NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα το 1850, κοντά δύο αιώνες πίσω, από τους αδερφούς Εμμάνουελ και Μάγιερ Λέμαν, που ήταν Γερμανοεβραίοι μετανάστες, δημιουργήθηκε ένα εμπορικό κέντρο διαχείρισης βάμβακος. Με την επιμονή που χαρακτηρίζει αυτή τη ράτσα και με το γεγονός ότι «όταν βγάζουμε 10 τρώμε το ένα και αν βγάζουμε εννιά δεν τρώμε καθόλου», δημιουργήθηκε ο κολοσσός Λέμαν, που πλέον το 1930 ξεκίνησε σαν μεγάλη επενδυτική τράπεζα πάνω στη διαχείριση βάμβακος.
Βέβαια, μετά από όλα αυτά προωθήθηκε και μια γενικευμένη εμπορική δραστηριότητα σε κάθε είδους αντικείμενο, αλλά κυρίως, σε μετοχές. Έτσι, αναπτύχθηκε τα επόμενα 80-90 χρόνια η μεγάλη τράπεζα Λέμαν, ώσπου ένιωσε το πρώτο μεγάλο κραχ το 1984. ήταν η εποχή που πλέον η οικογένεια είχε υποχωρήσει και διάφοροι μάνατζερ, καμιά δεκαριά περίπου, είχαν αναλάβει τη διαχείριση. Μάλιστα, εκείνη την εποχή γράφτηκε και ένα βιβλίο σχετικά με την τράπεζα αυτή, το «Greed and Glory on Wall Street: The Fall of the House of Lehman».
Το βιβλίο διαπραγματεύεται τον πόλεμο στελεχών, που είχε κυρηχτεί μεταξύ τους, προκειμένου να μπορέσει να πάρει η μία ή η άλλη ομάδα, εν προκειμένου ο ένας ή ο άλλος αρχηγός την εξουσία. Τελικά, αυτό που κατορθώθηκε ήταν το 1984 να πουληθεί η Λέμαν στην Αμέρικαν Εξπρές, η οποία μέσα μιας θυγατρικής της εμπορική τράπεζας ανέλαβε τη διαχείρισή της, χωρίς, όμως, να αλλάξει το πνεύμα της. Κατόπιν τούτου, ξεκίνησε πάλι ένας νέος κύκλος, ακριβώς με την ίδια επανάληψη, όπως γίνεται στα ψυχιατρικά φαινόμενα «ντεζ-αβού» η ίδια κατάσταση.
«Ντεζ-αβού» εν προκειμένου, να εξηγήσουμε, είναι οι εικόνες, οι καταστάσεις ή ακόμη και οι μυρωδιές που επαναλαμβάνονται κάποιες στιγμές στις επιληπτικές κρίσεις, ακριβώς ίδιες με τον ίδιο τρόπο, όπως κανείς τις έζησε ή φαντάστηκε ότι τις έζησε στο παρελθόν.
Η τράπεζα, λοιπόν, της Λέμαν Μπράδερς ξεκίνησε με την ίδια διαδικασία και επανέλαβε αυτό το ντεζ-αβού τον ίδιο καιρό που ο νέος εμφύλιος ανάμεσα στα στελέχη της κατέληξε στην πτώχευσή της και τη διάλυσή της, δηλαδή, ένα περίπου τρισεκατομμύριο δολάρια στον αέρα, χαμένα στο πουθενά, χωρίς να ξέρει κανείς τι γίνεται και με τους υψηλόμισθους συμβούλους – μάλιστα ένας από αυτούς έφτασε να πάρει σαν αμοιβή περίπου 200 δισεκατομμύρια δολάρια- να ισχυρίζεται ότι έχει και τη λύση την ώρα που η τράπεζα πτώχευε.
Βλέπουμε, δηλαδή, και εδώ ένα κυρίαρχο φαινόμενο της ψυχιατρικής, το ντεζ-αβού, να διοικεί την οικονομία, που όλοι εμείς οι ταπεινοί και απλοί θνητοί και πελάτες τραπεζών θεωρούμε ότι διοικείται από ανθρώπους που είναι πιο υγιείς από εμάς και το μυαλό τους πιο πολύ αναπτυγμένο από το δικό μας. Ένα λάθος που πρέπει να το λάβουμε υπόψη από εδώ και πέρα στις τραπεζιτικές μας συναλλαγές.