NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ΝΑΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗ ΣΤΟΥΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ.
Το ότι δε συζητάτε όσο πρέπει και δεν αναλύεται επιστημονικά οφείλεται σε δυο λόγους: πρώτον, οφείλεται στην κατά λάθος εκτίμηση ότι πρόκειται για μια μη αναστρέψιμη κατάσταση της νόσου και δεύτερον, σαν συνέχεια του πρώτου, πολλοί το θεωρούν σαν κάτι φυσιολογικό, ιδιαίτερα στους επιληπτικούς ασθενείς με φαρμακοανθεκτικούς σπασμούς. Η εν λόγω διαταραχή της προσωπικότητας βγάζει «προς τα έξω» μια παθητικοεπιθετική συμπεριφορά με αυξημένες τάσεις εξάρτησης και ταυτόχρονης αποφευκτικότητας.
Είναι ένα πεδίο, το οποίο μόλις διευκρινιστεί και ερευνηθεί επαρκώς,  ιατρικά, ακόμα και με τα σύγχρονα διαγνωστικά μέσα, όπως το εικοσιτετράωρο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, μαγνητική τομογραφία, υπάρχει η δυνατότητα τόσο φαρμακευτικής όσο και ψυχαναλυτικής  βοήθειας. Αυτή η βοήθεια είναι απαραίτητη, διότι βελτιώνει ουσιαστικά την κατάσταση του ασθενούς με αποτέλεσμα να υπάρχει μια γενική πρόοδος στην επανακοινωνικοποίηση του.