NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Πετώντας ένα πτώμα οι Σπαρτιάτες μέσα στα μακρά τείχη, έφεραν τον λοιμό και την ήττα των Αθηναίων. Ψείρες φορτωμένες με βακτηρίδια μόλυναν τους στρατιώτες του Ναπολέοντα, οδηγώντας τους στην καταστροφική ήττα. Η πανώλη ήταν αυτή που ακολούθησε το δρόμο του μεταξιού από την Ασία για να έρθει να σαρώσει την Ευρώπη. Ακόμα και πρόσφατα, το 1992, ένα νοσοκομειακό μικρόβιο θέριζε στο νοσοκομείο του Μπράντφορντ της Αγγλίας τους ασθενείς, χωρίς να μπορεί να γίνει η ταυτοποίησή του.
Υπέθεταν πως είναι η γνωστή λετζιονέλα. Παρ’ όλα αυτά, όμως, δεν μπόρεσε να επαληθευθεί, γιατί το γενετικό υλικό δεν ήταν βακτηριακής υφής. Στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο φάνηκε ένα μόρφωμα με γεωμετρικά σχήματα, που έδειχνε ότι πρόκειται για ιό. Και πράγματι, αποδείχθηκε πως πρόκειται για μορφή ιού, που παραδόξως περιέχει και DNA και RNA.
Έτσι, ανατράπηκε η μέχρι τώρα θεωρία της «νεκρής χημείας», πως οι ιοί έχουν μόνο ένα από τα δύο βασικά οξέα και συνεπώς, δεν έχουν ζωή. Το ιοϊκό αυτό μόρφωμα, που αποκαλέστηκε από τους Γάλλους ερευνητές «Mamma», θεωρήθηκε ότι είναι ένα «εκφυλισμένο» σε ιό βακτηρίδιο, το οποίο, μάλιστα, σε συγκεκριμένη φάση προσβάλλεται και νοσεί από άλλα μικροπρωτεϊνικά σχήματα ιών. Δηλαδή, οι ιοί αρρωσταίνουν από ιούς.
Καταδείχθηκε, έτσι, πως οι ιοί έχουν ένα δικό τους οικοσύστημα, που αναπτύσσεται, δημιουργεί και συμβάλλει στη ζωή των υπολοίπων οικοσυστημάτων και κυρίως, σε περιπτώσεις νοσηρών εξελίξεων.
Αν αναλογισθεί κανείς με τις μέχρι τώρα γνώσεις ότι οι περισσότεροι άνθρωποι καταλήγουν στα νοσοκομεία από ιογενείς λοιμώξεις, τότε φαίνεται πως οι καινούριες αυτές παρατηρήσεις είναι το «εφαλτήριο» για ανακαλύψεις νέων σωτήριων θεραπειών.