ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΓΝΩΣΤΕΣ.
Υπάρχουν όμως, αρκετές ουσιαστικές και επιτυχημένες «ερμηνείες». Μια από τις πιο επιτυχημένες «ερμηνείες», σε ότι αφορά την παθογένεια της σχιζοφρένειας, είναι αυτή του Ελβετού ψυχιάτρου Adolf Meyer. Ο Meyer, ένας διάσημος ψυχοβιολόγος, αναλύοντας ψυχιατρικές αρρώστιες και συγκρίνοντας τα αποτελέσματα μεταξύ τους έφτασε σε ένα συμπέρασμα, οριακά, αλλά ψυχοδυναμικά επαληθεύεται από την καθημερινότητα. Θεώρησε λοιπόν ότι η εμφάνιση των ψυχικών νοσημάτων αποτελούν αντιδράσεις «ελαττωματικής» υφής ανθρώπων, οι οποίοι εκδηλώνουν τα συμπτώματα αυτά, κάτω από έντονο στρες. Με τον ιδιαίτερο λόγο ότι οι σημερινές κοινωνίες είναι στρεσογόνες και τα άτομα αυξάνουν την ευαισθησία τους έναντι σε αυτών, επιβεβαιώνεται η θεωρία του Μeyer καθημερινά. Ιδιαίτερα, το τελευταίο  καιρό στο διαγνωστικό παιχνίδι της σχιζοφρένειας έχουν μπει οι νέες μοντέρνες μέθοδοι, καθώς επίσης και προηγμένες διαδικασίες νευροφυσιολογίας. Ο Μeyer πλέον στην υπόθεση του επιβεβαιώνεται και τεχνικά.

ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟΣ

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΝΤΗΡΕΙ ΤΗΝ ΈΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ.
Σε ότι αφορά το παρελθόν, οι μελλοντολόγοι πιστεύουν πως σε αυτό ήδη έχουν χαραχτεί γραμμές του μέλλοντος. Θεωρούν δε, ότι η πρώτη 20ετία κάθε αιώνα είναι χαρακτηριστική για τα επόμενα 20 χρόνια. Στο προηγούμενο κλείσιμο του αιώνα είχαμε την δεκαετία του εγκεφάλου, άρα επόμενο είναι να χαρακτηρίζει τον καινούριο αιώνα κυρίως η πρόοδος στον τομέα αυτό. Η περίπτωση της 20ετίας σαν ορόσημο για την εξέλιξη του αιώνα, που τρέχουμε, οφείλεται στις εντυπώσεις των νέων ανθρώπων και νέων επιστημόνων που τους διακατέχουν τα τελευταία 20 χρόνια. Πλέον η έρευνα του εγκεφάλου μαγνητίζει όλο τον επιστημονικό κόσμο και από ότι φαίνεται αυτό θα συνεχιστεί και τις επόμενες δεκαετίες. Ήδη υπάρχουν τα θεμέλια για αυτό παντού και κυρίως στην Αμερική, η οποία παραμένει, παρά την φθίνουσα οικονομική πορεία που έχει ,η μεγάλη ευρωπαϊκή και επιστημονική δύναμη τον 21ο αιώνα.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ

ΌΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ «ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ», ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΝΩΝ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΩΝ.
Η δε Χιλιανή κυβέρνηση, παρά τα τεράστια οικονομικά προβλήματα και τις κοινωνικές αντιδράσεις που αντιμετώπιζε, έστησε σαφές ότι θα προχωρούσε σε αυτή τη διάσωση με οποιοδήποτε κόστος. Η λογική είναι πολύ απλή. Η διάσωση έπρεπε να γίνει, γιατί οι ζωές των ανθρώπων αυτών μπορούσαν να σωθούν. Και ο μέσος τηλεθεατής Χιλιανός και μη, παρότι που δεν βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο, γνώριζε ότι μπορούσε να βρεθεί σε μια ανάλογη κατάσταση. Η διάσωση του άλλου δίνει ελπίδα και δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας. Η μεταδοτική αυτή ελπίδα είναι ουσιαστική, χειριζόμενη καλά επικοινωνιακά, και έφερε άριστα αποτελέσματα.

ΤΑ ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΆΜΥΝΑΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ, ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ, ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΜΟΡΦΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ.
Μελετώντας τη βιοχημεία της παθογένειας τους, διαπιστώνεται ότι στα περισσότερα εξ αυτών δεν έχουμε μια ενιαία διαταραχή, αλλά σημειακές δυσλειτουργίες. Πρόκειται, δηλαδή, για «αδύναμους κρίκους», που μια συγκεκριμένη στιγμή «σπάζουν» και έρχεται σε έξαρση το αυτοάνοσο νόσημα, το οποίο προϋπήρχε σε σιωπηλή μορφή ή εξελίχτηκε εκείνη τη στιγμή ανάλογα με τη γενετική προδιάθεση. Ένας από τους κύριους λόγους, που οδηγεί σε αυτή την κατάληξη, είναι οι κακοί ψυχολογικοί παράγοντες και η ένταση  του στρες.

ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ.
Η κρίση αυτή γεννήθηκε από την οικονομική δυσπραγία που υπάρχει και την διαταραχή της πελατειακής σχέση ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα. Όπως σε κάθε διαταραχή, έτσι και εδώ, αναμενόμενα, υπάρχει περιχαράκωση των ,μεταξύ τους, ομάδων. Η Ελληνική αυτή περίπτωση έχει μια ιδιαιτερότητα που μοιάζει με παραλλαγή του συνδρόμου της Στοκχόλμης. Πρόκειται για το γνωστό ψυχιατρικό σύνδρομο, όπου ο απαχθείς νιώθει αισθήματα   αγάπης για τον απαγωγέα. Έτσι λοιπόν και στην Ελληνική πελατειακή σχέση, γενικά, όλο το εξυπηρετούμενο πελατειακό τμήμα του Ελληνικού λαού είναι ευεπίφορο στην ενοχοποίηση και αισθάνεται έντονα συνδεδεμένο με τους «διαφθορείς» που το ενοχοποίησαν.

ΤΟ ΌΤΙ Ο ΊΔΙΟΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΙΑΧΥΤΕΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ.
Σε ότι αφορά τον αμφιβληστροειδή και τη όραση, οι εξετάσεις πρόληψης για τους διαβητικούς έχουν καθιερωθεί από τα αρχικά, πλέον, στάδια. Ένα ιδιαίτερο γνώρισμα  του διαβήτη είναι ότι μπορεί να έχει μια ολοκληρωμένη προβολή του εγκεφάλου, οπότε μιλάμε για διαβητική εγκεφαλοπάθεια ή μπορεί να έχει και διαφορετική, έντασης και βαρύτητας, βλάβη σε διάφορες εγκεφαλικές λειτουργίες π.χ. φράση, ακοή, ψυχικές αντιδράσεις, μνήμη, συγκέντρωση κ.τ.λ. . Είναι απαραίτητο σε περιπτώσεις διαβήτη να γίνονται τακτικές επαναλαμβανόμενες νευροφυσιολογικές εξετάσεις, παράλληλα με τις εξετάσεις του ζαχάρου, για να υπάρξει μια σωστή εκτίμηση των βλαβών που φέρει στο νευρικό σύστημα.

Η ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ ΜΕ ΑΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΌΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΓΕΙΑΚΗ ΦΛΕΓΜΟΝΗ ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΕΣΤΙΑΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.
Όταν αυτό συμβαίνει, πολλές από τις επιπλοκές της ημικρανίας με αύρα, σκότωμα, μούδιασμα άκρων, στομαχικός ίλιγγος κ.τ.λ.  είναι δυνατόν να φέρει και εστιακές επιληπτικές κρίσεις κινητικού, αισθητικού τύπου από την αντίθετη μεριά. Στις περιπτώσεις αυτές, πέρα από τη συνηθισμένη διαγνωστική τακτική όπως π.χ. εγκεφαλογράφημα ή μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου ή ηλεκτροεγκεφαλογράφημα με στέρηση ύπνου, πρέπει οπωσδήποτε να γίνεται και μια εικοσιτετράωρη καταγραφή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, έτσι που να δίνει στον κλινικό γιατρό τη δυνατότητα πότε, πού και πώς δημιουργείται η όλη κατάσταση. Αυτές τις μορφές των ημικρανιών με αύρα, όπου συνοδεύονται από επιληπτικές καταστάσεις, κάθε είδους, πρέπει κανείς να προσέχει πάρα πολύ, διότι είναι δυνατόν να φέρουν εγκεφαλικές αιμορραγίες ή ακόμη έμφρακτα ή ισχαιμικά επεισόδια.
Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα ιδιαίτερα δυσάρεστο γεγονός, που μπορεί να αποφευχθεί με τον κατάλληλο συντονισμό διάγνωσης και θεραπείας. Γενικά, όμως, είναι κλινικές περιπτώσεις που, διαγνωστικά, παίρνουν αρκετό χρόνο και ακόμη περισσότερο, μέχρι να τεθεί η σωστή θεραπευτική αγωγή. Ανήκουν στις λεγόμενες περιπτώσεις συνοσηρότητας νευρολογικών νοσημάτων, που είναι ιδιαίτερα περίπλοκες, απαιτούν μεγάλη κλινική πείρα, υπομονή από τον ασθενή και τακτικά αρκετούς αυτοσχεδιασμούς, σε ότι αφορά τη θεραπευτική αγωγή.

ΌΤΑΝ ΠΑΣΧΕΙ ΤΟ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΌΠΩΣ Π.Χ. ΣΚΛΗΡΥΝΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ.
Μελετώντας το ανοσοποιητικό σύστημα, βλέπουμε ότι αυτό συνεργάζεται στενά με τα υπόλοιπα συστήματα του οργανισμού, κυρίως με το νευρικό, το ενδοκρινικό και το μεταβολικό. Αναμενόμενα λοιπόν, σε μια αυτοάνοση βλάβη θα έχουμε εμφάνιση νοσηρών καταστάσεων και από τα άλλα συστήματα που αναφέραμε. Έχουμε, δηλαδή, την κατάσταση της συνοσηρότητας, όπου είναι δυνατόν να συνυπάρχουν π.χ. μια σκλήρυνση κατά πλάκας μαζί με ρευματοειδή αρθρίτιδα και νόσο του Hashimoto. Μοιάζει, δηλαδή, με την κατάσταση που έχουμε ένα τραύμα στον ώμο και υποφέρουν μερικά δάχτυλα του χεριού ή όλα.

Η ΡΟΔΟΧΡΟΥΣ ΠΙΤΥΡΙΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΕ ΆΤΟΜΑ ΜΕ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΈΝΤΟΝΗ ΔΕΡΜΑΤΙΚΗ ΕΥΠΑΘΕΙΑ.
Τέτοιου είδους άτομα και ιδιαίτερα κάτω από την πίεση του χρόνου σε έντονη συναισθηματική διέγερση σε καταστάσεις φόβου, στρες παρουσιάζουν, μικρής έντασης, εξανθήματα, σε περιοχές που εφαρμόζουν στενά δοκιμαζόμενα ρούχα, τα οποία δεν έχουν περάσει από το πλυντήριο και κουβαλούν ακόμα τις κολλοειδείς ουσίες της συσκευασίας τους. Πρόκειται για μια αλλεργική αντίδραση, δερματικού τύπου, παρόμοια με αυτή της ποικιλόχρου πιτυρίασης, με τη μόνη διαφορά ότι εντοπίζεται στις περιπτώσεις που αναφέραμε, για αυτό χαρακτηρίζεται και η νόσος των δοκιμαστηρίων.

ΆΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΑΛΕΝΤΟ

ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΈΧΟΥΝ ΕΝΤΟΠΙΣΤΕΙ ΑΝΟΪΚΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΠΟΚΤΑΝΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ, ΌΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ.
Εδώ και χρόνια στη νευρολογία είναι γνωστό και το σύνδρομο του μεγαλοφυούς ηλιθίου, το λεγόμενο σύνδρομο Σάβαναθ. Στην προκειμένη περίπτωση, πρόκειται για ανθρώπους με διανοητικές καθυστερήσεις, τελείως αποκλεισμένους από κοινωνικές δραστηριότητες, αλλά με ένα υπερμεγεθυμένο ταλέντο σε ότι αφορά μερικές μονήρεις πνευματικές εκδηλώσεις, όπως μνήμη, αποστήθιση, αριθμητικές πράξεις,  μουσική δραστηριότητα κ.τ.λ.. Ενώ βλέπουμε ότι έχουμε ένα τεράστιο έλλειμμα στη συνδυαστική σκέψη, υπάρχει ένα υπερμεγεθυμένο ταλέντο σε ορισμένες πράξεις. Πρόκειται για το αποτέλεσμα της ιδιότητος της πλαστικότητας του εγκεφάλου, όπου προσπαθεί να ισορροπήσει μια αδυναμία με μια υπεραναπτυγμένη ικανότητα.

ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ ΣΕ ΑΚΙΝΗΣΙΑ

ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, Π.Χ. ΣΤΟΝ ΎΠΝΟ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ Ή ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ.
Τα τελευταία χρόνια τα λέμε ακινητοποιημένα δίκτυα (Default mode network). Τα ακινητοποιημένα δίκτυα ,κυρίως κατά τον ύπνο, διεγείρονται μεταφέροντας πληροφορίες στα δίκτυα μνήμης και στο λεγόμενο συναισθηματικό σύστημα του εγκεφάλου που εδρεύει στον προμετωπιαίο λοβό. Η λειτουργία των δικτύων αυτών και η ένταση τους ρυθμίζουν πλήθος εγκεφαλικών λειτουργιών και κυρίως ότι αφορά την συναισθηματική, επικοινωνιακή και ερωτική συμπεριφορά. Μία από τις πλέον «δυσάρεστες» εκδηλώσεις τους είναι η εμφάνιση της κατάθλιψης.

Η ΗΛΕΚΤΡΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΈΧΕΙ ΣΑΝ ΒΑΣΙΚΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ.
Μέχρι πριν τριάντα χρόνια ήταν μια εξέταση, λόγω της πολυπλοκότητας της και  των δυσχερών εξεταστικών μηχανημάτων, δύσκολη, χρονοβόρα και σπάνια. Τον τελευταίο καιρό, όμως, γνώρισε τρομερή άνοδο και φανταστική βελτίωση, οικειοποιώντας τις νέες τεχνικές και ψηφιακές δυνατότητες. Έτσι το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα έχει πάψει από καιρό να είναι απλά ένα διαγνωστικό μέσο για την επιληψία και για τους διαφόρους τύπους της ασθένειας αυτής και έγινε ένα ιδιαίτερα χρήσιμο εργαλείο που μπορεί να καταγράψει, να αναλύσει και να εκτιμήσει ακόμα και την ενέργεια που προέρχεται από μερικά εγκεφαλικά κύτταρα. Το πολύωρης ή πολυήμερης καταγραφής ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος ανοίγει νέους ορίζοντες στη διαγνωστική της νευρολογίας και ψυχιατρικής, δίνοντας σχεδόν πλήρεις εξηγήσεις για κλινικές εικόνες, που μέχρι τώρα εθεωρούντο σκοτεινές.

Η ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΟΣΙΑ

Η ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΟΣΙΑ ,ΌΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΌΝΟΜΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΑΝΟΣΙΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΜΕ ΚΥΡΙΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΒΟΛΕΩΝ.
Κατά κύριο λόγο, φυσική ανοσία χρησιμοποιεί o οργανισμός προκειμένου να εντοπίσει τους πρώτους φραγμούς, όπως είναι το δέρμα, οι βλεννογόνοι και σε ένα δεύτερο στάδιο, συστατικά αυτών των οργανισμών, κυρίως πρωτεΐνες με αντιμικροβιακή δράση  που σκοτώνουν, αδιακρίτως, όλους τους παθογόνους οργανισμούς. Μεγάλα κύτταρα, που λέγονται φαγοκύτταρα, μαζί με μια άλλη ομάδα, τα φονικά κύτταρα, επεκτείνουν τη δύναμη της φυσικής ανοσίας, χρησιμοποιώντας παράλληλα ειδικές πρωτεΐνες όπως είναι η C αντιδρώσα πρωτεΐνη και μια ομάδα αντιφλεγμονωδών πρωτεΐνης, που είναι οι κυτταροκίνες. Η φυσική ανοσία αρχίζει ακόμη από την ενδομήτρια ζωή και παραμένει μέχρι τέλος του ανθρώπου, υποκείμενη, όμως, στις φθορές του χρόνου.

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΠΑΝΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΜΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΜΥΔΡΙΑΣΗ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΛΕΦΑΡΟΥ.
Οι διαταραχές της συνείδησης στην αρχή είναι ελάχιστες και μοιάζουν περισσότερο με καταστάσεις σύγχυσης, αλλά μπορούν να εξελιχθούν σε προκώμα έως κώμα. Η αιτία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι μια μονόπλευρη εγκεφαλική διαταραχή που ασκεί πίεση σε σημείο που να προκαλεί το διασκηνίδιο εγκολεασμό. Η αναγνώριση πρέπει να είναι άμεση, κυριολεκτικά επιτόπου, με ταχύτατη εφαρμογή των θεραπευτικών μέσων, κυρίως νευροχειρουργική, για να υπάρχει ελπίδα διάσωσης του ασθενή. Έτσι λοιπόν, πρέπει σε καταστάσεις σύγχυσης ή διαταραχή της συνείδησης να κάνουμε έγκαιρα έναν έλεγχο της κόρης του οφθαλμού.

ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΙΚΗ

ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ, ΌΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΠΟΝΟΙΑ ΜΙΑΣ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΗΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ, Η ΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΡΟΥΤΙΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΩΡΟ ΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΗΜΑ, ΤΟ ΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΗΜΑ ΜΕ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ, Η ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΘΑΛΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Η ΣΤΕΦΑΝΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΙΚΗ.
Είναι μια σειρά από εξετάσεις και επεμβάσεις, που πλέον είναι ρουτίνα για τον αγγειοκαρδιακό έλεγχο. Έτσι λοιπόν, η σειρά αυτή των εξετάσεων και επεμβάσεων, που στις μέρες μας έχει γίνει ένα εξεταστικό επεμβατικό πακέτο, δεν συμπεριλαμβάνει τον εγκεφαλικό έλεγχο. Σε πολλά ερευνητικά καρδιολογικά ινστιτούτα και πανεπιστημιακές κλινικές του εξωτερικού, σε αυτές τις διαδικασίες, αρχικά ,αλλά και στα μετέπειτα στάδια σε όλες τις περιπτώσεις ,συμπληρώνεται τόσο το «πακέτο» των εξετάσεων όσο και η εκτίμηση των καταστάσεων, πριν και μετά την επέμβαση, από έναν πλήρη εγκεφαλικό έλεγχο. Τα αποτελέσματα αυτού του ελέγχου είναι πολλές φορές τόσο «ηχηρά» που επιβάλλουν την άμεση συνδρομή και τις πλήρως νευρολογικές εξετάσεις (εικοσιτετράωρο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, μαγνητική τομογραφία). Στην Ελλάδα ήδη έχει αρχίσει σε ορισμένες κλινικές ή γιατρούς να γίνεται πλέον συνείδηση και να ακολουθείται τυπικά αυτό το πρόγραμμα.

ΤΑ ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ «ΉΡΘΑΝ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ» ΜΕ ΤΗ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑ.
Ήταν αναμενόμενο αυτό, διότι περίπου σε όλα τα αυτοάνοσα υπάρχει μια νευρολογική συνδρομή. Πολλές δε φορές, η συμπτωματολογία από το νευρικό σύστημα είναι αυτή που κυριαρχεί στην κλινική εικόνα των περισσότερων αυτοάνοσων νοσημάτων. Στις περιπτώσεις αυτές, ο θεράπων ιατρός οφείλει, πέρα από καλός γνώστης της παθογένειας  της νόσου, να είναι και ένας «άριστος» ισορροπιστής της αγωγής. Η θεραπευτική αγωγή που έχει στόχο το αμυντικό σύστημα του οργανισμού (το ανοσοποιητικό), του δημιουργεί προβλήματα και του μειώνει την ικανότητα να αντιμετωπίσει νέους  εξωτερικούς κίνδυνους. Είναι πιο ευάλωτο σε μια επίθεση και εκ των έσω και έξω.

ΜΕΤΑΛΛΑ ΚΑΙ ΦΩΣ (ΦΩΤΟΣΥΝΘΕΣΗ)

ΣΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΦΥΤΙΚΟΥΣ, Η ΣΥΖΕΥΞΗ ΟΡΓΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΟΡΓΑΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΈΧΕΙ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι οι πορφυρίνες. Πρόκειται για οργανικές ουσίες, που τις βρίσκουμε στο ανθρώπινο αίμα, αλλά και στη χλωροφύλλη των φυτών με τη μορφή ενός επιπέδου του δακτυλίου με τη μορφή αζώτου και άνθρακα. Το μόριο αυτό έχει μια κεντρική οπή, η οποία είναι ο χώρος υποδοχής κάποιου μεταλλικού ιόντος. Όπως είναι ο σίδηρος ή το μαγνήσιο.
Όταν λοιπόν τα ιόντα εγκλωβιστούν στη θέση αυτή, τότε το όλο «προϊόν» δρα σαν μια μηχανή ενέργειας. Σε αυτό συμβάλλει και το ηλιακό φως που δρα ,καταλυτικά, στη βιοσύνθεση αυτή. Έτσι λοιπόν, έχουμε την παραγωγή στα μεν ζώα της αιμογλοβίνης και στα φυτά της χλωροφύλλης. Και οι δυο αυτές ουσίες μεταφέρουν οξυγόνο στους ιστούς και προάγουν τη ζωή.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΈΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΣΥΝΔΡΟΜΟ, ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
Το σύνδρομο θωρακικής εξόδου προκύπτει από την πίεση των αγγείων μετά την έκφυση τους από την αορτή και την διαδρομή τους κάτω από την κλείδα. Στο σημείο αυτό, μυϊκές μάζες με άλλους ιστούς προκαλούν την πίεση του αγγείου, με αποτέλεσμα να μην αιματώνεται αρκετά η άκρα χείρα και να πονάει και να «χάνεται» ο σφυγμός από τον σύστοιχο καρπό. Η συμπτωματολογία είναι χαρακτηριστική και η διάγνωση γίνεται κατά κύριο λόγο με την αγγειογραφία. Η θεραπεία είναι χειρουργική.

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΜΕ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΣΥΝΕΧΕΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Το κλειδί αυτής της επικοινωνίας από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι η προσωπικότητα του καθενός. Πίσω δε από την προσωπικότητα κρύβονται και οι δυνατότητες προσαρμογής της. Όταν αυτές οι δυνατότητες προσαρμογής διαταράσσονται προς τη μία ή άλλη κατεύθυνση, τότε και η προσωπικότητα του ατόμου «φορμάρει» μια ανάλογη συμπεριφορά και χαρακτηριοδομεί προς την κατεύθυνση αυτή.
Μια τέτοια διαταραχή της προσωπικότητας είναι και η λεγόμενη παθητικο-επιθετική προσωπικότητα, που χαρακτηρίζει πλέον στις μέρες μας εκατομμύρια ανθρώπους που ενώ παρουσιάζονται φοβερά αγρίμια, πειθήνια και υποταγμένα όντα ξαφνικά πετούν από πάνω τους την παθητικότητα και δείχνουν μια υποβόσκουσα έως  ακραία εχθρικότητα προς τρίτους. Όπως όλες οι διαταραχές της προσωπικότητας, έτσι και εδώ, εάν δεν προληφθούν εγκαίρως με τις παραινέσεις και την αυτοκριτική, μπορεί να εξελιχθούν σε παθολογική κατάσταση.

ΤΙ ΦΤΑΕΙ ΣΤΙΣ ΠΟΡΦΥΡΙΕΣ;

ΠΟΡΦΥΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΆΣΧΗΜΗ ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΛΟΓΩ ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ.
Η ρίζα των προβλημάτων βρίσκεται σε χημικές αλλοιώσεις, κυρίως του μορίου της πορφυρίνης που υπάρχει στο αίμα. Συνήθως ,στο κέντρο αυτού του μορίου, «επικάθεται» ένα κομμάτι μετάλλου π.χ. σίδηρος ή φώσφορος, ο οποίος ενεργοποιεί δραστικά όλη τη νέα σύνθεση στην παραγωγή ηλεκτρονίων. Το «μόρφωμα» αυτό είναι και ο καταλύτης της εμφάνισης της νόσου της πορφυρίας, λόγω του ότι ο, έντονα, οξειδωτικός του χαρακτήρας, μέσω των νέων ηλεκτρονίων που έχει, προσβάλλει τα διάφορα στάδια παραγωγής της αίμης και παραμορφώνει τα κύτταρα του αίματος.

Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΩΜΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΧΤΥΠΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΆΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΆΝΘΡΩΠΟ.
Μπορεί να πλανάται στο περιβάλλον με μια υποκειμενική μορφή όπως ψυχική, λεκτική, περιβαλλοντολογική κ.τ.λ. . Η υποκειμενική βία είναι σήμερα πλέον το κυρίως «όπλο» πειθαναγκασμού και πρόκλησης  ψυχικών διαταραχών. Αυτά μπορούμε να τα κατατάξουμε στην κατηγορία των μη φονικών «όπλων». Πρόκειται, δηλαδή, για τον παράγοντα αυτόν που διασπείρεται στα διάφορα κοινωνικά στρώματα σε άμεση απροσδιόριστη δράση, με έντονες συνέπειες για όλες τις ανθρώπινες μάζες. Η υποκειμενική βία εξ αντικειμένου εφαρμόζεται και σε προσωπικό επίπεδο, αλλά, κατά κύριο λόγο, στις μέρες μας έχει πάρει κοινωνική διάσταση λόγω των μέσων μαζικής επικοινωνίας που την αναπαραγάγουν έντονα.

ΘΥΡΕΟΕΤΟΞΙΚΩΣΗ ΚΑΙ ΟΦΘΑΛΜΟΣ

Η ΘΥΡΕΟΤΟΞΙΚΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ «ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗΣ», ΑΥΤΟΠΑΡΑΓΟΜΕΝΗ  ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ‘IΔΙΟ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ.
Σε υψηλά ποσοστά δημιουργεί μια εκτόπιση του οφθαλμού προς τα μπροστά. Αυτή η κλινική εικόνα, που λέγεται επίσης και μονόπλευρος εξώφθαλμος, είναι πάρα πολύ επικίνδυνη και μπορεί να έχει και μοιραία αποτελέσματα. Πρέπει μόλις παρουσιάζεται και ιδιαίτερα σε άτομα νεαρής ηλικίας, να σκεφτόμαστε την περίπτωση της θυρεοειδικής λειτουργίας σαν αιτία και να γίνονται οι ανάλογες εξετάσεις. Η κατάσταση αυτή και για την διάγνωση και θεραπεία είναι θέμα πολλών γιατρών, άρα ο ασθενής πρέπει να μεταβεί σε νοσοκομείο, όπου πέρα από το εξόφθαλμο και την θυρεοτοξίκωση θα εξετασθούν και άλλα παρεμφερή συστήματα.

ΜΥΔΡΙΑΣΗ ΚΑΙ ΑΜΦΕΤΑΜΙΝΗ

Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΜΥΔΡΙΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΚΡΑΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΆΜΦΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΥΠΕΡΔΟΣΟΛΟΓΙΑ ΑΜΦΕΤΑΜΙΝΗΣ.
Η αμφεταμίνη είναι μια διεγερτική ουσία, η οποία ερεθίζει το συμπαθητικό σύστημα φέρνοντας ευφορία, απώλεια της κόπωσης, έντονη σωματική και σεξουαλική δραστηριότητα. Είναι μια από τις πλέον εθιστικές ουσίες, που παράλληλα προκαλούν και βαριές βλάβες του κεντρικού νευρικού συστήματος. Μια από αυτές τις βλάβες είναι η διαταραχή της συνείδησης με έντονη διέγερση και μυδρίαση (διαστολή) της κόρης άμφω. Οι κόρες δε διεγείρονται στο φως κατά την δοκιμασία του οποίου παραμένουν σε διαστολή. Πρόκειται για μια επικίνδυνη για τον εγκέφαλο κατάσταση, που ακόμα και αν αναρρώσει ο χρήστης αφήνει μόνιμες βλάβες, οι οποίες μπορούν να πιστοποιηθούν στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και μετά από πολλά χρόνια.

ΧΩΡΙΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΠΛΗ ΓΝΩΣΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ, Ο ΎΠΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΆΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ.
Όντως αυτό συμβαίνει, αλλά όχι πάντα. Υπάρχουνε μερικοί άνθρωποι, οι οποίοι ονειρεύονται ξεκάθαρα αυτό που θέλουνε ή αυτό που επηρεάζουνε να δουν. Αυτού του είδους οι άνθρωποι μπορούν συνειδητά ,κατά την διάρκεια του ονείρου, να μεταφέρουνε την ροή του ονείρου στο σημείο που θέλουνε. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει μια ιδιαίτερη ικανότητα να διεγείρουνε τον προμετωπιαίο λοβό, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την συνείδηση των πραγμάτων και έτσι να έχουνε μια συμμετοχή στο όνειρο. Το ότι ζούμε το όνειρο σημαίνει ότι μέσα από τον εσωτερικό μας κόσμο και μερικές φορές από το εξωτερικό περιβάλλον, ερεθίσματα οδηγούν στη διέγερση του προμετωπιαίου λοβού και έτσι έχουμε μια επαφή καλύτερα συνειδητή. Ταυτόχρονα αυτό δείχνει ότι ο προμετωπιαίος λοβός είναι και το κέντρο της συνείδησης.

ΤΑ ΑΓΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΔΕΥΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΌΛΟΥ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ.
Κυρίως όμως του εγκεφάλου, που υπολογίζεται ότι χρειάζεται για τη σωστή του λειτουργία το 30% με 40% του πολλοστού του αίματος. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, ακόμα και οι πιο έμπειροι γιατροί θεωρούσαν την τροφοδοσία του εγκεφάλου με αίμα, μέσω των αγγείων, σαν μια απλή «υδραυλική» διεργασία και τα αγγεία σαν απλούς «σωλήνες». Με την εξέλιξη, όμως, των νέων διαγνωστικών μεθόδων, βρέθηκε ότι τα αγγεία αποτελούνται από «αυτόνομα» κύτταρα, τα οποία είναι σε μια συνεχή επικοινωνία μεταξύ τους, αλλά και με το περιβάλλον τους. Η έρευνα λοιπόν των κυττάρων αυτών κατέδειξε ότι οι αρτηριοσκληρωτικές πλάκες, που δημιουργούνται, δεν είναι πάνω στα αγγεία αυτά, αλλά μέσα στα τοιχώματα τους. Έτσι που να μην εμποδίζουν, όπως φανταζόμαστε, την κυκλοφορία του αίματος λόγω στένωσης, αλλά να αποτελούν ιδανικές εστίες φλεγμονών. Αυτές οι φλεγμονές μέσα στον εγκέφαλο προκαλούν τοπικές αγγειακές διαταραχές που με τη σειρά τους μεταφέρουν τη βλάβη και στους εγκεφαλικούς ιστούς.


ΟΙ ΝΕΥΡΟΔΙΑΒΙΒΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΟΥΣΙΕΣ, ΠΟΥ ΜΕΤΑΔΙΔΟΥΝ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΤΟ ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΈΝΑ ΚΥΤΤΑΡΟ ΣΤΟ ΆΛΛΟ.
Υπάρχουν πολλοί νευροδιαβιβαστές όπως είναι η ακετυλοχολίνη, ντοπαμίνη, γ-αμινοβουτυρικό οξύ, σεροτονίνη και γλουταμικό οξύ. Όλοι αυτοί οι νευροδιαβιβαστές, αλληλοεπιδρώντας στα κύτταρα του εγκεφάλου ο καθένας μόνος ή σε διάφορους συνδυασμούς, δημιουργούν την κίνηση του ατόμου, την αρμονία των λεπτών η μεγάλων κινήσεων και την κινητική συμπεριφορά του ατόμου σε σχέση με το περιβάλλον. Οι διαταραχές αυτών των νευροδιαβιβαστών χαρακτηρίζονται σαν εξωπυραμιδικά σύνδρομα. Στην ουσία, πρόκειται για την κλινική εκδήλωση του πάρκινσον, όπου έχουμε την έλλειψη ντοπαμίνης και την κλινική εκδήλωση της χορείας, όταν έχουμε έλλειμμα ακετυλοχολίνης.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΌΠΟΥ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ, ΝΤΡΟΠΑΛΑ, ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΚΑΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΜΙΑ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΆΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ.
Η εξαρτώμενη αυτή συμπεριφορά χαρακτηρίζει την τιμή τους και εκδηλώνεται με την αδυναμία προσωπικής απόφασης με ξένο ή προσωπικό θέμα. Αποτέλεσμα η απομόνωση τους. Έτσι λοιπόν, βασιζόμενα στους άλλους, μεγαλώνοντας, αυξάνουν οι συναισθηματικοί και κοινωνικοί δεσμοί από πρόσωπα εξαρτώμενα και αναπτύσσεται ένα τεράστιο άγχος, σε ότι αφορά την διεκπεραίωση της καθημερινότητας.  Αυτά τα άτομα εμφανίζουν τον ψυχαναγκασμό τάξης και της καθαριότητας. Επαναλαμβάνουν σταθερά τις ίδιες αντιδράσεις π.χ. πλύσιμο χεριών ή το καθάρισμα του σπιτιού. Όσο περισσότερο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο δύσκολή και η θεραπεία των ατόμων.

Ο ΙΝΙΑΚΟΣ ΛΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.
Αποτελεί περίπου το 12% της μάζα του και είναι στο πίσω μέρος του εγκεφάλου, πάνω από την παρεγκεφαλίτιδα και έχει απευθείας σύνδεση, μέσω της οπτικής οδού (οπτικά νεύρα), με τα αισθητήρια όργανα των οφθαλμών. Το βασικό μέλημα της λειτουργίας του ινιακού λοβού είναι να διατηρεί μια βασική χωροταξική οργάνωση όλων των οπτικών πληροφοριών που παίρνει από τα μάτια, ενώ ταυτόχρονα να συντονίζει και «υπολειτουργίες» όπως είναι το χρώμα, το βάθος, η τοπική μορφή, η κίνηση κ.τ.λ. . Πρέπει να μνημονεύσουμε ότι για κάθε μια από αυτές τις υπολειτουργίες  υφίστανται στον ινιακό λοβό ένα υποκέντρο, ανάλογης δράσης. Αυτή η περιπλοκότητα καθιστά τον ινιακό λοβό, αρκετές φορές, ιδιαίτερα ευαίσθητο σε εσωτερικά ή εξωτερικά ερεθίσματα, τα οποία προκαλούν διάφορες κακώσεις και εκατοντάδες, από διαφορετικά σύνδρομα, διαταραχές όρασης. Η έρευνα του και η εξειδίκευση του είναι από τα πλέον δύσκολα σημεία της νευροφυσιολογίας.


Η ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ ΜΕΤΡΑΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΠΙΣΩ.
Τα τελευταία χρόνια, όπως όλα τα πράγματα για την ιατρική, καθιερώθηκε περισσότερο. Τον τελευταίο καιρό, ιδιαίτερα η χειρουργική επέμβαση στον κροταφικό λοβό, για την αναστολή των επιληπτικών κρίσεων, έχει γίνει μια περιζήτητη μέθοδος. Για παράδειγμα, στη Γερμανία γίνονται περισσότερες από 500 εγχειρήσεις τον χρόνο, σε ειδικά κέντρα και η λίστα παραμένει αρκετά μεγάλη. Βέβαια, μεγάλη είναι η συνεισφορά της πολύωρης ή πολυήμερης ηλεκτροεγκεφαλογραφικής καταγραφής της εγκεφαλικής δραστηριότητας και με αυτό τον τρόπο ο εντοπισμός των επιλεπτογενών εστιών στον εγκέφαλο. Γεγονός απαραίτητο για μια επιτυχή έκβαση χειρουργικής επέμβασης εναντίον της επιληψίας.  Με αυτές τις προϋποθέσεις φαίνεται ότι η επιληπτική χειρουργική πλέον έχει καθιερωθεί σαν νευρολογική θεραπεία.

Η ΠΑΡΑΝΟΕΙΔΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΠΛΕΟΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.
Δεν είναι ότι κάποιος γεννιέται με μια ιδιαίτερη ευμεταβλητότητα, σε ότι αφορά αυτή την απόκλιση από την υγιή προσωπικότητα. Είναι το γεγονός ότι το όλο νέο περιβάλλον, στο σύγχρονο κόσμο με την παγκοσμιοποίηση που υπάρχει πλέον και την παγκόσμια γενικευμένη συμπεριφορά της καθημερινότητας, είναι ιδιαίτερα καταπιεστικό  προς την πλευρά αυτή.
Δηλαδή, μια πάρα πολύ μικρή, ελαφριά «αιχμή» στην προσωπικότητα με ιδέα παρανοϊκού χαρακτήρα, μπορεί με την πάροδο των ετών, τον κοινωνικό βίο, την καθημερινότητα, τις σπουδές, την εργασία και τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζουν οι διαπροσωπικές σχέσεις, να ογκωθεί και να δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα. Το πρόβλημα αυτό είναι ακόμα πιο έντονο και δυνατό, όταν το άτομο που διακατέχεται από παρανοϊκή διαταραχή της προσωπικότητας έχει και μια ηγετική θέση.
Ο λόγος που το κάνει ιδιαίτερα «δύσκολο», για αυτή τη θέση, είναι ότι αυτά τα άτομα διακατέχονται από έμμονα βιώματα και ιδέες, που πολλές φορές είναι και ιδέες καταδίωξης, προσβολών και έχουν μια τάση θυματοποίησης, η οποία βέβαια σε ένα μεγάλο εργασιακό κύκλο μπορεί να έχει ιδιαίτερα αρνητικά αποτελέσματα. Εκείνο όμως το ιδιαίτερο, που έχουν, είναι ότι είναι τελείως ανίκανοι σαν ηγέτες να αναλογιστούν την ευθύνη τους στα διάφορα ζητήματα.
Έτσι λοιπόν, οι παρανοειδείς ιδέες παρουσιάζονται σαν ουσιαστική σκέψη ενός διαμορφωμένου ηγέτη, που δεν έχουν εύλογη βάση, αλλά δεν είναι κατά ανάγκη αλλόκοτες, όπως στη σχιζοφρένεια, και να μην έχουν και τον παραληρηματικό χαρακτήρα της σχιζοφρένειας. Εκείνο όμως που έχουν, είναι ιδιαίτερα επίμονες και εμμένουσες. Δηλαδή, ο ηγέτης με την παρανοειδή διαταραχή της προσωπικότητας μπορεί να καταφεύγει σε στερεότυπες αντιδράσεις, σκέψεις και ενέργειες, οι οποίες, παρόλη τη μη λογική διάθεση ,τον διακατέχουν μόνιμα.

ΤΟ ΓΥΡΟΕΙΔΕΣ ΕΡΥΘΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΠΑΡΟΔΙΚΟ ΕΞΑΝΘΗΜΑ ΣΕ ΌΛΟ ΤΟ ΚΟΡΜΟ, ΜΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΣΤΡΟΓΓΥΛΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΜΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΡΩΜΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ.
Είναι αποτέλεσμα του ρευματικού πυρετού και κατά περιόδους παρουσιάζει κοιλιακούς πόνους, ρινικές αιμορραγίες στην αρχή της νόσου και μετά εντείνονται τα συμπτώματα, ενώ προστίθονται   κακουχίες, σύγχυση, πονοκέφαλος, ανορεξία, κατάθλιψη. Εδώ πέρα μπορεί να έχουμε μεγαλύτερες επιπλοκές με τη μορφή εγκεφαλίτιδας σε κλινικά προδιατεθειμένα άτομα. Η διάγνωση δεν είναι δύσκολη και η αγωγή με αντιφλεγμονώδη φάρμακα βοηθάει τα μέγιστα, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα.

ΟΙ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΕΣ.
Πέρα από αυτό όμως, αλληλουχίες ενδείξεων, σε ότι αφορά νευρολογικές παθήσεις, δείχνουν στιγμιαία αριθμητικές ή γεωμετρικές περιόδους αύξησης ορισμένων ασθενειών. Έτσι λοιπόν, δε μιλάμε για την απόλυτη πρόβλεψη, αλλά για τη μαθηματική εξέλιξη που θα έχει σε λίγο χρόνο ένα σημερινό γεγονός. Βλέπουμε για παράδειγμα ότι την τελευταία εικοσαετία δυο ψυχικές παράμετροι, όπως το άγχος και η κατάθλιψη, αυξάνονται ραγδαία αριθμητικά ή γεωμετρικά, ανάλογα με τη περιοχή στη σύγχρονη δυτική ανταγωνιστική κοινωνία. Άρα είναι αναμενόμενο μια πολλαπλά αυξανόμενη τάση για τη δημιουργία νευροψυχιατρικών παθήσεων τουλάχιστον.

ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΨΑΧΝΟΥΝ ΜΕ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Μια αφορμή για την ένταση των ερευνών αυτών έδειξε πως στις αινιγματικές μούμιες, η εμφάνιση καρκινογόνων στοιχείων σχετικά με τις σημερινές καταστάσεις ήταν πολύ μικρότερη. Έτσι λοιπόν, ενισχύθηκε η άποψη ότι πέραν του ότι ζει ο άνθρωπος περισσότερο, υπόκειται σε ηλιακή ακτινοβολία, λοιμώξεις, γενετικές επιβαρύνσεις, ραδιενέργεια, δηλαδή σε μια θάλασσα καρκινογόνων παραγόντων. Παρόλα αυτά, ο μέσος όρος ζωής είναι ουσιαστικά μεγαλύτερος από ότι στο παρελθόν. Έτσι λοιπόν, απομένει να σκεφτούμε ότι η αύξηση του καρκίνου οφείλεται κατά κύριο λόγο στις επιβλαβείς συνήθειες μας όπως το κάπνισμα, το αλκοόλ, η ζωή με έντονο στρες κ.τ.λ. .

ALZHEIMER ΚΑΙ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ, ΛΙΠΙΔΙΑ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗ ΝΟΣΟ ALZHEIMER ΠΟΥ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ΣΕ ΜΑΡΑΣΜΟ.
Η νέα αυτή ελπίδα βασίζεται σε μια νέα επιστημονική διαπίστωση˙ ότι στην περίπτωση αυτή τα εγκεφαλικά κύτταρα έχουν στην επιφάνεια του μορίου τους, χοληστερόλη και λιπίδια. Το συνδυασμό αυτό πρέπει να τον αποβάλλει ο εγκέφαλος εγκαίρως, διότι η μεγάλη συγκέντρωση τους δημιουργεί προβλήματα χωρητικότητας και λειτουργίας. Τα υπολείμματα αυτού του είδους των λιπιδίων και χοληστερόλης μπορούν με νέες τεχνικές να μετρηθούν στο αίμα  με εξετάσεις ρουτίνας. Αυτό δίνει πρακτικά τη δυνατότητα μιας προληπτικής μέριμνας για την εντόπιση του Alzheimer. Βέβαια, χρειάζεται κάποιος καιρός για να βιομηχανοποιηθούν τα εργαστήρια αυτά.

ΑΛΛΗΛΟΕΞΑΡΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑΝ ΌΤΙ ΟΙ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΕΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ, ΠΙΟ ΑΛΜΥΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΡΥΚΕΥΜΑΤΑ, ΦΑΓΗΤΑ.
Ο λόγος είναι ότι ο θόρυβος απαλύνει τη γεύση ˙άρα τα φαγητά τους πρέπει να ήταν «γευστικά τονισμένα». Ανάλογες έρευνες τον τελευταίο καιρό έχουν παρατηρήσει ότι τα φαγητά στο αεροπλάνο με τον έντονο θόρυβο δεν έχουν την ίδια γεύση όπως τα επίγεια. Αυτό συντονίζεται και με άλλες παρατηρήσεις όπως π.χ. ότι η όραση είναι καλύτερη όταν συνοδεύεται από γευστικές απολαύσεις όπως ποδοσφαιρικός αγώνας και πίτσα. Γενικά, είναι γνωστό στη νευρολογία ότι οι αισθήσεις αλληλοεξαρτώνται με διάφορους τρόπους. Ένας νέος κλάδος που θα μπορούσε να ελέγξει τια αισθητήριες αλληλοεξαρτήσεις θα προσέφερε μεγάλη υπηρεσία σε διάγνωση και θεραπεία νευρολογικών συμπτωμάτων.

ΘΗΛΙΤΙΔΑ

Η ΘΗΛΙΤΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΞΑΦΝΙΚΗ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΟΠΤΙΚΗΣ ΟΞΥΤΗΤΑΣ ΜΕ ΈΝA ΝΕΦΕΛΩΔΕΣ ΣΚΟΤΩΜΑ.
Η θηλίτιδα στην ουσία είναι μια οπισθοβολβική νευρίτιδα, η οποία στο 70% των περιπτώσεων είναι συνοδό σύμπτωμα της σκλήρυνσης κατά πλάκας  ή άλλων φλεγμονωδών καταστάσεων. Θέλει μεγάλη προσοχή, επειδή λόγω του ότι είναι ελαφριάς συμπτωματολογίας νόσημα, θεωρούν πολλοί γιατροί εσφαλμένα σαν κάτι «περαστικό» και δεν χορηγούν άμεση αγωγή. Πολλές δε φορές δεν επεκτείνονται και στον γενικευμένο έλεγχο που απαιτούν αυτές οι περιπτώσεις. Τα χαρακτηριστικά μιας θηλίτιδας είναι η ασάφεια των ορίων της θηλής, η διεύρυνση των αρτηριών και φλεβών, ακτινοειδείς αυλακώσεις στον αμφιβληστροειδή και εμφάνιση αιμορραγιών. Η διάγνωση της είναι εύκολη, διότι πέρα του ιστορικού παρατηρεί κανείς με το οφθαλμοσκόπιο τις χαρακτηριστικές αλλοιώσεις που αναφέραμε. Η θεραπευτική αγωγή πρέπει να είναι άμεση για να μην επεκταθούν τα συμπτώματα.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΒΙΑ

Ο ΌΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ ΉΤΑΝ ΟΠΑΔΟΣ ΤΗΣ ΆΠΟΨΗΣ ΌΤΙ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΑΣ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Φαίνεται πως πέρα από έναν αφορισμό στην περίπτωση αυτή έχουμε και μια πραγματικότητα, σε ότι αφορά την ιστορία της «υποκειμενικής» βίας. Σαν «υποκειμενική» βία εννοούμε αυτέ τις μορφές ασκήσεις πίεσης που δεν έχουν άμεσο θανατικό αποτέλεσμα ή οξύ σημαντικό τραυματισμό, αλλά μια χρόνια τραυματική εμπειρία με έντονες ψυχολογικές προεκτάσεις. Ποτέ η «υποκειμενική» βία, όπως δείχνει η ιστορία, δεν έφερε το επιδιωκόμενο κατασταλτικό αποτέλεσμα, είτε αυτό ήταν εξαρχής χρισμένο ή αόριστο.

ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΧΟΝΔΡΙΑ



 ΥΠΟΧΟΝΔΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, ΌΠΟΥ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΧΕΙ.
Στους σχιζοφρενείς καμιά φορά υποχονδριακές ιδέες φτάνουν σε παραλήρημα. Οι σχιζοφρενείς πολύ τακτικά παραπονιούνται για αίσθημα κόπωσης, ιλίγγου, λιποθυμικής τάσης, αδυναμία κίνησης, άγχος, έντονους πονοκεφάλους, διαταραχές πέψης. Τις περισσότερες φορές σε αυτές τις περιπτώσεις πρόκειται για παράπονα, χωρίς βάσεις. Απλώς όταν υπάρχει έξαρση των συμπτωμάτων,  αυξάνονται έντονα και αυτά συμπληρώνοντας μια ήδη δυσμενή εικόνα, που χαρακτηρίζεται από γκρίνια και άρνηση. Συνήθως χρησιμοποιώντας την κατάλληλη θεραπεία (φάρμακα), έχουμε την υποχώρηση των συμπτωμάτων αυτών.

H ΑΝΗΔΟΝΙΑ


Η ΑΝΗΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΕΣΗ ΗΛΙΚΙΑ ΌΠΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΛΟΓΟ, ΤΟ ΆΤΟΜΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΈΧΕΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΡΕΙ.
Βέβαια, η ανηδονία εμφανίζεται σε πολλές καταστάσεις, κυρίως στην αρχή της άνοιας ή αργότερα σε συνδυασμό με καταθλιπτικά σύνδρομα. Πάντως, είναι μακράς διάρκειας, αρχίζει νωρίς, έχει αργή συμπτωματολογία και εκφράζεται κατά κύριο λόγο με μια αντίδραση προς καθετί που φέρνει χαρά. Η αντίδραση αυτή, μπορεί να είναι στην αρχή θετική και να προσπαθεί ο ασθενής να βελτιώσει την κατάσταση του και τότε φαίνεται το παράδοξο φαινόμενο˙ ενώ εντείνει όλες τις προσπάθειες του για ηδονή, το αποτέλεσμα που εισπράττει είναι μεγαλύτερη ακόμα ανηδονία. Χαρακτηριστικό της ανηδονίας είναι ότι εμφανίζεται η μεγάλη  της αδυναμία κυρίως σε αγαπημένες ασχολίες και περισσότερο σε φιλικές συναναστροφές, κοινωνική επαφή, ερωτική χαρά, ειδικές συνθήκες χαλάρωσης κ.τ.λ. . Πρέπει σε αυτές τις καταστάσεις πάντα να υπάρχει μια αντίδραση, πριν η εξέλιξη της ανηδονίας γίνει μόνιμη κατάσταση. Στην περίπτωση αυτή που δεν μπορεί να γίνει, όπως είναι η  κατάσταση τις περισσότερες φορές, τότε πλέον είναι εξαιρετικά δύσκολο η αντιστροφή του φαινομένου αυτού ακόμη και με την καταλληλότερη φαρμακευτική αγωγή.

ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ASPERGER


ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ASPERGER, ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ, ΈΧΕΙ ΓΙΝΕΙ «ΕΠΙΣΗΜΑ» ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΠΟΥ ΈΧΕΙ.
Θεωρείται μια παραλλαγή του αυτισμού, που χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη δυσκολία στην επικοινωνία. Αυτή η διαταραχή φέρνει προβλήματα στην καθημερινή αμοιβαία συνδιαλλαγή και ρήξεις στις κοινωνικές σχέσεις. Τα άτομα αυτά, χωρίς να έχουν άλλα διανοητικά προβλήματα, έχουν ένα μονότονο τρόπο ομιλίας και στερεοτυπία κινήσεων. Επαναλαμβάνουν, δηλαδή, τις ίδιες κινήσεις με ή χωρίς ομιλία. Η διάγνωση του συνδρόμου Αsperger τίθεται με αυτά τα στοιχεία. Βέβαια, αυτά αναλύονται περισσότερο, αλλά εάν μιλάμε για το σύνδρομο Αsperger, έχουμε αυτή την εικόνα.

ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΤΕΛΙΚΑ Η ΈΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΠΟΛΥ ΤΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΥΝΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ.
Τυπικό παράδειγμα η ιστορία του Σαλβαδόρ Πουίγκ. Πριν πολλά χρόνια, έζησα κυριολεκτικά σαν γροθιά στην κοιλιά την τελευταία εκτέλεση δια στραγγαλισμού που έκανε το φραγκικό καθεστώς τότε στην Ισπανία, λίγο πριν ξεψυχήσει και ο ίδιος ο Φράνκο. Επρόκειτο για τον Σαλβαδόρ Πουίγκ, που για «αντικαθεστωτική» δράση είχε τιμωρηθεί στο θάνατο δια στραγγαλισμού. Ήταν κάτι που συγκλόνισε όλο τον κόσμο και «τραυμάτισε» ψυχικά την Ισπανία, διότι ο Φράνκο κυριολεκτικά από το κρεβάτι του θανάτου όριζε να πάρει μαζί του στον άλλο κόσμο και ένα νεαρό ευγενή και κυρίως καθαρό αγωνιστή. Αυτά λίγο πολύ αποτελούν ιστορία. Υπάρχει όμως και η μνήμη. Η μνήμη που επαναφέρει, με την έννοια της δικαιοσύνης, και δείχνει πόσο ψυχιατρικά αλληλοσυνδεδεμένες είναι αυτές οι δυο έννοιες˙ ξανά το πορτρέτο του Σαλβαδόρ Πουίγκ στους διάφορους τοίχους της Ισπανικής πρωτεύουσας. Είναι αυτό που θυμάται κανένας και από τον Αλμπέρτο Καμύ˙ όπου ο Γάλλος φιλόσοφος από την Αλγερία έλεγε ότι δε μου φτάνει μόνο να είμαι ελεύθερος, θέλω και δικαιοσύνη. Ξανά λοιπόν επανήλθανε με αφορμή τις οικονομικές κρίσεις και σε ανάμνηση του γεγονότος. Ο σκοπός της θυσίας του τότε νεαρού Πουίγκ είναι η αναζήτηση από τους νέους της Ισπανίας για ένα τέτοιο είδος συμπεριφοράς, βασιζόμενη στην ιστορική μνήμη.

Η ΕΛΑΦΡΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΕΚΛΗΦΘΕΙ ΣΑΝ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ.
Μια διαταραχή της συνείδησης, όσο μικρή και αν είναι, είναι ένα παθολογικό σύμπτωμα. Ξεκινάει από το νευρικό τόξο του κροταφικού λοβού με τον ιππόκαμπο και δείχνει συνεχείς αυξητικές τάσεις. Δεοντολογικά, ιατρικά δεν πρέπει να περιμένουμε αυτές τις φάσεις να φτάσουν στο σημείο να δυσκολεύουν τον ασθενή, προκειμένου να επέμβουμε. Ακόμα και σε φάσεις που έχουμε «ανυπάκουους» ασθενείς, πρέπει να τους πείθουμε να ακολουθούν τις νευροφυσιολογικές εξετάσεις (ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, μαγνητική τομογραφία αν χρειαστεί), προκειμένου να δοθεί έγκαιρα λύση.

ΈΡΠΗΣ ΖΩΣΤΗΡΑΣ HHV-3

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΈΡΠΗ ΖΩΣΤΗΡΑ ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΈΝΤΟΝΗ ΔΡΑΣΗ ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ.
Εκδηλώνεται με ένα χαρακτηριστικό εξάνθημα˙στους ενήλικες και ιδιαίτερα στις έγκυες γυναίκες, η εμφάνιση αυτού του έρπητα γίνεται σε περιοχές που είναι κοντά σε ζωτικά όργανα π.χ. οφθαλμός και είναι ιδιαίτερα επώδυνη και επικίνδυνη. Στη μορφή αυτή του έρπητα, αυτό που φοβούνται οι κλινικοί γιατροί και ακόμα δεν έχει βρεθεί τελεσίδικη λύση, είναι η συμπτωματολογία του κατά την κορύφωση της έξαρσης του. Οι πόνοι είναι τρομεροί και οι επιπλοκές πολύ βαριές για τα ευαίσθητα άτομα(π.χ. καρδιακή ανεπάρκεια). Είναι μια κατάσταση που παρόλο που είναι τόσο διαδεδομένη ακόμη δεν έχει βρεθεί ουσιαστική θεραπεία. Μέχρι στιγμής, ο χρόνος του ανταγωνισμού μεταξύ ιατρικής και έρπητα HHV-3 τρέχει υπέρ του δευτέρου.

Η ΑΠΟΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΟΥ ΕΓΩ ΣΤΗ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ.
Το χαρακτηριστικό είναι ότι ο ασθενής μπορεί να κάθεται για ώρες μπροστά στον καθρέφτη, παρατηρώντας τα άκρα του, τα μέλη του προσώπου. Μπορεί να «πέφτει» για ώρες σε αυτή τη κατάσταση και να ζητά συνεχώς βοήθεια για να επιβεβαιώσει τη σωματική του ακεραιότητα. Κατά κανόνα χάνει το αίσθημα της ατομικότητας και της ισορροπίας του ΕΓΩ του και σαν εξωτερικός παρατηρητής εξηγεί λανθασμένα, βλέποντας τον εαυτό του. Αυτό το αίσθημα της μη πραγματικότητας και της αποξένωσης του από το περιβάλλον και τον εαυτό του χαρακτηρίζεται όσον αφορά τον ίδιο αποπροσωποποίηση, το δε περιβάλλον αποπραγματοποίηση. Πρόκειται για κλινικές εκφράσεις της διαταραχής, που είναι χαρακτηριστικές για τη σχιζοφρένεια. Υπάρχει δε, μια αναλογία στη κλιμάκωση της έντασης των συμπτωμάτων με τον χρόνο ύπαρξης τους.

ΤΕΤΑΡΤΟΚΥΚΛΙΚΗ ΚΑΙ ΗΜΙΑΝΟΨΙΑ

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΗΜΙΑΝΟΨΙΑΣ ΌΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΈΝΑΝ Ή ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΟΦΘΑΛΜΟΥΣ ΣΤΑ ΟΠΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΕΔΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΤΟ ΜΙΣΟ Ή ΣΕ ΈΝΑ ΤΕΤΑΡΤΟ.
Στην ημιανοψία και τεταρτοκυκλική ημιανοψία, η σωστή καταγραφή και εξέταση μπορεί να δώσει ένα πλήθος πληροφοριών σε ότι αφορά παθήσεις, όσον αφορά το οπτικό νεύρο όσο και του εγκεφάλου και ασφαλώς του οπτικού κέντρου. Η πιστοποίηση των οπτικών αυτών ελλειμμάτων, μπορεί να γίνει με πολύ απλό και καθημερινό τρόπο με το γιατρό απέναντι από τον εξετασμένο, κάνοντας κύκλους με τα χέρια του και εξετάζοντας το οπτικό νεύρο. Βέβαια, η εξέταση στην περίπτωση που διαπιστωθεί κάποια διαταραχή, πρέπει να γίνει πιο επαγγελματικά. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι οι περιμετρικές εξετάσεις του οπτικού πεδίου.

ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ, ΌΤΑΝ ΈΧΟΥΜΕ ΣΥΓΓΕΝΗ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΟ ΥΔΡΟΚΕΦΑΛΟ ΈΧΟΥΜΕ «ΆΓΡΙΕΣ» ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΧΡΗΖΟΥΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΆΜΕΣΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ Π.Χ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΈΧΟΥΜΕ ΔΙΧΑΣΜΟ ΤΟΥ ΥΔΡΑΓΩΓΟΥ Ή ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ DANDY WALKER, ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΕΝΕΣΙΑ ΤΩΝ ΤΡΗΜΑΤΩΝ ΜΑΚΕΝΤΙ ΚΑΙ ΛΟΥΣΚΑ.
Δηλαδή τα δύο τρήματα δεν υφίστανται για λόγους γενετικής και κληρονομικής προδιάθεσης και ως συνέπεια αυτού του λόγου είναι ότι δεν μπορεί να κυκλοφορήσει το υγρό, με αποτέλεσμα να αποφράσσεται μέσα στις κοιλίες. Το ίδιο γίνεται στην περίπτωση της δυσπλασίας του Arnold-Chiari ή του ανευρύσματος της φλέβας του Γαληνού. Όλες αυτές οι καταστάσεις του επίκτητου αποφρακτικού υδροκέφαλου χρήζουν άμεσης διάγνωσης και γρήγορης αντιμετώπισης, διότι αλλιώς δημιουργούνται χρόνιες καταστάσεις με μη αντιμετωπίσιμες πλέον συνέπειες.

ΣΤΙΣ ΚΡΑΝΙΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ ΜΙΑ 100% ΠΕΙΣΤΙΚΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ.
Σε πολύ λίγα νοσοκομεία κρατιέται πλήρες αρχείο για αυτά τα περιστατικά και οι συνέπειες τους. Δόξα τω Θεώ, όμως, υπάρχουν οι Ευρωπαϊκές και Αμερικάνικες στατιστικές που λόγω του τρόπο ζωής μπορούμε να τις αναγάγουμε, περίπου, και στον δικό μας πληθυσμό. Παρόλο που με αυτόν τον τρόπο έχουμε κάποιο γνώμονα για το τι συμβαίνει σε αυτές τις παθήσεις, δεν έχουμε ένα σαφή κώδικα σε ότι αφορά τις συνέπειες τους και τις επιπλοκές τους. Έτσι, λοιπόν, περιοριζόμαστε στο να ξέρουμε ότι έχουμε τις πρωτογενείς νευρολογικές βλάβες των κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων όπως είναι αιμορραγίες, τραυμάτων αγγείων ή ινών κ.τ.λ. και τις δευτερογενείς, οι οποίες είναι διαταραχές, κατά κύριο λόγο της συμπεριφοράς, γνώσης και μνήμης. Έτσι λοιπόν, στην περίπτωση μιας εγκεφαλικής κάκωσης θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ακόμα και αν τα πρωτεύοντα συμπτώματα έχουν παρέλθει ή εξαλειφθεί, έχουμε τα δευτερογενή, τα οποία μπορεί να είναι επίκαιρα εφόρου ζωής.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.