NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας έγινε μία έρευνα σε ότι αφορά τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων. Απλά, επιλέχτηκαν τυχαία άτομα να καθίσουν ο ένας δίπλα στον άλλον σε ένα σεμινάριο. Μετά την ανάλυση του γεγονότος και των χαρακτήρων. Προέκυψε ότι τα άτομα που βρίσκονται πιο κοντά μεταξύ τους αναπτύσσουν φιλικές σχέσεις άσχετα με το χαρακτήρα που έχουν.
Τα αποτελέσματα συμφωνούν με παλαιότερες αμερικάνικες έρευνες, οι οποίες στηρίζουν με τα αποτελέσματά τους ότι η επιρροή των ανθρώπων πάνω σε άλλα άτομα μειώνεται με κάθε μέτρο απόστασης, ακριβώς όπως γίνεται με τα φυσικά μεγέθη του ήχου και της βαρύτητας.
Η ερμηνεία που δόθηκε είναι ότι σε μια ανθρωποκεντρική φυσική κατανομή του πλανήτη είναι επόμενο να έχουμε και μία ασυνείδητη μορφή εγωκεντρικής συμπεριφοράς. Δηλαδή, όσο πλησιέστερος είναι κάποιος στο Εγώ μας, τόσο πιο οικείος θεωρείται από εμάς.
Με τη λογική αυτή δημιουργούνται ομάδες, όμιλοι ή κοινωνίες, κατά τη λογική, οικογένεια – χωριό – έθνος, θεωρώντας ότι είναι μία προέκταση του Εγώ μας. Αν βάλουμε και την παράμετρο της «πληροφορίας», η οποία φιλτράρεται από το Εγώ το δικό μας και των φίλων μας, έχουμε και το «πολιτισμικό πλαίσιο» ανάλογο με αυτό των ανθρώπων της ομάδας, του ομίλου ή της κοινωνίας.
Δεν παύει, όμως, να παίζει πάντα καθοριστικό ρόλο η τύχη που φέρνει τον ένα κοντά στον άλλο, όπως προκύψει.