NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΜΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΈΔΩΣΕ ΑΦΟΡΜΗ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΜΙΑ ΘΕΩΡΙΑ ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΟ «ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ». 

Έτσι λοιπόν μετά από πολλές σκέψεις έχει προταθεί ότι το «νόημα της ζωής» είναι η θετική σχέση του ατόμου μ’ άλλα άτομα και με τον εαυτό του∙ έχει βρεθεί ότι συμβάλλουν αποφασιστικά στην ευτυχία και στην ευδαιμονία. Άρα λοιπόν τα υλικά αγαθά έχουν οπωσδήποτε μια διαφορά κλίμακας. Δηλαδή, άλλο είναι να απολαμβάνεις την όπερα και άλλο να κοιτάς την τηλεόραση. Όμως υπάρχει μια σειρά από μεταβλητές, οι οποίες διαμορφώνουν τις σχέσεις και την κατανόηση των ατόμων. Έτσι λοιπόν το «νόημα της ζωής» είναι να αναπτύξουμε αρμονικές σχέσεις με το περιβάλλον, την καθημερινότητα και κυρίως με τα άτομα∙ αυτή η συμπεριφορά αποτελεί μια δίοδο που οδηγεί στην ευτυχία.

Η «ΤΕΧΝΗ» ΤΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ: ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ TO ΔΙΔΑΞΑΝ, ΌΠΩΣ Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ, Ο ΠΛΑΤΩΝ, ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΤΟ  ΕΙΧΕ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΟΥ ΈΡΕΥΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΦΡΟΙΝΤ.

Η παραίτηση από επιθυμίες που δημιουργεί το «εσώψυχο» μας είναι αυτή που μας οδηγεί στην απροσάρμοστη οικονομική συμπεριφορά, με την επιθυμία του αμέσου και πολλαπλού κέρδους ∙ακριβώς επειδή το «εξωτερικό» περίβλημα του ανθρώπου σε κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον είναι αυτό που μαθηματικά γίνεται αποδεκτό. Τελευταία, η χρηματοπιστωτική κρίση έχει δείξει ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές απαγορεύονται. Άρα, δηλαδή, είναι γεγονός ότι η αυτοσυγκράτηση σε ότι αφορά τις οικονομικές συναλλαγές πρέπει να διδαχτεί απ’ τη μικρή ηλικία.

ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΠΟΥ ΈΧΕΙ Ο ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΟΥ ΔΙΕΠΕΙ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ. 

Κυρίως οι σύγχρονες καταστάσεις της οικονομίας, της κατανάλωσης και ιδιαίτερα του τρόπου ζωής έχουν επιβάλλει μια λογική που οδηγεί στο να υποφέρουν όλοι οι σύγχρονοι άνθρωποι με τη νοοτροπία του καταναλωτή. Βέβαια, πάντα μέσα του υπάρχει ένα αίσθημα της αποταμίευσης σαν μια μέγιστη ιδιότητα, αλλά παράλληλα υπάρχει και η άγνοια στο τι χρησιμεύει. Στο μοντέρνο κόσμο ο άνθρωπος δεν μπορεί να δώσει ακριβώς απαντήσεις για τη χρησιμότητα και την αναγκαιότητα όλων αυτών των μεταβλητών που θεωρεί οικονομικά απαραίτητες.

ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΌΤΙ Η ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΠ’ ΤΗΝ ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΠΛΟΥΤΟΥ, ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ ΈΧΟΥΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΌΤΙ ΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΈΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ.

Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ Ή Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΜΙΑΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΚΑΘΑΡΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΆΝΘΡΩΠΟ. 

Ο άνθρωπος σαν μόνο λογικό ζώο έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει προσωπικά σ’ αυτό το συνεχές εναλλασσόμενο με τα γεγονότα της καθημερινότητας παιχνίδι και να το διαμορφώνει. Βέβαια, το βασικό κριτήριο στην αναζήτηση της ευτυχίας και «παράκαμψη» της δυστυχίας, παίζοντας με τις λέξεις, είναι να αποφεύγει κανείς τον πόνο κα να ζητά συνέχεια την ευτυχία του μη επώδυνου.

ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ Η ΒΑΣΙΚΗ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΌΠΟΤΕ ΑΥΤΟΣ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ. 

Βέβαια, σ’ αυτές τις περιπτώσεις όλοι οι ειδικοί έχουν την πεποίθηση και χρησιμοποιούν τη λογική πως οι σταθεροί παράγοντες πρέπει να είναι αμετακίνητοι. Τα αποτελέσματα της σύγχρονης ψυχολογίας έδειξαν ότι μ’ αυτήν τη λογική κατά κάποιο τρόπο γίνεται μια πρόοδος στην κατανόηση, όσον αφορά την ευδαιμονία σαν συνέπεια της σύγχρονης οικονομικής ζωής. Φαίνεται, δηλαδή, ότι υπάρχουν διακριτές σφαίρες της ανθρώπινης δραστηριότητας σαν εγκεφαλική λειτουργία που αξίζουν ξεχωριστή εξέταση, γιατί η καθεμία έχει το δικό της τρόπο δράσης και τη δική της λογική.

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΙΧΕ ΈΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ ΤΗΣ ΣΙΚΕΛΙΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΚΥΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΑΡΥΒΔΗ. 

Με την εξέλιξη της οικονομίας ο κάθε σύγχρονος άνθρωπος ζει με την προσπάθεια, όπου τα ιδανικά του έρχονται σ’ αυτήν τη «θέση», με την επιθυμία για άμεση ευχαρίστηση να τον απομακρύνει ταυτόχρονα απ’ τα ιδανικά του. Πρέπει να μάθουμε να συνυπάρχουμε σε ότι αφορά αυτό το «πλήγμα», βάζοντας περιορισμούς στην καθημερινή μας ζωή∙ ο στόχος είναι ακριβώς να αποφεύγεται το άγχος και να επιτυγχάνεται το μέγιστο ποσοστό ευτυχίας που μπορεί κανένας να εξασφαλίσει για τον εαυτό του. Μια ζωή δηλαδή με λιγότερο άγχος σύγκρισης, διάκρισης, ανταγωνιστικότητας με ταυτόχρονα μεγαλύτερη απόλαυση ευτυχίας.

Ο ΓΑΛΛΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΠΑΣΚΑΛ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΑΝΑΛΥΣΕΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ, ΔΙΕΚΡΙΝΕ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ. 

Διέκρινε, δηλαδή, την εξουσία της σάρκας, της λογικής και της καρδιάς, όπου βέβαια ο ίδιος ισχυριζόταν πως η καρδιά διέπεται από μια λογική που «λογική δεν έχει». Βλέπουμε λοιπόν ότι ήδη πολύ πριν από τις νέες αναλύσεις της νευροβιολογίας, κάποιοι είχαν ήδη κατηγοριοποιήσει τη σειρά των αισθημάτων που οδηγούν στην ευτυχία. Οι τρεις «εξουσίες» του Πασκάλ διέπονται  από έναν εγκεφαλικό συντονισμό που βρίσκεται στη «νήσο» του εγκεφάλου, μέσω του οποίου κατανοούνται αυτά που συμβαίνουν και τα συναισθήματα που διέπουν αυτούς που τα έχουν. Πρόκειται, δηλαδή, για τη λειτουργία της ενσυναίσθησης σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες, ο συγκερασμός των οποίων δίνει την «ποσότητα» της κατανόησης της γενικής κατάστασης αλλά και της ρύθμισης του συναισθήματος της ευτυχίας.

ΣΤΙΣ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ Σ’ ΑΥΤΕΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΌΤΙ ΈΧΕΙ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΈΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΜΟΝΤΕΛΟ, ΌΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΈΝΑΣ ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ.

Στη σύγχρονη κοινωνία το άτομο πλέον  εργάζεται ακριβώς όπως μια εταιρεία και κυνηγάει την αύξηση του κέρδους. Έτσι λοιπόν με την ίδια λογική, κυρίως μέσω αόριστων διαδικασιών και ιδιοτήτων που δεν καταλαβαίνει, ο σύγχρονος άνθρωπος προσπαθεί να μεγιστοποιήσει την απόδοση του, οποιασδήποτε μορφής και αν είναι αυτή∙ αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο οικονομικό ανθρωπολογικό «τέρας». Όπως έχει δείξει η σύγχρονη πορεία και χωρίς ιδιαίτερες αναλύσεις σίγουρα δεν είναι ο κατάλληλος να αποκτηθεί η ευτυχία.

Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ «ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟΙ» ΣΤΟΧΟΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ.

Γενικά στην αναζήτηση της ευχαρίστησης η λογική επιβάλλει την παραίτηση από ορισμένες επιλογές, προκειμένου να αποτραπούν επικίνδυνες καταστάσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι δύσκολο να παραμείνει κανείς «λογικός» και αυτό δημιουργεί την ένταση και τη σύγκρουση ανάμεσα στην αναζήτηση της άμεσης ευχαρίστησης που είναι και το ζητούμενο απ’ τον καθένα και στη μέριμνα για να πετύχει τους «μακροπρόθεσμους» στόχους∙ είναι ένα συνεχές άγχος που σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο φέρνει συγκρούσεις. Δυστυχώς υπάρχει και η μόνιμη άρνηση του ατόμου να σκεφτεί και να αναλύσει αυτό το φαινόμενο, γιατί γεννά άγχος και το άγχος κοιτά κανείς να το αποφύγει με εύκολες λύσεις.