NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ. ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΥΣΝΟΗΣΗ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΟΡΟ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΝΑ «ΤΡΕΞΕΙ» ΣΕ ΛΕΞΕΙΣ – ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ BLOG, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΤΟΥ.
Για να καταλάβουμε πώς δημιουργείται η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, πρέπει να δεχθούμε κατ’ αρχήν ότι υπάρχει γενετική προδιάθεση, η οποία βασίζεται σε μία ταραγμένη λειτουργία του αμυντικού υποσυστήματος του οργανισμού HLA.
Με βάση αυτό και κάτω από την επήρεια εξωτερικών παραγόντων δημιουργείται μία αύξηση των αυτοαντιδραστικών Τ – λεμφοκυττάρων, που είναι το έναυσμα για την αρχική λοιμώδη διαδικασία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Τα κύτταρα αυτά περνώντας τον αιματικό φραγμό του εγκεφάλου «προσγειώνονται» στα εγκεφαλικά κύτταρα, όπου συνδέονται με ειδικά αντιγόνα και που προέρχονται από συνθετικά της μυελικής μεμβράνης, πάνω στην οποία ξεκινά με αυτόν τον τρόπο μία φλεγμονή.
Αυτή η φλεγμονή κατευθύνεται και διευθύνεται από παραγόμενα από αυτή την κυτταρογένεση πολυπεπτίδια, τις κυττοκίνες. Οι κυττοκίνες αυτές φροντίζουν να ολοκληρωθεί από την μία το καταστροφικό έργο της απομυελίνωσης και να μην προχωρήσει από την άλλη η απομυελίνωση.
Και έτσι, καθιερώνεται η διαδικασία εγκατάστασης της παθογενούς διεργασίας της σκλήρυνσης κατά πλάκας με καταστροφή μυελίνης, ολιγοδενδριτών και αξόνων.