Η άσκηση πολιτικής εξουσίας γίνεται ως γνωστόν σήμερα αμιγώς με πελατειακά κριτήρια. Κανείς πλέον δεν αναζητά ερείσματα σε ανιδιοτέλεια, αλτρουισμό, αληθινή επικοινωνία. «Στελέχη» προερχόμενα από οικοδόμηση πελατειακών και συγκυριακών αλλαγών βρίσκονται σε θέσεις άσκησης εξουσίας μικρής ή μεγάλης δύναμης. Η αλληλεξάρτηση αυτή των στελεχών πέρα από την απαξίωση και την διεμβολή φέρνει τακτικά ασυνεννοησία, αποπροσανατολισμό, αδυναμία αντίληψης και ελάττωση της κριτικής ικανότητας. Στελέχη μειωμένης πολιτικής παιδείας και κοινωνικής αντίληψης εισέρχονται στα δωμάτια της εξουσίας με τους παραπλανητικούς καθρέπτες που διαφοροποιούν το μέγεθος τους προς τα πάνω ή προς τα κάτω. Η διαφοροποίηση αυτή μετατρέπει τη συμπεριφορά σε πλαίσια εκτός συνειδητής λειτουργίας με απόρροια μια σωρεία από γκάφες που καταλήγουν σε αδιέξοδο. Σε αυτές τις περιπτώσεις ένας υπέρμετρος πανικός οδηγεί σε μια ελεύθερη πτώση στην κυριολεξία ιδεών και σωμάτων προς αποφυγήν του οραματιζόμενου αδιεξόδου. Πρέπει να παραδεχτούμε είναι μια νέα διάσταση πολιτικής έκφρασης σαν απόρροια του πανικού όπου η ασφαλιστική δικλείδα του διακόπτη της λογικής δε μπορεί να την αποτρέψει λόγω χρόνιας αδρανοποίησής της.

ΤΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ

Χρονιάρες μέρες, μέρες υπερκατανάλωσης μέρες συναισθηματικού κενού, ανυπαρξίας και περιορισμένης κριτικής. Το neuromarketing ξανακάνει το θαύμα του ερεθίζοντας, υπάκουο στις προσταγές της διαφήμισης, τα κέντρα εκείνα του εγκεφάλου που δίνουν τις εντολές για την υπέρμετρη κατανάλωση αχρήστων και ακριβών πραγμάτων. Όσοι δε μπορούμε να καταλάβουμε πώς γίνεται αυτό τους χορηγούμε μια πληροφορία για την κατανόησή του.
Ειδικές ομάδες εκπαιδευμένων και υψηλής διανόησης νευροφυσιολόγων εργάζονται εντατικά μήνες πριν από τις γιορτές με τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα προκειμένου να εντοπίσουν ποιες εικόνες, χρώματα, σχήματα, φόρμες νεκρώνουν τη μνήμη και διεγείρουν τον εθισμό και την ένταση της αγοράς στον εγκέφαλο. Τα περνάνε μέσω της διαφήμισης στην τηλεόραση, περιοδικά, βιτρίνες στο εθιστικό κέντρο του εγκεφάλου όπου πλέον κατευθύνεται μετά και η συμπεριφορά μας. Αυτός είναι ο λόγος που βγαίνουμε από το κατάστημα κουβαλώντας το πακέτο με το πανάκριβο εσώρουχο ή τη γραβάτα που δεν πρόκειται ποτέ να φορέσουμε.

ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ

Ένα φάρμακο για τον ελλειμματικό ψυχαναγκαστικό χαρακτήρα

Σε όλες τις κοινωνίες διαχρονικά της ιστορίας τα μαύρα πρόβατα είναι απαραίτητα. Η οργάνωση σαν διαδικασία διαπόμπευσης των μαύρων προβάτων» μεθοδεύτηκε επιστημονικά στην αρχαία Ρώμη και ολοκληρώθηκε στο Βυζάντιο όπου συστηματοποιήθηκε πλήρως. Η διαπόμπευση του Βυζαντίου ήταν χαρακτηριστική, λάμβανε χώρα στις γιορτές και σχόλες και ήταν διαδικασία μαζικής εκτόνωσης ωτν ψυχαναγκαστικών υπολειμμάτων του αγριεμένου πλήθους. Μικροπωλητές περιφέρονταν στο πλήθος πουλώντας πέτρες, λάσπες, περιττώματα τα οποία οι πολίτες εκσφενδόνιζαν στον διαπομπευόμενο, ο οποίος κατά κανόνια καθόταν ανάποδα δεμένος πάνω σε ένα γαϊδούρι. Μετά τη λήξη της τελετής και το θάνατο του διαπομπευόμενου έρχονταν οι συναθροίσεις μεταξύ των ατόμων του επιτιθεμένου πλήθους όπου ανάμεσα σε διάλογο για στοιχήματα και πρέπουσα συμπεριφορά ανταλλάσσονταν οι εντυπώσεις και η ψυχοθεραπευτική εκτόνωση για τη διαδικασία της διαπόμπευσης. Αναμετρώντας τη σημερινή επικαιρότητα βλέπουμε ότι στη διαδικασία διαπόμπευσης αυτό που ουσιαστικά διαφέρει είναι το ότι στις μέρες μας το μέγεθος της ψυχικής εξόντωσης είναι μεγαλύτερο αυτής της φυσικής. Βέβαια, σαν σκεπτόμενος πολίτης πρέπει να διαλέξει ο καθένας τι από τα δύο προτιμάει εφόσον προτιμάει κάποιο.

ΑΓΟΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ

11.000 ΩΡΕΣ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
20.000 ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ
ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΩΡΕΣ SHOPPING

Μια καινούρια επιστήμη εξελίσσεται ραγδαία σε σχέση με τις πωλήσεις κάθε είδους, πρόκειται για το λεγόμενο “neuromarketing”. Εργαλείο του είναι οι τελειοποιημένες κλασικές γνώσεις της νευρολογίας και της έρευνας του εγκεφάλου. Κίνητρο είναι ο υπερκαταναλωτισμός για τη συντήρηση της παγκοσμιοποίησης και του υπερτροφικού καταναλωτισμού, και στόχος ο μέσος άνθρωπος.
Στον τελευταίο, βασικά, η στόχευση είναι στην συμπεριφορά του, και συγκεκριμένα, στην αγοραστική του διάθεση. Αποτελέσματα ερευνών από το πεδίο της νευρολογίας και της βιονευρολογίας παλαιότερων ετών μας εξασφαλίζουν τη γνώση των εγκεφαλικών νευρονικών τόξων που ενεργοποιούμενα κατάλληλα οδηγούν τον άνθρωπο στην κατανάλωση. Π.χ. ένα «τριγωνικό» νευροβιονικό τόξο μεταξύ της αμυγδαλής (κέντρο μνήμης), του προμετωπιαίου λοβού (κέντρο απόφασης) και της νήσου του εγκεφάλου (ρυθμιστής συναισθημάτων), μπορεί ενεργοποιούμενο κατάλληλα να προωθήσει άνετα τη μαζική αγορά ενός χρωματιστού κόκκινου κουτιού με μια άσπρη ρίγα στη μέση, μιας άγευστης σοκολάτας με ωραίο περιτύλιγμα ή μεταλλαγμένου ρυζιού, τυλιγμένο με χαρτόνι από τις Ινδίες.
Εάν ο ερεθισμός (οπτικός, ακουστικός, απτικός, ηχητικός) δοθεί κατάλληλα ξεσηκώνονται στον εγκέφαλο μνήμες που ερεθίζουν το κέντρο δράσης για την αγορά όλων αυτών των αχρήστων πραγμάτων.
Με μια τηλεόραση –που έχει χάσει πλήρως τον ενημερωτικό της χαρακτήρα και είναι απλώς «εργαλείο» της διαφήμισης- η επιτυχία του «Ψωνίζετε ή χανόμαστε» είναι δεδομένη.
Βέβαια, μέσω της τηλεόρασης η διαφήμιση με καταναλωτικά προγράμματα ομογενοποιεί τα συναισθήματα και την αντίληψη του κοινού που, αφού πρώτα το φέρει σε πανικό με επιλεγμένες ειδήσεις, το ηρεμεί με κατάλληλα έγχρωμες και σωστή μουσική υπόκρουση. Έτσι, απενεργοποιεί τη νήσο του εγκεφάλου, που αναφέραμε παραπάνω, και δραστηριοποιεί το κίνητρο της πώλησης.
Οι κάθε είδους πωλητές που έχουν στη διάθεσή τους τα μέσα αυτά είναι πλέον τόσο αλαζόνες, που δεν κρατάνε ούτε τα μέχρι τώρα τυπικά προσχήματα. Έχουν αναπτύξει μια τέτοια επικοινωνιακή συμπεριφορά που αν ο μέσος καταναλωτής την παρακολουθήσει με στωικότητα, είναι πολύ πιθανό να μην ψωνίσει τίποτε στις γιορτές.



Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.