NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΑΝΑΛΥΕΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ 2000 ΣΤΟ 22Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.
Τόσο η σκλήρυνση κατά πλάκας, όσο και η θυρεοειδίτιδα του Hashimoto είναι πλέον πολύ γνωστές νοσολογικές οντότητες με χαρακτηριστική συμπτωματολογία η καθεμία, όπως και ειδικά διαγνωστικά κριτήρια, καθώς επίσης και θεραπευτικές μορφές.
Πολύ λίγα πράγματα θα έχει ένας ερευνητής κάθε φορά να προσθέσει για την μία ή την άλλη, αν δεν υπάρξει κάτι το αληθινά ασυνήθιστο. Στην προκειμένη περίπτωση στο τότε χρονικό διάστημα (περίπου 10 χρόνια πριν) το ασυνήθιστο και σχεδόν άγνωστο ήταν η νοσολογική συνύπαρξη των δύο ασθενειών στον ίδιο ασθενή.
Μάλιστα, από καθαρή συγκυρία, στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ενός έως δύο ετών βρέθηκαν τέσσερα περιστατικά με τον ίδιο συνδυασμό ασθενειών, όπου τα δύο εμφάνισαν πρώτα την μία και τα άλλα δύο πρώτα την δεύτερη ασθένεια.
Και οι δύο ασθένειες πιστοποιήθηκαν με τα τότε διαγνωστικά μέσα της εποχής, χωρίς να υπάρχει αμφιβολία για την ύπαρξη της μίας ή της άλλης. Η συνύπαρξη τω δύο νοσημάτων στον ίδιο ασθενή έφερε μια θεραπεία ανοσοκατασταλτικού τύπου σε συνδυασμό με κορτικοστερεοειδή, δηλαδή, φάρμακα που δικαιολογούνται και για την μία και για την άλλη νοσηρή οντότητα.
Παρακολουθώντας την πορεία της νόσου, πριν και μετά την θεραπεία, κατ’ εξακολούθηση, με τις ανάλογες εξετάσεις για το χρονικό διάστημα περίπου ενός χρόνου, βρέθηκε μια σημαντική βελτίωση σε όλους τους ασθενείς με διαρκή χαρακτήρα των κλινικών στοιχείων και των δύο νοσημάτων.
Τα συμπεράσματα μας από αυτές τις παρατηρήσεις ήταν ότι μάλλον πρόκειται για ανοσολογικές διαταραχές, περίπου κοινής ρίζας και του ιδίου τύπου, έτσι ώστε να δικαιολογείται η μεγάλη επιτυχία της κοινής θεραπείας σε όλους.
Το γεγονός αυτό υπήρξε μια απόδειξη της ύπαρξης της λεγόμενης συνοσηρότητας στα αυτοάνοσα νοσήματα και επιβάλλεται για αυτόν τον λόγο, όταν έχουμε έστω και ένα αυτοάνοσο νόσημα και υπάρχει η υποψία για κάτι ακόμη, ο έλεγχος σε βάθος, προκειμένου να εντοπίσουμε όλη την έκταση της νόσου.
Τουλάχιστον για την σκλήρυνση κατά πλάκας και την νόσο του Hashimoto αυτό είναι απαραίτητο.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο : International Journal of Neuropsychopharmacology, 2000, V9, S1:S306