NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΤΑ ΕΝΤΟΝΑ ΒΕΒΙΑΣΜΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑΕΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΓΙΑ ΠΙΟ ΧΡΟΝΟΒΟΡΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΗΣΥΧΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΙΔΙΑΣ ΧΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ.
Ο εγκέφαλός μας δε διαθέτει κανένα «κεντρικό ρολόι». Αντίθετα, απασχολεί πολλούς μικρούς νευρωνικούς σχηματισμούς για να προσδιορίσει το χρόνο διαφόρων οργάνων ή κυττάρων με διαφορετικό τρόπο.
Τελικά, όλα αυτά τα χρονικά διαστήματα συντονίζονται από ένα εγκεφαλικό νευρωνικό υπερτόξο σε μία αντίληψη. Το νευρωνικό αυτό ρυθμιστικό υπερτόξο είναι μεταξύ ραβδωτού σώματος, θαλάμου, προμετωπιαίου και κροταφικού λοβού.
Το απρόβλεπτο γενικά παίζει μεγάλο ρόλο στην αντίληψη του χρόνου. Π.χ. το ρολόι του μυαλού μας τρέχει τρελά, όταν τα γεγονότα είναι πολλά, και αργά όταν είναι λίγα.
Έτσι, όταν φέρνουμε στο μυαλό μας έντονα γεγονότα, έχουμε την εντύπωση ότι έχουν διαρκέσει περισσότερο από ισόχρονες ήσυχες περιόδους. Ανάλογο, λοιπόν, από το μνημονικό ίχνος είναι και η αίσθηση της χρονικής διάρκειας. Δηλαδή, όσες περισσότερες μνήμες έχουμε για κάποιο γεγονός, τόσο μεγαλύτερη διάρκεια πιστεύουμε ότι είχε.
Έτσι, λοιπόν, για τα παιδιά π.χ. κάθε καινούριο γεγονός είναι μεγάλης χρονικής διάρκειας, ενώ για τους γέρους, η εμπειρία αυτού του γεγονότος, που το ζήσανε πολλαπλές στιγμές, είναι πολύ σύντομη.
Για αυτό και τα μεν παιδιά με την ανώριμη μνήμη αισθάνονται ότι ο χρόνος κυλά αργά, ενώ οι ηλικιωμένοι με την φορτωμένη μνήμη αισθάνονται ότι ο χρόνος τρέχει πολύ γρήγορα.