NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Ο ΝΟΜΟΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ 2008 ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΥΞΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ.
Το ουσιαστικό καλό του νόμου αυτού είναι ότι επιτέλους δέχεται πως υπάρχουν και παιδιά με προβλήματα μάθησης, τα οποία χρήζουν ειδικής αγωγής και αντιμετώπισης.
Βέβαια, όταν μιλάμε για σημερινά σχολεία, όπου ένα στα 30 παιδιά είναι υπερκινητικό, 5 στα 100 είναι δυσλεκτικά και πάνω από 20% με μαθησιακές διαταραχές, ο νόμος απλώς φαίνεται να ασχολείται με τα αυτονόητα.
Ευτυχώς, μετά τον νόμο αυτό δημιουργηθήκαν στα κατά τόπους δημαρχεία και ειδικές επιτροπές αποτελούμενες από παιδαγωγούς, γιατρούς και νοσηλευτές, που αποφασίζουν για την αναγκαιότητα ή όχι του νόμου.
Το έργο αυτών των επιτροπών είναι εξαιρετικά δύσκολο, γιατί, πέρα από την κοινωνική πίεση, υπάρχει τουλάχιστον στις μισές περιπτώσεις και το πρόβλημα της γλώσσας ή της παραβατικότητας μελών της οικογένειας, που δυσχεραίνει σε μεγάλο βαθμό την επικοινωνία εις βάρος του παιδιού.
Πάντως, η εμπειρία είναι θετική, διότι -έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες- γίνεται μια ταξινόμηση και τα παιδάκια που έχουν ανάγκη ειδικής εκπαίδευσης έχουν μια ευκαιρία παραπάνω.
Βέβαια, θα ήταν ακόμη πιο καλά, ακολουθώντας το παράδειγμα των Κεντρικοευρωπαίων, αν μπορούσαν και στην Ελλάδα οι οικογένειες που έχουν παιδιά με τέτοια προβλήματα να είχαν μια επιπλέον αρωγή, αυτή των ειδικών νευροφυσιολογικών και ακτινολογικών εξετάσεων.
Δηλαδή, εξετάσεις όπως το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και η μαγνητική τομογραφία, που είναι ανώδυνα, αναίμακτα και ακίνδυνα και δίνουν μεγάλο περιεχόμενο πληροφοριών.
Έτσι, θα ήταν και η βοήθεια πιο συγκεκριμένη και πολύ μεγαλύτερη, διότι σε πάνω από 80% αυτών των περιπτώσεων έχουμε προσωρινές διορθώσιμες εγκεφαλικές δυσλειτουργίες, οι οποίες όσο πιο γρήγορα διαγνωσθούν, τόσο πιο κατάλληλα θα αντιμετωπισθούν.