NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Οι παιδικές ημικρανίες εξελίσσονται σε ότι αφορά την εμφάνισή τους, αληθινά επικίνδυνα. Αυτές που πριν μερικές δεκαετίες ήταν κάτι το σπάνιο και αποτελούσαν συχνά το αντικείμενο έρευνας πολλών συνεδριακών θεμάτων με το ερώτημα εάν χρειάζονται θεραπευτική αγωγή ή όχι, σήμερα αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κλινικής ρουτίνας.
Ιδιαίτερα για παιδιά που μεγαλώνουν σε πυκνοκατοικημένες περιοχές μεγαλουπόλεων, π.χ. Αθήνα, Θεσσαλονίκη κλπ, η συχνότητα εμφάνισης είναι πραγματικά επιδημιακή. Προφανώς, η έξαρση αυτή οφείλεται κατά μεγάλο ποσοστό στους ρύπους του περιβάλλοντος των μεγαλουπόλεων που βομβαρδίζουν τον παιδικό εγκέφαλο από τη γέννησή του. Στις στενές αίθουσες των σχολείων, η έλλειψη παιχνιδιού, η έκρηξη χρησιμοποίησης της οθόνης του κομπιούτερ είναι επίσης από τα βασικά δεδομένα της εμφάνισης των παιδικών ημικρανιών. Όλα αυτά και η γενετική προδιάθεση αποτελούν αντικείμενο της λήψης ενός καλού οικογενειακού ιστορικού και ανάλυση του παρελθόντος κάθε παιδιού.
Ένα καλό παιδιατρικό ιστορικό περιλαμβάνει προγεννητικές, περιγεννητικές και μεταγεννητικές, καθώς και αναπτυξιακές πληροφορίες και είναι το σπουδαιότερο εργαλείο για τη νευρολογική καθημερινότητα της αντιμετώπισης των ημικρανιών. Πρέπει να περιλαμβάνει όλη την έκταση αναπτυξιακών διαταραχών, συγγενών ασθενειών και ασθενειών της βρεφικής και παιδικής ηλικίας, έτσι ώστε να μπορεί να δώσει συγκεκριμένες πληροφορίες για πιθανή αύξηση ενδοκρανιακής πιέσεως, ηλεκτρολύτες και μεταβολικές διαταραχές. Επιπροσθέτως, πρέπει να είναι γνωστές οι συμπεριφορές του παιδιού στο σχολείο, ο τρόπος που αντιδρά και παίζει. Π.χ. δεν είναι τυχαίο ότι η παρατήρηση δείχνει πως τα παιδιά με ημικρανίες είναι ιδιαίτερα επιμελή με ένα ψυχαναγκασμό για την καθημερινότητα και με έντονη αυτοπειθαρχία.
Οι πονοκέφαλοι πίεσης στην παιδική ηλικία μπορεί επίσης να είναι προϊόν μιας καταθλιπτικής δυσθυμίας, η οποία επίσης πρέπει να ερευνηθεί. Ιδιαίτερα σε αυτό το σημείο που έχουμε τον τελευταίο καιρό έντονα συμπτώματα κατάθλιψης στην παιδική ηλικία και για τους περιβαλλοντικούς λόγους που αναφέραμε και λόγω της διατροφής.
Βέβαια, με μεγάλη επιμέλεια πρέπει να ερωτάται η κληρονομική επιβάρυνση σε ότι αφορά και περιπτώσεις ημικρανίας στον ένα ή τον άλλο γονέα, καθώς και σε όλο το οικογενειακό περιβάλλον, σε συνδυασμό με άλλες κληρονομικές αρρώστιες. Γενικά, πέρα από το καθήκον του γιατρού είναι υποχρέωση για κάθε γονιό να προσέξει και να αντιδράσει με μεγάλη προσοχή στη λήψη των πληροφοριών, ακόμα και πριν επισκεφτεί τον ειδικό.
Ένα παιδί τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του ζητά φαρμακευτική αντιμετώπιση.