NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Πρόκειται στην ουσία για μια εγκεφαλική αισθητική ή συναισθηματική εμπειρία που συνδέεται με μια ιστική βλάβη ή με την έννοια ιστικής βλάβης.
Με την έννοια αυτή και με τον ορισμό όπως δίνεται ο πόνος είναι περισσότερο μια φιλοσοφική θεώρηση ακόμη διότι ιατρικά και δεοντολογικά ο απόλυτος ορισμός του και η συγκεντρωτική του έκφραση με τις γνώσεις που έχουμε σήμερα δεν είναι δυνατή.
Στατιστικές αναλύσεις δείχνουν ότι σε καθημερινή βάση τουλάχιστον 1 στους 4 ανθρώπους πόνεσε και πονάει σε σημείο που να χρειάζεται ιατρική υποστήριξη.
Είτε από οδοντίατρο, είτε ψυχολόγο. Έτσι λοιπόν βλέπουμε ότι υπάρχει μια δυναμική σχέση ανάμεσα στον πονεμένο ασθενή και στον κάθε φύσεως θεραπευτή η οποία είναι αόριστη.
Αόριστες είναι και οι θρησκευτικές θεωρίες σχετικά με τον πόνο. Ο Βουδισμός (Βούδα = φωτισμένος) θεωρεί ότι ο πόνος είναι ο καθοδηγητής της επίγειας ύπαρξης του ανθρώπου σε σημείο να γίνεται και αυτοσκοπός.
Αντίθετα ο Χριστιανισμός θεωρεί ότι ο πόνος είναι το τίμημα μιας αμαρτίας που έρχεται από οποιαδήποτε κατεύθυνση.
Η σύγχρονη ιατρική θεωρεί ότι ο πόνος είναι η προειδοποιητική ικανότητα του ανθρώπου να βιώνει ερεθίσματα και είναι εξίσου βασική με την ικανότητα του να ακούει, να πεινάει, να αντιδρά και να κοιμάται.
Το βλέπει και το αντιμετωπίζει σαν βιολογικό ανθρώπινο φαινόμενο και έχει φτάσει σε σημείο να μπορεί να το αντιμετωπίζει ικανοποιητικά.