NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΟΤΙ ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΦΕΡΝΕΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ, ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΡΑΥΜΑ Ή ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ
Τρία είναι τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν εθισμό: ένα τραύμα, μία αγχογόνος κατάσταση, κάποια απογοήτευση σε πρώιμες επαφές, μας έκαναν να νιώσουμε μικροί, άσχημα και η ζωή να μας φανεί αναξιόπιστη, προκειμένου να επενδύσουμε σε αυτή συναισθηματικά και ψυχικά.
Έτσι, λοιπόν, αυτές οι πρώτες επαφές με την ζωή, οι πρώτες εντυπώσεις διαμορφώνουν την συμπεριφορά μας και όταν ενηλικιωνόμαστε. Όπου δεν τα καταφέρνουμε και αναπτύσσεται ένα δυναμικό σύγκρουσης, τότε καταφεύγουμε σε μια «πλάγια» κατάσταση, που δίνει διέξοδο στις εσωτερικές μας πιέσεις.
Εάν αυτό ξεφύγει, τότε πλέον φτάνουμε στην υπερβολή και στον εθισμό που μπορεί να πάρει μορφή επαναλαμβανόμενης ψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς. Έτσι, λοιπόν, εξηγείται το «κόλλημα» σε αλκοόλ, τσιγάρο, γυμναστήριο, τηλεόραση, ηλεκτρονικά παιχνίδια, φαγητό, ναρκωτικά, περίεργο σεξ κ.τ.λ.
Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολύ τακτικά, όσο συνεχίζεται αυτή η ψυχαναγκαστική συμπεριφορά, συγκεντρώνεται από τελετουργικές συνήθειες, κινήσεις, ντύσιμο, πιάσιμο της τράπουλας, συναναστροφές με ανθρώπους με έναν τρόπο που να δίνουν την ψευδαίσθηση της ικανοποίησης, ανεξαρτησίας και πληρότητας. Με αυτόν τον τρόπο η παθολογική εξάρτηση συγκαλύπτει τα βαθύτερα ψυχολογικά τραύματα και αδιέξοδα.
Ο καθένας από εμάς έχει τον δικό του εθισμό, που αναφέρεται στην ξεχωριστή δική του προηγούμενη ζωή, που τον οδήγησε σε αυτόν. Άρα, σε όλους εμάς η θεραπεία του εθισμού είναι εξατομικευμένη.