NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Η ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΟΤΙ Η ΔΥΣΛΕΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ «ΠΑΙΔΙΚΗ» ΥΠΟΘΕΣΗ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ.
Πολλοί δυσλεκτικοί κατά την παιδική ηλικία δεν έχουν την τύχη να διαγνωστεί το πρόβλημα τους και έτσι μοιραία το «τραβάνε» και στα επόμενα χρόνια μαζί τους.
Πέρα από αυτό πρέπει να υποθέσουμε ότι πάνω από 15% του πληθυσμού έχει δυσλεκτικές διαταραχές όπως είναι η δυσκολία στην διατύπωση ιδεών, γεγονότων που έχουνε μάθει ή ακόμη και υποθέσεων ή συμπερασμάτων που εξάγουν οι ίδιοι από αυτές. Υπάρχει ελλιπής κατανόηση κειμένου που διαβάζουν ή ακόμη και ελλιπή κατανόηση ή έκφρασης λόγου που προφέρουν.
Παρατηρείται πολύ τακτικά το φαινόμενο των αντικαταστάσεων δηλαδή να λένε αντί για 3 έψιλον ή ακόμη να υπάρχουνε παραλείψεις γραμμάτων όπως για παράδειγμα να λένε κία αντί οικία, αναστροφές συμπλεγμάτων δηλαδή αντί για πατέρα, πατέλα ή ακόμη να κάνουνε και προσθέσεις π.χ. αντέννα αντί για νένα.
Όλα αυτά βέβαια λόγω της μικρής κοινωνικής «διαταραχής» που προκαλούν παραμένουνε άγνωστα και στους ιδίους και στο περιβάλλον τους με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να έχουν προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να αποτελούν πλέον ένα «αντανακλαστικό» που δύσκολα σπάζει.
Αυτός είναι και ο λόγος που στους μεγάλους η θεραπεία της δυσλεξίας είναι σχεδόν αδύνατη.