NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Το σύνδρομο του αιφνιδίου θανάτου των παιδιών (SIDS-διεθνώς, από τα αρχικά των Sudden Infant Death Syndrome) είναι ο εφιάλτης των παιδιάτρων. Για αυτό και ο προβληματισμός τους μεγάλος επειδή πρέπει να ενημερώνουν γονείς απολύτως υγιών παιδιών για ένα πιθανόν θανατηφόρο γεγονός φοβίζοντας τους υπέρμετρα.
Αυτή η ενημέρωση θεωρείται απολύτως απαραίτητη διότι έχει ήδη αποδώσει ουσιαστικά αποτελέσματα. Μετά από μια έντονη καμπάνια για την προστασία από τον αιφνίδιο θάνατο των παιδιών, τα κρούσματα μειώθηκαν από περίπου 1300 το 1990 στα 228 περιστατικά το 2007. αληθινά εντυπωσιακή μείωση.
Όπως γίνεται συνήθως στην Ιατρική, όπου δεν εντοπίζεται η ακριβής αιτία, γίνεται προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος μέσω επιδημιολογικής στατιστικής. Έτσι, λοιπόν, σήμερα δεν γνωρίζουμε ακόμη τα ακριβή αίτια του SIDS, ξέρουμε, όμως, τους παράγοντες που μειώνουν το ρίσκο εμφάνισής του. Π.χ. όσο και αν φαίνεται ασήμαντο, παιδάκια που κοιμούνται μπρούμυτα έχουν επτά φορές υψηλότερο ρίσκο για SIDS από παιδιά που κοιμούνται ανάσκελα. Μια άλλη παρατήρηση καταγράφει έναν τριπλό κίνδυνο εμφάνισης SIDS σε παιδιά που κοιμούνται μαζί με τους γονείς τους σε σχέση με παιδιά που κοιμούνται μόνα τους.
Αυξημένος κίνδυνος έχει παρατηρηθεί σε βρέφη που δε θηλάζουν ή η τροφή τους επεξεργάζεται από μικροκύματα. Μειώνεται δε ουσιαστικά ο κίνδυνος στα παιδάκια που χρησιμοποιούν πιπίλα. Ένα δε εγκεφαλογράφημα σε «ύπτια και πρόσθια» καταγραφή ορισμένες φορές προειδοποιεί για τον κίνδυνο του SIDS.