NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η «περίπλοκη» κατάθλιψη είναι ένας όρος που τον χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι ψυχολόγοι, για τα άτομα εκείνα που μετά από ένα τραυματικό γεγονός δεν μπορούν να επανέλθουν σε φυσιολογικό τρόπο ζωής.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων, είναι συγγενείς που απώλεσαν αγαπημένα πρόσωπα, ερωτευμένοι που έχασαν το ταίρι τους, μετανάστες που έχασαν την πατρίδα του κ.τ.λ.
Η «περίπλοκη» κατάθλιψη είναι ένα ψυχιατρικό μέγεθος που ανεβαίνει τον τελευταίο καιρό κατακόρυφα. Ο σύγχρονος στρεσογόνος τρόπος ζωής δημιουργεί συνέχεια παράπλευρες απώλειες σε φιλικά πρόσωπα και αγαπημένες καταστάσεις. Έτσι αναλογικά όλο και περισσότεροι άνθρωποι προσβάλλονται από την ασθένεια αυτή.
Το γεγονός αυτό ανάγκασε τους νευροεπιστήμονες σε μια πιο εμπεριστατωμένη έρευνα σε ότι αφορά την δομή της ασθένειας αυτής. Όπως σε όλες τις ψυχιατρικές παθήσεις υπάρχει η πίστη πως βρίσκοντας την αιτία της παθολογικής εστίας, μπορεί κανένας να δώσει και την λύση με φαρμακευτικό ή άλλο τρόπο.
Σε ομάδες ανθρώπων που έπασχαν από «περίπλοκη» κατάθλιψη έγιναν εξετάσεις με την νέα μέθοδο της υπολογιστικής μαγνητικής τομογραφίας και τα αποτελέσματα αυτά συγκρίθηκαν με τα αποτελέσματα υγιών ατόμων, του αυτού φύλου και της ίδιας ηλικίας.
Οι συγκρίσεις έδειξαν πως τα άτομα που πάσχουν από «περίπλοκη» κατάθλιψη εμφανίζουν μια σαφή διαταραχή, όπως αναμενόταν, στα εγκεφαλικά κέντρα του πόνου. Το παράδοξο, όμως, είναι πως οι διαταραχές επεκτείνονται κατά κύριο λόγο και στο κέντρο επιβράβευσης του εγκεφάλου, στα βασικά γάγγλια, το οποίο ουσιαστικά ρυθμίζει την ευχαρίστηση και την ηδονή.
Η ερμηνεία που δόθηκε στο φαινόμενο αυτό, είναι ότι τα άτομα αυτά που προσβάλλονται από την «περίπλοκη» κατάθλιψη ουσιαστικά εμφανίζουν μετά την απώλεια του αγαπημένου αντικειμένου, προσώπου, ή κατάστασης τα συμπτώματα στερητικού συνδρόμου, που είναι και υπεύθυνα για την ένταση της νόσου.
Δηλαδή, όταν κάποιος αγαπάει κάποιον πολύ και τον χάνει, αυτό που του δημιουργεί την θλίψη είναι περισσότερο η στέρηση της παρουσίας και όχι τόσο το γεγονός του χαμού του. Άρα, και η κατάθλιψη σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν σύμπτωμα εθισμού.