθηκε ένα παρόμοιο μόσχευμα, το οποίο προηγουμένως δέχθηκε την επεξεργασία με τα δικά της βλαστοκύτταρα.
Έτσι, ήταν η πρώτη δυνατή χειρουργική επέμβαση, που δημιούργησε στον οργανισμό τέτοιες προϋποθέσεις, ώστε να μη ζητήσει μέσα στο δικό του αμυντικό σύστημα βοήθεια. Έχοντας τα βλαστοκύτταρα από την ίδια ασθενή και προετοιμασμένα κατάλληλα με μια τρίμηνη περίπου αγωγή, μπόρεσε να προστατευθεί το μόσχευμα και να μην αποβληθεί.
Ουσιαστικά, με τον τρόπο αυτό ανοίγει μια μικρή πόρτα για τη χρησιμοποίηση των βλαστοκυττάρων σε χειρουργικές θεραπείες, τουλάχιστον σε μεγάλα και συμπαγή όργανα που μέχρι τώρα ήταν αδύνατον.
Η τεχνική αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί με κατάλληλο τρόπο και στις μεταμοσχεύσεις, έτσι που να μην έχουμε και ανάλογες αποβολές σε όργανα, όπως νεφρά και ήπαρ, που είναι και το κύριο πρόβλημα στη χειρουργική αυτού του είδους.
Μακάρι, στη δύσκολη εποχή μας να συνεχίζονται τέτοια επιτεύγματα, αν και είναι πολύ δύσκολο να ολοκληρώνονται για λόγους οικονομικούς. Παρ’ όλα αυτά, με την πορεία θα έρθει και η οικονομική λύση. Εφόσον υπάρχει δυνατότητα, το ανθρώπινο πνεύμα σίγουρα θα την αξιοποιήσει για το κοινό καλό.


ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΡΑΧ ΠΟΥ ΤΑΛΑΝΙΖΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΝ ΥΦΗΛΙΟ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ, ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΝΕΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΙΔΕΩΝ.

Από ψυχιατρικής άποψης, ο ρόλος του χρήματος, ιδιαίτερα μετά τις αναλυτικές διδαχές του Φρόυντ, είναι κοινωνικά απόλυτα ορισμένος. Είναι σαν τις δύο όψεις του φεγγαριού. Υπάρχει η φωτεινή πλευρά του, σαν αναγκαίο επενδυτικό και συνδιαλλακτικό κοινωνικό μέσο για την εξυπηρέτηση της καθημερινότητας, και υφίσταται και η σκοτεινή πλευρά, όπου το χρήμα σα ναρκωτικό χρειάζεται σαν υποκατάστατο προσωπικότητας και κοινωνικής παρουσίας. Το τελευταίο αποδείχτηκε με την τελευταία κρίση τελείως ουτοπικό.
Οι πάντες βρέθηκαν σε ένα αδιέξοδο, όπου το φάντασμα της καταστροφής απειλούσε την ανθρώπινη ύπαρξη περισσότερο από την ίδια την καταστροφή. Ιδιαίτερα στη Γη της Επαγγελίας, τις ΗΠΑ, η αναλυτική πλευρά της σκοτεινής πλευράς του φεγγαριού ανέδειξε έντονη την αναζήτηση ηγέτη (δες Ομπάμα), στα πόδια του οποίου ρίχθηκαν όλες οι ελπίδες και όλες οι αρμοδιότητες για την επίλυση του προβλήματος.
Όσο και αν δε το θέλουν οι οικονομικοί αναλυτές, πλέον μια νέα εποχή αρχίζει για τους διανοητές. Τώρα, πλέον, έχει καταλάβει όλος ο κόσμος ότι κουλτούρα και πνεύμα είναι ώρα να μπουν μπροστά και να φέρουν τη λύση. Τη λύση μιας ανώτερης ευφυΐας σαν τρόπο σκέψης, και όχι σαν ηγέτη.
Πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ακόμα και στην κεντρική Ευρώπη, άνθρωποι με ελεύθερη σκέψη οδηγούνταν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Μετά τον παγκόσμιο πόλεμο ακόμη και στη χώρα μας οι εραστές της πνευματικής ελευθερίας και της διανόησης κατέληγαν στη φυλακή ή στο ψυχιατρείο.
Στις αρχές του 21ου αι. οι απροσάρμοστοι διανοητές δέχονται την επίθεση της εφορίας και των πειθαρχικών συμβουλίων. Αλλά, τώρα, μετά την κρίση πλέον και το ξεσκόνισμα που έγινε σε ότι αφορά ανθρώπινες ικανότητες σε σχέση με το οικονομικό γίγνεσθαι, υπάρχουν δυνατότητες.
Αν είσαι δικαστής και σου επιβάλουν να προσαρμοσθείς σε ρόλους που δε θες, γίνεται δικηγόρος. Αν είσαι δημοσιογράφος και είσαι αιρετικός στο κανάλι που υπηρετείς, καταφεύγεις στον ατελείωτο κόσμο του ίντερνετ. Αν είσαι γιατρός και δε μπαίνεις στους συλλόγους, καταφεύγεις στην ιδιωτική ιατρική.
Γενικά, πλέον είναι στο χέρι σου αν θέλεις να μη γίνει οποτουρνιστής, να το αποφύγεις. Ακόμα και αν είσαι στον πιο δύσκολο κλάδο, που υπάρχει αυτή τη στιγμή, τον τραπεζιτικό, αν δε θέλεις να υπηρετείς μεγιστάνες διοικητικών συμβουλίων, καταφεύγεις στη χρηματοοικονομική αγορά μόνος σου ακριβώς με την ίδια λειτουργία του αγρότη, που φροντίζει την οικο-οικονομία του.
Ανοίγει η απόλυτη εποχή της εξάπλωσης των ατομικών δυνατοτήτων και της πνευματικής ελευθερίας. Το μόνο που θεωρείται απαραίτητο είναι η ιδία βούληση. Χωρίς τη γνώμη οποιοδήποτε συμβουλατόρων.

ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΙΔΥΜΟ ΕΙΝΑΙ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΣΕ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΕΡΕΥΝΑ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙ ΜΙΑ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΗ ΛΥΣΗ.
Το τρίδυμο είναι ένα νεύρο, που έχει τη ρίζα του στην κατώτερη μοίρα του εγκεφάλου και περνώντας από μια οπή, το ωοειδές τρίμμα στη βάση του κρανίου, πλευρεί όλο το πλάγιο του προσώπου, τα 2/3 αισθητικά και το 1/3, εκεί που είναι το σαγόνι, κινητικά.
Συνήθως, στην έκφυσή του, από την αφετηρία του στη βάση του εγκεφάλου προς τα έξω, πάρα πολλές φορές εμφανίζει, ανάλογα με ποιον κλάδο υποφέρει, μια προβολή πόνου, που καλείται εξαιτίας του ονόματός του νευραλγία του τριδύμου.
Προσβάλει όλες τις ηλικίες, αλλά, πιο τακτικά τους μεσήλικες και πάνω. Αιτίες είναι λοιμώξεις, τραύματα, δηλητηριάσεις ή και διαταραχές του εγκεφάλου, όπως κάποιες μορφές επιληψίας ή Σκλήρυνση Κατά Πλάκας.
Οι πόνοι του τριδύμου είναι ξαφνικοί, διαξιφιστικοί, φοβεροί σε ένταση, επαναλαμβανόμενοι ή σταθεροί με στόχο ένα συγκεκριμένο σημείο, π.χ. την κάτω χειλιακή γωνία, και προκαλούνται, κατά κύριο λόγο, σε αυτούς που το έχουν από το απότομο κούνημα της σιαγόνας ή με την αλλαγή ζεστού και κρύου.
Στο 90% των περιπτώσεων οι πάσχοντες ζητούν τη λύση από τον οδοντίατρο, όπου σε αυτές τις περιπτώσεις πάνω από το 80% τουλάχιστον αρχικά γίνεται λάθος διάγνωση με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν περιττές θεραπείες π.χ. σφραγίσματα ή εξαγωγές οδόντων, απονευρώσεις κλπ μέχρι να έρθει η σωστή διάγνωση.
Κατόπιν, αρχίζει μια μεγάλη περιπέτεια με διάφορους συνδυασμούς φαρμάκων, κυρίως, ανιτεπιληπτικών, τα οποία προσωρινά καταστέλλουν τον πόνο, αλλά, στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτός επανέρχεται το ίδιο ξαφνικός και οξύς. Ο λόγος είναι ότι ο μηχανισμός του πόνου στη νευραλγία του τριδύμου είναι ένα υποσυνείδητο νευρωνικό αντανακλαστικό τόξο εντός του εγκεφάλου, που κάτω από ορισμένους ερεθισμούς, απτικούς, οπτικούς, οσφρητικούς, θερμαντικούς, μηχανικούς κλπ, ενεργοποιείται και πυροδοτεί.
Στη νευραλγία του τριδύμου πρέπει ο γιατρός να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός και καθόλου επιπόλαιος. Σε περιπτώσεις που δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα και με τη δέουσα προσοχή οι πόνοι είναι τόσο ισχυροί που μπορούν να οδηγήσουν μέχρι και στην αυτοκτονία.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, που κανείς αποτολμά μια χειρουργική επέμβαση, τα αποτελέσματα είναι κατά κανόνα προσωρινά, γιατί δε μπορεί να γίνει συστηματική παρέμβαση στο νευρωνικό τόξο που το προκαλεί. Όσο περνάει ο καιρός, αναπτύσσεται η τεχνολογία και τα ιατρικά μηχανήματα όλο και κάποιες καινούριες συσκευές, όπως τελευταία το «gamma knife» προπαγανδίζονται και σαν τελεσίδικες λύσεις για τη νευραλγία του τριδύμου.
Βέβαια, αυτό εφαρμόζεται για ένα διάστημα, μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο και να έχουμε τη δημιουργία νέου προβλήματος επί του παλιού και καταφύγιο πάλι στις κλασικές ιατρικές μεθόδους.
Στη νευραλγία του τριδύμου η σωστή λήψη του ιστορικού, η εκτίμηση της εγκεφαλικής βλάβης του νευρωνικού τόξου, που αναφέραμε, η ιδιοσυγκρασία του ασθενούς και η ρύθμιση μιας συγκρατημένης, αλλά, συνεχούς φαρμακευτικής αγωγής. Κάθε τι άλλο είναι συνδεδεμένο με περιπέτειες. Ο θεμέλιος λίθος της κάθε μακροχρόνιας σωστής θεραπείας αρχίζει κατά κύριο λόγο από την αποφυγή του στρες σαν πρώτο μέλημα.


Οι ημικρανίες με αύρα ταλαιπωρούν σχεδόν το 1/3 των Ελλήνων. Ιδιαίτερα σκληρή η εικόνα τους είναι στα παιδιά.


Οι ημικρανίες είναι ένας όρος διεθνής για τους πονοκεφάλους με ελληνικές ρίζες, που ετυμολογικά αναφέρεται στην επώδυνη πίεση του μισού κρανίου. Σαν κλινική εικόνα είναι πολύ επικίνδυνες γιατί δημιουργείται από έναν σπασμό των εγκεφαλικών αγγείων από τη μία πλευρά, έτσι που να βάζει σε ενέργειες κάποιες χημικές αντιδράσεις, που έχουν σαν αποτέλεσμα την κακή τροφοδοσία με οξυγόνο του εγκεφάλου από τη μεριά αυτή.
Οι ημικρανίες μπορεί να διαρκέσουν λεπτά, ώρες ή και μέρες. Μπορεί να βασανίζουν τους ασθενείς ακόμη και χωρίς αυτοί να ξέρουν και να έχει και ποικίλα συμπτωματολογία, όπως μουδιάσματα άκρων, παραλύσεις νεύρων, σκοτεινιασμοί ή τύφλωση ενός ματιού, αστάθεια, ή ακόμη όλα αυτά χωρίς να έχει προσβληθεί ο εγκέφαλος. Πρόκειται, δηλαδή, για μια ασθένεια χαμαιλέοντα.
Το δυσάρεστο είναι ότι αν αργήσει η διάγνωση και η θεραπευτική αγωγή, η επανάληψη δυναμώνει την αρρώστια όλο και περισσότερο.
Τα αποτελέσματα πλέον τότε ξεφεύγουν από τα συμπτώματα που αναφέραμε παραπάνω και μεταπηδούν σε πιο σκληρά γεγονότα, όπως εγκεφαλικοί αγγειοσπασμοί, αιμορραγίες, παραλύσεις ή και σε χειρότερες περιπτώσεις, σε αιφνίδιο θάνατο.
Κοντολογίς, σκεπτόμενοι όλα αυτά οδηγούμαστε στην σκέψη ότι η σωστότερη θεραπεία είναι η έγκαιρη διάγνωση και άμεση εφαρμογή αγωγής.
Όλα αυτά που αναφέραμε μπορούν δυστυχώς να εμφανιστούν ακόμη και από την βρεφική ηλικία. Όσο δύσκολο και αν φαίνεται, αυτό περίπου το σύνολο των κληρονομικών ημικρανιών και ένα άλλο μεγάλο ποσοστό από τις υπόλοιπες, ξεκινούν από τη βρεφική ηλικία.
Δυστυχώς, το μωράκι είναι δύσκολο να εξηγήσει ή έστω να δώσει μια διαγνωστική υπόδειξη. Πρέπει να το «φανταστούν» οι γονείς και να είναι πάντα στη σκέψη του παιδιάτρου, όταν του πηγαίνουν μωρά που τσιρίζουν και κλαίνε αναίτια.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μένει έξω από την υπόνοια λόγω της μεγάλης συχνότητας που έχει, ότι υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Είναι πάρα πολύ επικίνδυνο η άγνοια των ημικρανιών στην παιδική ηλικία, γιατί όπως είπαμε, η ασθένεια αυτή έχει αρθροιστικά αποτελέσματα, δηλαδή, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, λοιμώξεις, παρενέργειες από εμβόλια, συνοσυρότητες, δηλητηριάσεις και άλλα πολλά πάνω στο έδαφος των ημικρανιών, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε κλινικά αδιέξοδα.
Άρα, στις περιπτώσεις που έχουμε και την παραμικρή υπόνοια, κυριολεκτικά την παραμικρή, καλύτερα δέκα φορές ψάξιμο, παρά μία φορά λιγότερο. Ιδιαίτερα, όταν πρόκειται για παιδιά.


Η ιστορία καμία φορά επαναλαμβάνεται και αυτοεπιβεβαιώνεται μέσω των προσώπων. Μία τέτοια περίπτωση είναι και ο Γερμανός προπονητής Έβαλντ Λίνεν.

Ο Έβαλντ Λίνεν είναι Γερμανός ποδοσφαιριστής που εργάζεται τελευταία στην Ελλάδα και σήμερα διάβασα μια συνέντευξη του στην «Ελευθεροτυπία». Ακριβώς περίπου 30 χρόνια πίσω είχα διαβάσει μια παρόμοια συνέντευξή του σε ένα γερμανικό περιοδικό που είχε αναδημοσιευθεί ευρέα στο γερμανικό τύπο. Και τότε και τώρα έλεγε τα ίδια ή περίπου τα ίδια.
Ενδιαφέρον έχει η προσωπική του εικόνα. Στα 25 με 30 ήταν ένα γεροδεμένο για τα γερμανικά δεδομένα, μάλλον ψηλό παιδί, πλούσιο σε ποδοσφαιρικό ταλέντο με μία άπειρη χάρη καθώς κουμαντάριζε το τόπι επιτιθέμενος στην αντίπαλη εστία, συνήθως από τη θέση του εξτρέμ. Ήταν από τους ελάχιστους ποδοσφαιριστές μαζί με τον Έτσελ και τον Μπράιντνερ της γερμανικής ποδοσφαιρικής ελίτ που είχαν λόγο.
Ο συγκεκριμένος, μάλιστα, είχε από τότε πολιτικό λόγο. Προερχόμενος από μια εργατική οικογένεια της περιοχής του Ρουρ έπαιζε και σε ομάδες της περιοχής, ζώντας τη μετακαπιταλιστική ευμάρεια της τότε δυτικής Γερμανίας.


Είχε πέρα από την εμφάνιση και όλα τα στοιχεία του ελεύθερου αναρχικού χρησιμοποιώντας μια γλώσσα πλούσια σε νοήματα, παραφράσεις και συνθήματα. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν κλήθηκε τότε παρά το πολύ μεγάλο ταλέντο του και στη Γερμανική εθνική ομάδα.
Η συμμετοχή του σε αντινατοϊκές εκδηλώσεις ήταν κάτι άγνωστο για ποδοσφαιρική συμπεριφορά, αλλά, και σαν κοινωνική εκδήλωση εκείνης της εποχής. Μιλάμε για μια εποχή που άνθιζε το γερμανικό φθινόπωρο και κυριαρχούσαν στο πολιτικό στερέωμα οι αντιδράσεις και οι πολιτικές επιρροές από τους αυτοαποκαλούμενους αντάρτες της RAF και όλου του κύκλου των διανοουμένων που τους περιέβαλε. Τότε, μια στάση πολιτική σαν αυτή του Έβαλντ Λίνεν θεωρείτο επιεικώς προβοκατόρικη και σαφώς προκλητική. Ήταν κάτι ανάλογο με το χαρακτηρισμό «αντεθνικόφρων» ή «κομμουνιστής» στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’60.
Ο Λίνεν υπέμενε όλη αυτή την κατάσταση με μεγάλη στωικότητα επαληθεύοντας το μεγάλο Γερμανό φιλόσοφο κατά τον οποίον «ότι δε σε σκοτώνει, σε δυναμώνει».
Ήρθε, μάλιστα, μια στιγμή σε ένα παιχνίδι όπου προπονητής της άλλης ομάδας ήταν ο άλλος γνωστός μας Γερμανός προπονητής Ρεχάγκελ, που επάνω του έγινε ένα από τα πιο τρομακτικά φάουλ που έχει δείξει η γερμανική τηλεόραση σε αγώνα ποδοσφαίρου. Ο Λίνεν το αντιμετώπισε και αυτό με στωικότητα και υπέρμετρα αυστηρό επαγγελματισμό. Χαλιναγώγησε το θυμό του και δεν αντέδρασε εν θερμώ, παρά τοποθετήθηκε, ακόμη και σε αυτό το σημείο, διαλεκτικά.
Πλέον, με τη μορφή του πενηνταπεντάχρονου, με περιττά κιλά για την αθλητική του φιγούρα, προπονητή, τα κρεμασμένα γυαλιά πρεσβυωπίας στο λαιμό και μιλώντας αγγλικά, χωρίς λάθη, τοποθετείται εκ νέου με την ευκαιρία του Φιλ το σύμπλεγμα Μπάντερμαιχοφ σε ερωτήσεις σχετικά με τις παλιές του θέσεις.
Οι απαντήσεις του δείχνουν σταθερότητα θέσης, απόψεων και εντυπώσεων σε έναν άνθρωπο που σίγουρα σπανίζει στο δικό μας ποδοσφαιρικό χώρο, ή ακόμη στο πολιτικό-αθλητικό πεδίο. Μιλάει για τη φτώχεια, τους μετανάστες, τους εξοπλισμούς, τα όπλα και ζητά πολιτική θέση συμμετοχής και όχι κατεύθυνση αρχηγού ή ηγεμόνα.
Για μας που θαυμάσαμε τότε το ταλέντο του σαν θεατές από τις κερκίδες των γηπέδων ερχόμαστε να συμπληρώσουμε τώρα, εκτιμώντας τη σταθερότητα των θέσεών του και την καθαρότητα της πολιτικής του σκέψης με την ελπίδα ότι ένας τέτοιος άνθρωπος θα μείνει για χρόνια κοντά μας στην Ελλάδα για να παραδειγματίζονται αθλούμενοι και φίλαθλοι.

ΟΙΝΟΣ ΕΥΦΡΑΙΝΕΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΝ


ΟΙ ΠΟΛΥΦΑΙΝΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΘΟΡΥΒΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΚΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ
Στο φετινό πανευρωπαϊκό συνέδριο της νευρολογικής ευρωπαϊκής εταιρείας στη Μαδρίτη το κεντρικό θέμα ήταν «διατροφικές ουσίες και εγκέφαλος». Μεταξύ αυτών περίοπτοι θέση είχε το σεμινάριο “brain and wine” για τις επιδράσεις του κρασιού στον εγκέφαλο.
Με τη σύγχρονη ανάπτυξη της νέας τεχνολογίας ιδιαίτερα της ψηφιακής μαγνητικής τομογραφίας και της 24ωρης καταγραφής του εγκεφαλογραφήματος είναι πλέον δυνατή η πλήρης ανάλυση κάθε εγκεφαλικής λειτουργίας μετά από οποιοδήποτε ερεθισμό ή περιβαλλοντική επίδραση.
Έτσι, λοιπόν, παράλληλα με μια έρευνα που γίνεται από χρόνια στην Αμερική, γερμανικές, βρετανικές και σουηδικές έρευνες με τις μοντέρνες μετρήσεις επιδίωξαν να εντοπίσουν την επίδραση του κρασιού ή της χρόνιας πόσης οινοπνευματωδών στον εγκέφαλο.
Συγκεντρώθηκαν, λοιπόν, τα αποτελέσματα των νευροφυσιολογικών εξετάσεων καθώς και αυτά της ψηφιακής μαγνητικής τομογραφίας και συγκριθήκαν μεταξύ τους. Τα αποτελέσματα ήταν όντως εκπληκτικά. Οι έρευνες έδειξαν ότι ο οίνος επηρεάζει στιγμιαία και χρόνια τον εγκέφαλο. Με κάποιες ουσίες που περιέχονται μέσα στο κρασί και λέγονται πολυφαινόλες ερεθίζει διάφορα νευρωνικά τόξα στον εγκέφαλο, ανώτερο, μέσο και κατώτερο, σε τέτοιους συνδυασμούς που προκαλεί, πέρα από την ευφορία των συναισθημάτων, και προστασία για τον καρκίνο, αρτηριοσκλήρωση και εκφυλιστικές αλλοιώσεις.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι ανάλογα με την ποιότητα του κρασιού είναι πολύ λίγες οι έντονες αντιδράσεις στο εγκέφαλο, τα κύτταρά του φτάνουν σε τέτοιο βαθμό εξειδίκευσης που είναι σε θέση ακόμη και να διακρίνουν την ποιότητα το είδος και την περιεκτικότητά του.
Χαρακτηριστικό είναι σε μια ειδική ανάλυση που έγινε, όπου εξετάζονταν διάφορα είδη κρασιού και σαμπάνιας, βρέθηκε ότι τα ποιοτικά καλύτερα με τα κριτήρια της αγοράς, και φυσικά ακριβότερα, είχαν 10-20% πιο ευεργετική δράση στην εγκεφαλική λειτουργία.
Έτσι, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι, ακόμα, δυστυχώς και στο κρασί, το θέμα της απόλαυσης έχει μια οικονομική παράμετρο, κατά το λεγόμενο ότι πίνεις, πληρώνεις. Το ευχάριστο είναι ότι για μια ακόμη φορά πιστοποιήθηκε ότι και σε χρόνιες περιπτώσεις, όπως, άνοια, πάρκινσον, Σκλήρυνση κατά πλάκας, εκφυλιστικά νευρολογικά νοσήματα ακόμα και ψυχικές διαταραχές σε μη βιομηχανοποιημένα προϊόντα που περιέχουν τις φυσικές πολυφαινόλες, όπως δηλαδή, το κρασί, έχουν μια φυσική και ουσιαστική προστασία για τον οργανισμό και ιδιαίτερα για τις ψυχονευρολογικές αρρώστιες.


Το σύνδρομο της μερικής γνωστικής ανεπάρκειας παρουσιάζεται στη μέση ηλικία με ελαφρές διαταραχές της μνήμης και της συγκέντρωσης. Παράλληλα, ο πάσχων μόλις το αντιλαμβάνεται, χωρίς να πάσχει από καμιά μορφή άνοιας , χωρίς να αλλάζει την κοινωνική του λειτουργία και την επαγγελματική του δραστηριότητα.
Το σύνδρομο της μερικής γνωστικής ανεπάρκειας προσβάλλει χωρίς ουσιαστική διάκριση άνδρες και γυναίκες, κυρίως της μέσης ηλικίας. Για λόγους ορμονικούς και κοινωνικούς στoυς άνδρες παρουσιάζει γρηγορότερη εξέλιξη.
Η μερική γνωστική ανεπάρκεια από την στιγμή που θα εμφανιστεί με βραδεία εξέλιξη μπορεί προοδευτικά να φτάσει σε σοβαρή διαταραχή της μνήμης σε 5 με 10 χρόνια .Σε περίπτωση μη έγκαιρης θεραπείας, με την επιρροή ενδογενών και εξωγενών παραγόντων, η εξέλιξή της μπορεί να είναι πολύ πιο γρήγορη.
Τα αίτια που προκαλούν τη μερική γνωστική ανεπάρκεια είναι η φθορά των νευρολογικών κυττάρων του εγκεφάλου .
Οι αιτίες μπορεί να είναι γενετικές, μεταβολικές, λοιμώδεις, τραυματικές, αγγειακές κλπ.
Οι αφορμές εκδήλωσής της είναι άφθονες και διαφόρου αιτιολογίας, όπως: έντονο άγχος, αϋπνία, στρες χρόνιων νοσημάτων, ψυχικές διαταραχές, επαγγελματική υπεραπασχόληση, κοινωνικές και οικογενειακές συγκρούσεις ή συνδυασμός όλων αυτών .
Η εξέλιξη της μερικής γνωστικής ανεπάρκειας εξαρτάται από την ατομική στάση ζωής και από την νοοτροπία του κοινωνικού περιβάλλοντος. Η λάθος τοποθέτηση στον ένα ή στον άλλο τομέα οδηγούν σε άμεση εξέλιξη του προβλήματος σε έντονες διαταραχές της μνήμης και, σ’ ένα 20% με 30% των περιπτώσεων, στη νόσο Alzheimer .
Η εμφάνιση της μερικής γνωστικής ανεπάρκειας στην σύγχρονη δυτική κοινωνία, που, πέρα από θεραπεία και πρόληψη, δίνει μεγάλο βάρος και στην ποιότητα ζωής, λαμβάνεται πάρα πολύ σοβαρά υπ’ όψιν.
Ο λόγος είναι ότι η μη έγκαιρη αντιμετώπισή της είναι μαθηματικά βέβαια συνδεδεμένη με άλυτα προβλήματα .
Στα πρώτα στάδια που εντοπίζεται η μερική γνωστική ανεπάρκεια πρέπει να υπάρχει η άμεση νευρολογική συμβουλή.
Σύγχρονες εξετάσεις, όπως είναι το εγκεφαλογράφημα, τα προκλητά δυναμικά, η μαγνητική τομογραφία, το SPECT και ψυχομετρικά τεστ συμβάλλουν στην έγκαιρη διάγνωση και οριοθετούν την έκταση του προβλήματος.
Ακόμη και στην παραμικρή υπόνοια της εμπειρικής γνωστικής ανεπάρκειας χρήζει άμεσης αντιμετώπισης, διότι δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς θα είναι η εξέλιξή της. Ακόμη δεν μπορούμε να προβλέψουμε τις πιθανές αφορμές που την προκαλούν. Άρα, πρέπει να την παίρνουμε σοβαρά και να την αντιμετωπίζουμε άμεσα.
Η πρόληψη για την μερική γνωστική ανεπάρκεια είναι το πρώτο μεγάλο θεραπευτικό βήμα. Άρα, η επαγρύπνηση, που προηγείται της πρόληψης, πρέπει να είναι αξίωμα για τους ενδιαφερομένους της μέσης ηλικίας.
Όπως φροντίζουμε την καθημερινότητά μας, πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψιν και τη νόσο αυτή. Άλλωστε, με τη συχνότητα που εμφανίζεται πρόκειται για «καθημερινό» πρόβλημα.


ΠΟΣΟ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
Σε ένα ρεπερτόριο 32 τρόπων θανάτου, διαλέγεις αυτό που σου αρέσει να παίξεις. Μπορείς να διαλύσεις, να κατακερματίσεις, να πυροβολήσεις, να χτυπήσεις, να αποσυνθέσεις, να.., να.., να.. τον αντίπαλο. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις ότι όπλο σου αρέσει: πριόνι, μπαλτά, μαχαίρι, χειροβομβίδα, πολυβόλο, ούζι, δηλητήρια, συνδυασμό άλλων τεχνικών.
Πρόκειται για παιχνίδια των κομπιούτερ, που επιλεκτικά είναι στη διάθεση του καθενός. Διάσημο στους κύκλους των χρηστών, και ιδιαίτερα των παιδιών, το περίφημο quake που ήδη χρησιμοποίησαν τρεις γνωστοί παιδικοί πρωταθλητές του αμόκ. Δύο στην Αμερική και ένας στο Ερνφούτεν της Γερμανίας, που σε κατάσταση αμόκ σκότωσε 13 ανθρώπους.
Για χιλιάδες παιδιά η τετράγωνη οθόνη των κομπιούτερ αποτελεί όλο τους τον ορίζοντα και περνάνε ώρες ολόκληρες -και χωρίς ύπνο πολλές φορές- παίζοντας αυτά τα παιχνίδια. Το περίεργο είναι ότι σε κοινωνίες, που υπάρχει ιδιαίτερη προσοχή για αυτού του είδους τις παρεκτροπές, εκεί ανθίζει ακόμη περισσότερο αυτού του είδους το σπορ.
Τα παιδιά παίκτες μαζεύονται κατά χιλιάδες και "παίζουν-πολεμούν" το ένα εναντίον του άλλου μέσα από τις οθόνες τους συντονισμένοι από τις γιγαντοοθόνες που υπάρχουν τριγύρω.
Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα περισσότερο από 50.000 παιδιά, μαθητές, φοιτητές και στρατιώτες παίζουν αυτά τα παιχνίδια. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς εξελίσσονται σε γνήσιους τηλεοπτικούς μονομάχους και μέσω του ίντερνετ με την "τέχνη" τους φτάνουν να κερδίζουν και μεγάλα χρηματικά βραβεία.

ΦΟΒΑΤΑΙ Ο ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ


Ο ΠΙΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ «ΑΝΑΓΕΝΝΑΤΑΙ» ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟΥ.
Ένα υπερβολικό πλούσιο σε χαρίσματα και άκρατο ατίθασο πνεύμα ποδοσφαιριστή, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, έφτασε στην κορυφή του κόσμου. Από εκεί δήλωνε την αναρχική αντιδραστική του στάση σε κάθε τι που παρουσιαζόταν ως «κατεστημένο».
Μεσουράνησε όταν, κυριολεκτικά σαν μονάδα, με την ποδοσφαιρική του μαεστρία οδήγησε μια ομάδα του κοινωνικά καταπιεσμένου ιταλικού νότου, την «Νάπολη», στην κορυφή του κόσμου. Κατέκτησε όλα τα έπαθλα του ποδοσφαιρικού μύθου παρουσιαζόμενος ως αιρετικός.
Ακόμα και όταν οι εχθροί τον καταρράκωσαν λόγω του εθισμού του, βρέθηκαν αθλητές, πνευματικοί άνθρωποι, ακόμη και ηγέτες, που του προσέφεραν προστασία, ελπίδα και μια νέα αφετηρία για ζωή.
Έτσι, τώρα, στην δεύτερη πράξη της ζωής του, με πανάκριβο ντύσιμο, χρυσό ρολόι, αδυνατισμένος και ύφος μπλαζέ, αλλά, κυρίως συμβιβασμένος, μπαίνει αρχηγός της πιο βιρτουόζικης σχολής ποδοσφαίρου. Έχει «εξημερώσει» τους πάντες ότι πια δεν είναι αναρχικός ή αιρετικός, μπήκε στις συντεταγμένες της επιβίωσης.
Λόγω ηλικίας πια τα πιθανά μελλοντικά «ξεσπάσματα» του θα είναι σε κάποια γραφεία συσκέψεων.
Την κινητική του αναρχία με την μπάλα λόγω ηλικίας δεν μπορεί να την βγάλει στο γήπεδο.

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΙΜΙΑΣ


ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΚΡΑΧ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΕΝΑ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΙΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΣΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ.
Η «Black Rock – ΛΥΣΗ» είναι μια εταιρεία στην Αμερική που αγοράζει έναντι «πινακίου φακής» εταιρείες – κολοσσούς που βρίσκονται σε αδυναμία πληρωμής. Ο ιδιοκτήτης της Λάρι Φινκ υπήρξε πλούσιος και γίνεται συνεχώς πλουσιότερος. Πριν 10 χρόνια, όταν πήρε το τιμόνι και μεγάλο μέρος της εταιρείας επενδύσεων “Black Rock”, ανέλαβε την διακίνηση ενυπόθηκων δανείων υψηλού ρίσκου και έβγαλε δισεκατομμύρια νταν από τους δημιουργούς των περίφημων «σαπράιμς» και των μετέπειτα μεταλλαγμένων «τοξικών» ομολόγων.
Ο ίδιος διακηρύττει ότι πλουτίζει συγκρατώντας την βουλιμία και διαχειρίζοντας το μέλλον.
Πράγματι, το αξίωμα του απεδείχθει σωστό και η τοποθέτησή του ουσιαστική. Ενώ ήταν στην κορυφή του κέρδους, προέβλεψε και άλλους ίσως και δημιούργησε τον αυξανόμενο κίνδυνο μεταξύ των δανειολήπτων και των επενδυτών που αναλάμβαναν την εξόφλησή τους, όπως π.χ. τα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία, με το όραμα του μεγενθυμένου κέρδους.
Έτσι, λοιπόν, με το κραχ όλοι έμειναν με το «μουτζούρη» και ο Φινκ με το ρευστό.
Πάλι με αυτοκυριαρχία και ελεγχόμενη βουλιμία δημιουργεί την νέα πηγή κέρδους.
Προάγει το όραμα της σωτηρίας.

Έτσι, εταιρείες με περιεχόμενο και τεράστιες δυνατότητες, αλλά, πάσχουσες από έλλειψη ρευστού καταφεύγουν σε αυτόν για να επιζήσουν. Έτσι, ο Φινκ δημιουργεί νέα οικονομική βάση αξιοποιώντας και πολλαπλασιάζοντας τα κεφάλαιά του.
Παράλληλα, δημιουργεί για τους βουλιμικά εξαρτώμενους πιθανόν την νέα φούσκα στον χώρο της ενέργειας.
Όταν με το καλό σκάσει και αυτή, ο Φινκ θα ξαναβοηθήσει τους χαμένους.


ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΕΙΔΙΚΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΜΑ ΔΥΣΚΟΛΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ.
Στην Αμερική, όπου γεννήθηκε και στην ουσία ανατράφηκε σε πανεπιστημιακή βάση το σύγχρονο μάνατζμεντ, υπάρχει και μια ειδική κατηγορία για μάνατζερ, που σε περιόδους κρίσης αναλαμβάνουν τις δύσκολες αντιλαϊκές ή ακόμη, και βρώμικες οικονομικές δουλειές. Το ψυχολογικό προφίλ αυτών των ανθρώπων είναι συγκεκριμένο.
Είναι μέσα στα κατώτερα στελέχη προχωρημένης ηλικίας, χωρίς ιδιαίτερη οικονομική ευρωστία, και οικονομικοκοινωνικά απολύτως εξαρτώμενα από κάποιο λόμπυ που έχει και πολιτικές διασυνδέσεις. Δεν έχουν επαγγελματική φιλοδοξία και στόχους κοινωνικής ανόδου. Σε λίγα χρόνια τους περιμένει η αφάνεια και, στην καλύτερη περίπτωση, μια πενιχρή σύνταξη, που ασφαλώς δεν επαρκεί για την καθημερινότητά τους. Σε αυτήν την κατάσταση με αυτό το προφίλ η τελευταία κερδοφόρα προσφορά είναι ευπρόσδεκτη και κυρίως, έρχεται από σκοτεινή γωνία. Στην έλλειψη αυτοεκτίμησης και απελπισία που τον χαρακτηρίζει δέχεται σχεδόν για αστείο τίμημα σε σχέση με το μέγεθος του στόχου, την δουλειά, που θα τον αφήσει εκτεθειμένο και στιγματισμένο.
Μια τέτοια περίπτωση ζούμε τις τελευταίες μέρες με μάνατζερ κορυφαίας επιχείρησης. Ψυχιατρικά αξίζει η παρακολούθηση της πορεία του.


ΕΧΕΙ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΣΩΜΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΥΞΗΤΙΚΕΣ ΟΡΜΟΝΕΣ. ΚΑΝΕΙΣ, ΟΜΩΣ, ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΑΚΡΙΒΕΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ
Η χορήγηση της βιοσυνθετικής αυξητικής ορμόνης (Recombinant Human Growth Hormone-rhGH) είναι πλέον για τα «μικρόσωμα» ή κατά την ιατρική ορολογία «παιδιά με μειωμένη ανεπάρκεια αυξητικής ορμόνης» σχεδόν καθεστώς. Τα στοιχεία με τα οποία τίθεται η διάγνωση είναι απολύτως ασαφή.
Δηλαδή, θεωρείται ότι όταν ένα παιδί έχει κάπως μικρότερο ύψος από την θεωρούμενη στατιστικά επιτρεπτή απόκλιση ανάπτυξη μικρότερη από τέσσερα εκατοστά κατά έτος (όπως αυτό και αν μετριέται) και παθολογικά μικρή έκκριση αυξητικής ορμόνης έχει υποφυσιακή διαταραχή και χρήζει θεραπείας. Σε αυτές τις μετρήσεις δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη γενετικοί και περιβαλλοντικοί - οικογενειακοί παράγοντες.
Δηλαδή, η χορήγηση της αυξητικής ορμόνης γίνεται ακόμα και με εμπειρικά ανεπαρκή στοιχεία. Παρόλα αυτά, χορηγείται κατά κόρον, αν και έχουν διαπιστωθεί σοβαρότατες ηπατικές, θυρεοειδικές και εγκεφαλικές διαταραχές.
Θα πρέπει πριν από οποιαδήποτε τέτοια χορήγηση να εξαντλούνται όλες οι περιπτώσεις επιπλοκής πιθανόν παρενεργειών. Αλλιώς καλύτερα καθόλου.

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΑΚΤΗΜΟΝΩΝ


ΟΙ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΡΑΧ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΟΥΝ.
Το γνωστό «σπίτι μου, σπιτάκι μου» έγινε «πάρτε το ρημάδι». Κάτι για το οποίο ξόδεψες 20 και χρεώθηκες 80 για να το πάρεις και το υποβαθμίζει η κρίση στα 50, πρέπει να είσαι ηλίθιος να δώσεις πάνω από 30 για να το κρατήσεις. Με αυτήν την λογική «πάρτε το ρημάδι».
Πάνω από τέσσερα εκατομμύρια σπίτια στοιχειώνουν στις ΗΠΑ, 300 με 400 χιλιάδες θα γίνουν στην Ελλάδα και μάλλον, θα παραμείνουν ερείπια. Κάτι σαν τα ακατοίκητα μεγαλοξενοδοχεία που χτίστηκαν στην χούντα και παραμένουν ερείπια μέχρι σήμερα. Το αποτέλεσμα θα είναι η κρίση να περάσει στην πραγματική οικονομία, δηλαδή, στην παροχή υπηρεσιών, παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών στα λαϊκά στρώματα και στην απασχόληση. Βέβαια, η κύρια ερώτηση είναι ποιος θα πληρώσει την ζημιά.
Την ζημιά θα την πληρώσουν όλοι, εκτός από μια δράκα ελάχιστων ανθρώπων κάπου στην κορυφή του συστήματος στην Αμερική. Κατά τα άλλα, πρώτα θα την πληρώσει η μεσαία τάξη που δέχεται περικοπές από παντού. Ήδη η συρρίκνωση της θα είναι τεράστια.
Περίπου 20-40% υπολογίζεται η υποβάθμιση της στην Ευρώπη. Θα ακολουθήσουν κερδοσκοπικοί και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, μολυσμένα από τα «τοξικά» παράγωγα και ανόητα επενδυτικά πακέτα.
Και ακολουθούν οι μάζες των απλών εργαζομένων που θα χάσουν ένα σπίτι που δεν είχαν ποτέ και μια πλαστική κάρτα που χρησιμοποιούσαν για να το γεμίσουν με άχρηστα πράγματα. Βέβαια, με την άγρια μορφή που παίρνει το κραχ ίσως χάσουν και τις αλυσίδες τους.
Πάντως, το σύστημα βασιζόμενο πάλι στην ρύθμιση και αυτορρύθμιση, θα ξαναρχίσει πάλι τον κύκλο του με νέο πελατολόγιο και καινούριους τρόπους συνδιαλλαγής, κυρίως, για ένα πιο φτωχό κοινό και μάλιστα, αρχίζοντας από την ίδια την Αμερική με τον καινούριο πρόεδρο.


ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΟΙ ΤΥΦΩΝΕΣ, ΓΟΥΣΤΑΥΟΣ ΚΑΙ ΑΪΚ, ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ. ΠΑΡ’ ΌΛΟ ΑΥΤΆ, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ.
Οι δύο μεγάλοι τυφώνες που πέρασαν Αύγουστο και Σεπτέμβριο από το νησί της Κούβας άφησαν πίσω τους μεγάλες καταστροφές. Περίπου το 30% της γεωργικής παραγωγής χάθηκε. 2/3 από την παραγωγή μπανάνας, καπνού και ζάχαρης έχουν εξαφανιστεί. 450 σπίτια καταστράφηκαν, μεταξύ αυτών 5.000 σχολεία και δύο με τρία εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στο όριο της πείνας.
Όπως αναφέρει ο πρόεδρος της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, μια τέτοια καταστροφή έχει
Πάνω από πέντε δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή, πάνω από το 5% του ακαθάριστου εισοδήματος ήταν οι ζημιές της καταστροφής. Είναι τέτοιας έκτασης τα αποτελέσματα της καταστροφής που πάρα πολλοί Κουβανοί φοβούνται ότι θα διανύσουν μία δεύτερη «ειδική περίοδο», όπως στις αρχές του ’90.
Πρόκειται τότε που με την καταστροφή και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης σταμάτησε κάθε βοήθεια προς το νησί και ήταν όλοι αναγκασμένοι να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους κάτω από το όριο της πείνας. Η ανάγκη ήταν τόσο μεγάλη ώστε ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο έριξε τον εγωισμό του και παρακάλεσε την κυβέρνηση των ΗΠΑ για απόσυρση του εμπορικού εμπάργκο για έξι μήνες προκειμένου η χώρα να εισάγει τα απαραίτητα για την επανόρθωση των καταστροφών και ομαλοποίηση της καθημερινότητας. Δεν έγινε δεκτό. Αντ’ αυτού, εστάλη μια βοήθεια 100.000 δολαρίων, τα οποία αργότερα έγινα πέντε εκατομμύρια, τα οποία ο Κάστρο τα αρνήθηκε.
Αυτός που βοήθησε ουσιαστικά την παλιά της αποικία ήταν η Ισπανική κυβέρνηση με 24,5 εκατομμύρια ευρώ. Τελευταία, και άλλοι Ευρωπαίοι σε μια ειδική επιτροπή συγκέντρωσαν δύο εκατομμύρια ευρώ σα βοήθεια για την καταστροφή. Όπως και να έχει, οι Κουβανοί πρέπει να «σφίξουν πάλι τα ζωνάρια» και ιδιαίτερα, τις ψυχές τους. Ίσως να δείξουν περισσότερο ηρωισμό σε έναν πολιτικό παραλογισμό, που δεν τους αφήνει να επιβιώσουν. Ίσως εδώ πιστοποιείται για ακόμη μια φορά το Νιτσεϊκό ρητό «Ότι δε σε σκοτώνει, σε δυναμώνει». Ας δούμε ποια θα είναι η Κούβα τα επόμενα χρόνια.


ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΚΡΑΧ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ, ΠΡΕΠΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ.











Τα νοσοκομεία πλημμυρίζουν από αδιάγνωστους ασθενείς, κακοπληρωμένους νοσηλευτές και κακοεκπαιδευμένους γιατρούς.
Τα ταμεία υγείας είναι βαριά λαβωμένα από την διαρροή των οικονομιών τους σε «τοξικά» ομόλογα, ακριβοπληρωμένα άχρηστα διευθυντικά στελέχη και κυρίως, ανυπαρξία γνώσεων και προγραμμάτων διαχείρισης. Η πρωτοβάθμια περίθαλψη βασίζεται σε μια επιστημονικά αστοιχείωτη συνταγογραφία και τριτοβάθμια, λόγω έλλειψης μέσων και γιατρών, δεν λειτουργεί στα νοσοκομεία.
Η υφισταμένη διοίκηση διαβρωμένη και ανεπαρκής είναι αδύναμη για το παραμικρό. Ο ασθενής είναι απελπιστικά μόνος.
Όσο πιο γρήγορα θα το καταλάβει, τόσο πιο γρήγορα θα περισώσει ότι μπορεί. Το πρώτο που πρέπει να κάνει ο ίδιος σε αυτήν την επιχείρηση σωτηρίας είναι να συλλέξει το δυνατόν καλύτερο ιστορικό των ιατρικών του προβλημάτων. Πότε, πως και, αν είναι δυνατόν, γιατί άρχισαν οι διάφορες ασθένειές του.
Κατόπιν, να συλλέξει για το ιστορικό του ο ίδιος πληροφορίες. Σήμερα το internet έχει τα πάντα και πάντα υπάρχει κάποιος κατάλληλος για να τον βοηθήσει καθ’ υπόδειξη.
Αφού τα γνωρίζει όλα αυτά καλά, πρέπει να μάθει πού, πως και πόσο υπάρχει μια λύση. Το λεγόμενο «επιλογή γιατρού».
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο γιατρός πρέπει όχι μόνο να δώσει αόριστες συμβουλές, αλλά, και να μπορεί να διαχειριστεί το θέμα. Αν δεν μπορεί, το δηλώνει και ακολουθεί η δεύτερη και τρίτη προσπάθεια.
Μόνον όταν η προσπάθεια αυτή τελεσφορίσει, ο ασθενής έχει την πληροφορία και την κατάσταση στα χέρια του και μπορεί να διεκπεραιώσει τα προβλήματά του.
ΑΜΕΤΟΧΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΠΟΤΕ.


























Από μια διάλεξη στο Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο Χανιών, στις 12.11.08.



























Από μια διάλεξη στο Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο Χανιών, στις 12.11.08.


Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΑΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΔΙΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ.
Η εγκεφαλική διεργασία της εμπιστοσύνης είναι αποτέλεσμα επικοινωνίας, συγχρονισμού λειτουργίας διαφόρων εγκεφαλικών σχηματισμών, που αλληλοεπηρεάζονται μεταξύ τους, με κορυφαίο συντονιστή τον προμετωπιαίο λοβό.
Το αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής, δηλαδή, η εμπιστοσύνη είναι σε απόλυτες γραμμές. Κινείται αμιγώς ποσοτικά και όχι ποιοτικά. Δηλαδή, μετακινείται ο δείκτης από το καθόλου, λίγο, πολύ ή ολοκληρωτικά. Δεν ξεχωρίζει μνημονικά για το ένα ή το άλλο πρόσωπο.
Θεωρείται κάποιος γιατρός εμπιστοσύνης για σωστή θεραπεία ή ακόμα άλλος γιατρός απολύτου εμπιστοσύνης για λάθος θεραπεία. Το νευρωνικό τόξο δείχνει την ποσότητά του λίγο ή πολύ στο ένα ή άλλο πρόσωπο, όπως στο παράδειγμα, που αναφέραμε.
Το ποιος γιατρός θα έχει την προτίμηση μας είναι άλλη εγκεφαλική λειτουργία, αυτή της επιλογής. Δηλαδή, η λειτουργία – ζυγαριά, που προτιμά τον ένα ή τον άλλο γιατρό, ανάλογα τι είδους εμπιστοσύνη και γιατί ζητά.
Η εμπιστοσύνη, λοιπόν, στην αγορά σαν απόλυτη τιμή είναι απαραίτητη για τη λειτουργία της και το κτίσιμο σχέσεων. Και μέσω των σχέσεων έρχονται και οι επιχειρήσεις.
Στις επιχειρήσεις πρέπει να ξέρει κανείς τι «ζυγίζει» ο άλλος. Να έχει, δηλαδή, απόλυτη εμπιστοσύνη στη λειτουργία του. π.χ. μπορεί να υπάρχει απόλυτη «εμπιστοσύνη» για τη δυσλειτουργία μιας επιχείρησης και σίγουρη εμπιστοσύνη για την φερεγγυότητα του ιδιοκτήτη επιχειρηματία.
Στην περίπτωση αυτή δε συνεργάζεται κανείς με την επιχείρηση, αλλά με τον επιχειρηματία σε άλλου είδους δράση. Το τελευταίο οικονομικό κραχ μας δίδαξε πόσο σοβαρός είναι ο διαχωρισμός αυτός.

ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗ


Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΛΕΟΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ. ΚΑΙ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ.
Όσο και αν φαίνεται περίεργο η διαδικαστική λειτουργία της ασυνείδητου μνήμης είναι ο σπουδαιότερος μηχανισμός της κίνησης. Το κοριτσάκι που τρέχει να αγκαλιάσει τον γονιό του ξέρει τι θέλει αλλά δεν γνωρίζει πως εκτελείται.
Η κίνηση και η κατεύθυνση της ορίζονται από σχηματισμούς του εγκεφάλου που δεν υπόκεινται στον συνειδητό έλεγχο.
Σε αντίθεση με την λειτουργία του λόγου που έχει βάση τα ενσυνείδητα βιώματα της μνήμης.
Η ασυνείδητη μνήμη βασίζεται σε ένα ακραία περίπλοκα δομημένο σύστημα νευρώνων και συνάψεων κυρίως στην παρεγκεφαλίδα, την επονομαζόμενη «μικρό εγκέφαλο» και σε κάποιους πυρήνες στο κέντρο του εγκεφάλου, τα λεγόμενα βασικά γάγγλια.
Παράλληλα το σύστημα αυτό έχει τις διασυνδέσεις του με την φαιά ουσία του εγκεφάλου.
Η τελευταία συνεργασία ορίζει την κατεύθυνση επίσης ασυνείδητα με ενσυνείδητους όμως στόχους από άλλα αισθητήρια όργανα (π.χ. όραση).
Από την βρεφική ηλικία συντονίζονται όλοι αυτοί οι νευρώνες και οι συνάψεις να «πυροδοτούν» ταυτόχρονα στης πρόθεση της κίνησης. Η ενέργεια αυτή παραμένει σαν μια «μνημονική καταχώριση» που επαναλαμβάνεται ασυνείδητα πάντα όταν προκύψει η επιταγή της κίνησης.


Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΔΗ ΗΛΙΚΙΑ ΕΝΑΝ ΑΤΟΜΙΚΟ ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΟ ΤΡΟΠΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ.
Με μια επιλεκτική διέγερση ορισμένων εγκεφαλικών κυττάρων και των συνάψεών τους, προκαλεί ο εγκέφαλος συγκεκριμένες πανομοιότυπες διεγέρσεις των ιδίων σχηματισμών και κατά επέκταση, παράγει και προάγει την ίδια εγκεφαλική λειτουργία.
Η πανομοιότυπη αυτή λειτουργία είναι μάλλον προϊόν μίμησης ξένων εγκεφαλικών λειτουργιών και απαραίτητη για την προσαρμογή και επιβίωση στο περιβάλλον. Απόκλιση από αυτή τη λειτουργία, άρα και ενεργοποίηση διαφορετικών συνάψεων, προκαλεί εγκεφαλική δυσλειτουργία. Δηλαδή, μια συμπεριφοριστική έκφραση διαφορετική και ίσως, μη αποδεκτή από το περιβάλλον, όπως π.χ. στις περιπτώσεις κατάθλιψης και σχιζοφρένειας.
Για να αποφύγει αυτές τις ατομικές δυσλειτουργίες, ο εγκέφαλος πυροδοτεί με «μανία» τα ίδια κύτταρα και συνάψεις για να προκαλέσει τις ίδιες λειτουργίες. Έτσι, με αυτόν τον τρόπο, τα «ισχυροποιεί» έναντι των υπολοίπων, που συνεχώς αδρανοποιούνται και επιτυγχάνει μέχρι και τη λεγόμενη αντανακλαστική συμπεριφορά και βιογραφική μνήμη.
Αυτό τελειοποιείται από μόνο του, διότι, άσχετα από τους εξωτερικούς περιβαλλοντικούς και εσωτερικούς ατομικούς ερεθισμούς, ενεργοποιούνται τα ίδια πάντα κύτταρα και συνάψεις, που λόγω ενδυνάμωσής τους επιβάλλουν τη δική τους λειτουργία.

Ο ΓΛΥΠΤΗΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ


Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ «ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ». ΚΑΠΟΙΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΑ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΤΑ ΑΧΡΗΣΤΕΥΕΙ.
Τους νευροβιολόγους τους έχει προβληματίσει το γεγονός πως είναι δυνατόν να μην υπάρχουν δύο άνθρωποι σε όλο τον πληθυσμό της γης που να σκέφτονται και να ενεργούν παρόμοια.
Κανείς θα το περίμενε ίσως από τους μονοζυγώτες διδύμους. Και όμως, ούτε σε αυτούς υφίσταται κάτι τέτοιο. Ακόμα και σε αυτή την ομάδα ανθρώπων, που ο καθένας έχει την ατομική ετερικότητά του.
Ο ίδιος ο ατομικός εγκέφαλος κάνει τη διαφορά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ήδη από την παιδική ηλικία αναπτύσσει ένα μηχανισμό επιλογής και επεξεργασίας των ιδίων του νευρικών κυττάρων.
Ενώ διαθέτει μια υπεραφθονία νευρικών κυττάρων και συνάψεων, ξεκινάει ο ίδιος ο εγκέφαλος και επιλέγει ποια θα επεξεργασθεί για να βγάλουν πέρα το έργο της ζωής.
Σαν τον καλό το γλύπτη που έχει ένα πλούσιο υλικό από ακατέργαστο μάρμαρο και σμιλεύει από αυτό ένα άγαλμα. Μάλιστα, ο γλύπτης – εγκέφαλος για αυτή τη δουλειά χρησιμοποιεί και μοντέλα. Δηλαδή, παρατηρεί και αντιγράφει τα «αγάλματα» άλλων εγκεφάλων. Έτσι, κατασκευάζει και το δικό του όμοιο μετά, αλλά μοναδικό σε πλήρη ολοκλήρωση άτομο.
Το υλικό που «περισσεύει» σε κύτταρα ή συνάψεις παραμένει σε εφεδρεία προκειμένου να χρησιμεύσει σαν υλικό ανταλλαγής ή συμπληρώματος.
Με μια διαδικασία, που οι νευροβιολόγοι την ονομάζουν νευρογένεση, από το υλικό αυτό αναπλάθεται ότι χρειαστεί.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.