NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΠΩΣ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΗΜΑΝΤΟ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΕΣ
Ο εγκέφαλος διαθέτει ένα είδος φίλτρου, το οποίο εκφράζεται σαν μια λειτουργία του να φιλτράρει ή να αγνοεί άχρηστες πληροφορίες και να μπορεί να συγκεντρωθεί στα ουσιώδη. Αυτή η λειτουργία είναι γνωστή σαν λανθάνουσα αναστολή. Αυτό το φίλτρο της λανθάνουσας αναστολής, εδώ και πολλά χρόνια, προέκυψε μετά από πολλούς πειραματισμούς σε ζώα και ανθρώπους, και βρέθηκε ότι πραγματικά απειλεί τον ακρογωνιαίο λίθο των λειτουργιών της κρίσης και της προσοχής.
Εάν έχουμε υψηλή προσοχή, τότε έχουμε και υψηλή λανθάνουσα αναστολή, και μπορεί αυτός που τη διαθέτει να συγκεντρωθεί στα ουσιώδη και να μπορεί να διατελέσει ένα συγκεκριμένο έργο σε ένα συγκεκριμένο χρόνο. Εάν έχουμε μικρή λανθάνουσα αναστολή, τότε έχουμε πλήρη διάσπαση της σκέψης του ατόμου σε πολλά διαφορετικά αντικείμενα με αδυναμία συγκέντρωσης και επίτευξης ενός έργου. Βέβαια, και στη μία και στην άλλη περίπτωση υπάρχουν οι παθολογικές καταστάσεις.
Έτσι, στη μεν πρώτη, όπου έχουμε μεγάλη λανθάνουσα αναστολή, πολύ τακτικά βρίσκουμε ψυχαναγκασμούς, εμμονές, εντάσεις και συγκέντρωση σε αντικείμενα επουσιώδη, αλλά, τόσο ισχυρά, που το άτομο δε μπορεί να απασχοληθεί σε άλλα αντικείμενα. Σε αντίθεση, όταν η λανθάνουσα αναστολή είναι μικρή, τότε ο άνθρωπος δέχεται πολλά ερεθίσματα, από τα οποία, άλλα βάζει σε τάξη, άλλα δε μπορεί, αλλά, ταυτοχρόνως κάνει πολλά πράγματα, διασπάται και πολλές φορές αντιδρά ψυχωτικά, γιατί δε μπορεί να συντονίσει όλα αυτά τα ερεθίσματα. Η ψυχωτική αντίδραση είναι η διάσπαση της προσοχής, της μνήμης, της κριτικής ικανότητας ή ακόμη και της προσωπικότητας, όταν έχει το ερέθισμα αυτό για πολύ καιρό.
Σημαντικό ρόλο για την ομαλή λειτουργία, κατ’ άτομο προσαρμοσμένη, της λανθάνουσας αναστολής, παίζει ένας βαθμός ευφυΐας. Όσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός ευφυΐας, τόσο αυξημένη είναι η κριτική ικανότητα και συγκέντρωση πάνω στο αντικείμενο, που μπορεί να φέρει τον άνθρωπο σε μια δημιουργική και παραγωγική κατάσταση. Εάν είναι μικρή η ευφυΐα, μικρό το I.Q., τότε, και με υψηλή λανθάνουσα αναστολή, που έρχονται πολλά ερεθίσματα μαζί, δεν έχει ο εγκέφαλος, και εν προκειμένου, το άτομο, την ικανότητα να τα αρχειοθετήσει σωστά και πέφτει στην παθολογική κατάσταση της ψύχωσης.
Αξίζει να αναφέρουμε πως υπάρχουν φάρμακα και για τη μία περίπτωση και για την άλλη. Δηλαδή, υπάρχουν φάρμακα που αυξάνουν τη λανθάνουσα αναστολή και υπάρχουν φάρμακα που τη μειώνουν. Και στις δύο περιπτώσεις, όταν πρόκειται να έχουμε παθολογικές καταστάσεις από τη μία ή την άλλη πλευρά, τότε μπορούμε να εφαρμόσουμε τη μία ή την άλλη θεραπεία. Π.χ. φάρμακα αντιψυχωτικά, που χρησιμοποιούμε στη σχιζοφρένεια και σε άλλες παρόμοιες καταστάσεις, αυξάνουν τη λανθάνουσα αναστολή, ενώ, διεγερτικά, ναρκωτικά, αμφεταμίνες τη μειώνουν.
Για αυτό έχουμε και στις περιπτώσεις αυτές μία διεύρυνση της συνείδησης και την αίσθηση ότι συμμετέχουμε σε ένα «μεγαλύτερο» κόσμο. Συνεπώς, όποιος κλιθεί κάποια στιγμή να κρίνει τη μία ή την άλλη κατάσταση, πρέπει να έχει αυτές τις παραμέτρους στο μυαλό του, έτσι ώστε ανάλογα με το άτομο και τη λανθάνουσα αναστολή που παρουσιάζει, καθώς και το I.Q. που έχει, να εφαρμόζει ανάλογες θεραπείες.