NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΤΟ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙ (ADHD)

Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 2:24 μ.μ.

Το υπερκινητικό σύνδρομο ή γνωστό σαν σύνδρομο ελαττωμένης προσοχής και υπερκινητικότητας εξελίσσεται σε ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα στη σύγχρονη εποχή. Πρόκειται για παιδιά με διαταραχές συμπεριφοράς, με ελλειμματική συγκέντρωση και αυξημένη ενεργητικότητα. Το πρόβλημα των παιδιών αυτών αρχίζει να αποκτά ιδιαίτερα μεγάλες κοινωνικές προεκτάσεις όταν τα παιδιά αυτά συνευρίσκονται με συνομήλικους τους σε χώρους όπως οι παιδικοί σταθμοί κλπ. Εκεί πλέον η παρουσία τους γίνεται "ανυπόφορη" για τα υπόλοιπα παιδιά και φέρει τρομερές δυσκολίες και τους ιδίους τους γονείς. Το πρόβλημα έχει μια σταθερή βάση που χαρακτηρίζεται από έντονη απροσεξία συνδεδεμένη με υπερβολική ανυσηχία, ανεξέλεγκτη παρορμητικότητα και απρόβλεπτες εκρήξεις κινητικών προβλημάτων. Οι διαταραχές αυτές μπορεί να είναι διαβαθμισμένες σε διάφορα στάδια ή να κλιμακώνονται κατά τη διάρκεια του χρόνου. Κάθε ανήσυχο παιδί δεν είναι κατά κανόνα υπερκινητικό, όπως ούτε κάθε ιδιαίτερα ζωηρό ή υπερκινητικό παιδί δε σημαίνει ότι είναι διανοητικά άρρωστο. Συνεπώς, για την αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων χρειάζεται λεπτός χειρισμός, υπομονή και επάρκεια γνώσεων. Θα ήθελα να γενικεύσω λίγο το θέμα τονίζοντας ότι όλοι όσοι ασχολούνται με τα παιδιά, ακόμη και μόνο με τα δικά τους παιδιά, πρέπει να έχουν κάποιες γνώσεις γύρω από το υπερκινητικό παιδία διότι κάποια στιγμή θα βρουν το πρόβλημα μπροστά τους είτε άμεσα είτε έμμεσα. Η αναλογία των υπερκινητικών παιδιών είναι τέτοια που σχεδόν με βεβαιότητα κανείς κοινωνικός άνθρωπος δε μπορεί να αποφύγει αυτό το πρόβλημα.

ΤΟ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Το πρώτο ουσιαστικό πρόβλημα για γονείς, συγγενείς, δασκάλους ή οποιουσδήποτε άλλους έχουν σχέση με υπερκινητικά παιδία είναι ιδιαίτερα έντονο στη σχολική ηλικία. Το σχολείο είναι ο πρώτος χώρος όπου έρχεται η έκρηξη των συγκρούσεων και η κορύφωση των συμπτωμάτων του υπερκινητικού παιδιού. Κατά πρώτο λόγο, λόγω ελλειμματικής προσοχής και συγκέντρωσης παρουσιάζουν δυσκολίες στο μάθημα. Παράλληλα, ένα μεγάλο ποσοστό δείχνει μαθησιακές διαταραχές, οι διαταραχές αυτές έχουν να κάνουν με τη διαφοροποίηση της αντίληψης, της ακρίβειας των κινήσεων, γραφής, ανάγνωσης, αδυναμίας μαθηματικών πράξεων λόγω έλλειψης συγκέντρωσης και άλλες γραφοκινητικές δυσκολίες. Όλες αυτές οι καταστάσεις παρατηρούνται ακόμη και σε φυσιολογικά παιδιά, αυτό όμως που τα διαφοροποιεί σε σχέση είναι η αύξηση της έντασης και απώλειας του ελέγχου που δείχνουν τα δεύτερα. Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι στα υπερκινητικά παιδιά συμβαίνει καμιά φορά το παράδοξο σε μαθήματα των ενδιαφερόντων τους να έχουν λόγω διαφοροποιημένης εγκεφαλικής λειτουργίας υπέρμετρη αντίληψη και ιδιαίτερα μεγάλη απόδοση π.χ. μουσική, γεωγραφία, γυμναστική, μαθηματικά.
Η πείρα έχει δείξει ότι με τη σωστή προσέγγιση μπορεί να αναπτυχθεί η δημιουργικότητα, ο ενθουσιασμός για εργασία, η προθυμία για βοήθεια, ο πλούτος ιδεών και η αντίληψη δικαίου. Αυτά είναι και τα σημεία ίσως που πρέπει συγκεντρωτικά να έχουν στο νου γονείς και καθηγητές. Αποκτώντας την εμπιστοσύνη του παιδιού και με τη θετική επιρροή μπορούν να προστατεύσουν το παιδί από άδικες ενοχές, υποτίμηση, ξεμπρόστιασμα, να το παρηγορήσουν για τα λάθη του και να του αναπτύξουν θετικό αίσθημα ευθύνης.
Το παιδάκι εκτιμώντας αυτά ανοίγεται στην υποδοχή κατευθυντηρίων δυνατοτήτων. Στο σημείο αυτό με προσωπικό διάλογο και οπτική επαφή μπορεί να του ελκύσετε την προσοχή. Με διάφορα ψυχολογικά τρικ, εξαρτημένα ανακλαστικά όπως συγκεκριμένα νοήματα ή κινήσεις το παιδί μπορεί να οδηγηθεί εκ νέου στην αφετηρία της σκέψης. Πρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε απλή γλώσσα και σύντομες προτάσεις, τα νοήματα να είναι σύντομα και συγκεκριμένα μη ξεχνάμε ότι τα παιδιά αυτά έχουν διάσπαση προσοχής. Θέλουν επαναλαμβανόμενες εξηγήσεις και με μεγάλη προσέγγιση ανάπτυξη του αισθήματος εμπιστοσύνης. Κατόπιν με ευθύ τρόπο σαν να απευθυνόμαστε σε ενηλίκους να συζητάμε την ευθύνη για μη τήρηση κανόνων και υποδείξεων χωρίς να απειλούμε με τιμωρίες. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να γίνονται κυρώσεις μπροστά σε άλλους με ξεμπρόστιασμα και αίσθημα ντροπής που προσβάλει ή πληγώνει το υπερκινητικό παιδί. Την ανεπιθύμητη συμπεριφορά προσπαθούμε να την αγνοήσουμε και όχι να την τιμωρήσουμε. Η λήθη είναι προτιμότερη από το μαστίγιο.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΠΑΙΝΟΥ
Τα υπερκινητικά παιδιά κοινωνικά δεν αντιμετωπίζονται με κατανόηση, συγκατάβαση και ανοχή. Στερούνται επαίνου ,αναγνώρισης και συμπόνιας .Εδώ πρέπει με σωστά δοσολογημένη συμπεριφορά να επαινούνται οι μικρές βελτιώσεις ακόμα και αυτονόητες συμπεριφορές τη σωστή στιγμή με σύντομο και άκρως περιεκτικό τρόπο.
*Μη ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με παιδιά με διάσπαση προσοχής και καθυστερημένη μερικές φορές αντίληψη, συνεπώς ο καθυστερημένος έπαινος είναι σα να μη γίνεται, δε βοηθάει

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΜΑΘΗΣΗΣ
Η σύντομη περιεκτική και επαναλαμβανόμενη διδασκαλία σε βαθμό ρουτίνας βοηθάει αυτά τα παιδιά να αποκτήσουν αίσθημα ασφαλείας και τους φεύγει η ανυπομονησία όταν χάσουν την πρώτη αντίληψη, δεν αγωνιούν και περιμένουν την επανάληψη. Τα υπερκινητικά παιδιά δε μπορούν να τηρήσουν κανόνες. Για αυτό είναι απαραίτητο να βρεθεί ένα μοντέλο ελάχιστης τάξης και ένας τρόπος επιβολής του. Επειδή τα παιδάκια αυτά προκαλούν αναστάτωση είναι καλό να είναι συνεχώς υπό παρατήρηση χωρίς τα ίδια να το αντιλαμβάνονται. Πρέπει να δέχονται σταθερές συμπεριφορές σε σταθερές κοινωνικές δομές με τις ίδιες θέσεις και τυποποιημένες διδασκαλίες. Ανοιχτές μορφές διδασκαλίας με ελεύθερα εργασιακά θέματα αυτόνομης δομής και οργάνωσης είναι ακατάλληλα για υπερκινητικά παιδιά.

   

Ετικέττες: διάσπαση προσοχής, μάθηση, Παιδί, υπερκινητικό σύνδρομο (ADHD), ψυχολογία

1 Comment:

1. Ανώνυμος σχολίασε...
   1:20 μ.μ.  
   Έπεσα στα χέρια ειδικών που με απροσανατόλισαν και με ξεπουπούλιασαν οικονομικά.
   
   Έχω μια κόρη 14 ετών που έχει μαθησιακές δυσκολίες. Δεν γράφει στραβά ή ανάποδα, διαβάζει κανονικά, δεν μπορεί να μάθει/ αποστηθίσει/ συλλέξει σημαντικά στοιχεία/ συνοψίσει/ επιλέξει κυριότερά του (ο,τιδήποτε φανταστείτε) μπροστά σε μια σελίδα βιβλίου του σχολείου, κυρίως ιστορίας ή γεωγραφίας.
   Λόγω της δυσκολίας της σε κάθε σχολείο επιλέγει να κάνει παρέα μόνο με προβληματικά/ παραβατικά παιδιά και μας φέρνει πάντα μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα που μας σπρώχνουν σε απελπισμένες πράξεις (αλλαγή σχολείου, αλλαγή "ειδικών" κλπ). Ότι χαρίσματα έχει φροντίζει με κάθε τρόπο να τα εξαφανίσει, προκειμένου να μη διαφέρει στην προβληματική φίλη της (φρόντισε να ξεχάσει τα πορτογαλικά της, αποπειράται να κάνει το ίδιο στα γαλλικά της, στράβωσε τα μπροστινά της δόντια για να βάλει σιδεράκια όπως η φίλη της, καθόταν με τα γόνατα να συγκλίνουν προς τα μέσα και να ενώνονται ώστε να στραβώσουν ενώ η ίδια παλιάέτρεχε με τα δυνατά πόδια της σαν δρομέας, προσπαθεί σε πάρτυ να τρώει τούρτα ενώ τη σιχαίνεται κλπ).
   
   Έχει μεγάλη κλιση στο μπαλέτο και στο πιάνο (όπου μαθαίνει και προετοιμάζει περισσότερα από ότι της δίνεται κλπ) Μακάρι να υπήρχε ένας κόσμος που να μπορούσε να αξιοποιήσει αυτά τα ταλέντα χωρίς να χρειάζονται και οι λοιπές γνώσεις. Δυστυχώς έχω παρακολουθήσει προφορικές εξετάσεις του ΑΣΕΠ για πρόσληψη καθαριστριών από το δημόσιο και για λόγους συναγωνισμού τις ρώταγαν τι γνωρίζουν για τη Συνθήκη της Λωζάνης.
   
   Οι θεραπευτικές εισηγήσεις των ειδικών στα χέρια των οποίων έπεσα και με αφαίμαξαν ήσαν (δεν είναι όλες οι απόψεις του ίδιου ατόμου):
   
   - Δεν έχει δυσλεξία (Λες και υπάρχει ένας διαχρονικά ισχύων ορισμός της δυσλεξίας.Και εγώ είχα δυσλεξία τα χρόνια μου και την αντιμετώπισαν με το ξύλο και τον εξευτελισμό).
   
   - Θα ασχοληθούμε με την προσωπικότητά της μόνο. (Δεν μου απαντάνε όμως στο ερώτημά μου "Δέστε δημοσίευμα της Καθημερινής υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι για να μαθαίνουν τα δυσλεκτικά παιδιά. Γιατί αυτές τις μεθόδους να τις ανακαλύψουμε εμείς -μαζί με τους κατάλληλους ειδικούς - όταν η κόρη μου θα είναι 26 ετών και όχι τώρα;
   
   - Αφήστε τη να μείνει στην ίδια τάξη. Καλό θα της κάνει( Όμως εγώ έχει διαβάσει διάφορα βιβλία και άρθρα για τη δυσλεξία, και πουθενά δεν λέει ότι θεραπεύεται με το να μείνει το παιδί στην ίδια τάξη).
   
   - Πηγαίνετε στον τάδε που είναι ειδικός στο να προετοιμάζει δυσλεκτικά παιδιά στο σχολείο και στο τέλος τους περνάει η δυσλεξία. Πήγα και πέρασα τη χρονιά με άθλιες συνθήκες. Ο ειδικός κάθε φορά απήύδηζε προσπαθώντας να της μάθει κάτι, δεν τα κατάφερνε, έλεγε ότι η κόρη μου κουράστηκε και "έχει κατεβάσει τα ρολλά" και μου έδινε μερικές σελίδες γεμάτες με κείμενο το οποίο εγώ ο μή ειδικός θα αναλάμβανα να της τα περάσω στο μυαλό -σαν να ήταν ένα φάξ - προτού κοιμηθεί το βράδυ.
   
   - Να κάνετε οικογενειακή θεραπεία. Εσείς η κόρη σας και η γυναίκα σας. Θα είμαι εγώ και ένας άλλος συντονιστής. Γιατί ο άλλος (ο μπακαλόγατος); Γιατί έτσι γίνεται η ομαδική θεραπεία. Μπορείτε κυρία μου να μου δείξετε σε ένα από τα βιβλία της ομαδικής θεραπείας που έχετε στη βιβλιοθήκη σας να αναφέρει ότι θα υπάρχει και δεύτερος θεραπευτής; Έτσι γίνεται στην Ελλάδα. Και τι με αυτό; Και στη Βραζιλία σε ορισμένες περιοχές κάνουν βουντού. Πόσο θα κοστίσει; 140 η συνεδρία (70 αυτή και 70 ο ειδικευόμενος μπακαλόγατος). Τι λέτε κυρία μου;(Και η θεραπεύτρια καπνίζει σαν φουγάρο μπροστά στην κόρη μου χωρίς να ζητάει συγγνώμη ή άδεια, παρόλο που απαγορεύεται από το Υπουργείο Υγείας. Σκέψου να προστεθεί και ο μπακαλόγατος που να καπνίζει τσιμπούκι!)
   - (στη γυναίκα μου) Να μετάσχετε σε ομαδική θεραπεία (σε ένα κατερειπωμένο σπίτι). Θα είναι γονείς παιδιών; Όχι αποκλειστικά, μπορεί μερικοί να είναι γονείς αλλά μπορεί και να μην είναι. Θα το σκεφτώ. Προτού φύγετε, παρακαλώ να με πληρώσετε. 150 Ευρώ. Θα σας ετοιμάσουμε την απόδειξη την επόμενη βδομάδα, να τη ζητήσετε από την κυρία Βάνα.
   
   - Δεν έχει μαθησιακά προβλήματα. Είναι ιδιοφυϊα η κόρη σας. Εσείς οι γονείς έχετε πρόβλημα. Θα πρέπει να κάνετε ατομικές θεραπείες ο καθένας σας. Και η κόρη μας; Η κόρη σας δεν έχει τίποτα. 120 Ευρώ. Θα μου δώσετε απόδειξη; Όχι, δεν δίνω αποδείξεις, είμαι πανεπιστημιακός. τότε και εγώ δεν πληρώνω. Μα μου φάγατε την ώρα.. Λυπάμαι. Ωραία θα σας δώσω απόδειξη για 30 ευρώ. Τότε και εγώ θα σας πληρώσω 30 ευρώ.
   
   Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου δώσετε κάποια κατεύθυνση ως προς το τι να κάνω; Η κόρη μου με τόσες επισκέψεις και τέτοια παραπληροφόρηση δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει. Ακόμα και αν είμαστε φοβεροί εγκληματίες η γυναίκα μου και εγώ (φανταστείτε με να είμαι σαν τον Αυστριακό!), πάλι υπάρχει υποχρέωση των ειδικών να τη βοηθήσουν σήμερα και όχι όταν γίνει 26 ετών. Οι ειδικοι της έχουν βάλει στο μυαλό ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις μας και γι' αυτό εκείνη δεν μπορεί να μάθει τη μετάφραση των Αρχαίων.
   
   Φυσικά (στην Ελλάδα πάντα έχουμε συμβουλές και επιχειρήματα) μπορεί να πεί κανείς «γιατί δεν πάτε σε κάποιο ειδικό κέντρο του δημοσίου για τα παιδιά που έχουν μαθησιακά προβλήματα;» Σε αυτούς τους φορείς αν δοκιμάσετε να τηλεφωνήσετε για να κλείσετε ραντεβού, θα πάρετε την απάντηση ότι έχετε σειρά προτεραιότητας για να σας δουν μετά από ένα χρόνο. Δοκιμάστε!
   
   Αν προσφύγετε στο Συνήγορο του Πολίτη σας απαντούν ότι α) "ναι μεν η ιατρική περίθαλψη είναι συνταγματικό σας δικαίωμα, αλλά εδώ υπάρχει αντικειμενική αδυναμία, όπως δηλώνουν οι συγκεκριμένοι φορείς", β)"μπορείτε να κάνετε αγωγή αποζημίωσης κατά του δημοσίου για παραλείψεις των οργάνων του, με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα εάν θεμελιώσετε τη βλάβη που υπέστη η κόρη σας από την παράλειψη...
   
   Η αγωγή εκδικάζεται μετά από 3 1/2 με 4 χρόνια και αν υπολογίσουμε ότι στην καλύτερη περίπτωση κερδίσετε, το δημόσιο θα κάνει έφεση και αναίρεση οπότε μπορείτε να έχετε την απόφαση που θα σας δικαιώνει τελεσίδικη μετά από 7-8 περίπου χρόνια.
   
   Βέβαια δεν είναι εύκολο να έκτέλέσετε απόφαση κατά του δημοσίου, οπότε μπορείτε να προσφύγετε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Στρασβούργο), αλλά θα πρέπει να προσέξετε να ασκήσετε την προσφυγή εντός 6 μηνών από την έκδοση της τελεσίδικης απόφασης (μετά από αναίρεση κλπ). Η εκκρεμοδικία κρατάει περίπου 8-10 χρόνια και μάλλον θα κερδίσετε την υπόθεση με μια συμβολική αποζημίωση, εκτός αν στο μεταξύ ο αρμόδιος φορέας αποφασίσει να καλέσει την κόρη σας για εξέταση..".

Post a Comment