NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΕΔΕΙΞΑΝ ΕΝΤΟΝΑ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΩΝ ΔΥΟ ΗΓΕΤΩΝ, ΤΩΝ ΑΔΕΡΦΩΝ ΚΑΣΤΡΟ, ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ

Ήταν μια μέρα με πολύ τροπικό χαρακτήρα το 1994 όταν χιλιάδες νεαροί μαζεύτηκαν στην παραλία Μαλικόν της Αβάνας με άγριες διαθέσεις δηλώνοντας την αντίθεσή τους προς το Κουβανέζικο καθεστώς και ιδιαίτερα, στα μέτρα λιτότητας, που είχε εφαρμόσει τότε η κυβέρνηση.
Εκείνη την ημέρα συνέβη ένα περίεργο φαινόμενο, που ίσως δεν είχε επανάληψη σε όλο τον κόσμο. Μόνος του και χωρίς φρουρά ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο προχώρησε προς το μέρος των «εχθρών του» και μετά από ένα έντονο διάλογο, που κράτησε αρκετές ώρες, κατάφερε να τους ηρεμήσει, να διαλύσει το πλήθος, να επιβληθεί ρητορικά στις απαιτήσεις τους και να τους στείλει στα σπίτια τους.
Μία παρόμοια σκηνή, χωρίς, όμως, επαφή του είδους αυτού, αναφέρεται σε μια προεκλογική εκστρατεία του Ρόμπερτ Κένεντι, όταν προχώρησε για λίγα λεπτά μόνος του στο γκέτο, μέχρι να έρθει η συνοδεία του να τον απομακρύνει. Παρ’ όλα αυτά, η διαφορά ήταν εμφανής.
Ο Φιντέλ Κάστρο χωρίς τον παραμικρό φόβο και με έντονη την προσωπικότητα κατέβηκε σαν ίσος προς ίσο και όμοιος προς όμοιο και μίλησε στο πλήθος. Σε καμία καταστροφή δεν έκανε πίσω. Άσχετα αν ήταν φυσική, πολεμική καταστροφή ή καταστροφή προερχόμενη από το εμπορικό εμπάργκο, που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ εδώ και πολλά χρόνια, η παρουσία του ήταν έντονη και όπως λέει τώρα και ένας πρώην πράκτορας της CIA, ειδικός για την Κούβα, ο Μπράιαν Μάτελ, ότι ακόμη μια φορά και στην τωρινή καταστροφή, μετά τους δύο τυφώνες, είναι εμφανής η παρέμβαση του γηραιού ηγέτη.
Αντίθετα, ο αδερφός του, ο οποίος τον διαδέχθηκε ουσιαστικά στην εξουσία, μετά την καταστροφή χάθηκε κυριολεκτικά. Φάνηκε δύο μόνο φορές σε κάποια μέρη που επλήγησαν από την καταστροφή, για λίγα λεπτά, με διαφορά τριών εβδομάδων και το μόνο που είπε ήταν να κάνουν υπομονή, γιατί το κράτος δεν έχει τις δυνατότητες προκειμένου να αντιμετωπίσει την καταστροφή.
Αυτό έφερε την αντίδραση του μεγάλου αδερφού, ο οποίος κατέκρινε την κυβερνητική στάση και έμμεσα τον ίδιο του τον αδερφό για ανεπάρκεια και έλλειψη θάρρους και ηρωισμού. Ξαναμαζεύοντας τις ίδιες του τις δυνάμεις προσπάθησε ο ίδιος μέσα από τηλεόραση και την πολιτική εφημερίδα του καθεστώτος «Γκράνμα» να κινητοποιήσει τα ελάχιστα όρια και αποθέματα αντοχής που έχουν οι συμπατριώτες του.
Η αντίδραση αυτή φωτογραφίζει αυτό που λέμε «ηγετική προσωπικότητα» και που ο κόσμος το έχει ανάγκη, και κυρίως, μια παλιά νευροφυσιολογική θεωρία ότι ο ένας εγκέφαλος αντιγράφει τον άλλο.
Στις καταστροφές, όμως, χρειάζεται να αντιγράψει κάποιον με ανώτερο φρόνημα.