NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΙΣ ΒΙΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ, ΤΑ ΒΙΟΚΑΥΣΙΜΑ, ΑΝΕΒΑΖΟΥΝ ΣΤΑ ΥΨΗ ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΤΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ
Μία νέα πραγματικότητα έρχεται να ταράξει την επισιτιστική κρίση, είναι η παραγωγή των βιοκαυσίμων. Πρόκειται για μία παραγωγή που ελαττώνει ουσιαστικά την παραγωγή τροφίμων και της εκμεταλλεύσιμης γης, έτσι ώστε με τη βοήθεια των κερδοσκόπων τα βασικά είδη διατροφής, όπως τα δημητριακά, να φτάσουν στα ύψη και οι τιμές τους να είναι πλέον απαγορευτικές για τις χώρες του τρίτου κόσμου, ακόμα και για τους χαμηλόμισθους της Ευρώπης, να αποτελούν ένα είδος πολυτελείας.
Υπάρχει μια έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας σε ότι αφορά την αύξηση των βιοκαυσίμων, που αναφέρει ότι εξαιτίας τους ανέβηκαν οι τιμές των τροφίμων 3%. Πρόκειται για μια έκθεση ευκολίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες πρωταγωνιστούν παγκόσμια στην παραγωγή των βιοκαυσίμων, ενώ στην πραγματικότητα, η άνοδος των τιμών των τροφίμων από το 2002, όπως προκύπτει από τα ίδια στοιχεία, είναι πάνω από 75%.
Πρόκειται για το χαρακτηριστικό φαινόμενο της φιλελεύθερης αγοράς, όπου λύνουμε το πρόγραμμα της μίας κρίσης με μία άλλη μεγαλύτερη κρίση. Έτσι, λοιπόν, ανατέθηκε στους αγρότες να λύσουν το πρόβλημα της ενεργειακής κρίσης του πετρελαίου ασχολούμενοι με την παραγωγή φυτικών προϊόντων, που είναι απαραίτητα για τα καύσιμα, και περιορίζοντας την παραγωγή τροφίμων. Γεγονός που έπληξε ευθεία τις οικονομίες και τη διατροφή των λαών του τρίτου κόσμου, ενώ, παράλληλα έφερε σε πολύ δύσκολη θέση τις πιο αναπτυγμένες χώρες που καλούνται να πληρώσουν με διπλάσια τιμή την παραγωγή των τροφίμων.
Βέβαια, αποτελεί μια εναλλακτική κίνηση η παραγωγή των βιοκαυσίμων σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης. Έχει, όμως, λησμονηθεί εντελώς ότι η καλλιέργειά τους τα τελευταία χρόνια έφερε ένα έλλειμμα περίπου 100 εκατομμυρίων σταριού το χρόνο.
Έτσι, λοιπόν, οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι Αμερικάνοι πρόεδροι δίνουν κίνητρα για την παραγωγή των βιοκαυσίμων, προκειμένου να καταπολεμηθούν δήθεν οι κλιματικές αλλαγές. Ταυτόχρονα βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να επιδοτούν οργανισμούς ή μεγάλες κοινότητες φτωχών ανθρώπων να προμηθευτούν τα απαραίτητα για τη ζωή τρόφιμα.
Εκεί ακριβώς έρχονται και οι κερδοσκόποι, που εκμεταλλευόμενοι νομικά κενά ή και την ασυνεννοησία μεταξύ παραγωγής και διάθεσης, αποθηκεύουν τα τρόφιμα για ένα μικρό χρονικό διάστημα, έτσι που η ζήτησή τους να ανεβαίνει στο κατακόρυφο και να πωλούνται στην για αυτούς επιθυμητή και άκρως υψηλή τιμή.
Το όλο φαινόμενο καταλήγει, βέβαια, στο ότι κάποτε να πάψει η καλλιέργεια των τροφίμων και να πληρώνουμε ένα πεπόνι με 20 και 30 δολάρια.