NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΕΙΔΩΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΒΑΖΟΥΝ ΦΘΗΝΟΤΕΡΑ ΥΛΙΚΑ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ
Μια έκθεση της εταιρείας Frost & Sullivan έδειξε ότι οι εταιρείες τροφίμων, όπως τυριά, κρέμες γάλακτος, σοκολάτες, είδη βουτύρου, μπισκότα κ.τ.λ. χρησιμοποιούν πλέον στην παραγωγή τους τεχνικούς γαλακτοποιητές και σταθεροποιητές αντί για γάλα, σιτάρι και σόγια. Ο λόγος είναι ότι οι ακριβές πρώτες ύλες εμποδίζουν πλέον την πώληση των τελικών προϊόντων στις παλιές τιμές.
Για την περίπτωση δε που θα σταθεροποιηθούν οι συνταγές και προκύψουν ανατιμήσεις, τότε μειώνεται ο τζίρος, γιατί έχει πέσει η αγοραστική δύναμη του κοινού.
Η μόνη Σολωμόντιος λύση για την διατήρηση όγκου βάρους και τιμής των παλαιών προϊόντων είναι η αλλαγή των συνταγών με φθηνότερα υλικά. Τα φθηνότερα αυτά υλικά τυπώνονται με μικρότερα γράμματα στην παλιά συσκευασία, έτσι που δεν το αντιλαμβάνεται ο καταναλωτής και παίρνοντάς το από το ράφι του σούπερ μάρκετ έχει την εντύπωση ότι παίρνει το παλιό στην κατάσταση που ήταν πάντα.
Έτσι, λοιπόν, στις σοκολάτες αντικαταστάθηκε το βούτυρο κακάο με λιγότερα φυτικά έλαια που έρχονται από τις παλιές κουμμουνιστικές χώρες και αρκετές φορές το σογιέλαιο με νερό.
Μειώθηκαν τα ακριβά μπαχαρικά, καρυκεύματα που πωλούνταν στα έτοιμα σάντουιτς με συστατικά από απλά καρύδια. Μάλιστα, μια αμερικανική εταιρεία παραγωγής τέτοιων τροφίμων, η General Mills, φαίνεται ότι από αυτού του είδους τις επεμβάσεις έκανε οικονομία πάνω από 5 εκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Για να έχει, βέβαια, και το κεφάλι της ήσυχο, πήρε μια απόφαση του Υπουργείου Γεωργίας των Hνωμένων Πολιτειών ότι τα καρύδια αυτά έχουνε αυξημένες πρωτεΐνες (δεν διευκρινίζεται τι είδους, σε σχέση με τα παλιά υλικά). Βέβαια, δεν έχουν καμία ιδιαίτερη θρεπτική ουσία, αλλά, δεν κάνουν και κακό.
Μεγάλες δόξες και ζήτηση στις μέρες μας έχει το σιρόπι καλαμποκιού, πλούσιο σε περιεκτικότητα σε φρουκτόζη, το λεγόμενο HFCS.
Αυτό χρησιμοποιείται σε όλα τα είδη ψωμιού, αναψυκτικά, καρυκεύματα και είναι ιδιαίτερα φθηνό λόγω του ότι προέρχεται από χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπου η τιμή μπορεί να διαπραγματευτεί σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι αυξάνει έντονα την τάση για παχυσαρκία.
Βλέπει κανείς ότι η αγορά, δηλαδή, οι μεγάλες εταιρείες τροφίμων από την πείρα τους, την γνώση τους και τις οικονομικές τους δυνατότητες, έχουν τον τρόπο και την δύναμη να προσαρμοστούν ανάλογα στις ανάγκες της νέας αγοράς και να επιβάλλουν την δυναμικής τους. Ο καταναλωτής έχει ελάχιστες ευκαιρίες να αμυνθεί.
Η μόνη του ελπίδα είναι η εξέγερση της συλλογικής καταναλωτικής συνείδησης και η άρνηση της κατανάλωσης.