NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΟΠΟΙΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΠΟΛΥ ΤΡΩΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΑ
Η πείνα στον τρίτο κόσμο και η έλλειψη ποιοτικών τροφίμων και ποσότητας τροφίμων, όπως και η κατανάλωση, έχει μειωθεί ουσιαστικά. Σε αντίθεση, έχουν αυξηθεί οι τιμές των τροφίμων και η κακή ποιότητα.
Έτσι, λοιπόν, οι άνθρωποι εκεί, ενώ παράγουν το 40% της παγκόσμιας παραγωγής, οι ίδιοι δεν μπορούν να βρουν τα τρόφιμα τα οποία παράγουν, πεινούν και είναι σε καθεστώς ανάγκης. Η φτώχεια τους οδηγεί σε απώλεια της γης τους από ντόπιες και ξένες εταιρείες, καθώς, επίσης, και χειροτέρευση της ποιότητας παραγωγής, που πρώτα από όλα προσβάλλουν τους ίδιους, γιατί μειώνονται οι εξαγωγές και τα εισοδήματά τους.
Στην κυριολεξία από την δεκαετία του ‘80 και μετά η παραγωγή τροφίμων στον τρίτο κόσμο πέρασε στα χέρια πολυεθνικών εταιρειών, οι οποίες διοικητικά όχι μόνο δεν έχουν καμία σχέση με τον τόπο παραγωγής, αλλά, στην ουσία διοικούν ή επηρεάζουν την κυβερνητική των εκεί καθεστώτων.
Τελικά, τα τρόφιμα η παραγωγή η συσκευασία η αποθήκευση τους και η διαχείριση τους γενικά είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα της φιλελεύθερης οικονομίας στην κοινωνική διαχείριση και στην μεθόδευση διοίκησης και εκποίησης του εθνικού πλούτου χωρών του τρίτου κόσμου.
Εάν δεν βρεθεί μια διέξοδος στο θέμα αυτό, η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη, διότι η πείνα και η καταπίεση και η απώλεια κάθε προοπτικής οδηγεί στην κρίση βίας.