NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Φαίνεται πως για όλες τις επιπτώσεις της ακρίβειας, της στάσης του εμπορίου, των οικονομικών διαταραχών, δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, υπεύθυνη είναι η ανεπάρκεια των οικονομικών στελεχών στην Ελλάδα.
11,4% του ΑΕΠ δίνονται για τη στήριξη του τραπεζιτικού συστήματος, προκειμένου να διευκολυνθεί η διαφυγή από την κρίση. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, το τετραπλάσιο έναντι, δηλαδή, του 3,2% του ΑΕΠ, που δίνονται για την παιδεία. Με το δεδομένο δε ότι οι ανάγκες δεν είναι για τις ελληνικές τράπεζες τόσο μεγάλες, ώστε να ακολουθεί ένα σχέδιο «Αλογοσκούφη» κατά το ανάλογο σχέδιο «Πόλσον», που ακολουθείται στις ΗΠΑ για τη στήριξη των τραπεζών, άρα απλώς είναι μια μιμητική κίνηση για μια ενδεχόμενη αντιμετώπιση, καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος αυτής της τονωτικής ένεσης.
Βέβαια, οι τράπεζες δεν έχουν πρόβλημα να πάρουν όλοι, όπως δεν έχουν και πρόβλημα να τα διαθέσουν, τη στιγμή που αυτή η παράλογη κίνηση, ενώ χορηγεί 28 δισεκατομμύρια στις τράπεζες, χορηγεί μόνο 0,1 δισεκατομμύρια για τους φτωχούς, το ταμείο, δηλαδή, των φτωχών.
Απ’ ότι φαίνεται, οι τράπεζες θέλουν να πάρουν αυτά τα λεφτά, αλλά, αναθέτουν στην πολιτεία, σε άλλους, δηλαδή, ανεπαρκείς να βρουν και τη φόρμουλα που θα της τα δώσουν. Δηλαδή, να τα πάρουν, έχουν αυτό το κίνητρο, αλλά, παράλληλα χωρίς να γίνει γνωστό πόσα πήραν, ποιοι τα πήραν και για ποιο λόγο. Δηλαδή, χωρίς κανέναν έλεγχο.
Κατά το γνωμικό μπορούν οι ίδιοι να παρέχουν πάλι υψηλά επισφαλή δάνεια, όπως αυτοί υπολογίζουν, και εάν τα χάσουν, εγγυάται και πάλι ο φορολογούμενος, έτσι ώστε κάποιος τραπεζίτης, που θα αναλάβει αυτό το ρίσκο, και θα πάει στραβά να ξαναπάρει πάλι από τον κρατικό κορβανά, ή Ευρωπαϊκό, εν προκειμένου, αφού ο φορολογούμενος θα πληρώνει.
Με τρόμο βλέπουμε ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που οι ανεπαρκείς να θεωρούν την ανεπάρκειά τους δεδομένη σε ότι αφορά την οικονομική κατάσταση και τις διαχειρίσεις τους. Είναι απολύτως σίγουρο πως αν αυτό το πράγμα δε σπάσει σαν πυογόνο απόστημα, σύντομα θα έχουμε ξανά τα ίδια πράγματα από την αρχή και εμάς τους ίδιους όλους να παραξενευόμαστε πώς οι ανεπαρκείς κυβερνούν τη στιγμή που τους εκλέγουμε εμείς οι ίδιοι.