NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ «ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ». ΚΑΠΟΙΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΑ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΤΑ ΑΧΡΗΣΤΕΥΕΙ.
Τους νευροβιολόγους τους έχει προβληματίσει το γεγονός πως είναι δυνατόν να μην υπάρχουν δύο άνθρωποι σε όλο τον πληθυσμό της γης που να σκέφτονται και να ενεργούν παρόμοια.
Κανείς θα το περίμενε ίσως από τους μονοζυγώτες διδύμους. Και όμως, ούτε σε αυτούς υφίσταται κάτι τέτοιο. Ακόμα και σε αυτή την ομάδα ανθρώπων, που ο καθένας έχει την ατομική ετερικότητά του.
Ο ίδιος ο ατομικός εγκέφαλος κάνει τη διαφορά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ήδη από την παιδική ηλικία αναπτύσσει ένα μηχανισμό επιλογής και επεξεργασίας των ιδίων του νευρικών κυττάρων.
Ενώ διαθέτει μια υπεραφθονία νευρικών κυττάρων και συνάψεων, ξεκινάει ο ίδιος ο εγκέφαλος και επιλέγει ποια θα επεξεργασθεί για να βγάλουν πέρα το έργο της ζωής.
Σαν τον καλό το γλύπτη που έχει ένα πλούσιο υλικό από ακατέργαστο μάρμαρο και σμιλεύει από αυτό ένα άγαλμα. Μάλιστα, ο γλύπτης – εγκέφαλος για αυτή τη δουλειά χρησιμοποιεί και μοντέλα. Δηλαδή, παρατηρεί και αντιγράφει τα «αγάλματα» άλλων εγκεφάλων. Έτσι, κατασκευάζει και το δικό του όμοιο μετά, αλλά μοναδικό σε πλήρη ολοκλήρωση άτομο.
Το υλικό που «περισσεύει» σε κύτταρα ή συνάψεις παραμένει σε εφεδρεία προκειμένου να χρησιμεύσει σαν υλικό ανταλλαγής ή συμπληρώματος.
Με μια διαδικασία, που οι νευροβιολόγοι την ονομάζουν νευρογένεση, από το υλικό αυτό αναπλάθεται ότι χρειαστεί.